Του ΣΤΑΘΗ, από την «Ελευθεροτυπία»

Τώρα μας πλασάρουν και μια άλλη πλευρά: Οτι είναι διχασμός του λαού η μη εξασφάλιση συναίνεσης.

Από πού κι ως πού είναι το ίδιο λαός η αστική και η εργατική τάξη; Και γιατί είναι κακός αυτός ο διχασμός μεταξύ τους; Αντίθετα, όσο πιο βαθύς τόσο καλύτερα για τους εργάτες. Αν κάτι δεν πάει καλά χρόνια τώρα είναι ακριβώς αυτό. Η συναίνεση που τελικά σημαίνει υποταγή των εργατών στους σχεδιασμούς των αστών. Ο εγκλωβισμός τους στα κόμματα των αστών λες και μπορεί να δει ποτέ προκοπή ο εργάτης από το αφεντικό του.

Οσο πιο βαθύς, λοιπόν, αυτός ο διχασμός, όσο, δηλαδή, λιγότερη συναίνεση, τόσο το καλύτερο. Ο με κάθε τρόπο διαχωρισμός από τους αστούς συμβάλλει στη λαϊκή ενότητα.

Το υπ' αριθμόν 1 σύνθημα των εργατοπατέρων είναι η συναίνεση. Ο Μονκς, τη μόστρα του οποίου «στραπατσάρισαν» οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, προΐσταται αυτή την περίοδο των προσπαθειών της Κομισιόν, δηλαδή του διευθυντηρίου των μονοπωλίων της ΕΕ, να περάσει στους εργάτες ως θετική εξέλιξη η μετατροπή του συνόλου των εργασιακών σχέσεων σε ελαστικές με εγγύηση κάποια επιδόματα φτωχοκομείου. Ο προηγούμενός του ήταν αυτός που προσυπέγραψε την κατάργηση του 8ωρου. Με εργαλείο πάντα την εξασφάλιση της συναίνεσης των εργατών για την επιτυχία του στόχου των αστών για την ανταγωνιστικότητα. Κάθε τέτοιο μέτρο έχει συμβάλει στον παραπέρα κατακερματισμό της εργατικής τάξης. Στο να δίνει ο καθένας μόνος τη μάχη με το δυνάστη του.

Τι ήταν και παραμένει αυτό που ενώνει τους εργάτες; Η ύπαρξη ταξικού πόλου. Αυτό που ενόχλησε τους διάφορους κολαούζους στη διαμαρτυρία κατά του Μονκς δεν ήταν κύρια αυτή καθαυτή η διαμαρτυρία, αλλά το γεγονός, αφενός, ότι τους χάλασε τη σούπα της με ευρωενωσιακό περιτύλιγμα προβολής της ταξικής συνεργασίας, και, αφετέρου, και το κυριότερο, ότι αυτό έγινε με όρους ταξικού κινήματος. Οτι σηματοδοτεί ένα «ως εδώ»...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ για την απεργία στις 29 Μάρτη

ΤΑ ΝΕΑ: Συμμορία των 5 γδύνει τα Ταμεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΟΜΟΛΟΓΑ διχάζουν... ομολόγους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Φθηνότερα ασφάλιστρα στα ΙΧ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ

ΕΘΝΟΣ: ΣΚΟΠΙΕΣ τέλος στα στρατόπεδα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΚΑΛΠΕΣ ΕΞΠΡΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΜΠΟΧΑ των σκανδάλων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ Παπανδρέου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ κατά των μπράβων της νύχτας

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ρωσική εισβολή κεφαλαίων στην ΕΕ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ η Ακαδημία

Η ΑΥΓΗ: Πρωθυπουργός απών από τη Βουλή

ΤΟ ΒΗΜΑ: Τρεις αποκαλύψεις, μία εντολή

«Ο αριθμός των ανέργων διεθνώς το 2006 παρέμεινε σε ιστορικά υψηλό επίπεδο παρά τον ισχυρό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης, σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) στην ετήσια έκθεσή του "Παγκόσμιες τάσεις απασχόλησης". Το ποσοστό της παγκόσμιας ανεργίας διαμορφώθηκε πέρυσι στο 6,3% του εργατικού δυναμικού της Γης, σχεδόν στα επίπεδα του 2005 (6,4%) και σαφώς υψηλότερα σε σχέση με μια δεκαετία πριν (6,1% το 1996) (...) Ο αριθμός των ανέργων έφθασε το 2006 στο ύψος ρεκόρ όλων των εποχών, των 195,2 εκατομμυρίων (λίγο πάνω από τα 194,7 εκατ. ανέργων του 2005). Βέβαια, για να έχει κανείς πληρέστερη εικόνα, πρέπει να λάβει υπόψη του ότι 1,37 δισ. άνθρωποι έχουν μεν εργασία, αλλά είναι εγκλωβισμένοι στη φτώχεια, αφού ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια τη μέρα, καθώς δεν υπάρχουν αρκετές, αξιοπρεπείς και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για να βγουν από αυτό τον φαύλο κύκλο.

Το βασικό μήνυμα της έκθεσης του ILO - που καταρρίπτει τον φιλελεύθερο μύθο της παγκοσμιοποίησης ως "γεννήτριας" πλούτου για όλους - είναι ότι η συνεχιζόμενη ισχυρή ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας εδώ και χρόνια (5,2% αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2006 και 4,9% το 2005, σύμφωνα με εκτίμηση του ΔΝΤ) δεν έχει καταφέρει να μειώσει ούτε την ανεργία ούτε τη φτώχεια - και η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και το 2007. Αν η ανεργία δε μειώνεται ουσιαστικά παρά την ισχυρή ανάπτυξη, τι θα συμβεί όταν κάποτε - αργά ή γρήγορα - η ανάπτυξη τελματώσει; Η ισχυρή ανάπτυξη μεταφράζεται κυρίως σε άνοδο της παραγωγικότητας και λιγότερο της απασχόλησης. Ενώ η παγκόσμια παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 26% την τελευταία δεκαετία, η παγκόσμια απασχόληση μόνο κατά 16,6%».

(τα στοιχεία από το ρεπορτάζ του Π. Δρακόπουλου στην «Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»)

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ: «Τα κόμματα, και κυρίως τα δύο μεγάλα, τα και εξουσίας επιλεγόμενα και σεμνυνόμενα για τον χαρακτηρισμό, θα πρέπει να καθίσουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, έπειτα από τη μεγάλη περιπέτεια στην οποία ενεπλάκη η ταλαίπωρη Παιδεία (...) Τα κόμματα και εκείνα που ασκούν την εξουσία και εκείνα που την ελέγχουν δεν υπάρχουν για να διχάζουν το λαό, αλλά για να τον συνενώνουν σε ευρύτερες συναινέσεις για προβλήματα εθνικής σημασίας, όπως είναι η Παιδεία. Συζήτηση και συναίνεση που πρέπει ν' αρχίσει από τα ίδια» (από το κύριο άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΠΟΙΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΖΟΓΟ; «Η "λεηλασία" των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων έχει ένα "δραματικό περιεχόμενο", καθώς γίνεται εκεί που πάσχει περισσότερο η ελληνική κοινωνία: Στο ασφαλιστικό σύστημα. Το "μήνυμα" που περιέχει η πράξη αυτή είναι καταλυτικό για τη συνείδηση του μέσου πολίτη. "Βάζουν χέρι" στα δικά του λεφτά, με τρόπο ...άμεσο και εγκληματικό! Πώς να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό σύστημα; Και το κυριότερο: Πώς μπορεί ο ελληνικός λαός να εμπιστευτεί τη ΝΔ για να ..."μεταρρυθμίσει" και να "διασώσει" ένα ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο τα κομματικά της στελέχη ...λεηλατούν συστηματικά και μετά ...πρωτοφανούς βουλιμίας;» (Ο Παν. Παναγιώτου στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΤΟ ΤΣΙΡΑΚΙ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ: «Ο επί 5 και πλέον έτη ισχυρός άνδρας της ΣΕΣ είναι γνωστός για τις φίλα προσκείμενες θέσεις του απέναντι στις κοινοτικές οδηγίες και τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και τη "flexicurity" (της περαιτέρω προώθησης των "ελαστικών" μορφών απασχόλησης σε συνδυασμό με τη λήψη μέτρων ασφαλείας για τους εργαζομένους» (το βιογραφικό του γενικού γραμματέα της ΣΕΣ στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΚΑΙ Η ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΑΟΥΖΩΝ: «Την επαναστατικότητά τους έδειξαν στο συνέδριο της ΓΣΕΕ συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που επιτέθηκαν στον γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων! Απαράδεκτα πράγματα» (ο Β. Σκουρής στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).