Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»

Κατ' ευθείαν στο δόξα πατρί, στο 8ωρο!

«Αποδιαρθρώνοντας» έτσι την «κουλτούρα» της διαπραγμάτευσης των «κοινωνικών ανταγωνιστών», για την οποία - κουλτούρα - τόσος κόπος (και χρήμα) έχει δαπανηθεί στα 15 χρόνια που ακολούθησαν από την επικράτηση της αντεπανάστασης. Τόσες υπογραφές πέσανε για να περάσει ως προοδευτική εξέλιξη το Μάαστριχτ, τόση φαιά ουσία καταναλώθηκε σε άρθρα επί άρθρων για την «προοδευτική» Λευκή Βίβλο του σοσιαλδημοκράτη Ντελόρ, με την οποία άρχισε το ξήλωμα του 8ωρου, τόσο χρήμα δόθηκε για την παρουσία «αριστερών» ψαλτών στις διάφορες ΟΚΕ, εδώ και στις ...Βρυξέλλες, για να μην ξεχνιόμαστε μερικοί - μερικοί ...διαθέσιμοι.

Αναζητούν, λέει, ορισμένοι την «ενότητα της Αριστεράς», για να αντιμετωπιστεί η επίθεση. Και για να κάνουν καθαρό ποια «Αριστερά» εννοούν, βγαίνει πρώτο τους στέλεχος, ο Χατζησωκράτης, να εκφράσει την αγωνία του κόμματός του, γιατί τώρα πια η απεργία θα κατανοείται ως μονόδρομος και από τους πλέον «ανεκτικούς». Γιατί το «απαραίτητο πλαίσιο» για την «ανταγωνιστικότητα», η «εργασιακή ειρήνη» τινάζεται στον αέρα!

Μεγάλη αγωνία εκεί στον ΣΥΝ. Δεν έβαζαν στο άρθρο κατευθείαν την υπογραφή του Αναλυτή...

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά πλέον τα μεγάλα αφεντικά, μέσα από την εφημερίδα του ίδιου του πολυεθνικού χρηματιστηριακού κεφαλαίου, κάνουν καθαρό πως μπορούν να ανεχτούν έναν μόνο τύπο συνδικαλιστή: Αυτόν που ανοιχτά θα συνεργάζεται με τους εργοδότες, για να πείσει τους εργάτες ότι δεν κινδυνεύουν από τον ανταγωνισμό μεταξύ καπιταλιστών, αλλά από την ύπαρξη ανταγωνιστών εργατών!

Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά που κάνει η «Δεξά».

Την ώρα που όλοι οι σοβαροί αναλυτές αποδεικνύουν πως επιτυχημένη καπιταλιστική οικονομία είναι αυτή, στην οποία οι «συμβαλλόμενοι» (αφεντικά κι εργάτες, δηλαδή) έχουν αναπτύξει «υψηλό βαθμό συνεργασίας», έρχεται η «Δεξά» και γκρεμίζει τη συναίνεση και τη διαβούλευση!

Δύσκολα τα πράγματα για τους προπαγανδιστές της ανταγωνιστικότητας με κοινωνικό πρόσωπο.

Οταν ακόμα και ο πρόεδρος του Κινήματος (ένα είναι το Κίνημα) μειώνει στο ελάχιστο κι αυτήν τη σοσιαλδημοκρατική ανάλυση, για να αφήσει χώρο να αναπτυχθούν οι μεταρρυθμίσεις του κ. Καραμανλή, πώς να κάνεις αντιπολίτευση σε μια πολιτική με την οποία συμφωνείς;

Παρεμπιπτόντως: Τι σόι μνημείο «εθνικής συμφιλίωσης» είναι αυτό που ετοιμάζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Φλώρινα; Αν σωστά γνωρίζουμε - και σωστά γνωρίζουμε - στο λάκκο έξω από την Αγιά Μαρίνα, είναι θαμμένοι μόνο οι 800 μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας. Και με αποκλειστική ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παρεμποδίζεται ακόμα και η τοποθέτηση ενός μαρμάρου, που να θυμίζει ότι οι μοναρχοφασίστες παραχώσανε εκεί με τις μπουλντόζες τους τραυματίες μαζί με τους νεκρούς. Για ποια συμφιλίωση μιλάνε;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ στη συνείδηση των εργαζομένων

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Εμείς δεν πάμε διακοπές

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η εφορία στους δρόμους

ΤΑ ΝΕΑ: Τρομο...ΣΔΟΕ με εφόδους στα σπίτια

ΕΘΝΟΣ: ΜΕΤΡΑ ΣΟΚ για ΙΧ - συγκοινωνίες

Η ΝΙΚΗ: Αυξήσεις σε εισιτήρια και τέλη κυκλοφορίας

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ των κορόιδων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ «η απελπισία»

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΛΗΡΩΝΑΝ 3.000 ΜΑΪΜΟΥ εργαζόμενους

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Απλήρωτες υπερωρίες στο ΠΑΣΟΚ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Χρέη, σπατάλη και χάος στο ΕΣΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΡΓΙΟ ΠΑΡΑΝΟΜΙΩΝ ΣΤΟ ΕΣΥ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΕΣΥ ΤΙ ΚΟΜΠΙΝΑ έχεις κάνει;

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εξαιρείται από τον ΦΠΑ η αγορά πρώτης κατοικίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ (αποτελεσματικά) τους πολίτες

Η ΑΥΓΗ: «Ασφάλεια» τύπου Λονδίνου στην Αθήνα

«Εχω βάσιμες υποψίες ότι τόσο ο Μαρξ όσο και ο Λένιν ουδεμία σχέση έχουν με όσα διαδραματίστηκαν χτες στη Βουλή σχετικά με το εργασιακό ζήτημα (...) Τι σχέση έχει δηλαδή ο Μαρξ με το σοσιαλισμό έτσι όπως τον εννοεί ο κ. Παπανδρέου; Αλλά και ο Λένιν είναι δυνατόν να μπορέσει να κατανοήσει τις εργασιακές σχέσεις έτσι όπως τις εννοεί ο κ. Παναγιωτόπουλος; (...) με λίγα λόγια καλό θα ήταν να μη μας κάνουν πλάκα και να μην παίζουν με τον πόνο μας» (ο Τάκης Χατζής στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

«Ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Πέτρος Τατούλης έκανε αποδεκτή την πρόταση των βουλευτών της περιοχής κ. Κορτσάρη και κ. Λιάνη αλλά και όλων των θεσμικών παραγόντων της Φλώρινας για την κατασκευή κενοταφίου που "θα αποτελεί σύμβολο συμφιλίωσης και ενότητας των Ελλήνων"» (η είδηση στην ΑΥΓΗ).

«Ο Αντρέι Γιουστσένκο 19 ετών (γιος του προέδρου της Ουκρανίας) έχει προκαλέσει έντονη αγανάκτηση στο Κίεβο. Η επιδεικτική συμπεριφορά του έχει εξοργίσει τους Ουκρανούς πολλοί εκ των οποίων κερδίζουν λίγο περισσότερα από 100 ευρώ το μήνα (...) η αρχική τιμή της BMW που οδηγεί είναι περίπου 130.000 ευρώ. Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι το μόνο που κυκλοφορεί στο Κίεβο (...) πώς θα μπορούσε να έχει ένα τόσο ακριβό αυτοκίνητο όταν ακόμη και ο διάσημος πατέρας του, ο ετήσιος μισθός του οποίου ανέρχεται σε περίπου 50.000 ευρώ, "θα έπρεπε να πιεστεί οικονομικά για να το αγοράσει". Την προσοχή έχει τραβήξει και το κινητό του Αντρέι, κατασκευασμένο από πλατίνα, κοστίζει πάνω από 35.000 ευρώ (...) η φίλη του Αννα είναι ιδιοκτήτρια μιας καινούριας Mercedes CLS 500 που κοστίζει τουλάχιστον 70.000 ευρώ, ενώ ο Αντρέι συχνάζει στα πιο ακριβά εστιατόρια, όπου αγοράζει μπουκάλια σαμπάνιας που κοστίζουν 1.000 ευρώ το ένα» (το ρεπορτάζ στο ΒΗΜΑ).

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ: «Αυτό που πραγματικά χρειάζεται το εργατικό κίνημα είναι μια νέα γενιά ηγετών που αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα είναι ο ανηλεής ανταγωνισμός που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι από τους συναδέλφους τους στην Κίνα και την Ινδία. Οι ηγέτες αυτοί θα συνεργάζονταν με τους εργοδότες αντί να τους ανταγωνίζονται. Αντί να αντιτίθενται στις εισαγωγές για να προστατεύσουν "προγραμμένες" θέσεις εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία, οι ηγέτες αυτοί θα επένδυαν στην παιδεία ώστε οι νέοι εργαζόμενοι να είναι ανταγωνιστικοί στην κοινωνία της γνώσης. Ακόμα, θα αναλάμβαναν πρωτοβουλίες ώστε η σύνταξη και η ασφάλεια της υγείας ενός εργαζόμενου να μεταφέρεται από εταιρία σε εταιρία, ώστε ο εργαζόμενος να μην παγιδεύεται εξαιτίας των παροχών του σε μια θέση που δεν του αρέσει. Χωρίς ένα τέτοιο όραμα η πτωτική πορεία του εργατικού κινήματος δε θα ανακοπεί» (το κύριο άρθρο στην «The Wall Street Journal» - «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ: «Οι πιο επιτυχημένες οικονομίες, από την άποψη της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της καινοτομίας, του κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος και των μικρών ανισοτήτων, είναι εκείνες στις οποίες οι δύο συμβαλλόμενοι στην παραγωγική διαδικασία, καίτοι συνδέονται με εξουσιαστικές σχέσεις μεταξύ τους, έχουν αναπτύξει υψηλό βαθμό συνεργασίας, καλλιεργούν τη διαβούλευση, επιζητούν τη συναίνεση και γενικά διαθέτουν ένα σχετικά ισοβαρές ισοζύγιο ισχύος» (ο Χ.Κ. Τσούκας στο «ΒΗΜΑ»).

Ο ΚΑΛΟΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ: «Η μάχη για το 8ωρο έχει από τα πράγματα θέσει σε δεύτερο πλάνο τον κίνδυνο της αποδιάρθρωσης της κουλτούρας της συλλογικής διαπραγμάτευσης των κοινωνικών ανταγωνιστών, που καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα από δύσβατους δρόμους την τελευταία δεκαπενταετία στη χώρα μας (...) δεν κατανοούν ότι θα αποτελεί πλέον μονόδρομο και για τον πλέον ανεκτικό συνδικαλιστή και εργαζόμενο η προοπτική της αγωνιστικής απεργιακής διεκδίκησης και μόνο; Και πάντως όχι η διασφάλιση της "εργασιακής ειρήνης" που θεωρούν ως απαραίτητο πλαίσιο για την ανάπτυξη, την αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας;» (ο Δ. Χατζησωκράτης του ΣΥΝ στα «ΝΕΑ»).

Η ΣΩΣΤΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: «Στα παρασκήνια της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνωστοί είναι οι "ψίθυροι" που θέλουν τον κ. Παπανδρέου ανομολόγητα θετικό απέναντι στις μεταρρυθμίσεις που προωθεί ο κ. Κ. Καραμανλής. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι τελευταίως διαβάζοντας κανείς στον Τύπο απόψεις τεχνοκρατών, στενών συνεργατών του κ. Παπανδρέου για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, διαπιστώνει τη χρήση μιας ιδιότυπης, αμήχανης, "διπλής γλώσσας", διά της οποίας μετά κόπου μεγάλου επιχειρείται η διάσωση κάποιων, ολίγων, σοσιαλδημοκρατικών στοιχείων ανάλυσης των οικονομικοκοινωνικών πραγμάτων της χώρας μας» (ο Κ.Ι. Αγγελόπουλος στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).