Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»

Κατ' ευθείαν στο δόξα πατρί, στο 8ωρο!

«Αποδιαρθρώνοντας» έτσι την «κουλτούρα» της διαπραγμάτευσης των «κοινωνικών ανταγωνιστών», για την οποία - κουλτούρα - τόσος κόπος (και χρήμα) έχει δαπανηθεί στα 15 χρόνια που ακολούθησαν από την επικράτηση της αντεπανάστασης. Τόσες υπογραφές πέσανε για να περάσει ως προοδευτική εξέλιξη το Μάαστριχτ, τόση φαιά ουσία καταναλώθηκε σε άρθρα επί άρθρων για την «προοδευτική» Λευκή Βίβλο του σοσιαλδημοκράτη Ντελόρ, με την οποία άρχισε το ξήλωμα του 8ωρου, τόσο χρήμα δόθηκε για την παρουσία «αριστερών» ψαλτών στις διάφορες ΟΚΕ, εδώ και στις ...Βρυξέλλες, για να μην ξεχνιόμαστε μερικοί - μερικοί ...διαθέσιμοι.

Αναζητούν, λέει, ορισμένοι την «ενότητα της Αριστεράς», για να αντιμετωπιστεί η επίθεση. Και για να κάνουν καθαρό ποια «Αριστερά» εννοούν, βγαίνει πρώτο τους στέλεχος, ο Χατζησωκράτης, να εκφράσει την αγωνία του κόμματός του, γιατί τώρα πια η απεργία θα κατανοείται ως μονόδρομος και από τους πλέον «ανεκτικούς». Γιατί το «απαραίτητο πλαίσιο» για την «ανταγωνιστικότητα», η «εργασιακή ειρήνη» τινάζεται στον αέρα!

Μεγάλη αγωνία εκεί στον ΣΥΝ. Δεν έβαζαν στο άρθρο κατευθείαν την υπογραφή του Αναλυτή...

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά πλέον τα μεγάλα αφεντικά, μέσα από την εφημερίδα του ίδιου του πολυεθνικού χρηματιστηριακού κεφαλαίου, κάνουν καθαρό πως μπορούν να ανεχτούν έναν μόνο τύπο συνδικαλιστή: Αυτόν που ανοιχτά θα συνεργάζεται με τους εργοδότες, για να πείσει τους εργάτες ότι δεν κινδυνεύουν από τον ανταγωνισμό μεταξύ καπιταλιστών, αλλά από την ύπαρξη ανταγωνιστών εργατών!

Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά που κάνει η «Δεξά».

Την ώρα που όλοι οι σοβαροί αναλυτές αποδεικνύουν πως επιτυχημένη καπιταλιστική οικονομία είναι αυτή, στην οποία οι «συμβαλλόμενοι» (αφεντικά κι εργάτες, δηλαδή) έχουν αναπτύξει «υψηλό βαθμό συνεργασίας», έρχεται η «Δεξά» και γκρεμίζει τη συναίνεση και τη διαβούλευση!

Δύσκολα τα πράγματα για τους προπαγανδιστές της ανταγωνιστικότητας με κοινωνικό πρόσωπο.

Οταν ακόμα και ο πρόεδρος του Κινήματος (ένα είναι το Κίνημα) μειώνει στο ελάχιστο κι αυτήν τη σοσιαλδημοκρατική ανάλυση, για να αφήσει χώρο να αναπτυχθούν οι μεταρρυθμίσεις του κ. Καραμανλή, πώς να κάνεις αντιπολίτευση σε μια πολιτική με την οποία συμφωνείς;

Παρεμπιπτόντως: Τι σόι μνημείο «εθνικής συμφιλίωσης» είναι αυτό που ετοιμάζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Φλώρινα; Αν σωστά γνωρίζουμε - και σωστά γνωρίζουμε - στο λάκκο έξω από την Αγιά Μαρίνα, είναι θαμμένοι μόνο οι 800 μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας. Και με αποκλειστική ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παρεμποδίζεται ακόμα και η τοποθέτηση ενός μαρμάρου, που να θυμίζει ότι οι μοναρχοφασίστες παραχώσανε εκεί με τις μπουλντόζες τους τραυματίες μαζί με τους νεκρούς. Για ποια συμφιλίωση μιλάνε;