ΤΟ ΒΗΜΑ: Κράτος και οικονομία πήγαν διακοπές ως την επόμενη Πέμπτη - «ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΕΠΙ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΝ» ΛΟΓΩ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΩΝ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΡΕΚΟΡ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΒΙΩΝΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ.

ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ: ΔΥΟ «ΒΑΡΕΛΟΤΑ» ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Πρωτομαγιά 2002 - ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

ΑΥΓΗ: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ».

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ: ΕΙΧΕ «ΜΑΓΙΑ» Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΕΚΑΤΣΕ!

ΤΑ ΝΕΑ: Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΓΙΑ ΤΑ 4 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟ ΦΡΕΝΟ ΣΕ 25 ΝΗΣΙΑ.

ΕΘΝΟΣ: ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΙΛΟΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ.

ΒΡΑΔΥΝΗ: ΦΡΕΝΟ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΑΠΟ ΣτΕ.

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: 60 ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙΩΝ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΛΥΓΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ.

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΑΛΙΚΑΡΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ.

ΧΩΡΑ: ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ.

ΕΣΤΙΑ: ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΔΡΕΣ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ 36 ΤΑΜΕΙΑ.

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): 3.000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.

«Χάρισαν» διακοπές! «Σε πολυήμερες διακοπές μετατρέπονται οι πασχαλινές αργίες καθώς το κράτος "κατεβάζει ρολά" ως την επόμενη Πέμπτη. Δύο οι κύριες συνέπειες: η αποδιοργάνωση του δημόσιου τομέα και η εξασθένιση της οικονομικής ζωής. Ο πολλαπλασιασμός των αργιών στο Δημόσιο με διάφορα τεχνάσματα, οι εντός των εορτών απεργιακές κινητοποιήσεις των τραπεζοϋπαλλήλων και η αναστολή των δραστηριοτήτων σε πολλές ιδιωτικές εταιρείες "χάρισαν" σε αρκετούς υπαλλήλους ένα πλήρες δεκαήμερο εαρινών διακοπών». (Από το πρωτοσέλιδο του «ΒΗΜΑΤΟΣ»).

Απίθανη εφευρετικότητα: «Η Ελλάς μπορεί δικαίως να μπήκε στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, στον ανεπτυγμένο κόσμο, αλλά ουδέποτε παύει να συμπεριφέρεται με τρόπο που καταπλήσσει τους πάντες - ακόμη και εμάς τους ιδίους! - με την απίθανη εφευρετικότητα παράδοξης συμπεριφοράς σε οποιονδήποτε τομέα της πολιτικής, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μπορεί να φανταστεί κανείς. Πουθενά αλλού στον κόσμο, επί παραδείγματι, δε θα είχε σκεφθεί υπουργός να μεταθέσει την Πρωτομαγιά στις... 7 Μαΐου και δη "κολλητά" με τη Δευτέρα του Πάσχα». (Από το κύριο άρθρο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»).

«Μπιγκ Αγορά»: «Η διαφήμιση, καθώς και το έντυπο και το τηλεοπτικό λάιφ στάιλ επιβάλλουν τον πολιτισμό του να "περνάς καλά", του "πρόσεχε τον εαυτό σου"... Με άλλα λόγια, τον "εαυτό σου και τα μάτια σου"... Κάποτε οι άνθρωποι είχαν την ικανότητα να "περνούν καλά" χωρίς να το σκέφτονται, χωρίς να εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Να γιορτάζουν το Πάσχα φυσικά και απροσποίητα, όχι επειδή ήταν πιο στερημένοι και μπορούσαν να εκτιμήσουν το γιορτινό τραπέζι, αλλά γιατί είχαν κάπου να πιστέψουν, κάπου να κρατηθούν. Το κέφι δεν το μετρούσαν τα βατ των ηχείων, αλλά η νταμιζάνα με το κρασί, τα πειράγματα, τα γέλια και τα τραγούδια... Θα έλεγε κανείς πως έχουμε χάσει την ικανότητα να αυτοσχεδιάζουμε, να χαιρόμαστε τις ημέρες των εορτών χωρίς την καθοδήγηση του αόρατου Μπιγκ Μπράδερ, χωρίς την αόρατη χείρα της Μπιγκ Αγοράς». (Μαριάνα Τζιαντζή -«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

Υπεράνω κυρώσεων οι «φίλοι των ΗΠΑ»: «Το Ισραήλ όμως δεν είναι Ιράκ, για να θελήσει η Ουάσιγκτον να εφαρμοστούν αμέσως οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οταν προέκυψε θέμα με τους εμπειρογνώμονες, που είχαν σταλεί στο Ιράκ, επιβλήθηκαν κυρώσεις και άρχισαν βομβαρδισμοί, οι οποίοι ακόμη συνεχίζονται. Ανήκει το Ιράκ στις "δυνάμεις του κακού", ενώ το Ισραήλ είναι στις "δυνάμεις του καλού" και ο Αριέλ Σαρόν δεν είναι εχθρός, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά φίλος και "άνθρωπος της ειρήνης", κατά τον Αμερικανό Πρόεδρο. Ζητούν οι αραβικές χώρες να εφαρμοστούν κατά του Ισραήλ όσα προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, αν δεν δεχθεί αμέσως την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, δηλαδή να επιβληθούν κυρώσεις. Εχει αποδειχθεί, ωστόσο, ότι μετά την πλήρη υποταγή του ΟΗΕ στην Ουάσιγκτον, κυρώσεις επιβάλλονται μόνον εναντίον των εχθρών των ΗΠΑ και ποτέ εναντίον φίλων. Υπεράνω του Διεθνούς Δικαίου είναι ο νόμος του σερίφη για την παγκόσμια τάξη» (Από το κύριο άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ).

Κοινό σχέδιο ΗΠΑ - Σ. Αραβίας: «Τα πρώτα δείγματα αυτού του νέου καταμερισμού εργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Σαουδικής Αραβίας έγιναν φανερά πριν από λίγες ημέρες, όταν ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Κ. Πάουελ, πήρε τέσσερις φορές τηλέφωνο τον υπουργό Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκιπα Σαούντ, προκειμένου να ζητήσει τη βοήθεια των Σαουδαράβων για να επιτευχθεί η συναίνεση του Γιάσερ Αραφάτ στους όρους που άνοιξαν τον δρόμο για το τέλος της πολιορκίας του. Επίσης ο πρίγκιπας Αμπντάλα πήρε τηλέφωνο τον κ. Αραφάτ, όπως είπε ένας Αμερικανός αξιωματούχος, για να εκφράσει την προσμονή της Σαουδικής Αραβίας ότι θα συμμορφωθεί με τους όρους της συμφωνίας που επιτεύχθηκε με αμερικανική μεσολάβηση για την απελευθέρωσή του» (ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΤΑΪΜΣ -ΝΕΑ).

Του Ηλία Μακρή από την «Καθημερινή»

«Η μεγάλη χαλαρότητα»(!). Ετσι αποκαλεί το «Βήμα» τη «μεγάλης διάρκειας» έξοδο των Αθηναίων και δεν κρύβει την ενόχλησή του γιατί «καταφέραμε να αποδιαρθρώσουμε οικονομικά συνολικά ένα 10ήμερο»! Ωστε υπέστη ανεπανόρθρωτη ζημιά η «ισχυρή οικονομία» μας και επλήγη καίρια η «ανάπτυξη»; Αν είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα να γυρίσουμε πίσω...

Η ανάγκη, επιτακτική όσο ποτέ, για τα εκατομμύρια των «εγκλείστων» στην απάνθρωπη πρωτεύουσα να δραπετεύσουν, ελάχιστα ενδιαφέρει τους ιθύνοντες. Οι συνθήκες ζωής στις σημερινές μεγαλουπόλεις είναι απίστευτα αφόρητες.

Οι εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονται στη δίνη των ανταγωνιστικών σχέσεων που κυριαρχούν στον καπιταλισμό, αγωνίζονται με την ψυχή στο στόμα ακόμα και για την απλή επιβίωση. Είναι αποξενωμένοι από τα μέσα παραγωγής και άρα από το προϊόν εργασίας τους, αποξενώνονται και από τους άλλους συνανθρώπους. Παράλληλα, ο εργαζόμενος έχει αποξενωθεί από τη φύση, το ανόργανο σώμα του ανθρώπου, κατά τον Κ. Μαρξ.

Ο ελεύθερος χρόνος συρρικνώνεται, αλλά και όταν υπάρχει σπαταλιέται χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Ο εργαζόμενος θρέφεται με εκχυδαϊσμένα πολιτιστικά προϊόντα, ενώ επιχειρούν να γεμίσουν την «εξαφάνιση» του λαϊκού πολιτισμού με τα σκουπίδια της τηλεόρασης. Ατομικισμός, λατρεία του χρήματος, χυδαίος καταναλωτισμός, χλευασμός της ανιδιοτέλειας και αλληλεγγύης: ιδού, από την άλλη, τα ιδανικά της «νέας εποχής».

«Ο πρόεδρος Μπους υποσχέθηκε να μας βοηθήσει στο θέμα της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ». Τάδε έφη Αριέλ Σαρόν. Τίποτα δε γίνεται χωρίς τη βοήθεια του «μεγάλου φίλου».