Χάσανε, λέει, τα λεφτά του ασφαλιστικού ταμείου στο χρηματιστήριο που πήγαν και τα παίξανε γιατί πίστεψαν στο λαϊκό καπιταλισμό. Πουλήθηκε, λέει, η τράπεζα, καθώς οι ίδιοι συμφώνησαν με την πώληση, αλλά έχασε το Ταμείο, καθώς ήταν άμεσα εξαρτώμενο από τις μετοχές της τράπεζας.

Ωραία. Και τώρα γιατί παριστάνουν τους κλαμένους; Οχι οι συνταξιούχοι, αλλά αυτά τα τομάρια που παριστάνουν τους εκπροσώπους εργατών...

Αν γράψεις ότι οι συνταξιούχοι τραπεζοϋπάλληλοι που έμειναν χωρίς την επικουρική σύνταξή τους, αντί να κλαίνε στις κάμερες, πρέπει πρώτα να ξεμπερδέψουν με κάτι «Πρωτο-καλυβο-γόπουλους» (ξέρουν αυτοί...), θα σε πάνε μέσα, καθώς αυτό συνιστά παρότρυνση σε έγκλημα, κατά τις πρόσφατες εκτιμήσεις Σανιδά για τους αγώνες. Δε γράφεις, ελπίζοντας ότι κι αυτοί που ψηφίζουν σήμερα ΝΔ κι εκείνοι που ψήφιζαν χτες ΠΑΣΟΚ, ε, τώρα πια, αφού νιώθουν στο πετσί τους το βούρδουλα, θα δούνε και το χέρι που τον κρατά.

Δε φτάνει να ελπίζεις. Σκέψου: Την «τυφλή δικαιοσύνη», που χαρακτηρίζει έγκλημα τον εργατικό αγώνα. Σκέψου με πόσες αξίες των αστών έχουν γανωθεί τα μυαλά των εργατών. Και, άρα, πάρε τα μέτρα σου για να φτάσεις εκεί που εσύ κι η τάξη σου θα στέκονται νικητές πάνω στα ερείπια αυτού του συστήματος.

Αν δεν το δεις έτσι, αν δεν κάνεις σκοπό της ζωής σου, για να 'χεις ζωή ανθρώπινη, το γκρέμισμα αυτού του συστήματος, έτσι θα κλαις στις κάμερες για κάτι που έβαλες τα χεράκια σου κι έβγαλες τα ματάκια σου.

Πάρ' το αλλιώς, έστω και τώρα. Πριν καταλήξεις να ψάχνεις ποιος είναι τελικά ο αριστερός: Ο Ομπάμα, που τα δίνει εν λευκώ όλα στην AIG, ή ο Μπίσκι που ζητάει να δοθούν κι άλλα δάνεια στην «Οπελ» για το καλό της ...Γερμανίας;

Οταν εγκλωβιστείς σε τέτοιο δίλημμα, θα σου μοιάζει «αριστερός» ακόμα κι ο Τσίπρας, που ισχυρίζεται πως και οι καπιταλιστές θα υπάρχουν, και αναδιανομή του πλούτου θα γίνει. Που ζητάει «επανάκτηση σε δημόσιο έλεγχο» της Εθνικής, σα να πρόκειται έτσι να πάψει να είναι ένα κεφαλαιοκρατικό βαμπίρ που υπάρχει μόνον όσο βρίσκει και τζογάρει ιδρώτα εργατών (είναι κάτι άλλο το ιδιωτικό ή υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζικό κεφάλαιο;).

Ηταν να μη διακηρύξει τότε, το '91, ο Μητσοτάκης ότι θα δημιουργήσει 100.000 θέσεις εργασίας, έκτοτε κάθε υποψήφιος «σωτήρας» των εργατών διακηρύσσει ότι θα δημιουργήσει ακριβώς 100.000 θέσεις εργασίας. Υπάρχει κάτι μαγικό σ' αυτόν τον αριθμό; Εχουν μετρήσει οι διαφημιστικές εταιρείες, που μανατζάρουν όλους αυτούς τους σωτήρες, ότι ο αριθμός 100.000 αποβλακώνει τόσο τους εργάτες, ώστε να ψηφίζουν τον δήμιό τους; Ασε που, όταν έχεις επίσημα 350.000 άνεργους, προκύπτει το ερώτημα: Τι σωτηρία είναι αυτή, που στέλνει 100.000 στο Stage (αυτό προβλέπει κάθε διακήρυξη για τους 100.000) κι αφήνει 250.000 απ' έξω, ώστε να εκβιάζονται όσοι έχουν έστω και μια προσωρινή δουλειά;

Πάρ' το αλλιώς, όσο πιο γρήγορα μπορείς. Τα πράγματα είναι απλά: Το θέμα είναι να έχεις ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι σου, μια δουλειά που να σου επιτρέπει να ζεις και να μεγαλώνουν τα παιδιά σου σαν άνθρωποι. Το θέμα είναι η δουλειά σου να μη γίνεται πλούτος για τον αφέντη, αλλά για σένα. Το θέμα είναι να μην υπάρχουν τράπεζες. Τόσο απλά τα πράγματα. Μετά, μόνον αφού ξεμπερδέψεις με τους αστούς, θα 'ρθουν τα ωραία και σύνθετα.

Οσο δεν το βλέπεις έτσι και άρα δεν οργανώνεις σε έναν τέτοιο δρόμο τη ζωή σου, τόσο κάτι τζιμάνια της «κοινωνικής οικονομίας» θα σου λένε πως μόνος αντίπαλός σου είναι κάτι κακοί τραπεζίτες, που μπορείς να τους αντιμετωπίσεις βρίσκοντας καλούς τραπεζίτες. Τόσο απλό!

Ενάμιση αιώνα πριν από σήμερα πρωτοπόροι εργάτες το είχαν ήδη καθαρό: Χωρίς δική τους την εξουσία, θα ήταν έρμαια των αφεντικών τους. Χύθηκε πολύ αίμα από τότε. Στις ΗΠΑ του μεγάλου αντικομμουνιστικού αγώνα κατάφεραν να μην υπάρχει χώρος για γνώση της Ιστορίας. Στην Ευρώπη ακόμα υπάρχει ένα παράθυρο. Αυτό θέλουν να κλείσουν με τις αμερικανιές τους όλοι αυτοί, που μιλούν για καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, που πρέπει να δώσει δάνεια στην «Οπελ» την ώρα που ο Αμερικάνος δίνει στην «Τζένεραλ Μότορς». Αντί να πουν στους εργάτες: Δικό σου το εργοστάσιο, δική σου η εξουσία.

Να το πούμε αλλιώς: Η πάλη με τον οπορτουνισμό είναι όρος ζωής για το εργατικό κίνημα. Αυτά που διακηρύσσουν οι οπορτουνιστές, αν τα πει καπιταλιστής, θα τον πάρουν με τις πέτρες οι εργάτες. Ερχεται ο «αριστερός» και τα παρουσιάζει σαν εργατικό αίτημα. Είναι ατζέντηδες με την εμπορική χρήση του όρου. Ατζέντηδες εχθρικών για την εργατική τάξη συμφερόντων. Γι' αυτό και κάτι Ζαγάρια τα τσιμπάει μύγα όταν γράφεις για τις πομπές τους.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ στην απόφαση να πληρώσουν την κρίση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τσουνάμι στα ασφαλιστικά ταμεία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Απογοητευμένος ο κ. Καραμανλής

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ερχονται μέτρα για την κρίση

Η ΧΩΡΑ: Σωσίβιο με νέα μέτρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Σκύλλα μέτρων Χάρυβδη ψήφων

ΕΘΝΟΣ: «ΦΙΛΙΚΟ» τελεσίγραφο για μέτρα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σε κλοιό η ελληνική οικονομία

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΕΣ και δυσάρεστες εξελίξεις

ΤΑ ΝΕΑ: Με τριπλό χαράτσι μπαλώνουν τη μαύρη τρύπα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ

Η ΑΥΓΗ: Στην γκιλοτίνα μισθοί, συντάξεις, δώρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: «ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ» για ημιυπαίθριους και υπόγεια

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Πώς θα γίνει η πρόσληψη 60.000 ανέργων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 22.945 προσλήψεις στο Δημόσιο

«Οι ΗΠΑ έχουν ένα υγειονομικό σύστημα πολύ άνισο, ένα εκπαιδευτικό σύστημα πανάκριβο και ένα συνταξιοδοτικό σύστημα εξαιρετικά αδύναμο. Για να έχεις μια ελάχιστη ποιότητα ζωής πρέπει να έχεις έναν πολύ καλό μισθό ώστε να αποταμιεύεις για τα γεράματά σου. Για την πλειονότητα των φτωχών οικογενειών, ή αυτών που ανήκουν σε μειονότητες, ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή ζωή είναι ο δανεισμός (...) Ομως οι τράπεζες (...) έριξαν στην αγορά ληστρικά δάνεια, αυτά ακριβώς τα οποία έχουμε δει να οδηγούν σε μαζικές κατασχέσεις κατοικιών και σε προσωπικές πτωχεύσεις (...) Ο πρώτος λόγος γι' αυτές τις πτωχεύσεις δεν είναι πια η απώλεια εργασίας αλλά οι ληστρικοί όροι του δανείου (...) Οι δανειστές θα πρέπει να επιτηρούνται ώστε να μην κλέβουν τον δανειζόμενο» (ο Τζον Τέιλορ, ένας εκ των οργανωτών της «κοινωνικής οικονομίας» / στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Προχθές κάτι "μπαχαλάκηδες" έβγαλαν τις κουκούλες, φόρεσαν αποκριάτικες μάσκες και έκαψαν βαγόνια του Ηλεκτρικού (...) Η αστυνομική καταστολή τα προκαλεί όλα αυτά ή αυτά θα προκαλέσουν περισσότερη καταστολή; Το αβγό έκανε την κότα ή το αντίθετο; `Η μήπως τελικά όλοι αυτοί επιδιώκουν την έκρηξη του κοινωνικού φόβου που θα δικαιολογήσει περισσότερη καταστολή για να γίνει καθαρό το είδωλο του "εσωτερικού εχθρού" ώστε να απενοχοποιούνται - με τη σειρά τους - όλες αυτές οι εκκολάψεις της "μικρής και αθώας κοινωνικής τρομοκρατίας";» (η διόλου αθώα ερώτηση από τον Σ. Κοτρώτσο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Πώς να πιστέψει κάποιος σε ένα σύστημα που κλείνει μέσα του το σπέρμα της καταστροφής του;» (η αυτονόητη ερώτηση από τον Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).

Ο ΚΡΑΤΙΚΟΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ: «Η κυβέρνηση Ομπάμα ενισχύει το ρόλο του δημοσίου στην οικονομία. Χωρίς χρονοτριβή εκταμιεύει άλλα 30 δισεκατομμύρια δολάρια και είναι έτοιμη να δώσει όσα ακόμη χρειαστούν για να σωθεί ο πολυεθνικός κολοσσός. Ο λόγος είναι απλός. Η AIG δεν είναι άλλη μία εταιρεία του συστήματος. Είναι το ίδιο το σύστημα (...) Με το τελευταίο πακέτο σωτηρίας το αμερικάνικο δημόσιο αποκτά το 77,9% του ομίλου μέσω προνομιούχων μετοχών ενώ προβλέπεται ότι η συμμετοχή του δε θα ανέβει πέραν του 80% γεγονός που θα σήμαινε πλήρη κρατικοποίηση (...) Η υπόθεση AIG κρατάει όμηρο την κυβέρνηση Ομπάμα που βλέπει το ασφαλιστικό οικοδόμημα της χώρας να καταρρέει. Το ερώτημα είναι αν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος είναι έτοιμος για την αντικατάστασή του με ένα νέο σύστημα με μεγαλύτερη συμμετοχή του δημοσίου, που θα θυμίζει πιο πολύ αυτό που στην Ευρώπη αποκαλούμε "κοινωνικό κράτος"» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ: «Ο πρόεδρος του ΣΥΝ μίλησε για την ανάγκη αναδιανομής του πλούτου μέσα από μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση (...) την επανάκτηση σε δημόσιο έλεγχο κεντρικών πυλώνων της οικονομίας, όπως η Εθνική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τη στήριξη της απασχόλησης στη βάση της δημιουργίας 100.000 θέσεων εργασίας μέσω της αναγέννησης του κοινωνικού κράτους» (η καταγραφή στην ΑΥΓΗ).

ΖΗΤΑΕΙ ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΧΡΗΜΑ: «Η γερμανική Opel, θυγατρική της (σ.σ. αμερικανικής) General Motors, δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες στο Βερολίνο ώστε να διευκολυνθεί η κυβέρνηση της χώρας στην απόφασή της για τη χορήγηση των απαραίτητων κεφαλαίων για τη διάσωσή της» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΕΧΕΙ ΚΑΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ: «ο πρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Λόταρ Μπίσκι, προέβη στην ακόλουθη δήλωση: "καλούμε την Ευρωπαϊκή Ενωση να εγγυηθεί και να στηρίξει με δάνεια"» (η δήλωση για την Opel / στην ΑΥΓΗ).