Σσσσσ... Είναι αλήθεια, λοιπόν, κινδυνεύουμε; Γιατί τι άλλο σημαίνει ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός βγήκε στα δελτία των 8 με διάγγελμα; Κι ο άλλος; Είναι έτοιμος, λέει, να κυβερνήσει για να μας σώσει.

Καλό το διάλειμμα, αλλά πάμε πάλι από την αρχή. Αστεία πράγματα λένε. Εχεις πια αρκετή πείρα. Μόλις αρχίζουν εκείνα τα «όλοι» ξέρεις ότι πρόκειται για απάτη. Απλώς είναι ο κώδικας. Οταν λένε «όλοι» εννοούν πάντα ότι πρέπει να πληρώσουν πάλι τα μόνιμα υποζύγια. Οταν μιλάνε για «διατήρηση της ανάπτυξης» αναφέρονται στα καπιταλιστικά κέρδη και δεν το κρύβουν, καθώς αμέσως μετά συνεχίζουν με αναφορές στην «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας». Αυτήν που έχει καταντήσει ως και τα πανεπιστήμια να δουλεύουνε σαν σούπερ μάρκετ.

Την ώρα που λένε «όλοι να πληρώσουμε», με την επόμενη πρόταση δείχνουν ποιος θα κερδίσει. Ο καπιταλιστής που θα υλοποιήσει τη «δημόσια επένδυση». Πώς θα πληρωθεί; Με «περικοπή δημοσίων δαπανών» που παραπέμπουν σε κοινωνικές παροχές. Και τι θα αντικαταστήσει τις κομμένες κοινωνικές παροχές; Οι «μεταρρυθμίσεις». Ο,τι παραπέμπει σε δημόσιο, να γίνει ιδιωτικό. Είναι το μόνο που δεν αναστέλλεται. Κι αυτό ακριβώς το θράσος είναι που δίνει το μέτρο των συσχετισμών. Που αν δεν αλλάξουν άρδην και ανατρεπτικά, το μαύρο θα γίνεται πιο μαύρο.

Θες κι άλλα για να διαμορφώσεις κώδικα που να σου ξεκλειδώνει γρήγορα ό,τι ακούς; «Χτύπημα της φοροδιαφυγής». Σημαίνει να βλαστημάς την ώρα που πίστεψες πως αρκεί να είσαι μισθωτός που του κρατούν το φόρο πριν ακόμα εισπράξει το μισθό. Γιατί έχεις ακόμα πολλά να πληρώσεις. Με κάθε τσίχλα, μα με κάθε τσίχλα θα πληρώνεις ΦΠΑ. Ετσι θα υπάρχει δημόσιο χρήμα για δημόσιες επενδύσεις και ιδιωτικό σεντούκι.

Το καλύτερο όλων είναι η μόνιμη «στήριξη των ασθενέστερων». Πριν αρχίσεις να κάνεις χαρούλες συμπληρώνει αυτός που κάθεται ήδη στο σβέρκο σου: «στα όρια αντοχής της οικονομίας». Εχεις δει ποτέ στη μέχρι τώρα ζωή σου να λένε ότι αντέχει η «οικονομία»;

Σ' ένα μόνο λένε αλήθεια. Οτι πασχίζουν για την «κοινωνική συνοχή». Ακριβώς! Αν μέχρι τώρα ένα παιδί έφευγε από το σπίτι στα 30, τώρα θα μένει να τρώει από τη σύνταξη του γέροντα μέχρι να γίνει το ίδιο γέροντας, ελπίζοντας σε ένα πιάτο φακές από την πρόνοια.

Ομορφος κόσμος. Τρέμει την κοινωνική έκρηξη και καλλιεργεί - επαυξάνει τον τρόμο ελπίζοντας ότι θα παγώσει την ταξική πάλη. Ελα που η ταξική πάλη δεν περιμένει επιθεωρητή εργασίας να διαπιστώσει πως δεν κατάλαβε ότι υπάρχει εκμετάλλευση...

Δηλαδή, αν δε γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, φίδι που μας έφαγε; Σεισμοί, λοιμοί και καταποντισμοί στον ορίζοντα. Τουλάχιστον αυτό βεβαιώνει ο Καρακούσης στο «Βήμα». Σε βαθμό που να μην κρύβεται για τη σπουδή του να ανακατέψει και τα διάφορα τρομοκρατικά που περιγράφει. Και ο νοών νοείτω...

Και σα να μη φτάνουν οι καταποντισμοί, υπάρχει και κρίση εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα.

Αν το πάρεις αλλιώς, σημαίνει ότι πάνε καλά τα πράγματα. Οσο πιο αδύναμοι αυτοί, τόσο μεγαλύτερη η ελπίδα να δυναμώσεις εσύ.

Κι επειδή αυτό είναι που φοβούνται, γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια όσα με τρόμο σου περιγράφουν για την οικονομία. Εσύ να προσέχεις αυτά που γράφουν και περισσότερο αυτά που κάνουν για να γίνει πιο ισχυρό το κράτος τους. Γιατί το κρίσιμο σ' αυτή τη φάση είναι η στερέωση της αστικής εξουσίας. Ξέρουν πως όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος και το κράτος τους πρέπει να ναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τη «στιγμή»...

Ασχετο: Επαιρνε, λέει, αμοιβές ο Κουσνέρ για συμβουλές σε ιδιωτικές εταιρείες και δήλωνε κατοικία σε ένα νησί για να παίρνει και οδοιπορικά. Συκοφαντίες. Ο άνθρωπος ήταν απλά και παραμένει η προσωποποίηση του όρου «ΜΚΟ».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΝΙΑΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ εργατών, φτωχών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων

ΕΘΝΟΣ: ΤΡΕΛ.ΑΣ. το μεγαλείο σου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Δάκρυσε» ο Γιώργος; Να παραιτηθεί η μισή κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Λυκόφως ανέχειας για 530.000 Ελληνες

ΤΑ ΝΕΑ: Καρα ...χάλια έγινε η Νέα Δημοκρατία

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Λουκέτα στην αγορά Ι.Χ.

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΤΡΕΛΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΡΟΥΚΕΤΕΣ - ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ για μαθητές Δημοτικού

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέο κρούσμα ανεπάρκειας της ΕΛ.ΑΣ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ψυχώ στο σπίτι του πρέσβη των ΗΠΑ

Η ΑΥΓΗ: Εκρηξη φτώχειας πριν καλά - καλά μπει η κρίση

Η ΧΩΡΑ: Ρουλέτα θανάτου

«Βρίσκεται η χώρα στα όρια κοινωνικής έκρηξης, η οποία θα γίνει, αν δεν υλοποιηθούν οι υποσχέσεις για οικονομική ενίσχυση των ασθενέστερων και δε ληφθούν μέτρα για να μειωθεί το ποσοστό της φτώχειας. Είναι ώρα από τα λόγια να περάσουμε στις πράξεις, διότι πίσω από τους αριθμούς και τα ποσοστά βρίσκονται άνθρωποι που υποφέρουν» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Εκρυψαν τις ανασφάλιστες σε ψυγεία - θαλάμους (...) ο επικεφαλής του κλιμακίου υπαλλήλων της Επιθεώρησης Εργασίας είπε ότι δεν αντιλήφθηκε πως είχαν κρυφτεί εργάτριες μέσα στα ψυγεία και επισήμανε ότι αν ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου τους ενημέρωνε θα είχαν παρέμβει» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

«Είδα κάποιον με πιστόλι να βγαίνει από το σπίτι του πρέσβη. Κατάλαβα πως είχε σκοπό να μου επιτεθεί και τον πυροβόλησα προτού το κάνει αυτός» (φέρεται να δήλωσε ο αρχιφύλακας που πυροβόλησε έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία / ΤΑ ΝΕΑ).

«Η αστυνομία δεν πρέπει να είναι θεατής ακραίων - ή ενίοτε και εγκληματικών ενεργειών που κακώς ενδύονται το μανδύα της δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας. Το αγαθό της ασφάλειας δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Η Αστυνομία, όμως, από την άλλη, οφείλει να εμπνέει εμπιστοσύνη στον πολίτη. Εμπιστοσύνη για τη δημοκρατικότητα και την αποτελεσματικότητά της» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Ως αρχηγός της ΕΠΕΚ στις αρχές της δεκαετίας του '50 σχημάτισε δυο φορές κεντρώες κυβερνήσεις και ενέταξε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο η δολοφονία επί των ημερών του, του στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Μπελογιάννη, καθώς και η προγενέστερη στάση του έναντι του κομμουνιστικού κινήματος, έστρεψαν την Αριστερά εναντίον του. Στις εκλογές του 1952 δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε βουλευτής. Ετσι έλαβε τέλος η πολιτική του καριέρα (...) ο Νικόλαος Πλαστήρας υπήρξε μεγάλος πατριώτης με συνεισφορά στους αγώνες του έθνους. Ηταν άξιος της πατρίδας» (ο Μ. Χαρακόπουλος, βουλευτής της ΝΔ / ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΣΕΙΣΜΟΙ, ΛΙΜΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΙ: «Το δυστύχημα είναι ότι μαζί με την οικονομία κλονίζεται και η κοινωνία. Με τον καιρό έχασε την πίστη και τις βεβαιότητές της. Ξοδεύτηκε και ξόδεψε, και τώρα κατακερματισμένη, διχασμένη, απαιτητική και επιθετική όπως είναι, δε βρίσκει δρόμο. Εσπασαν οι αρμοί, τα σημεία επαφής και συνεννόησης κόπηκαν, οι ζώνες συναίνεσης και διαλόγου εξαφανίστηκαν. Κάπως έτσι το αίσθημα ασφάλειας τείνει να χαθεί, η ηττημένη τρομοκρατία αναγεννήθηκε και ανασυγκροτήθηκε σε αρχέγονη και ακόμη πιο επιθετική βάση, η βία και η έξαψη επέστρεψαν, η τρέλα περισσεύει, όπως η χρήση των όπλων βεβαιώνει, ο κόσμος φοβάται, ανησυχεί. Ολα τα σημάδια δηλώνουν ότι από εδώ και πέρα οι συνθήκες θα χειροτερεύουν συνεχώς. Τα γεγονότα θα είναι καταιγιστικά, η κυβέρνηση δε θα μπορεί να τα παρακολουθήσει, οι παράφρονες μεταβλητές του συστήματος θα ενεργοποιηθούν και λογικώς τα απρόοπτα θα είναι πολλά και καταστροφικά. Προφανώς η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Είναι καιρός να πετάξει από πάνω της τους μικρούς και ασήμαντους, και να χαράξει νέα πορεία» (ο Α. Καρακούσης εξηγεί γιατί πρέπει να γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ / ΤΟ ΒΗΜΑ).

ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΡΙΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ! «Η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού και επιβεβαιώνεται από τις δημοσκοπήσεις. Μπορεί το σύνδρομο της αρνητικής ψήφου να έχει δώσει προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά τα ποσοστά είναι αμείλικτα. Οι πολίτες αποδοκιμάζουν το κυβερνών κόμμα, αλλά δε θεωρούν την αξιωματική αντιπολίτευση αξιόπιστη εναλλακτική λύση (...) Το δράμα είναι ότι στη σημερινή κρίσιμη περίοδο το αγκυλωμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα δείχνει ανίκανο να ανοίξει μια άλλη προοπτική. Το αμερικανικό τα κατάφερε. Μπορεί η προεδρία Μπους να βύθισε τις ΗΠΑ σε μια πολύπλευρη καταλυτική κρίση, αλλά η εκλογή Ομπάμα αντέστρεψε το κλίμα και δημιούργησε μια νέα πολιτική δυναμική. Στην Ελλάδα είναι αδύνατον να αναδειχθούν νέες ηγεσίες, εάν δεν περάσουν από τη διπλή προκρούστεια κλίνη των κομματικών κατεστημένων και της διαπλοκής. Βυθιζόμενες με τις πράξεις τους στην αναξιοπιστία και στην ανυποληψία, οι ντόπιες ελίτ κατεδάφισαν αξίες και κατ' αντιδιαστολή ευνοούν την εκδήλωση κάθε είδους αυθαιρεσίας και στο επίπεδο της κοινωνίας» (ο Σ. Λυγερός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).