Ποιοι διαδήλωσαν χτες στο κέντρο της Αθήνας και σε 59 επίσης πόλεις; Χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι που συσπειρώνονται στα ταξικά σωματεία και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Ολοι αυτοί που τη μέρα της απεργίας δηλώνουν «απεργώ», δε λένε στο αφεντικό τους «δεν έχει λεωφορεία», δε δηλώνουν «ασθένεια», περπατάνε χιλιόμετρα για να πάνε στην απεργιακή συγκέντρωση, πληρώνουν το κόστος της απόφασής τους να περπατάνε όρθιοι.

Ε, όλους αυτούς τους έφαγε η τηλεοπτική μαρμάγκα.

Τι δείξανε τα κανάλια της αστικής τάξης; Αυτό που βοηθάει την τάξη τους. Καρικατούρες με ολίγον από ανέξοδο «βελουτέ» στον Παναγόπουλο.

Η αστική τάξη θέλει - επιθυμεί αλλά δεν της βγαίνει - να μην υπάρχει απέναντί της ένα εργατικό κίνημα που απειλεί την ίδια την εξουσία της, αλλά κάτι ΜΚΟ - σουπιές που εμφανίζονται όπου υπάρχει κάμερα για να θολώσουν τα νερά.

Η αστική τάξη θέλει απέναντί της ένα κίνημα με το οποίο να μπορεί να συζητά για την μακροημέρευσή της πίνοντας τσάι - κατά προτίμηση πράσινο.

Βάρδα μη γίνονται παράδειγμα αυτοί που αρνούνται να πεθάνουν δουλεύοντας, και από πάνω δε λογαριάζουν πράγματι τα ΜΑΤ. Οταν διαδηλώνουν, διαδηλώνουν, δεν δίνουν παράσταση.

Ασχετο: Τι απορία κι αυτή των «Γερμανών» του Μανδραβέλη, γιατί, λένε, αφού οι συνταξιούχοι είναι ικανοί να δέρνουν τα ΜΑΤ, δεν είναι ικανοί να δουλεύουν στα 67; Ούτε που τους περνά απ' το μυαλό ότι αυτοί οι εργάτες έμαθαν και τους άρεσε να παλεύουν ενάντια στα αφεντικά και το κράτος τους παρά να σκύβουν για τα αφεντικά και το κράτος τους. Αλλος κόσμος Φριτς.

Η κυβέρνηση ψήφισε, τελικά, το νόμο της και ο πρωθυπουργός της έφυγε να συναντήσει τους συνεταίρους του στις «αγορές». Αυτοί το δρόμο τους κι εμείς το δικό μας. Ενα: να βγουν πολιτικά συμπεράσματα. Δύο: να καταδικαστεί στις συνειδήσεις ο νόμος, να μη γίνει δεκτός ως «ο γέγονε γέγονε». Αυτό γεννά το επόμενο βήμα. Ακόμα καλύτερη οργάνωση της εργατικής τάξης, του αγώνα της, έτσι που να συνεχιστεί με ποιοτικότερα χαρακτηριστικά.

Η ιστορία έχει δείξει ξανά και ξανά πως δεν είναι ο ρεαλισμός της υποταγής αυτό που κινεί τον κόσμο μπροστά. Αντίθετα είναι η όξυνση της αντίθεσης στη μάχη «δίκιο ενάντια σε δίκιο».

Η μέχρι τώρα οργάνωση των αγώνων από το ταξικό κίνημα και η πράξη τους έδωσαν ήδη ισχυρές βάσεις για να πατήσουν οι αγώνες τού αύριο με προοπτική. Αναδείχνουν - ερήμην της τηλεοπτικής πραγματικότητας - το λαϊκό κίνημα πρωταγωνιστή, να διεκδικεί διαρκώς το δίκιο του, έτσι που και να αποτρέπει πισωγυρίσματα.

Αυτός ο αγώνας θα συνεχιστεί χωρίς αυταπάτες. Παράδειγμα: η στάση κάποιων από το ΠΑΣΟΚ που εμφανίστηκαν στη Βουλή να διαφωνούν ψηφίζοντας το αντεργατικό έκτρωμα. Αλλά και η στάση των άλλων, του ΣΥΝ, που επιμένουν πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του!

Ανάπαυλα, συζήτηση, οργάνωση κι από Δευτέρα ξανά στη διαδήλωση.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ Ολοι στις 10 το πρωί στο Σύνταγμα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τρισέ: Δεν είναι λύση το ΔΝΤ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Κρίσιμη μάχη στο Βερολίνο

ΕΘΝΟΣ: ΙΔΟΥ ΤΑ ΜΕΤΡΑ - ιδού και οι κερδοσκόποι

ΤΑ ΝΕΑ: Μας κλέβουν!

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ντόμινο μείωσης μισθών και στις επιχειρήσεις

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα!..

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τα ΜΕΤΡΑ ΔΙΑΛΥΟΥΝ το ΠΑΣΟΚ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Η ΑΥΓΗ: Στη γωνία η κυβέρνηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πρώτη έκρηξη

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Οι δρόμοι ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΕΚΡΗΞΗ» οργής για τα μέτρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ+13: «Πουλήστε την Ακρόπολη»!

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΑΣ ΖΗΤΑΝΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ!!!

«Είναι γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου (...) ανέλαβε το πολιτικό κόστος για εξαιρετικά αντιδημοφιλή μέτρα (...) Είναι βολικό και εύκολο να καταδικάζεις ως αντιλαϊκά τα μέτρα και να προτείνεις ως... φιλολαϊκή συνταγή την έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ, όπως λέει το ΚΚΕ (...) κανείς δεν μας λέει πώς και κυρίως τι γίνεται μέχρι τότε» (ο Σ. Πολυμίλης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η κομπίνα βρίσκεται στη φράση «τι γίνεται μέχρι τότε». Ο αρθρογράφος προσπαθεί να χρεώσει τους αναγνώστες του με την αγωνία «πώς θα σωθεί το σύστημα τώρα;». Η απάντηση είναι «να μη σωθεί»! Η συζήτηση με τέτοιους τύπους μπορεί να γίνεται μόνο έτσι. Κόβοντάς τους τον αέρα. Δείχνοντας πως αυτό που τους νοιάζει δεν είναι τι παθαίνει ο κόσμος και πώς θα γίνει καλύτερη η ζωή του, αλλά τι παθαίνει το σύστημα. Ε, αυτό το σύστημα θέλουμε να πάθει. Ε, αυτό το σύστημα θέλουμε να μάθει ο κάθε εργάτης ότι αξίζει να πάθει, αξίζει να ανατραπεί. Γιατί αυτό το σύστημα υπάρχει και διαιωνίζεται από και για την όλο και πιο άγρια εκμετάλλευση των εργατών. Αυτό το σύστημα, έχει κέρδη, δεν έχει χρέη. Χρέη έχουν οι εργάτες που δεν τους φτάνει ο μισθός για να ζήσουν. Αυτό το σύστημα έχει κέρδη που δεν ξέρει πού να τα επενδύσει για να γίνουν περισσότερα. Και ο μόνος τρόπος για να αβγατίσει τα κέρδη του είναι να κάνει φτηνότερους τους εργάτες. Γι' αυτό οι εργάτες δεν πρέπει να έχουν καμία αγωνία τι θα γίνει τώρα με το σύστημα. Για όσους, παρ' όλα αυτά, καλοπροαίρετα εξακολουθούν να ρωτούν τι πρέπει να γίνει, παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το χτεσινό κύριο άρθρο στο «Ριζοσπάστη»:

«Λένε όλοι οι "προστάτες του συστήματος". Δίκιο έχει το ΚΚΕ, τα μέτρα χτυπούν το λαό. Αλλά τι άλλο μπορεί να γίνει;

Απέναντι στην πραγματικότητα που προσπαθεί να επιβάλει το μεγάλο κεφάλαιο, υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που έχει νόμο την κάλυψη όλων των κοινωνικών αναγκών. Για να γίνει αυτό πρέπει να περάσει η εξουσία από τα χέρια των καπιταλιστών στα χέρια της εργατικής τάξης. Που μαζί με τους συμμάχους της, θα οικοδομήσει τη νέα κοινωνία, το σοσιαλισμό. Θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία με κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και τη γη, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - κοινωνικό έλεγχο (...) μπορεί να γίνει. Αλλά για να γίνει, πρέπει κάθε εργάτης που παλεύει σήμερα για να μην κοπεί ο μισθός του, να μην σφαγιασθεί το εισόδημά του, να πιστέψει ότι η δύναμή του - αν τη χρησιμοποιήσει σωστά - φτάνει και περισσεύει για να τελειώσει μια και καλή με τους εκμεταλλευτές του...» (από το κύριο άρθρο στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΓΕΝΙΚΗ Η ΕΠΙΘΕΣΗ: «Δύο ώρες πριν το τηλεοπτικό διάγγελμα (σ.σ. της κυβέρνησης) που "πάγωσε" την Ελλάδα, μεγάλες επιχειρήσεις στη χώρα μας (...) κάλεσαν τους εργαζόμενους σε αυτές να δεχθούν μειώσεις σε μισθούς, δώρα, αλλά και στις ημέρες εργασίας» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ: «Ομως τα μέτρα αυτά είναι μόνο η αρχή καθώς (...) θα πρέπει να γίνουμε φτωχότεροι προκειμένου τα ελληνικά προϊόντα και οι υπηρεσίες να είναι ανταγωνιστικότερες εντός της ευρωζώνης» (το άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΟΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΙ: «Απίστευτα πράγματα συνέβησαν χθες το μεσημέρι στην ΕΤ3. Γνωστά στελέχη του ΠΑΜΕ εισέβαλαν στο στούντιο και διάβασαν για ένα δεκάλεπτο ένα κείμενό τους» (το σχόλιο στο ΕΘΝΟΣ).

ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ: «Η χώρα ζει πλέον στις εσχατιές του ΚΚΕδίστικου παραλογισμού (...) Οι Γερμανοί (...) αν παρακολουθούσαν τους Ελληνες "απόμαχους" να συγκρούονται με τα ΜΑΤ δικαιολογημένα θα αναρωτιόνταν: "Τι σόι συνταξιούχοι είναι αυτοί που μπορούν να διασπούν τον κλοιό των 20άρηδων ανδρών; Κι αν μπορούν να το κάνουν αυτό γιατί να μην μπορούν να δουλέψουν μέχρι τα 67;"» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΚΑΣΤΡΩΜΕΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ: «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς άλλη οικονομική πολιτική. Εχει ζωτική ανάγκη από άλλα πολιτικά εργαλεία, από άλλον τρόπο διακυβέρνησης (...) Η κρίση μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει σαν μαμή» (το άρθρο επίσης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ: «Ετσι θα ζήσουμε (παρά την κρίση) ως τα 100 (...) Να πίνουμε πράσινο τσάι, να κάνουμε χορταστικές διακοπές, να έχουμε δραστήρια κοινωνική ζωή και να γελάμε περισσότερο» (το θέμα επίσης στο ΒΗΜΑ).