Θες να σε πληρώνει το κράτος, συμβασιούχε του Δημοσίου; Δώσε εγγυητική τραπεζική επιστολή για να πάρεις τα λεφτά σου. Δηλαδή, πλήρωσε στην τράπεζα για να πάρεις το μισθό σου. Κι αν κάποτε ένα δικαστήριο αποφασίσει ότι δικαιούσαι ίσως πάρεις πίσω τα λεφτά που ήδη έδωσες για να δουλεύεις τόσο καιρό τζάμπα.

Δεν είναι εικόνα από το μέλλον. Συμβαίνει εδώ και τώρα και αφορά χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενους. Δείχνει από τη μια την υποκρισία όσων παραπέμπουν την εργατική διαφορά να λυθεί στα δικαστήρια αλλά και την ταξικότητα ενός κράτους που διακηρύσσει στη σημαία του το «δικαίωμα στην εργασία» για να επιβάλλει συνθήκες απέραντης εκμετάλλευσης. Δικαιώνει ξανά όσους μάχονται για να επιβληθεί το δίκιο του εργάτη με το μόνο τρόπο που μπορεί αυτό να συμβεί: Με το γκρέμισμα της εξουσίας του κεφαλαίου, την ανάληψη της εξουσίας, πολιτικής και οικονομικής, απ' αυτούς ακριβώς που παράγουν τον πλούτο. Αλλο σύστημα, άλλη δικαιοσύνη.

Οι φράσεις γίνονται κενές περιεχομένου όταν αφαιρείται απ' αυτές το υποκείμενο: Ολοι μιλούν για ανάπτυξη. Αλλά για ποιον; Για τον αστικό Τύπο ανάπτυξη σημαίνει αύξηση κερδών - ανταγωνιστικότητα. Και έτσι επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος για να προσφέρει ως λύση την αιτία που δημιουργεί το πρόβλημα.

Τι σημαίνει «κοινωνική δικαιοσύνη στην οικονομία» για την αριστερά του καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο; Οτι θα μοιραστούν δίκαια τα κέρδη από την εκμετάλλευση των εργατών καπιταλιστές και εργάτες; Δεν κοροϊδεύουν τον κόσμο. Να στηρίξουν τον καπιταλισμό θέλουν αλλά δεν το λένε ευθέως.

Ετσι, την ώρα που ο κόσμος το 'χει τούμπανο ότι άλλη είναι η πολιτική για την αστική τάξη κι άλλη για τους εργάτες, αυτοί μιλάνε για «ηθικό πρόσημο» στην πολιτική (για ποιον πολιτική; αυτό μένει στον αέρα), μιλάνε για «ανασυγκρότηση του κράτους» (τέτοια ζητάει και η αστική τάξη για να εξυπηρετούνται καλύτερα τα δικά της συμφέροντα).

Δεν είναι ώρα για αναλύσεις γύρω από τη σχέση εξουσίας και κυβέρνησης. Ομως, πώς να τ' αφήσεις να περάσει έτσι; Είπε ο Τσίπρας, «δεν αλλάζουμε σελίδα, αλλάζουμε βιβλίο», την ώρα που ούτε καν παράγραφο στην ίδια σελίδα του βιβλίου για τη σωτηρία του καπιταλισμού δεν αλλάζει και δε θέλει ν' αλλάξει.

Θεμιτή η επιδίωξη κάθε πολιτικής δύναμης να κυβερνήσει. Οταν, όμως, παίζεις με τη ζωή ενός λαού, λίγος συγκρατημός δε βλάπτει.

Ανθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν πριν φτάσουν στην κάλπη. Μια βόλτα στα φαρμακεία το βεβαιώνει. Ανθρωποι έχουν κόψει βασικά τρόφιμα στα σπίτια. Μια βόλτα έξω από τα σούπερ μάρκετ το βεβαιώνει. Αλλοι ίσα που θα φτάσουν στην κάλπη πριν τους κόψουν το ρεύμα καθώς είναι πάνω από ένα εκατομμύριο εκείνοι που δεν μπορούν να πληρώσουν 2 και 3 λογαριασμούς (όχι το χαράτσι, αλλά την ίδια την αξία του ρεύματος). Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων δεν τολμά να καταθέσει φορολογική δήλωση καθώς όσοι το έκαναν τρέχουν και δε φτάνουν με τον κεφαλικό φόρο που τους ήρθε. Ολα αυτά, προβλήματα του σήμερα, είναι που δε βρίσκουν λέξη, πραγματική λέξη στα κείμενα των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου».

Θα 'ναι αργά για όποιον περιμένει να δει ποιος θα κυβερνήσει στις 18 Ιούνη για να πάρει τα μέτρα του.

Για δυο λέξεις, προχτές το βράδυ, στο Κερατσίνι, η Αλ. Παπαρήγα κάλεσε σε συστράτευση τώρα: Τρόφιμα και φάρμακα! Να εξασφαλιστούν τρόφιμα και φάρμακα για όλους.

Είναι άμεσο καθήκον. Και δεν εκχωρείται σε κανέναν να το λύσει.

Οι Λαϊκές Επιτροπές, τα ταξικά συνδικάτα από σήμερα οργανώνουν την πάλη για να μη βρεθεί κανείς χωρίς ένα πιάτο φαΐ, να μην πεθάνει άνθρωπος από έλλειψη φάρμακου.

Η συσπείρωση στο ΚΚΕ είναι για τώρα, για σήμερα, για να υπάρχει αύριο. Η συσπείρωση στο ΚΚΕ είναι ανταπόκριση στο κάλεσμα για οργάνωση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για να δυναμώσει η πάλη για τα μικρά και τα μεγάλα, είναι συσπείρωση με προοπτική.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Με το ΚΚΕ πρωταγωνιστής ο λαός χωρίς τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκβιαστικό δίλημμα Μέρκελ στην Ευρώπη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κίνδυνος εξόδου από Σένγκεν

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η υγεία στην εντατική

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ελλάδα κασιδιάρα

ΕΘΝΟΣ: Μαύρη Αυγή

Ο ΛΟΓΟΣ: «Χαστούκι» στη Δημοκρατία

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Σπίθα δίπλα σε βενζίνη

ΤΑ ΝΕΑ: Οχι στη βία

Η ΑΥΓΗ: Να σταματήσουμε τον κατήφορο

ΑΥΡΙΑΝΗ: Να ξυπνήσουν αστυνομία και κράτος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τρόμαξε την Ελλάδα η βία των ναζιστών

Η συζήτηση για βάθεμα της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της ΕΕ γίνεται στο πλαίσιο της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας που κάνει το κεφάλαιο να την ξεπεράσει προς όφελός του (...) Από την ενιαία αγορά της δεκαετίας του '80 και τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και από την ΟΝΕ στις αρχές του 2000 μέχρι τα δημοσιονομικά σύμφωνα σταθερότητας και τη συνθήκη της Λισαβόνας, στόχος της λυκοσυμμαχίας ήταν και παραμένει η παραπέρα ενίσχυση των δομών της σε όφελος των μονοπωλίων, με θεμελιακό ζήτημα την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαών σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα να μπορεί η ΕΕ να ανταπεξέρχεται στον οξύτατο διεθνή μονοπωλιακό ανταγωνισμό σε όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων (...) η ανισομετρία στο εσωτερικό της σε συνδυασμό με τους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση (...) Η «οικονομική διακυβέρνηση», που θεωρήθηκε βήμα στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ΕΕ, οδήγησε στο νέο δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας, τη θεσμοθέτηση δηλαδή της λιτότητας και των μνημονίων δίχως τέλος, με κυρώσεις από ευρωενωσιακά όργανα σε κράτη - μέλη.

(...) Τέτοιες αντιδραστικές αλλαγές κρύβονται πίσω από το σύνθημα για «περισσότερη Ευρώπη» (...) πλασάρονται από αστικά και οπορτουνίστικα κόμματα σαν αντίδοτο τάχα στην κρίση (...) εκείνοι που προσπαθούν να καθησυχάσουν το λαό και να του καλλιεργήσουν αυταπάτες είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που θα βρει μπροστά του. Είναι οι ίδιοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναγορεύουν σε πεδίο επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων τις διαπραγματεύσεις εντός της ΕΕ. Παραμυθιάζουν το λαό ότι αν κάνει υπομονή, η λύση θα έρθει συνολικά από τη λυκοσυμμαχία, που μαζί με τις ντόπιες κυβερνήσεις του κεφαλαίου τον έχει καταδικάσει στην εξαθλίωση.

Καμιά λύση δεν πρόκειται να δώσει η ΕΕ στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, αντίθετα θα τα επιδεινώσει. Λύση για το λαό είναι η ενεργοποίηση της πείρας του και η ένταση της ταξικής πάλης στο εθνικό πεδίο, ενάντια στην πλουτοκρατία, τα κόμματα και την εξουσία της. Ενάντια συνολικά στην πολιτική του ευρωμονόδρομου, ανεξάρτητα αν αυτή εκφράζεται από κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά κόμματα και κυβερνήσεις. Λύση για το λαό είναι ένα ισχυρό ΚΚΕ, μπροστάρης στην οργάνωση της πάλης μπροστά στα χειρότερα που έρχονται, καθώς το τέρας της ευρωένωσης και τα μονοπώλιά της ζητάνε νέο αίμα, νέες θυσίες για να βγουν από την κρίση. Να προβληματιστεί σοβαρά ο λαός και να μην επιτρέψει με την ψήφο του να βοηθήσει στο πισωγύρισμα του κινήματος. Ισχυρό ΚΚΕ για να μείνει η ελπίδα ζωντανή και όρθιος ο λαός την επόμενη μέρα (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ: «Στάση πληρωμών επιβάλλει ουσιαστικά το κράτος για χιλιάδες συμβασιούχους (...) το κράτος αρνείται να καταβάλει τη μισθοδοσία εάν οι ίδιοι δεν προσκομίσουν προηγουμένως τραπεζικές εγγυητικές επιστολές ισόποσες με τον μισθό τους (...) στην πράξη οι συμβασιούχοι καλούνται να καταβάλουν οι ίδιοι τη μισθοδοσία τους (...) αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δουλεύουν τζάμπα (...) το σήριαλ μπορεί να κρατήσει 3-4 χρόνια έως ότου κριθεί αμετάκλητα από τα δικαστήρια» (στο ΕΘΝΟΣ).

ΘΟΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ: «Η χώρα έχει φτάσει στο μη παρέκει. Επείγει μία νέα αφετηρία, με ηθικό πρόσημο στην πολιτική, με κοινωνική δικαιοσύνη στην οικονομία, με δημοκρατικό ήθος στην ανασυγκρότηση του κράτους» (από το κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ: «Η αποσάθρωση του παραγωγικού ιστού της ελληνικής οικονομίας και η διάλυση του κοινωνικού ιστού (...) μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά μόνον με την επιστροφή στην ανάπτυξη (...) Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σταθερής και μόνιμης απασχόλησης προϋποθέτει την ανατροπή του σημερινού χρεοκοπημένου παραγωγικού μοντέλου, απαιτεί την επανεκκίνηση της οικονομίας με τη δημιουργία μιας υγιούς και ανταγωνιστικής βάσης» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥ: «Οσο διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός, οι καρκινοπαθείς στερούνται τα φάρμακά τους, η Αθήνα γεμίζει με αστέγους και οι ίδιοι οι πολίτες αντιμετωπίζουν τους ληστές με καραμπίνες, τόσο θα εντείνονται τέτοια ή παρόμοια ακραία φαινόμενα» (από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: «Ον κάμερα σχεδόν είδαμε να καίγονται οι άνθρωποι της Μαρφίν (...) Ον κάμερα προπηλακίστηκαν όσοι ήθελαν να πληρώσουν στα υπό κατάληψη διόδια (...) η δημοκρατία ξηλωνόταν σιγά σιγά» (στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΤΑΥΤΙΣΕΙΣ: «Οι προπηλακισμοί, οι φραστικές και φυσικές επιθέσεις εναντίον δημοσίων προσώπων από ακραία αριστερά και ακροδεξιά στοιχεία νομιμοποιήθηκαν τα τελευταία δυο χρόνια και σε ορισμένες περιπτώσεις ενθαρρύνθηκαν από Μέσα Ενημέρωσης» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).