Η συζήτηση για βάθεμα της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της ΕΕ γίνεται στο πλαίσιο της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας που κάνει το κεφάλαιο να την ξεπεράσει προς όφελός του (...) Από την ενιαία αγορά της δεκαετίας του '80 και τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και από την ΟΝΕ στις αρχές του 2000 μέχρι τα δημοσιονομικά σύμφωνα σταθερότητας και τη συνθήκη της Λισαβόνας, στόχος της λυκοσυμμαχίας ήταν και παραμένει η παραπέρα ενίσχυση των δομών της σε όφελος των μονοπωλίων, με θεμελιακό ζήτημα την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαών σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα να μπορεί η ΕΕ να ανταπεξέρχεται στον οξύτατο διεθνή μονοπωλιακό ανταγωνισμό σε όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων (...) η ανισομετρία στο εσωτερικό της σε συνδυασμό με τους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση (...) Η «οικονομική διακυβέρνηση», που θεωρήθηκε βήμα στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ΕΕ, οδήγησε στο νέο δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας, τη θεσμοθέτηση δηλαδή της λιτότητας και των μνημονίων δίχως τέλος, με κυρώσεις από ευρωενωσιακά όργανα σε κράτη - μέλη.

(...) Τέτοιες αντιδραστικές αλλαγές κρύβονται πίσω από το σύνθημα για «περισσότερη Ευρώπη» (...) πλασάρονται από αστικά και οπορτουνίστικα κόμματα σαν αντίδοτο τάχα στην κρίση (...) εκείνοι που προσπαθούν να καθησυχάσουν το λαό και να του καλλιεργήσουν αυταπάτες είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που θα βρει μπροστά του. Είναι οι ίδιοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναγορεύουν σε πεδίο επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων τις διαπραγματεύσεις εντός της ΕΕ. Παραμυθιάζουν το λαό ότι αν κάνει υπομονή, η λύση θα έρθει συνολικά από τη λυκοσυμμαχία, που μαζί με τις ντόπιες κυβερνήσεις του κεφαλαίου τον έχει καταδικάσει στην εξαθλίωση.

Καμιά λύση δεν πρόκειται να δώσει η ΕΕ στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, αντίθετα θα τα επιδεινώσει. Λύση για το λαό είναι η ενεργοποίηση της πείρας του και η ένταση της ταξικής πάλης στο εθνικό πεδίο, ενάντια στην πλουτοκρατία, τα κόμματα και την εξουσία της. Ενάντια συνολικά στην πολιτική του ευρωμονόδρομου, ανεξάρτητα αν αυτή εκφράζεται από κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά κόμματα και κυβερνήσεις. Λύση για το λαό είναι ένα ισχυρό ΚΚΕ, μπροστάρης στην οργάνωση της πάλης μπροστά στα χειρότερα που έρχονται, καθώς το τέρας της ευρωένωσης και τα μονοπώλιά της ζητάνε νέο αίμα, νέες θυσίες για να βγουν από την κρίση. Να προβληματιστεί σοβαρά ο λαός και να μην επιτρέψει με την ψήφο του να βοηθήσει στο πισωγύρισμα του κινήματος. Ισχυρό ΚΚΕ για να μείνει η ελπίδα ζωντανή και όρθιος ο λαός την επόμενη μέρα (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)