1918 Ανακήρυξη της δημοκρατίας στην Αυστρία.

1934 Σε όλη την Ελλάδα γίνονται συλλαλητήρια διαμαρτυρίας των παλαιών πολεμιστών για την εγκατάλειψή τους από το κράτος.

1942 Γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στο ελεύθερο έως τότε κομμάτι της Γαλλίας, κυριεύουν τη Λιμόζ και το Βισί και φτάνουν μέχρι τα σύνορα με την Ισπανία. Την ίδια μέρα καταλαμβάνουν και την Κορσική με τη βοήθεια της Ιταλίας.

1977 Πανεπιστημιακή ομάδα αρχαιολόγων, με επικεφαλής τον καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικο, ανακαλύπτει στη Βεργίνα έναν ασύλητο τάφο γεμάτο εκπληκτικά έργα τέχνης. Αν και ορισμένοι Ελληνες επιστήμονες αμφιβάλλουν για το αν ετάφη εκεί ο Φίλιππος Β΄, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διάχυτη είναι η αίσθηση ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη των τελευταίων χρόνων.

1990 Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο Γιάννης Ρίτσος.

-- «Ποιος είσαι συ;»

-- «Ο Τατούλης, πρόεδρε!»

-- «Αντε μπράβο, γιατί την προηγούμενη φορά ήσουνα ο ...Δαϊλάκης»!

Το να είναι κανείς «γαύρος» και να κάνει πλάκα με τον άλλον που είναι «βάζελος» (και τούμπαλιν), το να κατακλύζεται μεγάλο μέρος του χρόνου των ΜΜΕ στο ποδόσφαιρο, το να χτίζονται καριέρες διάφορων παρατρεχάμενων πάνω και πέριξ του ποδοσφαίρου, το να φιλοτεχνείται το «κοινωνικό προφίλ» ορισμένων Κροίσων μέσω του ποδοσφαίρου, το να κυκλοφορεί τόσο χρήμα γύρω από το «εμπόριο» του ποδοσφαίρου, αυτά κι άλλα τόσα, αν υποθέσουμε ότι έχουν ένα νόημα, το έχουν υπό μία και βασική προϋπόθεση: Οτι αυτό που παίζεται μέσα στο γήπεδο είναι ...ποδόσφαιρο.

Μετά, όμως, το φοβερό ματς που παρακολουθήσαμε προχτές μεταξύ Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού, μήπως μπορούν οι ιθύνοντες των δύο μεγαλύτερων συλλόγων της χώρας να μας πουν πώς λέγεται, τελικά, αυτό το «νέο» παιχνίδι που παίζουν οι ομάδες τους; Γιατί ποδόσφαιρο, σίγουρα, δεν είναι, οπότε και κάθε περαιτέρω σχετική ενασχόληση (μέχρι να μάθουμε τι είδους σαβούρα είναι αυτή που μας πουλάνε) στερείται νοήματος.

αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,

αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,

αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο (...)

4. Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι

το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους

το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους -

έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό και έχουνε

τον καημό βαθιά - βαθιά στα μάτια τους

σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.

5. Οταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο

όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μες απ' τα άγρια

γένια τους

όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ' τις άδειες τσέπες τους

όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα

με σημαίες και με ταμπούρλα.

*

(«Ρωμιοσύνη»)

«Καθεστωτικοί». «Φίρερ και Ντούτσε». «Ανθρωποι της διαπλοκής» και «Οργανα των οικονομικών συμφερόντων». «Συνωμότες», «Ανίκανοι» και «Βαρόνοι». Κλέφτες και λαμόγια που «πλούτισαν». «Οργανα της Δεξιάς» και «Οργανα του κατεστημένου». «Υποκριτές» και «Εκπρόσωποι της οικογενειοκρατίας». «Σύντροφοι» που άφηναν υπονοούμενα για το «πόθεν έσχες» των εσωκομματικών αντιπάλων τους. «Υποκινούμενοι από κέντρα της μιντιοκρατίας». «Αποστάτες τύπου '65 και '89». «Συκοφάντες»...

*

Πολύ καλά θυμάστε. Πρόκειται για - μερικά μόνο - από τα «γλυκόλογα» που αντηλλάγησαν πέρυσι και για ένα περίπου δίμηνο μεταξύ των δύο παρατάξεων που είχαν στηθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της διεκδίκησης της προεδρίας του κόμματος από τους Παπανδρέου - Βενιζέλο.

Σήμερα, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την τότε επανεκλογή του κ. Παπανδρέου, στις 11 Νοέμβρη 2007. Και, φυσικά, οι φορείς των παραπάνω χαρακτηρισμών και ύβρεων, αφού ...σκουπίστηκαν, δηλώνουν και συνεχίζουν να είναι «μαζί και ενωμένοι» με στόχο την «κουτάλα» (σ.σ.: συγγνώμη, την «προσφορά προς τον τόπο» θέλαμε να πούμε...).

«Κούφιο νταϊλίκι»

(Κωστής Παλαμάς)

Τα χαζοχαρούμενα για την εκλογή του Ομπάμα συνεχίζονται. Ανάμεσα στις υπόλοιπες «χαριτωμενιές», χτες έκανε το γύρο του κόσμου ένα δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας «Σάντεϊ Τέλεγκραφ» που πληροφορεί τους αναγνώστες της για 50 άγνωστες πλευρές του νέου προέδρου των ΗΠΑ.

Στο εν λόγω δημοσίευμα - που φυσικά αναπαρήχθη και στην Ελλάδα - μαθαίνουμε μεταξύ πολλών άλλων (εξίσου σημαντικών) ότι ο Μπάρακ έχει διαβάσει όλα τα βιβλία του Χάρι Πότερ, ότι το αγαπημένο του φαγητό είναι λιγκουίνι με γαρίδες (αλλά μαγειρεμένο μόνο από τα χεράκια της γυναίκας του, της Μισέλ), ότι διαθέτει ένα σπίτι με 4 τζάκια (όπως άλλωστε όλοι οι μαύροι στις ΗΠΑ) και ότι τα κοστούμια του κοστίζουν 1.500 δολάρια το ένα (όπως ακριβώς όλων των μαύρων στις ΗΠΑ)...

Πάντως το εν λόγω... αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, μέσα στην όλη βλακεία του, περιέχει και μια πληροφορία που σημειολογικώς έχει την αξία της και που ενδεχομένως να ανατρέξουμε σε αυτήν στο μέλλον: Το παρατσούκλι του Μπάρακ στην ομάδα μπάσκετ του κολεγίου του ήταν «Ο Βομβαρδιστής»...