1821 Διεξάγεται η νικηφόρα για τους Ελληνες μάχη στο Βαλτέτσι και αναδεικνύονται η στρατηγική μεγαλοφυία και τα ηγετικά χαρίσματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

1928 Το Ελληνικό Κοινοβούλιο αρνείται να επικυρώσει το Ελληνο-σοβιετικό Τελωνειακό και Δασμολογικό Σύμφωνο.

1933 Συνέρχεται στη Θεσσαλονίκη το Συνέδριο της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

1943 Το «Αφρικα Κορπ» (εκστρατευτικό σώμα) του στρατάρχη Ρόμελ παραδίδεται στους συμμάχους. Ο ίδιος ο Ρόμελ είχε ανακληθεί προ καιρού από τον Χίτλερ.

1962 Η Γαλλία και τα γαλλόφωνα κράτη της Δυτικής Αφρικής υπογράφουν συμφωνία για την ίδρυση Δυτικοαφρικανικής Νομισματικής Ενωσης.

1992 Πεθαίνει ο Νίκος Γκάτσος. Η «Αμοργός», η μοναδική ποιητική του συλλογή, ήταν αρκετή για να τον κατατάξει στους μεγαλύτερους Ελληνες ποιητές. Οι στίχοι και τα μεμονωμένα ποιήματά του θα τραγουδιούνται για πάντα.

1997 Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Μπ. Γιέλτσιν, και ο ηγέτης της Τσετσενίας, Ασλάν Μασχάντοφ, υπογράφουν την ανεφάρμοστη, όπως αποδείχτηκε, συμφωνία για τον τερματισμό των συγκρούσεων.

Μίλησαν για «βεβήλωση» (!) της Ακρόπολης από το ΚΚΕ!

Ποιοι;

Αυτοί, που έδωσαν άδεια στην κυρία Τζένιφερ Λόπεζ, το 2008, να χρησιμοποιεί τον Παρθενώνα ως ντεκόρ για τη διαφήμιση της κολεξιόν της...

Αυτοί, που δεν έβγαλαν άχνα, όταν, το 1992, στη διαφήμιση της «Coca-Cola» οι κίονες του Παρθενώνα έπαιρναν το σχήμα του μπουκαλιού της πολυεθνικής...

Αυτοί, που «ευγνωμονούν» τους Αγγλους, που ματοκύλισαν την Αθήνα το Δεκέμβρη του 1944, σαν αυτόν που φωτογραφιζόταν στο Μουσείο της Ακρόπολης...

*

Είναι τέτοια η σχέση τους με τα μηνύματα του πανανθρώπινου πολιτισμού που εκπέμπει η Ακρόπολη, που πολύ λογικά «ενοχλήθηκαν» με το πανευρωπαϊκό μήνυμα αντίστασης και ανθρωπιάς του ΚΚΕ.

Βλέπετε, το ΚΚΕ και τα μηνύματά του δεν εμπίπτουν στην «αισθητική» των «εταιρειών» που αυτοί υπηρετούν, ούτε στον κόσμο των συμμαχιών τους με κείνους που θέλουν την ποδηγέτηση του ελληνικού λαού.

Ζήμενς με «διαφάνεια»...

Τι κακό είναι αυτό που τον βρήκε τον κ. Λοβέρδο!

Η στεναχώρια του κυρίου υπουργού, επειδή έκοψε τις συντάξεις των γερόντων, δεν περιγράφεται. Είναι κάτι που δεν μπορεί να το χωνέψει, δεν μπορεί να το πιστέψει. Το εκμυστηρεύτηκε, με πόνο ψυχής, προχτές στο «MEGA». Τον ακούσαμε και μας ρήμαξε την καρδιά.

Εσείς να τα βλέπετε αυτά. Για να καταλάβετε τι μπορεί να συμβεί στους υπουργούς μας. Μας έκοψε τους μισθούς, μας έκοψε τις συντάξεις και τώρα βγαίνει στα κανάλια και, αν τον πιάσεις από τη μύτη, θα σκάσει από τον καημό του ο άνθρωπος. Απαρηγόρητος είναι...

Κουράγιο, κύριε Λοβέρδο, κουράγιο. Και συγγνώμη για την ψυχική δοκιμασία που σας προκαλέσαμε.

Προφανώς δεν τους είναι αρκετή, ούτε «δημοσκοπικά ενδιαφέρουσα» (βλέπε: «βολική») η γνώμη των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που με απεργίες και συλλαλητήρια διατράνωσαν τέτοιο στεντόρειο «Οχι» στα αντιλαϊκά μέτρα, που όμοιό του δεν έχει γνωρίσει η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση.

*

Ως εκ τούτου είναι απολύτως κατανοητή η ανάγκη του συστήματος να επιστρατεύσει τη συνήθη μέθοδο των - εγνωσμένης αξιοπιστίας - δημοσκοπήσεων. Δημοσκοπήσεις που με επιστημονικοφανή σκοπιμότητα πασχίζουν να εμφανίσουν ότι ο ίδιος λαός που προχτές διαδήλωνε στους δρόμους, είναι ο ίδιος λαός που, κατά έναν μαγικό τρόπο, όταν τον συναντούν οι δημο(σ)κόποι, εκεί που πριν διαδήλωνε κατά των μέτρων παθαίνει οβιδιακή μετάλλαξη και αρχίζει να εκλιπαρεί την κυβέρνηση να του φορτώσει κι άλλα βάρη, κι άλλες «θυσίες»!

*

Κάπως έτσι θέλουν να μας παρουσιάσουν την «αλήθεια».

Αλλά, δυστυχώς, για τους περιορισμένης φαντασίας κομπάρσους της καθεστωτικής Αυλής, η τακτική τους είναι πλέον τόσο κοινότοπη, ώστε να κατατάσσεται αυθωρεί και παραχρήμα στη χορεία της φαιδρότητας.

Μάλιστα, φαίνεται εξόφθαλμα ότι η «αλήθεια» τους είναι «κατασκευασμένη» από τον ίδιο εκείνο ευφυή εγκέφαλο που έβαλε τον Παπανδρέου να απαγγείλει τα «γλυκανάλατα», για το πως τον σταματούν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί στο δρόμο και τον εξορκίζουν να τους αφήσει να του παραδώσουν το μισθό και τις συντάξεις τους...

Ξεκίνησαν με την περιλάλητη «συμμετοχική δημοκρατία». Το γνωστό παραμύθι με το οποίο πλαισιώθηκε η παράδοση στον κ. Παπανδρέου του εσωκομματικού «δακτυλιδιού».

Tο όλο σενάριο του σήριαλ προέβλεπε να αναβαπτίσουν στην καθεστωτική κολυμπήθρα το μοντέλο του «Αρχηγού - Ηγεμόνα». Να ενσταλάξουν στην κοινή συνείδηση τη «σωτηριολογική» προσέγγιση της πολιτικής, της οποίας βασικό συστατικό είναι οι ανέλεγκτοι και ανεξέλεγκτοι «Μεσσίες».

*

Αφού κατ' αυτόν τον τρόπο διακωμώδισαν επί μακρόν την έννοια της «λαϊκής συμμετοχής», κατόπιν προχώρησαν με τα χαχόλικα περί «ηλεκτρονικής διαβούλευσης» και επιδόθηκαν σε «μαυρογιαλούρικα» διαγγέλματα του τύπου «στείλτε μας SMS να μας πείτε πόσο θέλετε να σας φορολογήσουμε».

Εν τω μεταξύ, και το φορολογικό και το ασφαλιστικό τερατούργημα τα είχαν έτοιμα...

*

Παράλληλα, με εκείνες τις «ζωντανές συνεδριάσεις» του Υπουργικού Συμβουλίου, επιδιώχτηκε η υπαγωγή της έννοιας του κοινωνικού ελέγχου σε μια φτηνή διαδικασία σκηνοθετημένου «ριάλιτι».

Βέβαια, όσες φορές απολαύσαμε το θέαμα, όταν τέλειωσε ο μονόλογος της εξουσίας, οι «αντιεξουσιαστές» έκλεισαν τις πόρτες και μαζί τις κάμερες...

*

Συνέχισαν με τις επικοινωνιακές φούσκες και τα απείρου κάλλους μπουρδολογήματα περί τη λεγόμενη «δημοκρατική διαβούλευση».

Αλλά όπως αποκαλύφθηκε, ενώ επιδίδονταν στο - υπό δημοκρατικήν επίφασιν - δούλεμα, το ίδιο διάστημα και για μήνες, ο «σοσιαλιστής» κυβερνήτης του τόπου είχε στήσει ανοιχτή γραμμή μυστικής οικονομικής διπλωματίας και διαρκούς επικοινωνίας με τον Ντομινίκ Στρος Καν. Αντικείμενο της εν κρυπτώ και παραβύστω («δημοκρατικής») διαβούλευσης μεταξύ Παπανδρέου - ΔΝΤ, το πώς ένας ολόκληρος λαός - ο ίδιος που τον καλούν σε «κοινωνικό διάλογο», «συζήτηση» και «συνεννόηση» - θα ετίθετο υπό την «τεχνογνωσία» του ΔΝΤ...

***

Και μετά από όλα αυτά τα «δημοκρατικά», πού έφτασαν;

Εφτασαν μέχρι του σημείου

- και αφού επί μακρόν υποδύθηκαν τους ψοφοδεείς μεσάζοντες της «κηδεμονίας», της «επιτήρησης» και του «περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας» -

να παίρνουν το λόγο στο Κοινοβούλιο και να διατυμπανίζουν σαν τεκμήριο «δημοκρατικότητας» (!) και «πατριωτισμού» (!) ότι το Μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ, που καθορίζει τη ζωή των Ελλήνων για δεκαετίες, δεν το συνέταξαν αυτοί, αλλά οι άλλοι!

*

Μετά την τόση «συμμετοχική δημοκρατία», την τόση «ηλεκτρονική και δημοκρατική διαβούλευση», τον τόσο «κοινωνικό διάλογο», την τόση «λαϊκή συμμετοχή», πού κατέληξαν;

Κατέληξαν να εισάγουν τροπολογία με την οποία, στο άψε - σβήσε, στο όνομα του μνημειώδους Μνημονίου της απανθρωπιάς τους, να καταργούν το Σύνταγμα (που τόσο το σέβονται), να καταργούν τη Βουλή (για την οποία τόσο κόπτονται),

και να διατάζουν ότι

Δεσπότης, Φύλαρχος, Τιτουλάριος, Λουδοβίκος και Κοτζάμπασης μαζί

αυτού του τόπου, διορίζεται ο εκάστοτε παραδυναστεύων υπουργός επί των Οικονομικών!

*

Αυτά είναι τα «δημοκρατικά» έργα τους και οι «σοσιαλιστικές» ημέρες τους:

Από τη «συμμετοχική δημοκρατία» στα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα για λογαριασμό των ομολογιούχων και των μεγαλομετόχων.