1898 Εκπρόσωποι «Ενώσεων Αγώνα» από διάφορες περιοχές της Ρωσίας οργανώνουν στο Μινσκ το πρώτο Συνέδριο του ΡΣΔΕΚ.

1965 Ο σεισμός ολοκλήρωσε το «έργο» του προηγούμενου, της 9ης Μάρτη, όταν δεν έμεινε ούτε ένα σπίτι όρθιο στην Αλόννησο.

1967 Σε θάνατο καταδικάζεται ερήμην από δικαστήριο του Κονγκό ο πρώην ηγέτης της επαρχίας Κατάνγκα και πρώην πρωθυπουργός της χώρας Μωυσής Τσόμπε.

1968 Υπό το βάρος της παγκόσμιας κατακραυγής, ο Ιαν Σμιθ αναστέλλει τις προγραμματισμένες εκτελέσεις άλλων 35 μαύρων στη Ροδεσία που είχαν καταδικαστεί για «τρομοκρατικές πράξεις».

1974 Η χούντα του Ιωαννίδη ανακοινώνει τη σύλληψη στελεχών του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη και τη διάλυση της οργάνωσης του Κόμματος.

1974 Με ψήφους 54-33 το αμερικανικό Κογκρέσο επαναφέρει τη θανατική ποινή.

1974 Ο πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Ιρλανδίας, Κοσγκρέιβ, αναγνωρίζει για πρώτη φορά το συνταγματικό καθεστώς της Βόρειας Ιρλανδίας, ως ημιαυτόνομης επαρχίας υπό βρετανική κυριαρχία.

1979 Αναίμακτο στρατιωτικό κίνημα εκδηλώνεται στη μικρή νήσο Γρενάδα της Καραϊβικής. Μια ομάδα νεαρών αξιωματικών με επικεφαλής τον Μόρις Μπίσοπ ανατρέπουν τον δικτάτορα Ερικ Γκέρι.

Οσα γνωρίζει για το Ασφαλιστικό ο Λάκης Λαζόπουλος, για τις επαχθείς και αντεργατικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, κάπου τα διάβασε. Κάπου τα άκουσε. Προφανώς σε κάποια εφημερίδα. Από κάποιο ΜΜΕ. Οσα διάβασε κι όσα άκουσε, τα έγραψαν και τα είπαν δημοσιογράφοι. Οχι φυσικά αυτοί που έχει στο μυαλό του και τους οποίους πολύ σωστά σατιρίζει. Οι άλλοι. Οι πολλοί. Οταν λοιπόν αναφέρεται στους λίγους που έχει στο μυαλό του, ας τους ονοματίζει. Στα δάχτυλα μετριούνται άλλωστε. Οι υπόλοιποι, οι πολλοί, ούτε τους αξίζει, ούτε έχουν την υποχρέωση να τους μπερδεύουν και να τους τσουβαλιάζουν με κείνους που συλλήβδην αποκαλεί στις εκπομπές του «οι δημοσιογράφοι»...

ΑπορριμΜΑΤοχώρα

Κάθετα αντίθετοι εμφανίζονται οι κύριοι της Χαριλάου Τρικούπη στο ενδεχόμενο κήρυξης επίταξης των εργαζομένων που απεργούν σε ΔΕΗ, ΟΤΑ, τράπεζες κλπ.

Βλέπετε στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να ανεχτούν να έχει η ΝΔ επιστρατεύσει τους εργαζόμενους περισσότερες φορές απ' ό,τι οι ίδιοι!

Εργαζόμενος στους ΟΤΑ. Πάνω από 20 χρόνια δουλειάς. Με δυο παιδιά. Μέσα στο σκουπίδι και στην ανασφάλεια. Μισθός: 1470 ευρώ!

Αυτά είναι τα «ρετιρέ»!

Εκεί που 55.000 μόνιμοι και πάνω από 30.000 συμβασιούχοι ζουν σε καθεστώς μόνιμης ομηρίας και διαρκούς εμπαιγμού. Εκεί που πρέπει να ζήσεις με 400 ευρώ το μήνα για να δουλέψεις ανασφάλιστος στα προγράμματα «Stage».

Αυτά είναι τα «ρετιρέ» στους ΟΤΑ!

Μιλάμε για πάνω από 200.000 μαζί με τις οικογένειές τους. Που παλεύουν για το Ασφαλιστικό. Με την ελπίδα να ζήσουν για να βγουν στη σύνταξη. Μακρινή η ελπίδα. Ενα στοιχείο αρκεί: Στη χωματερή των Ανω Λιοσίων δεν έχει βγει εργαζόμενος στη σύνταξη για μια ολόκληρη δεκαετία από το 1990! Ο λόγος είναι απλός: Οι άνθρωποι πεθαίνουν πάνω στη δουλειά.

Αυτά είναι τα «ρετιρέ» στην αποκομιδή των σκουπιδιών.

Ενας ακόμα νεκρός εργάτης προχτές στα Ναυπηγεία Χαλκίδας. Τουλάχιστον 113 οι εργάτες που δε γύρισαν ποτέ από το μεροκάματο μέσα στο 2007. Πάνω από 4.000 οι νεκροί εργάτες από το 1974 έως σήμερα. Αλλά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, της «αλλαγής», της «απαλλαγής», του «εκσυγχρονισμού», της «επανίδρυσης» και της διαρκούς δικομματικής εναλλαγής, οι εργάτες κηδεύονται στα μουγκά. Γι' αυτή την τρομοκρατία, για το διαρκές πογκρόμ της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς, κανείς δε μιλά!

*

Στα κρεματόρια της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, στα ορυχεία της ΔΕΗ, στις οικοδομές, στα εργοστάσια των εργολάβων, στα «μεγάλα έργα» τους (όπου το 40% των ατυχημάτων ξεκινάει πριν την κατασκευή τους, καθώς ούτε καν στις μελέτες δε λαμβάνεται υπόψη η ασφάλεια των εργατών), στα γκέτο των βιομηχάνων, το μοιρολόι δε σταματάει ποτέ.

*

Στην «Ευρώπη των λαών» κάθε 3,5 λεπτά της ώρας πέφτει κι από ένας εργάτης νεκρός! Πάνω από 2 εκατομμύρια εργάτες σκοτώνονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο από εργατικά «ατυχήματα»! Μόνο μέσα σε μια χρονιά, το 2006, οι θάνατοι που κατέγραψε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας στις χώρες - μέλη της ΕΕ έφτασαν τους 167.000! Μιλάμε για ολοκαύτωμα! Μιλάμε για «γενοκτονία»! Μιλάμε για το έγκλημα των εγκλημάτων!

*

Τίποτα από όλα αυτά δε θα δείτε ούτε είδατε σε κανένα από τα ρεπορτάζ των «αντικειμενικών» μας καναλιών. Το αίμα που αφήνουν οι εργάτες στα κάτεργα της εργοδοσίας δεν αποτελεί «είδηση». «Είδηση» είναι το εξώγαμο του Πασχάλη και το αν τσακώνεται ο Κούγιας με την Βατίδου. «Είδηση» είναι τα «ούφο» της Δρούζα και του Χαρδαβέλλα. «Είδηση» είναι αν είδε ή δεν είδε η κ. Τρέμη το DVD...

*

Εν τω μεταξύ, στην «ισχυρή» Ελλάδα οι εργάτες συνεχίζουν να πεθαίνουν στα μουγκά. Να «δολοφονούνται» με το νόμο. Το νόμο ενός κοινωνικο-οικονομικού και πολιτικού συστήματος που μεταβαπτίζει τα εγκλήματα σε «ατυχήματα» και έχει για προμετωπίδα του το «καπιταλιστές όλων των εποχών αυθαιρετείτε»! Στην Ελλάδα της «σεμνότητας και της ταπεινότητας», όπως και στην Ελλάδα του «αριστερού ΠΑΣΟΚ» οι καπιταλιστές θησαυρίζουν πατώντας επί πτωμάτων.

*

Είναι μοιραίο η εργατική τάξη να πληρώνει αυτόν το φόρο αίματος; Είναι «φυσικό» να σκοτώνονται οι εργάτες στη δουλειά τους; Το έγκλημα είναι τόσο «φυσικό» όσο «φυσική» είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και σε ένα σύστημα που είναι οικοδομημένο πάνω στην αθλιότητα, που μετράει τα πάντα με βάση τις «οικονομίες κλίμακας» των επιχειρηματικών κερδών, δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο μια εξήγηση:

Για να μην παίρνουν τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να μη σκοτώνονται οι εργάτες, σημαίνει ότι τους έρχεται φθηνότερα να σκοτώνονται οι εργάτες! Για να μην τα πληρώνουν αυτοί που πρέπει να τα πληρώσουν, ώστε να ληφθούν μέτρα ασφάλειας και να μη σακατεύονται οι εργάτες, σημαίνει ότι τους έρχεται φθηνότερα να σακατεύονται οι εργάτες!

*

Αλλά αν το πολιτικό και κοινωνικό τους σύστημα θεωρεί πολύ επικερδές - όπως προκύπτει διά των πράξεων και των παραλείψεών τους - το θανατικό των εργατών, αν είτε με Πετραλιά και Μαγγίνα, είτε με Τσιτουρίδη και Πρωτόπαππα, είτε με Ρέππα και Γιαννίτση, κάθε 15 λεπτά της ώρας συμβαίνει κι ένα εργατικό «ατύχημα» και κάθε τρεις μέρες κι ένα (τουλάχιστον) θανατηφόρο «ατύχημα», τότε σε αυτό το νεκροταφείο, το λόγο πρέπει να πάρουν τα επίδοξα θύματα: Οι εργάτες.

Εργαζόμενος με 15 χρόνια υπηρεσία. Μισθός: 1.500 ευρώ! H μεγάλη τους πλειοψηφία τέτοιοι είναι. Αυτά είναι τα «ρετιρέ» της ΔΕΗ!

Μιλάμε για 30.000 εργαζόμενους. Χώρια οι περίπου 8.000 που είναι «νοικιασμένοι» στα λιγνιτωρυχεία. Τι σημαίνει λιγνιτωρυχεία; Είναι εκεί που οι εργάτες έχουν δικαίωμα σε μία και μόνη ...μονιμότητα: Τη μονιμότητα να φλερτάρουν κάθε μέρα και για χρόνια με τον καρκίνο! Είναι εκεί που οι εργολάβοι πληρώνουν τους σύγχρονους είλωτες με ...20 ευρώ τη μέρα! Αυτά είναι τα «ρετιρέ» της ΔΕΗ!

Μιλάμε, δηλαδή, για οικογένειες που αριθμούν περί τους 120.000 ανθρώπους. Μιλάμε για έναν κλάδο που κηδεύει περίπου 10 ανθρώπους του κάθε χρόνο. Αυτή είναι η στατιστική του θανάτου στους εναερίτες!

Αυτά είναι τα «ρετιρέ» της ΔΕΗ των 600 - 650 ευρώ βασικό μεροκάματο. Την ίδια ώρα, οι «Κοπελούζοι», οι «Μυτιληναίοι» και οι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο κερδίζουν μερικά δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια το χρόνο, ξεκοκαλίζοντας στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας, όπως αυτός της ενέργειας.

Του Τάσου Αναστασίου (από τα «Νέα»)