1919 Δολοφονούνται η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ.

1919 Πεθαίνει στην Αλεξάνδρεια ο Γεώργιος Σκληρός, συγγραφέας του βιβλίου «Το κοινωνικό μας ζήτημα».

1936 Δημιουργείται στην Ισπανία το Λαϊκό Μέτωπο.

1944 Η νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ στην Κακιά Σκάλα Αλιβερίου. Κατ' αυτήν, λόχος του ΕΛΑΣ, με διοικητή τον Γιάννη Παλάσκα (Σταυραϊτό), κατατρόπωσε δυνάμεις των Γερμανών, προξενώντας μεγάλες απώλειες.

1963 Εγκαινιάζονται τα έργα κατασκευής του μεγάλου φράγματος του Ασουάν στην Αίγυπτο.

1971 Οι αμερικανικές αεροπορικές εταιρίες «Αιργουέις Εντζινίαριν» και «Μπερνς εντ Ρόου», με έκθεσή τους προς το υπουργείο Συντονισμού, προτείνουν τη δημιουργία αεροδρομίου στα Σπάτα και την κατάργηση αυτού του Ελληνικού.

1982 Η κυβέρνηση εξαγγέλλει «επιτελικό σχέδιο» για την καταπολέμηση της ρύπανσης και την «προστασία της υγείας του λαού» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι εντός διετίας θα έχει λυθεί το ζήτημα του νέφους στην Αττική.

Για μια δεκαετία, στη συνείδηση του απλού παρατηρητή των περί του ποδοσφαίρου τεκταινομένων, τα πράγματα εξελίσσονταν βάσει της ακόλουθης «εξίσωσης»: ΠΑΣΟΚ = Κόκκαλης = Ολυμπιακός... Ηταν μια ολόκληρη περίοδος, που επισφραγίστηκε από εκείνη την περίφημη φράση: «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και όλοι οι άλλοι να πάνε να...». Ηταν η εποχή που ο Ολυμπιακός, μαζί με τους «δορυφόρους» του (πρόκειται γι' αυτούς που πάνε πάντα με τον δυνατό), ανεβοκατέβαζε διοικήσεις στην ΕΠΑΕ. Κάποιες φορές οι επικυρίαρχοι του χώρου δεν παρέλειπαν να κάνουν και ανοιχτά επίδειξη της δύναμής τους. Χαρακτηριστικές, οι προαναγγελίες της διοίκησης του Ολυμπιακού ότι η ομάδα τους θα παίρνει τα πρωταθλήματα εις το διηνεκές και ότι οι αντίπαλοί τους ήταν «πελάτες» και «κότες». Φυσικά, οι καταγγελίες περί της διαπλοκής του ποδοσφαίρου με την πολιτική εξουσία, ως παράγωγου της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας, με τους επιχειρηματίες που ελέγχουν (και) το ποδόσφαιρο, αντιμετωπίζονταν (από τους κατόχους της κουτάλας με το μέλι) σαν «έωλες»...

***

Οι καιροί, όμως, «άλλαξαν». Μετά την επικράτηση της ΝΔ στις εκλογές του Μάρτη, τα πράγματα στο χώρο του ποδοσφαίρου τείνουν να εξελιχθούν - για τον απλό παρατηρητή πάντα - βάσει της ίδιας (πλην ελαφρά παραλλαγμένης) εξίσωσης: ΝΔ = Βαρδινογιάννης = Παναθηναϊκός... Τώρα η φράση που φαίνεται να αποδίδει με παραστατικό τρόπο στο χώρο του ποδοσφαίρου τις νέες συμμαχίες και την έκβαση του νέου γύρου στον πολιτικό - επιχειρηματικό πόλεμο, είναι: «Ο Παναθηναϊκός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και όλοι να πάνε να...». Τώρα είναι ο Παναθηναϊκός, που με τους «δορυφόρους» του (που αλλάζουν στρατόπεδο όποτε αλλάζει ο δυνατός) ελέγχει την ΕΠΑΕ. Οι διαφαινόμενοι νέοι επικυρίαρχοι κάνουν με τη σειρά τους επίδειξη της δύναμής τους, κι από το μέσον κιόλας του πρωταθλήματος δηλώνουν, όπως ο κ. Βαρδινογιάννης προς τους οπαδούς της ομάδας του: «Μην ανησυχείτε, θα το πάρουμε και φέτος το πρωτάθλημα. Θα το πάρουμε χαλαρά»... Οσο για τις διαφαινόμενες νέες ισορροπίες στο πεδίο της διαπλοκής, ενώ δεν αποτελούν παρά «αλλαγή φρουράς» εντός του ίδιου καθεστώτος της αδιαφάνειας και της αναξιοπιστίας, διαφημίζονται από τους (νέους) κατόχους της κουτάλας σαν «εξυγίανση» και «κάθαρση»...

***

Αυτή είναι η πορεία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Μόλις κάνει τον κύκλο του ο ένας επικυρίαρχος, αναλαμβάνει ο εταίρος του στο γήπεδο του ποδοσφαιρικού «δικομματισμού». Φυσικά, και ο ένας και ο άλλος, κάθε φορά που παίρνουν τα ηνία, μιλούν περί «νέας αρχής», «νέας πορείας», «νέων ηθών». Και κάθε φορά, το μόνο «νέο» που υπάρχει, είναι να πέφτει το ένα φύλλο συκής μετά το άλλο. Αφού κατά την εποχή της επικυριαρχίας του Ολυμπιακού (δηλαδή του Κόκκαλη) τα όποια προσχήματα καταπλακώθηκαν από την ισχύ της «παράγκας», στη «νέα» εποχή του Παναθηναϊκού (δηλαδή του Βαρδινογιάννη), δεν έχει απομείνει κανένα πρόσχημα να αποτιναχτεί. Ετσι, ο κ. Λυκουρέζος, πρώην βουλευτής της ΝΔ, στέλεχος της Ρηγίλλης, οπαδός του Παναθηναϊκού (που όταν ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού «επεριποιείτο» διαιτητή μέσα στο γήπεδο εκείνος τα έβαζε με τον ...διαιτητή και κατέθετε Ερωτήσεις στη Βουλή κατά της ...Αστυνομίας), εκλέγεται πρόεδρος της ΕΠΑΕ, με βασικό ατού στον προεκλογικό αγώνα του ότι έχει τη στήριξη του κυβερνώντος κόμματος...

***

Κι αυτό είναι η «κάθαρση»! Αυτό είναι το χτύπημα της «διαπλοκής» μεταξύ πολιτικής - ποδοσφαίρου! Αυτό είναι το «νέο» σύστημα. Οικοδομημένο με τα ίδια ακριβώς υλικά του προηγούμενου. Με μια διαφορά: Τώρα, παλιοί και νέοι επικυρίαρχοι, στο πλαίσιο των εσωτερικών τους ανακατατάξεων, δε χρειάζονται ούτε καν κι αυτά τα περιττά προσχήματα του πρόσφατου παρελθόντος.

Πώς «άλλαξαν» τα πράγματα, ε;..

Τόμπο(μπο)λα

Δεν πρόλαβε το ΚΚΕ να διατυπώσει την εκτίμηση ότι και ο αυτός ο νόμος, ο περί τον «βασικό μέτοχο», θα λειτουργήσει ως «τροχονόμος συμφερόντων» στο χώρο των ΜΜΕ και μια μέρα μετά την επί της αρχής υπερψήφιση του νομοσχεδίου «βουίζει» ο τόπος για τη μεταπώληση του εκδοτικού συγκροτήματος «Πήγασος ΑΕ» από τον Μπόμπολα στον Αγγελόπουλο...

*

Ανεξάρτητα από το πώς και πού θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δυο επιχειρηματιών, ανεξάρτητα από το αν και πώς θα «κλείσει» η δουλιά, η ουσία βρίσκεται στο μοντέλο, βάσει του οποίου θα κινηθεί η ...«αλλαγή», η «εξυγίανση» και, κυρίως, η ...«πάταξη» της διαπλοκής στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο: «Φύγε εσύ - έλα εσύ»!

*

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι η αποχώρηση (;) από το χώρο των ΜΜΕ ενός εμπλεκόμενου στις δοσοληψίες με τα μεγάλα κρατικά έργα, είναι μια ...«πρόοδος». Προφανώς, ξεχνούν ότι οι αντικαταστάτες του είναι οι εμπλεκόμενοι - εκτός των άλλων - με τα μεγάλα ...«εθνικά έργα» (Ολυμπιάδα).

*

Αλλά το κύριο δεν είναι αυτό. Το κύριο έχει να κάνει με το «κέρδος» που απορρέει για το λαό από τέτοιου είδους αλλαγές βάρδιας της ολιγαρχίας στα ΜΜΕ. Ποιο, αλήθεια, το «κέρδος» για τον καταναλωτή της πληροφορίας, που θα του μεταδίδει το ΜΕΓΚΑ αν το κανάλι περάσει στα χέρια του Αγγελόπουλου από το «κέρδος», που είχε ως καταναλωτής του ίδιου προϊόντος από το ΜΕΓΚΑ του Μπόμπολα; Η ανακατανομή της πίτας και η αναδιάταξη των δυνάμεων των οικονομικών συμφερόντων στο χώρο της ενημέρωσης δε συνιστά μεταβολή του καθεστώτος της καπιταλιστικής κυριαρχίας στα ΜΜΕ, που το βασικό τους γνώρισμα, η αξιοποίησή τους για τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου ομίλου και της ολιγαρχίας συνολικά, παραμένει άθικτη.

*

Πώς «άλλαξαν» τα πράγματα, ε;..