1919 Δολοφονούνται η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ.

1919 Πεθαίνει στην Αλεξάνδρεια ο Γεώργιος Σκληρός, συγγραφέας του βιβλίου «Το κοινωνικό μας ζήτημα».

1936 Δημιουργείται στην Ισπανία το Λαϊκό Μέτωπο.

1944 Η νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ στην Κακιά Σκάλα Αλιβερίου. Κατ' αυτήν, λόχος του ΕΛΑΣ, με διοικητή τον Γιάννη Παλάσκα (Σταυραϊτό), κατατρόπωσε δυνάμεις των Γερμανών, προξενώντας μεγάλες απώλειες.

1963 Εγκαινιάζονται τα έργα κατασκευής του μεγάλου φράγματος του Ασουάν στην Αίγυπτο.

1971 Οι αμερικανικές αεροπορικές εταιρείες «Αιργουέις Εντζινίαριν» και «Μπερνς εντ Ρόου», με έκθεσή τους προς το υπουργείο Συντονισμού, προτείνουν τη δημιουργία αεροδρομίου στα Σπάτα και την κατάργηση αυτού του Ελληνικού.

1982 Η κυβέρνηση εξαγγέλλει «επιτελικό σχέδιο» για την καταπολέμηση της ρύπανσης και την «προστασία της υγείας του λαού» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι εντός διετίας θα έχει λυθεί το ζήτημα του νέφους στην Αττική.

Προχτές ο Μπους «κήρυξε πόλεμο» στο Ιράν. Αλλά τα κανάλια στα οποία εργάζεται το «αφάν γκατέ» των... DVDολόγων δε βρήκαν ενδιαφέρουσα την είδηση. Ηταν απασχολημένα (πλην των DVD) με θέματα της εξωτερικής ειδησεογραφίας μεγαλύτερου ενδιαφέροντος, όπως αυτό με την κυρία Κάρλα Μπρούνι...

Εκπτώσεις...

Μετά και τις τελευταίες δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου, ότι τα όσα υποστηρίζει η πλευρά Βενιζέλου ενόψει του συνεδρίου συνιστούν «αλητεία του αισχίστου είδους», είναι προφανές ότι στο ΠΑΣΟΚ πάνε για μια ακόμα «νέα αρχή» που προοιωνίζεται να είναι... καλύτερη κι από την προηγούμενη «νέα αρχή» του κόμματος της αξιωματικής «αντιπολίτευσης».

Υπόθεση Ζαχόπουλου: Ενα «μπλε» πολιτικό σκάνδαλο, που ντύθηκε στα «ροζ» της παραπορνογραφίας, που κανακεύτηκε στα «κίτρινα» της παραπολιτικής τηλεδημοσιογραφίας, που θέριεψε στα «σι-θρου» της κλειδαροτρυπολογίας και που τώρα επιστρέφει στο αυθεντικό του χρώμα:

Στο «γκρίζο» της διαπλοκής, της συναλλαγής και του βούρκου μέσα στον οποίο αντιμάχονται και «μεγαλουργούν» οι ελίτ του εκδοτικο-οικονομικο-πολιτικού μας κατεστημένου.

Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση και ο κ. Ανδριανός τα όσα έλεγαν μέχρι προχτές περί «δημοσιογραφικού απορρήτου» τα εννοούσαν, τότε δε θα έπρεπε και κατά τη χτεσινή δεύτερη επίσκεψή του στον ανακριτή ο κ. Ανδριανός να εμμείνει στην ίδια θέση. Αμ δε...

Μετά την Κοντολίζα Ράις, που πριν γίνει υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε γίνει ...τάνκερ (σ.σ.: ως αναγνώριση των υπηρεσιών της κυρίας Ράις στην πολυεθνική «Cevron», η εταιρεία είχε βαφτίσει ένα από τα πετρελαιοφόρα με το όνομά της),

μετά τον πρώην καγκελάριο Σρέντερ, που μετά τις εκλογές στη Γερμανία ανέλαβε θέση υψηλόβαθμου «υπαλλήλου» της «Γκάζπρομ»,

τώρα, μετά την παράδοση της πρωθυπουργίας στο διάδοχό του, αντίστοιχη θέση «συμβούλου» στην τράπεζα JP Morgan ανέλαβε ο Μπλερ.

Ολοι οι παραπάνω, δε, είναι πασίγνωστο ότι κατά τη διάρκεια της λειτουργίας τους ως δρώντων πολιτικών προσώπων, υπηρετούσαν και υπηρετούν τα συμφέροντα του ...λαού των χωρών τους, και όχι των πολυεθνικών, που τους είχαν ή τους προσέλαβαν αργότερα στη δούλεψή τους...

*

Ειδικά σε ό,τι αφορά τον «σοσιαλιστή» και «κεντροαριστερό» Τόνι Μπλερ, ο βαθμός αφοσίωσής του στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης της Βρετανίας αποδεικνύεται και από τον απολογισμό της δεκάχρονης πρωθυπουργίας του, που είχε γίνει από τους «Sunday Times» τον περασμένο Απρίλη.

Σύμφωνα με τον εν λόγω απολογισμό, στα 10 χρόνια πρωθυπουργίας του Μπλερ, η περιουσία των 1.000 πλουσιότερων ανθρώπων στη Βρετανία τριπλασιάστηκε...

Για τη «διαφάνεια» οι ομιλίες που εκφώνησαν χτες τόσο ο κ. Καραμανλής όσο και ο κ. Παπανδρέου.

Σε ό,τι αφορά τον πρώτο, θα πρέπει μάλλον να υποθέσουμε ότι βρίσκεται στη διαδικασία υλοποίησης της υπόσχεσης που είχε δώσει ως αντιπολίτευση, ότι δηλαδή θα καταργούσε τους «ειδικούς λογαριασμούς» των υπουργείων...

Οσο για τον δεύτερο, είναι πασίγνωστο ότι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και επί των ημερών του στο υπουργείο Εξωτερικών και τα «μυστικά κονδύλια» καταργήθηκαν, και τα εκατομμύρια προς τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις έπαψαν να χορεύουν...

Αν ήταν Αμερικανός, δήλωσε ο κ. Μπλερ, τότε θα ήταν με τους Δημοκρατικούς. Τώρα, που είναι Βρετανός, είναι με τους Εργατικούς. Κι αν ήταν Γάλλος, συμπλήρωσε προχτές από το Παρίσι, τότε θα ήταν με τον Σαρκοζί.

Και εμάς, κάτι μας λέει πως, αν ήταν Ελληνας τότε θα ήταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ταυτοχρόνως...

Του Στάθη (από την «Ελευθεροτυπία»)

Ποιος είναι ο ρόλος του Τύπου στις μέρες μας; Ισχύει η θέση του Τζέφερσον για το διαχωρισμό μεταξύ «πρώτης» και «τέταρτης» εξουσίας μέσα από τη ρήση του ότι αν είχε να διαλέξει μεταξύ μιας χώρας χωρίς κυβέρνηση ή μιας χώρας χωρίς εφημερίδες, θα διάλεγε την πρώτη; Πώς έληξε, τελικά, η «μάχη» (αν ποτέ υπήρξε τέτοια) μεταξύ του «Πολίτη Κέιν» με τον δημοσιογραφικό ήρωα Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ;

Η απάντηση, ειδικά στην εποχή των «ενσωματωμένων ΜΜΕ», είναι αυτονόητη:

Ο Τύπος και τα αφεντικά του, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα δημοσιογραφικά τους «παπαγαλάκια» (σ.σ.: ανεξάρτητα από τις διαθέσεις της πλειοψηφίας των τίμιων εργατών του λόγου στο χώρο του Τύπου), είναι ένας κύκλος που στο μεγαλύτερο μέρος του εφάπτεται με έναν άλλον, της ιδίας φαυλότητος, τον κύκλο των εκάστοτε διαχειριστών της εξουσίας.

Και οι δύο αυτοί κύκλοι μαζί, το πολιτικό κατεστημένο, από τη μια, και η εκδοτικο-επιχειρηματική δράση (άμεσα ή μέσω αχυρανθρώπων) του μεγάλου κεφαλαίου, από την άλλη, αποτελούν τους «ενσωματωμένους πυλώνες» του ενός και ίδιου συστήματος: Του συστήματος που παράγει τη διαφθορά και που μέσα από τις διαπλοκές και τις αντιπαραθέσεις των μηχανισμών του - όπως συμβαίνει τις τελευταίες μέρες - αναπαράγει τις αναθυμιάσεις της μπόχας και του βόρβορου.

ΥΓ: Η αναπαραγωγή της μπόχας (από τη δημοσίευση φωτογραφιών μέχρι την αναμετάδοση υποκλοπών), θεωρείται παλαιόθεν κλασική μέθοδος κουκουλώματος του βούρκου.