1844 Γεννιέται ο Γερμανός φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε. Πίστευε ότι «η ιδέα της θέλησης, της δύναμης και του υπερανθρώπου έχουν σημασία και όχι οι χριστιανικές αντιλήψεις για την ευσέβεια, την καρτερία και την ισότητα». Παραφρόνησε το 1889. Πέθανε τον Αύγουστο του 1900.

1917 Στην πόλη Βενσέν της Γαλλίας εκτελείται η Μαργαρίτα Ζέλε, γνωστή ως χορεύτρια Μάτα Χάρι, με την κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος των Γερμανών. Η ενοχή της δεν αποδείχτηκε ποτέ.

1946 Αυτοκτονεί στο κελί του λίγο πριν την προκαθορισμένη εκτέλεσή του ο Χέρμαν Γκέρινγκ, αρχηγός των ναζί, ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του Χίτλερ.

Η εκλογή προεδρείου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ επιφύλασσε μια συγκλονιστική στιγμή για τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Μιλάμε, φυσικά, για την εκλογή της κυρίας Εύας Καϊλή στο εν λόγω όργανο. Η χαρά των κατοίκων του Αϊ-Στρατή (σ.σ.: προσοχή στον τονισμό παρακαλώ) δεν περιγράφεται...

«Και τι να κάναμε με τον προβλήτα "1"; Να μας έμενε στο χέρι;» (!!!).

Είναι από τις κουβέντες των κυβερνητικών παραγόντων που λέγονται στο «οφ» και όταν, φυσικά, κλείνουν οι κάμερες.

Ετσι «εξηγήθηκε», χτες, από κυβερνητικό αξιωματούχο το γιατί το ΠΑΣΟΚ, εκεί που υποτίθεται ότι θα έδινε «λύση» στο ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά, έφτασε στο σημείο όχι μόνο να μην ακυρώνει τη συμφωνία (πράγμα που αποτελεί και τη μόνη λύση και που ποτέ φυσικά δεν πέρασε από το μυαλό των νυν κυβερνώντων), όχι μόνο να μην την «επαναδιαπραγματεύεται» (όπως έταζε), αλλά να εμφανίζει σαν «διέξοδο» (!) στο πλαίσιο μιας... «πράσινης διαπραγμάτευσης» (!), ότι μεθοδεύει να συζητήσει με την «Cosco» για το πώς θα ενσωματωθεί στη συμφωνία του ξεπουλήματος, πέρα από τους προβλήτες «2» και «3», που ήδη περιλαμβάνονται στη σύμβαση εξαγοράς, ακόμα και ο προβλήτας «1», που υποτίθεται ότι θα έμενε στον ΟΛΠ!

Με το «καλημέρα», λοιπόν, ιδού το παλιό και «καλό» ΠΑΣΟΚ, αυτό για το οποίο πανηγυρίζουν ΣΕΒ, εφοπλιστές και επιχειρηματίες από τη νύχτα της 4ης Οκτώβρη ότι ανήλθε στην κυβέρνηση, αφού γνωρίζουν ότι στις εποχές που διανύουμε, ένα είναι το κόμμα, το κόμμα που έχει για ευαγγέλιό του το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω και άλλα πράττω», με το οποίο μπορούν να κάνουν τη «δουλειά» τους....

Πριν 5 χρόνια, γινόταν πρώτη και μάλιστα έκτακτη (με το χαρακτήρα του ...κατεπείγοντος!) είδηση στα κανάλια ότι ο κ. Παπανδρέου είχε βγει στο πλατύσκαλο της έπαυλής του, για να μοιράσει ...κουραμπιέδες και μελομακάρονα στους δημοσιογράφους που είχαν πιάσει «στασίδι» απέξω. Ηταν η εποχή που του περνούσε το «δαχτυλίδι» ο Κ. Σημίτης στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και το σύστημα της επικοινωνιακής γλίτσας έκανε ό,τι μπορούσε, για να αποδείξει ότι ο πάτος της μιντιακής αναξιοπρέπειας δεν έχει πάτο...

Προεκλογικά, το εν λόγω σύστημα «ενημέρωσης» ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενο να παραλάβει τη σκυτάλη από το «διαθέσιμο» για τέτοιου είδους αποστολές εαυτό του. Ετσι, είδαμε να βαφτίζεται το προηγούμενο πέρασμα του κυρίου Παπανδρέου από το υπουργείο Εξωτερικών σαν «μεγαλειώδες» (μιλάμε για την εποχή που η Ελλάδα είχε μετατραπεί σε προκεχωρημένη βάση βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ) και η υπόσχεση για 30 λεπτά του ευρώ «αύξηση» στο μεροκάματο σαν «φιλολαϊκή πολιτική»...

Τούτες τις μέρες, όμως, και από το βράδυ της 4ης Οκτώβρη, η επικοινωνιακή χρυσόσκονη έχει πάρει χαρακτήρα χιονοστιβάδας. Ενας κατακλυσμός «ελπίδας», «χαράς», «νιότης» και «φρεσκάδας» έχει επιπέσει επί των κεφαλών μας, αφού έτσι επιτάσσουν οι κρουνοί της λιπαρής προπαγάνδας.

Κάπως έτσι, κοιτώντας τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία ειδήσεων, πέσαμε πάνω στο χτεσινό τους «κατόρθωμα», που - χωρίς να είναι το μόνο - είναι χαρακτηριστικό.

Προσέξτε: Αφού για κάνα δυο - τρεις μέρες είχαμε υποστεί την «παλιγγενεσία» που μας προέκυψε μετά από το «νέο πολιτικό αέρα» που εισάγει στη δημόσια ζωή, η εμφάνιση της κυρίας υπουργού με το ατημέλητο τζιν, και μετά, για άλλες δυο - τρεις μέρες, μείναμε ενεοί από την επιμέλεια των υπουργών να πηγαίνουν από νωρίς (με τις κάμερες κατά πόδας) στα υπουργεία τους (λες και δεν είναι η δουλειά τους να πηγαίνουν το πρωί στα υπουργεία τους, αλλά στο «Hondos Center»...),

χτες μάθαμε ένα ακόμα καταπληκτικό «νέο»! Ποιο; Μα ότι ο πρωθυπουργός είναι «ένας από εμάς»! Να και η ατράνταχτη απόδειξη: «Με 1.600 κυβικά και ο πρωθυπουργός!» καθότι «λιμουζίνες τέλος στην κυβέρνηση», όπως διατυμπάνιζαν με έκδηλη ικανοποίηση, αλλά και συγκρατημένη έκπληξη για την «απλότητα του ανδρός», στην πρώτη σελίδα τους, τα «Νέα»...

Ως εκ τούτου, όσοι είχατε παρανοήσει ότι ο κύριος Παπανδρέου είναι κλασική περίπτωση γόνου προερχόμενου από «τζάκι», να αναθεωρήσετε. Πάραυτα! Οσοι νομίζατε ότι ο κ. Παπανδρέου ανήκει στη χορεία των προσώπων που στο βιογραφικό τους γράφει ότι «γεννήθηκαν για να γίνουν πρωθυπουργοί», πλανάσθε. Οσοι, τέλος πάντων, κατατρύχεστε από την ιδέα πως τα ονόματα Παπανδρέου, Καραμανλής, Μητσοτάκης συμβολίζουν όλα εκείνα που συνιστούν το φαινόμενο της «οικογενειοκρατίας» στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, να βάλετε μυαλό! Διότι, ειδικώς ο κ. Παπανδρέου - τόση προσπάθεια καταβάλλουν τα ...ΚΤΕΟ της «ενημέρωσης» να το αντιληφθείτε - δεν είναι παρά ένας απλός οδηγός αυτοκινήτου μόλις 1.600 κυβικών. Και όσοι δεν εννοείτε να συμμορφωθείτε με την ανωτέρω υπόδειξη, να σας καεί το κυλινδροπίστονο!

Τώρα που αρχίζει στις κρατικές σπατάλες να ...«μπαίνει μια τάξη», αρχής γενομένης από «τα κρατικά αυτοκίνητα»,

και με την ελπίδα ότι οι ...«σοφέρ» του συστήματος της «ενημέρωσης» εξάντλησαν τους σιελογόνους αδένες τους κατά τις τελετές απονομής ευσήμων για την ...υβριδική - άμα τε και «φιλολαϊκή» - ευαισθησία της κυβέρνησης,

ας πάμε σε μερικές - ελαφρώς σημαντικότερες - «κρατικές σπατάλες».

*

Εχουμε και λέμε:

α) Πλην των κρατικών οχημάτων που κυκλοφορούν στην ελληνική επικράτεια υπάρχουν και εκείνα τα (ελληνικά) κρατικά οχήματα (όχι λιμουζίνες, αλλά κάτι τζιπ, στρατιωτικά χάμερ κ.ά.), που κυκλοφορούν στην ...Καμπούλ. Αυτά, μαζί με την εκεί παρουσία Ελλήνων στρατιωτών, πέραν όλων των άλλων που δεν μετριούνται σε χρήμα, στοιχίζουν στον ελληνικό λαό ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα (350 το χρόνο). Με αυτήν την ...κρατική σπατάλη, τι θα γίνει;

β) Η Ελλάδα είναι (σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης) η 4η χώρα παγκοσμίως (!) σε προμήθειες στρατιωτικών εξοπλισμών - κατά βάση ΝΑΤΟικών. Διαπιστώνει κάποια ...κρατική σπατάλη στον εν λόγω τομέα η σεμνή μας κυβέρνηση;

γ) Κατ' έτος, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν από τα κρατικά ταμεία, δηλαδή από τις τσέπες του ελληνικού λαού, σε εφοπλιστές με τη μορφή επιδοτήσεων, όπως αυτές που έπαιρνε ο παλιός «φίλος» του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αγούδημος. Γι' αυτήν την ...κρατική σπατάλη, μήπως σκέφτεται κάτι η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση; Θα αλλάξει, ας πούμε, την τροπολογία, με την οποία καταργήθηκε προεκλογικά ακόμα και ο συμβολικός φόρος του 1% για τα εφοπλιστικά κεφάλαια που συγχωνεύονται (σ.σ.: αστειάκι ήταν αυτό...).

δ) Σε εκείνα τα εκατοντάδες επί εκατοντάδων εκατομμύρια (σ.σ.: εδώ δε μιλάμε για τα «ψιλά» με τα κρατικά αυτοκίνητα), τα οποία καταλήγουν ως επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, θαλασσοδάνεια, χαριστικές ρυθμίσεις και φοροαπαλλαγές σε βιομήχανους, διαβλέπει κάποιο είδος... κρατικής σπατάλης η κυβέρνηση;

ε) Τέλος, με την καραμπινάτη... κρατική σπατάλη των 28 δισ., που το ελληνικό κράτος παρείχε με τη μορφή ρευστού ή εγγυήσεων στους αναξιοπαθούντες τραπεζίτες, μήπως η κυβέρνηση σκέφτεται την... άρση της; (κι αυτό αστειάκι ήταν)...

Ακούστηκε ότι οι διοικούντες το κανάλι «Star» σκέφτονται να αξιοποιήσουν σαν πολιτική αναλύτρια του δελτίου ειδήσεων του σταθμού τους την κυρία Αντζελα Δημητρίου. Εφόσον τα αφεντικά της Πετρούλας το κατορθώσουν κι αυτό, ελπίζουμε ως επόμενο βήμα να έχουν σκεφτεί να διερευνηθεί, τουλάχιστον για την ανάλυση των πολύ σοβαρών πολιτικών ζητημάτων, αν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας του σταθμού τους και με την κυρία Κατερίνα Στανίση...

Η τακτοποίηση της νομοθεσίας για το καθεστώς που διέπει το νομικό πλαίσιο για τα κρατικά αυτοκίνητα, με εξαγγελθέν στόχο την εξοικονόμηση πόρων στο πλαίσιο του «εξορθολογισμού» των δημοσίων οικονομικών, ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από την... κυβέρνηση Παπάγου, το 1952!

Η επόμενη που «πούλησε» επικοινωνιακό λαϊκισμό, κραδαίνοντας τη βούλησή της να περιορίσει τη δαπάνη για τα κρατικά αυτοκίνητα, αλλά και να δείξει ότι «το κράτος σέβεται και δεν προκαλεί τον πολίτη», ήταν η κυβέρνηση... Μητσοτάκη, το 1990.

Τώρα είναι η τρίτη φορά που μια κυβέρνηση επιχειρεί με φτηνά κόλπα περί κρατικών αυτοκινήτων να... εντυπωσιάσει περί την αποφασιστικότητά της για «χρηστή» (και... ταπεινή) διαχείριση.

Φυσικά, τα πράγματα εξελίσσονται. Απόδειξη ότι ο ποπουλισμός, μέχρι να περάσει από τον Παπάγο, να φτάσει στον Μητσοτάκη και να καταλήξει στον Παπανδρέου, από πετρελαιοκίνητος και βενζινοκίνητος, έγινε... υβριδικός.

Κ...ΟΛΠο grosso!