1405 Πεθαίνει κατά τη διάρκεια εκστρατείας στην Κίνα ο ηγέτης των Μογγόλων Ταμερλάνος.

1546 Πεθαίνει ο Γερμανός ηγέτης της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης του 16ου αιώνα Μαρτίνος Λούθηρος.

1564 Πεθαίνει ο Μιχαήλ Αγγελος, ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας, ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος της Ιταλικής Αναγέννησης. Είχε γεννηθεί το 1475.

1754 Γεννιέται ο Αλεξ Βόλτα, που ανακάλυψε το βολταϊκό τόξο, εφεύρε τη βολταϊκή στήλη και έγραψε σπουδαία έργα για τον ηλεκτρισμό.

1861 Συνεδριάζει για πρώτη φορά η Βουλή της ενιαίας Ιταλίας και ανακηρύσσει βασιλιά τον Βίκτορα Εμμανουήλ.

1952 Η ελληνική Βουλή ψηφίζει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.

1967 Πεθαίνει ο Αμερικανός φυσικός και μεγάλος ερευνητής της ατομικής ενέργειας, Ρόμπερτ Οπενχάιμερ. Είχε γεννηθεί το 1904.

1994 Εκπρόσωποι 130 χωρών συμφωνούν, κατά τη διάρκεια συνεδρίου των Ηνωμένων Εθνών, ότι πρέπει να γίνουν νέες περικοπές στην εκπομπή αερίων, ώστε να αποφευχθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η είδηση μάλλον δεν είναι και τόσο «πιασάρικη». Φαίνεται οι «γκουρού» των καναλιών δεν τη θεωρούν από εκείνες τις ειδήσεις που φέρνουν διαφημίσεις ούτε από τις άλλες που συγκινούν τα μηχανάκια της AGB. Απόδειξη ότι δε μεταδόθηκε από κανένα ιδιωτικό ή κρατικό ΜΜΕ, πλην «902». Με εξαίρεση τον «Ρ», δεν κέρδισε ούτε τόσο δα χώρο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ούτε και στις μέσα σελίδες είχε την «τιμητική» της.

*

Κι όμως, είναι μια σπουδαία είδηση. Μπορεί να μη συγκρίνεται με το γάμο του Μάκη (Τριανταφυλλόπουλου), ούτε με τη μη υπουργοποίηση της Ζέτας (Μακρή), δε σχετίζεται καν με το Ντριμ Σόου και τον Ηλία (Ψινάκη), αλλά σίγουρα της άξιζε καλύτερη τύχη.

*

Κατ' αρχάς είναι το γεγονός ότι η είδηση αφορά 6.000 ανθρώπους. Για την ακρίβεια, αφορά 6.000 οικογένειες. Λογικά, τα ΜΜΕ που ξελιγώνονται για ένα πλάνο της Ζέτας (όχι της Μακρή, της Μακρυπούλια) θα έπρεπε να τρέχουν για ένα πλάνο με έξι χιλιάδες ψυχές. Θα έπρεπε...

Δεύτερον, η είδηση έχει και το «χαϊλίκι» της: Εκτός από τους 6.000 που προείπαμε, η είδηση αφορά 600 ακόμα νοματαίους. Αυτοί, μάλιστα, οι δεύτεροι, δεν είναι όποιοι κι όποιοι. Κερδίζουν επάξια θέση στις κοσμικές στήλες, ανήκουν στην «υψηλή» κοινωνία αυτού του τόπου: Εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβοι στα καρνάγια, πολλά λεφτά δηλαδή!

Τρίτο και καλύτερο: Αυτοί οι 6.000 συγκρούστηκαν με τους 600! Κι όμως, ενώ τα κανάλια αφιερώνουν ώρες επί ωρών, όταν τσακώνεται ο Κούγιας με τον Βαλιανάτο, τώρα ούτε που άκουσαν τίποτα για τον «καυγά».

*

Ξεχάσαμε, βέβαια, να σας πούμε τούτο:

Αυτοί οι 6.000 που είχαν την «αποκοτιά» να τα βάλουν με τους εφοπλιστές είναι οι μεταλλεργάτες, που λιώνουν τις ζωές τους στη βιοπάλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα.

«Τσακώθηκαν» με τους εφοπλιστές για σημαντικά (ίσως όχι τόσο σημαντικά όσο ο Κούγιας με τον Βαλιανάτο) ζητήματα, όπως: Το μεροκάματό τους, οι ώρες που θα δουλεύουν, οι συνθήκες δουλιάς τους κ.ά.

Και ξεχάσαμε κάτι ακόμα: Οτι αυτοί οι 6.000 εργάτες,

ενωμένοι, αποφασισμένοι να μην παραδοθούν, να μη λυγίσουν στις πιέσεις και τους εκβιασμούς,

αρνούμενοι να ακολουθήσουν τη «γραμμή» που έλεγε να είναι πιο «διαλλακτικοί», πιο «συνεργάσιμοι», λιγότερο «απαιτητικοί»,

που δεν πτοήθηκαν από τα κηρύγματα για τους «χαμένους αγώνες», παρότι εκτός από τους εφοπλιστές είχαν ενάντιά τους από το Επιμελητήριο του Πειραιά μέχρι το Δήμο του Περάματος με τον νεοδημοκράτη δήμαρχο, μετά από 32 μέρες απεργίας,

νίκησαν!

*

Ναι, αυτή είναι η είδηση: Οι 6.000 εργάτες νίκησαν τους εφοπλιστές! Τους ανάγκασαν να υπογράψουν τα αιτήματα της εργατιάς, κέρδισαν αυξήσεις στα μεροκάματά τους πάνω από 8%, κέρδισαν πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς!

Ναι, αυτή είναι μια σπουδαία είδηση: Οι εργάτες συγκρούστηκαν με τους εφοπλιστές και τους νίκησαν! Να, ίσως, και ο λόγος που δεν την είδατε πουθενά την είδηση...

To δημοσίευμα για το «ποιόν» της εταιρίας SAIC ήταν εξόχως αποκαλυπτικό. Αναδημοσιεύουμε από τον «Ρ» της 9/1/2003:

*

«Την εταιρία αυτή απαρτίζουν πρώην επίλεκτοι στρατιωτικοί των ΗΠΑ. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται οι πρώην γραμματείς του υπουργείου Αμυνας Γουίλιαμ Πέρι και Μέλβιν Λάιρντ (επί Νίξον) και δύο σημαντικοί πρώην διευθυντές της CIA, Τζον Ντόιτς και Ρόμπερτ Γκέιτς.

Σήμερα επιχειρησιακός διευθυντής είναι ο Γουάνι Ντάουνινγκ (πρώην επικεφαλής στρατηγός των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ) και επίσης στελέχη του είναι ο στρατηγός Γάσπερ Γουέλτς (πρώην συντονιστής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας), ο ναύαρχος Μπόμπι Ρέι Ινμαν (πρώην διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας και της CIA).

Πρόεδρος της SΑΙC είναι ο Τζ. Ρ. Μπέιστερ, που είναι μέλος της Επιτροπής Ασφάλειας στις Τηλεπικοινωνίες, σημαντικό κομμάτι από το εθνικό σύστημα αναγνώρισης και ασφάλειας των ΗΠΑ. Είναι ένα Σώμα με 30 μέλη, το οποίο συνενώνει στελέχη των μυστικών υπηρεσιών και είναι συνδεδεμένο με τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών επιχειρήσεων παραγωγής τεχνολογιών που σχετίζονται με τον έλεγχο και την κατασκοπία των επικοινωνιών (...).

H SAIC είναι αυτή που έχει αναλάβει την ανάπτυξη και εξέλιξη του ηλεκτρονικού συστήματος προστασίας του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ (...). Εχει πάρει, επίσης, τα πιο σημαντικά συμβόλαια για το σχεδιασμό των αμυντικών και επιθετικών συστημάτων για πλήγμα από το Διάστημα. Δεν υπάρχει πρακτικά στρατιωτικός τομέας που να μη γνωρίζει. Τα ετήσια κέρδη είναι 2 δισ. δολάρια και το 90% προέρχεται από τις συμφωνίες με την αμερικανική κυβέρνηση στον τομέα της άμυνας και της κατασκοπίας (...)».

*

Αυτά έγραφε ο «Ριζοσπάστης» πριν από τρία χρόνια για την εταιρία SAIC. Οπως όλοι γνωρίζουν, πρόκειται για την εταιρία που ανέλαβε την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η εταιρία που με επιμονή, πιέσεις και εκβιασμούς, απαιτούσε ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο Τόμας Μίλερ, να της ανατεθεί το έργο. Και της ανατέθηκε. Η συμφωνία υπεγράφη επί ΠΑΣΟΚ. Υλοποιήθηκε επί ΝΔ. Η περίοδος, δε, που η SAIC είχε αναλάβει την «ασφάλεια» της Ελλάδας, συμπίπτει με την περίοδο που ξεκίνησαν οι υποκλοπές.

*

Δε θέλουμε να ταράξουμε ούτε το Ολυμπιακό «ιδεώδες», ούτε τα «συμμαχικά» ύδατα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, αλλά ας μας επιτραπεί μια σκέψη:

Μια τέτοια εταιρία, με τέτοιο ιστορικό, και με τέτοιο βιογραφικό των στελεχών της, να μπορεί - άραγε - να κάνει υποκλοπές;...

Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός είναι προφανές ότι προσέδωσε βαθύτερο περιεχόμενο στις έννοιες «σεμνότητα» και «ταπεινότητα»...

Αφού πρώτα τάχθηκε με την άποψη του ΣΕΒ για την κατάργηση «ενός - δύο συνδικάτων» (!), ακολούθως έδωσε την ευχή του στη ΓΣΕΕ για... «κερδοφόρους» αγώνες. Αυτά είχε η επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου χτες στα γραφεία της Συνομοσπονδίας. Αργότερα οι συνεργάτες του, πρώτον, απέδιδαν σε «φραστικό λάθος» την... κατάργηση των συνδικάτων, δεύτερον, αφαίρεσαν τη λέξη «κερδοφόρους» από το δελτίο Τύπου που έστειλαν στα ΜΜΕ, διατηρώντας μόνο τη λέξη «νικηφόρους», την οποία μόλις κατάλαβε τι είχε πει, έσπευσε να συμπληρώσει ο πρόεδρός τους, μπας και διορθώσει την προηγούμενη.

Και να σκεφτείτε ότι επρόκειτο για παράσταση από την οποία στο ΠΑΣΟΚ προσδοκούσαν επικοινωνιακά... «κέρδη». Μάλλον είχαν υπερτιμήσει τις ικανότητες του αρχηγού τους να αποκρύπτει την πραγματική πολιτική του κόμματός τους.

Οπου φτωχός κι η μοίρα του

(χτες στις Φιλιππίνες...)