1823 Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ιάκωβος Μονρόε αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία των επαναστατημένων Ελλήνων.

1889 Εντάσσονται στις ΗΠΑ η Βόρεια και η Νότια Ντακότα, ως 39η και 40ή πολιτεία τους.

1913 Γεννιέται ο Οδυσσέας Ελύτης.

1922 Το 2ο έκτακτο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (Κομμουνιστικού) αποδέχεται τους 21 όρους της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

1960 Πεθαίνει ο συνθέτης Δημήτρης Μητρόπουλος.

1964 Ο βασιλιάς Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας ανατρέπεται από τον αδελφό του, πρίγκιπα Φεϊζάλ.

1978 Επιστρέφουν στη Γη, μετά από 139 μέρες και 14 ώρες στο Διάστημα, οι δύο Σοβιετικοί κοσμοναύτες του διαστημικού σταθμού «Σαλιούτ 6».

1984 Εφιαλτικός λιμός στην Αιθιοπία με 900.000 θύματα, ενώ άμεσο κίνδυνο διατρέχει η ζωή άλλων έξι εκατομμυρίων.

Μακεδονίμιτς...

Οσο η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει την υπόθεση των Σκοπίων ως ένα εσωτερικό - κατά κύριο λόγο - πολιτικό πρόβλημα, τόσο αυτή η εκκρεμότητα θα αποτελεί εφεδρικό φιτίλι του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια και θα αξιοποιείται ως μοχλός πίεσης και άγκιστρο ρυμούλκησης της χώρας από το αμερικανικό και ευρωενωσιακό άρμα.

*

Με αφορμή και τον νέο γύρο συνομιλιών που ξεκίνησε χτες, πρέπει να επισημανθεί:

Η διεθνής διάσταση του προβλήματος εξαντλείται ταχύτατα από τη Διεθνή Πρακτική. Η πλειοψηφία των χωρών - μελών του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων και των 4 από τα 5 Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας έχουν ήδη αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ σαν «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Κάτω από το βάρος αυτής της πραγματικότητας, το «πρόβλημα των Σκοπίων» έχει επιλυθεί «ντε φάκτο». Δηλαδή, κάποια στιγμή θα φτάσει το θέμα στη ΓΣ του ΟΗΕ και η πλειοψηφία των χωρών θα πράξει το αυτονόητο: Θα δεχτεί το συνταγματικό όνομα αυτής της χώρας, αφού με αυτό το όνομα η πλειοψηφία των χωρών - μελών του Οργανισμού αναγνωρίζει και συνεργάζεται διμερώς με την ΠΓΔΜ.

*

Αυτήν την πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει καμία «περήφανη» εξωτερική πολιτική και καμία απειλή ή και χρήση βέτο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ. Αυτές οι απειλές απλώς περιγράφουν την εσωτερική πολιτική αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων, των προηγούμενων και της σημερινής, που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την «πατριωτική» τους πελατεία και να απαγκιστρωθούν από τον εθνικισμό και τους φορείς του, που οι ίδιες εξέθρεψαν.

*

Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι η αποδοχή μιας κατάστασης λόγω του «ντε φάκτο» χαρακτήρα που έχει λάβει. Είναι η πλήρης απαγκίστρωση από μια πολιτική - αδιέξοδο. Η πολιτική του «ονόματος» είτε με τη μορφή της εθνοκαπηλίας, είτε με τη μορφή του συμβιβασμού απέναντι στο διεθνή συσχετισμό που έχει δημιουργηθεί, είναι εξίσου βλαπτική και στις δυο της εκδοχές.

Και στις δυο εκδοχές, το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων, όχι μόνο θα διαιωνίζεται, αλλά και θα μετατρέπεται σε βολικό μοχλό πίεσης που θα αξιοποιείται για να «διορθώνεται» η πορεία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όταν... κατά λάθος ξεφεύγει από την αμερικανική και ευρωενωσίτικη γραμμή.

*

Ακόμα και τώρα, παρά την υπερδεκαπενταετή αιχμαλωσία της χώρας περί την ονοματολογία, η - δικαιωμένη - θέση του ΚΚΕ διατηρεί την επικαιρότητά της: Οι σχέσεις με τη γειτονική χώρα πρέπει να οικοδομηθούν στη βάση των διεθνών συνθηκών και της ρητής και δεσμευτικής επαναβεβαίωσής τους για τη μη αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια, την απάλειψη κάθε είδους αλυτρωτισμού, και την καταδίκη κάθε προσπάθειας μετατροπής της γεωγραφίας σε «εθνολογία» και «αιματολογία».

Εδώ και χρόνια οι κύριοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπόσχονταν ότι θα έδιναν το 5% του προϋπολογισμού για την Παιδεία. Το μεν ΠΑΣΟΚ τα χρήματα που έδωσε δεν ξεπέρασαν ποτέ το... ιλιγγιώδες 3,9% του προϋπολογισμού. Η δε ΝΔ... κατάφερε και, με τον προϋπολογισμό που παρουσίασε προ μηνός, τα κατέβασε στο 3,4%.

Αλήθεια, ποιος υποκινεί τις εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις;

Προς κ. κ. Μπόμπολα, Λαμπράκη, Κυριακού, Κοντομηνά, Βαρδινογιάννη, Κουρή:

Πόσες φορές βγάλατε στα κανάλια σας τον Καρατζαφέρη, σήμερα;

Αφού δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα περιορισμού της δημοκρατίας και κατάλυσης των κοινωνικών και ατομικών ελευθεριών με την απόφαση του εισαγγελέα για τη χρήση καμερών κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων

και - ιδίως αυτό -

αν ευσταθεί το «επιχείρημα» ότι «κανείς δεν έχει να φοβάται από τις κάμερες αν είναι νομοταγής»,

τότε γιατί να μην αναθεωρήσουμε απόψεις για άλλες εποχές, με δοκιμασμένες και αυθεντικότερες μεθόδους;

Γιατί, δηλαδή, να μην έχουμε την επαναφορά του παλιού καλού χαφιέ, έξω (ή και μέσα;) από το εργαστάσιο, έξω (ή μήπως και μέσα;) από το σπίτι, στο γήπεδο, στο γραφείο;

Τι να σε κοιτάνε τα μάτια της «Υπηρεσίας» μέσα από τις κάμερες, τι να σε κοιτάνε τα ματάκια του χαφιέ της «Υπηρεσίας» μέσα από τα μαύρα του γυαλάκια, καθώς θα σε παίρνει στο κατόπι όταν πας στο περίπτερο για τσιγάρα, όταν πας στα Προπύλαια στη διαδήλωση, στο σινεμά, στο δρόμο.

Ποιος έχει να φοβάται το χαφιέ υπηρεσίας (της «Υπηρεσίας») αν είναι «νομοταγής»; Ε, κύριε του MEGA;...

«Παρεξήγηση»; Ετσι το λένε τώρα; Πάντως έτσι το είπε χτες ο Καρατζαφέρης. Υπήρξε - είπε - μια «παρεξήγηση» με τη θέση του κόμματός του για τα δάση.

Αλλά δεν υπήρξε καμία «παρεξήγηση». Πεντακάθαρα τα έλεγε στο πρόγραμμά του προεκλογικά (σελίδες 78 - 79): Να αποχαρακτηριστούν όλες οι δασικές εκτάσεις πλην των δρυμών και να παραχωρηθούν για αστική χρήση. Αυτά έλεγε το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ., και μάλιστα τη στιγμή που κατακαιγόταν η Ελλάδα, αλλά τον ξεμπρόστιασαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ στα κανάλια κατά την προεκλογική περίοδο. Και, τώρα, μιλάει για «παρεξήγηση».

Τα συνηθίζουν αυτά οι λαϊκιστές. Και οι «πατριώτες»...

Του Στάθη (από την «Ελευθεροτυπία»)