1963 Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, βουλευτής της ΕΔΑ και αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, πραγματοποιεί την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, από τον Τύμβο του Μαραθώνα με τερματισμό την Πνύκα. Η κυβέρνηση της ΕΡΕ, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μετά από υπόδειξη των Αμερικανών, απαγορεύει την πορεία. Ο Λαμπράκης ξεκινά μόνος του, κρατώντας ανοιχτό στο στήθος του το πανό με το σήμα του φιλειρηνικού κινήματος. Μετά από επιθέσεις, μπλόκα και προπηλακισμούς από χωροφύλακες και παρακρατικούς τραμπούκους, φτάνει στο Πικέρμι, όπου και τον συλλαμβάνουν. Με το αστυνομικό καμιόνι θα τον μεταφέρουν, ύστερα από τρεισήμισι ωρών βόλτες, στη Ν. Ιωνία, όπου θα τον αφήσουν ελεύθερο. Αργά το βράδυ ο Λαμπράκης φτάνει στα γραφεία της ΕΕΔΥΕ και από εκεί στέλνει τηλεγράφημα προς τις εφημερίδες, το οποίο άρχιζε ως εξής: «Πόθος δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν Ειρήνης "Μαραθών - Αθήναι" πραγματοποιήθηκε». Το τηλεγράφημα κατέληγε: «Δυστυχώς, διαπίστωσα ότι δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα, όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται». Λίγες μέρες μετά, στις 22 Μάη 1963, ο Λαμπράκης δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη.

1967 Ενα μήνα πριν τις εκλογές, η αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία. Είναι η αρχή του 7ετούς «γύψου». Η χώρα κηρύσσεται σε κατάσταση πολιορκίας και ιδρύονται έκτακτα στρατοδικεία.

Και τώρα, μετά την ανακοίνωση της «JP Morgan» ότι προτίθεται να πάρει πίσω το ομόλογο στην τιμή που το πούλησε, τι θα λέει η κυβέρνηση; Προφανώς ότι το αίτημα (σ.σ: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα») ικανοποιήθηκε. Μα, όμως, αν το αίτημα ικανοποιήθηκε, αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, πράγματι, υπήρξαν «κλεμμένα». Αρα, αφού υπήρξαν «κλεμμένα», τότε υπήρξαν και «κλέφτες». Και επίσης υπήρξαν και εκείνοι που συνεργάστηκαν με τους «κλέφτες». Αλήθεια, είναι μια «σεμνή» και «ταπεινή» εξέλιξη αυτή για τη ΝΔ;..

Οσο για το ΠΑΣΟΚ, ουδεμία σχέση έχει με την «κλοπή». Ούτε με τους «κλέφτες». Αλλωστε, η δική του συνεργασία με την «JP Morgan» (από τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι τα... αδόμητα ομόλογα), ήταν πάντοτε... επωφελέστατη για τον τόπο.

Παρακαλούμε την προσοχή σας.

Στο αφιέρωμα για τον Νίκο Μπελογιάννη, πριν από λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε στη στήλη το ακόλουθο κείμενο:

***

«Ας προσέξουν καλά... Η αθλιότητα έχει και όρια. Αν η Ανδρεοπαπανδρεϊκή μέθοδος της καπηλείας συνθημάτων και εννοιών αποτέλεσε πολιτικό συνώνυμο της πολιτικής αγυρτείας, τότε η "ανανεωτική" εκδοχή της, η επιχείρηση αλλοίωσης του νοήματος της θυσίας και του σφετερισμού των συμβόλων - των συμβόλων και της θυσίας των άλλων - είναι κάτι αθλιωδέστερο. Είναι τυμβωρυχία και ύβρις!

*

Ας προσέξουν καλά... Οσοι μιλούν για τον Μπελογιάννη, έχουν υποχρέωση, αν όχι να σέβονται όλα όσα οι ίδιοι δεν είναι ικανοί να φτάσουν, τουλάχιστον να μην τα μαγαρίζουν. Οσοι πάνε να κοντύνουν τον Μπελογιάννη στα μέτρα της δικής τους "ανανέωσης", ας το χωνέψουν: Ο Μπελογιάννης, εκείνο που ανανέωσε - ποτίζοντάς το με το ίδιο του το αίμα - είναι το δέντρο της αξιοπρέπειας και της συνέπειας. Της συνέπειας σε αρχές, σε αξίες, σε ιδανικά.

*

Ο Μπελογιάννης είχε φροντίσει, εκτός από τους στρατοδίκες του, να "ξεμπερδέψει" και με κείνους που κάποια στιγμή θα προσπαθούσαν να τον σκυλέψουν για να χτυπήσουν το Κόμμα του:

"Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω".

Αυτά ήταν τα λόγια του Μπελογιάννη, στην πρώτη του δίκη, το Νοέμβρη του 1951. Οσοι έχουν το θράσος να ψάχνουν τη "δικαίωση" των δικών τους "δηλώσεων αποκήρυξης" στον Μπελογιάννη, ας προσέξουν καλά...».

***

Οπως γίνεται σαφές στον αναγνώστη, στο παραπάνω κείμενο, εκείνο που στηλιτεύεται είναι ο σφετερισμός, η καπηλεία, η διαστρέβλωση του νοήματος και η παραποίηση της ιστορίας και της θυσίας του Μπελογιάννη.

Ο αναγνώστης διαπιστώνει πως στο άρθρο δε γίνεται καμία συγκεκριμένη αναφορά στο ΣΥΝ. Ούτε στην Κουμουνδούρου. Ούτε στην «Αυγή».

Παρ' όλα αυτά, προχτές, η «Αυγή» αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει στο εν λόγω κείμενο της στήλης (αν - βέβαια - υποθέσουμε ότι το υβρεολόγιο συνιστά απάντηση...). Και μάλιστα με πρωτοσέλιδο άρθρο της. Προφανώς η ανάγκη αυτή προκλήθηκε στην «Αυγή» από το γεγονός ότι διαβάζοντας το άρθρο του «Ρ», κάποιοι του ΣΥΝ - ανάμεσα σε όσους πασχίζουν (μάταια) να παραποιούν και να διαστρεβλώνουν την ιστορία και το μήνυμα της θυσίας του Μπελογιάννη - αναγνώρισαν και τον εαυτό τους.

Σε κάθε περίπτωση, «όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται».

Πρόκειται για ένα μακελειό άνευ προηγουμένου. Για μια ανθρωποθυσία που τείνει να πάρει τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας. Η εισβολή και κατοχή του Ιράκ από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους έχει μετατρέψει την καθημερινότητα της πολύπαθης χώρας σε δελτίο θανάτου. Το αίμα που χύνεται στο Ιράκ, ασταμάτητα, προκαλεί τρόμο. Αλλά εκείνο που τρομάζει περισσότερο - περισσότερο ίσως και από το γεγονός ότι οι εγκληματίες αδιαφορούν πλέον ακόμα και για τα προσχήματα - είναι ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται ενώπιον μιας μαζικής επιχείρησης λοβοτομής. Οτι ο πλανήτης υφίσταται μια διαρκή επίθεση με «παράπλευρο» στόχο τη φθορά των συνειδήσεων. Οτι ο κόσμος ολόκληρος «διδάσκεται», πια, να ζει με το έγκλημα! Να το «συνηθίσει»!

*

Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται κάθε μήνα στο Ιράκ, αλλά αυτή η καταστροφή τείνει από τραγωδία να υπαχθεί στην κατηγορία της ...στατιστικής! Αυτό είναι το τρομερό: Στο Ιράκ σκοτώνουν ανθρώπους. Και έξω από το Ιράκ δολοφονούν όλα τα αντανακλαστικά της ανθρωπιάς! Αυτό είναι το θηριώδες: Οτι «ο ημερήσιος μακάβριος απολογισμός», όπως έγραφε ο Γ. Τριάντης (στην «Ελευθεροτυπία», προβάλλεται πλέον σαν «ναι, δελτίο καιρού». Σαν κάτι το «αναμενόμενο». Σαν κάτι το «φυσικό»!

*

Σε αυτό το μαζικό πειραματικό εργαστήριο, που έχουν στήσει ΗΠΑ και ΕΕ, τα θύματα δεν είναι μόνο οι Ιρακινοί. Τα πειραματόζωα είμαστε όλοι μας. Δεν είναι χρέος προς τον ιρακινό λαό. Είναι χρέος απέναντι στον εαυτό του καθενός να φωνάξει: «Οχι» δεν είναι «φυσικό» το γεγονός των 200 περίπου νεκρών της περασμένης Τετάρτης. Δεν είναι «φυσικό» το γεγονός των 120 νεκρών του περασμένου Σαββατοκύριακου. Μόνο μέσα στο μήνα Μάρτη ο επίσημος απολογισμός της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας στο Ιράκ ήταν 2.644 νεκροί! Δηλαδή, κατά μέσο όρο 85 νεκροί την ημέρα! Εικόνα που επαναλαμβάνεται κάθε μήνα, επί 4 ολόκληρα χρόνια.

Πρόκειται για μια κατάσταση που - πράγματι - είναι στη φύση του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για μια κατάσταση που είναι έξω από τη φύση του ανθρώπου.

Στο πειρατικό του

κάπτεν ...Morgan