1905 Ο ιαπωνικός στρατός απωθεί τα ρωσικά στρατεύματα στη Μαντζουρία και περνάει τον ποταμό Σα.

1908 Η Οκλαχόμα γίνεται η 46η πολιτεία των ΗΠΑ.

1939 Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θέτει εκτός νόμου τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις καθιστικές διαμαρτυρίες των εργαζομένων.

1939 Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας αναγνωρίζουν τη φασιστική κυβέρνηση του Φράνκο.

1948 Ομαδική δολοφονία κρατουμένων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στη Μακρόνησο.

1969 Χιλιάδες σπουδαστές και εργαζόμενοι πραγματοποιούν μεγάλη συγκέντρωση στη Ρώμη, διαμαρτυρόμενοι για την άφιξη του Αμερικανού Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στην Ιταλία.

1991 Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», όπως δηλώνει ο Μπους, θα συνεχιστεί «μέχρις εσχάτων».

«Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα»

(το πρότυπο ...του ενημερωμένου

πολίτη για τη δίκη της «17 Ν»)

Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ στρατηγός Τόμι Φρανκς, ο οποίος έχει την ευθύνη για τη σχεδιαζόμενη επίθεση κατά του Ιράκ, έφτασε την περασμένη Τρίτη στο Κατάρ. Εκεί, στο στρατόπεδο As Sayliyah «φιλοξενούνται» οι Αμερικανοί επιτελείς, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η ανάπτυξη των αμερικανικών δυνάμεων γύρω από το Ιράκ.

Τώρα, λοιπόν, ο Αμερικανός αρχιστράτηγος βρίσκεται στο πόστο του, στην «πρώτη γραμμή», και οι... φήμες που κυκλοφορούν αστραπιαία μέσω του διαδικτύου από ειδικούς, στρατηγικούς αναλυτές και δεξαμενές σκέψης είναι ότι ο αρχηγός των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων βρίσκεται στο «πεδίο της μάχης» για να οργανώσει την απαραίτητη, για την έναρξη των επιχειρήσεων, «έκπληξη».

Στην προκειμένη περίπτωση η μόνη έκπληξη που μπορεί να συμβεί έχει σχέση μόνο με το χρόνο κατά τον οποίο θα αρχίσει η επίθεση. Καθώς λοιπόν, όπως δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, ο στρατός είναι έτοιμος και ο αρχιστράτηγος στη θέση του, η μόνη «έκπληξη» που οι αναλυτές του stratfor μπορούν να φανταστούν είναι η επίθεση να ξεκινήσει αυτό το Σαββατοκύριακο, τη στιγμή που όλοι θα εξακολουθούν να έχουν επικεντρωμένη την προσοχή τους στις διπλωματικές διεργασίες. «Εγκυρες πληροφορίες» ή διασπορά των συνηθισμένων, σε καιρό πολέμου, ψευδών ειδήσεων;

Κοντός ψαλμός...

Τις προάλλες η Νεολαία ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι διαφωνεί με τον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ, αλλά η κυβέρνηση (σ.σ.: το ΠΑΣΟΚ δεν κυβερνά;...) παρέχει όλες τις «διευκολύνσεις» στις ΗΠΑ...

Χτες η Νεολαία ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι διαφωνεί με τη μη ραδιοτηλεοπτική κάλυψη της δίκης της «17Ν», αλλά η κυβέρνηση (σ.σ.: το ΠΑΣΟΚ δεν κυβερνά;...) την απαγορεύει.

Αλήθεια, είναι καλό, νέα παιδιά, να νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο;...

Αν νομίζετε ότι οι ρυθμίσεις φίμωσης, που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση στην υπόθεση της δίκης για τη «17 Ν», είναι πρωτοφανείς, κάνετε λάθος. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις (που έγιναν και νόμος του κράτους τον περασμένο Δεκέμβρη) έχουν πολύ ευδιάκριτους εμπνευστές, δεδομένου ότι έχουν και ...παρελθόν. Γι' αυτό, άλλωστε, δεν ήταν μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ, που υπερψήφισε το συγκεκριμένο νόμο. Μαζί, δηλαδή, αποφάσισαν τη φίμωση των ΜΜΕ.

Μάλιστα, έχει ιδιαίτερη αξία να θυμηθούμε για ποιους λόγους υπερψήφισε η ΝΔ τη διάταξη για απαγόρευση της ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης της δίκης. Κατά την ομιλία της, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όταν συζητείτο το νομοσχέδιο, η αρμόδια για θέματα Δικαιοσύνης της ΝΔ, η κ. Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη, απευθυνόμενη στον κ. Πετσάλνικο, έλεγε:

«Αισθανόμαστε ευτυχείς, που η κυβέρνηση επιστρέφει ολοταχώς στις ρυθμίσεις της δικής μας κυβέρνησης»!

Οπως σωστά αντιλαμβάνεστε, η κ. Μπενάκη αναφερόταν στις ρυθμίσεις του λεγόμενου «τρομονόμου» της εποχής Μητσοτάκη, που οδήγησε στη φυλακή μερικούς ανθρώπους του Τύπου...

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, που το πρώτο του νομοσχέδιο ως κυβέρνηση το 1994 ήταν ακριβώς η κατάργηση του «τρομονόμου» Μητσοτάκη, έκτοτε έφτιαξε τους δικούς του «τρομονόμους» και, ως εκ τούτου, αναγνωρίζεται πλέον από τη ΝΔ ως συνεχιστής (και μάλιστα «ολοταχώς»...) της δικής της πολιτικής, δηλαδή της πολιτικής της ...«επαράτου Δεξιάς».

***

Επειδή, όμως, πολλοί ξεχνούν, καλό είναι να θυμίσουμε και την ακόλουθη τοποθέτηση, που έγινε στην ολομέλεια της Βουλής, όταν γινόταν η συζήτηση του νομοσχεδίου - «φίμωτρο» (το οποίο, επαναλαμβάνουμε, ψήφισαν μαζί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ):

«Να μην υπάρξει καμία αλλαγή στο υφιστάμενο πλαίσιο, το οποίο επιτρέπει τη ραδιοτηλεοπτική κάλυψη των δικών».

Ηταν η τοποθέτηση του ΚΚΕ και του εκπροσώπου του, Αντ. Σκυλλάκου.

Οι Αμερικανοί επιδιώκουν να καταλάβουν στρατιωτικά το Ιράκ, να εγκαταστήσουν τεράστιο αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή και να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στο σύνολο των χωρών της περιοχής.

Το ομολογεί ο αρχηγός του αμερικανικού στρατού Eric Shinseki, σε κατάθεσή του στο Κογκρέσο, λέγοντας ότι για την κατάληψη του Ιράκ θα χρειαστούν «εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες», οι οποίοι δεν πρόκειται να επιστρέψουν αμέσως μετά το τέλος του πολέμου.

Η «ομολογία» του Αμερικανού στρατηγού, οδηγεί σε προφανή συμπεράσματα. Ενα από αυτά τα προφανή, είναι ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες δε χρειάζονται για να διασφαλίσουν τη μεταπολεμική «ειρήνη» και τάξη στο Ιράκ. Χρειάζονται για να ασκήσουν ασφυκτική πίεση και να δρομολογήσουν πολιτικές αλλαγές στις χώρες που οι ΗΠΑ θεωρούν φανερούς ή κρυφούς εχθρούς τους στην περιοχή. Δηλαδή, τη Συρία, το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία.

Η τέχνη της προβοκάτσιας είναι παλιά. Σήμερα, δε, είναι η επέτειος μιας από τις πιο επαίσχυντες προβοκάτσιες κατά του κομμουνιστικού κινήματος. Σαν σήμερα, πριν από 70 χρόνια, τη νύχτα της 26ης προς την 27η του Φλεβάρη 1933, οι ναζί πυρπολούσαν το κτίριο του γερμανικού Κοινοβουλίου, το Ράιχσταγκ, με στόχο την ενοχοποίηση των κομμουνιστών και τη συντριβή του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας.

Κύριος οργανωτής της προβοκάτσιας ήταν ο υπαρχηγός του ναζιστικού κόμματος, Χέρμαν Γκέρινγκ. Το ομολόγησε ο ίδιος αργότερα, όταν, μπροστά σε έναν στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ, έλεγε: «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό».

Με πρόσχημα το Ράιχσταγκ οι ναζί ξεκίνησαν πογκρόμ κατά των αντιφασιστών. Υπολογίζεται ότι πάνω από 10 χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές ρίχτηκαν στις φυλακές. Μέσα σε αυτό το κλίμα, στις 28 του Φλεβάρη, με υποβολέα τον Χίτλερ, ο καγκελάριος Χίντεμπουργκ αναστέλλει όλα τα άρθρα του Συντάγματος της Βαϊμάρης, που εγγυόνταν την ελευθερία του ατόμου, του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων και της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Οι κομμουνιστές πασχίζουν να ορθώσουν μέτωπο κατά του φασισμού. Ηδη μια μέρα πριν το διάταγμα Χίντεμπουργκ, ο Ερνστ Τέλμαν, ο ηγέτης του ΚΚΓ, με ανοιχτό γράμμα προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. «Αν αγωνιστούμε ενωμένοι», έλεγε το γράμμα, «θα είμαστε ανίκητοι», ενώ την 1η του Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στην ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και στη Γενική Ενωση Γερμανικών Συνδικάτων ακόμη ένα γράμμα, όπου πρότεινε να κηρυχτεί γενική πολιτική απεργία εναντίον της φασιστικής δικτατορίας.

Οι μάσκες πέφτουν. Οι δεξιοί ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απορρίπτουν την πρόταση των κομμουνιστών και ουσιαστικά ματαιώνουν την κοινή αντιφασιστική δράση της γερμανικής εργατικής τάξης.

Με λυμένα τα χέρια, οι ναζί περνούν στο δεύτερο μέρος της σκευωρίας. Στις 3 του Μάρτη συλλαμβάνουν τον Τέλμαν και τον φυλακίζουν για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, ενώ στη συνέχεια κατηγορούν ως κυρίως υπεύθυνο για τον εμπρησμό τον Βούλγαρο κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Δημητρώφ.

Η δίκη του Δημητρώφ και των συντρόφων του, που έμεινε ιστορική ως δίκη της Λιψίας, αποτέλεσε «χαστούκι» κατά του φασισμού. Ο Δημητρώφ κατατροπώνει από το εδώλιο τους σκευωρούς, γελοιοποιεί τον Γκέρινγκ, με αποτέλεσμα το δικαστήριο του Χίτλερ να αναγκαστεί να εκδώσει αθωωτική απόφαση και, ταυτόχρονα, να ομολογήσει την επαίσχυντη προβοκάτσια.