1909 Οι Νεότουρκοι εκθρονίζουν τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ, τρεις μέρες μετά την καταστολή της αντεπανάστασης.

1941 Τα γερμανικά μηχανοκίνητα τμήματα μπαίνουν στην Αθήνα. Ολος ο κόσμος μένει κατάκλειστος στα σπίτια του. Στις 23 Απρίλη, τέσσερις μέρες πριν πέσει η Αθήνα στα χέρια των Γερμανών, ο βασιλιάς και η κυβέρνηση έφυγαν για την Κρήτη, αφήνοντας... σαν οπισθοφυλακή τον υφυπουργό Ασφαλείας του μεταξικού καθεστώτος Κ. Μανιαδάκη, ο οποίος είχε και τη... φροντίδα να παραδοθούν δέσμιοι οι 2.000 περίπου φυλακισμένοι και εξόριστοι αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές.

1944 Γίνεται μεγάλη απεργία του αθηναϊκού λαού εναντίον της τρομοκρατίας και της επιστράτευσης.

1961 Η Σιέρα Λεόνε κερδίζει την ανεξαρτησία της απ' τη Βρετανία.

1990 Τερματίζεται η 27χρονη εξορία του ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Νότιας Αφρικής, Τζόε Σλόμπο, από το καθεστώς του απαρτχάιντ.

1992 Η Σερβία και το Μαυροβούνιο σχηματίζουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.

1993 Μετά από ένα σκληρό εμφύλιο πόλεμο, που κράτησε 30 χρόνια, η Ερυθραία αποκτά την ανεξαρτησία της από την Αιθιοπία.

1-2: Και ματσάρα και «καθαρό»

(για το Ρεάλ - Μπάρτσα λέμε)

Οταν συναντάς ανθρώπους να δίνουν το παράδειγμα για το πως μπορούμε σε αυτό τον κόσμο να ζούμε όλοι ως «εν Χριστώ αδελφοί», δεν έχεις παρά να τους ευχηθείς: «Και εις άλλα - "τσουγκρίσματα" - με υγεία»...

Πριν το δημοψήφισμα «προφήτευαν» κινδύνους, καταστροφές, διεθνή κατρακύλα και απομόνωση. Τώρα εμφανίζονται στα κανάλια και αρθρογραφούν στον Τύπο, συμπεριφερόμενοι ωσάν να μην υπήρξε ποτέ αυτό το βροντερό 76% του «Οχι». Μιλούν για την «επόμενη μέρα», εκτοξεύοντας τις ίδιες απειλές και την ίδια ακατάσχετη χυδαιολογία εναντίον του «Οχι», το οποίο έχουν το θράσος να προσμετρούν σαν πολιτική προίκα στον ...Ντενκτάς!

Για τους κινδυνολόγους του «Ναι», το ζητούμενο της «επόμενης μέρας» δεν είναι να υποκλιθούν στο «σεβαστό» - όπως υποκριτικά το αποκαλούν - αποτέλεσμα. Ξεπερνώντας ακόμα και τον απίθανα προκλητικό προδημοψηφισματικό εαυτό τους, έχουν ξεκινήσει πλέον να περιφέρονται, «μαλώνοντας» τους Κύπριους για την απόφασή τους. «Συλλαμβάνονται» εκ νέου να προβοκάρουν την ετυμηγορία ενός ολόκληρου λαού! Και το χειρότερο: Δίνουν την εντύπωση, με το μένος και το αμετάλλακτο εκβιαστικό ύφος τους ότι ακόμα κι αν δεν προκύψουν οι καταστροφές που προέβλεπαν, θα ήταν πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να τις ...προκαλέσουν αυτοί!

Είναι κι αυτή μια διαφορά των εκπροσώπων του «Ναι» από τους εκπροσώπους του (κατ' εξακολούθηση) «γιες». Που όσο οι πρώτοι δεν τους καταγγέλλουν και δεν τους αποβάλλουν από τις γραμμές τους, έστω και τώρα, τόσο θα εκτίθενται και οι ίδιοι...

«Μα σε ποιο διεθνές περιβάλλον θα επαναφέρουμε το Κυπριακό;», ρωτούν μερικοί του ΠΑΣΟΚ; «Αφού και αύριο ο ΟΗΕ του Ανάν θα είναι, γιατί το αρνηθήκατε το σχέδιο Ανάν;», συνεχίζουν. Στο μυαλό τους διεθνοποίηση ενός προβλήματος είναι να πηγαίνεις με τα νερά του διεθνούς παράγοντα. Ούτε που τους περνάει από το νου ότι διεθνοποίηση σημαίνει να πηγαίνεις και κόντρα στο διεθνή παράγοντα. Με τη λογική τους, επομένως, οι Κολοκοτρωναίοι έπρεπε να περιμένουν το 1821 πότε θα τους δώσει την άδεια ο Μέτερνιχ και η Ιερή Συμμαχία για να «διεθνοποιήσουν» το αίτημα για ανεξάρτητη Ελλάδα...

Το Κυπριακό δεν πρόκειται να μπει στο ράφι. Και μόνο η «κινητικότητα» που προκάλεσε το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων το αποδεικνύει.

Η νέα φάση του Κυπριακού κουβαλάει τα προβλήματα του παρελθόντος. Με πρώτο και κύριο ότι η Κύπρος δεν πρόκειται να μετακινηθεί από το γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής. Συνεπώς, ο ιμπεριαλισμός, που ανέκαθεν την αντιμετώπιζε ως «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για την «αστυνόμευση ολόκληρης της Ανατολής», θα επανέλθει για να επιβάλει τη δική του «λύση».

***

Το σαρωτικό «Οχι» του κυπριακού λαού στον Ανάν, ειπώθηκε σε ένα τέτοιο ιμπεριαλιστικό σχέδιο. Κι αυτό είναι μια ασφαλής αφετηρία να παλέψει ο λαός της Κύπρου από καλύτερες θέσεις για τη δίκαια υπόθεσή του. Ο αγώνας αυτός θα συναντήσει ναρκοπέδια και «Δούρειους Ιππους». Ηδη δε λείπουν όσοι έχουν εκφράσει την πρόθεση να βάλουν πλάτη για να ακυρωθεί η ετυμηγορία των Κυπρίων και να περάσει το «ναι» από την πίσω πόρτα. Κάποιοι άλλοι, επίσης, μιλούν για κάθοδο του ΝΑΤΟ στο νησί...

***

Χρειάζεται επιφυλακή και ετοιμότητα. Και περιφρούρηση μιας βασικής κατεύθυνσης: Ο λαός της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας να μην επιτρέψουν την έως τώρα διολίσθηση - αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού. Και αποδιεθνοποίηση σημαίνει ότι από δω και πέρα δεν πρέπει να γίνει ανεκτό κανένα «σκόντο» και καμία διαπραγμάτευση, όπως συνέβη με το «σχέδιο Ανάν», του ιστορικά αδικαίωτου αιτήματος για πραγματική και δίκαιη λύση. Δηλαδή για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, δικοινοτική, διζωνική, χωρίς κηδεμόνες και ξένα στρατεύματα, είτε πρόκειται για τον Αττίλα, είτε για τους ΝΑΤΟικούς συμμάχους του.

***

Μερικοί δεν μπορούν ακόμα να «χωνέψουν» το μέγεθος της απόστασης του «Οχι» από το «Ναι»...