1738 Γεννιέται ο Γάλλος φυσικός Ιωσήφ Ιγνάτιος Γκιγιοτέν, εισηγητής της θανατικής εκτέλεσης στη λαιμητόμο (γκιλοτίνα) αντί του αποκεφαλισμού με τσεκούρι.

1871 Η «Κομμούνα των Παρισίων» πνίγεται στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής της καθεστηκυίας τάξης.

1937 Ο Νέβιλ Τσάμπερλεν αναλαμβάνει πρωθυπουργός στη Βρετανία, επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού, και εφαρμόζει την πολιτική κατευνασμού, που τελικά θα αποθρασύνει τον Χίτλερ. Ο ίδιος θα παραιτηθεί υπέρ του Ουίνστον Τσόρτσιλ στις 10 του Μάη του 1940, μέρα που οι ναζί εισβάλλουν στη Δύση.

1940 Ο βασιλιάς Λεοπόλδος υπογράφει την παράδοση του Βελγίου στους Γερμανούς, ενώ από τη Δουνκέρκη αρχίζει η επιχείρηση διαφυγής 340.000 Βρετανών, Γάλλων και Βέλγων στρατιωτών.

1941 Οι τελευταίοι Αγγλοι εγκαταλείπουν την Κρήτη. Το νησί κυριεύεται από τους Γερμανούς.

1987 Ο Ιωάννης Παύλος Β΄ γίνεται ο πρώτος πάπας που επισκέπτεται τη Βρετανία μετά το σχίσμα του 1531, το οποίο οδήγησε στην ίδρυση της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

1997 Η προβοκατόρικη οργάνωση «17 Νοέμβρη» εκτελεί στον Πειραιά τον εφοπλιστή Κωνσταντίνο Περατικό.

Από αριστερά τις επιθέσεις παλικάρια μου, από αριστερά!

Ουδεμία σχέση με την «Αγία Τριάδα». Αλλωστε, όπως βλέπετε, από τη φωτογραφία λείπει ο Βαβύλης...

Για «Πολιτική Θάτσερ» κατάγγειλε προχτές το «Βήμα» την κυβέρνηση, με αφορμή τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις στον ΟΤΕ. Ποια πάντως είναι... περισσότερο «θατσερική», η υπογραφή της ΔΑΚΕ ή η υπογραφή της ΠΑΣΚΕ (που επίσης υπέγραψε τις ανατροπές) δεν το καταλάβαμε από το ρεπορτάζ της εφημερίδας...

Κάποιος κύριος της εφημερίδας «Εθνος» αποφάνθηκε χτες ότι οι επικήδειοι «από τους οποίους δεν κατάφερε να γλιτώσει ο Χαρίλαος Φλωράκης» ήταν «στομφώδεις και ανούσιοι»...

Οπως, πάντως, σημείωσε ο σκιτσογράφος μας, ο Κώστας Γρηγοριάδης, ο κύριος του «Εθνους» έχει από τη σκοπιά του δίκιο. Βλέπετε, τα λόγια με τα οποία χαιρέτησαν οι σύντροφοι τον καπετάνιο τους ήταν λόγια της καρδιάς και του χρέους. Ηταν λόγια του Ρίτσου και του Χικμέτ. Δεν είχαν τίποτα από Καλομοίρα και Παπαρίζου. Λογικό να μην αρέσουν στον κύριο...

Την ετοιμότητα της Ελλάδας, από κοινού με τις ΗΠΑ, «να διευρύνουμε και να διαδώσουμε τη δημοκρατία» στην περιοχή της Ευρασίας, εξέφρασε, μετά τη συνάντησή του με τον Μπους, ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας στο CNN...

Αλλά για ποια «δημοκρατία» πρόκειται; Αυτή των «κατοχικών» δυνάμεων; Και πώς θα τη «διαδώσουμε»; Με εκτελέσεις αμάχων, με φυλακές τύπου Αμπού Γκράιμπ και με βόμβες; Σ' αυτό δεν κλήθηκε (φυσικά) να απαντήσει ο πρωθυπουργός. Εχει όμως απαντήσει ο «εθνάρχης» του, ο Βενιζέλος:

«Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να κάνει μεγάλες ατιμίες», έλεγε ο Βενιζέλος.

*

Το ΠΑΣΟΚ

που με τον πρώην γραμματέα του, τον Χρυσοχοΐδη, δήλωνε παραμονές της εισβολής στο Ιράκ ότι «αν η δημοκρατία πρέπει να προωθηθεί με βόμβες (!) τότε ναι, και με βόμβες (!)»

και η ΝΔ

με το δόγμα της «ανήκομεν εις την Δύσιν»

*

φυσικά και δεν αύξησαν το μέγεθος της Ελλάδας. Το μέγεθος της ατιμίας επέκτειναν...

Το πού θα οδηγούσε ο «κοινωνικός διάλογος» ήταν φανερό από τη στιγμή που ξεκίνησε. Πολλοί και διάφοροι φωστήρες και τεχνοκράτες, είχαν φροντίσει να περιγράψουν το πλαίσιο και να καλλιεργήσουν το έδαφος. Υπήρξαν δηλώσεις από υπεραμειβόμενους διοικητές τραπεζών και διευθυντές διεθνών οργανισμών, που προσπαθούσαν να πείσουν για την «ανάγκη» του... 70ωρου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, για την κατάργηση της σύνταξης για όποιον επιμένει να ζει πάνω από μια κάποια ηλικία, για την «αδυναμία» των οικονομικών του κράτους να καλύψει συνταξιοδοτικά την επόμενη γενιά των απομάχων της εργασίας, για την «ανάγκη» να σφίξει ο «απλός κόσμος» το ζωνάρι μια ακόμη τρύπα.

*

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο του «διαλόγου», τα πράγματα θα έφταναν με μαθηματική ακρίβεια εκεί που έφτασαν: Στην άρση της μονιμότητας και την επέκταση της «απασχολησιμότητας» και στο δημόσιο τομέα, αρχής γενομένης από τον ΟΤΕ.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι άξιος διάδοχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ είναι άξιοι μαθητές των συνδικαλιστών της ΝΔ. Οπως εκείνοι υπέγραφαν τα αντεργατικά διατάγματα της προηγούμενης κυβέρνησης, έτσι σήμερα οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ υπογράφουν τα μέτρα της ΝΔ. Αλλά, και οι μεν και οι δε, με την τελευταία τους υπογραφή ξεπέρασαν κατά πολύ το μέχρι πρότινος εαυτό τους: Του κυβερνητικού συνδικαλιστή, του φερέφωνου της εργοδοσίας, του συμβιβασμένου βαστάζου της πλουτοκρατίας. Κατέκτησαν το «ανώτερο αξίωμα» του κατήφορού τους: Του προδότη της τάξης τους. Λέξεις («προδότης» και «εργατική τάξη») που φυσικά δεν έχουν πια καμία αξία στη μεταλλαγμένη συνείδηση κάτι τέτοιων χαρτογιακάδων, αλλά που διατηρούν ακέραια την αξία και τη σημασία τους στη συνείδηση των εργαζομένων.

*

ΥΓ: Οχι, με τους συμμετέχοντες στον «κοινωνικό διάλογο», τους συνδικαλιστές του ΣΥΝ, δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Καθόλου.

«"Θα μπει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο"! "Οι ευθύνες θα αποδοθούν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται"! "Θα χυθεί άπλετο φως"!

Ενώ ακόμα η θάλασσα ξεβράζει αδικοχαμένες ζωές, οι υποκριτές, τα θρασίμια που υπηρετούν τους εφοπλιστές, με λόγια μεγάλα και παχιά, προκαλούν. Χωρίς ντροπή, χωρίς τσίπα, χωρίς φιλότιμο, σφιχταγκαλιασμένοι με τις καρέκλες τους, ανεβαίνουν πάνω στους θώκους τους και βγάζουν κηρύγματα. Οχι μόνο δεν απολογούνται, αλλά το παίζουν και "τιμωροί"! Αλλά ποιον θα τιμωρήσουν οι κύριοι της κυβέρνησης; Τους εφοπλιστές; Τα αφεντικά τους; (...) Σε ποιου το κόκαλο θα μπήξουν το "μαχαίρι" οι κυβερνώντες; Γιατί, ως γνωστόν, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Μήπως θα αυτοχειριαστούν οι κύριοι της κυβέρνησης; Μήπως θα πάνε να κόψουν το λαιμό τους; Μόνοι τους; Δε νομίζουμε».

*

Τα παραπάνω γράφονταν στο «Ρ» στις 30/9/2000. Επί ΠΑΣΟΚ. Πέντε χρόνια μετά, επί ΝΔ, και μετά τις χτεσινές αλητείες κατά της μνήμης των θυμάτων του «Σαμίνα», ισχύουν στο ακέραιο.

«Non»!