1921 Οι Κεμαλιστές δολοφονούν τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, Μουσταφά Σουμπχί.

1929 Σημειώνεται αύξηση του ψωμιού κατά 30 λεπτά την οκά. Στη Θεσσαλονίκη η Αστυνομία προκαλεί επεισόδια και διαλύει βίαια την προσυνεδριακή εργατική συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο. Τραυμάτισε 20 και συνέλαβε πάνω από 150 εργάτες.

1965 Η ΕΔΑ προτείνει την παραπομπή του Καραμανλή για την «Πεσινέ».

1971 Ανώτατος αξιωματικός της στρατιωτικής Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών ανακοινώνει ότι παύει η δικαστική έρευνα κατά του στρατηγού Σάμιουελ Κόστερ που κατηγορούνταν για τη σφαγή των αμάχων στο βιετναμέζικο χωριό Μι Λάι. Η διακοπή της έρευνας αποφασίστηκε γιατί ...«δεν είναι προς το συμφέρον της Δικαιοσύνης».

1976 Ανακοινώνεται η δίωξη του πρώην πραξικοπηματία στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη, ο οποίος διατέλεσε «Πρόεδρος Δημοκρατίας» στην τελευταία χουντική κυβέρνηση. Η δίωξη, όμως, ασκείται για «δευτερεύοντα ρόλο» στο πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967.

Δεν έχουμε την αφέλεια ότι η υπενθύμιση της γνωστής θυμόσοφης αλήθειας θα πιάσει τόπο, αλλά (όσους τους αφορά) ας την έχουν υπόψη τους: «Το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται κι ο Θεός»...

Οπως διαβάσαμε στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, την παράσταση στο επιχειρηματικό φόρουμ του Νταβός έκλεψε η επικεφαλής της «Πέπσι», η οποία προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Και οι πολυεθνικές έχουν ψυχή»!

Δεδομένης πάντως της στιγμής κατά την οποία προβλήθηκε το παραπάνω ευφυολόγημα (σ.σ.: την ώρα, δηλαδή, που η Ευρώπη και όχι μόνο συγκλονίζονται από το μέγα σκάνδαλο των δωροδοκιών με τις οποίες έκλεινε τις δουλιές της η πολυεθνική «Ζήμενς») και εφόσον δεχτούμε ότι πράγματι «οι πολυεθνικές έχουν ψυχή», θα μπορούσε να υπάρξει ο εξής αντίλογος: «Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή;»!

Η φυλακή δημιουργήθηκε με τη «βοήθεια» της ιταλικής κυβέρνησης και «μπορεί να φιλοξενήσει περί τις 330 κρατούμενες, που σήμερα είναι διασκορπισμένες σε διάφορες φυλακές για διάφορα αδικήματα (...) βρίσκεται κοντά σε κατοικημένη περιοχή σε προάστιο της αφγανικής πρωτεύουσας και είναι εξοπλισμένη με έπιπλα, μηχανές ραψίματος και κουζίνα» (σ.σ: στο πλαίσιο, προφανώς, της γυναικείας ...«χειραφέτησης»).

Ο Αμπντούλ Σαλάαμ Εσμάτ, υπεύθυνος για τις φυλακές και τα κέντρα κράτησης στο Αφγανιστάν, ανέφερε ότι σε αφγανικές φυλακές «κρατούνται 275 γυναίκες με τα 175 παιδιά τους» (σ.σ. ακόμη μία «κοινωνική προσφορά» του μετά Ταλιμπάν συστήματος).

Αυτά συμβαίνουν στο «εκδημοκρατισμένο» Αφγανιστάν και πολλοί θεωρούν σκόπιμο να τα συγκρίνουν με το ταλιμπανικό καθεστώς για να εξαγάγουν σαν συμπέρασμα την ύπαρξη ...«προόδου».

Δεν περνάει από το μυαλό τους ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλες μεζούρες αποτίμησης της κοινωνικής εξέλιξης (στην περίπτωσή μας της οπισθοδρόμησης στην οποία έχει περιπέσει η χώρα). Οπως, για παράδειγμα, οι εικόνες των γυναικών στο Αφγανιστάν προ τριακονταετίας (φωτ.) όπου και βλέπουμε τα «δεινά» που επέφερε στις Αφγανές η επανάσταση του 1978. Μια επανάσταση που ανέλαβαν από κοινού η CIA και ο Λάντεν να πολεμήσουν για να βάλουν στη θέση της την μπούργκα, και, τώρα, την «πρόοδο» της ίδρυσης γυναικείων φυλακών...

Στις ΗΠΑ το πολιτικό τους σύστημα τόσο «αδιάβλητο» είναι από τη φτήνια, που περιδινήθηκε επί μακρόν στον αστερισμό της κυρίας Λεβίνσκι, ενώ για δεκαετίες συνεχίζει να πλανάται το ερώτημα για ενδεχόμενο συσχετισμό της σχέσης Κένεντι - Μονρόε με το θάνατο της δεύτερης...

Στη Γαλλία, εδώ και βδομάδες η ...πολιτική επικαιρότητα έχει στρέψει τα φώτα της στην υπόθεση της κυρίας Κάρλα Μπρούνι, στην Ιταλία ανά τακτά χρονικά διαστήματα η ...πολιτική καθίσταται συνώνυμη της εκάστοτε «συντροφιάς» του Μπερλουσκόνι, ενώ στην Αγγλία η «υπόθεση Προφιούμο» έγινε μέχρι και χολιγουντιανό θέαμα.

Τα παραπάνω ουδόλως αθωώνουν την κατάντια της εγχώριας πολιτικής ζωής, όπως η τελευταία αποτυπώνεται στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων «εξουσιών» που εμπλέκονται στη «Ζαχοπουλειάδα». Υπενθυμίζουν, απλώς, ότι ο «ηθικός» καπιταλισμός, που διαφημίζουν ορισμένοι «απηυδισμένοι», όπως δηλώνουν, από την ημετέρα «ροζ» εκδοχή του, υπάρχει. Αλλά μόνο στο φαντασιακό κόσμο του κοσμοπολίτικου και χολιγουντιανού ευρω-λιγουρισμού τους.

«Στο καλό Βαγγέλη, στο καλό...»

Η ώρα των κοράκων

Ο δικηγόρος κύριος Νικολουτσόπουλος διαπιστώθηκε (λίγο πριν κληθεί από τον ανακριτή να δώσει εξηγήσεις για την από κοινού περιφορά στα ΜΜΕ με την κυρία Τσέκου του επίμαχου DVD) ότι πάσχει από «ήπια κατάθλιψη» και «αυτοκτονικό ιδεασμό». Αυτά συμβαίνουν...