1911 Λήγει το «επεισόδιο του Αγαδίρ», με τη Γαλλία και τη Γερμανία να τα «βρίσκουν» για το Μαρόκο. Η Γερμανία αναγνωρίζει τη γαλλική κυριαρχία, με αντάλλαγμα ένα κομμάτι από το Γαλλικό Κονγκό.

1918 Στη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, οι δυνάμεις της Αντάντ συμφωνούν στην κατάπαυση του πυρός στη Γερμανία, βασισμένες στα «14 σημεία» του Αμερικανού Προέδρου Ουίλσον.

1923 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας.

1942 Αρχίζει η αποχώρηση του «Αφρικα Κορπ» από το Ελ Αλαμέιν.

1944 Διώχνονται και οι τελευταίοι Γερμανοί από την ηπειρωτική Ελλάδα. Ελάχιστοι παραμένουν σε Κρήτη και Μήλο.

1946 Ιδρύεται η Ουνέσκο (Εκπαιδευτικός - Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών).

1959 Πάνω από 30.000 αγρότες παίρνουν μέρος σε συλλαλητήριο που γίνεται στο Ηράκλειο της Κρήτης.

1992 Με 319 ψήφους υπέρ και 316 κατά, το αγγλικό Κοινοβούλιο λέει «ναι» στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

1995 Ο Γιγκάλ Αμίρ δολοφονεί τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν, ο οποίος έφευγε από ειρηνικό ράλι αυτοκινήτων στο Τελ Αβίβ. Ο δολοφόνος υποστήριξε ότι εκτέλεσε θεϊκή εντολή.

2008 Ο Μπάρακ Ομπάμα αναδεικνύεται ο πρώτος Aφροαμερικανός πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ.

Αναδημοσιεύουμε από τη στήλη του κ. Γιώργου Αγγελόπουλου, στα χτεσινά «Νέα»:

*

«Ο Αλέξις Γκαρσία Ιριμπάρ, γεννημένος στην Κούβα στην επαρχία του Γκουαντάναμο, πάσχει από συγγενή καρδιοπάθεια.

Είναι έξι ετών και αναγκάστηκε να υπο­βληθεί στις 9 Μαρτίου 2009 σε επέμβαση ανοικτής καρδιάς επειδή η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαγόρευσε στις αμερικανικές εταιρείες NUMED, AGA και Boston Scientific να πουλή­σουν στην Κουβά τις συσκευές Amplatzer και Embolization Coil που επιτρέπουν να γίνεται στα παιδιά καθετηριασμός που αντικαθιστά τη χει­ρουργική επέμβαση, θα μπορούσα να αναφέρω 12 άλλες περιπτώσεις παιδιών ηλικίας 5 μηνών ως 13 ετών που υποβλήθηκαν σε παρόμοια ε­πέμβαση στη διάρκεια των τελευταίων 18 μη­νών.

Τα παιδιά της Κουβάς που πάσχουν από λεμφοβλαστική λευχαιμία και απορρίπτουν τα πα­ραδοσιακά φάρμακα, δεν μπορούν να λάβουν το αμερικανικό φάρμακο Elspar, που έχει δημιουρ­γηθεί ακριβώς για τις περιπτώσεις απόρριψης. Ως επακόλουθο, το προσδόκιμο ζωής τους μει­ώνεται και ο πόνος τους αυξάνεται. Η κυβέρνη­ση των ΗΠΑ απαγόρευσε στην εταιρεία Merck and Co. να που­λήσει το φάρμακο στην Κούβα.

Μετά την εκλογή του Προέδρου Ομπάμα, ο οικονομικός, ε­μπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός που εφαρμό­ζεται εναντίον της Κούβας δεν έχει υποστεί καμιά τροποποί­ηση. Παραμένει άθικτος.

Εξακολουθεί να αποτελεί μια πολιτική παράλογη που δημι­ουργεί ελλείψεις και πόνο, καθώς και μια μαζική, κατάφωρη και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Σύμβαση της Γενεύης του 1948 τον κατατάσσει στην κατηγορία των πράξεων γενοκτονίας. Είναι ηθικά απαράδεκτος.

Ο αποκλεισμός είναι μια ενέργεια αλαζονι­κή και απολίτιστη. Πρόσφατα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εμπόδισε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης να εμφανιστεί στην Κούβα. Οι Κου­βανοί καλλιτέχνες δεν μπορούν να λάβουν καμιά αμοιβή για τις παραστάσεις τους ενώπιον του κοινού των ΗΠΑ. Πώς μπορεί κανείς να θε­ωρεί έγκλημα την καλλιτεχνική δημιουργία;

Ο οικονομικός αποκλεισμός δεν έχει πετύχει ούτε θα πετύχει το στόχο του που έγκειται στο να κάμψει το πατριωτικό φρόνημα του κουβανικού λαού. Ομως δημιουργεί ελλείψεις, περιορί­ζει την ανάπτυξή μας και επηρεάζει σοβαρά την οικονομία μας. Αποτελεί αναμφίβολα το κύριο ε­μπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ είπαν πως οι ελλείψεις μας οφείλονται στο σύστημά μας. Ψεύδονται, ί­σως περισσότερο από άγνοια παρά από κακή πί­στη. Χάρη στο σύστημά μας αντισταθήκαμε επί 50 χρόνια και αναπτυχθήκαμε ξεπερνώντας τον αποκλεισμό. Αν είναι πεπεισμένοι ότι το σύστημά μας δεν λει­τουργεί, γιατί τότε έχουν ανάγκη τον αποκλεισμό;»...

*

(Αποσπάσματα από την ομιλία που εκφώνησε ο υπουργός Ε­ξωτερικών της Κούβας, Μπρούνο Ροντρίγκες Παρίγια, στις 28 Οκτώβρη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, με θέμα: «Η ανάγκη να αρθεί ο οικονομικός, εμπορικός και χρημα­τοπιστωτικός αποκλεισμός που εφαρμόζουν στην Κούβα οι Η­νωμένες Πολιτείες της Αμερικής». Το αίτημα για άρση του απο­κλεισμού διατυπώθηκε φέτος για 18η συνεχή φορά και υπερψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση με 187 ψήφους. Εναντίον ψή­φισαν τρεις: οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Νησιά Παλάου).

Ο πρώτος μήνας του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, οι πρώτες 30 μέρες, συμπληρώνονται σήμερα. Διάστημα που αποδεικνύεται υπεραρκετό (πού να συμπληρωθούν και οι «100 πρώτες μέρες», δηλαδή) για να φανεί πόσο κάλπικο ήταν το εμπόριο ελπίδας που πούλησε (με την αμέριστη βοήθεια της ΝΔ) το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά.

Στην αγριότητα που με το «καλημέρα» επέδειξε η κυβέρνηση απέναντι σε χιλιάδες εργαζόμενους στα «stage», χτες ήρθε να προστεθεί μια πραγματική ομοβροντία κοινωνικής ...«ευαισθησίας», ικανή να ξηλώσει όλο το επικοινωνιακό «ζιβάγκο» που πλέκουν στην κυβέρνηση οι φίλοι της στα ΜΜΕ από το βράδυ της 4ης Οκτώβρη.

*

Από τη μια μεριά, λοιπόν, η κυρία Κατσέλη κάλεσε τους εργαζόμενους στο λιμάνι του Πειραιά να συναισθανθούν τις «διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας» και να μη διαμαρτύρονται για το ξεπούλημα του ΟΛΠ στην κινέζικη πολυεθνική, αφού η καημένη η κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει το χρόνο πίσω (όπως είπε η κυρία υπουργός) και να ακυρώσει τη σχετική υπογραφή της ΝΔ...

Μόνο που,

• το ΠΑΣΟΚ, προεκλογικά, ποτέ δεν είπε πως όσα είχε κάνει η ΝΔ στη δική της θητεία δε θα μπορούσε να τα «ξεκάνει» αν γινόταν εκείνο κυβέρνηση, το αντίθετο μάλιστα έλεγε,
• καμία διεθνή δέσμευση δεν έχει η χώρα, αυτό που έχει είναι μια σύμβαση με μια πολυεθνική την οποία υπέγραψε μια «κακή» κυβέρνηση, εκείνη της ΝΔ, και η οποία σύμβαση θα έπρεπε να καταργηθεί από μια «καλή» κυβέρνηση, όπως περιγράφουν τη δική τους κυβέρνηση οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ,
• αν η εκποίηση του δημόσιου πλούτου έπαψε να είναι «σκάνδαλο», όπως έλεγε το ΠΑΣΟΚ, προεκλογικά, και αφότου ήρθε εκείνο στην κυβέρνηση το ξεπούλημα βαφτίστηκε «διεθνείς δεσμεύσεις», προφανώς θα πρέπει να υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να ανταποκριθεί και στην άλλη «διεθνή δέσμευση» της χώρας, δηλαδή το ξεπούλημα του ΟΤΕ στην «Ντόιτσε Τέλεκομ», και
• καλό είναι οι κυβερνητικοί παράγοντες να μην αναφέρονται στο ρολόι που δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, γιατί μια χαρά μπορεί να γυρίσει και θα διαπιστωθεί ότι όπως τότε που έλεγαν ότι θα πάρουν πίσω την ΑΓΕΤ, αλλά την άφησαν στα χέρια του ανεκδιήγητου εκείνου Παντσαβόλτα, ή όπως τότε που έλεγαν ότι δε θα πουλήσουν ούτε μια μετοχή του ΟΤΕ, αλλά οι ίδιοι ήταν που ξεπούλησαν το 65% των μετοχών, έτσι και σήμερα, το ρολόι παραμένει κολλημένο να δείχνει την ίδια ώρα: «Ωρα ΠΑΣΟΚ»...

***

Από την άλλη χτες είχαμε και τον κ. Παπακωνσταντίνου σε ένα ρεσιτάλ «σοσιαλιστικής» ...επανεκκίνησης του τόπου!

Τον είδαμε αφ' ενός να ανακοινώνει ότι οι φτωχοί της χώρας θα μοιραστούν ένα ...ολόκληρο δισεκατομμύριο. Για την ακρίβεια το παραπάνω ποσό θα μοιραστεί (εφάπαξ) σε 2.400.000 Ελληνες.

Δηλαδή σε κάθε έναν από αυτούς τους (πάμφτωχους) ανθρώπους θα διατεθεί (κατά μέσο όρο) το ποσό του ενός περίπου ευρώ ημερησίως, το οποίο για τη μεγάλη μάζα των δικαιούχων είναι ακόμα μικρότερο και κυμαίνεται από 0,44 έως 0,82 λεπτά του ευρώ!

Με αυτό το ...«επίδομα», λοιπόν, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ελαστικώς απασχολούμενοι, θα πληρώσουν τις αυξήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα, στα τέλη των αυτοκινήτων, στα διόδια, στα δίδακτρα των παιδιών τους και στο πετρέλαιο θέρμανσης (αφού - σημειωτέον - το επίδομα θέρμανσης καταργείται)!

*

Αφ' ετέρου ο κ. Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει «έκτακτη εισφορά» στις κερδοφόρες επιχειρήσεις. Το ...«σοσιαλιστικόν» του πράγματος, τόσο «σοσιαλιστικό» όσο και η «έκτακτη εισφορά» της ΝΔ στα υψηλά εισοδήματα,

(πέραν του ότι αποδεικνύεται από τους αριθμούς οι οποίοι πιστοποιούν πόσο φτηνό και συμβολικό είναι το αντίτιμο που καταβάλλουν οι πλουτοκράτες για να αγοράσουν «κοινωνικό προφίλ», να εξασφαλίσουν «κοινωνική συναίνεση» και να διασφαλίσουν την αέναη κερδοφορία τους)

φαίνεται από τούτο και μόνο: Οτι μια μέρα πριν, η κυβέρνηση έδωσε πλήρη αναφορά για το σχεδιασμό της στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, όπου ο αρμόδιος υπουργός προσήλθε ώστε να ζητήσει τη σχετική άδεια από τους «έχοντες» και προέβη στην επίσημη ανακοίνωση μόνο αφότου έλαβε την έγκριση του προέδρου των βιομηχάνων!

***

ΥΓ: Για το συμβολικό του πράγματος, όσον αφορά τα 850 εκατομμύρια που λέει η κυβέρνηση ότι θα εισπράξει ως «έκτακτη εισφορά» από τους πλουτοκράτες, αξίζουν δυο επισημάνσεις:

α) Μέσα στο διάστημα 2000-2008, οι 300 του χρηματιστηρίου παρουσίασαν σωρευτικά καθαρά κέρδη άνω των 60 δισεκατομμυρίων! Αν, δε, φορολογούνταν με 45% επί των κερδών τους, και όχι με 25% που το πήγαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τότε θα είχαν καταβάλει φόρους ύψους 27 δισεκατομμυρίων, τους οποίους ουδέποτε πλήρωσαν!

β) Μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2009, τα κέρδη των εισηγμένων στο χρηματιστήριο ανήλθαν στα 5,5 δισεκατομμύρια. Δηλαδή η «έκτακτη εισφορά» που τους επιβάλλει η κυβέρνηση είναι μόλις το 1/3 του ποσού (2,5 δισ.) που θα έπρεπε να καταβάλλουν οι πλουτοκράτες (για το πρώτο και μόνο εξάμηνο του έτους) αν φορολογούνταν με συντελεστή 45% επί των κερδών τους...

Ελλαλμουνιάδα...