1964: Ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ με συνέντευξή του στην «Ιζβέστια» τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου και εναντίον οποιασδήποτε ξένης επέμβασης.

1967: H χούντα εκτοπίζει 6.000 πολιτικούς κρατούμενους στο νησί της Γυάρου. Με διαταγή του αρχηγού ΓΕΣ Οδ. Αγγελή, διαλύονται 280 πολιτικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές, φοιτητικές και άλλες οργανώσεις, ενώ ταυτόχρονα κατάσχονται τα αρχεία και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία.

1978: Στρατεύματα της Νότιας Αφρικής εισβάλλουν στο έδαφος της Αγγόλα, για να εξοντώσουν αντάρτες του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Ναμίμπια «Σουάπο». Η επέμβαση καταδικάζεται από τα Ηνωμένα Εθνη.

1970: Η Εθνοφρουρά ανοίγει πυρ, σκοτώνει τέσσερις φοιτητές και τραυματίζει έντεκα στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας Κεντ των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ.

1979: Με πλειοψηφία 43 εδρών στη Βουλή, η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνεται η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στη Βρετανία.

1982: Στον πόλεμο των Φόκλαντ, το βρετανικό αντιτορπιλικό «Σέφιλντ» βυθίζεται από πύραυλο «Εξοσέτ». Σκοτώθηκαν 20 άτομα.

1994: Το Ισραήλ και η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης υπογράφουν τη συνθήκη με την οποία παραχωρούνται στους Παλαιστινίους στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας τα πρώτα μέτρα ελευθερίας μετά τον πόλεμο του 1967.

2005: Ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' επισκέπτεται την Ελλάδα.

Ομολογιότατοι...

Ο ένας είχε «φούσκες». Ο άλλος έχει ομόλογα.

Ο ένας είχε «κότερα». Ο άλλος έχει κουμπάρους.

Ο ένας είχε Σαλαλέδες. Ο άλλος έχει «Πανάγους».

Ο ένας είχε υποκλοπές. Κι ο άλλος έχει υποκλοπές.

Ο ένας είχε από ναυπηγεία μέχρι Ιονική και ΟΤΕ. Ο άλλος έχει από ΑΓΕΤ μέχρι ΔΕΗ και ΟΤΕ.

Ο ένας είχε «Πόρτο Καρράς». Ο άλλος έχει «καρτέλ».

Ο ένας είχε «Σαμίνα» και «Δύστος». Ο άλλος έχει «Sea Diamond».

Ο ένας είχε διπύθμενα. Ο άλλος έχει μονοπύθμενα.

Ο ένας είχε «εθνικούς εργολάβους». Ο άλλος έχει «εθνικούς νταβατζήδες».

*

Κι ο ένας και ο άλλος, αυτοί οι «σπουδαίοι» απόγονοι του Περικλή, έχουν μετατρέψει την Ακρόπολη σε έννοια χρηματιστηριακή, σε παρασύνθημα της μίζας, σε σύμβολο της αρπαχτής. Ο δικός τους «χρυσός αιώνας» είναι μια αλυσίδα από χαμένες τετραετίες για τον ελληνικό λαό. Μια αλληλουχία και αλληλοδιαδοχή της απάτης και της εξαπάτησης, κατά τη διάρκεια των οποίων οι δυναστείες των πολιτικών τζακιών της δικομματικής Ελλάδας εγγυώνται τη διαιώνιση της «χρυσής λαμογιάς»!

Στο συνήθη διαγκωνισμό τους για το ποιος θα κινεί τα νήματα της «εντιμότατης» διαχείρισης, αρχίσανε να μιλάνε για «βαλίτσες» και «κουκουλώματα». Η μπόχα επανακάμπτει. Ισχυρή ένδειξη ότι «μυρίζουν» εκλογές. Προσοχή! Κι ο ένας και ο άλλος άρχισαν να ψαρεύουν ψήφους...

Η επίσημη έναρξη της περίφημης «ευρωπαϊκής πορείας» της Τουρκίας άρχισε το 1995 με την άρση από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Α. Παπανδρέου, του ελληνικού βέτο στην τελωνειακή σύνδεση ΕΕ - Τουρκίας. Εκτοτε στην εσωτερική ελληνική πολιτική σκηνή οικοδομήθηκε η θεωρία της «ευρωπαϊκής προοπτικής» της γειτονικής χώρας, η οποία εμφανίστηκε από τις πολιτικές δυνάμεις του εγχώριου «ευρωενωσιακού τόξου» σαν το «φάρμακο διά πάσαν νόσον» που προκαλείται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις από την τακτική της Αγκυρας. Το εν λόγω ιδεοληπτικό σχήμα είχε - και έχει - ως θεμέλιο λίθο του τη «βεβαιότητα» ότι ο «εξευρωπαϊσμός» της γείτονος αφ' ενός διευκολύνει τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας στο εσωτερικό της και αφ' ετέρου πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού. Αυτός δε ο εκδημοκρατισμός, ως προϊόν και παράγωγο του «εξευρωπαϊσμού», λογίζεται από τους θιασώτες της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ως αναγκαίος και ικανός για την εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ελλάδα.

*

Μόλις δυο χρόνια από την άρση του ελληνικού βέτο, όλο αυτό το προπαγανδιστικό περιτύλιγμα που χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογηθεί η στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής κατέρρευσε. Αντί για τον «εκδημοκρατισμό» των εσωτερικών πολιτικών δομών της Τουρκίας, αυτό που ακολούθησε ήταν το «μεταμοντέρνο» πραξικόπημα του στρατού κατά της κυβέρνησης Ερμπακάν - Τσιλέρ, το 1997. Ενα πραξικόπημα που δεν εμποδίστηκε από την τελωνειακή σύνδεση ΕΕ - Τουρκίας...

*

Τότε, στην ελληνική πολιτική σκηνή η εξήγηση που δόθηκε ήταν πως ο «εξευρωπαϊσμός» της Αγκυρας βρισκόταν ακόμα σε «νηπιακό» στάδιο, ότι συν τω χρόνω ο πολυπόθητος εκδημοκρατισμός θα έκανε την εμφάνισή του...

Από τότε έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια. Στο διάστημα αυτό η Τουρκία δεν έχει αποκτήσει μια απλή τελωνειακή σχέση, αλλά ήδη έχουν ξεκινήσει επισήμως οι διαδικασίες για την ένταξή της στο κλαμπ των Βρυξελλών. Κι όμως, ούτε η «ευρωπαϊκή πορεία» της, ούτε το «άγρυπνο μάτι» της Κομισιόν (αυτός ο «Κέρβερος» εγγύησης των δημοκρατικών διαδικασιών...) απέτρεψαν ένα νέο στρατιωτικό-δικαστικό πραξικόπημα στην Τουρκία.

Εν ολίγοις: Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τα Ιμια, οι S-300, η συμφωνία της Μαδρίτης, η υπόθεση Οτσαλάν, το «κάζους μπέλι» κλπ., μόνο και μόνο η βαθύτατα ατυχήσασα θεωρία περί «εκδημοκρατισμού» της Τουρκίας, ως προϊόν του «εξευρωπαϊσμού» της, είναι μια εξέλιξη πίσω από την οποία χάσκει η χρεοκοπία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Μια πολιτική που χρόνια τώρα αναμασάει την «καραμέλα» για τη «βήμα προς βήμα προσέγγιση» με την Αγκυρα, έχοντας για «φερετζέ» τη ...«μαντίλα» περί την «ευρωπαϊκή ενσωμάτωση» της γείτονος και - φυσικά - τελεί υπό την υψηλή εποπτεία «εταίρων» και «συμμάχων».

*

Ολα αυτά δηλώνουν ότι τα πολιτικά πράγματα στην Τουρκία έχουν τη δική τους εσωτερική δυναμική και λογική, που δεν υπαγορεύονται ούτε από ελληνικές επιθυμίες, ούτε από ελληνικές αυταπάτες. Και πολύ περισσότερο οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία - που συμβάλλουν αποφασιστικά για την εξαγωγή τους με τη μορφή προβλημάτων στο Αιγαίο και όχι μόνο - δεν καθορίζονται από την προπαγάνδα που χρησιμοποιούν στο εσωτερικό της Ελλάδας η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ. Μια προπαγάνδα με στόχο εκ μέρους του δικομματισμού να καμουφλαριστούν οι γαλαζοπράσινες δεσμεύσεις απέναντι σε κέντρα που «παίζουν» με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, είτε, από την πλευρά του ΣΥΝ, για να δικαιολογηθούν γενικότερες ευρω-ενωσίτικες επιλογές και ιδεοληψίες.

Του ΚΥΡ (από το «Βήμα»)

Εκστασιασμένος τηλεθεατής, «συλλαμβάνεται» από το φακό να παρακολουθεί συγκλονισμένος τη χτεσινή «μονομαχία» μεταξύ Καραμανλή - Παπανδρέου στη Βουλή...