1941 Εκδηλώνεται η αιφνιδιαστική ιαπωνική επίθεση στην αμερικανική ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ, στη Χαβάη. 3.500 νεκροί και τραυματίες, 800 αγνοούμενοι, 300 εξουδετερωμένα αεροπλάνα, 8 βυθισμένα θωρηκτά, πάμπολλα κατεστραμμένα πλοία, οι αμερικανικές απώλειες.

1965 Ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας ακυρώνει τον αφορισμό που είχε επιβληθεί στην Εκκλησία της Ρώμης το 1054.

1974 Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφει στη Λευκωσία, όπου τον υποδέχονται σαν ήρωα 4,5 μήνες μετά το εναντίον του χουντικό πραξικόπημα.

1988 Σεισμός μεγέθους 6,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σκοτώνει στην Αρμενία πάνω από 25.000 άτομα.

1995 Η άκατος του διαστημοπλοίου «Γαλιλαίος» εισχωρεί με επιτυχία στην ατμόσφαιρα του πλανήτη Δία.

«Λούης» ο Πανάγος...

Ενα ολόκληρο κατεβατό για να καταγγείλει - κατά τον ισχυρισμό του - την Τουρκία έγραψε χτες ο Ι.Κ. Πρετεντέρης στο «Βήμα», όπου μεταξύ άλλων σημειώνει ότι «η Κύπρος έχει τη χειρότερη ηγεσία της ιστορίας της», ότι η Κύπρος «ακολουθεί μια ασυνάρτητη και καταστροφική πολιτική» και ότι η στάση της (της Κύπρου, πάλι...) «απέναντι στους Τουρκοκύπριους είναι κοντόφθαλμη».

Ευτυχώς, δηλαδή, που το άρθρο του αφορούσε την Τουρκία. Γιατί αν ήθελε να γράψει για να καταγγείλει την Κύπρο, τότε, μάλλον, δε θα του έφταναν ούτε όλες οι σελίδες του σχεδίου Ανάν...

Στη λεζάντα της φωτογραφίας διαβάζουμε: - «2.863 άνθρωποι πέθαναν»- «40 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί από το Εϊτζ στον κόσμο. Ο κόσμος ενώνεται κατά της τρομοκρατίας. Θα έπρεπε να ενώνεται κατά του Εϊτζ»

***

Δεν είμαστε και οι πλέον ενθουσιώδεις θαυμαστές του MTV. Είμαστε, όμως, απολύτως βέβαιοι, ότι ένας είναι ο λόγος για τον οποίο «κόπηκε» η διαφήμισή του από τους Αμερικανούς: Επειδή «ο κόσμος τους», άλλοτε ως «πρόθυμο» και άλλοτε ως «παράπλευρο» θύμα, «ενώνεται» σε αυτό ακριβώς που οι Αμερικάνοι έχουν βαφτίσει σαν «τρομοκρατία», για να μπορούν να διαιωνίζουν την τρομοκρατία της πείνας, της φτώχειας και της αρρώστιας...

- «2.863 άνθρωποι πέθαναν»- «824 εκατομμύρια άνθρωποι πεινάνε στον κόσμο. Ο κόσμος ενώνεται κατά της τρομοκρατίας. Θα έπρεπε να ενώνεται για να καταπολεμήσει την πείνα»

- «2.863 άνθρωποι πέθαναν»- «630 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άστεγοι στον κόσμο. Ο κόσμος ενώνεται κατά της τρομοκρατίας. Θα έπρεπε να ενωθεί κατά της φτώχειας»

Καθότι, λοιπόν, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο στην τεχνολογία, ούτε στο θέμα του φακελώματος των ανθρώπων, επειδή όσες κάμερες και να μπουν στους χώρους εργασίας δεν καταγράφουν, πάντα, την ακριβή εικόνα του εργαζόμενου, η «τέλεια» λύση για την παρακολούθηση του εργαζόμενου είναι: Ο συνδυασμός της τεχνολογίας με τoν παραδοσιακό «ρουφιάνο»...

*

Η συνάδελφος στον «Ρ», η Νικολέττα Διολή - στην παρατηρητικότητα της οποίας οφείλεται το σημερινό ρεπορτάζ της στήλης - τυχαία συνάντησε σε μια αλυσίδα καφέ μια ταμπέλα που, με λίγα λόγια, τι έλεγε: Οτι είχε περάσει από εκεί ο «μυστικός πελάτης» (ο ρουφιάνος του εργοδότη, δηλαδή) υποδυόμενος τον πελάτη. Ο «ρουφιάνος» παράγγειλε αυτά που ήθελε και - προφανώς - οι εργαζόμενοι στο κατάστημα του τα σερβίρανε στον επιτρεπόμενο χρόνο εξυπηρέτησης του πελάτη, το χρόνο, δηλαδή, που τους υπαγορεύουν οι εργοδότες. Ετσι, έκτοτε, το συγκεκριμένο κατάστημα «κοσμείται» (φωτ.) από το βραβείο του «MYSTERY CUSTOMER» (σ.σ.: μυστικός πελάτης), το βραβείο, δηλαδή, που απονέμει ο εργοδότης, διά του «ρουφιάνου» του, στα θύματα - εργαζόμενους του καταστήματός του...

*

Το ρεπορτάζ συνεχίστηκε και αυτό που προέκυψε είναι ότι το καθεστώς του «ρουφιάνου» είναι ευρέως διαδεδομένο στις εν λόγω αλυσίδες. Ετσι, σε κάποιες άλλες, εξίσου «popular» και «in» αλυσίδες καταστημάτων, ο «mystery customer» (σ.σ.: ο ρουφιάνος) έχει και σύνεργα μαζί του. Με άλλα λόγια, παραγγέλνει καφέ έχοντας μαζί του χρονόμετρο (για να δει σε πόση ώρα του τον φτιάξανε και του τον σερβίρανε), έχει θερμόμετρο (για να ελέγχει τη θερμοκρασία του ροφήματος...) και, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, έχει και ζυγαριά (για να ζυγίζει πόσο καφέ και πόσο νερό περιέχει το φλιτζάνι...)!

*

Φυσικά, αυτός που αναλαμβάνει το ρόλο του μυστικού ρουφιάνου, μάλλον δεν έχει αναρωτηθεί ότι πιθανά κάποιος να ελέγχει και τον ίδιον, την ώρα που αυτός ρουφιανεύει τους άλλους. Ετσι κι αλλιώς, το λιγότερο που μας απασχολεί είναι η τύχη του «ρουφιάνου». Εκείνο που πρωτίστως έχει σημασία, είναι οι εργαζόμενοι να σταματήσουν να παίζουν το ρόλο του αναλώσιμου και να αντισταθούν, καταγγέλλοντας στα συνδικάτα τους τέτοιου είδους ενέργειες από τα αφεντικά τους. Ειδάλλως θα καταντήσουν να δουλεύουν ο καθένας με μια κάμερα πάνω απ' το κεφάλι του και τον αποκλειστικό του ρουφιάνο!

*

ΥΓ: Τα στοιχεία των αλυσίδων καταστημάτων που ακολουθούν τις παραπάνω «φιλεργατικές» μεθόδους είναι, φυσικά, στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου αρμοδίου. Λέτε, οι αξιότιμοι υπουργοί κ. κ. Τσιτουρίδης - Γιακουμάτος να είναι μεταξύ αυτών που θα ενδιαφερθούν;...