Τα παραπάνω αναδείχτηκαν από τη Συνδιάσκεψη της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, που ολοκληρώθηκε την Κυριακή με την εκλογή της νέας Επιτροπής Περιοχής. Γραμματέας της ΕΠ επανεξελέγη ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Τις εργασίες της Συνδιάσκεψης παρακολούθησε πολυμελές κλιμάκιο της ΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ του Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα.

Οπως εκτιμήθηκε, η ΚΟ μέτρησε θετικά βήματα ως προς την κατεύθυνση να δουλεύει σταθερά με σχέδιο δράσης, με συγκεκριμένο προγραμματισμό που συμπληρωνόταν με ζητήματα της επικαιρότητας. Ανέδειξε νέα στελέχη από την εργατική τάξη, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Μέτρησε βήματα στην οικοδόμηση, τη στρατολογία νέων μελών, στο ανέβασμα του ρόλου του Κόμματος στο κίνημα και την πολιτική ζωή της περιοχής. Ανέπτυξε ιδεολογική πολιτική παρέμβαση. Βοήθησε να αναπτυχθούν αγώνες, συνέβαλε στην προσπάθεια αλλαγής των συσχετισμών. Απέκτησε καλύτερη γνώση της κατάστασης και των εξελίξεων στην περιοχή.

Στον απολογισμό σημειώθηκε ότι δημιούργησε καλύτερες προϋποθέσεις ώστε όργανα, ΚΟΒ, ΚΟ, τμήματα να δουλεύουν με βάση την πρόταση του Κόμματος για το μέτωπο και τη λαϊκή εξουσία, να κάνουν βήματα, να εξειδικεύουν στο χώρο τους με προτεραιότητα στην εργατική τάξη, τη νεολαία, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους. Απαιτείται όμως να ενταθεί αυτή η δουλιά, με στόχο τη συσπείρωση και οργάνωσή τους, για να ενισχυθεί η κοινή δράση με τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, τη φτωχομεσαία αγροτιά του νομού.

Η ΚΟ με μοχλό τα άμεσα μέτωπα πάλης - απεργιακές κινητοποιήσεις, αγροτικές, Παιδεία, «ευρωσύνταγμα», Κίνημα Ειρήνης, ΤΑ - έδωσε τη μάχη για την ισχυροποίηση του Κόμματος, δηλαδή την εκλαΐκευση της πρότασης για τα μεγάλα προβλήματα του λαού, τις λύσεις που προτείνει το ΚΚΕ και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται.

Με συγκεκριμένο σχεδιασμό ενισχύθηκε η ιδεολογική, πολιτική και μαζική παρέμβαση, άνοιξε η συζήτηση με τους εργαζόμενους για την πολιτική και τις θέσεις του Κόμματος, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στη συσπείρωση νέων δυνάμεων, στην αλλαγή συσχετισμών, στη βελτίωση της λειτουργίας των σωματείων, στην ίδρυση νέων, στη συγκρότηση επιτροπών αγώνα. Στην οικοδόμηση σε νέους χώρους, στη στρατολογία, στην αλλαγή συσχετισμών σε πολιτικό επίπεδο, στον απεγκλωβισμό δυνάμεων από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

Συνεχίζοντας αυτή την προσπάθεια, άμεσα, χωρίς άλλη καθυστέρηση, θα παλέψει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση προκειμένου:

- Να βελτιωθεί η λειτουργία της Γραμματείας του ΠΑΜΕ ώστε μέσα από συζήτηση με τους συνεργαζόμενους να εξετάζονται οι εξελίξεις στους κλάδους, να αναπτύσσεται προβληματισμός για το ρόλο και τη δράση του. Μέσα από συγκεκριμένο σχεδιασμό, να δοθεί ώθηση στη συσπείρωση και την κοινή δράση με νέες δυνάμεις.

- Να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα και σε άλλους εργασιακούς χώρους. Οι επιτροπές αγώνα να συνδέονται με τα συνδικάτα όπου οι κομματικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία και να δρουν οργανωμένα εκεί που οι κομματικές δυνάμεις είναι μειοψηφία. Να ενημερώνουν, να συσπειρώνουν τους εργαζόμενους, να αναδεικνύουν προβλήματα και να δρουν στα πλαίσια του ΠΑΜΕ.

- Να βελτιωθεί η λειτουργία των κομματικών ομάδων των σωματείων. Οπως σημειώθηκε, αποτελεί προϋπόθεση για την ενίσχυση της δουλιάς στα σωματεία, για το μπόλιασμα των συνεργαζόμενων με την πολιτική του Κόμματος, αλλά και για την καλύτερη δυνατή ενεργοποίησή τους στα πλαίσια του σωματείου.

Η ΚΟ συνέβαλε στους μεγάλους αγώνες που αναπτύσσονται στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται στην Παιδεία. Η έντονη ιδεολογική, πολιτική και συνδικαλιστική παρέμβαση, τόσο στο χώρο του πανεπιστημίου όσο και γενικότερα, έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψει καλύτερα μέσα στους φοιτητές, αλλά και στους καθηγητές τις θέσεις του Κόμματος, να ξεσκεπάσει σ' ένα βαθμό την πολιτική της ΝΔ, τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και των παρατάξεών τους μέσα στα πανεπιστήμια. Θεωρείται όμως αναγκαίο να οξυνθεί παραπέρα η αντιπαράθεση και με τον αντικομμουνισμό που εκφράζεται από τις παραπάνω παρατάξεις, αλλά και τα διάφορα «αριστερά» σχήματα.

Σταθμό στις κινητοποιήσεις αποτέλεσε η σύνδεση του εργατικού και φοιτητικού κινήματος. Εργατικά στελέχη μπήκαν στις ΓΣ, φοιτητές μπήκαν σε εργασιακούς χώρους, έγιναν κοινές εκδηλώσεις, στηρίχτηκαν κινητοποιήσεις. Αναπτύχθηκε ανεξάρτητη δράση εργατικών σωματείων για τα ζητήματα της Παιδείας. Στήθηκε η επιτροπή ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 με συνδικαλιστές, γονείς κ.ά. από όλους τους χώρους.

Στους εμποροϋπαλλήλους, η ΚΟ με την παρέμβασή της κατάφερε να συνδέσει τις αλλαγές στο ωράριο, με τα προβλήματα των νέων ζευγαριών, τις ανάγκες των εργαζόμενων μητέρων. Αυτό εκφράστηκε και στο περιεχόμενο δράσης του σωματείου. Διευρύνθηκε το διεκδικητικό πλαίσιο με αιτήματα όπως η δημιουργία δωρεάν δημοσίων παιδικών σταθμών κ.ά. Συσπειρώθηκαν εργαζόμενοι, έγιναν εκδηλώσεις, συσκέψεις. Ως αποτέλεσμα προέκυψαν θετικά οργανωτικά αποτελέσματα και για το Κόμμα, αλλά και περισσότεροι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν στο Σωματείο.

Στους καπνεργάτες, η KO εξειδίκευσε την πρόταση για το Ασφαλιστικό, την ανεργία, άνοιξε δρόμους. Εγιναν κινητοποιήσεις, δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις για ανάπτυξη του κινήματος, για συνεργασία με το αγροτικό κίνημα, άνοιξε συζήτηση για τις αιτίες, τις ευθύνες των άλλων κομμάτων, την ανάδειξη της πολιτικής πρότασης του Κόμματος, δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις για στρατολογία.

Στα Λιπάσματα (ΒΦΛ) ο αγώνας ήταν διμέτωπος. Κόντρα στην κυβερνητική πολιτική, αλλά και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις, που υπονόμευαν τα δικαιώματα των εργαζομένων μέσα από ψευτοσυσκέψεις και ψευτοδιαλόγους. Η ΚΟ είχε σταθερή παρέμβαση στους εργαζόμενους, συνέβαλε να αναπτυχθεί και να εκφραστεί η αλληλεγγύη όλων των στρωμάτων με πρωτοβουλίες που πήρε και το ίδιο, αλλά και το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, τα ταξικά συνδικάτα.

Παρά την τελική έκβαση - κλείσιμο εργοστασίου κάτω από τις πιέσεις και τους εκβιασμούς του ταξικού αντιπάλου και των στηριγμάτων του - η προσπάθεια του Κόμματος δημιούργησε ρήγματα στην πολιτική του δικομματισμού. Ενισχύθηκε το κύρος και η επιρροή του Κόμματος, κέρδισε έδαφος η πρότασή του για Ενιαίο Κρατικό Φορέα Λιπασματοβιομηχανίας.

«Ανάμεσα στους δύο τα λαϊκά στρώματα δε χωρούν. Μακριά και αλάργα και από τους δύο, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό έχει σημασία, αυτό δίνει ελπίδα, αυτό διαγράφει θετική προοπτική», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στη Συνδιάσκεψη της ΚΟ Θεσσαλονίκης.

Η Αλέκα Παπαρήγα, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη εντός κοινοβουλίου που μπορεί να επιτύχει ποσοτικά και ποιοτικά την αποδυνάμωση του δικομματισμού, είτε με την κλασική μορφή της εναλλαγής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είτε με όποια μορφή πάρει στην πορεία, ως κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά. Αποδυνάμωση προς όφελος του κινήματος, της αποτελεσματικότητας των αγώνων, της προώθησης της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας.

Το ΚΚΕ συνδυάζει αρμονικά τον αγώνα για τα αιτήματα που απαντούν στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων με την πρόταση προοπτικής, συσπείρωσης και συμμαχίας για ριζική ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων προς όφελος της λαϊκής εξουσίας.

Η πρόταση εξουσίας, που το ΚΚΕ προβάλλει ως προοπτική, μπορεί να ενώσει την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, όλους εκείνους που έχουν συμφέρον να φύγουν από τη μέγκενη των αστικών κομμάτων, που θέλουν τη λαϊκή εξουσία, ανεξάρτητα αν συμφωνούν στο ζήτημα του σοσιαλισμού με το ΚΚΕ. Η λαϊκή ενότητα και συνεργασία δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ο δρόμος για τη χειραφέτηση από την πολιτική και τα κόμματα που υπηρετούν το κεφάλαιο.

Το ΚΚΕ είναι σήμερα η μόνη πολιτική δύναμη που θέλει και μπορεί να συμβάλει στο ανέβασμα της πίεσης και της αποτελεσματικότητας του λαϊκού κινήματος, να διεκδικήσει κατακτήσεις. Η αποτελεσματικότητα των αγώνων συνδέεται με την αποτελεσματικότητα της λαϊκής ψήφου, υπέρ του ΚΚΕ κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ παλεύει σταθερά για να υπάρξει αποτελεσματικότητα στους αγώνες, να αποδυναμωθούν και να παραμεριστούν οι αυταπάτες ότι υπάρχουν λύσεις που συμφέρουν όλους, και τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους. Οι σημερινές δυσκολίες που συναντούν τα λαϊκά στρώματα στην πάλη τους, συνδέονται και με τη χαμηλή εκλογική και κοινοβουλευτική δύναμη του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας είναι η μόνη πολιτική δύναμη που με συνέπεια λόγων και έργων παλεύει για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, χάνοντας οι κεφαλαιοκράτες. Να κατακτήσουν οι εργατοϋπάλληλοι όλων των κλάδων την ενότητα στη δράση, μακριά από την πολιτική διάσπασης που προωθεί ο δικομματισμός, του "διαίρει και βασίλευε", να κερδίσει έδαφος η συμμαχία εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίας αγροτιάς. Να αναπτυχθεί η κοινή δράση με κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, που διεκδικούν λύσεις σε βάρος των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων».

«Κριτήριο για το κάθε κόμμα αποτελεί η πολιτική και η πρακτική του, πριν και πρώτα απ' όλα βεβαίως στο πεδίο της οικονομίας. Αυτό το πεδίο καθορίζει την οικονομική πολιτική, τη διαχείριση που ασκείται, την κοινωνική πολιτική, την πολιτική στις διεθνείς σχέσεις.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο ένας από φύση και θέση, ο άλλος από θέση και πρακτική, είναι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Ως πρώτη και ενδεικτική απόδειξη είναι ότι και τα δύο κόμματα προβάλλουν ως αρχή και σύνθημα την άνοδο της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την προσαρμογή στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, ως μια προγραμματική θέση και πρακτική που συμφέρει όλους εξ ίσου, και τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους. Ο,τι συμφέρει και έχει ανάγκη το κεφάλαιο το βαφτίζουν καθολική ανάγκη, μονόδρομο και συμφέρον για όλους, κεφαλαιοκράτες και εργάτες!

Κοινό χαρακτηριστικό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η συμφωνία τους με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, με την πρόθυμη και ενεργητική συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στη λεγόμενη πολιτική κατά της τρομοκρατίας κ.λπ. Η συμφωνία με τη στρατηγική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ τούς ενώνει».

«Διαφορές μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν, αλλά είναι ανώδυνες, δηλαδή δευτερεύουσες. Η δικομματική εναλλαγή στηρίζεται και στην ύπαρξη διαφορών.

Η πιο μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι η διεκδίκηση της διακυβέρνησης, η διεκδίκηση του πρωταγωνιστή της διαχείρισης. Οι διαφορές τους δεν είναι ουσιαστικές, αφού δεν πλήττουν, ούτε αδυνατίζουν το αστικό πολιτικό σύστημα. Λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, δίνουν τη δυνατότητα στην άρχουσα τάξη να συνεχίζει να ασκεί την εξουσία μέσα από την εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση.

Διαφορές υπάρχουν και σε επιμέρους πλευρές της οικονομικής διαχείρισης, ή της διαχείρισης της κοινωνικής πίεσης ή και της κατακραυγής, πράγμα που κυρίως πρέπει να αποδοθεί στις διαφορετικές κάθε φορά ανάγκες που έχει το κεφάλαιο, ιδιαίτερα τα ισχυρά μονοπωλιακά συγκροτήματα, στις διαφορές του συσχετισμού των δυνάμεων, στο διαφορετικό κάθε φορά επίπεδο του λαϊκού κινήματος.

Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πήρε πίσω το νόμο 815, που ήταν νόμος - πλαίσιο για τα ΑΕΙ, δεν το έκανε μόνο γιατί δέχτηκε ισχυρή λαϊκή πίεση, αλλά και γιατί ήταν η περίοδος που συνειδητοποιούσε ότι θα γινόταν κυβερνητική εναλλαγή, επομένως το κύριο ήταν να προσπαθήσει να την αποτρέψει. Εκείνη την περίοδο, το ΠΑΣΟΚ ασκούσε αντιπολιτευτικό ρόλο με διακηρύξεις που εξέφραζαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό κάτι το διαφορετικό. Επομένως, μαζί με τη λαϊκή πίεση ήταν και η πολιτική πίεση από ένα ανερχόμενο κόμμα, που βρισκόταν κοντά στην εκλογική νίκη.

Σήμερα, γιατί να κάνει πίσω η ΝΔ; Πιέζεται μεν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά μόνο όσον αφορά το καθαρό εκλογικό πεδίο. Δεν πιέζεται όμως από μια διαφορετική πολιτική. Η διαφορά τους έγκειται στον τρόπο κυρίως που θα χειριστούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Αλλωστε, δεν έχει περιθώρια ούτε η ΝΔ να πάρει πίσω ένα νόμο στρατηγικής σημασίας, με πανευρωπαϊκή μάλιστα διάσταση στα πλαίσια της ΕΕ. Ούτε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να συμπεριφερθεί ως το ΠΑΣΟΚ του 1979 και του 1980. Και αυτό, επειδή και το ίδιο έχει προσχωρήσει στη στρατηγική του ευρωπαϊκού και ελληνικού κεφαλαίου. Οχι μόνο δεν μπορεί να ασκήσει πίεση για την ανατροπή του νόμου, αλλά αντίθετα η αντιπολίτευσή του ωθεί τη ΝΔ σε ακόμα πιο σταθερή αντιλαϊκή πολιτική, αντλώντας επιχειρήματα και από το ίδιο το ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο του ΠΑΣΟΚ. Σε μια περίοδο που το ελληνικό κεφάλαιο πιέζει τον πολιτικό του εκπρόσωπο να του εξασφαλίσει νέες αγορές και συμμετοχή στην ευρωπαϊκή πίτα, στην περιφερειακή πίτα. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που η πίεση του ανταγωνισμού γίνεται πιο ισχυρή για το εγχώριο κεφάλαιο, ύστερα από τη διεύρυνση της ΕΕ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και πιο ειδικά στα Βαλκάνια.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει ότι έχει διαβάσει και έχει αφομοιώσει πολύ καλά τις ανάγκες του κεφαλαίου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Γι' αυτό και υπηρέτησε πολύ πιστά τη διαμόρφωση των βάρβαρων στόχων της Λισαβόνας, της Μπολόνια και του Μπέργκεν, της ΚΑΠ και των βορειοαμερικανικών τρομοκρατικών για τους λαούς νόμων. Ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση κρατά πολύ ψηλά το λάβαρο της ανταγωνιστικότητας που η άλλη του όψη είναι η πιο σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Η διαφορά του με τη ΝΔ είναι ότι πάνω από την αντιλαϊκή πολιτική του σηκώνει τις σημαίες του σοσιαλισμού (και ο Μπλερ για σοσιαλισμό μιλά. Και ο Σαντάμ Χουσεΐν μιλούσε επίσης και τόσοι άλλοι, που διέπρεψαν στην υπηρέτηση των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού). Σηκώνει το ΠΑΣΟΚ τη σημαία και της κοινωνικής ευαισθησίας και της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας της αγοράς. Αποτελεί πρόκληση να θεωρείται εναλλακτική πολιτική και κοινωνικά ευαίσθητη η προβολή θέσεων για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και της λαϊκής δυσαρέσκειας με κουπόνια και επιδόματα - φιλοδωρήματα, με ελεημοσύνες και αντίδωρα.

Η ΝΔ υποκρίνεται όταν ισχυρίζεται ότι θα βάλει κανόνες στον ανταγωνισμό και στην κερδοφορία. Οι μόνοι κανόνες που μπορεί να υπάρξουν είναι αυτοί που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ των επιχειρηματιών ανταγωνιστών. Δεν προσφέρει κανέναν κανόνα που μπορεί να επωφεληθεί ο λαός. Ανάλογη είναι η ΠΑΣΟΚική πρόταση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και την εθνική σύνταξη. Φθηνά μέτρα για τους εξαθλιωμένους, για να μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πολλούς εργαζόμενους. Υποκρίνεται - η ΝΔ - όταν εμφανίζεται ως κόμμα της λήθης του παρελθόντος και της κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών.

Το ίδιο ισχύει για το ΠΑΣΟΚ, όταν καλεί τη νεολαία, και μάλιστα τη δική του κομματική νεολαία, να αμφισβητεί τα πάντα. Ακριβώς και οι δύο, ο ένας με τη λήθη και ο άλλος με την αμφισβήτηση θέλουν ο λαός να διαγράψει την πείρα του, να μην την επεξεργαστεί με τα σημερινά δεδομένα, ώστε να είναι ακροατής και χειροκροτητής, φοβισμένος και επαίτης, ποτέ διεκδικητής, αγωνιστής και επαναστάτης.

Η ΝΔ απειλεί τους αγωνιστές με τη θεωρία της νομιμότητας στο νόμο του επιχειρηματία, και το ΠΑΣΟΚ φοβερίζει ότι όποιος δεν του δίνει εύσημα έναντι της ΝΔ είναι αριστερός ψάλτης της δεξιάς.

Το πολύ "κύριε ελέησον" το βαριούνται και οι άγιοι όπως λένε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, ίσως και αλλού.

Το θέμα σήμερα είναι τι κάνει και τι θα κάνει από εδώ και εμπρός ένα μεγάλο μέρος του λαού και της νεολαίας που είναι υποψιασμένοι και προβληματισμένοι».