Η δουλειά της Κομματικής Οργάνωσης για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση των αγωνιστικών συσπειρώσεων των σύμμαχων στρωμάτων και τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, αλλά και η αναγκαιότητα της οργανωτικής ανάπτυξης της Κομματικής Οργάνωσης με νέες Οργανώσεις σε εργοστάσια, κλάδους και άλλους τόπους δουλειάς, με ανάπτυξη της δουλειάς της στη νεολαία, βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στη Συνδιάσκεψη της Οργάνωσης Περιοχής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ. Η Συνδιάσκεψη εξέλεξε νέα Επιτροπή Περιοχής, η οποία στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε Γραμματέα της ΕΠ τον Γιάννη Παναγή, μέλος της ΚΕ.

Οπως σημειώθηκε στη Συνδιάσκεψη, η Στερεά Ελλάδα και η Εύβοια είναι μια περιοχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, με μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες που, όμως, μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας μπορούν να αξιοποιηθούν σε όφελος του λαού:

• Βρίσκεται μπροστά στην «εξώπορτα» της Αθήνας.
• Στην περιοχή είναι εγκαταστημένες μερικές από τις πιο μεγάλες μονάδες, στρατηγικής σημασίας (ΕΑΒ, ΛΑΡΚΟ, ΠΕΣΙΝΕ, κ.λπ.) και πολλές άλλες βιομηχανίες (π.χ. χημική βιομηχανία, Ενέργεια, τρόφιμα κ.λπ.).
• Στη Στερεά βρίσκεται το σύνολο των γνωστών κοιτασμάτων βωξίτη, καθώς και άλλα ορυκτά.
• Υπάρχει σημαντική αγροτική παραγωγή με βιομηχανικά αγροτικά προϊόντα (π.χ. βαμβάκι) και βασικά προϊόντα διατροφής (π.χ. λάδι, ελιές).
• Η θέση της και τα δίκτυα μεταφοράς (σιδηρόδρομος, εθνική οδός, κ.λπ.) την καθιστούν τον πλέον κατάλληλο χώρο για εμπορικές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι προκειμένου η αξιοποίηση όλου αυτού του πλούτου να καλύπτει ευρύτερα λαϊκές ανάγκες, αντικειμενικά απαιτείται άλλη οργάνωση της κοινωνίας και οικονομίας. Απαιτείται λαϊκή εξουσία, κοινωνική ιδιοκτησία στα μονοπώλια, κεντρικός σχεδιασμός και ως εκ τούτου η λαϊκή πάλη πρέπει να κατευθύνεται σ' αυτόν το στόχο. Με τέτοια προοπτική - τονίστηκε - πρέπει να εξετάζει η Κομματική Οργάνωση τη δουλειά που κάνει σήμερα για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την κοινωνική συμμαχία και, κυρίως, την κομματική οικοδόμηση στις μεγάλες βιομηχανίες και κλάδους της περιοχής.

Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι η Κομματική Οργάνωση συνολικά από την Επιτροπή Περιοχής ως την ΚΟΒ θα πρέπει να αποκτήσει τη γνώση και την ικανότητα να μεταδίδει με απλό και κατανοητό τρόπο στο λαό τι μπορεί να προσφέρει η προοπτική της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας.

Στο πλαίσιο αυτό, στη συζήτηση αναφέρθηκαν συγκεκριμένα παραδείγματα: Ο βωξίτης δεν πρέπει να πουλιέται ακατέργαστος ή μισοκατεργασμένος (αλουμίνα). Χρειάζεται ένας ενιαίος φορέας, κοινωνικοποιημένος, που θα αξιοποιεί το ορυκτό και θα τροφοδοτεί τη βιομηχανία με αλουμίνιο. Η ΛΑΡΚΟ δεν επιτρέπεται να λειτουργεί μόνη κι αυτόνομη. Πρέπει να συνδυασθεί με την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Το υλικό υπάρχει ως «υποπροϊόν» της επεξεργασίας του σιδηρονικελίου και αντί να αξιοποιηθεί πετιέται στη θάλασσα ως «σκουριά» και τη ρυπαίνει.

Η ΕΑΒ δουλεύει σήμερα κυρίως φασόν παραγγελίες της «Λόκχιντ». Στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, θα στερούνταν αυτό το έργο, αλλά θα μπορούσε να παράγει στρατιωτικό υλικό αναγκαίο για την άμυνα της χώρας, νέους τύπους αεροσκαφών (π.χ. πυροσβεστικά), να επεκταθεί στην παραγωγή «ανεμογεννητριών», σε συστήματα επικοινωνίας κ.λπ. Ανάλογη περίπτωση είναι και η ΠΕΣΙΝΕ. Η «κόκκινη λάσπη», που ρυπαίνει εδώ και 40 χρόνια τον Κορινθιακό, μπορεί να αξιοποιηθεί στην παραγωγή κεραμικών, τούβλων και τσιμέντου, τομείς όμως που δεν ενδιαφέρουν το πρώην γαλλικό μονοπώλιο και τους σημερινούς συνεχιστές του. Μόνο με λαϊκή εξουσία και κεντρικό σχεδιασμό, έχεις και το περιβάλλον καθαρό και αξιοποίηση όλων των προϊόντων και υποπροϊόντων της παραγωγής.

Οπως τονίστηκε, υπάρχουν ήδη διαμορφωμένες θέσεις, που θέλουν «επικαιροποίηση» για μεγάλες μονάδες (ΛΑΡΚΟ, ΠΕΣΙΝΕ, ΕΑΒ). Επίσης, χρειάζεται να εξειδικεύονται οι θέσεις που έχει επεξεργαστεί κεντρικά το Κόμμα για το εμπόριο. Στη βάση αυτών, σημειώθηκε ότι πρέπει να διαμορφώσει η Κομματική Οργάνωση την ιδεολογικοπολιτική δουλειά, τις παρεμβάσεις στους χώρους αυτούς και να λάβει μέτρα για την ανασυγκρότηση του κινήματος.

Η θετική πείρα της Οργάνωσης από την προβολή με αυτούς τους όρους των θέσεων του Κόμματος κατατέθηκε στη Συνδιάσκεψη. Π.χ., αναφέρθηκε ότι στην Εύβοια η Κομματική Οργάνωση πρόβαλε τη θέση του ΚΚΕ για την Ενέργεια ολοκληρωμένα: Καύσιμο, επιπτώσεις στο περιβάλλον, χωροθέτηση των μονάδων παραγωγής και δικτύων μεταφοράς, τιμολογιακή πολιτική, δικαιώματα των εργαζομένων στην Ενέργεια, κ.λπ. Η ολοκληρωμένη προβολή αυτής της θέσης αποδείκνυε αβίαστα στον καθένα ότι η καθαρή και φτηνή Ενέργεια για το λαό απαιτεί κοινωνική ιδιοκτησία και κεντρικό σχεδιασμό.

Κάτω από αυτό το πρίσμα διαμορφώθηκε και η θέση για την καύση του RDF στο Αλιβέρι. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, μπήκαν και εμπόδια στη «φιλοπεριβαλλοντική» φλυαρία των οπορτουνιστών. Αντίθετα παραδείγματα, όμως, υπάρχουν σε άλλους χώρους όπου οι αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις δεν αντιμετώπισαν καθοδηγητικά ολοκληρωμένα το ζήτημα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγχύσεις για την κατεύθυνση της πάλης και έτσι να βρίσκουν έδαφος να δρουν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση, η καπιταλιστική οικονομική κρίση και n διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, που συντελείται και στην περιοχή, οδηγεί στην όξυνση όλων των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας.

Η ένταση του ανταγωνισμού, το κλείσιμο ή η μείωση των δραστηριοτήτων μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων οδηγούν σε έκρηξη της ανεργίας που τροφοδοτείται από χιλιάδες απολύσεις. Η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία είναι 16%. Νομοί, επαρχίες μαραζώνουν, ιδιαίτερα από νεολαία. Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν και πολύ περισσότερες - μεταξύ αυτών και κάποιες απ' τις μεγαλύτερες πανελλαδικά - έχουν μεγάλη μείωση στο προσωπικό τους (Ιντεάλ Στάνταρ, ΕΑΒ, ΣΕΛΜΑΝ). Ακόμα περισσότερες επιχειρήσεις βρίσκονται στα πρόθυρα κλεισίματος ή μεγάλης μείωσης της παραγωγής, ενώ σε αρκετές οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι (Πετζετάκης κ.ά.), μεγάλες επιχειρήσεις και εγκαταστάσεις είναι στην κορυφή της λίστας για εκποίηση ή «αξιοποίηση» (π.χ. ΛΑΡΚΟ, ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ κ.λπ.) με τα πρόσφατα μέτρα που παίρνονται στην EE.

Στους μικρούς ΕΒΕ, η κατάσταση είναι επίσης πολύ άσχημη. Σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους υπάρχουν πολλά κλειστά μαγαζιά και μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις. Δεκάδες κλάδοι και επαγγέλματα που έχουν σχέση με την οικοδομή κυριολεκτικά αφανίζονται. Δεκάδες βιοτεχνίες στην περιοχή της εθνικής οδού έχουν ήδη κλείσει τροφοδοτώντας την ανεργία.

Η μικρομεσαία αγροτιά ξεκληρίζεται γρήγορα, εκτάσεις εγκαταλείπονται από την καλλιέργεια, η τιμή παραγωγού στα περισσότερα προϊόντα βρίσκεται σε εξευτελιστικά επίπεδα (π.χ. λάδι - ελιά, σιτηρά, γάλα), και οι σχετικά καλύτερες από πέρυσι τιμές σε κάποια προϊόντα (π.χ. βαμβάκι) είναι εντελώς συγκυριακές και το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι αγρότες. Ταυτόχρονα, το κόστος παραγωγής αυξάνεται. Η κατάσταση αυτή στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή έχει επιπτώσεις στην απασχόληση εργατών στη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν κλείσει 10 από τα 15 εκκοκκιστήρια και 10 από τα 12 κονσερβοποιεία ντομάτας. Η κυβέρνηση διαφημίζει τις προοπτικές του ελληνικού λαδιού στην Κίνα και τη διέξοδο στην ανάπτυξη φωτοβολταϊκών και τον αγροτουρισμό. Πρόκειται για καθαρό εμπαιγμό. Αφ' ενός για το λάδι, ακόμα κι αν συνηθίσουν, μετά από δεκαετίες, οι Κινέζοι το ελαιόλαδο, η τιμή του (1,5 ευρώ το κιλό η ποιότητα «άσος») θεωρείται υψηλή για την Κίνα. Αφ' ετέρου για τα φωτοβολταϊκά, οι ήδη υποβληθείσες αιτήσεις εγκατάστασης φωτοβολταϊκών ξεπερνάνε κατά πολύ την προβλεπόμενη ισχύ που μπορεί να σηκώσει η ΔΕΗ έως το 2020.

Στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις του ΚΚΕ. Το 5ευρω στα νοσοκομεία είναι μόνον η αρχή. Ολο και μεγαλύτερο μέρος της δαπάνης για την Υγεία θα μεταφέρεται στις τσέπες της λαϊκής οικογένειας. Κόβονται φάρμακα, δεν υπάρχουν γιατροί, η κατάσταση γίνεται εκρηκτική. Ηδη, το κράτος συμβάλλει λιγότερο απ' ό,τι οι ιδιωτικές δαπάνες. Απ' ό,τι φαίνεται, τα νοσοκομεία Κύμης και Καρύστου πάνε για συγχώνευση, το Νοσοκομείο Θήβας συνεχώς απαξιώνεται, η προοπτική δημιουργίας νοσοκομείου στη Β. Εύβοια εγκαταλείπεται και η ανέγερση νέου κτιρίου για το Νοσοκομείο Χαλκίδας παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες».

Στην Παιδεία κυρίαρχο ζήτημα αυτό το διάστημα είναι οι συγχωνεύσεις σχολείων, οι οποίες εντάσσονται στο σχεδιασμό του νέου σχολείου που εντείνει την αμάθεια και τους ταξικούς φραγμούς, που αντικαθιστά τη γνώση με τις δεξιότητες, στη λογική της «διά βίου μάθησης», στο σχολείο της αγοράς. Παιδιά λαϊκών οικογενειών στοιβάζονται σε σχολεία που θα βγάζουν αποφοίτους με χαμηλό επίπεδο γνώσεων, που θα οδηγηθούν σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Παράλληλα, το κόστος μεταφοράς των μαθητών θα μετακυληθεί στους γονείς και τους δήμους και σε συνδυασμό με την ανεργία και την κατάσταση της αγροτικής παραγωγής θα συμβάλει στην ακόμα μεγαλύτερη ερήμωση της υπαίθρου.

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση του φυσικού και εργασιακού περιβάλλοντος χειροτερεύει. Τα εργατικά «ατυχήματα» και οι επαγγελματικές ασθένειες αυξάνονται. Ο Ασωπός εξακολουθεί να επιβαρύνεται, η Κεντρική Εύβοια έχει μετατραπεί σε χαβούζα επικινδύνων τοξικών αποβλήτων όλης της περιοχής.

Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη δράση της Κομματικής Οργάνωσης για την ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμήθηκε ότι πολλοί εργαζόμενοι μένουν μακριά απ' τη μαζική δράση, επειδή στο περιεχόμενο αυτής της δράσης δε διακρίνουν τη διέξοδο απ' τη σημερινή κατάσταση. Οπως σημειώθηκε, η Κομματική Οργάνωση πρέπει να προσανατολίσει τη δράση της ώστε να αναδείξει τη σχέση της καθημερινής δράσης με τις αναγκαίες βαθιές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία, να πείσει αυτούς τους εργαζόμενους για την ανάγκη συμμετοχής στην ταξική πάλη, για να ξεπεράσουν φόβους, πιέσεις και εκβιασμούς.

Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι πρέπει με πιο αποτελεσματικό τρόπο να σπάνε στους εργαζόμενους αντιλήψεις που ταυτίζουν την κλιμάκωση του αγώνα με τη μορφή του κι όχι με το περιεχόμενο των αιτημάτων.

Ακόμα, στη συζήτηση τονίστηκε ότι οι κομματικές δυνάμεις, σε ορισμένες περιπτώσεις, κάτω απ' την πίεση του «όλοι μαζί» και την κρισιμότητα ενός αγώνα (π.χ. απολύσεις) αποφεύγουν την όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης ή την περιορίζουν στην κριτική στις άλλες δυνάμεις και λιγότερο απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών. Δεν τονίζεται, δηλαδή, ότι δεν αρκεί να στραφούν οι εργάτες κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά πρέπει να στραφούν συνολικά κατά των μονοπωλίων και του πολιτικού τους συστήματος. Οπως εκτιμήθηκε, το αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να χτίζονται δεσμοί ρηχοί, χαλαροί, ώστε οι εργάτες μεν να αναγνωρίζουν στις δυνάμεις του ΚΚΕ την αγωνιστικότητα, την ηθική και αγωνιστική ακεραιότητα, αλλά μέχρι εκεί.

Στο σημείο αυτό αναφέρθηκαν ορισμένα παραδείγματα. Για παράδειγμα, σε ένα Εργατικό Κέντρο, όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι πλειοψηφία στη Διοίκηση, το ΕΚ έχει δράση, τα στελέχη του ΠΑΜΕ έχουν κύρος, ωστόσο η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία είναι πολύ χαμηλή. Οπως υπογραμμίστηκε, αυτή η στάση έχει τις αιτίες της σε μια σειρά παράγοντες (π.χ. ανεργία, τρομοκρατία κ.λπ.), αλλά η Κομματική Οργάνωση πρέπει να εξετάσει τη δική της παρέμβαση, το περιεχόμενό της, την οργάνωση της πάλης. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώθηκε ότι σε όλα αυτά επιδρά το γεγονός ότι τα σωματεία είναι άμαζα, υπολειτουργούν, έχουν πολύ αδύνατη επαφή με τα μέλη τους, καθώς και ότι δεν υπάρχουν επιτροπές αγώνα, σωματειακές ή επιτροπές του ΠΑΜΕ. Στη συζήτηση τονίστηκε ότι για την αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων στις απεργίες δεν αρκεί να λάβει το ΔΣ μια απόφαση χωρίς καλή προετοιμασία ή να επιχειρείται γενική συνέλευση των εργαζομένων, αλλά λόγω αποστάσεων είναι άμαζη. Αντίθετα, η Οργάνωση πρέπει να αναζητήσει και άλλους τρόπους παρέμβασης, να φτάσει άνθρωπο τον άνθρωπο, στους χώρους δουλειάς, στα νταμάρια, ή στις στοές, π.χ. για τα μεταλλεία.

Ακόμα, σημειώθηκε άλλο παράδειγμα από σωματείο σε άλλο νομό, όπου έχει την πλειοψηφία το ΠΑΜΕ. Το σωματείο παρεμβαίνει σε προβλήματα, σε διώξεις, απολύσεις, ακόμα και αν είναι μεμονωμένες, σε καθυστερήσεις καταβολής δεδουλευμένων κ.λπ. Η δράση του αναγνωρίζεται, το σωματείο μαζικοποιείται, ενώ στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ συμμετέχουν πάντα και εργαζόμενοι πέρα από την επιρροή του ΚΚΕ. Ωστόσο, σημειώθηκε ότι κάθε φορά συμμετέχουν εκείνοι οι εργαζόμενοι που το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα και βρίσκουν τη στήριξη του σωματείου, αλλά όταν η φάση της όξυνσης περάσει - είτε με νίκη, είτε με ήττα των εργαζομένων - η επαφή χαλαρώνει ή ακόμα και χάνεται. Οπως τονίστηκε, η σύσταση σωματειακών επιτροπών σε μεγάλους χώρους δουλειάς θα συνέβαλε στην καθημερινή επαφή με τους εργαζόμενους και το χτίσιμο στέρεων δεσμών. Στην ίδια κατεύθυνση θα συνέβαλε και η προσανατολισμένη δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων της συνοικίας στους πρωτοπόρους εργαζόμενους.

Ενα άλλο παράδειγμα που αναφέρθηκε ήταν από σωματείο σε χώρο δουλειάς, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Εκεί, σημειώθηκε ότι όσες προσπάθειες παρέμβασης κι αν έκανε η Οργάνωση απέβησαν άκαρπες και οι διαθέσεις των εργαζομένων παρέμεναν αρνητικές. Επί χρόνια η Οργάνωση επέμεινε κυρίως με σταθερό μοίρασμα υλικού στην είσοδο, ενώ παράλληλα το ΚΚΕ κατέθεσε Ερωτήσεις και αναφορές στη Βουλή. Οταν η εργοδοσία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να απολύσει μεγάλο αριθμό εργαζομένων, οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ τους συμβούλευσαν «ρεαλιστικά» να δεχτούν τις απολύσεις για να σωθούν οι υπόλοιπες θέσεις εργασίας και να διεκδικήσουν ανταλλάγματα. Η ΚΟ και το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή τους συμπαραστάθηκαν, πρόβαλαν τη θέση «καμιά απόλυση, όλοι στη δουλειά», στήριξαν όσους κράταγαν μια λίγο - πολύ συνεπή στάση, υπήρχε καθημερινή μαζική παρουσία τόσο του ΠΑΜΕ και της Κομματικής Οργάνωσης όσο και βουλευτή του Κόμματος, οργανώθηκε εκδήλωση με την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κ.ά. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία άλλαξαν οι διαθέσεις των εργαζομένων, η Κομματική Οργάνωση έπιασε επαφές με εργαζόμενους, κερδήθηκαν συνειδήσεις, καθώς εργαζόμενοι και μέλη της διοίκησης του σωματείου που δήλωναν ότι ήταν με το ΠΑΣΟΚ, τάχθηκαν με το ΠΑΜΕ, στήριξαν τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στις τοπικές εκλογές κ.λπ.

Ακόμα, αναφέρθηκε και το παράδειγμα από μεγάλη επιχείρηση, όπου οι εργαζόμενοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις. Εκεί αποδείχθηκε στην πράξη πως στις σημερινές συνθήκες, στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου, ένας κλάδος, πολύ περισσότερο οι εργάτες ενός εργοστασίου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξουν όταν είναι μόνοι τους. Στο συγκεκριμένο χώρο, υπήρχαν ταλαντεύσεις στο ίδιο το σωματείο, η διοίκηση του σωματείου δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να γενικευθεί η υπόθεση. Το ΠΑΜΕ προσπάθησε, αλλά λόγω μικρών δυνάμεων δεν κατόρθωσε να ξεσηκώσει ευρύτερη συμπαράσταση. Οι απολύσεις έγιναν, αν και όχι όπως τις προγραμμάτιζε η εργοδοσία. Οπως επισημάνθηκε, η Κομματική Οργάνωση θα έπρεπε και μετά τις εξελίξεις να εντείνει την παρέμβασή της στο χώρο, να συμβάλει στο να βγάλουν, τουλάχιστον οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι, συμπεράσματα, να σχεδιάσει ακόμα καλύτερα τη δράση της με στόχο την κομματική οικοδόμηση και τη δημιουργία επιτροπής του ΠΑΜΕ. Τονίστηκε ότι απαιτείται η ένταση της δράσης της ιδεολογικής και πολιτικής παρέμβασης της Κομματικής Οργάνωσης, γιατί στις σημερινές, δύσκολες και σύνθετες συνθήκες δεν αποτελεί ασφαλές τεκμήριο ότι ένας εργαζόμενος έχει κερδηθεί ολοκληρωτικά επειδή ψηφίζει το Κόμμα ή συμμετέχει σε απεργίες και συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Στη Συνδιάσκεψη έγινε ιδιαίτερη συζήτηση για την προσανατολισμένη παρέμβαση και δράση της Κομματικής Οργάνωσης στην κατεύθυνση της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας, στο δυνάμωμα των αγωνιστικών συσπειρώσεων στα σύμμαχα με την εργατική τάξη στρώματα (ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΟΓΕ, ΜΑΣ).

Στο χώρο της μικρομεσαίας και φτωχής αγροτιάς, υπογραμμίστηκε ότι υπάρχουν ελάχιστες συγκροτημένες δυνάμεις με συλλόγους και επιτροπές αγώνα που να συσπειρώνονται στη γραμμή της ΠΑΣΥ. Η δράση της ΠΑΣΥ στηρίζεται κυρίως σε λίγα κομματικά αγροτικά στελέχη και άλλους φίλους που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ, γνωστοί στους αγρότες, ενώ τα τελευταία χρόνια στο χώρο της αγροτιάς εμφανίστηκαν και αναδείχτηκαν μια σειρά συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που δρουν στην κατεύθυνση ικανοποίησης των συμφερόντων των μεγάλων αγροτών. Ιδιαίτερα στη Βοιωτία και στην περιοχή Δομοκού στη Φθιώτιδα, οι δυνάμεις αυτές δημιουργούν συντονιστικές επιτροπές, συλλόγους απ' τους οποίους αποκλείουν τους φτωχούς αγρότες, προβάλλουν διεκδικήσεις στο πλαίσιο της ΚΑΠ και ασκούν επιρροή και σε άλλους αγρότες που έχουν την αυταπάτη ότι μπορούν να επιβιώσουν (η συγκυριακή αύξηση των τιμών, π.χ. φέτος στο βαμβάκι, πρόπερσι στα δημητριακά, ενισχύουν αυτές τις αυταπάτες).

Οπως σημειώθηκε, η αντιμετώπιση των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ απαιτεί ολοκληρωμένη αντιπαράθεση, καλή επεξεργασία και διαμόρφωση των αιτημάτων και γνώση του γενικού πλαισίου της ΠΑΣΥ. Αναφέρθηκε ότι στις κινητοποιήσεις του 2010 οι αγροτικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, παρόλο που δε συμφωνούσαν με το πλαίσιο, αλλά ξεχωριστά, προπαγανδίζοντας το πλαίσιο της ΠΑΣΥ. Φάνηκε ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια συσπείρωσης, αφού οι αγρότες καταλάβαιναν ότι το πλαίσιο της ΠΑΣΥ αποτελούσε τη λύση στα κύρια προβλήματά τους, γεγονός που εκφράστηκε και με τοποθέτηση μιας μερίδας αγροτών υπέρ των προτάσεων του μπλόκου της Νίκαιας.

Παράλληλα, εκτιμήθηκε ότι χρειάζεται προσανατολισμένη δουλειά της Οργάνωσης, ώστε να στηθούν νέοι σύλλογοι που θα συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ και να μαζικοποιηθούν εκείνοι που υπάρχουν, να στηθούν επιτροπές αγώνα στα κεφαλοχώρια ή σε ενότητα χωριών κ.ά.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι η δύσκολη κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ διαμορφώνει έδαφος για προσανατολισμένη παρέμβαση των κομματικών δυνάμεων, καθώς οι θέσεις του ΚΚΕ βρίσκουν ανταπόκριση. Οπως σημειώθηκε, η δουλειά στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ ήταν αδύναμη, καθώς λείπει ο προσανατολισμός στη δράση με βάση τα προβλήματα και στόχο τη συσπείρωση σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής, έχουν συγκροτηθεί προσωρινές επιτροπές της ΠΑΣΕΒΕ σε Λιβαδειά, Χαλκίδα, Λαμία, ενώ τονίστηκε ότι πρέπει να διευρυνθούν οι επιτροπές της ΠΑΣΕΒΕ, να ιδρυθούν και να μπουν σε λειτουργία τα σωματεία.

Οπως τονίστηκε, η επιμονή για ειδική δουλειά στις γυναίκες βοήθησε ένα μέρος του στελεχικού δυναμικού να σχεδιάσει και να λειτουργήσει πιο ουσιαστικά και πιο συγκεκριμένα στο πώς οι ομάδες - σύλλογοι της ΟΓΕ πρέπει να λειτουργήσουν, έτσι ώστε να δημιουργηθούν δεσμοί σε μια σειρά χώρους που κύρια απασχολούνται γυναίκες και να δραστηριοποιηθούν οπαδοί του Κόμματος. Σημειώθηκε ότι αυτός ο προσανατολισμός συνέβαλε ώστε να ανοίξει η δουλειά του Συλλόγου Γυναικών Λιβαδειάς, να επαναλειτουργήσει ο Σύλλογος Γυναικών Χαλκίδας.

Ακόμα, υπογραμμίστηκε ότι συγκροτήθηκαν επιτροπές του ΜΑΣ στα ΤΕΙ Χαλκίδας - Λαμίας, οι οποίες έχουν παρέμβαση στα ζητήματα των σπουδαστών, τη φοιτητική εστία, τα εισιτήρια, τα συγγράμματα, τα εργαστήρια, αλλά και σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, την περιφρούρηση απεργιών κ.λπ.

Η Συνδιάσκεψη ασχολήθηκε, επίσης, και με τη δουλειά στην τοπική διοίκηση. Στην περιοχή έχουν εκλεγεί τρεις περιφερειακοί και 28 δημοτικοί σύμβουλοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Τονίστηκε αυτό που είχε δηλώσει το Κόμμα και προεκλογικά, ότι ο εργαζόμενος λαός, το εργατικό, λαϊκό κίνημα θα βρουν στο πρόσωπο των εκλεγμένων κομμουνιστών στήριγμα στον αγώνα για τα δικαιώματά τους, ενώ η συμμετοχή των κομμουνιστών στα όργανα της τοπικής διοίκησης δε στοχεύει στη διαχείριση των ζητημάτων του «Καλλικράτη».

Εκείνο που υπογραμμίστηκε είναι ότι η Κομματική Οργάνωση αξιοποιεί τη συμμετοχή των κομμουνιστών στα όργανα της τοπικής διοίκησης ως βήμα προβολής των θέσεων του Κόμματος, ενημέρωσης και οργάνωσης των λαϊκών μαζών. Επισημάνθηκε ότι το λαϊκό κίνημα πρέπει να ανοίξει μέτωπο ενάντια στα τοπικά και περιφερειακά όργανα, καθώς οι Δήμοι και οι Περιφέρειες ασχολούνται και αποφασίζουν πλέον για ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων και δεν περιορίζονται σε αυτά που διαχειρίζονταν πριν τον «Καλλικράτη».

Ξεκαθαρίστηκε ότι η κύρια δουλειά των εκλεγμένων είναι το λαϊκό κίνημα. Σε αυτήν την κατεύθυνση, για την οργάνωση της παρέμβασης της Κομματικής Οργάνωσης, έχουν συγκροτηθεί κομματικές ομάδες στην Περιφέρεια και σε αρκετούς δήμους, ενώ υπάρχουν περιθώρια αξιοποίησης φίλων του Κόμματος που ήταν υποψήφιοι στις τοπικές εκλογές και θέλουν να δραστηριοποιηθούν. Υπογραμμίστηκε ότι τα ζητήματα που συζητούνται στους δήμους και την Περιφέρεια δεν πρέπει να μένουν υπόθεση των εκλεγμένων και μερικών «ειδικών» κατά περίπτωση, αλλά πρέπει να φτάνουν στις ΚΟΒ, οι οποίες θα πρέπει να χαράσσουν σχέδιο δράσης και παρέμβασης.