Ο λόγος για το εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μυτιλήνη. Εδώ και μια δεκαετία έγινε γνωστή η ατμοσφαιρική ρύπανση που προξενεί στην πρωτεύουσα της Λέσβου, έπειτα από επιστημονικές έρευνες που έκανε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Παράλληλα η αύξηση της ζήτησης για ενέργεια δεν μπορεί να καλυφτεί πλήρως από τις παραγωγικές δυνατότητες της υπάρχουσας μονάδας και οι διακοπές είναι συχνό φαινόμενο χειμώνα - καλοκαίρι. Από τότε ξεκινά και η συζήτηση της μετεγκατάστασης της μονάδας σε άλλη περιοχή του νησιού και αρχίζει η κολοκυθιά για το πού πρέπει να κατασκευαστεί. Η ιστορία είναι γνωστή στους αναγνώστες της στήλης. Με αλχημείες που στόχευαν να πλήξουν τον «κόκκινο» δήμο του Μανταμάδου κατέληξαν στην περιοχή Καράβα, ενώ υπήρχαν σημαντικοί λόγοι που έκριναν την εν λόγω περιοχή ακατάλληλη. Αρχές Οκτώβρη η εισηγήτρια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκανε δεκτή την αίτηση ακύρωσης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από την πλευρά του δήμου. Τώρα οι εμπνευστές της τοποθεσίας τρέχουν και δε φτάνουν, ενώ οι υπεύθυνοι της ΔΕΗ τρίβουν τα χέρια τους, μια και δεν έχουν καθόλου όρεξη να μεταφέρουν εκτός πόλης το εργοστάσιο. Το ζήτημα της ρύπανσης όμως είναι υπαρκτό. Εν αναμονή των νέων επεισοδίων...

Ο λόγος για το Σπήλαιο Κωνωπίνας, που αν και μεγάλης αισθητικής αξίας, κανένας αρμόδιος δεν ενδιαφέρεται. Θα πείτε εδώ για τους ανθρώπους δεν ενδιαφέρονται, τα σπήλαια θα κοιτάξουν;

Τι κοινό έχουν οι καλικάντζαροι και οι λαθροϋλοτόμοι; Το πριόνισμα. Μόνο που οι πρώτοι είναι πολύ πιο συμπαθητικοί. Το αλιεύσαμε από το περιοδικό που παρουσιάζουμε παρακάτω.

Τριμηνιαία έκδοση των «Φίλων βελανιδιάς και περιβάλλοντος». Με πολύ μεράκι μια χούφτα ανθρώπων προχώρησε στην έκδοση του περιοδικού, με στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών και κυρίως στην υπεράσπιση του φυσικού πλούτου της χώρας που βάλλεται πανταχόθεν. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους τίτλους των κειμένων που υπάρχουν στο παρόν τεύχος: Το βελανιδόδασος Ξηρομερίου. Βελανιδιά, ο προαιώνιος σύντροφος και σύμμαχος του ανθρώπου. Η αδιαφορία αφανίζει το τελευταίο δάσος βελανιδιάς. Το δάσος Μπούμστου. Για ένα άλλο περιβάλλον. Ο γίγας και οι νάνοι κ.ά. Από μας ευχές για καλή συνέχεια.

Θαύματα και θαυματοποιοί είναι από τα αγαπημένα θέματα της ελληνικής τηλεβαρβαρότητας που βαδίζει με σταθερά βήματα στη γραμμή που πήρε (μαζί με τις άδειες που θα πάρει) για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα μεγάλα προβλήματα και την εδραίωση της άποψης ότι «τίποτα δε γίνεται». Ενας από τους θαυματοποιούς που καθημερινά προβάλλεται είναι ο κ. Σημίτης. Είναι αυτός που, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, μπόρεσε να προεδρεύσει την ΕΕ και να γράψει ιστορία (σ.σ. εδώ θυμόμαστε το λαϊκό άσμα «ιστορία μου, αμαρτία μου») και αυτός που έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ (για τις επιπτώσεις αυτής της επιλογής, μούγκα από τα «παπαγαλάκια» της Χ. Τρικούπη). Αυτός ο ...θαυματοποιός θα προσπαθήσει να είναι ο οικοδεσπότης των Ολυμπιακών Αγώνων και επιμελώς ετοιμάζει τα μαγικά του, γιατί μάλλον θα του χρειαστούν. Ενα καλοκαιρινό βοριαδάκι ήταν ικανό να κάνει μπάχαλο τις δοκιμές στο Σχοινιά και να κινδυνέψουν ζωές τον περασμένο Αύγουστο. Και σα να μην έφτανε αυτό, οι αποστολές έφυγαν με την εμπειρία των τροφικών δηλητηριάσεων από τα in μαγαζιά (τους) εξαιτίας των αλλοιωμένων τροφίμων και νερών. Κι ο εκσυγχρονισμός (τους) συνεχίζεται. Πριν από λίγες μέρες, είχαμε black-out στον Πειραιά. Επίσημη εξήγηση η υπερβολική υγρασία! Μπορεί και να 'ταν αυτή η αιτία. Η υγρασία όμως εντάχτηκε στα ακραία καιρικά φαινόμενα, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Αν κάνουμε μια αναγωγή και υπολογίσουμε θερμοκρασίες και πληθυσμό στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2004 μπορούμε να υποθέσουμε ότι η πιθανότητα black-out είναι κάτι παραπάνω από πιθανή. Οι υποσχέσεις για παροχή ενέργειας από φιλικές πηγές για το περιβάλλον που με τόσο βαρύγδουπο τρόπο είχαν προαγγελθεί στην αρχή, ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα, όπως και η πιο «οικολογική Ολυμπιάδα» που υποστήριζαν κάποιοι γραφικοί νεοπασόκοι προερχόμενοι από τον οικολογικό χώρο, όταν συναντήθηκαν με τη μεγάλη αγκαλιά της πράσινης εξουσίας. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τα ενεργοβόρα έργα στο Λεκανοπέδιο θα αφήσουν τα αποτυπώματά τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, εγγράφοντας άλλη μια ...επιτυχία στους Χατζηαβάτες του «σοσιαλισμού».

Γρηγοριάδης Κώστας

Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Ελλάδα και της ανακοίνωσης των έργων που έπρεπε να γίνουν, όπως και του προϋπολογισμού του κόστους τους είχαμε επισημάνει δύο πράγματα. Την περιβαλλοντική καταστροφή, που θα επερχόταν (Σχοινιάς, Παραλιακή, Ελληνικό κ.ά.) και τις υπερβάσεις των προϋπολογισμών, που θα είχαν ως αποτέλεσμα την απογείωσή τους τουλάχιστον στο διπλάσιο, από το υπεραισιόδοξο σενάριο του ενός τρισεκατομμυρίου. Οπερ και εγένετο. Ο «καλός λογιστής» πρωθυπουργός, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ κατώτερος των προσδοκιών των αφελών που πίστεψαν στον καλλιεργούμενο μύθο, των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, του «καταλληλότερου». Αντίθετα, εργολάβοι και τεχνικές εταιρίες έτριβαν τα χέρια τους, γνωρίζοντας ότι από το αμπέλι του εκσυγχρονισμού είχαν να τρυγήσουν μια πολύ καλή σοδειά. Τόσα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ποτέ δεν τους ...διέψευσαν! Αυτό δα έλειπε. Ετσι, η Αθήνα τούς παραδόθηκε κι άρχισαν το έργο τους. Με τους δικούς τους ρυθμούς και κυρίως τους δικούς τους όρους. Τα αστρονομικά όμως ποσά που έπρεπε να διατεθούν, σε μια φιέστα που η μοναδική της στόχευση έχει να κάνει με την υστεροφημία των διοργανωτών, την πολιτική εκμετάλλευσή της από τους υπό κατάρρευση καθεστωτικούς και την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών που τους σπονσοράρουν και δεν έχει την παραμικρή σχέση με το «ευ αγωνίζεσθαι», την «άμιλλα» και το μαζικό αθλητισμό, ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσαν σε τεράστια αδιέξοδα. Βέβαια, ταμείο θα κάνουμε σε ένα χρόνο και θα είναι κόκκινο. Ομως, μπορούμε να αναφέρουμε τις πρώτες παράπλευρες απώλειες όποτε έχουμε δεδομένα. Το κάναμε ήδη με το Σχοινιά, την ατμοσφαιρική ρύπανση και το Κέντρο Τύπου. Τα νεότερα αφορούν στους σχεδιασμούς οδικών κόμβων στην πρωτεύουσα που δε θα γίνουν (Λ. Αλεξάνδρας, δυο στην Κηφισίας και της Λ. Αλίμου). Ελλειψη χρημάτων στάση εργασίας. Ομως, έργα όπως αυτό της Λ. Αλίμου είχαν ξεκινήσει εδώ και πολύ χρόνο, μετατρέποντας τις κυκλοφοριακές συνθήκες της παραλιακής σε πραγματική κόλαση. Και χρήματα σπαταλήθηκαν. Τρύπες (το αγαπημένο σπορ των ΠΑΣΟΚόκων, κατοχυρωμένο διεθνώς με copyright) έγιναν. Θα πληρώσει κάποιος το μάρμαρο; Το ερώτημα είναι ρητορικό μια και στο Ελλαδιστάν τα πάντα μπορούν να γίνουν ή να μη γίνουν, με μοναδικό γνώμονα όχι το benefit-cost (όφελος - κόστος) που θα 'λεγε κι ο Χριστοδουλάκης, αλλά το όφελος των εργολάβων και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της Χ. Τρικούπη που καθημερινά δίνει εξετάσεις στις Βρυξέλλες (και όχι μόνο).