Chameleon vulgaris. Χαμαιλέων ο κοινός. Είδος το οποίο, ενώ τα λεξικά και τα επιστημονικά εγχειρίδια μας πληροφορούν ότι ζει στη Βόρεια Αφρική και στη μεσημβρινή Ισπανία, συναντάται στις μέρες μας σε όλο και μεγαλύτερες ομάδες στη χώρα μας. Προσέξτε τι μας λένε οι ειδικοί για το είδος «... ο κανονικός χρωματισμός του είναι πράσινος, όπως των φύλλων των δέντρων, όμως με την επίδραση του φωτός, της θερμότητας ή όταν το ζώο πεινά ή διψά ο χρωματισμός του μεταβάλλεται στα ποικιλότερα χρώματα». Με βάση τα παραπάνω είναι διακριτό πώς και γιατί οι πράσινοι χαμαιλέοντες παίρνουν με τόση ευκολία το γαλάζιο χρώμα, κατά περιπτώσεις δε το μαύρο και ενίοτε το ροζ. Αν τώρα υπάρξουν διασταυρώσεις χαμαιλέοντα και ιπποπόταμων, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα είδος άκρως επικίνδυνο και καταστροφικό για τη χλωροπανίδα. Οι αναγωγές και οι συσχετισμοί δικοί σας.

Σουηδοί επιστήμονες, ύστερα από μακρόχρονες έρευνες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι άτομα που ζουν σε επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές εμφανίζουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από καρδιοπάθειες και τα εμφράγματα να είναι θανατηφόρα.

Αντίθετα δεν έχουν γίνει σοβαρές μελέτες για τη συσχέτιση της πολιτικής ρύπανσης με τα εγκεφαλικά επεισόδια. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου Σουηδοί και επιστήμονες από άλλες χώρες μπορούν να κάνουν κλινικές έρευνες μια και το φαινόμενο είναι άκρως διαδιδόμενο.

Από τις εκδόσεις Ατραπός κυκλοφόρησε άλλο ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕ), εμπλουτίζοντας τη φτωχή ούτως ή άλλως ελληνική βιβλιογραφία στο συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο. Ενα βιβλίο που έρχεται να υπηρετήσει την ΠΕ ως διδακτική διαδικασία. Επιχειρεί να καλύψει ένα μεγάλο κενό στο χώρο της πραγματοποίησης προγραμμάτων με περιβαλλοντικό περιεχόμενο και οικολογική δέσμευση, παρέχοντας, υπό τύπο οδηγού, ευκρινή και εύχρηστα στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν μαθητές και εκπαιδευτικοί. Ενας μεθοδολογικός οδηγός και παράλληλα ένα βιβλίο που παρέχει τις αναγκαίες γνώσεις για όσους επιχειρούν να προσεγγίσουν το περιβάλλον μέσα από την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Τόσο από άποψη περιεχομένου, όσο και από τη μορφή που διαρθρώνεται η ύλη του, αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία η εκπαιδευτική κοινότητα να εξοπλιστεί και να ταξιδέψει στα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Το τι κακάρισαν μπροστά στο γυαλί, καλεσμένοι των κοτοπουλάδων ιδιοκτητών και των εντεταλμένων μαρκουτσοφόρων τους δεν περιγράφεται. Μα είναι δυνατό αυτοί που παρέδωσαν στην πυρά την Πεντέλη, νησιά και την ύπαιθρο να τσιρίζουν έτσι; Ξαφνικά τους έπιασε ο πόνος για το περιβάλλον, αναρωτιούνται οι καλοπροαίρετοι. Ουδείς πόνος και αγωνία. Προεκλογικός και δήθεν αντιπολιτευτικός λόγος, ελλείψει προγράμματος που θα διαφοροποιείται από το αντίστοιχο της ΝΔ. Εξ ου και οι συχνοί καβγάδες τους για το ποιος αντιγράφει ποιον. Στο ίδιο κοτέτσι βόσκουν, με το ίδιο καλαμπόκι τρέφονται, τους ίδιους πτηνοτρόφους τροφοδοτούν. Για τις καρέκλες (και τα πολλαπλά οφέλη τους) ο σαματάς και φυσικά οι συνεχείς εξετάσεις στις ελίτ του συστήματος για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί με καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο το κοτέτσι, έτσι ώστε να είναι πιο προσοδοφόρο στους ιδιοκτήτες του (εμείς πάντως το λέμε και κεφάλαιο).

Συνωστίζονται (κατά πως θα 'λεγε και η κ. Ρεπούση) νυχθημερόν στα παραθύρια της συμφοράς και καμώνονται πως τάχα θλίβονται. Μόνο που η θλίψη τους επί μια εικοσαετία δε φάνηκε πουθενά, γιατί διαφορετικά θα το γύριζε σε βαριά κατάθλιψη και δε θα τους προλάβαινε ο ψυχίατρός τους, ο κ. Στεφανής. Ανακάλυψαν μεσήλικες και γέροντες πλέον, οι περισσότεροι, τα αυθαίρετα. Την Κυριακή που μας πέρασε εβδομαδιαία εφημερίδα αποκάλυπτε βίλες στη Μύκονο που χτίστηκαν παράνομα επί ημερών τους. Με γαργαλιστικές φωτογραφίες που δεν επιδέχονται την παραμικρή συζήτηση ως προς τις καραμπινάτες παρανομίες. Επί εποχής τ. καταλληλότερου οι περισσότερες. Οταν επαγγέλλονταν τον εκσυγχρονισμό (!) και την ισχυρή οικονομία (δήθεν). Τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις επιχειρούσαν και το κεφάλαιο υπηρετούσαν (υπηρετούν και θα υπηρετούν). Αποτελούν με τη ΝΔ τους βασικούς πυλώνες του συστήματος. Κι αν κάποια στιγμή αναγκαστούν, κάτω από την πίεση του κινήματος, να δώσουν κανένα ψίχουλο, θα το πάρουν γρήγορα και ...εντόκως πίσω.

Αδίστακτοι και προσδεμένοι στο άρμα του ιμπεριαλισμού, έστω και ως καρπαζοεισπράχτορες και κομπάρσοι. Με υπερευαίσθητες κεραίες στα κελεύσματα του Μπους και κάθε Αμερικανού φυλάρχου, των απανταχού τραπεζιτών και χρηματιστών, των βιομηχανιών όπλων και των μονοπωλίων, των νατοϊκών στρατηγών και των διευθυντικών στελεχών των Βρυξελλών. Ετοιμοι να εκχωρήσουν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, να κατεβάσουν σημαίες, να «διευκολύνουν τα αφεντικά τους με αεροδιαδρόμους, να αποδεχτούν δουλικά τις γκρίζες ζώνες των στρατοκρατών της Αγκυρας, να παραδώσουν, εν είδει κρέατος, αγωνιστές (βλ. Οτσαλάν), να υπονομεύσουν ακόμα και την κυριαρχία της πολύπαθης Κύπρου. Να στείλουν μισθοφόρους στο Αφγανιστάν, στη γειτονική Γιουγκοσλαβία και όπου τους ζητηθεί από τους κηδεμόνες τους. Πρόθυμοι να ξυλοκοπήσουν συνταξιούχους για να μη δυσαρεστήσουν τους καπιταλιστές. Να επιτεθούν σε ναυτεργάτες που ζητούν ασφαλή δρομολόγια. Να καταστρέψουν τρακτέρ αγροτών που διαμαρτύρονται. Να σύρουν μαθητές σε δικαστήρια γιατί είχαν το «θράσος» να διαμαρτυρηθούν για την Παιδεία.

Πού να περισσέψει ίχνος έγνοιας για το περιβάλλον, αφού αυτό συνδέεται με το κέρδος. Δεν μπαίνουν καν στο δίλημμα «ζωή ή κέρδη». Ούτε θέλουν ούτε τους επιτρέπεται. Αλλος είναι ο ρόλος που τους έταξαν. Και το γνωρίζουν καλά. Οπως και οι γαλάζιοι εταίροι τους φυσικά. Με το πρώτο παραπάτημα θα αντικατασταθούν από τους αναπληρωματικούς τους. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη εδώ και δεκαετίες. Αυτοί δεν ήταν που έκλεισαν τις παραλίες; Αυτοί δεν παζάρευαν τον ιππόδρομο και το Ελληνικό; Αυτοί δεν κατέστρεψαν το βιότοπο στο Σχοινιά; Αυτοί δεν ισοπέδωσαν και τσιμεντοποίησαν τα Σπάτα. Αυτοί δεν άφησαν στην τύχη του τον Ελαιώνα; Αυτοί δεν τσιμεντοποίησαν το Πάρκο Ελευθερίας; Αυτοί δε διέλυσαν τα Δασαρχεία; Αυτοί δεν μπλόκαραν το Κτηματολόγιο και το Δασολόγιο; Μήπως τα έκαναν εξωγήινοι και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ας αφήσουν λοιπόν τα κακαρίσματα. Αν το κάνουν για να δώσουν παρόν στους κοτοπουλάδες που τους έχουν στο κοτέτσι τους, δε μας αφορά. Αν, όμως, απευθύνονται στους εργαζόμενους για να τους (ξανα)κοροϊδέψουν δεν τσιμπάμε. Τα αυγά τους είναι κλούβια και η μπόχα τους ανυπόφορη!