Την ίδια στιγμή που η πιο διεφθαρμένη χώρα της ΕΕ - σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανώσεων - βουλιάζει από τα αυθαίρετα, η συζήτηση που εξακολουθεί να καλύπτει τα δελτία «ειδήσεων» και τα στρογγυλά τραπέζια είναι οι επιστολές, οι αποδέκτες και η τραγική κατάληξη της Σταθέα. Τα πρωτοπαλίκαρα του τηλεοπτικού κιτρινισμού σφάζονται στην ...ποδιά του συζύγου της μακαρίτισσας για να εξασφαλίσουν «αποκλειστικότητες» και όπως πάει το πράγμα θα τον δούμε με καμιά τηλεοπτικήεκπομπή. Η λάσπη ρέει άφθονη, όπως και τα λογής - λογής υπονοούμενα πριν υπάρξει εισαγγελικό πόρισμα. Υπουργός που μέχρι χτες αγνοούσε την ύπαρξη της μακαρίτισσας παραδέχεται τώρα ότι της είχε ...υποδείξει «τι πρέπει να κάνει», αρνούμενος ταυτόχρονα να δώσει τις εντολές γραπτώς. Περιφερειάρχες, ειδικοί σύμβουλοι, βουλευτές, πολεοδομικά γραφεία σχηματίζουν ένα παζλ, που, όπως κι αν συναρμολογηθεί, μια εικόνα σχηματίζεται. Αυτή της διαφθοράς, της διαπλοκής, της ασυδοσίας, της παρανομίας, των εκλεκτικών αποφάσεων, της αδιαφάνειας και της καθεστωτικής συμπεριφοράς. Το ερώτημα της δυνατότητας της ύπαρξης καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο μόνον αφελείς και πνευματικά καθυστερημένοι μπορούν να διατυπώνουν.
ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ
Την εποχή των Black-out, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και των ρεκόρ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, η αιολική ενέργεια στη χώρα μας κινείται με ρυθμούς χελώνας, συγκριτικά με άλλες χώρες. Το σύνολο των ανεμογεννητριών είναι περίπου 700, σε μια χώρα που θα μπορούσε να είχε εξασφαλίσει μεγάλο ποσοστό της ενέργειας από αυτές.
Από τις παραπάνω ανεμογεννήτριες μόνον οι 127 ανήκουν στη ΔΕΗ, την ίδια στιγμή που το μετοχικό της κεφάλαιο οδεύει σε ιδιώτες για να κλείσουν οι τρύπες του προϋπολογισμού. Σχεδιάζουν την πλήρη ιδιωτικοποίηση ενός στρατηγικού τομέα της οικονομίας. Ποιος να νοιαστεί για τις φιλικές προς το περιβάλλον μορφές ενέργειας;
Κυκλοφόρησε η εφημεριδούλα της Εταιρίας Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, με πλούσιες, όπως πάντα, ειδήσεις που αφορούν κυρίως στο προστατευόμενο αυτό είδος. Τόσο το νομικό πλαίσιο, όσο και ο καθορισμός των προστατευόμενων περιοχών βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση αναθεωρήσεων, συζητήσεων, αμφισβητήσεων, υπαναχωρήσεων και γενικά σ' ένα κλίμα που το βαρόμετρο ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το «μέγα εκσυγχρονιστικό κριτήριο» του πολιτικού οφέλους. Κάποιοι όμως επιμένουν για τα αυτονόητα. Οπως, λ.χ., η προστασία του περιβάλλοντος. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για του κυβερνητικούς αξιωματούχους...
«Πρίγκιπας και κλειδοκράτορας
Εκεί πλάι στους κάδους
Αυτοκράτορας και επαίτης
???????????.
Απρόσμενος και χαμαιλέων
???????????..
Ηταν ο φύλακας των σκουπιδιών»*
Για άλλη μια φορά η Αθήνα, η πρωτεύουσα που θα ...φιλοξενήσει σε μερικούς μήνες τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 είναι πολιορκημένη από τα σκουπίδια. Τόνοι απορριμμάτων ατάκτως ειρημένοι σε κεντρικούς κι απόμερους δρόμους, πλατείες, έξω από σχολεία και νοσοκομεία. Και πάλι η οπερέτα που φέρει τον τίτλο κυβέρνηση, κατάφερε να τα κάνει μπάχαλο σ' έναν κρίσιμο τομέα, την ίδια στιγμή που τα πανεπιστήμια της χώρας είναι κλειστά, τα σχολεία θα ξανακλείσουν, όπως και τα δημόσια νοσοκομεία. Ο οδοστρωτήρας του νεοφιλελευθερισμού δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο διάβα του. Ιδίως αν αυτό αφορά τα όποια ψήγματα του κοινωνικού κράτους υπάρχουν. Με βαρύ πυροβολικό τα καθεστωτικά ΜΑΤ, που είναι έτοιμα να χτυπήσουν συνταξιούχους, μαθητές, φοιτητές, αλλά ακόμα και συναδέλφους τους απεργούς αστυνομικούς (σ.σ. φυσικά δεν αναφέρουμε τους εργάτες που μια ζωή αντιμετωπίζουν τη βία των δυνάμεων καταστολής), τις προκάτ δικαστικές αποφάσεις που κρίνουν όλες τις απεργίες παράνομες και την πλαστή κοινοβουλευτική πλειοψηφία (προϊόν του καλπονοθευτικού συστήματος ανάδειξης των Μαυρογιαλούρων στην εξουσία) προσπαθούν να αποδομήσουν ό,τι με αγώνες και θυσίες κατακτήθηκαν σε τούτον τον τόπο, ενεχυριάζοντας ακόμα και τη ζωή των μελλοντικών γενιών.
Ας επανέλθουμε όμως στο ζήτημα των απορριμμάτων το οποίο θα ήταν πολύ χειρότερο αν υπήρχαν βροχοπτώσεις και τα παρέσυραν.
Οσο κι αν θλίβονται ή εξεγείρονται οι υμνωδοί του καθεστώτος, πιστεύουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά συμπτώματα ενός σάπιου συστήματος και όσες παρεμβάσεις κι αν επιχειρήσουν τα αποτελέσματα θα λειτουργήσουν πυροσβεστικά και βραχυπρόθεσμα και βεβαίως σε βάρος των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Είναι συμπτώματα που παράγει ο καπιταλισμός. Είναι καταστάσεις που υπήρχαν και θα υπάρχουν. Οσο το εργατικό κίνημα ισχυροποιείται και διεκδικεί, πιέζοντας ταυτόχρονα την εξουσία, τόσο η κατάσταση θα βελτιώνεται. Είναι βέβαιο ότι ο κ. «καταλληλότερος» απέκτησε άλλο έναν τίτλο. Και μάλιστα επαξίως. Του άρχοντα των σκουπιδιών.