Την ίδια στιγμή που η πιο διεφθαρμένη χώρα της ΕΕ - σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανώσεων - βουλιάζει από τα αυθαίρετα, η συζήτηση που εξακολουθεί να καλύπτει τα δελτία «ειδήσεων» και τα στρογγυλά τραπέζια είναι οι επιστολές, οι αποδέκτες και η τραγική κατάληξη της Σταθέα. Τα πρωτοπαλίκαρα του τηλεοπτικού κιτρινισμού σφάζονται στην ...ποδιά του συζύγου της μακαρίτισσας για να εξασφαλίσουν «αποκλειστικότητες» και όπως πάει το πράγμα θα τον δούμε με καμιά τηλεοπτικήεκπομπή. Η λάσπη ρέει άφθονη, όπως και τα λογής - λογής υπονοούμενα πριν υπάρξει εισαγγελικό πόρισμα. Υπουργός που μέχρι χτες αγνοούσε την ύπαρξη της μακαρίτισσας παραδέχεται τώρα ότι της είχε ...υποδείξει «τι πρέπει να κάνει», αρνούμενος ταυτόχρονα να δώσει τις εντολές γραπτώς. Περιφερειάρχες, ειδικοί σύμβουλοι, βουλευτές, πολεοδομικά γραφεία σχηματίζουν ένα παζλ, που, όπως κι αν συναρμολογηθεί, μια εικόνα σχηματίζεται. Αυτή της διαφθοράς, της διαπλοκής, της ασυδοσίας, της παρανομίας, των εκλεκτικών αποφάσεων, της αδιαφάνειας και της καθεστωτικής συμπεριφοράς. Το ερώτημα της δυνατότητας της ύπαρξης καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο μόνον αφελείς και πνευματικά καθυστερημένοι μπορούν να διατυπώνουν.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Την εποχή των Black-out, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και των ρεκόρ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, η αιολική ενέργεια στη χώρα μας κινείται με ρυθμούς χελώνας, συγκριτικά με άλλες χώρες. Το σύνολο των ανεμογεννητριών είναι περίπου 700, σε μια χώρα που θα μπορούσε να είχε εξασφαλίσει μεγάλο ποσοστό της ενέργειας από αυτές.

Από τις παραπάνω ανεμογεννήτριες μόνον οι 127 ανήκουν στη ΔΕΗ, την ίδια στιγμή που το μετοχικό της κεφάλαιο οδεύει σε ιδιώτες για να κλείσουν οι τρύπες του προϋπολογισμού. Σχεδιάζουν την πλήρη ιδιωτικοποίηση ενός στρατηγικού τομέα της οικονομίας. Ποιος να νοιαστεί για τις φιλικές προς το περιβάλλον μορφές ενέργειας;

Κυκλοφόρησε η εφημεριδούλα της Εταιρίας Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας, με πλούσιες, όπως πάντα, ειδήσεις που αφορούν κυρίως στο προστατευόμενο αυτό είδος. Τόσο το νομικό πλαίσιο, όσο και ο καθορισμός των προστατευόμενων περιοχών βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση αναθεωρήσεων, συζητήσεων, αμφισβητήσεων, υπαναχωρήσεων και γενικά σ' ένα κλίμα που το βαρόμετρο ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το «μέγα εκσυγχρονιστικό κριτήριο» του πολιτικού οφέλους. Κάποιοι όμως επιμένουν για τα αυτονόητα. Οπως, λ.χ., η προστασία του περιβάλλοντος. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για του κυβερνητικούς αξιωματούχους...