Την ίδια στιγμή που συνεχίζονται οι «αγωνιώδεις» προσπάθειες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ να εντοπίσει μερικές χιλιάδες από τους «1.000.000» που τον ψήφισαν (;) και στα ιντερνετικά καμώματα της Χ. Τρικούπη συμμετέχουν οι περισσότεροι για πλάκα, την ίδια στιγμή που στο ΣΥΝ η συνεδριακή διαδικασία έχει επικεντρωθεί στην αλλαγή της ηγεσίας, στους συσχετισμούς ολιγομελών παρεών, «άνευ ουσίας κι άνευ σημασίας» (για να θυμηθούμε και τον αειθαλή Δ. Πουλικάκο) και την προεδρολογία! Αντίθετα οι Θέσεις του ΚΚΕ θέτουν το ζήτημα της εμβάθυνσης της ποιοτικής δουλιάς του Κόμματος και γίνεται διάλογος, όχι μεταξύ ατόμων, παρεών και ομάδων για τη νομή της εξουσίας (διαχείριση το λένε) όπως στα παραπάνω κόμματα, αλλά πολίτες που ενδιαφέρονται για την υπεράσπιση της εργασίας, τα ατομικά δικαιώματα, το περιβάλλον, την κοινωνική ασφάλιση και το Αύριο της χώρας με προοπτική το σοσιαλισμό. Δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, χωρίς την παραμικρή σύμπτωση.

Ουδεμία αλλαγή στη στάση των ΗΠΑ δεν προβλέπεται για τον περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα από τη χώρα που ευθύνεται για το 25-30% των εκπομπών! Φυσικά, θα συνεχιστούν και οι «προληπτικοί» πόλεμοι με τη συμμετοχή της «φιλοπεριβαλλοντικής» Ευρωπαϊκής Ενωσης...

Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας της Τουρκίας διέκοψαν οριστικά τις δραστηριότητες του χρυσωρυχείου «Ovacik» επειδή κρίθηκε ότι οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον της γύρω περιοχής ήταν σημαντικές. Ενώ κάποιοι δικοί μας δικαστές σε ανάλογες περιπτώσεις...

Ξανά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η χώρα μας, εξαιτίας της λειτουργίας των 1.400 παράνομων χωματερών. Βασούλα που με τα φισεκλίκια σου κήρυξες αντάρτικο ενάντια στη Δεξιά (η «δεξά» που έλεγε κι ο τ. «αριστερός» αρχηγός σου) τ' ακούς;

Αν δεχτούμε ότι η φιλοσοφία δε λειτουργεί με απολυτότητες και κυρίως θέτει με διαλεκτικό τρόπο ερωτήματα, τότε η συμβολή του βιβλίου της πανεπιστημιακού Ε. Θεοδωροπούλου είναι κάτι παραπάνω από σημαντική. Σε μια εποχή που η Παιδεία βάλλεται παντοιοτρόπως, υπάρχουν δάσκαλοι που επιμένουν να διερευνούν και να προσεγγίζουν θέματα για τα οποία ουδείς ασχολείται. Από τη μια ο άκρατος τεχνοκρατισμός των διαχειριστών (και όχι μόνο) των ευρωπαϊκών προγραμμάτων κι από την άλλη η Life Style αντίληψη της (εκάστοτε) πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ έχουν οδηγήσει σ' ένα τέλμα την Παιδεία, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια με την πλήρη συμφωνία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ερχεται βροχή, έρχεται μπόρα που έλεγε κι ο τραγουδοποιός τη δεκαετία του '70. Βιβλία σαν τα παραπάνω αποτελούν τρόπον τινά «ομπρέλες» για να μη γίνουμε μούσκεμα... από τους καταρράκτες της λατρείας του ατομικισμού και της υπάρχουσας βαρβαρότητας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εμφανίζεται η ιεραρχία βάσει του φύλου και ο ρόλος των ανδρών στην παραγωγή εξυψώθηκε πάνω από τον αντίστοιχο ρόλο του θηλυκού. Η στροφή αυτή δεν επιτεύχθηκε αυτόματα, αλλά μέσα στην πορεία του χρόνου. Η ανταγωνιστική και βίαιη δραστηριότητα του κυνηγού ήταν αυτό που διέκρινε τον άντρα από τη φύση. Το σώμα της γυναίκας μικρότερο, ασθενέστερο την εμποδίζει να συμμετέχει ισότιμα στο κυνήγι. Η αναπαραγωγική της ικανότητα και οι δραστηριότητές της που είναι προσανατολισμένες στη ζωή βρίσκονται διαμετρικά αντίθετες στις «δραστηριότητες θανάτου», που αποτελούν τη βάση του πολιτισμού. Γυναίκες, ζώα και φύση θεωρούνται υποδεέστερα των ανδρών. Οι ηθικές αποφάσεις, που παίρνονται εκ μέρους των ανδρών, αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως ξεχωριστά άτομα, τα οποία έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα. Αντίθετα, οι γυναίκες εξετάζουν τις συνέπειες των ηθικών αποφάσεων για όλους τους ανθρώπους που επηρεάζονται και οι επιλογές τους θεωρούνται ηθικές μόνο εντός του συγκεκριμένου πλαισίου της απόφασης. Ο διαχωρισμός πολιτισμού και φύσης είναι προϊόν του διαχωρισμού του εγώ από το άλλο, ενός προτύπου με το οποίο οικοδομείται ο ανδρισμός. Η σύνδεση ανάμεσα στην καταπίεση των γυναικών και στη ληστρική καταλήστευση της φύσης μπορεί να επιτευχθεί με τη συνεξέταση της παγκόσμιας οικονομίας, του εξωτερικού χρέους των χωρών του Τρίτου Κόσμου, την υπανάπτυξη, το μιλιταρισμό, το δικαίωμα αναπαραγωγής και τον περιβαλλοντικό ρατσισμό.

Οι εθνικοί λογαριασμοί των διεθνών οργανισμών δεν εμφανίζουν ούτε την καταστροφή, αλλά ούτε και την παραγωγική ικανότητα της φύσης, αλλά μόνο τα προϊόντα και μάλιστα όταν αυτά εισέλθουν στη χρηματική οικονομία (Γεωργόπουλος, 2004). Το νερό λ.χ., το οποίο μεταφέρουν οι γυναίκες της υπαίθρου από το πηγάδι στο σπίτι δεν έχει χρηματική αξία, σε αντίθεση με το νερό των δικτύων ύδρευσης. Το ίδιο και η μεταφορά καυσόξυλων από το δάσος, το μεγάλωμα των παιδιών κ.ά. Αν τα καυσόξυλα αγοράζονταν από κάποιον έμπορο ή τα παιδιά πήγαιναν σε παιδικό σταθμό, τότε αυτόματα θα καταγράφονταν ως πηγές εισοδήματος. Με τον τρόπο αυτόν, η φύση και οι γυναίκες δεν υπολογίζονται στην «οικονομία της αγοράς», αν και καλούνται να πληρώσουν το «χρέος» των χωρών τους. Σημειωτέον, οι γυναίκες στην Αφρική εκτελούν το 60% των αγροτικών εργασιών και το 70% των εργασιών για την παραγωγή τροφής (Akeroyd, 1991). Ο περιβαλλοντικός ρατσισμός, δηλαδή η απόρριψη, η συγκέντρωση και η τοποθέτηση επικίνδυνων ουσιών ή εγκαταστάσεων σε υποβαθμισμένες περιοχές, οι οποίες κατοικούνται από τα φτωχότερα στρώματα ή η εξαγωγή τους στις χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι μια ακόμα εκδοχή της σημερινής πραγματικότητας. Στις ΗΠΑ 3 στους 5 μαύρους και Ισπανόφωνους ζουν σε χώρους, στους οποίους βρίσκονται ενταφιασμένα ή διασκορπισμένα τοξικά απόβλητα. Πάνω από δυο εκατομμύρια τόνοι ουρανίου έχουν διασπαρθεί σε καταυλισμούς Ινδιάνων, με αποτέλεσμα ο καρκίνος της μήτρας των γυναικών να είναι εικοσαπλάσιος από το μέσο όρο της χώρας αυτής. Στον Αμαζόνιο στην περιοχή όπου ζει η φυλή των Yanomami οι τερατογενέσεις, εξαιτίας του υδραργύρου που διοχετεύουν ορυχεία, έφτασε το 3% των γεννήσεων.

Ο οικοφεμινισμός επιχειρεί να αναλύσει τα ζητήματα εισάγοντας «πολλαπλά συστήματα» για την κατανόηση των αλληλεπιδρουσών δυνάμεων, οι οποίες καταδυναστεύουν τις γυναίκες και τη φύση. Θεωρούν ότι η σημερινή παγκόσμια κρίση είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των ιδεολογιών του ρατσισμού, του σεξισμού, των ταξικών διακρίσεων και του ιμπεριαλισμού. Η προσέγγιση αυτών των ιδεολογιών ως πεδία ισχύος, τα οποία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και η μη στεγανοποίησή τους γίνονται ευκολότερα κατανοητές ως προς τη δημιουργία πολύπλοκων μηχανισμών καταπίεσης. Ο οικοφεμινισμός είναι μια θεωρία που στηρίζεται στη γνώση και την αξιολόγηση με βάση την κοινότητα προερχόμενη από διάλογο αποβλέποντας στην επίτευξη συναίνεσης. Η επίτευξη του στόχου αυτού εξαρτάται από τη δυνατότητα επικέντρωσης της προσοχής μας στο κοινωνικό σύνολο, με σεβασμό στη διαφορά. Η οικοφεμινιστική ηθική βασίζεται σε έναν ευρύτερο ιστό συμμετοχής, που αποσκοπεί στην ατομική ενδυνάμωση και δεν αποβλέπει στην αποτελεσματικότητα της κοινότητας, αλλά στη δημιουργία μιας ηθικής κοινότητας. Την τελευταία εικοσαετία παρατηρείται η συνειδητοποίηση της κρισιμότητας των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Σημαντικό, όμως, ρόλο στην επίλυσή τους θα διαδραματίσει η στάση, συμπεριφορά, τα πρότυπα και οι αξίες στις οποίες παραπέμπουν άμεσα ή έμμεσα οι κοινωνίες, αλλά κυρίως η δράση των πολιτών με στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.