Οσες κορόνες κι αν σηκώσει ο πρωθυπουργός, όσα ψέματα κι αν πει, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει ότι η πολιτική της υπαγορεύεται από τα συμφέροντα του ΣΕΒ και των άλλων μερίδων του κεφαλαίου

Προκαλώντας και απειλώντας το λαό να διαλέξει ανάμεσα στην ανεργία και σε ένα μεροκάματο της πείνας, χωρίς κανένα δικαίωμα και δουλειά ήλιο με ήλιο, ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε να νομιμοποιήσει την αντεργατική ζούγκλα που φέρνει η πολιτική της κυβέρνησης και ισχυρίστηκε ότι τα όσα αναφέρει το ΚΚΕ στην Ερώτησή του «δεν είναι αποτέλεσμα της δικής μας πολιτικής, αλλά είναι μια πραγματικότητα που οφείλουμε να αλλάξουμε και να αφήσουμε πίσω, μια αντιπαραγωγική οικονομία».

Διαστρέφοντας πλήρως τη θέση του Κόμματος για την Ανώτατη Εκπαίδευση, έφτασε στο σημείο να πει ότι «βεβαίως έχετε και εσείς ευθύνη, κυρία Παπαρήγα, γιατί εσείς συνεχώς στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ λέτε ότι δεν έχουν καμία σχέση οι σπουδές με την παραγωγική διαδικασία. Εχετε διαμορφώσει και εσείς με τους δικούς σας συνδικαλιστικούς φορείς ένα τείχος μεταξύ της παραγωγικής διαδικασίας, της περιφερειακής ανάπτυξης και βεβαίως του εκπαιδευτικού συστήματος κάτι που είναι παράλογο. Θεωρώ ότι είναι παράλογο και για αυτούς που θέλουν να λέγονται μαρξιστές».

Σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί το αγοραίο πανεπιστήμιο και να δικαιολογήσει τις μεταρρυθμίσεις που μετατρέπουν την ανώτατη εκπαίδευση σε παραμάγαζο των επιχειρήσεων, ο Γ. Παπανδρέου, όχι μόνο συκοφάντησε το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που διαχρονικά ζητάει σύνδεση των πτυχίων με το δικαίωμα στην εργασία, αλλά επιπλέον, απέδωσε τα σημερινά χάλια του πανεπιστημίου στο φοιτητικό κίνημα και ιδιαίτερα στις δυνάμεις εκείνες που με όρους στρατηγικής παλεύουν να φύγουν οι επιχειρήσεις από την εκπαίδευση.

Υπερασπιζόμενος τα μέτρα της κυβέρνησης, είπε ότι σήμερα επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας, αφού οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν υπερωρίες και δεν έχουν σιγουριά στη δουλειά τους. Ενας από τους λόγους, ισχυρίστηκε, για τον οποίο «ευθυνόμαστε όλοι για τον εργασιακό μεσαίωνα είναι ότι υπάρχουν διαφορετικοί τύποι και διαφορετικές ποιότητες συνδικαλιστικής εκπροσώπησης».

Κατά τον πρωθυπουργό, «όταν εμείς ερχόμαστε στη Βουλή και ρυθμίζουμε, αυτό βοηθά εκείνους που είναι καλά οργανωμένοι, τους συνδικαλιστές που έχουν δυνατότητες να εκφραστούν και να κινητοποιηθούν και δεν βοηθά τους άλλους οι οποίοι βρίσκονται ανοργάνωτοι και βεβαίως δεν εφαρμόζεται κανένας νόμος».

Με τέτοια έωλα ιδεολογήματα, ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε να πείσει ότι οι ανατροπές ευνοούν τους αδύναμους και την ίδια ώρα έκρυψε το γεγονός ότι την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα την έχουν οι συμβιβασμένες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες έχουν την πλειοψηφία και διαχρονικά έχουν βάλει πλάτη να περάσει κάθε αντεργατικό μέτρο αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις, οι οποίες, για παράδειγμα, αρνούνται την εγγραφή συμβασιούχων στα σωματεία των μονίμων, σε χώρους και κλάδους όπου υπάρχουν πολλές εργασιακές σχέσεις.

Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ακόμα ότι με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν «εναρμονίζουμε μια πραγματικότητα με τις εργασιακές υποχρεώσεις που υπάρχουν μέσα βεβαίως και από τις επιχειρησιακές συμβάσεις». Κατά τον Γ. Παπανδρέου, η επιχειρησιακή σύμβαση «δίνει μια σημαντική δυνατότητα και στον εργαζόμενο των μικρών επιχειρήσεων».

Ο ίδιος επανέλαβε το εκβιαστικό δίλημμα ότι «ή θα σώσουμε τις θέσεις εργασίας ή θα πιεστούν επιχειρήσεις να απολύσουν ή ακόμα και να κλείσουν. Εμείς έχουμε αποφασίσει ότι πρώτο μέλημά μας είναι η διατήρηση και η εξασφάλιση ακόμα και η πρόσβαση των νέων στη δουλειά». Απέφυγε, βέβαια, να πει ότι αυτή η «εξασφάλιση» γίνεται με μισθούς πείνας και χωρίς ίχνος εργατικών δικαιωμάτων.

Θα υπάρξουν, είπε, κάποιες θυσίες «αλλά είναι άλλο αν χάσει κάποιος τη δουλειά του, άλλο αν κλείσει μια εταιρεία που είναι πολύ δύσκολο να ξανασυσταθεί και είναι άλλο αν περάσει μια δύσκολη εποχή να μπορέσει μετά να σταθεί στα πόδια του, να μπορέσει όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά να αναπληρώσει ένα χαμένο εισόδημα ή μια χαμένη επιχειρηματικότητα και κέρδος».

Διαστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα είπε ότι με τα μέτρα δε δημιουργείται μεσαίωνας αλλά το αντίθετο: «Με το νέο πλαίσιο ούτε καταργούνται, ούτε αναιρούνται, ούτε υποβαθμίζονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. Ούτε καταργείται ο κατώτατος μισθός, ούτε καθιερώνονται ελεύθερες απολύσεις όπως ισχυρίζονται ορισμένοι και φυσικά δεν μειώνονται γενικευμένα οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα».

Βάζοντας στην ίδια μοίρα τους εργαζόμενους με τους εργοδότες στη λογική των ισότιμων «κοινωνικών εταίρων» είπε ότι «ενισχύεται η δυνατότητα διαπραγμάτευσης και σε επιχειρησιακό επίπεδο και μόνο όταν δεν υπογράφεται ειδική επιχειρησιακή σύμβαση δεν εφαρμόζονται οι κλαδικές. Δίνεται η δυνατότητα, ειδικά στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες να υπάρξει μια από κοινού διευθέτηση εργοδότη και σωματείου εργαζομένων απέναντι στο δίλημμα απολύσεις ή συγκράτηση μισθών. Αλλά ακόμα περισσότερο και μια ευκαιρία μετεξέλιξης της εταιρείας, συνεργασίας εργαζομένων και εργοδοτών για την ανασυγκρότηση των εταιρειών».

Στη δευτερολογία του, ο Γ. Παπανδρέου επιχείρησε να εμφανίσει την κυβέρνηση ως δύναμη που δίνει μάχες μέσα σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον και έφτασε στο σημείο να πει, απευθυνόμενος στην Αλ. Παπαρήγα: «Εγώ δεν σας λέω ότι είστε υπερεπαναστατικοί. Εγώ σας λέω ότι είστε συντηρητικοί, γιατί ουσιαστικά δεν βλέπετε που θα αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα με τον καλύτερο και προοδευτικότερο τρόπο».

Διαστρεβλώνοντας κατάφωρα την σχετική αναφορά της Αλ. Παπαρήγα για τη σύνδεση των Πανεπιστημίων με την παραγωγή προανήγγειλε την περαιτέρω είσοδο των ιδιωτών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Να δούμε μεθαύριο και την σχετική σας παράταξη την οποία βεβαίως καθοδηγείτε πολιτικά, όταν θα υπάρξουν ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες θα θέλουν να πάνε στα πανεπιστήμια και ζητήσουν πληροφόρηση, έρευνα, καινοτομία για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν, για να μπορέσουν να διατηρηθούν θέσεις εργασίας για να υπάρξει ανάπτυξη στην Περιφέρεια, εσείς θα στηρίξετε αυτή την προσπάθεια - αυτό καταλαβαίνω από τη σημερινή σας δήλωση. Και δεν θα βάλετε εσείς εμπόδια σε αυτήν την προσπάθεια»!

Τέλος, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την πολιτική κριτική που ασκεί το ΚΚΕ στην κυβέρνηση και να δώσει άλλοθι στη φιλομονοπωλιακή πολιτική της, ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε να εξισώσει τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ με τις καπιταλιστικές εταιρείες που βγαίνουν κερδισμένες από την πολιτική της κυβέρνησης, λέγοντας:

«Και εσείς, κυρία Παπαρήγα, στις δικές σας επιχειρήσεις, την "Τυποεκδοτική" και στον "902", κάνατε μειώσεις μισθών, κάνατε και απολύσεις. Και έχετε πει εδώ στη Βουλή ότι το κάνατε γιατί είχαμε μείωση κύκλου εργασιών. Και στην περίπτωση αυτή η λύση είπατε είναι να νοικοκυρέψεις τις εταιρείες αυτές. Αυτό είπατε εσείς σε σχέση με τις δικές σας επιχειρήσεις. Και δε δίνεται το δικαίωμα σε κανέναν άλλο να κάνει αυτό το νοικοκύρεμα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Εμείς ευχόμαστε να νοικοκυρέψετε την "Τυποεκδοτική" και τον "902". Αλλά θέλουμε να σας πούμε ότι εμείς θα νοικοκυρέψουμε τη χώρα σε όφελος και της χώρας και των πολιτών και των εργαζομένων και με την πρόνοια να μη χαθούν θέσεις εργασίας».

Eurokinissi

Η Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή

«Αναρωτήθηκα σήμερα το πρωί: Από τη στιγμή που χτες το βράδυ καταθέσατε το πολυνομοσχέδιο που αφορά τις εργασιακές σχέσεις και με τις διαδικασίες "fast track" πάτε να το ψηφίσετε την Τρίτη, τι νόημα έχει έστω και αυτή η σύντομη μορφή συζήτησης που γίνεται μέσα στη Βουλή;

Εχετε μεγάλη αυταπάτη αν πιστεύετε ότι με τη διαδικασία "fast track" και κυρίως βάζοντας αυτή τη συζήτηση και την ψηφοφορία την Τρίτη, δηλαδή μια μέρα πριν από τη γενική πανελλαδική απεργία, κατά κάποιο τρόπο η απεργία χάνει το ρόλο της και την αξία της. Τα αποτελέσματα των κινητοποιήσεων και των απεργιών δεν κρίνονται σε μια μέρα, όταν έχουμε να κάνουμε με μια επικίνδυνη κυβέρνηση, θα έλεγα την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Σας έλαχε ο κλήρος να ηγηθείτε αυτών των βάρβαρων μέτρων. Εν πάση περιπτώσει σε τέτοιες συνθήκες, όταν έχεις να κάνεις με μια κυβέρνηση που είναι αποφασισμένη κυριολεκτικά να γράψει το λαό στα παλιά της τα παπούτσια και να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που επιβάλλει όχι μόνο η τρόικα αλλά γενικότερα το ελληνικό και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, τότε αυτό που έχει αξία είναι και απεργίες να γίνονται και μετά την ψήφιση του νόμου και όλα αυτά μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν ένα στάδιο προετοιμασίας μιας καθολικής και ουσιαστικής αντεπίθεσης.

Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα: Αυτά που φέρατε για τις εργασιακές σχέσεις, τις Συμβάσεις κλπ. δεν αφορούν σε καμία περίπτωση ούτε το χρέος ούτε τα ελλείμματα. Είναι υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι ελληνικές κυβερνήσεις και - να το πούμε συνολικότερα - η καπιταλιστική Ελλάδα απέναντι στην Ευρώπη, απέναντι, αν θέλετε, στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, για να ξεθεμελιώσει κυριολεκτικά ό,τι κατακτήσεις υπήρχαν μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να καταργήσει την έννοια της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, της Κλαδικής Σύμβασης.

Εν πάση περιπτώσει, θέλω απλώς να σας κάνω μια ερώτηση: Οταν λέτε ότι οι "κοινωνικοί εταίροι" συναποφασίζουν, το πιστεύετε αυτό; Εδώ σε περίοδο ευνοϊκής - ας πούμε - συγκυρίας η εργοδοσία έκανε ό,τι ήθελε απέναντι στους εργαζόμενους. Πιστεύετε ειλικρινά ότι υπάρχουν "κοινωνικοί εταίροι" και ότι αυτοί που κυριολεκτικά ληστεύουν το μόχθο του λαού και έχουν την ιδιοκτησία στα χέρια τους είναι ισότιμοι με τους εργαζόμενους;

Ξέρετε τι γίνεται σήμερα στους τόπους δουλειάς, τι γινόταν και πριν πέντε και δέκα χρόνια και τι γίνεται και σήμερα; Ούτε το "740 ευρώ" που υποτίθεται ότι θα περάσει. Με 300 και 400 ευρώ θα κλείνονται οι Συμβάσεις και θα παρακαλούν οι εργάτες να παίρνουν 300 και 400 ευρώ προκειμένου να μην απολυθούν. Γιατί κοροϊδεύετε τον κόσμο, ότι "βάλατε φρένο" με τη συμφωνία των "κοινωνικών εταίρων";

Στη δευτερολογία της και απαντώντας στα όσα είπε ο Γ. Παπανδρέου στην απάντησή του, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Ειλικρινά καταφέρατε να με κάνετε να νιώσω πάρα πολύ μεγάλη έκπληξη. Ετσι μου ήρθε σαν μπάλα του μπιλιάρδου στο κεφάλι.

Δύο πράγματα: Πρώτον, αυτά που είπατε για την πορεία της ελληνικής οικονομίας ή, ας το πω αλλιώς, της ελληνικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, ότι δηλαδή μηδενίσατε τα πάντα, ό,τι έχει γίνει από το 1974 μέχρι σήμερα. Και, βεβαίως, ανάπτυξη καπιταλιστική έγινε, εκσυγχρονισμός υπήρξε, τα μηδενίσατε όλα αυτά, προκειμένου να δικαιολογήσετε αυτά που γίνονται από εδώ και μπρος, τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν και στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας, αλλά πάνω απ' όλα στη ζωή και στις θέσεις των εργαζομένων.

Δεύτερον, με συγχωρείτε, κύριε πρωθυπουργέ, αλλά με μικροπρέπεια μιλήσατε απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σε σχέση με την "Τυποεκδοτική" και τον "902". Στο σπίτι του κρεμασμένου μη μιλάτε για σκοινί. Δεν πρόκειται να σας απαντήσω γι' αυτά, γιατί πρόκειται για μικροπρέπεια.

Θα σας απαντήσω, όμως, στο πρώτο. Πάμε για γενικευμένη ισοπέδωση, προς τα κάτω, της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, της επιχειρησιακής, της ατομικής. Κι αν ο λαός δεν αντεπιτεθεί και δε σας "πάρει με τις πέτρες" - πολιτικά εννοώ - κι εσάς και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση ανάλογη, τότε, πραγματικά, η ατομική σύμβαση και η εθνική θα συμπίπτουν προς τα κάτω.

Αυτή είναι η πολιτική. Και δε θα υπάρχουν αντιφάσεις και νομικές ατέλειες, διότι αυτό θέλουν οι βιομήχανοι. Αυτό σας ζητάνε. Δε θέλουν να τα περνάνε με το μαστίγιο στους εργαζόμενους και με το "έτσι θέλω" να παραβιάζουν το νόμο. Θέλουν ένα νόμο βάρβαρο, που να εμφανίζονται - και αυτοί και η Δικαιοσύνη - ότι είναι νόμιμοι και προστατεύουν την εργασιακή νομιμότητα.

Θα σας απαντήσω, όμως, στα άλλα ζητήματα, γιατί αυτά μπορούμε να τα δούμε και τις επόμενες μέρες.

Είναι γεγονός ότι όλη η μεταποιητική βιομηχανία καταβαραθρώνεται στην Ελλάδα. Υπάρχουν κλάδοι σύγχρονοι, με νέες τεχνολογίες, που αυτήν τη στιγμή έχουν μειωμένη παραγωγή προϊόντων. Στασιμότητα μέχρι μείωση. Και στις κατασκευές, όμως, και στη ναυπηγοεπισκευή κλπ. Και κλάδοι σε σύγχρονους τομείς. Τρεις, τέσσερις είναι οι κλάδοι που έχουν μία σχετική αύξηση της παραγωγής, για να πάρω ένα δείκτη - γιατί για εμάς δείκτης δεν είναι μόνο η παραγωγή και οι τεχνολογίες, είναι κι ο άνθρωπος - από αυτά που εσείς αναδεικνύετε.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φταίνε και ο συνδικαλισμός; Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι εμείς με τον κυβερνητικό και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό δεν τα έχουμε καθόλου καλά. Αυτοί φταίνε; Από πότε έχουμε όλα αυτά τα συμπτώματα; Είναι ή δεν είναι από τότε που ξεκίνησε η πορεία ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή, αν θέλετε, μέσα στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά με τις συνθήκες που υπάρχουν; Η πορεία, η εξέλιξη της αγροτικής παραγωγής; Φταίνε, δηλαδή, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Κι εδώ τα φορτώσατε στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Καταρχήν, τους μισθούς, τις συντάξεις, τη θέση, ας το πούμε, του εργαζόμενου λαού μέσα στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία, την καθορίζουν τα μονοπώλια. Αυτοί είναι που καθορίζουν το ύψος και το επίπεδο των μισθών, δεν το καθορίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και, βεβαίως, είναι πάρα πολύ γνωστό ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τη μια μεριά έχουν να αντιμετωπίσουν τη δίκαιη πίεση της εργατικής τάξης να ανεβαίνουν οι μισθοί και να βελτιώνεται η ζωή τους - που είναι πολύ δίκαιη πίεση - και από την άλλη έχουν κυριολεκτικά την καταιγίδα της επίθεσης των μονοπωλίων. Εσείς δε βλέπετε τίποτε άλλο. Στις μεγάλες επιχειρήσεις όλα γίνονται καλά.

Η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, όπως λέτε εσείς, και η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας σημαίνει το εξής πράγμα: Ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη, με τη συνδρομή των νέων τεχνολογιών πια κι όχι με τη συνδρομή των μεθόδων εκείνων που υπήρχαν πριν τριάντα ή σαράντα χρόνια. Η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας θα είναι ο καταλύτης της εξαθλίωσης του λαού με όρους σύγχρονους.

Τέλος, είπατε ορισμένα πράγματα για τα Πανεπιστήμια. Τι να σας πω; Ξέρω, έχετε πάρα πολλή δουλειά κι ενδεχομένως οι συνεργάτες σας δε σας δίνουν έστω ένα ρεζουμέ των θέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τη βιομηχανία, για την αγροτική παραγωγή, για τη ναυτιλία, για την αλιεία, για την Παιδεία. Κι αν είναι κάποιοι που συνδέουν απόλυτα την Παιδεία με την παραγωγική διαδικασία - όχι μόνο, όμως, είναι και ο Πολιτισμός κλπ. - είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας από φύση, θέση, από ιδεολογία, θεωρία κλπ.

Αφήστε τα, λοιπόν, αυτά, ότι εμείς δεν τα συνδέουμε. Ισα ίσα, από αυτήν τη σκοπιά είναι οι προτάσεις μας. Κι εδώ, όμως, πάλι αποδίδετε στο φοιτητικό συνδικαλισμό τα προβλήματα της Παιδείας. Δεν το παρακάνετε; Αυτό δεν είναι κυριολεκτικά προανάκρουσμα διώξεων στους τόπους δουλειάς και στα Πανεπιστήμια;

Με την ευκαιρία, για ψάξτε καλύτερα το τμήμα εκείνου του καθηγητικού κατεστημένου που σας ανήκει ή, αν θέλετε, σας φιλάει το χέρι πρόθυμα - και σε σας και της Νέας Δημοκρατίας - και τις παρατάξεις σας τις συνδικαλιστικές και δείτε, έχουν γίνει γραφεία ευρέσεως εργασίας, γραφεία όπου πουλούν τις υποτροφίες, πουλούν τις μετατάξεις. Εδώ δεν πρόκειται για δράση συνδικαλιστική, ρεφορμιστική, οπορτουνιστική, όπως λέμε κι εμείς. Αυτοί κι αν είναι μηχανισμοί διασπάθισης χρημάτων...

Δεν μπορείτε να μιλάτε καθόλου για τη δράση της ΚΝΕ, τη δράση της Πανσπουδαστικής μέσα στα Πανεπιστήμια. Μπορεί να διαφωνείτε, αλλά ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι μόνο θυσίες κάνουν αυτά τα παιδιά και τίποτε άλλο. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μιλάτε και να εξισώνετε τη δράση των παρατάξεων.

Δείτε πού έχουν καταντήσει - ρωτήστε την κ. Διαμαντοπούλου, της δώσαμε μια φορά σε συνάντηση και συγκεκριμένα στοιχεία για την Παιδεία - οι παρατάξεις μέσα στα Πανεπιστήμια. Στο μοίρασμα, στη διανομή των κουπονιών, στη διανομή των υποτροφιών κλπ.

Να σας πω και το τελευταίο: Η παράταξη της ΠΑΣΠ είναι που πέταγε μέσα από τις εστίες φοιτητές οι οποίοι έπρεπε να ζήσουν μέσα στις φοιτητικές εστίες γιατί δεν είχαν χρήματα. Δεν ξέρω τι άλλα συμφέροντα υπάρχουν. Δε λέω ότι όλη η ΠΑΣΠ, όλη η ΔΑΠ είναι τέτοια παιδιά. Θα σας πω, όμως, καθαρά ότι οι μηχανισμοί αυτών των παρατάξεων αύριο θα κάνουν σύμπραξη με τους καθηγητές και θα πουλάνε και τις αποφάσεις των κομμάτων.

Σας παρακαλώ πάρα πολύ, λοιπόν, κρίνετε αυτά που λέμε - δε σας αρέσουν, τα θεωρείτε υπερεπαναστατικά, δεν ξέρω τι τα θεωρείτε - αλλά δεν έχετε κανένα δικαίωμα.

Τέλος, εργατική, συνδικαλιστική αριστοκρατία, που θα παίρνουν μεγαλύτερους μισθούς, θα υπάρχει πάντα. Και 5.000 και 6.000 και 10.000. Και εργάτες θα είναι και υπάλληλοι, γιατί αυτοί είναι οι σύμμαχοί σας.

Κύριε Παπανδρέου, εμείς σας κάνουμε και ορισμένες άλλες προτάσεις. Δε θα σώσουν τον ελληνικό λαό από τη φτώχεια. Εν πάση περιπτώσει, όμως, επειδή βλέπετε τα πράγματα και από την ηθική πλευρά και τη διαπαιδαγωγική, θα ήθελα να σας πω τα εξής:

Τρεις φορές έχουμε φέρει εδώ το θέμα να καταργηθούν οι βουλευτικές συντάξεις, να μειωθούν στο κατώτατο οι βουλευτικές αποζημιώσεις. "Οχι", "όχι", "όχι"! Ε, δεν έχετε αντίληψη, λοιπόν, και για την αριστοκρατία του πολιτικού προσωπικού; Βέβαια, μας παίρνει η μπάλα κι εμάς, που παίρνουμε αυτό το μισθό, δεν τον παραλαμβάνουμε, τον παίρνει το Κόμμα και τον κάνει πολιτική προπαγάνδα, όπως τον κάνει.

Εν πάση περιπτώσει, όμως, την εργατική, την πολιτική αριστοκρατία και τη συνδικαλιστική δεν πρόκειται να την καταργήσετε με τίποτα. Και δεν το βλέπουμε μόνο από την ηθική πλευρά το ζήτημα».