Αντίθετα, από την πλευρά του ΚΚΕ αμφισβητήθηκαν στη βάση τους οι πολιτικές επιλογές που ακολουθούνται. «Τι μας ωφέλησε η πολιτική που ακολουθείται;» έθεσε εξαρχής το ρητορικό ερώτημα με την ομιλία της η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας ότι αυτή συνίσταται στο ότι η Ελλάδα είναι «δεδομένος σύμμαχος και εταίρος» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οπως επισήμανε, δεν έχει γίνει δεκτή καμία ελληνική θέση τα τελευταία 15 με 20 χρόνια, την ίδια ώρα που το υποτιθέμενο «κοινοτικό κεκτημένο» δε βρίσκει καμία εφαρμογή ούτε στο θέμα της Κύπρου ούτε και στα θέματα του Αιγαίου, ενώ το «διεθνές δίκαιο» γίνεται «λάστιχο» στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Η Αλέκα Παπαρήγα απαίτησε την απαγκίστρωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επιδιώξεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Από την πλευρά του ΣΥΝ, ο Αλ. Αλαβάνος εμφανίστηκε σύμφωνος με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, επαναφέροντας τις αυταπάτες περί μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης - αντίπαλο των ΗΠΑ. Στη συζήτηση παρενέβη και η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη.

Eurokinissi

Με το ερώτημα αυτό η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, έθεσε το θέμα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας επί της ουσίας καλώντας τους απολογητές της ευρωΝΑΤΟικής πολιτικής να αναφέρουν συγκεκριμένα «ποιες ελληνικές θέσεις έχουν γίνει αποδεκτές όχι σε ένα χρόνο, αλλά σε δέκα, δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια, στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ή από τις ΗΠΑ».

Ολόκληρη η ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, έχει ως εξής:

«Σκέφτομαι να ξεκινήσω κάνοντας μία, ας το πω, συνθηκολόγηση, μία προσωρινή παραχώρηση. Να δεχτώ ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αντισταθεί και να αντιδράσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ενώσεων που συμμετέχει, όπως το ΝΑΤΟ, όταν κρίνει ότι μια σειρά αποφάσεων δε συμφέρουν τον ελληνικό λαό, ή δε συμφέρουν την ειρήνη και τη διαφύλαξη των συνόρων στην περιοχή. Να δεχτώ, επίσης, ότι το ίδιο προσπάθησε και έκανε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προσωρινά να δεχτώ ότι είναι έτσι. Βάζουμε, λοιπόν, ευθέως το εξής ερώτημα: Διαπραγματεύεται η ελληνική κυβέρνηση, αντιδρά και αντιστέκεται. Οταν δεν "πείθει" - βάζω εισαγωγικά, γιατί δεν είναι θέμα πειθούς - όταν εν πάση περιπτώσει αυτές οι αντιστάσεις δε λαμβάνονται υπόψη, θα είναι δεδομένη η ελληνική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε συγκεκριμένα ζητήματα, που αφορούν το Κυπριακό, τα Βαλκάνια, το Αιγαίο; Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε το εξής: "Να πούμε και κανένα ΟΧΙ". Βέβαια, δε μας είχε συνηθίσει σε "όχι", στη μακρόχρονη θητεία του.

ICON

Πάρτε την τελευταία δεκαεξαετία. Υπάρχουν σήμερα προτεκτοράτα στα Βαλκάνια; Υπάρχει δρόμος να γίνουν και νέα προτεκτοράτα στα Βαλκάνια και όχι μόνο; Εδώ το Ιράκ τριχοτομείται. Θα μου πείτε ότι το Ιράκ δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης απλώνεται και ως εκεί. Χρόνια τώρα το ΝΑΤΟ αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στον εναέριο χώρο και τη δυνατότητα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια. Οποτε βεβαίως χρειαστεί - εμείς έχουμε συγκεκριμένη θέση γι' αυτό - εξαιρεί τη Λήμνο, σιγοντάρει την ηγεσία της Τουρκίας στις διεκδικήσεις της και βέβαια οι περισσότερες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ είναι ταυτόχρονα και μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ευρωπαϊκή Ενωση τι θέση παίρνει γι' αυτό;

Ας πάρουμε τη θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα θέματα της Μέσης Ανατολής. Πού βρίσκονται οι διαφορές της σε σχέση με την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Ουσιαστικά παρέχεται στήριξη στο Ισραήλ με τη συμμετοχή στο ναυτικό αποκλεισμό του Λιβάνου. Και το λέω αυτό, γιατί είναι και ένα γεγονός που μας ενδιαφέρει και δημόσια μάλιστα διατυπώθηκε από τη Γερμανίδα καγκελάριο ότι η Γερμανία ηγείται της ναυτικής δύναμης στο Λίβανο. Και δεν είναι ειρηνευτική δύναμη αυτή. Και δεν είναι τυχαίο ότι, λίγες μέρες μετά την επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο και τα εγκλήματα που έκανε εκεί και συνεχίζει να κάνει και στην Παλαιστίνη, νότια της Κρήτης πραγματοποιήθηκε στρατιωτική άσκηση της χώρας μας, με δυνάμεις των υπό ένταξη χωρών της Μέσης Ανατολής στο λεγόμενο Συνεταιρισμό για την ειρήνη, στον προθάλαμο δηλαδή του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή και του Ισραήλ, του επιτιθέμενου Ισραήλ. Δεν είδα η ελληνική κυβέρνηση να έχει μια προσωρινή ευαισθησία, έστω αναβολής αυτής της άσκησης.

Υπάρχει πρόβλημα και ένταση με το ζήτημα των πυρηνικών όπλων. Ακουσα τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να λέει να σταματήσει η εξάπλωση των πυρηνικών όπλων. Από εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Δηλαδή, καλώς έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, καλώς έχει το Ισραήλ, καλώς έχει η Ινδία, καλώς έχει το Πακιστάν ή οποιαδήποτε άλλη χώρα. Εμείς - για να το ξεκαθαρίσουμε, για να μην υπάρχει παρεξήγηση - είμαστε εναντίον της ύπαρξης των πυρηνικών όπλων καταστροφής και είμαστε υπέρ όχι να σταματήσει η εξάπλωση, αλλά να καταργηθούν. Να κάνω μια απλή πρόταση. Πείραζε, δηλαδή, έστω και φραστικά, να γινόταν μια προσπάθεια το ελληνικό Κοινοβούλιο και όλα τα εθνικά Κοινοβούλια να μιλήσουν για την απαγόρευση; Από παντού, όμως. Οχι κάποιοι να έχουν, όχι να έχουν οι θύτες και να μην έχουν τα θύματα ή τα αυριανά θύματα. Δε θέλω να σταθώ, διότι υπάρχει μεγάλη ιστορία από τη δεκαετία του '70 για τη συμφωνία κατάργησης και περιορισμού των πυρηνικών όπλων και για την προστασία των δυνάμεων που δεν έχουν πυρηνικά όπλα ή δε θέλουν να αναπτύξουν. Αυτά όλα έχουν καταργηθεί. Και επομένως έχουμε τώρα το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα κλπ., για τους δικούς της λόγους η καθεμία, να θέλει να δημιουργήσει μία ασπίδα προστασίας στον εαυτό της. Αυτό είναι το ζήτημα; Η μη εξάπλωση; Κάποιοι θα έχουν και κάποιοι δεν έχουν; Και αυτοί που τα έχουν ποιοι είναι; Οι αρχάγγελοι; Εμείς, λοιπόν, συμφωνούμε να καταργηθούν, να μην έχει κανένας. Και ας πάμε κοντά στην περιοχή μας: Πλήρης αποπυρηνικοποίηση της Μέσης Ανατολής. Και το Ισραήλ να μην έχει».

Σχολιάζοντας τις απόψεις που θεωρούν θετική τη στάση της ΕΕ στο διεθνή χώρο η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Ας πάμε παρακάτω, για το κοινοτικό κεκτημένο και για το ότι, όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση - γιατί αυτή είναι η ουσία - παρεμβαίνει στις παγκόσμιες υποθέσεις και όταν είναι δεδομένη η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτές τις πρωτοβουλίες, η ειρήνη κατοχυρώνεται. Εχει πολλαπλασιαστεί η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε δυνάμεις κατοχής. Και μάλιστα αυτό θεωρείται ότι είναι θετικό. Συμπληρωματική δύναμη, θέλετε, μη συμπληρωματική θέλετε, ισότιμη δύναμη του ΝΑΤΟ, ισότιμη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών; Επιθετικούς σκοπούς υπηρετεί. Και με την ευκαιρία, κύριε πρωθυπουργέ, διαβάζουμε ότι τώρα πρέπει να αναβαθμιστεί η ελληνική συμμετοχή στο Αφγανιστάν και από τη δεύτερη γραμμή πυρός να περάσουμε στην πρώτη. `Η στη δεύτερη είσαι, ή στην επιμελητεία ή στα μαγειρεία, κατά τη γνώμη μου στρατό κατοχής υπηρετείς. Τώρα έφυγε και δεύτερη δύναμη δεκατεσσάρων Ελλήνων αξιωματικών. Ολα αυτά που είδαμε με τους Γερμανούς στρατιωτικούς στο Αφγανιστάν δεν είναι περιστασιακά. Ιδέα δεν έχουμε τι κάνει η ελληνική δύναμη εκεί. Αν θέλετε, έχουμε ιδέα, αλλά αυτό που λέτε επίσημα. Τι υπηρετεί, πώς υπηρετεί, τι κινδύνους διατρέχει, τι πληρώνουμε, για ποιο σκοπό; Και εσείς ξέρετε και το ΠΑΣΟΚ ξέρει και εμείς ξέρουμε και ο Συνασπισμός ξέρει, αλλά στον ελληνικό λαό όλα αυτά τα εμφανίζετε σαν αναβάθμιση της ελληνικής συμμετοχής και αναβάθμιση της Ευρώπης στις διεθνείς υποθέσεις. Σαφώς εμείς δεν είμαστε ούτε υπέρ της τρίτης, ούτε υπέρ της δεύτερης, ούτε υπέρ της πρώτης γραμμής κρούσης. Είμαστε υπέρ της πλήρους αποχώρησης. Και όλα αυτά λέγονται ειρηνευτικές αποστολές. Κάτω από τις ειρηνευτικές αποστολές υπάρχει το Γκουαντάναμο και όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει.

Με την ευκαιρία, λένε ότι πρόκειται να γίνει άσκηση του ΝΑΤΟ μέσα στο Νοέμβρη όπου θα κάνει μία άσκηση για υποκλοπές πάνω από τη Μεσόγειο και πάνω από τη χώρα μας, με σύγχρονα αεροσκάφη υποκλοπών. Διαβάσαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση ψέλλισε, λόγω του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών, να εξαιρεθούν οι τηλεφωνικές υποκλοπές από την άσκηση. Τώρα θα κάνουν γενικές υποκλοπές και δε θα κάνουν μέσα από τα τηλέφωνα. Και με την ευκαιρία, δεν έχει βγει στο φως της δημοσιότητας. Εχει βγει αλλά καμιά κυβέρνηση δεν το δέχεται. Ποιος έκανε συμφωνίες; Εκανε το ΠΑΣΟΚ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε σε εθνική βάση, είτε ως προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τα ζητήματα των υποκλοπών, των παρακολουθήσεων. Ποιες συμφωνίες έχει δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Αυτά πρέπει να είναι γνωστά. Δεν μπορεί όλη αυτή η ιστορία να μετατρέπεται σε ένα κυνήγι μαγισσών ή στην καλύτερη περίπτωση σαν μια διαμάχη των δύο κομμάτων. Ποιο στόχο έχουν οι υποκλοπές; Εδώ υπάρχουν διεθνείς συμφωνίες και πλήρης νομιμοποίηση. Το ΝΑΤΟ κάνει άσκηση για την πραγματοποίηση των υποκλοπών. Και τώρα θα συζητάμε σε εθνικό επίπεδο να πάρει μέτρα η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Και λένε να κάνουμε και εθνική επιτροπή και να υπάρχει και εθνική συναίνεση για να καταργηθούν οι υποκλοπές. Μας ειρωνεύονται μάλιστα μερικά κόμματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αριστερά και ανανεωτικά, ότι υποτιμούμε τους θεσμούς. Μα, αφού γίνονται ασκήσεις από το ΝΑΤΟ για τις υποκλοπές και η άσκηση είναι επίσημη. Ποια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας θα μας προστατεύσει; Πώς θα προστατεύσει τα πολιτικά, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τα δικαιώματα της ατομικής ζωής; Εχουν τελειώσει αυτά».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στις εξελίξεις στο Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τονίζοντας: «Ας πάμε τώρα στο θέμα του Κυπριακού. Για εμάς έχει χαθεί ήδη ο διεθνής χαρακτήρας. Την ευθύνη έχει η προηγούμενη κυβέρνηση - σε ό,τι μας αφορά -, δεν είναι η σημερινή κυβέρνηση αποκλειστικά υπεύθυνη. Φυσικά έχει τη συνδρομή της και η σημερινή κυβέρνηση. Εχει αποδιεθνοποιηθεί κυριολεκτικά. Και ό,τι προωθείται αυτή τη στιγμή δεν απέχει, όπως είπα και προηγούμενα, από το "σχέδιο Ανάν". Το πράγμα είναι πάρα πολύ σοβαρό, είναι σκοτσέζικο ντους.

Εάν η Ευρωπαϊκή Ενωση πάρει σωστή θέση για το Κυπριακό θα είναι από σπόντα και όχι από αρχές. Ομως, μην το αποκλείσουμε και ας αξιοποιήσουμε και τις πόρτες βέβαια. Θέση αρχών δεν πρόκειται να πάρει, θα είναι σε σχέση με την Τουρκία.

Ομως, τα πράγματα είναι επίσης σοβαρά και σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι εμείς είμαστε υπέρ της ειρηνικής συμβίωσης των δύο χωρών, όχι μόνο στο επίπεδο λαών, που για εμάς είναι πάγια θέση, αλλά και στο επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων. Θεωρούμε ότι οι λαοί έχουν κοινά συμφέροντα να παλέψουν για βαθιές αλλαγές στη χώρα τους και έχουν και κοινό αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού. Ομως, μιλάμε για ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία των δύο χωρών σε επίπεδο κρατών. Δεν έχουμε κανένα λόγο να αξιοποιούμε τίποτα για να οξύνουμε τις αντιθέσεις. Ομως, και εδώ υπάρχουν όρια. Για εμάς, η επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας στα 12 μίλια είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Βεβαίως, η άσκηση αυτού του δικαιώματος είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Ομως, τα ζητήματα έχουν σχέση με τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου και συνδέονται και με την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Δεν είναι μόνο ελληνοτουρκικό ζήτημα. Και όλα αυτά τώρα τα περί Δικαστηρίου της Χάγης, κλπ., που είπε ο κ. Παπανδρέου, είναι για να βρεθεί ένας τρόπος να "επιλυθεί" το ζήτημα και να πούμε ότι είναι νομικό το θέμα, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς και να είμαστε δεδομένοι στο εκάστοτε Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο θα τοποθετηθεί - υποτίθεται - με ένα διεθνές δίκαιο το οποίο έχει γίνει "λάστιχο". Ο διάλογος πρέπει να υπάρχει, να συνεχίζεται, με στόχο τον αμοιβαίο σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας και εδαφικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των δύο χωρών. Δεν αναγνωρίζουμε - και το λέμε - μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων ούτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε στις ΗΠΑ, ούτε πουθενά. Και μ' αυτή την έννοια, δεν αναγνωρίζουμε τη Δήλωση της Μαδρίτης και τα Συμπεράσματα του Ελσίνκι του 1999 για το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Δε θα επαναφέρω άλλες θέσεις που έχουμε για τις ξένες βάσεις, κλπ. Παραμένουν για μας, αλλά δε νομίζω ότι αυτή την ώρα θα τις ακούσει κανείς. Απορρίπτουμε την τεχνική συμφωνία στο Αιγαίο και να πω το τυπικό τώρα, "διεκδικούμε λύση για το Κυπριακό στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και σε αντίθεση με το σχέδιο Ανάν"».

Η Αλ. Παπαρήγα σχολιάζοντας τις ομιλίες του πρωθυπουργού αλλά και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, από τις οποίες προέκυπτε εφησυχασμός για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, υπογράμμισε:

«Υπάρχουν ορισμένα προβλήματα στην περιοχή που μας απασχολούν πάρα πολύ. Δεν πρέπει να αφαιρούμαστε από το γεγονός ότι η περιοχή που ζούμε - και δεν είναι μόνο η Ευρώπη, αλλά και η περιοχή του Αιγαίου, της Μεσογείου κλπ. - είναι μια περιοχή που περικλείει πάρα πολλούς κινδύνους. Αυτό το λέω γιατί, κύριε πρωθυπουργέ, και με την ομιλία σας καθησυχάζετε τον ελληνικό λαό, λέγοντας ότι το θέμα είναι να λειτουργήσουν τα όργανα, να συζητήσουμε, κλπ. Ο κ. Παπανδρέου προσθέτει να γίνονται πολλά αεροπορικά ταξίδια, να ταξιδεύει συνέχεια ένας πρωθυπουργός - και μετά να λέει ότι είναι εκτός Ελλάδας - για να λύνει τα προβλήματα. Καθησυχάζουμε, λοιπόν, τον ελληνικό λαό και τους γειτονικούς λαούς ότι υπάρχουν δίκαια πράγματα, ότι θα καθίσουμε σ' ένα τραπέζι, ότι θα πείσει ο ένας τον άλλο, ότι θα υπάρξουν αποφάσεις και ότι όλα βαίνουν καλώς. Λέμε, λοιπόν, τι προβλήματα υπάρχουν:

-- Υπάρχει η πολιτική διάσπαση της Μέσης Ανατολής που ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και εδώ σιγοντάρει και η Ευρωπαϊκή Ενωση - αναμειγνύεται - και η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει λόγο. Δεν αρέσει στην ελληνική κυβέρνηση - και της προηγούμενης και της σημερινής - αυτό, αλλά είναι δεδομένη, δε θα αντιδράσει.

-- Επίσης, υπάρχει ανταγωνισμός, από πού θα περάσουν οι αγωγοί του φυσικού αερίου ή του πετρελαίου και πού θα κατασκευαστούν τα έργα. Είναι ένας ανταγωνισμός, ο οποίος μπορεί να μετατρέψει τους λαούς σε θύματα. Και δεν είναι μόνο οικονομικός ανταγωνισμός, με συνέπεια τις κοινωνικές αδικίες, αλλά μπορεί να γίνει και στρατιωτικός.

-- Το κύριο πρόβλημα που εμφανίζεται σήμερα στην περιοχή είναι η σχέση Τουρκίας-Ιράν-Ιράκ, σε σχέση και με τους αγωγούς. Η Τουρκία εκβιάζει γιατί φοβάται τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, αυτόνομου κουρδικού κράτους και εκβιάζει ανοιχτά και έχει πλάτες σ' αυτούς τους εκβιασμούς.

Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Η Τουρκία μπορεί να πάρει ανταλλάγματα και στο Αιγαίο και στην Κύπρο και, ενδεχομένως, με συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν και στη Θράκη. Βάζουμε το "μπορεί", γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο, αλλά δεν μπορούμε να αισθανόμαστε καθησυχασμένοι. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να παίξει ούτε με τη Θράκη ούτε με τα θέματα της μειονότητας και αρνούμαστε να χρησιμοποιείται η μειονότητα από τον καθένα.

Ας πάρουμε, όμως, τους κινδύνους που επίσης συνεπάγεται η πολιτική που λέμε "Ενεργειακή Κοινότητα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη". Εμείς υποδηλώσαμε από την πρώτη στιγμή πως πέρα από το γεγονός ότι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν είναι τριακόσιες, δεν είμαστε αντίθετοι να υπάρχουν αγωγοί - ίσα ίσα οι αγωγοί μειώνουν το κόστος - αλλά δεν μπορούμε να δούμε το ζήτημα τεχνικά, γιατί το κόστος δε θα μειωθεί γιατί θα είναι οι επιχειρηματίες που κινούν την υπόθεση και ανεβάζουν το κόστος - δεν είναι το κράτος, δεν είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις - αλλά πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά: Η Ελλάδα έχει γίνει ένα πεδίο μιας τέτοιας αντιπαράθεσης, που δεν είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της χώρας μας και των λαών της περιοχής. Εχει εκδηλωθεί η σαφής αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών για την υλοποίηση της συμφωνίας του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και δε φοβούνται τόσο το πετρέλαιο, όσο το φυσικό αέριο. Εδώ, και αν λειτουργήσουν αυτοί οι αγωγοί, αναβαθμίζεται η σημασία του Αιγαίου, της Θράκης, της Μακεδονίας και της Κύπρου για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία και την περιοχή του Καυκάσου. Εδώ, όμως, αυτά εμπλέκονται με πολιτικά προβλήματα της περιοχής.

Θα μου πείτε, μα οι αγωγοί χρειάζονται. Ναι, αλλά δεν μπορεί να συζητάμε για την εξωτερική πολιτική, ενώ συζητάμε για πολιτικά ζητήματα, γιατί δεν είναι μόνο η οικονομική συνεργασία. Η οικονομική συνεργασία έχει και στρατιωτικό εποικοδόμημα και πολιτικό, για να μην πω ότι έχει και πολιτιστικό, κλπ. Και μπορεί να έχει και καλό εποικοδόμημα, αλλά και κακό. Εν πάση περιπτώσει, όταν υπάρχουν όλες αυτές οι αντιθέσεις, δεν μπορεί να καθησυχάζουμε τον ελληνικό λαό ότι όσο περισσότερο η Ελλάδα συμμετέχει στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις, από χέρι αυτό την οδηγεί στην ειρήνη και στην αναβάθμιση. Εμείς είχαμε προειδοποιήσει από το 2005 ότι θα ζήσουμε μια ένταση ανταγωνισμού για τον ουσιαστικό έλεγχο των μετοχοποιημένων ήδη επιχειρήσεων της ΔΕΗ και των ΕΛΠΕ, από ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους και μάλιστα είχαμε αναφερθεί και στην επίσκεψη του κ. Αλογοσκούφη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι Αμερικάνοι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τον έλεγχο της ΔΕΗ. Το αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, είναι να ενταθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας. Κι ενώ πραγματικά μπαίνουμε στο "κλαμπ" - ας πούμε - το διεθνές των συνεργασιών, η ενεργειακή μας εξάρτηση μεγαλώνει. Οι ιδιωτικές επενδύσεις - όπως είπα και προηγουμένως - σε σταθμούς παραγωγής θα πάνε προς τις χώρες με φθηνότερο κόστος ηλεκτροπαραγωγής, δηλαδή στη Σερβία, στο Κοσσυφοπέδιο, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία. Η ουσιαστική κατάργηση των τελών διέλευσης θα αυξήσει το μερίδιο των προμηθευτών σε βάρος της εγχώριας παραγωγής ενός εμπορεύματος στρατηγικής σημασίας. Η ευθύνη του σχεδιασμού θα μεταφερθεί σταδιακά σε περιφερειακό και ευρωενωσιακό επίπεδο για να υπάρξει ενιαία παρακολούθηση, πράγμα φυσικό. Γι' αυτό λέμε ότι θα αυξηθεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας - και εδώ θα έχει και άλλες συνέπειες, θα θυσιαστούν οι ανάγκες του λαϊκού καταναλωτή και τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ενεργειακό τομέα - αλλά και θα αναπαραχθούν πάρα πολλές αντιθέσεις στρατιωτικοπολιτικές.

Να πάρουμε υπόψη: Τον Ιούνη έγινε το δημοψήφισμα στο Μαυροβούνιο που κήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία. Εγινε ένα ακόμα επικίνδυνο βήμα για την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων. Στη Σερβία γίνονται εκβιασμοί και με οικονομικές κυρώσεις και από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είπα για την παράδοση καταζητούμενων στο Ποινικό Δικαστήριο σκοπιμότητας της Χάγης. Βλέπετε, όλα αυτά εμπλέκονται μέσα σε οικονομικούς και άλλους στόχους. Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί εντείνονται, με αφορμή επίσης τη στάση που κρατάει η Σερβία στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Και ας μην κοιτάξουμε τώρα τι έγινε προσωρινά. Κάνουν το δημοψήφισμα και τους ενδιαφέρουν οι εκλογές. Το θέμα του Κοσσυφοπεδίου θα ανοιχτεί. Και το να λέμε τώρα, να μην αλλάξουν τα σύνορα και το ένα και το άλλο, αφού αλλάζουν συνεχώς και έχουμε προτεκτοράτα. Εμείς για άλλη μια φορά θα επαναλάβουμε τη θέση μας ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Σερβίας, όπως προβλέπει ακόμα και αυτό το ψήφισμα του 1999 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ήταν ένα ψήφισμα που δεν ήταν στις καλές περιπτώσεις και ούτε είχε, στο σύνολό του, θετικά σημεία».

«Τελειώνω βάζοντας ένα ακόμα ζήτημα, το οποίο και λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορώ να το αναπτύξω, είναι όμως γνωστό. Μετά από μια περίοδο μείωσης των δαπανών παγκοσμίως, των στρατιωτικών δαπανών εννοούμε, οι δαπάνες αυτές παρουσιάζουν, σύμφωνα με το Ερευνητικό Ινστιτούτο της Στοκχόλμης, σημαντικές αυξητικές τάσεις. Δε θα σταθώ σε νούμερα. Η χώρα μας δαπανά σημαντικά ποσά για στρατιωτικές δαπάνες, που σύμφωνα με κυβερνητικές αποφάσεις την επόμενη δεκαετία θα δαπανηθούν 26 δισεκατομμύρια ευρώ μόνο για εξοπλιστικά προγράμματα. Δυσβάστακτο βάρος. Με ποια έννοια; Δεν είναι όλα για την αμυντική ικανότητα της χώρας. Εμείς δε θα είχαμε καμία αντίρρηση, στα πλαίσια αυτού που λέμε μιας πολιτικής όπου η Ελλάδα δεν ήταν δεδομένη στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά θα ήταν δεδομένη στην υπεράσπιση της άμυνάς της, πραγματικά να γίνει μια αναλυτική συζήτηση τι χρειαζόμαστε σήμερα, τι εκσυγχρονισμούς, τι καινούρια ενδεχομένως οπλικά συστήματα. Και υπάρχει και έμψυχο και ειδικευμένο δυναμικό στις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας που μπορεί να έχει αποφασιστικό ρόλο σε αυτό και να στηριχτεί και η κρατική αμυντική βιομηχανία. Ανεξάρτητα εάν διαφωνούμε με το σύστημα της χώρας, με τον εσωτερικό της προσανατολισμό, η αμυντική της ικανότητα μας ενδιαφέρει απολύτως. Κι εδώ μπαίνει ένα ζήτημα κι εγώ τώρα τελευταία το συνειδητοποίησα περισσότερο: Σε μια σειρά από Κοινοβούλια των χωρών, αυτών των χωρών που με τις κυβερνήσεις τους είμαστε "σύμμαχοι", συζητούνται. Ερχεται η κυβέρνηση και λέει αυτούς τους εξοπλισμούς αποφάσισα, αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα αποφάσισα να πραγματοποιήσω, αυτά να αγοράσω και τεκμηριώνει και γίνεται μια συζήτηση. Στην κυπριακή Βουλή γίνεται, στο αμερικάνικο Κογκρέσο γίνεται. Οχι ότι η συζήτηση θα άλλαζε τους προσανατολισμούς, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν ήταν μια μαύρη τρύπα εδώ πέρα. Εδώ δε γίνεται ούτε συζήτηση. Και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να γίνονται στη Βουλή συζητήσεις και μάλιστα σε ορισμένες από αυτές παραλίγο και ελπίζω να μην εκτροχιαστεί η συζήτηση μέχρι τέλους και να αναπαράγουμε τα τηλεοπτικά παράθυρα εφ' όλης της ύλης. Να γίνεται μία συζήτηση. Διαφωνούμε; Διαφωνούμε. Με γεια μας, με χαρά μας. Τουλάχιστον, όμως, εμπλουτίζουμε και εμείς τις γνώσεις μας. Μαθαίνουμε τι λέτε εσείς, τι λέει το ένα και τι το άλλο κόμμα. Στο κάτω κάτω ξεκαθαρίζουμε πού συμφωνούμε, πού διαφωνούμε και γιατί διαφωνούμε. Τέτοια συζήτηση δε γίνεται. Η κατάσταση είναι τραγική. Οι πολεμικοί εξοπλισμοί αυξάνονται, ενώ υποτίθεται ότι διανύουμε τη "λεωφόρο της ειρήνης και της δημοκρατίας". Ε, βεβαίως, τώρα βρήκαμε την τρομοκρατία και όλα δικαιολογούνται!

Ανακεφαλαιώνοντας: Θα ήθελα, κύριε πρωθυπουργέ, να δείτε ορισμένα ζητήματα πάρα πολύ σοβαρά. Είναι μεγάλα ζητήματα. Εχουν σχέση και με τη θέση μας. Εμείς θέλουμε να ξέρουμε τι συμφωνίες για υποκλοπές, για παρακολουθήσεις, κλπ. έχουν γίνει. Θέλουμε να ξέρουμε τι γίνεται με τις φυλακές της CIA στην Ελλάδα, τι γίνεται με την παράδοση των προσωπικών δεδομένων των ταξιδιωτών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με βάση ένα τυπικό νομικό κενό ακυρώθηκε, απ' όσο ξέρουμε, η συμφωνία. Η Κομισιόν δεν μπόρεσε να διαμορφώσει συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα λέει ότι θα γίνει σε εθνικό επίπεδο. Θέλουμε να ξέρουμε, διότι η κατάσταση πια είναι ανεξέλεγκτη. Θα μου πείτε: Τώρα τις συμφωνίες κοιτάς, αφού το ΝΑΤΟ κάνει ασκήσεις για επίσημες υποκλοπές; Εν πάση περιπτώσει, ναι. Να ειπωθεί η αλήθεια στον ελληνικό λαό: "Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είμαστε δεδομένοι".

Εμείς δε θεωρούμε ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δεν πρέπει να είμαστε δεδομένοι. Ομως, να ανοίξουν τα χαρτιά. Οχι γενικά πράγματα! Ποια δημοκρατικά δικαιώματα; Δεν υπάρχουν! Και μιλάμε για την κοινωνία των πολιτών και για τους θεσμούς. Αυτά έχουν τελειώσει. Οποιοι θεσμοί φτιάχνονται είναι θεσμοί των κοριών και των υποκλοπών!».

Motion Team

Από το ογκώδες συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο τον περασμένο Φλεβάρη

«Τώρα τελευταία υπάρχουν κάποια φαινόμενα είτε στο Ευρωκοινοβούλιο είτε σε εθνικό επίπεδο των κρατών - μελών, είτε συνολικά στην ΕΕ, τα οποία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Για να πω την αλήθεια, στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν υπάρχουν τέτοια, αλλά η μόλυνση θα έρθει. Από κάπου ξεκινάει.

Να το ξεκαθαρίσουμε: Το Ευρωκοινοβούλιο τοποθετείται σε ιστορικά γεγονότα που έγιναν πριν από 50 χρόνια. Εχει σημασία και ο τρόπος της τοποθέτησης. Χρησιμοποιεί εμετικά κείμενα. Πάρτε τα γεγονότα της Ουγγαρίας το 1956. Εχει σημασία η ορολογία. Είναι ορολογία εκείνης της εποχής και τοποθετείται για να αντιμετωπίσει ζητήματα του σήμερα.

Ερχεται μετά το γαλλικό Κοινοβούλιο, το "λίκνο της δημοκρατίας" στην Ευρώπη, και λέει ότι όποιος δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων υποπίπτει σε αδίκημα. Ξέρω ότι η Κομισιόν αντέδρασε. Βεβαίως έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων, δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Αλλά θα πάμε τώρα σε γεγονότα του 1915 και να παίρνουν θέση σε αυτά τα Κοινοβούλια; Και τοποθετούνται τα Κοινοβούλια για να λύσουν τρέχουσες υποθέσεις. Δεν είμαστε υπέρ του να σβήσει η ιστορική μνήμη, και να υπάρχει σύγχρονη διαπάλη για ιστορικά γεγονότα. Οχι όμως με πολιτικές αποφάσεις.

Δηλαδή να φέρουμε και εμείς - βέβαια δε βγάζουμε ψηφίσματα εδώ - ως Κόμμα να συζητηθεί το θέμα της Μικρασιατικής Καταστροφής και ποιον ωφέλησε και η εκστρατεία στη Σμύρνη το 1922. Εσείς να φέρετε το Δεκέμβρη του '44 για συζήτηση. Πού πάμε; Ειλικρινά σας λέω, δε μας ενοχλεί το ότι βγαίνουν αποφάσεις που θίγουν θέματα που έχουν σχέση με την ιδεολογία μας και την κοσμοθεωρία μας. Είμαστε υπέρ της διαπάλης, δεν μπορεί όμως να βγάζουμε τρέχουσες αποφάσεις για διάφορα ζητήματα.

Συζήτηση τώρα για την μπούργκα. Για το πώς θα ντύνονται οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη. Ο πάπας βγαίνει και βγάζει λόγους στο Βατικανό και όλα αυτά για τρέχουσες υποθέσεις. Κάποιοι, που δε θέλουν την Τουρκία ή θέλουν να την εκβιάσουν, θυμήθηκαν τη γενοκτονία των Αρμενίων. Οσο για το Κυπριακό, πρόβλημα τουρκικής κατοχής και εισβολής, αυτό δεν είναι θέμα... Πήγαμε τώρα στη γενοκτονία των Αρμενίων. Για να μην παρεξηγηθώ, και των Ποντίων υπήρξε και των Αρμενίων υπάρχει. Να κάνουμε μια συζήτηση πώς έγινε η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να υπηρετήσουμε τι; Να τα κάνουμε έξω από τη Βουλή, να γίνουν συζητήσεις, αν θέλετε και από το Ινστιτούτο της Βουλής, να τσακωθούμε μεταξύ μας...

Ομως, κύριοι, δεν μπορεί να έρχονται ψηφίσματα για τη Συρία, ένα εμετικό ψήφισμα... Για την Κούβα έρχεται ένα σχέδιο ψηφίσματος και όλες οι πτέρυγες, δυστυχώς και αριστεροί, τα ψηφίζουν αυτά. Αμέσως ξέρουν τα πάντα, τι γίνεται στο εσωτερικό της Κούβας, παίρνουν μια απόφαση και τελειώνουν.

Βεβαίως έχουμε ιδεολογικές διαφορές, αλλά για σκεφθείτε να φέρνουμε και εμείς εδώ διάφορα θέματα για συζήτηση και να ζητήσουμε να υπάρξουν και ψηφίσματα και ας καταψηφιστούν από το Ευρωκοινοβούλιο. Πού πάμε όμως; Εδώ είμαστε για να λύνουμε σημερινά ζητήματα.

Πάντως, ειλικρινά σας λέω, με τέτοια εμετικά ψηφίσματα - με συγχωρείτε για τον όρο που χρησιμοποιώ - από Κοινοβούλια, δεν ξέρω πού γυρνάμε. Είναι πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και η ελληνική κυβέρνηση, πέρα από τις ιδεολογικές απόψεις, και οι ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, πέρα από τις οποιεσδήποτε απόψεις έχουν, δεν μπορούν να γυρίσουμε στη δεκαετία του '50. Βέβαια, αυτά δείχνουν κάτι άλλο, όπως π.χ. κομμουνιστικά κόμματα τίθενται εκτός νόμου. Η Τσέχικη Δημοκρατία έβγαλε εκτός νόμου την Κομμουνιστική Νεολαία Τσεχίας. Δεν άκουσα όμως τίποτα για αυτό.

Για το γεγονός ότι αναγνωρίζεται ο γερμανικός στρατός, ο ναζιστικός στρατός ως απελευθερωτικός στρατός στις βαλτικές χώρες δε γίνεται καμία κριτική. Δε θα συμφωνήσουμε να βγει ψήφισμα του ελληνικού Κοινοβουλίου, ούτε θα φέρουμε στο Κοινοβούλιό μας ακόμα και αν υπήρχε στον Κανονισμό.

Δε λύνονται οι ιδεολογικές διαφορές, ούτε η πάλη κατά του αντικομμουνισμού γίνεται με τέτοιο τρόπο, μέσα από τα Κοινοβούλια. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχει απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου που να μιλάει ειδικά για τις βαλτικές χώρες, όπου ο χιτλερικός στρατός έχει αναγορευτεί επίσημα από τις κυβερνήσεις και από την προεδρία απελευθερωτικός στρατός. Είπαμε στα 50 χρόνια (από τη λήξη του πολέμου) ποτέ πια φασισμός, ποτέ πια πόλεμος, ανεξάρτητα πώς το καταλάβαινε ο καθένας, τώρα πώς τα ανεχόμαστε αυτά»;

Απαντώντας στην Αλ. Παπαρήγα ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής είπε ότι είναι «ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε αυτό που θα ονόμαζε κανείς ιδεολογικοποίηση της Ιστορίας» και πρόσθεσε: «Η επιλεκτική, η αποσπασματική αξιοποίηση ιστορικών γεγονότων είναι έδαφος ιδιαίτερα ολισθηρό. Κατά κανόνα προσφέρεται για στρεβλώσεις και ανακρίβειες και ακόμα χειρότερα, σχεδόν πάντα, για πυροδότηση παθών και φανατισμού». Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι μέσα από τις «τραυματικές εμπειρίες της εμφύλιας διαμάχης» διαμορφώθηκε ένας «ώριμος πολιτικός πολιτισμός και οι πολίτες, "αριστεροί" και "δεξιοί" του προχθές, "πράσινοι", "κόκκινοι" και "μπλε" του χτες σήμερα αξιώνουν και τελικά επιβάλουν μετριοπάθεια, ανεκτικότητα και συνεννόηση».

Απαντώντας στον πρωθυπουργό η Αλ. Παπαρήγα ξεκαθάρισε στη δευτερολογία της ότι «δε λέμε να μη συζητάμε για το παρελθόν ή να μην ακούσουμε κάτι για το παρελθόν, που ενδεχομένως εμάς μας ενοχλεί. Εμείς είμαστε μαθημένοι και θα ακούσουμε. Αν θέλετε, το γεγονός ότι το παρελθόν ενοχλεί είναι ένα συμπέρασμα για τους λαούς για το ότι τόσο πολύ ασχολούνται με το παρελθόν, για γεγονότα πριν από 60, 70 χρόνια και για τις τότε ιστορικές προσωπικότητες. Κάτι λέει αυτό...

Εν πάση περιπτώσει δε μας ενοχλεί να υπάρχουν καταδίκες για ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος που αφορούσαν και το ΚΚΕ, αλλά εδώ να γίνεται συζήτηση. Δεν μπορεί οι καταδίκες αυτές να χρησιμοποιούνται για την πολιτική του σήμερα και δεν μπορεί να μετατρέπεται το ιστορικό γεγονός σε πολιτική καταδίκη. Να ξεκαθαρίσω ότι δε φοβόμαστε καμία συζήτηση για το παρελθόν, αντίθετα την επιδιώκουμε, αλλά είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα, αφού πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα».

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, όπως ξέρετε, δεν τοποθετείται απέναντι σε μια κυβέρνηση ή σε μια ομιλία, παίρνοντας σαν βάση αν το ύφος είναι μετριοπαθές ή εριστικό, ανεξάρτητα αν στην προκειμένη στιγμή κάποιος μπορεί να προτιμά το ένα ή το άλλο. Είναι η ουσία. Εμείς διαφωνούμε επί της ουσίας με την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης όπως και της χτεσινής. Και νομίζω ότι κάπως έτσι πρέπει να μπαίνει το ζήτημα. Ούτε είναι ο αριθμός των ταξιδιών στο εξωτερικό, ούτε το ύφος του πρωθυπουργού ή του υπουργού Εξωτερικών που λύνει τα ζητήματα.

Εδώ πρέπει να απαντήσουμε στο εξής ζήτημα: Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αρχές και βάσεις πάνω στις οποίες είναι δομημένη όπου μπορεί με μια καλή διπλωματική παρέμβαση - να συμφωνήσουμε σ' αυτό - και με ένα καλά διπλωματικά προετοιμασμένο υπουργείο με άρτιους επιστήμονες, να δώσει δίκαιη λύση σε διεθνή πολιτικά προβλήματα τα οποία, αν θέλετε, ξεφεύγουν και από τα πλαίσια της ίδιας της Ευρώπης; Και αν δώσει λύση, σε ποια κατεύθυνση;

Κατά τη γνώμη μας, από τη σκοπιά των συμφερόντων πρέπει να δούμε αυτά τα ζητήματα. Και το λέω αυτό, γιατί αυτό που είναι ανούσιο δεν είναι καμιά φορά αν υψώνουμε ή δεν υψώνουμε τους τόνους. Ανθρωποι είμαστε και θα πέσουμε και σ' αυτήν την παγίδα. Δεν μπορεί να μένει το ζήτημα στο πλαίσιο κάποιων τυπικών διπλωματικών σχέσεων. Κυρίως, μας απασχολεί πώς ενημερώνεται ο ελληνικός λαός.

Εμείς, λοιπόν, δεν έχουμε καμία - και το λέμε - εμπιστοσύνη ότι όταν μια κυβέρνηση - είτε είναι η Νέα Δημοκρατία, είτε το ΠΑΣΟΚ, οποιοσδήποτε είναι κυβέρνηση - προετοιμάζεται καλά, πάει τα στοιχεία, βάζει τις φωνές, διαπραγματεύεται - εμείς να δεχτούμε ότι και διεκδικεί και διαπραγματεύεται ορισμένα ζητήματα - τα πράγματα λύνονται. Διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μία ένωση που όχι μόνο από την ίδια της τη φύση δεν μπορεί να στηριχτεί στο δίκαιο των λαών, αλλά υπάρχουν και τέτοιες οξυμένες αντιθέσεις εντός και διεθνώς, που δεν υπάρχει η ελπίδα ότι όλα τα προβλήματα μπορεί να λυθούν κατά τον καλύτερο τρόπο. Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στο ύφος μιας πολιτικής, αλλά επί της ουσίας».

Πραγματικά και εμείς - δε νομίζω ότι κανείς θα είναι αντίθετος - αναμφισβήτητα θέλουμε να υπάρχουν θετικές προοδευτικές αλλαγές στο εσωτερικό της Τουρκίας. Αλλά αυτές από μόνες τους - εάν χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο που συνηθισμένα λέμε, τα δημοκρατικά δικαιώματα κ.λπ., κάτι που δεν είναι κατοχυρωμένο ούτε στην Ευρώπη που κρίνει την Τουρκία - θα οδηγήσουν σε μια άλλη εξωτερική πολιτική;

Για παράδειγμα, η αμερικανική δημοκρατία, η γαλλική δημοκρατία, η βρετανική δημοκρατία θεωρούνται ότι είναι σε υψηλό επίπεδο. Η εξωτερική τους πολιτική; Κατά συνέπεια, ούτε η εσωτερική δημοκρατία είναι αυτή που πρέπει, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Το λέμε αυτό, γιατί την υπόθεση της Τουρκίας πρέπει να τη δούμε με μεγαλύτερη σοβαρότητα και όχι σαν ένα ελληνοτουρκικό ζήτημα. Η Τουρκία έχει μια μεγαλύτερη γεωστρατηγική σημασία σήμερα απ' ό,τι έχει η Ελλάδα για το ΝΑΤΟ, για την Ευρωπαϊκή Ενωση κ.λπ. Πρέπει να τα δούμε, δηλαδή, με περισσότερο αντικειμενικά στοιχεία και από εκεί και πέρα χρειάζονται και οι διπλωματικοί χειρισμοί. Και εμείς εάν ήμασταν στη θέση σας, δε θα μπορούσαμε να πάμε απλώς με ένα κείμενο γενικών αρχών. Και χειρισμοί χρειάζονται και ενημέρωση, αλλά η διαφορά μας με εσάς είναι ότι από άλλη αφετηρία βλέπουμε τα προβλήματα. Με αυτήν την έννοια ακόμα και για ένα ζήτημα, όπως για παράδειγμα τα Ελληνοτουρκικά, μπορεί να έχουμε έναν κοινό στόχο, αλλά οι διαφορετικές αφετηρίες μάς διαφοροποιούν.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι όσον αφορά στην εθνική στρατηγική, ευχή θα ήταν όλα τα κόμματα να είχαμε κοινή άποψη για το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής και όχι μόνο για κάποια θέματα στα οποία μπορεί να συμπίπτουμε. Δε γίνεται. Κατά τη γνώμη μας αυτό δεν είναι θέμα θέλησης των κομμάτων. Είναι αντικειμενικό και πρέπει να το δούμε έτσι. Επομένως, θα υπάρχουν και διαπάλη, και αντιθέσεις, και καταγγελίες, βεβαίως πάντα με στοιχεία. Τουλάχιστον, εμείς αυτό που λέμε "εθνική στρατηγική" δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει. Μπορεί σε ένα ζήτημα να συμπέσουμε, μπορεί αύριο να συμφωνήσουμε σε μια ελληνοτουρκική συμφωνία στα τρέχοντα ζητήματα. Αυτό δεν το αποκλείουμε εκ των προτέρων, γι' αυτό και συζητάμε, γι' αυτό και συμμετέχουμε, γι' αυτό δε θέτουμε και άλλα ζητήματα σε αυτήν τη συζήτηση που κάνουμε. Ούτε για την Παιδεία μιλήσαμε, ούτε για την ανεργία, ούτε τίποτα».

Η Αλ. Παπαρήγα, απευθυνόμενη στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, ο οποίος στη δευτερολογία του αναφέρθηκε σε διάφορα θέματα της εσωτερικής πολιτικής, τόνισε: «Ειλικρινά σας λέω, κύριε Παπανδρέου, δεν μπορεί κάθε φορά να ακούμε την απογραφή, το ΑΣΕΠ κλπ. Εχετε δικαίωμα να το βάζετε, δε σας απαγορεύω, αλλά είναι καλό να συζητάμε ένα θέμα, να το εξαντλούμε, ώστε ακόμα και στη δευτερολογία να ανοίξουμε και άλλα θέματα που δεν τα είπαμε στην αρχή, έτσι για προβληματισμό, τουλάχιστον αυτές οι συζητήσεις να είναι χρήσιμες. Δεν μπορεί να υπηρετούν αυτό που λέμε "το καθημερινό". Και εγώ θα μπορούσα να αναφερθώ στην Παιδεία. Δεν το έκανα. Δεν είναι ότι δεν έχουμε ευαισθησία.

Υπάρχουν, λοιπόν, θέματα σοβαρά της εξωτερικής πολιτικής, που βεβαίως εσωτερικεύονται, που κατά κάποιον τρόπο, ακριβώς επειδή ορισμένα από αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλη εμπλοκή την Ελλάδα, ακόμα - να μην το αποκλείσουμε - και σε στρατιωτικές εμπλοκές, μακάρι να μπορούμε σε κάτι να συμφωνήσουμε, σε ένα τρέχον, γιατί στρατηγικά συνολικά δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε, τουλάχιστον εμείς, με κανένα κόμμα εδώ. Μακάρι σε ένα τρέχον, μακάρι να συμφωνήσουμε στην επίλυση του Κυπριακού.

Και, βεβαίως, ούτε εμείς κάνουμε τον πάτρωνα κανενός κόμματος της Κύπρου, ούτε καμιάς χώρας. Αλλά, εν πάση περιπτώσει σε ό,τι μας αφορά, μακάρι να μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μέχρι τώρα δεν τα καταφέραμε. Μακάρι να μπορούμε. Αλλά αυτό που λέμε "εθνική στρατηγική" δεν έχει σχέση με μετριοπάθεια ή με μη μετριοπάθεια. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε».

«Ωστόσο, για να ολοκληρώσω, είμαστε πάρα πολύ ανήσυχοι λόγω της γενικότερης - δε θα πω της παγκόσμιας - κατάστασης στην περιοχή. Η Ελλάδα, βεβαίως, είναι μία χώρα που είναι στην Ευρώπη γεωγραφικά και εν πάση περιπτώσει σήμερα ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η υπόθεση της Μέσης Ανατολής είναι μία υπόθεση που και γεωγραφικά είναι κοντά μας και η Ευρώπη είναι σε γερή ανάμειξη με τη Μέση Ανατολή. Μέσα εκεί μπαίνουν Αιγαίο - Κυπριακό - Θράκη. Δε θέλουμε να πούμε ότι θα έρθουν μαύρα τα πράγματα και ότι θα έχουμε πολέμους, θα μπούμε μέσα σε πόλεμο εμείς, θα μας επιτεθούν κ.λπ., ωστόσο ο ορίζοντας δεν είναι καθαρός και δεν μπορεί να υπάρχει καθησυχασμός. Επομένως, δεν είναι ζήτημα απλώς διεθνών και διπλωματικών σχέσεων και ταξιδιών κ.λπ., είναι πιο ουσιαστικά ζητήματα.

Εμείς θα ζητήσουμε το εξής πράγμα: Πείτε και κανένα "Οχι". Χρησιμοποιήστε, κύριε πρωθυπουργέ, και κανένα εμπόδιο, έστω και με κίνδυνο - που εσείς τον λέτε κίνδυνο, εμείς δεν το θεωρούμε - να διαταραχτεί η ευρωπαϊκή ενότητα. Δεν υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και δεν πρόκειται να υπάρξει. Οι αντιπαραθέσεις και οι αντιθέσεις είναι οξύτατες. Αξιοποιήστε, λοιπόν, και αυτές τις αντιθέσεις, βάλτε κάποια εμπόδια, σε θέματα έστω του ενδιαφέροντός μας».

ICON

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, άσκησε συνολικά τη... συνήθη κριτική στην κυβέρνηση σχετικά με τις στάση της απέναντι στο «Σχέδιο Ανάν», ενώ την κατηγόρησε για εγκατάλειψη των απόψεων των θέσεων της διάσκεψης του Ελσίνκι. Οπως είπε, «εμείς δε θα ήμασταν παρατηρητές στη Λουκέρνη. Θα διαπραγματευόμασταν σκληρά για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ακόμα και αν δεν καταλήγαμε σε μία λύση, θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη θέση σήμερα, με μια διαφορετική διαπραγματευτική βάση. Δε θα ανακοινώναμε ότι το Κυπριακό δεν αποτελεί ζήτημα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, διότι η μη λύση του Κυπριακού οδηγεί σε εντάσεις με τη γείτονα χώρα και στόχος δικός μας είναι να μπούμε σε μία νέα περίοδο ειρηνικής συμβίωσης, με στρατηγικά πλεονεκτήματα και για τις δύο πλευρές. Δε θα επιτρέπαμε να αποσυνδεθούν οι ελληνοτουρκικές με τις ευρωτουρκικές σχέσεις».

Συνέχισε λέγοντας πως «εμείς δε θα εγκαταλείπαμε το πλαίσιο που διαμορφώσαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 1999 στο Ελσίνκι, το οποίο περιείχε όρους, προϋποθέσεις και χρονοδιαγράμματα για την επίλυση των Ελληνοτουρκικών σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας». Συμπερασματικά ο Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε ότι «είμαστε σε μια πολύ δυσμενή θέση σήμερα, σε ό,τι αφορά την πορεία των Τουρκικών, Ευρωτουρκικών και Ελληνοτουρκικών και βεβαίως το Κυπριακό».

Παράλληλα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση για εν λευκώ υποστήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και ξεχνώντας την πρακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ έκανε έκκληση ώστε η ελληνική εξωτερική πολιτική να αρχίσει να λέει «όχι» στην ΕΕ! Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «η υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας δεν αποτελεί για εμάς λευκή επιταγή, διότι όσα είπατε ουσιαστικά στις καλένδες βάλατε το θέμα των υποχρεώσεων. Λευκή επιταγή ουσιαστικά». Πρόσθεσε δε πως «η Ελλάδα πρέπει να πρωτοπορεί στην Ευρώπη για τη διεύρυνση στην ευρύτερη περιοχή. Θα πρέπει όμως να έχει και το θάρρος να λέει και το "όχι" όταν χρειάζεται και όταν οι υποχρεώσεις αυτές δεν ικανοποιούνται».

Ως υπέρμαχος της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ εμφανίστηκε χτες και ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος, τονίζοντας ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να υπηρετήσει «προσεκτικά» αυτό τον στόχο. Οπως είπε, «η Τουρκία έχει δικαίωμα να μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και κανείς δεν μπορεί να πει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα είναι λέσχη των χριστιανών ή ορισμένων κατηγοριών χριστιανών. Από την άλλη μεριά, είναι σε όφελος του λαού της Τουρκίας αυτή η πορεία να συνοδεύεται με συγκεκριμένα βήματα, τα οποία θα γίνουν και να μη γίνει όπως έγινε μέχρι τώρα σε μεγάλο βαθμό, δηλαδή η αναβάθμιση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση να γίνεται ανέξοδα για το κατεστημένο της Τουρκίας».

Παράλληλα ο πρόεδρος του ΣΥΝ, «προσπέρασε» για μια ακόμη φορά το χαρακτήρα της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να μεταβληθεί σε ανάχωμα των αμερικανικών σχεδίων στη Μέση Ανατολή. Αναφώνησε «Πού είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση;» και τόνισε, «νομίζω ότι πρέπει η Ελλάδα να πάρει πρωτοβουλίες για διαφοροποίηση της θέσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο ζήτημα αυτό. Υπάρχει Ευρωπαϊκή Ενωση ή δεν υπάρχει; Ποιος καθορίζει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Η κυρία Ράις; Δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό».

ICON

Αναφορικά με τα Βαλκάνια, ο πρωθυπουργός σημείωσε οι «ενθαρρύνουμε την ευρωπαϊκή προοπτική των γειτόνων μας και υποστηρίζουμε τις προσπάθειες που αναπτύσσουν για την προσαρμογή τους στα ευρωπαϊκά πρότυπα», εξαίροντας την επικείμενη είσοδο στην ΕΕ της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Επίσης σημείωσε ότι «προχωρούμε στην ανάπτυξη στενότερων σχέσεων με χώρες της Ασίας, που βγαίνουν δυναμικά στην παγκόσμια σκηνή. Με τις επισκέψεις μας στην Κίνα και την Ιαπωνία, αλλά και τις συνεχείς διαβουλεύσεις που έχουμε, δρομολογούνται νέες και δυναμικές μορφές συνεργασίας».

Το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της πρωθυπουργικής ομιλίας. Ο Κώστας Καραμανλής επανέλαβε τη σταθερή κυβερνητική θέση υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, σημειώνοντας ότι «επιμένουμε σταθερά και ανυπόκριτα στη στρατηγική της ευθύνης και της καλής γειτονίας. Εφαρμόζουμε, με συνέπεια, αλλά και χωρίς εκπτώσεις, πολιτικές που αποβλέπουν στη σταδιακή βελτίωση και την πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων». Αναφερόμενος στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, σημείωσε ότι «ο δρόμος αυτός οδηγεί σε μια νέα προοπτική ειρήνης και συνεργασίας. Μια Τουρκία που προσαρμόζεται σταδιακά στο κεκτημένο, στις αρχές και τις αξίες της ΕΕ, μπορεί να λειτουργεί καλύτερα και για το λαό της, αλλά και για τους γείτονές της». Οσον αφορά την ενταξιακή διαδικασία, επισήμανε πως «είναι μακρά και δύσκολη», ενώ «στηρίζεται σε συγκεκριμένα, δεσμευτικά κείμενα. Αυτός είναι ο δρόμος. Και ο δρόμος αυτός δεν αλλάζει. Ενα χρόνο μετά, η ΕΕ βρίσκεται μπροστά στο ερώτημα αν η Τουρκία, στο πρώτο αυτό στάδιο της ενταξιακής διαδικασίας, ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που ανέλαβε απέναντι στους "25". Αναγνωρίζεται, γενικά, ότι πράγματι έγιναν ορισμένες μεταρρυθμίσεις. Εκτιμάται, ωστόσο, ότι η, έως τώρα, συμπεριφορά της Τουρκίας υπολείπεται των δεσμεύσεών της. Οτι υπάρχει δυσκινησία στο δρόμο των αλλαγών και των προσαρμογών που απαιτούνται».

Ειδικά για το θέμα του Κυπριακού, ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «ενθαρρύνουμε την επανέναρξη του διακοινοτικού διαλόγου, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, για να βρεθεί λειτουργική και βιώσιμη λύση, στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των αρχών της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Επίσης πως «επιμένουμε ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να είναι λειτουργική και δημοκρατική. Διότι, αν δεν είναι λειτουργική, δε θα είναι βιώσιμη. Κι αν δεν είναι βιώσιμη, δε θα είναι λύση».

Ο Κ. Καραμανλής έκανε ξεχωριστές αναφορές στη Μέση Ανατολή, αλλά και στις εξελίξεις στο Κόσσοβο. Ειδικά για το θέμα της Μέσης Ανατολής, ο πρωθυπουργός αιτιολόγησε τη σύμπλευση της χώρας με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, λέγοντας ότι «η Ελλάδα ήταν παρούσα στις προσπάθειες αντιμετώπισης της πρόσφατης κρίσης στη Μ. Ανατολή ως αξιόπιστος συνομιλητής με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη» και ότι «συμμετέχουμε, με ναυτική μονάδα, στη διεθνή δύναμη, που συγκροτήθηκε με Απόφαση του ΟΗΕ για τη διατήρηση της ειρήνης». Οσον αφορά το θέμα του Κοσσόβου, ο Κ. Καραμανλής σημείωσε πως «ενθαρρύνουμε τις συνομιλίες για το μελλοντικό καθεστώς του, ώστε να καταλήξουν σε βιώσιμη λύση, αποδεκτή από τους άμεσα ενδιαφερόμενους».