Ο λόγος για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που και στον τομέα της εκπαίδευσης δείχνουν τη σύγκλιση τόσο της σοσιαλδημοκρατίας, όσο και του οπορτουνισμού στην προώθηση των κατευθύνσεων του κεφαλαίου και της ΕΕ για Παιδεία στα μέτρα της αγοράς. Αλλωστε, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν βάλει πλάτη είτε με τις θέσεις τους, είτε με τη στάση των δυνάμεών τους μέσα στα πανεπιστήμια, ώστε να προωθηθούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις.

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν και συγκλίνουν σε βασικές πλευρές των αναδιαρθρώσεων:

• Θέλουν τις επιχειρήσεις μέσα σε σχολεία και σχολές, να επενδύουν με ανταλλάγματα, με κατά παραγγελία έρευνες, μαθήματα και προγράμματα σπουδών. Τα λεγόμενά τους είναι χαρακτηριστικά: «Το 2% για την έρευνα και την τεχνολογία αφορά και δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες. Και εδώ το Δημόσιο θα σχεδιάσει και θα δώσει τον τόνο, αλλά θα επιδιώξουμε, θα απαιτήσουμε την ισχυρή συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα. Θα καλέσουμε την υγιή επιχειρηματικότητα να επενδύσει στην καινοτομία» (Γ. Παπανδρέου, 5/4/2009). Το κράτος «οφείλει να στήσει έτσι το εκπαιδευτικό του σύστημα, ώστε να παράγει γνώση που αξιοποιείται, να πουλιέται ακριβά στην αγορά εργασίας και, ταυτόχρονα, ο χ ή ο ψ επιχειρηματίας να ξέρει ότι αυτό που θα επιτύχει εδώ δε θα το βρει αλλού» (συνέντευξη Α. Τσίπρα στην εφημερίδα «Athens Voice», τεύχος 212). Επιπλέον, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόβλημα με την παρέμβαση των επιχειρηματιών στα δημόσια πανεπιστήμια, καθώς εκείνο που λέει είναι «καμία επιχειρηματική δραστηριότητα αντίθετη με το άρθρο 16 του Συντάγματος» (βλ. ανακοίνωση θεματικής Επιτροπής Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, 4/11/2008).
• Θέλουν την «αξιολόγηση» των σχολείων και των πανεπιστημίων. Το μεν ΠΑΣΟΚ εκθειάζει τη διαδικασία της «αξιολόγησης» και κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν την «σπρώχνει», ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μέσω της «Αυγής» πανηγύριζε μόλις δημοσιοποιήθηκαν οι εξωτερικές «αξιολογήσεις» πέντε ιδρυμάτων κατηγορώντας την κυβέρνηση πως υποχρηματοδοτεί τη διαδικασία της «αξιολόγησης». Να θυμίσουμε ότι η «αξιολόγηση» είναι συστατικό στοιχείο των αναδιαρθρώσεων και αποτελεί μοχλό για να ασκηθεί έλεγχος στα ιδρύματα κατά πόσον εφαρμόζουν τις αναδιαρθρώσεις, να κατηγοριοποιηθούν τα ιδρύματα σε «καλά» και «κακά» με βάση την ανταγωνιστικότητα και τους όρους της αγοράς.
• Συμφωνούν με τη στρατηγική στόχευση του νόμου - πλαισίου, δηλαδή με την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων. Το ΠΑΣΟΚ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν προχωράει το νόμο - πλαίσιο, ενώ η πρότασή του ήταν ακόμα πιο ...προωθημένη, καθώς καθόριζε τα στρατηγικά σημεία, αφήνοντας το κάθε Ιδρυμα να ορίσει «αυτοτελώς» τα υπόλοιπα, ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει τον πολέμιο του νόμου - πλαισίου, τη στιγμή που η πρότασή του (28 τροπολογίες στο νόμο - πλαίσιο) είναι πανομοιότυπη: Τετραετείς αναπτυξιακοί προγραμματισμοί, εσωτερικοί κανονισμοί, ανταποδοτικές υποτροφίες φοιτητών (μαύρη εργασία), κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων (το ΠΑΣΟΚ προτείνει να μελετούν οι φοιτητές από το ...διαδίκτυο. Αντίστοιχα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρ. Ψαριανός, με δυο Ερωτήσεις του, ζητάει να εφαρμοστεί η ρύθμιση του νόμου - πλαισίου για τα συγγράμματα και να αναπτυχθούν προγράμματα για να βρίσκουν οι φοιτητές συγγράμματα και συμπληρωματικό υλικό στο διαδίκτυο. Στο πνεύμα του νόμου - πλαισίου, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να διανέμεται ένα μόνο σύγγραμμα και ένα βοήθημα ανά μάθημα).
• Συμφωνούν με την εφαρμογή του νόμου - πλαισίου που περιστέλλει και ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση του ασύλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι με αφορμή τα πρόσφατα στημένα σκηνικά στο ΑΠΘ, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκαν ανοιχτά υπέρ της εφαρμογής του νόμου - πλαισίου: «Υπάρχει, με βάση τον ισχύοντα νόμο που ψηφίστηκε μόλις πριν ενάμιση χρόνο από τη ΝΔ, η δυνατότητα να παρθούν αποτελεσματικά μέτρα» (Δ. Παπαδημούλης, 18/3/2009), «υπάρχει το νομικό πλαίσιο (...) για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών» (Δ. Τζανακόπουλος, γραμματέας Νεολαίας ΣΥΝ, 17/3/2009). Αντίστοιχες δηλώσεις έκανε πλήθος στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Χρυσοχοΐδης πρότεινε «ο υπουργός Εσωτερικών να αναλάβει μια πρωτοβουλία, να συγκαλέσει πρυτανικές αρχές, δικαιοσύνη, αστυνομία και στην πρώτη φορά που θα εμφανιστεί πρόβλημα να υπάρξει επέμβαση. Με βάση το νόμο»...

«Για μας ως ΣΥΡΙΖΑ η Παιδεία είναι ο δρόμος της ανάπτυξης. (...) ειδικά σήμερα σε μια γνωσιοκεντρική ανάπτυξη της οικονομίας, η Ελλάδα θα έπρεπε να στήσει το μέλλον της πάνω στην Παιδεία. (...) η Παιδεία είναι και ένα αντικρισιακό μέσο». (Α. Αλαβάνος, προ ημερησίας συζήτηση για την Παιδεία). «Σε αυτές τις συνθήκες εμείς (σ.σ. η Ελλάδα) επιμένουμε στο μοντέλο του παρελθόντος και αντί η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση να είναι ένα όχημα για να ξεπεράσουμε την κρίση, δένουμε μια βαριά πέτρα στο λαιμό των δημόσιων πανεπιστημίων» (Α. Τσίπρας, 15/3/2009). «Ακριβώς επειδή είμαστε μέσα σε μια κρίση, χρειάζεται επένδυση στην Παιδεία, χρειάζεται επένδυση στον άνθρωπο. (...) Γιατί πιστεύουμε ότι η επένδυση στην Παιδεία είναι η επένδυση στην έξοδο από την κρίση. Γιατί το σχέδιό μας για την Παιδεία είναι οργανικό και αναπόσπαστο μέρος ενός συνολικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη της χώρας μας» (Γ. Παπανδρέου, ομιλία στο φόρουμ του ΠΑΣΟΚ «Μιλάμε για την Παιδεία», 5/4/2009).

Είναι προφανές ότι η συμφωνία στις κομβικές πλευρές των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων εκφράζεται και στο κεντρικό στοιχείο που προβάλλει το κεφάλαιο και η ΕΕ για την Παιδεία. Γιατί με τις παραπάνω πανομοιότυπες προτάσεις, οι ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν λένε και κάτι νέο για την πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Πολύ πριν εμφανιστεί η οικονομική κρίση, η ΕΕ από τη στρατηγική της Λισαβόνας ακόμα έχει ξεκαθαρίσει την προτεραιότητα που δίνει στην Παιδεία ως μοχλό ανταγωνιστικότητας. Αυτό εκφράζεται και μέσα από τη διαδικασία της Μπολόνια, σε αυτό το μοτίβο προωθούνται όλες οι αντιδραστικές αλλαγές σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

Επένδυση στην Παιδεία για την ΕΕ, το κεφάλαιο και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου σημαίνει προσαρμογή της Παιδείας στις ανάγκες των επιχειρήσεων, πως η Παιδεία θα δεθεί ακόμα πιο στενά στο άρμα του μεγάλου κεφαλαίου, πως θα προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρήσεων που μπροστά στην οικονομική κρίση θέλουν να ρίξουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης και, ταυτόχρονα, χρειάζονται πιο φτηνούς ευέλικτους και καταρτισμένους με συγκεκριμένες δεξιότητες εργάτες.

Χαρακτηριστική είναι η σύγκλιση των απόψεων των δυνάμεων ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στους πανεπιστημιακούς, που άλλωστε έχουν κομβικό ρόλο στην υλοποίηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) με τις πρώτες αποφάσεις που πήρε μετά το πρόσφατο συνέδριο που την ανέδειξε, ξεκαθαρίζει ότι τάσσεται με το πλευρό της εκάστοτε κυβέρνησης για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων. Συγκεκριμένα, η ΑΡΜΕ του ΣΥΝ, η ΚΙΠΑΝ του ΠΑΣΟΚ και η παράταξη της Ιατρικής (δυνάμεις του δικομματισμού) στο πρόγραμμα δράσης της ΠΟΣΔΕΠ, πέρα από τη συμμετοχή τους στο «διάλογο» για την Παιδεία, υπογραμμίζουν:

• «Την ενεργό συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων στον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και τον αντίστοιχο της Ερευνας», δηλαδή στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της Μπολόνια.
• «Διεκδικούμε την ενεργό συμμετοχή μας στο σχεδιασμό των εθνικών προγραμμάτων ενίσχυσης της έρευνας». Οι πανεπιστημιακοί αυτών των δυνάμεων έχουν ενταχθεί πλήρως στο μοντέλο του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και ως εκ τούτου κυνηγούν τα «χοντρά φράγκα» που βρίσκονται στην έρευνα και με την υπογραφή της ΠΟΣΔΕΠ διεκδικούν λόγο στη διαχείρισή τους.

Η πείρα που βγαίνει από την έως τώρα προσπάθεια των μελών της ΚΝΕ, οπαδών, ψηφοφόρων της ΠΚΣ, φοιτητών και σπουδαστών, που διαπιστώνουν ότι είναι ανάγκη η ανασυγκρότηση του κινήματος σε γραμμή σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ, είναι πολύτιμη.

Κατ' αρχήν επιβεβαιώνεται ότι η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή γραμμή μπορεί να συσπειρώνει και να βάζει σε κίνηση ευρύτερες δυνάμεις. Επιβεβαιώνεται από τη ζωή η εκτίμηση του Κόμματος ότι πίσω από την αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης υπάρχει η ενσωμάτωση. Κοινή συνισταμένη των πλαισίων, στα οποία κατέληξαν οι μαζικές ιδρυτικές συνελεύσεις, ήταν η ανάγκη ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, της πολιτικής των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, που έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο σύνολο της ζωής του φοιτητή και του σπουδαστή, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης.

Δεύτερον, η συγκρότηση δεκάδων Επιτροπών Αγώνα - ήδη έχουν φτάσει τις 51 σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και συσπειρώνουν χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές στις γραμμές τους - δείχνει τις δυνατότητες που υπάρχουν στην προσπάθεια για οργάνωση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος από τα κάτω. Δείχνει ότι οι Επιτροπές Αγώνα σε σχολές μπορούν πραγματικά να αποτελέσουν μορφή οργάνωσης φοιτητών και σπουδαστών. Σε δεκάδες σχολές που οι δυνάμεις των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ - ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν εμπόδια στη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων για συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις, οι φοιτητές και οι σπουδαστές κατέβηκαν μαζικά με τα πανό των Επιτροπών Αγώνα.

Τρίτον, οι Επιτροπές Αγώνα πρέπει να έχουν σταθερά πρόγραμμα πλούσιας δράσης, τακτικές συνεδριάσεις. Η μαζικοποίησή τους πρέπει να είναι ευθύνη όλων των μελών της επιτροπής, αποτελεί βασικό καθήκον των μελών της ΚΝΕ. Για παράδειγμα, στους Ηλεκτρολόγους του ΕΜΠ, η Επιτροπή Αγώνα που πρόσφατα συγκροτήθηκε, είχε αποτέλεσμα μαζικά φοιτητές να συμμετέχουν στην απεργιακή συγκέντρωση στις 2 Απρίλη, αλλά και στην πρόσφατη κατάληψη του εστιατορίου της σχολής με αίτημα τη δωρεάν σίτιση. Σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν στη συνέλευση της Επιτροπής ήταν παρόντες τόσο στις κινητοποιήσεις, όσο και στην προετοιμασία και στην προπαγάνδισή τους, έκαναν υπόθεσή τους την πάλη τους. Επίσης σχεδόν όλες οι Επιτροπές έχουν συνεδριάσει και δυο και τρεις φορές για να δουν το σχεδιασμό τους, αρκετές έχουν έρθει σε επαφή με ταξικά συνδικάτα όπως, π.χ., στην ΑΣΟΕΕ όπου σε συνέλευση της Επιτροπής έκανε παρέμβαση το κλαδικό σωματείου του Χρηματοπιστωτικού ή στη Θεσσαλονίκη όπου έγινε κοινή σύσκεψη των Επιτροπών με εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ.

Τέταρτον, αποδεικνύεται ότι οι δυνάμεις των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ - ΣΥΡΙΖΑ στέκονται εχθρικά στην προσπάθεια οργάνωσης του κινήματος σε γραμμή ριζοσπαστική. Κάτι τέτοιο είναι λογικό, αφού πρόκειται για τις παρατάξεις που υπηρετούν τη γραμμή των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, τους υπερασπιστές των αντιδραστικών πολιτικών των ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) και τα στηρίγματά τους στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, που με δήθεν «αριστερή» και «υπερεπαναστατική» ρητορεία βάζουν πλάτη στην προώθηση της κυρίαρχης πολιτικής (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΕΑΑΚ). Οι δυνάμεις, που έχουν οδηγήσει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στον εκφυλισμό και τη διάλυση, που επιχείρησαν να του φορέσουν κουκούλα, που έχουν διαλύσει τα ΚΣ των ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, που έχουν οδηγήσει τα ΔΣ των συλλόγων στην ανυπαρξία εμφανίζονται ξαφνικά να κόπτονται για το κίνημα.

Οι δυνάμεις που αφόπλισαν τους φοιτητές και τους σπουδαστές και έχουν ευθύνη γιατί σε συνθήκες κρίσης το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα δεν είναι σε θέση να δώσει απάντηση αντίστοιχη της επίθεσης που δέχεται, με κοινή γραμμή και καταμερισμό μεταξύ τους, προσπαθούν να εμποδίσουν και να ακυρώσουν αυτήν την προσπάθεια. Στην ΑΣΟΕΕ μπροστάρης στη συκοφάντηση της Επιτροπής Αγώνα μπαίνει η ΠΑΣΠ, στο ΣΕΜΦΕ του ΕΜΠ από κοινού ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Στους Ηλεκτρολόγους του ΕΜΠ τα ΕΑΑΚ έφτασαν στο σημείο να μπαίνουν από το παράθυρο(!!!) στην αίθουσα που γινόταν η ιδρυτική μαζική συνέλευση της Επιτροπής Αγώνα, για να αποτρέψουν τη συζήτηση.

Η εχθρότητα των παραπάνω δυνάμεων δεν είναι ανεξήγητη. Πηγάζει από την αντίθεσή τους στη γραμμή που προβάλλουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, από το ότι θέλουν να αποτρέψουν τη συσπείρωση ολοένα και περισσότερων φοιτητών και σπουδαστών γύρω από αυτήν τη γραμμή. Δε χωρά αμφιβολία ότι σε Επιτροπές Αγώνα με αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό πλαίσιο πάλης δεν έχουν θέση οι ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΣΥΡΙΖΑ, ΕΑΑΚ. Αντίθετα, υπάρχει η δυνατότητα παιδιά από εργατικές και λαϊκές οικογένειες, ακόμα και αν μέχρι τώρα τους στήριζαν, να τους γυρίσουν μαζικά την πλάτη. Πρέπει, με μπροστάρηδες τα μέλη της ΚΝΕ, να κερδηθούν αυτά τα παιδιά, ήδη υπάρχουν θετικά αποτελέσματα.

Είναι σίγουρο ότι οι συγκεκριμένες δυνάμεις θα συνεχίσουν να συκοφαντούν αυτήν την πρωτοβουλία. Μας κατηγορούν, για παράδειγμα, ως διασπαστές. Το ίδιο έλεγαν και για το ΠΑΜΕ. Τα παιδιά των εργατικών και των λαϊκών οικογενειών, όμως, ξέρουν ποια γραμμή δικαιώθηκε όλα αυτά τα 10 χρόνια που υπάρχει το ΠΑΜΕ. Εχουν συναίσθηση τού πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα, σε συνθήκες μάλιστα κρίσης, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ. Το ίδιο ακούμε και τώρα, που προχωράμε στην προσπάθεια συγκρότησης διακριτού πόλου στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα. Και αυτό το λένε οι δυνάμεις που αποφάσισαν να γίνουν οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές στις 13 Μάη, ώστε να μην υπάρχει χρόνος για τη διεξαγωγή πανσπουδαστικών συνεδρίων. Και κατηγορούν τη δύναμη που κάθε χρόνο είναι η μόνη που βρίσκεται στις θέσεις της τις ημερομηνίες των συνεδρίων.

Δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για συγκρότηση των ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, δεν παραιτούμαστε από την προσπάθεια, οι γενικές συνελεύσεις των συλλόγων να καταλήγουν με αγωνιστικές αποφάσεις. Ηδη, πριν την απεργία, σε συλλόγους πλειοψήφησαν τα πλαίσια Επιτροπών Αγώνα (ΣΕΜΦΕ, Φυσικό Αθήνας).

Ο δυνάμεις της ΚΝΕ μαχητικά πρωτοστατούν στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Μπαίνουν μπροστά με τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα σε κάθε σχολή. Μπαίνουν μπροστά στην προσπάθεια συγκρότησης διακριτού πόλου σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, που θα αποτελείται από συλλόγους με θετικούς συσχετισμούς στα ΔΣ, από συλλόγους όπου με μια σταθερότητα θα πλειοψηφούν αγωνιστικά πλαίσια πάλης, από επιτροπές αγώνα.

Ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης και όξυνσης της επίθεσης από πλευράς του κεφαλαίου και των κομμάτων του, οι φοιτητές και οι σπουδαστές έχουν ακόμα ένα λόγο να στηρίξουν τη δύναμη που μπαίνει μπροστά σ' αυτήν την προσπάθεια ανασυγκρότησης του κινήματος. Εχει σημασία να υπάρξει δραστηριοποίηση, αποφάσεις και μαζική συμμετοχή φοιτητών - σπουδαστών με τα μπλοκ των Επιτροπών Αγώνα στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων. Εχει σημασία αμέσως μετά, στις φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές στις 13 Μάη, να βγει ενισχυμένο το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής.