Οι μαθητές της πατρίδας μας είναι αποφασισμένοι για συντονισμένο αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Η νεανική οργή ενάντια στον κυβερνητικό αυταρχισμό των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, των εισαγγελέων και της αστυνομοκρατίας, που «έκλεισε» αγωνιστικά το 1999, θα ξεχυθεί και πάλι στους δρόμους στις 14 του Γενάρη με τους μαθητές να διατρανώνουν και πάλι την απαίτησή τους για το δικαίωμα στη μόρφωση και τη ζωή.

Το «ραντεβού» των μαθητών σε όλη τη χώρα έχει ήδη δοθεί, όπως άλλωστε το αποφάσισαν με την Πανελλαδική Συνάντηση των Συντονιστικών Αγώνα Σχολείων που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον προηγούμενο μήνα. Ετσι την ερχόμενη Παρασκευή οι μαθητές στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, και όλες τις μεγάλες πόλεις θα συμμετάσχουν μαζικά και δυναμικά μαζί με τους γονείς, εκπαιδευτικούς, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενους στα νέα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια.

«Συνεχίζουμε, υποκινούμενοι απ' τα τεράστια προβλήματα στα σχολεία μας, από τις τραγικές συνέπειες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, υποκινούμαστε από το πείσμα μας να έχουμε δημοκρατία μέσα στα σχολεία μας», επισημαίνουν οι μαθητές στην ανακοίνωση της Πανελλαδικής Συνάντησης. «Με τα αιτήματά μας φέρνουμε το πραγματικά καινούριο, τις σύγχρονες ανάγκες μας για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Ο αγώνας μας φέρνει την ελπίδα, την προοπτική».

Και συνεχίζουν: «Ζητάμε να μορφωνόμαστε καλύτερα από τους πατεράδες μας και όχι χειρότερα. Παλεύουμε για την κατάργηση των νόμων - λαιμητόμων 2525/97 - 2640/98. Θέλουμε ολόπλευρη μόρφωση για όλους πριν από οποιαδήποτε επιλογή ζωής, είτε πρόκειται για επαγγελματική εκπαίδευση, είτε για πανεπιστημιακές σπουδές, Γι' αυτό διεκδικούμε ένα ενιαίο 12χρονο δημόσιο - δωρεάν σχολείο. Δε θα περάσουν οι νόμοι τους. Με τους αγώνες μας θα τους καταργήσουμε. Στο τέλος θα φτιάξουμε το σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας».

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπαν δύο μέλη του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας, στο «Ρ». Η Μυρτώ Σαββαΐδη , μαθήτρια της Β' Λυκείου στο 1ο Πειραματικό Πλάκας, τονίζει με έμφαση «η χιλιετία έκλεισε με τους μαθητικούς αγώνες και η νέα θα ξεκινήσει πάλι με τους μαθητές στο προσκήνιο. Στις 14 του μήνα θα διαψεύσουμε όλους εκείνους που πιστεύουν ότι όλα τέλειωσαν. Οι μαθητές έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πολύκροτη μεταρρύθμιση, τους πετάει έξω από το λύκειο και υποκινούνται από τα τεράστιά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Δίνουμε την απάντηση στους δρόμους. Δε μας σταματάνε ούτε οι εισαγγελείς ούτε τα ΜΑΤ, ούτε η τρομοκρατία γιατί έχουμε το μέλλον με το μέρος».

Η Δώρα Μοντσενίγου , μέλος επίσης του Συντονιστικού της Αθήνας, μαθήτρια της Γ' τάξης στο 2ο Λύκειο Γκράβας σημειώνει: «Στην απαράδεκτη και αντιδραστική στάση της κυβέρνησης να ανασύρει χουντικά διατάγματα, το μαθητικό κίνημα απάντα αγωνιστικά. Οι μαθητές υποσχόμαστε ότι και ο νέος αιώνας θα μας βρει στους δρόμους του αγώνα μαζί με το λαό για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ο εφιάλτης που προκάλεσε το μαθητικό κίνημα στην κυβέρνηση δε θα έχει τέλος».

Στα βασικά αιτήματα που προβάλλουν οι μαθητές υπενθυμίζουμε ότι περιλαμβάνονται, για τα ΤΕΕ: Να καταργηθούν οι Νομαρχιακές - Προαγωγικές εξετάσεις στη Β' τάξη και οι πανελλαδικές - Προαγωγικές στη Γ' τάξη. Να δοθούν τώρα βιβλία σύγχρονα - κατανοητά - όλα δωρεάν, όχι φωτοτυπίες και Cd. Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες σε καθηγητές - εργαστήρια - υποδομή. Ολόπλευρη μόρφωση και όχι εφήμερη κατάρτιση. Ουσιαστική επαγγελματική εκπαίδευση πραγματικό εφόδιο για ζωή με δικαιώματα.

Για τα Ενιαία Λύκεια απαιτούν: Να καταργηθούν οι Προαγωγικές - Πανελλήνιες εξετάσεις - σφαγή της Β' και Γ' Λυκείου. όχι στην κατάργηση των μετεξεταστέων. Κατάργηση των «τεστ δεξιοτήτων» στη Β' λυκείου. Αμεση κάλυψη όλων των αναγκών σε καθηγητές - αίθουσες - εργαστήρια - υποδομή. Βιβλία σύγχρονα - κατανοητά - όλα δωρεάν. Κανένα τμήμα με πάνω από 20 μαθητές. Ολα τα σχολεία πρωινά. Οχι στη φροντιστηριοποίηση των λυκείων.

Επίσης, απαιτούν να καταργηθεί η φασιστική πράξη νομοθετικού περιεχομένου και διεκδικούν γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία.

«Τα προγράμματα σπουδών διαμορφώνονται πάνω στις ανάγκες της αγοράς. Ο ρόλος του διδακτικού προσωπικού, το ίδιο. Η έρευνα, σχεδόν αποκλειστικά, πραγματοποιείται για τις επιχειρήσεις. Οι μεταπτυχιακές σπουδές λειτουργούν στην ίδια κατεύθυνση. Αυξάνεται η χρηματοδότηση από τις εταιρίες και τα μονοπώλια. Η δομή των σπουδών, οι βαθμίδες της εκπαίδευσης, η χρονική διάρκεια σπουδών, η σχέση πτυχίου - επαγγέλματος - εργασίας (με την έννοια των εργασιακών σχέσεων) καθορίζονται από τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Τέτοιου είδους αναδιαρθρώσεις αλλοιώνουν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των ΑΕΙ και ΤΕΙ». Αυτά τονίζει, ανάμεσα στ' άλλα, ο Παναγιώτης Γεωργιάδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στη σημερινή συνέντευξή του στο «Ριζοσπάστη», επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι: «Μέσα από μια διαδικασία καθορισμού των επιστημονικών αντικειμένων, σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας μας και της κοινωνίας, όσο και της εξέλιξης των επιστημών, θα διαμορφωθεί ο ενιαίος χώρος της ανώτατης εκπαίδευσης». Αυτή η προοπτική «θα εξαρτηθεί από την πάλη των σπουδαστών, των φοιτητών, του διδακτικού προσωπικού και των εργαζομένων, από την πάλη του ελληνικού λαού για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την παιδεία».

- Στα επίσημα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την παιδεία, που στο σύνολό τους έχουν υιοθετηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις, σαν στόχος των αναδιαρθρώσεων στην παιδεία εμφανίζεται η σύνδεση των υπαρχόντων ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις. Πόσο έχει προχωρήσει αυτό σήμερα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ;

- Τα πανεπιστήμια ανέκαθεν επιτελούσαν δυο βασικές λειτουργίες. Την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης υψηλής κατάρτισης και την αναπαραγωγή της άρχουσας ιδεολογίας. Και οι δυο αυτές λειτουργίες συνδέονται με την παραγωγική διαδικασία και τη διεύθυνση της κοινωνίας. Ουσιαστικά, δηλαδή, συνδέονται με το ρόλο των τάξεων μέσα σε μια κοινωνία.

Από πολύ καιρό τώρα το μεγάλο κεφάλαιο δίνει ιδιαίτερη σημασία για την Εκπαίδευση και πιο ειδικά για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Για το περιεχόμενό της, για τη δομή της. Αυτό συνέβη, γιατί ανέβηκε ο ρόλος της επιστήμης στην υλική παραγωγή.

Στις μέρες μας, το μεγάλο κεφάλαιο εντάσσει τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ στο συνολικό του στρατηγικό σχεδιασμό πολύ πιο εντατικά, πολύ πιο μεθοδευμένα. Θέλει να τα υποτάξει ουσιαστικά στις ανάγκες και τους στόχους της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς.

Τα προγράμματα σπουδών διαμορφώνονται πάνω στις ανάγκες της αγοράς. Ο ρόλος του διδακτικού προσωπικού, το ίδιο. Η έρευνα, σχεδόν αποκλειστικά, πραγματοποιείται για τις επιχειρήσεις. Οι μεταπτυχιακές σπουδές λειτουργούν στην ίδια κατεύθυνση. Αυξάνεται η χρηματοδότηση από τις εταιρίες και τα μονοπώλια. Η δομή των σπουδών, οι βαθμίδες της εκπαίδευσης, η χρονική διάρκεια σπουδών, η σχέση πτυχίου - επαγγέλματος - εργασίας (με την έννοια των εργασιακών σχέσεων) καθορίζονται από τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Ακόμη κι αυτή η αξιοποίηση της πανεπιστημιακής περιουσίας γίνεται με τους κανόνες της αγοράς.

Τέτοιου είδους αναδιαρθρώσεις πράγματι έχουν προχωρήσει. Ενθαρρύνονται, ελέγχονται και χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και φυσικά αλλοιώνουν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

- Ποιες είναι οι επιπτώσεις στο εκπαιδευτικό, διδακτικό και ερευνητικό έργο από την υποταγή των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ στις επιχειρήσεις;

- Είναι ιδιαιτέρως σοβαρές. Πριν απ' όλα το διδακτικό προσωπικό εγκλωβίζεται σε μια πορεία που το απομακρύνει σταθερά από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και της εξέλιξης των επιστημών. Οι επιστήμες που σχετίζονται με την τεχνολογία υποτάσσονται πλήρως στο άμεσο κέρδος. Οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες δε χρησιμεύουν για να καταδείξουν τις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων, αλλά για τη συγκάλυψή τους, για την ιδεολογική χειραγώγηση.

Αυξάνει επικίνδυνα ο ανορθολογισμός στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η διδασκαλία υποβαθμίζεται σοβαρά, με σημαντικές συνέπειες πάνω στους σπουδαστές σ' ό,τι αφορά την κατάρτισή τους. Τα ερευνητικά προγράμματα χρησιμεύουν σχεδόν αποκλειστικά για την ικανοποίηση των στόχων της αγοράς. Δεν υπηρετούν αναπτυξιακούς στόχους χρήσιμους για την κοινωνία. Σε τελική ανάλυση τα ΑΕΙ - ΤΕΙ απομακρύνονται από τις κοινωνικές ανάγκες, παράλληλα βέβαια ενσωματώνουν την κοινωνική κρίση στο εσωτερικό τους, που γίνεται κρίση της εκπαίδευσης, των αξιών, ακόμη κι αυτών των επιστημών.

- Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται μια σειρά νέα τμήματα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Για παράδειγμα, φτιάχνονται στα ΤΕΙ τμήματα «Ελεγκτικών και Ασφαλιστικών Εργασιών», «Διαχείρισης Πληροφοριών» ή «Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου». Πώς σχολιάζετε αυτού του τύπου τη διεύρυνση κλάδων και γνωστικών αντικειμένων;

- Η δημιουργία των νέων τμημάτων είναι μια σοβαρή εξέλιξη για τη λειτουργία των ΑΕΙ - ΤΕΙ της χώρας μας.

Δυστυχώς, τα νέα τμήματα δεν προέκυψαν από έναν προγραμματισμό που θα έπαιρνε υπόψη τις πραγματικές ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας και της κοινωνίας, τις αναπτυξιακές δυνατότητες και στόχους, την εξέλιξη και την παραπέρα πορεία των επιστημονικών αντικειμένων.

Ουσιαστικά εξυπηρετείται ο στόχος της κυβέρνησης για παροχή χαμηλής κατάρτισης και σε αμφίβολης αξιοπιστίας επιστημονικά και γνωστικά αντικείμενα, τα οποία εκ των πραγμάτων δε θα έχουν κανένα επιστημονικό, επαγγελματικό και κοινωνικό αντίκρισμα.

Σοβαρό πρόβλημα προκύπτει και με τη χρηματοδότηση αυτών των τμημάτων, την κάλυψη των αναγκών τους σε υλικοτεχνική υποδομή και διδακτικό προσωπικό, μια και είναι ήδη γνωστό ότι τα οικονομικά των ΑΕΙ - ΤΕΙ θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο και τα διάφορα πακέτα από την ΕΕ θα έχουν ένα τέλος.

- Ενα «άνοιγμα» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επιχειρείται και μέσα από την αύξηση του αριθμού των εισακτέων στα πλαίσια της μεταρρύθμισης Αρσένη. Τι λέτε γι' αυτό;

- Δεν πρόκειται για κανένα ουσιαστικό άνοιγμα. Σ' αυτό το θέμα έχουμε πάρει ήδη την απάντηση από το πώς «τρέχουν» οι αριθμοί των μαθητών που θα αποφοιτούν από το Λύκειο, σύμφωνα με τη μεταρρύθμιση που εφαρμόζεται. Η Γ` Λυκείου του τρέχοντος σχολικού έτους θα μας δώσει τελικά εξήντα δύο χιλιάδες αποφοιτήσαντες μαθητές περίπου. Τα στοιχεία δίνονται από τον κύριο Ανθόπουλο. Αυτοί θα έχουν «πρόσβαση» στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οταν θα λείψουν οι αποφοιτήσαντες των Δεσμών, είναι φανερό από τώρα ότι αυτοί που θα αποφοιτούν από το Λύκειο θα είναι λιγότεροι από αυτούς που η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ότι θα εισάγονται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα θα «μαλακώσουν» και οι αποφοιτήσαντες θα φθάνουν τους αριθμούς που καθόρισε η κυβέρνηση. Υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα που συστηματικά αποκρύπτεται. Στα ΤΕΙ π.χ. το 70% των επιτυχόντων στα περιφερειακά ιδρύματα, είτε δεν εγγράφονται, είτε αποχωρούν μετά την εγγραφή τους. Στα κεντρικά ΤΕΙ το ποσοστό αυτό είναι 30%. Ποιο είναι, κατά συνέπεια, το επαγγελματικό αντίκρισμα, ακόμη και αυτό το σπουδαστικό, από την εισαγωγή των νέων στα ΤΕΙ;

Αν αυτά συμβαίνουν με τα ΤΕΙ, τότε μπορούμε να σκεφθούμε τι πρόκειται να συμβεί με όσους εγγραφούν στα ΠΣΕ και το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Από εδώ προκύπτει η ανάγκη για μια άλλη, διαφορετική αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, που θα συνδυάζεται με την ανάπτυξη της χώρας και με άλλες ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εργασίας, που η κυβέρνηση δεν μπορεί να προωθήσει γιατί είναι δέσμια της φιλομονοπωλιακής της πολιτικής.

- Η δημιουργία των Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογής και του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, σύμφωνα με την κυβέρνηση, εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες, της «διά βίου εκπαίδευσης». Πού συνίσταται η διαφωνία του ΚΚΕ σ' αυτές τις αλλαγές;

- Η διαφωνία μας εδώ είναι σαφής και κατηγορηματική, σε σχέση με την πολιτική της κυβέρνησης. Αλλά ας διευκρινίσουμε κατ' αρχήν τι είναι η διά βίου εκπαίδευση, μια και η κυβέρνηση και σ' αυτό το θέμα παραπλανά τη νεολαία και τον ελληνικό λαό.

Πρόκειται για χαμηλού, αποσπασματικού και στενού χαρακτήρα κατάρτιση, που εξυπηρετεί τη διαμόρφωση ενός εργατικού δυναμικού υποβαθμισμένων προσόντων και απαιτήσεων, χωρίς δικαιώματα, προσαρμοσμένου πάνω στις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις που προωθεί η «Λευκή Βίβλος» για την απασχόληση της ΕΕ, που θα εντάσσεται στην αγορά εργασίας ως απασχολήσιμο.

Εναρμονίζονται λοιπόν οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις με τις ευέλικτες μορφές παροχής γνώσης του χαρακτήρα που ήδη αναφέραμε. Δηλαδή, γνώση που θα καθορίζεται από τις ανάγκες της αγοράς, που θα απαξιώνεται πολύ γρήγορα, γεγονός που θα οδηγεί και στην ηθική απαξίωση του εργαζόμενου και που θα αναγκάζει τον εργαζόμενο να αλλάζει συχνά επάγγελμα.

Ο προηγούμενος πρόεδρος της ΕΕ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο Σαντέρ, σε μια τοποθέτηση σε σχέση μ' αυτό το θέμα, τόνισε ότι κάθε εργαζόμενος θα αναγκαστεί να αλλάξει περίπου 7-8 επαγγέλματα. Αυτή η διαδικασία εναλλαγής επαγγελμάτων έχει φυσικά ένα όριο. Περίπου είναι τα 50 χρόνια, σε ηλικία, του κάθε εργαζόμενου. Γιατί είναι γνωστό ότι μετά την ηλικία των 50 οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν.

Να, λοιπόν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος. Και για τα ΠΣΕ και για το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Αλλά υπάρχει και η ακαδημαϊκή πλευρά. Η προώθηση των ΠΣΕ έχει καταλυτικές συνέπειες για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ. Πρώτον αποτελούν μια ακαδημαϊκή αυθαιρεσία, δεδομένου ότι ένα τμήμα πανεπιστημίου μπορεί να δημιουργήσει ένα ΠΣΕ, ανεξάρτητα από το εάν είναι μέσα στην ακαδημαϊκή στρατηγική του πανεπιστημίου. Το Πανεπιστήμιο της Αθήνας έχει πάρει απόφαση να μη λειτουργήσει τα ΠΣΕ, παρ' όλα αυτά κάποιο τμήμα έστησε ένα ΠΣΕ.

Δεύτερον, πιέζει τα ΑΕΙ - ΤΕΙ συνολικά στην υποβάθμιση των σπουδών.Τρίτον, αναστατώνουν και αποδιοργανώνουν τα συμβατικά προγράμματα σπουδών. Το παράδειγμα της Κρήτης είναι χαρακτηριστικό.Τέταρτον, είναι εμφανώς αδιαφανής ο τρόπος επιλογής των υποψηφίων. Είναι γνωστά τα παρατράγουδα στην Κρήτη, όπως συζητιέται πολύ έντονα ότι τα ίδια πράγματα περίπου έχουν συμβεί σ' όλα τα ΠΣΕ, όπου κι αν λειτουργούν.Πέμπτον,το περιεχόμενό τους είναι καταρτισιακό και αμφιβόλου επιστημονικότητας. Εκτον, οι τίτλοι που αποδίδονται δεν μπορεί να είναι εκ των πραγμάτων ισότιμοι με τους τίτλους των συμβατικών προγραμμάτων σπουδών.Εβδομον, τι επαγγελματικό αντίκρισμα θα έχουν τα ΠΣΕ στην ελληνική πραγματικότητα;

Η κατάσταση με τα ΠΣΕ είναι απαράδεκτη και πρέπει να καταργηθούν.

- Στις σημερινές συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατη η εύρεση εργασίας με μοναδικό όπλο το πτυχίο. Επιπλέον, στους ακαδημαϊκούς κύκλους είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η άποψη ότι «η αποστολή των πανεπιστημίων είναι η παροχή του ύψιστου αγαθού της γνώσης κι όχι η παροχή επαγγελματικών εφοδίων». Κατά πόσο είναι αναστρέψιμη η πορεία προς την πλήρη αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα;

- Πραγματικά αυτό συμβαίνει. Βλέπουμε τους νέους σήμερα να δίνουν όλο και μεγαλύτερη σημασία στις σπουδές τους, να προσπαθούν να πάρουν όλο και πιο πολλά «χαρτιά» στα χέρια τους για να δημιουργήσουν περισσότερες και καλύτερες προϋποθέσεις εύρεσης εργασίας. Το ερώτημα είναι: Βρίσκουν; Οταν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, πώς είναι δυνατόν να βρουν;

Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ο καπιταλισμός αδυνατεί να λύσει το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας. Η αδυναμία αυτή μετατρέπεται σε «προτέρημα», βαφτίζεται ανταγωνισμός και προκύπτει η κούρσα των πτυχίων και των χαρτιών.

Συνέπεια της παραπάνω κατάστασης είναι και η άποψη που αναφέρατε. Εδώ η απόκτηση της γνώσης παρουσιάζεται σαν χόμπι. Και εκτός από το ΚΚΕ, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις υιοθετούν αυτή τη λογική. Αλλά κατ' αυτόν τον τρόπο διαστρεβλώνεται ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης, γιατί πράγματι η παροχή της γνώσης πρέπει να χρησιμεύει ως επαγγελματικό εφόδιο. Πριν απ' όλα σπουδάζουμε για να εργαστούμε.

Το πρόβλημα όμως αυτό είναι βαθύτατα κοινωνικό και πολιτικό. Η επίλυση του προβλήματος της ανεργίας απαιτεί ριζικές αλλαγές κοινωνικού και πολιτικού χαρακτήρα. Απαιτεί άλλες δυνάμεις στην εξουσία. Και η νεολαία πρέπει να δώσει τη δική της μάχη γι' αυτές τις αλλαγές μαζί με τους εργαζόμενους.

Πρέπει όμως να επισημανθεί και μια άλλη πλευρά του ζητήματος. Η κυβέρνηση διασπά στην πράξη την ενότητα του πτυχίου του επαγγέλματος και της εργασίας. Δηλαδή ακόμη κι αν σπουδάσεις, ακόμη και αν είσαι «ανταγωνιστικός», ακόμη και αν έχεις του κόσμου τα χαρτιά στα χέρια σου, το πιθανότερο είναι ότι δε θα βρεις δουλιά (αν βρεις) στο αντικείμενο που σπούδασες. Κι αυτό το πρόβλημα πατάει πάνω στο χαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε και την ανεργία ιδιαίτερα.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι η νεολαία πρέπει να προετοιμαστεί για να δώσει σκληρές και πολλές μάχες για την επίλυση των ζωτικών της προβλημάτων για ένα καλύτερο μέλλον σε μια άλλη κοινωνία.

- Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Τι σημαίνει αυτό το αίτημα στις σημερινές συνθήκες και πώς θα επιτευχθεί;

- Ηδη η πρόταση του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό Υποχρεωτικό Σχολείο έχει ριζώσει για τα καλά μέσα στην ελληνική κοινωνία, έχει γίνει το βασικό αίτημα της μαθητικής νεολαίας και των αγώνων της. Αυτό το σχολείο αποτελεί το αναγκαίο υπόβαθρο πάνω στο οποίο, με το χαρακτήρα και το περιεχόμενο που του αποδίδουμε, στηρίζεται και οικοδομείται η πρόταση για την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.

- Οι εξελίξεις στην ίδια την παραγωγική διαδικασία και στις επιστήμες, η χρησιμοποίηση της επιστήμης ως παραγωγικής δύναμης, ο καταμερισμός εργασίας που επιβάλλεται από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, η ανάγκη για περισσότερη γνώση, η ενότητα των γενικών γνώσεων και των θεμελιωδών επιστημών με την τεχνική και την τεχνολογία, απαιτούν ως συνέχεια του ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου την ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.

- Η σαφής αυτή τάση έχει ήδη διαγραφεί από την εμφάνιση της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης. Αποτελεί τραγικό λάθος η άποψη που θέλει την τεχνολογία κτήμα και υπόθεση των τεχνολόγων. Σήμερα είναι αδύνατον ένας γιατρός να μη γνωρίζει από τεχνολογία. Αλλωστε τα ΤΕΙ δεν αποτελούν, παρά τον τίτλο τους, τον αποκλειστικό ή και τον κυρίαρχο χώρο της τεχνολογικής προόδου στη χώρα μας.

- Η δημιουργία των ΤΕΙ, κατά κύριο λόγο, στηρίχτηκε σε μια αναπαραγωγή των ειδικοτήτων των ΑΕΙ, σε κατώτερο επίπεδο, στις περισσότερες των περιπτώσεων. Φυσικά, υπήρξαν και νέες ειδικότητες. Επίσης έχουν διανύσει πολύ δρόμο και ασφαλώς παρά τα θετικά που έχουν σημειωθεί, τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα, η κρίση τους εντείνεται και η κυβέρνηση δε δείχνει κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για το ξεπέρασμα αυτής της κρίσης.

- Από την άλλη, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι τα ΑΕΙ στερούνται προβλημάτων, πως δεν υπάρχει κρίση και σ' αυτά, πως δουλεύουν ρολόι.

- Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση σημαίνει δύο βασικά και κυρίαρχα χαρακτηριστικά. Κατοχύρωση του ανώτατου χαρακτήρα των σπουδών για τη δημιουργία εργατικής δύναμης υψηλής κατάρτισης και διεξαγωγή έρευνας για παραγωγή και συσσώρευση νέας γνώσης. Από την ερευνητική δραστηριότητα θα εφοδιάζονται οι νέοι επιστήμονες με ερευνητικές ικανότητες.

Τα παραπάνω αποτελούν το ένα από τα δυο βασικά χαρακτηριστικά.

- Το δεύτερο είναι ότι ο χώρος της Ανώτατης Εκπαίδευσης θα αποκτήσει μια ενιαιότητα. Αν ρωτηθεί σήμερα το υπουργείο Παιδείας για το τι είδους εκπαίδευση είναι τα ΤΕΙ, απαντά με το τι δεν είναι. Δεν είναι ανώτατη εκπαίδευση, δεν είναι ανώτερη, δεν είναι ΙΕΚ, δεν είναι σχολές επαγγελματικής κατάρτισης.

- Για να μπορεί να έχει ταυτότητα ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, πρέπει να έχει και σαφή θέση στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Μέσα λοιπόν από μια διαδικασία καθορισμού των επιστημονικών αντικειμένων, σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας μας και της κοινωνίας, όσο και της εξέλιξης των επιστημών, θα διαμορφωθεί ο ενιαίος χώρος της ανώτατης εκπαίδευσης.

- Αυτή η εξέλιξη είναι δυνατή από διαδικαστική και επιστημονική άποψη, απαντά στις απαιτήσεις των καιρών, είναι δυνατή, από άποψη εφαρμογής, θα δώσει μια συνολική ώθηση στην πρόοδο της χώρας μας.

- Η επιτυχία της θα εξαρτηθεί από την πάλη των σπουδαστών, των φοιτητών, του διδακτικού προσωπικού και των εργαζομένων, από την πάλη του ελληνικού λαού για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την παιδεία.