Κυριακή πρωί. Νωρίς. Καλοκαίρι. Εχει όμορφη διάθεση. Χαμογελάει, καθώς με ανυπόμονο περπάτημα πλησιάζει την άδεια παραλία.

Νερό. Καθαρό. Αλμύρα. Φωτεινό. Γδύνεται βιαστικά. Νιώθει λαίμαργος, σαν το παιδί μπροστά στο λαχταριστό γλυκό.

Ευχάριστα δροσερό. Χωρίς προκαταρκτικά βουτάει. Το σώμα του σκίζει το υγρό στοιχείο και το νιώθει να αποφορτίζεται. Και το κεφάλι του να αδειάζει από αρνητικές σκέψεις.

Κολυμπάει χαλαρά απόσταση δύο χιλιομέτρων. Ικανοποιητικό για προθέρμανση. Το σώμα του ξυπνάει, η προσπάθεια τον γεμίζει, τον τονώνει ευχάριστα. Το στήθος του ανεβοκατεβαίνει αλλά γρήγορα ηρεμεί πάλι.

Βγαίνει στην αμμουδιά. Ο ήλιος, στοργικό χέρι, τον στεγνώνει. Κάνει μερικές διατάσεις για πόδια και χέρια. Προετοιμάζει τον νου και το σώμα του γι' αυτό που θα ακολουθήσει. Αισθάνεται μια σοβαρότητα και ένα είδος καθαρής επικοινωνίας με το νερό. Σαν αυτό, να έχει ψυχή, υπόσταση. Είναι μια μάχη που θέλει να την δώσει. Οκ. Είναι έτοιμος.

Ξεκινάει διανύοντας απόσταση, από τα βράχια μέχρι την κόκκινη ομπρέλα. Παράλληλα προς την ακτή. Περίπου πενήντα μέτρα. Οι μύες του απαντούν πρόθυμα κι αυτός καλύπτει τα μέτρα, στο 80% περίπου της ικανότητάς του. Συνεχίζει, αυξάνοντας σταδιακά την απόσταση και την ένταση.

Η κούραση τον καταλαμβάνει ευχάριστα και η ανάσα του γίνεται γρήγορη, όλο και πιο γρήγορη. Προσπαθεί τώρα, να συντονίσει το σώμα με τον νου και την ψυχή. Νιώθει τους ώμους του να ανοίγουν, τους μύες της πλάτης και τα χέρια να σπρώχνουν το νερό για να χωρέσουν. Ο νους του ακούει τους μύες του, σε επιφυλακή, σε εγρήγορση, σε επαφή με κάθε αθέατη, μυική ίνα, με την καρδιά, τους πνεύμονες. Απόλυτη συγκέντρωση στην εμπειρία και την προσπάθεια. Και η ψυχή; Οταν το σώμα δεν υπακούει πια και το μυαλό δεν μπορεί να νικήσει το αίσθημα της κόπωσης, έχουμε αναμόχλευση της ψυχής. Είναι αυτή πια που οδηγεί, που κατευθύνει, που δίνει ενέργεια και ύλη στο σώμα που τρέμει και στο μυαλό που δεν έχει άλλα επιχειρήματα. Προσπερνάει τον μοναδικό και παντοτινό του αντίπαλο. Ζαλίζεται καθώς έχει ολοκληρωθεί η δοκιμασία. Δεν βλέπει καλά. Αλλά νιώθει το πνεύμα του καθαρό σαν μωρού. Μια ευφορία τον πλημμυρίζει και το υλικό κομμάτι του σκάει από υγεία. Βέβαια παραπατάει καθώς ψάχνει την πετσέτα και τα πόδια του λυγίζουν ελαφρώς.

Οι σταγόνες οργώνουν το κορμί του αργά, μοναδικά και νιώθει να εξελίσσεται, να μεγαλώνει, να δυναμώνει. Είναι εξουθενωμένος και ατσάλινος συγχρόνως. Κάθε ένταση έχει εξατμιστεί. Εχει γίνει καλός και γαλήνιος. Ακούει κάθε ήχο τώρα, βλέπει κάθε ερέθισμα μπροστά και πίσω του, με μια οξυμένη αντίληψη.

Κάθεται και θαυμάζει το γαλάζιο. Απέραντος σεβασμός και δέος.

Ο συγγραφέας έκανε μια παύση και κοίταξε ερευνητικά τον φίλο που τον άκουγε να διαβάζει.

-- Λοιπόν; ρώτησε ανυπόμονα.

-- Τι λοιπόν; Καλό είναι, αλλά δεν κόλλησα. Περίμενα κι άλλο. Λίγη πλοκή, λίγη υπόθεση, βρε αδερφέ.

Εκείνος συνοφρυώθηκε.

-- Δεν είναι σημαντικά, τα συναισθήματα που βιώνει ένας άνθρωπος που ασκείται;;!! Σε μια χώρα με υψηλότατα ποσοστά παχυσαρκίας κι όλα τα προβλήματα που αυτή συνεπάγεται; Με δεδομένες και αποδεδειγμένες τις θεραπευτικές ιδιότητες της άσκησης.

-- Τέλος πάντων η ηδονή του μυαλού είναι πιο σημαντική για μένα.

-- Μάλιστα.

-- Ωχ. Σκέφτεσαι. Να ετοιμαστώ για έναν μακρύ μονόλογο;

-- Ναι. Γιατί, αλήθεια, όλοι οι μεγάλοι ποιητές και συγγραφείς ήταν νωθροί κι αδύναμοι στο σώμα; Γιατί πολλοί αθλητές στερούνται κουλτούρας και γνώσης; Γιατί ο άνθρωπος σπάνια αγαπάει την ολότητά του και δεν την αναπτύσσει, με ευλάβεια όπως θα όφειλε; Υπερτονίζει ό,τι έχει πιο δυνατό κι αφήνει να ατροφούν τα υπόλοιπα. Εξασκεί συνήθως αυτό που του έρχεται πιο εύκολο, πιο βολικό. Και που θα τον κάνει να ξεχωρίσει, με ανταμοιβές οικονομικές, κοινωνική αναγνώριση, επιτυχία. Μέσα σε έναν πολιτισμό, που στην επιδίωξη του μέγιστου κέρδους, δημιουργεί συνθήκες επιβράβευσης ανθρώπων που γνωρίζουν πολύ καλά ένα πράγμα και αγνοούν όλα τα υπόλοιπα. Γινόμαστε έτσι ως προς το σύνολό μας καχεκτικά όντα και όχι ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Ψυχολογικά ράκη συχνά, κουρασμένα πλάσματα σωματικά, πνευματικά ή συναισθηματικά.

-- Φαντάσου ότι υπάρχουν άνθρωποι, που δε θεωρούν απόλαυση το να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο και άρα να δουλέψουν με τον εαυτό τους, τη φαντασία τους, τη γνώση.

-- Μα φυσικά. Αφού κανείς δεν τους εξήγησε, δεν τους μετέδωσε τη λαχτάρα γι' αυτό. Το θεωρώ όμως εξίσου τραγικό με αυτό του ανθρώπου που δε βρίσκει απόλαυση σε μια απλή αθλητική δραστηριότητα ή έστω σε έναν περίπατο στη φύση.

-- Εγώ, πάντως, από ένα υπέροχο, άψυχο σώμα, που πάνω του στηρίζεται ένα ακατοίκητο κεφάλι, προτιμώ το πιο άσχημο ον, με καταπληκτική όμως προσωπικότητα και σκέψη. Την ηδονή του μυαλού, που σου έλεγα πριν.

-- Κι εγώ.

-- Ωχ, σκέφτεσαι. Να ετοιμαστώ για ένα μακρύ μονόλογο;

-- Ναι. Δεν είναι ηδονή του μυαλού, το να νικάς την κούραση; Το να φέρνεις τον εαυτό σου στα όριά του; Το να οραματίζεσαι και να αποκτάς ένα σώμα καλοβαλμένο, δυνατό, άξιο να φέρει ένα πνεύμα σωστό, ορθό, δίκαιο, καλό, ισορροπημένο; Είναι κακό να είσαι όμορφος και δυνατός όσο κακό είναι να είσαι έξυπνος και καλλιεργημένος. Βεβαίως η μοναδική ανταμοιβή της άσκησης, δεν είναι η υγεία και το όμορφο σώμα. Ενας αθλητής παίρνει εντατικά μαθήματα ζωής. Μαθαίνεις να προσπαθείς, να κερδίζεις, αλλά και να χάνεις, να πέφτεις, μα να ξανασηκώνεσαι, να συνεργάζεσαι, να σέβεσαι. Να πειθαρχείς, να έχεις αυτοπεποίθηση, να είσαι γενναίος και μεγαλόκαρδος. Εχεις αίσθηση του πόσο σημαντικό είναι να τα διαθέτει κανείς αυτά;

-- Εχω. Πάντως, δεν λες και τίποτα καινούργιο. Σε πρόλαβαν οι Αρχαίοι Ελληνες...

-- Ουδέποτε υποστήριξα ότι είμαι φιλόσοφος ή ότι λέω κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί. Δεν θα ήμουν εδώ, πίστεψέ με.

-- Αρα;

-- Μου αρέσει να λέω φωναχτά τις σκέψεις μου. Πολύ φωναχτά. Πάμε για τρέξιμο;

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1977. Προέρχομαι από εργατο-αγροτική οικογένεια. Σε ηλικία 11 χρόνων μετακομίσαμε στην Κέρκυρα. Σε ηλικία 16 χρόνων οργανώνομαι στην ΚΝΕ, σημείο σταθμός για την πολιτικο-ιδεολογική μου ιδιοσυγκρασία. Σε ηλικία 17 χρόνων κερδίζω το πρώτο βραβείο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του πολιτιστικού συλλόγου Αργυράδων. Το ποίημά μου «Αργοπεθαίνει ο ήλιος», μελοποιείται από τον Κερκυραίο συνθέτη Σπύρο Σαμοΐλη. Δύο χρόνια αργότερα, βρίσκομαι στην Μπολόνια της Ιταλίας για σπουδές στη θεατρική σχολή Gruppo Teatro Colli, από όπου αποφοιτώ με άριστα. Την ίδια περίοδο συμμετέχω σε σεμινάρια και παραστάσεις του Teatro di San Martino. Στη συνέχεια φοιτώ στην Σχολή Ξεναγών Κέρκυρας, από όπου και αποφοιτώ τρία χρόνια αργότερα (γνωρίζω Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά). Επόμενα βήματα, «Η ΚΡΑΥΓΗ», η πρώτη μου συλλογή ποιημάτων και η πρώτη μου νουβέλα, με τίτλο «Οι ασυμβίβαστοι» που ελπίζω να εκδοθούν. Εχω παρακολουθήσει σεμινάρια θεάτρου του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κέρκυρας, ενώ έχω εργαστεί ως ξενοδοχοϋπάλληλος και πωλήτρια χρυσοχοείου.