Καθώς πλησιάζει η μέρα της απεργίας, εντείνεται η επιθετικότητα των αστικών μέσων ενημέρωσης, που σπέρνουν διαρκώς ιδεολογήματα, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους. Ο βασικός στόχος τους είναι να σπείρουν συγχύσεις και αυταπάτες στους εργαζόμενους, να δημιουργήσουν πλαστές εντυπώσεις, να παραμορφώσουν την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι εργάτες από την ανελέητη επίθεση της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και της τρόικας, μαζί με τους συμμάχους τους. Από αυτόν το «χορό» της παραπλάνησης, δε θα μπορούσε να λείπει και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ενώ, την ίδια στιγμή, με διάφορες αφορμές (π.χ. την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας), συνεχίζεται ο καυγάς...

2602 λέξεις, σελ.: 10

Η διαδρομή έχει ενδιαφέρον. Στο πρώτο ταρακούνημα, μας είπαν ότι φταίνε τα «χρυσά παιδιά» που αυτονομήθηκαν, στη συνέχεια το 'ριξαν στα «τοξικά ομόλογα» και μετά εστίασαν στις τράπεζες. Οταν το πράγμα ζόρισε περισσότερο, μίλησαν για κρίση δημοσίων ελλειμμάτων και τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που έχουμε μπροστά μας, είναι κρίση, λέει, του κρατικού χρέους και άρα αυτό πρέπει να τιθασεύσουμε. Είναι φανερό ότι αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να πούνε ότι αυτό που ζούμε είναι μια κλασικής μορφής οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Εύλογο, αφού σε μια τέτοια περίπτωση, αναπόφευκτα, θα αναφύονταν ζητήματα όπως ο ιστορικά ξεπερασμένος χαρακτήρας των εκμεταλλευτικών σχέσεων...

2913 λέξεις, σελ.: 20