Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος, θα επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 14 και την Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη 2005.

Το πρόγραμμα είναι το εξής:

ΤΕΤΑΡΤΗ 14/9

-- 18.00 Επίσκεψη στο χώρο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), συνάντηση με τη διοίκηση και περιοδεία στον εκθεσιακό χώρο.

-- 20.30 Ομιλία σε συγκέντρωση στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Σκύδρας.

ΠΕΜΠΤΗ 15/9

-- 09:00 Συνάντηση με τη διοίκηση και ομιλία σε εργαζόμενους του Σωματείου Συμβασιούχων «Ολυμπιακής Αεροπορίας».

-- 09.30 Συνάντηση με τη διοίκηση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας.

-- 10.00 Συνάντηση με τη διοίκηση και εργαζόμενους του Σωματείου Μόνιμων Υπαλλήλων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας.

-- 13.00 Συνέντευξη Τύπου στα γραφεία της ΕΣΗΕΜ-Θ.

-- 20.00 Ομιλία σε εκδήλωση της ΚΟΘ, που πραγματοποιείται στο χώρο της Αποθήκης 1 του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης.

«Ο λαός πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του και να βγει αγωνιστικά στο προσκήνιο, διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, που βρίσκονται στον αντίποδα των επιδιώξεων των μονοπωλίων και της κυβερνητικής πολιτικής», τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σχετικά με την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Η ομιλία του πρωθυπουργού επιβεβαιώνει την ανάγκη να εγκαταλείψουν τώρα οι εργαζόμενοι τη ΝΔ και κάθε φορέα της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως το ΠΑΣΟΚ, και να συσπειρωθούν με τους Κομμουνιστές στη δράση για τα δικαιώματά τους.

Ο πρωθυπουργός με τους 14 άξονες της ομιλίας του προωθεί την αντιλαϊκή στρατηγική της Λισαβόνας, που τσακίζει τα δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας στο βωμό της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας, με στόχο την εδραίωση και ενίσχυση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή.

Οι αποκρατικοποιήσεις και η απελευθέρωση τομέων στρατηγικής σημασίας, οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η προώθηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε άλλος άξονας που ο πρωθυπουργός ονομάζει μεταρρυθμίσεις, αποτελούν δέσμες καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που υπηρετούν τους παραπάνω στόχους του κεφαλαίου.

Το όραμα της κυβέρνησης "να λειτουργεί η Ελλάδα ως έδρα των στρατηγείων, των ερευνητικών κέντρων και των μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, που διεισδύουν στις γειτονικές χώρες", εκφράζει τον κοσμοπολίτικο μεγαλοϊδεατισμό του κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρεί η κυβέρνηση να "στεγάσει" στη Θεσσαλονίκη όλα τα είδη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν σε κάλπικες αναποτελεσματικές διεκδικήσεις για ψίχουλα, που προωθεί το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη στρατηγική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης και που παριστάνει πως δε γνωρίζει ότι η ΝΔ κυβερνά και με τους δικούς του νόμους.

Ο λαός πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του και να βγει αγωνιστικά στο προσκήνιο, διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, που βρίσκονται στον αντίποδα των επιδιώξεων των μονοπωλίων και της κυβερνητικής πολιτικής.

Καμία θυσία για την πλουτοκρατία!

Λαϊκή αντεπίθεση για τη Λαϊκή Συμμαχία!

Αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων τώρα και παντού!».

Κάθε εργαζόμενος, κάθε συνδικαλιστής κρατάει στα χέρια του ένα ισχυρό όπλο: Το Διεκδικητικό Πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που, όπως κάθε χρόνο, επικαιροποίησε τα αιτήματά του, με απαράβατο κριτήριο τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Το 2005 φορτώθηκαν στις πλάτες των εργαζομένων νέα αντιλαϊκά μέτρα, επιδεινώνοντας τους όρους ζωής για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Την ίδια στιγμή, ως αποτέλεσμα της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ο παραγόμενος πλούτος αυξήθηκε και μαζί η συγκέντρωσή του σε ακόμα λιγότερα χέρια.

Στην ίδια ρότα θα βαδίσει η κυβέρνηση και τη χρονιά που έρχεται, όπως απροκάλυπτα ομολόγησε χτες και ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ. Το αντεργατικό μέτωπο ΣΕΒ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα οξύνει την επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, επιταχύνοντας τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Θα αξιοποιήσει στο έπακρο τις πολύτιμες υπηρεσίες που του προσφέρουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και τα κόμματα που στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, όπως ο ΣΥΝ.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική και αντικειμενικά συμφέρουσα για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα απάντηση στην εξελισσόμενη επίθεση. Προωθεί τη γραμμή επίθεσης της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική που γιγαντώνει τα κέρδη του. Αναδεικνύει την αναγκαιότητα της επιθετικής διεκδίκησης συνθηκών και όρων ζωής που αντιστοιχούν στα πραγματικά συμφέροντα της λαϊκής οικογένειας. Χωρίς αποσπασματικά αιτήματα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις σύγκρουσης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Είτε αυτή εκφράζεται στην καταλήστευση του ιδρώτα του εργαζόμενου μέσα στην παραγωγή, είτε στην ένταση των ταξικών φραγμών στην Παιδεία, είτε στη συρρίκνωση του εισοδήματος από την ιδιωτικοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και την αύξηση των διοδίων.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, στο βαθμό που γίνεται κτήμα των εργατών και των εργατριών, των νέων εργαζομένων, συμβάλλει στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ανεξάρτητα από την εργασιακή του σχέση, δε χρωστάει τίποτα στον εργοδότη του. Δεν οφείλει ούτε ένα ευρώ στην «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας. Πληρώνει στο πολλαπλάσιο το μερτικό του για την Υγεία, την Ασφάλιση και την Παιδεία, με τις κρατήσεις από το μισθό του και τη ληστρική φορολογία. Είναι ο αποκλειστικός παραγωγός του πλούτου. Καταθέτει καθημερινά την υπεραξία του στην τσέπη του εργοδότη, είτε αυτός είναι ο βιομήχανος καπιταλιστής, είτε το καπιταλιστικό κράτος.

Απ' αυτή τη σκοπιά, δεν έχει τίποτα κοινό με αυτούς που του κλέβουν την εργατική του δύναμη. Δεν έχει κανένα αντικειμενικό συμφέρον να λάβει υπόψη του στη διαμόρφωση των αιτημάτων του τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας, τη βελτίωση της θέσης του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Δεν έχει υποχρέωση να καταθέσει καμιά πρόταση για δήθεν «εναλλακτικά μοντέλα ανάπτυξης», στα πλαίσια ενός συστήματος που θα διατηρεί στον πυρήνα του το δικαίωμα του εργοδότη να κερδίζει από την εκμετάλλευση της εργατικής του δύναμης.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ συμβάλλει στο να ξεκαθαρίσουν στη συνείδηση του εργαζόμενου τα δυο αντίπαλα μέτωπα: Οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι. Ξεσκεπάζει τη βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία στο καπιταλιστικό σύστημα. Οταν ο εργάτης βάζει συνειδητά πλώρη να διεκδικήσει το μεροκάματο που θα του εξασφαλίσει τους απαραίτητους υλικούς όρους για την επιβίωσή του, την εκπαίδευση, τη δωρεάν και πραγματική μόρφωση, την Υγεία, την πολιτιστική του καλλιέργεια, ξέρει καλά ότι ο αντίπαλός του είναι δεδομένος και βρίσκεται στην αντίπερα όχθη των συμφερόντων του. Δεν είναι «συνέταιρός» του, δεν είναι «κοινωνικός εταίρος» του, δεν έχουν τους ίδιους στόχους, δε μοιράζονται κανένα κοινό όραμα. Είναι αντίπαλοι και βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση. Το αποτέλεσμα της μάχης, το πού θα γείρει η πλάστιγγα, εξαρτάται από τους συσχετισμούς δύναμης, που σήμερα είναι αρνητικοί για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η Πλατφόρμα του ΠΑΜΕ είναι εργαλείο στην πάλη για την ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών. Τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος αφορούν τον κάθε εργαζόμενο, γυναίκα ή άνδρα, στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα, το μετανάστη και τον ντόπιο εργάτη, το νεολαίο και το συνταξιούχο. Αποτελεί πεδίο αγωνιστικής συνάντησης της εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά στρώματα της πόλης και του χωριού. Δίνει ώθηση στη συμμαχία εργατών- φτωχών αγροτών-μικρών ΕΒΕ. Σφυρηλατεί στην πράξη την πραγματική ενότητα της εργατικής τάξης, με στόχους πάλης που εναντιώνονται σε κάθε διασπαστικό επιχείρημα, κάθε αντίθεση που έντεχνα προσπαθεί το κεφάλαιο να σπείρει στους εργαζόμενους για να αποδυναμώσει την κοινή τους δράση.

Κάθε εργαζόμενος έχει συμφέρον από την κατάργηση της μερικής απασχόλησης. Από την αύξηση των μισθών και των συντάξεων στο ύψος των πραγματικών του αναγκών. Κάθε λαϊκή οικογένεια, σε κάθε τομέα της παραγωγής, έχει συμφέρον από την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Παιδεία, από τη δωρεάν Υγεία, την αύξηση της κατώτερης σύνταξης, την κατάργηση της ληστρικής φορολογίας.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ λειτουργεί ως πεδίο συσπείρωσης δυνάμεων ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, απαραίτητος όρος για την ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών δύναμης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Οσο το μέτωπο διευρύνεται, όσο νέες δυνάμεις προσχωρούν μαζικά στο ταξικό κίνημα, όσο η διεκδίκηση των αιτημάτων του ΠΑΜΕ γίνεται υπόθεση περισσότερων Ομοσπονδιών, Συνδικάτων, Σωματείων, συνδικαλιστών και εργαζομένων, τόσο η εργατική τάξη θα είναι πιο ικανή να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση, να αποσπά κατακτήσεις, να ανοίγει το δρόμο για ριζικές αλλαγές.

Θεμελιώδη προϋπόθεση αποτελεί ο απεγκλωβισμός από τα κόμματα του κεφαλαίου, η αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών τους εκφραστών. Το εργατικό κίνημα θα καταγράφει νίκες, όσο στο στόχαστρο των εργαζομένων μπαίνει πιο αποφασιστικά η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η υπονομευτική τακτική του ΣΥΝ. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια των παραπάνω, να αισθανθούν καυτή την ανάσα του κινήματος στο σβέρκο τους.

Μ' αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σχεδιάζουν τη δράση τους και για το επόμενο διάστημα. Με μεθοδικό άνοιγμα στα συνδικάτα, με ιδιαίτερη δουλιά στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, στις εργαζόμενες γυναίκες, στους μετανάστες. Για να φτάσουν παντού και να γίνουν αντικείμενο συζήτησης με κάθε εργαζόμενο τα αιτήματα και οι στόχοι πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για να κάνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ένα γενναίο βήμα στην οργάνωση, στην πολιτικοποίηση της δράσης τους, στην ολόπλευρη ενίσχυση των ταξικών αγώνων. Να ριζώσει το ΠΑΜΕ σε νέους κλάδους, να διευρύνει την απήχησή του εκεί όπου ήδη έχει καταξιωθεί. Σ' αυτή τη δουλιά κανείς δεν περισσεύει. Κάθε μέρα στη δράση και με ορίζοντα το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 12 του Νοέμβρη, ο πήχης των απαιτήσεων ανεβαίνει ακόμα ψηλότερα.

1. Πλήρη - σταθερή εργασία για όλους. ΟΧΙ στις απολύσεις.

• Διεκδίκηση προσλήψεων στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας
• Ανάπτυξη κοινωνικών, πολιτιστικών υπηρεσιών και υποδομών (αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική προστασία, προστασία του περιβάλλοντος, κ.ά.) για τις λαϊκές οικογένειες με κρατικές επενδύσεις
• Αυτόματη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις
• Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και μορφών απασχόλησης
• Ουσιαστική προστασία των ανέργων
• Επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού που διεκδικεί το ΠΑΜΕ, μέχρι να βρει ο άνεργος δουλιά
• Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου
• Επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση
• Επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους
• «Πάγωμα» των δανείων για απολυμένους - ανέργους
• Επιχορήγηση του ενοικίου
• Ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες
• Εργασιακά δικαιώματα -Μείωση του εργάσιμου χρόνου
• 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με πλήρη μισθολογικά - ασφαλιστικά δικαιώματα
• 6ωρο - 30ωρο για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• 6ωρη εργασία με κανονικές αποδοχές και άδεια με αποδοχές την περίοδο των εξετάσεων για τους εργαζόμενους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές
• Οι μαθητευόμενοι - εργαζόμενοι νέοι να αμείβονται με τη Συλλογική Σύμβαση και να ασφαλίζονται κανονικά. Με το τέλος της περιόδου μαθητείας, να προσλαμβάνονται σε εργασίες που αντιστοιχούν στην ειδικότητά τους
• Απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας για τις γυναίκες στη βιομηχανία
• Τα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών να εργάζονται μόνο πρωινή βάρδια μέχρι τα παιδιά να φτάσουν στην ηλικία των 10 ετών
• Τριάντα (30) μέρες άδειας σ' όλους τους εργαζόμενους και επίδομα άδειας ένα μισθό για όλους.

• Ουσιαστικές αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα των μισθών και των συντάξεων. Για να καλύψουν οι εργατικές οικογένειες τις ανάγκες τους, να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από τις συνεχείς ανατιμήσεις, το κύμα της ακρίβειας (καύσιμα, είδη μαζικής κατανάλωσης, κ.ά.), της εμπορευματοποίησης της Παιδείας και της Υγείας, της υπερχρέωσης των λαϊκών νοικοκυριών
• Κατάργηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και «πάγωμα» των τιμών στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, πρώτα απ' όλα στα είδη διατροφής, ένδυσης - υπόδησης, σχολικά είδη, φάρμακα. Κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα
• Δωρεάν εισιτήριο σε όλα τα Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας κατά τις πρωινές ώρες που πάνε οι εργαζόμενοι στη δουλιά. Μείωση της τιμής του εισιτηρίου τις επόμενες ώρες
• Αφορολόγητο όριο για άγαμο φορολογούμενο στα 15.000 ευρώ. Αφορολόγητο όριο για την οικογένεια 30.000 ευρώ, προσαυξημένο με 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Ετήσια αναπροσαρμογή σύμφωνα με την αύξηση του τιμαρίθμου
• Αύξηση της φορολογίας των κερδών και των περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου.

3. ΟΧΙ στις ιδιωτικοποιήσεις.

• Καμιά ιδιωτικοποίηση στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Να δοθούν για δωρεάν χρήση στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα
• Κατάργηση των διοδίων, ελεύθερη πρόσβαση των εργαζομένων
• Δημιουργία αθλητικών, πολιτιστικών υποδομών σε κάθε γειτονιά, στην ύπαιθρο
• Να αναπτυχθεί ο σχολικός, ο ερασιτεχνικός, μαζικός - λαϊκός αθλητισμός, να χτυπηθούν η εμπορευματοποίηση, τα εκφυλιστικά φαινόμενα που ανθίζουν στα πλαίσια της πολιτικής που αντιμετωπίζει τον αθλητισμό και τον πολιτισμό ως εμπόρευμα. ΟΧΙ στον αποκλεισμό και στην εκμετάλλευση των παραλιών από τους ιδιώτες. Ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα
• ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά. Προτεραιότητα στην πρόληψη, επαρκή κονδύλια για κοινωνική πολιτική και εφαρμογή σχεδίου δράσης ενάντια στα ναρκωτικά και στα υποκατάστατα
• Ανάπτυξη των θεραπευτικών προγραμμάτων σύμφωνα με τις ανάγκες που υπάρχουν
• Μέτρα για την κοινωνική επανένταξη.

4. Αποκλειστικά Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (Υγεία, συνταξιοδότηση, Πρόνοια), που θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

• Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες - 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα-ανθυγιεινά
• Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 μέρες εργασίας
• Σύνταξη ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ασφάλισης
• Σύνταξη στο 80% του μισθού
• Αποκλειστικά Δημόσια -Δωρεάν Υγεία. Κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών για τον κλάδο Υγείας και κατάργηση της εισφοράς στα φάρμακα
• Πλήρη κάλυψη των αναγκών της Υγείας με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ουσιαστική Πρωτοβάθμια Φροντίδα που θα στηρίζεται σε Κέντρα Υγείας στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Πλήρη στελέχωση και εξοπλισμό των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας. Κατάργηση κάθε ιδιωτικής δραστηριότητας στα δημόσια νοσοκομεία
• Ουσιαστική προστασία της μητρότητας, ειδικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας του γυναικείου πληθυσμού (γυναικολογικά ιατρεία στα Κέντρα Υγείας, Κέντρα Οικογενειακού Προγραμματισμού)
• Αδειες κυήσεων, τοκετού, θηλασμού για όλες τις γυναίκες, ανεξάρτητα πού δουλεύουν (δύο μήνες πριν και πέντε μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού) με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα
• Δημιουργία κρατικών - δωρεάν βρεφονηπιακών-παιδικών σταθμών και δημόσιων κέντρων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων, παιδικές κατασκηνώσεις
• Γενίκευση του κοινωνικού τουρισμού με εξασφάλιση φτηνών καλοκαιρινών διακοπών αλλά και ολιγοήμερων διακοπών κατά τη διάρκεια του χρόνου
• Ιδιαίτερη φροντίδα για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και τους χρόνια πάσχοντες
• Ουσιαστικά μέτρα για την Υγιεινή και Ασφάλεια στους τόπους δουλιάς. Υπεράσπιση και επέκταση του κατακτημένου πλαισίου των βαρέων - ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Καθιέρωση - κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου
• Κρατικό σώμα τεχνικών ασφαλείας και γιατρών εργασίας ενταγμένο στο δημόσιο Σύστημα Υγείας. Κατάργηση των ιδιωτικών Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞΥΠΠ) και της ανάθεσης καθηκόντων τεχνικών ασφαλείας στους εργοδότες. Αυστηρές ποινές στους εργοδότες για κάθε παραβίαση της νομοθεσίας
• Μέτρα για την αντιμετώπιση της εντατικοποίησης της δουλιάς
• Εργατικό έλεγχο - Αναβάθμιση της παρέμβασης των συνδικάτων στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας.

5. Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από δημόσιο, δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης.

• ΟΧΙ στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με οποιαδήποτε μορφή - συμπεριλαμβανομένου και του μηχανισμού που στήνει η ΓΣΕΕ για την παραγωγή εκπαιδευμένων εργατοπατέρων, αναλαμβάνοντας το ρόλο του Δούρειου Ιππου για την ανοιχτή δράση του κεφαλαίου στην εκπαίδευση
• Ενιαίο, 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο για όλους. Μέτωπο ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και στη μορφωτική υποβάθμιση. Κατάργηση του διπλού σχολικού δικτύου (Ενιαίο - Τεχνικό Λύκειο). Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, με ενιαίες προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές. Ερευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών
• Ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο (αναλυτικά προγράμματα, βιβλία) και στη λειτουργία του σχολείου
• Πλήρη κάλυψη των αναγκών της Παιδείας από τον κρατικό προϋπολογισμό
• Δημόσια - Δωρεάν Επαγγελματική Εκπαίδευση μετά το Λύκειο, κατάργηση ΙΕΚ-ΚΕΚ και άλλων μορφών υποβαθμισμένης επαγγελματικής κατάρτισης. Αμεση κατάργηση των διδάκτρων
• Αναδιοργάνωση της νυχτερινής εκπαίδευσης, κατάργηση του 4ου χρόνου για τους νυχτερινούς μαθητές
• ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση των σχολών του ΟΑΕΔ και της Ναυτικής εκπαίδευσης
• Δωρεάν στέγαση και σίτιση για τους φοιτητές, σπουδαστές. Ανάλογη οικονομική στήριξη για τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών για την κάλυψη του συνόλου των αναγκών
• Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων (αξιολόγηση, διά βίου κατάρτιση, κ.ά.).

6. ΟΧΙ στο «ευρωσύνταγμα», που χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας για να αλυσοδέσουν τους λαούς.

• Μέτωπο στη λεγόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει ο ιμπεριαλισμός για να τρομοκρατήσει τους λαούς και να επιβάλει τα επιθετικά του σχέδια (πόλεμοι, επεμβάσεις)
• Αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και έκφραση στέρεης αλληλεγγύης στους λαούς και στις χώρες που απειλούνται από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ γιατί αντιστέκονται
• Διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Ελεύθερη πολιτική - συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλιάς και εκπαίδευσης
• Υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος από τις κρατικές-εργοδοτικές επιθέσεις - χτύπημα των απεργοσπαστικών μηχανισμών. Μαζικό κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία
• Απαγόρευση των απολύσεων για συνδικαλιστικούς και πολιτικούς λόγους
• Κατάργηση των «τρομονόμων», κάθε αυταρχικού, αντιδημοκρατικού μέτρου που χτυπάει τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους
• Ξήλωμα των καμερών, του συνόλου του χαφιέδικου μηχανισμού παρακολούθησης των εργαζομένων στους τόπους δουλιάς και τρομοκράτησης του λαού.

7. Δωρεάν ή φτηνή λαϊκή κατοικία, με ευθύνη του κράτους.

• Να σταματήσει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) να στέλνει πελάτες στις τράπεζες
• Να σταματήσει το «αλισβερίσι» με τα ιδιωτικά συμφέροντα
• Να υλοποιηθούν κατασκευαστικά προγράμματα για τη δημιουργία σύγχρονων κατοικιών, σε τιμές προσιτές για τους εργαζόμενους.

8. Ισα δικαιώματα μεταναστών και Ελλήνων εργαζομένων.

• Νομιμοποίηση των μεταναστών και των οικογενειών τους που βρίσκονται στην Ελλάδα
• Καταπολέμηση των διώξεων, των μηχανισμών χειραγώγησης και των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται πολύπλευρα τους μετανάστες
• Μέτωπο στο ρατσισμό, στον εθνικισμό, στην ξενοφοβία
• Απλοποίηση των διαδικασιών για έκδοση άδειας εργασίας και παραμονής χωρίς καμιά χρηματική επιβάρυνση των μεταναστών
• Μέτρα για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και τη μόρφωση των παιδιών τους
• Δικαίωμα μεταφοράς στη χώρα προέλευσης της υπηρεσίας, των ενσήμων που απέκτησαν στην Ελλάδα.

Μετά τους λεονταρισμούς και τις «αγωνιστικές διεκδικήσεις» που παρουσίασε πριν δέκα μέρες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, την περασμένη Πέμπτη «σέρβιρε» και το κυρίως μενού της στρατηγικής της, με τη δημοσιοποίηση της ετήσιας Εκθεσης για την «Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση». Πυρήνας της Εκθεσης του 2005, ο στόχος της Ανταγωνιστικότητας, όπως ακριβώς επιδιώκουν ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και όλοι οι οργανισμοί που βρίσκονται στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Μια στρατηγική που βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με το πλαίσιο διεκδικήσεων και την αγωνιστική ταξική γραμμή του ΠΑΜΕ, αλλά κυρίως, με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Ποιο είναι το κύριο καθήκον των συνδικάτων, σύμφωνα με την αντίληψη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ; Ιδού πώς το περιγράφει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, προλογίζοντας την ετήσια Εκθεση που συνέταξε το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ.

«Σε αυτή την κρίσιμη για την ελληνική οικονομία επιλογή -γράφει ο Χ. Πολυζωγόπουλος - το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, προτείνει και διεκδικεί τη διαμόρφωση και υλοποίηση της στρατηγικής της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας...».

Μάλιστα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ θεωρεί ότι «η νέα αυτή αναπτυξιακή στρατηγική προϋποθέτει την ενεργοποίηση των κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας...». Δηλαδή όλοι μαζί εργάτες και κεφάλαιο, εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευτές, να δουλέψουμε για τον κοινό στόχο. Στα πλαίσια αυτά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ - και μέσα από την Εκθεση - συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός - υποτίθεται - «Νέου Αναπτυξιακού Υποδείγματος, το οποίο μπορεί να εξασφαλίσει τη μετάβαση στην Οικονομία της Γνώσης, μέσω της υποστήριξης της καινοτόμου επιχειρηματικότητας, της αναβάθμισης των γνώσεων και των ικανοτήτων των εργαζομένων και της αποτελεσματικότερης λειτουργίας του δημόσιου τομέα της οικονομίας»!

«Οικονομία της γνώσης», «Καινοτόμος επιχειρηματικότητα» έννοιες και λέξεις παρμένες κατευθείαν από τα ευαγγέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Κομισιόν. Λες και αν οι επιχειρηματίες γίνουν «καινοτόμοι», αν μεταβούμε σε μια «οικονομία της γνώσης» οι εργάτες θα πάψουν να παίρνουν τους εξευτελιστικούς μισθούς, οι άνεργοι θα πάψουν να είναι άνεργοι. Στο ίδιο μοτίβο ο συγγραφέας μάς λέει: «Η χαμηλή παραγωγικότητα του κεφαλαίου στο σύνολο της οικονομίας, συνδέεται με την αναποτελεσματική οργάνωση, τόσο στον δημόσιο τομέα όσο, και στον ιδιωτικό τομέα καθώς και στην περιορισμένη επικράτηση μιας σύγχρονης κουλτούρας αποτελεσματικής διοίκησης και οργάνωσης». Τελικά φαίνεται ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ νοιάζεται μόνο, για το πώς οι επιχειρηματίες θα διοικήσουν καλύτερα τις επιχειρήσεις τους. Πώς θα γίνουν πιο ικανοί να ξεζουμίσουν πιο αποτελεσματικά τους εργάτες. Πώς, τέλος, ακόμα και το δημόσιο θα συμβάλει στην αύξηση της παραγωγικότητας.

Οταν λοιπόν αυτή είναι η στρατηγική της ΓΣΕΕ, όταν ο ρόλος αυτής της Εκθεσης έρχεται να υπηρετήσει το «νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα» των επιχειρήσεων και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους, γίνεται φανερό ότι οποιαδήποτε αναφορά στα μεγέθη της οικονομίας, στους μισθούς, στην απασχόληση κλπ. υποτάσσονται σε αυτόν ακριβώς το σκοπό. Οταν λοιπόν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παρουσιάζει αυτά τα μεγέθη, δεν το κάνει γιατί την έπιασε ο πόνος για τους εργάτες. Το κάνει για να υποτάξει τους εργαζόμενους σε αυτή τη γραμμή. Να καθηλώσει τις διεκδικήσεις τους. Να εγκλωβίσει το συνδικαλιστικό κίνημα σε στόχους που καθόλου δεν υπηρετούν τα συμφέροντά του. Να παρουσιάσει τέλος τον καπιταλισμό ως ένα σύστημα που παίρνει βελτιώσεις και που μπορεί να λειτουργεί χωρίς τις αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Αυτό έρχεται να εξυπηρετήσει το εύρημα του νέου «οικονομικού υποδείγματος», όπου μπορούμε να έχουμε και αύξηση της παραγωγικότητας και αύξηση της απασχόλησης. Και αύξηση της ανταγωνιστικότητας και αύξηση των μισθών. Και βελτίωση της θέσης των επιχειρήσεων και προστασία των εργαζομένων... Μόνο που το παραμύθι που θέλει «και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα αφάγωτη» δεν πείθει. Οσους ειδικούς και αν επιστρατεύσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν πρόκειται να καταργήσει τις τάξεις και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα που έχουν. Δε θα μπορέσει να σβήσει και την ταξική πάλη, όσες Ετήσιες Εκθέσεις και αν συντάξει.

Η συμβολική σύμπτωση να αρχίζει διά και επί της ΔΕΘ, τόσο το λεγόμενο οικονομικό έτος όσο και η σχολική χρονιά στην εποχή του φθινοπώρου (οπότε και η σήψη των φύλλων και των φίλων εγκαινιάζεται με τη ρομαντική γλυκύτητα του τελειωμένου θέρους) δεν άρκεσε και δεν αρκεί για να διατηρήσει ζωντανές τις ψευδαισθήσεις του ...νέου. Η ωραιοποιημένη και αστικώς εξελληνισμένη Διεθνής Εκμετάλλευση Θυμάτων θα έχει και φέτος τη λαμπρή υφή της προγραμματικής δήλωσης των αφεντικών. Είθισται δε εδώ και δεκαετίες ο εκπρόσωπος πολιτικός και με τον τίτλο του πρωθυπουργού κατερχόμενος εκάστοτε τελετάρχης να μοιράζει από τον άμβωνα της ΔΕΘ και ολίγα ψίχουλα - τάχα μου δήθεν ανακουφιστικά «προνόμια», «επιδόματα», «φορολογικές ελαφρύνσεις» κι άλλα παρόμοια, στα θύματα της μονίμως ανθούσης οικονομίας.

Η ΔΕΘ, όπως και κάθε τέτοιου είδους ΔΕΘ της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης αγοράς, έρχεται σαν αλάτι σ' ανοιχτή πληγή αλλά παρουσιάζεται σα φίνο ελαιόλαδο που αλείφει το τσακισμένο στην επιβίωση εργατικό κορμί.

Ο τόνος στη ΔΕΘ μετακινείται. Κάθε χρόνο κι εντυπωσιακότερα. Η δουλιά γίνεται δουλεία. Οι εργαζόμενοι θύματα. Κι η έκθεση γράφεται στα πεζοδρόμια πέριξ των εκτιθέμενων «υπηρετών» της οικονομίας τους...

Το προεδρείο της Βαλκανικής Συνάντησης Συνδικάτων

Απέναντι σ' αυτήν την επίθεση, οι εργαζόμενοι των Βαλκανικών χωρών έχουν αντικειμενικό συμφέρον να αντιτάξουν την κοινή τους δράση, να συντονίσουν τα ταξικά τους βήματα. Πάνω σ' αυτή την ανάγκη κινούνται οι πρωτοβουλίες που ανέλαβε το ΠΑΜΕ με στόχο τη συνεργασία και το συντονισμό του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος σε όλες τις Βαλκανικές χώρες. Πρωτοβουλίες που θα ολοκληρωθούν το επόμενο διάστημα με τη συνάντηση όλων των ταξικά προσανατολισμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων των Βαλκανικών χωρών. Ενόψει αυτής της συνάντησης, μια σειρά προπαρασκευαστικές εκδηλώσεις ήδη έχουν γίνει, με τελευταία τη συνάντηση που έγινε το πρωί της Παρασκευής στη Θεσσαλονίκη με συμμετοχή συνδικαλιστών από την Αλβανία και τη Βουλγαρία. Την επόμενη Τετάρτη προγραμματίζεται να γίνει συνάντηση με Τούρκους συνδικαλιστές στη Μυτιλήνη.

Πρωτοβουλίες με στόχο τη συνεργασία και τον συντονισμό του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια, ήταν στο κέντρο της συζήτησης που έγινε

Στη διάρκεια της συνάντησης, πολύτιμη ήταν η εμπειρία που αναδείχτηκε, για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η επίθεση του κεφαλαίου αλλά και για το ρόλο των συνδικαλιστικών ηγεσιών (Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων κλπ.) που, χρηματοδοτούμενες από την Κομισιόν και ευθυγραμμισμένες με τις επιλογές της άρχουσας τάξης, προσπαθούν να εμπεδώσουν στο κίνημα τη λογική της συναίνεσης και της υποταγής.

Οι επιχειρήσεις κλείνουν στην Ελλάδα και μεταφέρονται στις γειτονικές χώρες για να αυξήσουν την κερδοφορία τους, εκμεταλλευόμενες τη χαμηλότερη τιμή της εργατικής δύναμης. Οπως ανέφεραν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, μεταφέροντας την εμπειρία από κλάδους δουλιάς όπως των εμφιαλωμένων ποτών (Β. Αρτεμίου), της καπνοβιομηχανίας (Γ. Σιδηροπούλου), της χημικής βιομηχανίας (Θ. Κυριακίδης), χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει τα εργοστάσιά τους στην Ελλάδα και δημιούργησαν υποδομές στις γειτονικές χώρες επιδοτούμενες από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Εργοδοσία και κυβερνήσεις εκβιάζουν τους εργαζόμενους, να δεχτούν το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους, προβάλλοντας τα επίπεδα μισθών που έχουν επιβάλει στις Βαλκανικές χώρες.

Συνδικαλιστές από Βαλκανικές χώρες

Ειδική αναφορά έγινε στους οικονομικούς μετανάστες, που στην Ελλάδα σε μεγάλο ποσοστό απασχολούνται στον κλάδο των κατασκευών. Οπως ανέφερε ο Β. Ρέβας, η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, διατηρεί έντεχνα εμπόδια στην παραμονή τους και στη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Και σημείωσε πως οι νέοι νόμοι που επεξεργάζεται η ΕΕ για τους οικονομικούς μετανάστες οδηγούν στη μετατροπή τους σε μάζα ευκολότερα χειραγωγήσιμη που θ' αυξάνει τα κέρδη του κεφαλαίου με την υπερεκμετάλλευσή τους.

Τις εκτιμήσεις αυτές επιβεβαίωσε με την παρέμβασή της η Μισέλα Ντερβίσι, συνδικαλίστρια από την Αλβανία, μια χώρα από την οποία έχουν μεταναστεύσει εκατομμύρια εργαζόμενοι. Ενώ παρουσιάζοντας και όσα ακόμη έφερε η παλινόρθωση του καπιταλισμού στο λαό της, απαρίθμησε: «ανεργία, μεγάλη φτώχεια, ναρκωτικά, πορνεία κλπ.».

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη συντονισμένης δράσης. Αυτή ήταν η εκτίμηση όλων. Σημαντική παράμετρος όμως για να δυναμώσει η αντίσταση, όπως είπαν ο Ερμακ Ντίμοφ και ο Πιρίν Νεστόροφ, συνδικαλιστές της OCCOB από τη Βουλγαρία, είναι «να επαναφέρουμε στους εργαζόμενους, την εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, στον αγώνα τους».

Από την περσινή πρωτομαγιάτικη διαδήλωση στην Αθήνα