• Ζητά τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Είπε ότι «30 άτομα δεν μπορούν να κλείνουν το κέντρο της πρωτεύουσας». Σε ερώτηση αν υπάρχει πρόβλημα με τις διαδηλώσεις απάντησε: «Ναι, υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί».
• Τάχθηκε υπέρμαχος των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, λέγοντας ότι οι επιχειρηματίες και ο Δήμος, μπορούν να συμπράξουν σε μια σειρά τομείς για «επενδυτικές δράσεις». Τάχθηκε υπέρμαχος της λεγόμενης «ανταποδοτικότητας».
• Ζητά δημιουργία «νέων κέντρων εσόδων», αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο και της τοπικής φορολογίας.
• Ολα για την... «επιχειρηματικότητα», είναι ένα από τα «οράματά» του για την Αθήνα. Ζήτησε: χωροθέτηση «Μπίζνες Σέντερ» και Διεθνούς «Χρηματοπιστωτικού Κέντρου». Επανασχεδιασμό των χρήσεων γης με τη δημιουργία ζωνών μεγάλων επενδύσεων και βιομηχανικής δραστηριότητας.
• Πρότεινε η Δημοτική Αστυνομία να αναλάβει πλήρως, το σύνολο της αστικής αστυνόμευσης στην πόλη.
• Μιλώντας για την Παιδεία είπε ότι θέλει ο Δήμος να «διεκδικήσει και να έχει ρόλο σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης». Αυτό που κυρίως μας ενδιαφέρει, είπε, είναι η διά βίου μάθηση, η ενεργός πολιτισμική πόλη, μια σύγχρονη πολιτεία ανθρώπου που στηρίζεται στον πολιτισμό, στη γνώση.
• Μιλώντας για την Υγεία και την Αυτοδιοίκηση πρότεινε τα δημοτικά ιατρεία να γίνουν κέντρα υγείας και να συνδεθούν με τα νοσοκομεία της πόλης.
• Εχει δώσει τα «διαπιστευτήρια» στην ΠΑΕ ΠΑΟ δηλώνοντας πως «θέλει να βοηθήσει» για να αποκτήσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα γήπεδο.
• Επιδιώκει να εμφανιστεί σαν ο... «καλός διαχειριστής» της ίδιας πολιτικής με αυτή του Ν. Κακλαμάνη.

• Στην παρουσίαση της διακήρυξης των «Ενεργών Πολιτών», πρότεινε «Συμβούλια Πρόληψης Εγκληματικότητας» και στη Νομαρχία. Προτείνει, δηλαδή, τα χαφιεδοσυμβούλια που έχουν δημιουργήσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στους Δήμους και για τη Νομαρχία. Και γιατί, άλλωστε, να μην τα προτείνει; Στο Δήμο Αθήνας, η παράταξη του ΣΥΝ συμμετέχει στα χαφιεδοσυμβούλια.
• Από την πρώτη στιγμή έδωσε το στίγμα του. Από το Φλεβάρη έγραφε η «Αυγή», όταν φιλοξενούσε συνέντευξή του: «Εχοντας ως στόχο - πρόκληση να ανοίξει ο διάλογος μεταξύ των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ σε μια προοπτική προγραμματικής διακυβέρνησης, ο υποψήφιος υπερνομάρχης του ΣΥΝ Γιάννης Πανούσης δηλώνει ότι "δεν παίζει για να χάσει"». Και ο ίδιος σημείωνε: «Ενας τρόπος για να δούμε πώς γίνεται είναι να δοκιμαστεί αυτή η ιστορία (...). Ο μόνος τρόπος είναι κάποιος να κάνει ένα βήμα παραπάνω και να είναι συγκεκριμένος σε αυτό που εννοεί (...) Αυτό θεωρώ ως πρόκληση και στοίχημα».
• Το «όραμά» του για κεντροαριστερές κυβερνητικές συνεργασίες είναι σαφές. Πιστεύει πως η Αριστερά κινδυνεύει «εάν περιοριστεί στο να καταγγέλλει την άδικη κοινωνία χωρίς να δέχεται να διαχειριστεί τα προβλήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία». Συνεπώς, κατά τον κ. Πανούση, «χρειάζεται και ανάληψη του ρίσκου της εφαρμογής των ιδεών. Οποιος ασκεί εξουσία δεν απεμπολεί υποχρεωτικά τις αρχές του. Τα ανοιχτά παράθυρα της ριζοσπαστικής αριστεράς δέχονται και τα ρεύματα των υπόλοιπων ανοιχτών παραθύρων». Σε συνδυασμό με το παραπάνω προφανώς μιλάει για ορθάνοιχτο παράθυρο στο ΠΑΣΟΚ...
• Δηλώνει και αυτός πως στις εκλογές του Οκτώβρη «δεν αναμετριούνται τα κόμματα». «Κρίνεται» - λέει - «η ποιότητα της ζωής μας και της δημοκρατικής συμμετοχής και όχι η δύναμη των κομμάτων».

• «Αγωνίζεται» για την «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας». Το έχει αποδείξει άλλωστε από το «έργο» της στην Υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά. Στη θητεία της εκχώρησε τη φύλαξη, τον καθαρισμό και την ανάπλαση του Πεδίου του Αρεως και του Αττικού Αλσους, στον ιδιωτικό τομέα.
• Πρόσφατα, μαζί με τον Γιάννη Σγουρό, νομάρχη Αθήνας, εκπόνησαν ένα «ολοκληρωμένο Αναπτυξιακό και Επιχειρησιακό Σχέδιο της Νομαρχίας Αθηνών». Στο χαιρετισμό της είχε δηλώσει: «Υπάρχουν τόσα που πρέπει να γίνουν και τα οποία δεν μπορούν να αφεθούν μόνο στη δικαιοδοσία του κράτους» και μίλησε για την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των επενδύσεων». Στο σχέδιο προτείνονται μέτρα όπως η «απλοποίηση του νομοθετικού και διοικητικού πλαισίου αδειοδότησης, λειτουργίας και στήριξης των επιχειρήσεων» και η δημιουργία «ενιαίου μηχανισμού επιτάχυνσης των αδειοδοτήσεων για ιδιωτικές επενδύσεις».
• Εστειλε υπόμνημα, ως πρόεδρος της ΕΝΑΕ, στις 9 Σεπτέμβρη του 2004, για την αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, στους αρμόδιους υπουργούς: «Πιστεύουμε ότι η αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων προϋποθέτει την αγαστή συνεργασία της Κεντρικής Διοίκησης, της Αυτοδιοίκησης και του ιδιωτικού τομέα». Στη συνέχεια, μάλιστα, αναφέρεται πως δεν αποκλείεται «ούτε η συμμετοχή ιδιωτών στη διαχείριση των εγκαταστάσεων, ούτε στην ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στον περιβάλλοντα χώρο των αθλητικών εγκαταστάσεων...».
• Στο 11ο τακτικό Συνέδριο της ΕΝΑΕ ζήτησε τη διαχείριση και είσπραξη φόρων από την Υπερνομαρχία.
• Στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του κεφαλαίου και ο Γιάννης Μίχας, νομάρχης Πειραιά, ο οποίος είχε προτείνει μεγαλύτερη «ενίσχυση των εταιρειών για την ανανέωση του στόλου».

Κείμενα:

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ - Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Ποιοι άραγε θέλουν ναρκωμένη την κοινωνία;

• Δε λένε τίποτα για τη συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ για την αύξηση/αίσχος των 77 λεπτών στο μεροκάματο.
• Δεν υποστηρίζουν τα αιτήματα για: 1.300 ευρώ βασικό μισθό, 1.050 ευρώ κατώτερη σύνταξη, επίδομα σε όλους τους ανέργους, πλήρη και σταθερή εργασία με ελεύθερο χρόνο, 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο. Αντίθετα, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στηρίζουν το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς των προσωρινών συμβάσεων. Οι εκπρόσωποί τους στο ΔΣ της ΚΕΔΚΕ (με εισήγηση στελέχους του ΣΥΝ) αποφάσισαν την προώθηση της μερικής απασχόλησης στην Αυτοδιοίκηση.
• Στηρίζουν το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης στους Δήμους.
• Δε λένε για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια για τους άντρες και 5-10 χρόνια για τις γυναίκες.
• Δε λένε τίποτα για τις άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.
• Δεν κάνουν και δε λένε τίποτα για να μην πληρώνει ο εργαζόμενος ούτε ένα ευρώ για τη μόρφωση των παιδιών του.
• Δε λένε κουβέντα για το δικαίωμα των εργαζομένων να έχουν σύγχρονη και δωρεάν στέγη. Δε μιλούν για τους εργαζόμενους δημότες που είναι καταχρεωμένοι για δεκαετίες στις τράπεζες ή δεινοπαθούν στο ενοίκιο.
• Το ίδιο «βουβοί» είναι και για την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας. Από την άλλη όμως επιβάλλουν τροφεία, μέσω των Δήμων, στους παιδικούς σταθμούς.
• Καμία σύγκρουση δεν είχαν με την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο είναι συνένοχοι στην καταπάτηση και το ξεπούλημα ελεύθερων χώρων.
• Δεν έχουν αρθρώσει λέξη για να καταργηθούν τα διόδια.
• Δε μιλούν για την κατάργηση οποιουδήποτε αντιτίμου στις παραλίες. Ομως με νόμους που πέρασαν τα κόμματα που τους στηρίζουν, προωθήθηκε η παραχώρησή τους σε επιχειρηματίες.
• «Σιγήν ιχθύος» τηρούν για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, την πυρασφάλεια, τη διαχείριση των απορριμμάτων. Αντί αυτών των διεκδικήσεων πρόσθεσαν αυξήσεις στα δημοτικά τέλη... Επιπλέον, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προωθούν με κάθε ευκαιρία τη μέθοδο της καρκινογόνας καύσης των απορριμμάτων, πατώντας στο αδιέξοδο που δημιούργησαν οι ίδιοι και οι ηγεσίες των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚΝΑ, ΕΝΑΕ), οι οποίες διοικούνται από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ.

Eurokinissi

Κουβέντα δε λένε για τα σοβαρά προβλήματα της Παιδείας. (Η φωτογραφία από διαδήλωση φοιτητών και ΠΑΜΕ στο Λαγονήσι, κατά τη διάρκεια της Συνόδου υπουργών Παιδείας των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ)

• Ως υπουργός Υγείας προώθησε νομοσχέδια για την Υγεία βασισμένα στο εξής μοντέλο: Ιδρυση ανώνυμης εταιρίας για τη γενικότερη διαχείριση των μονάδων Υγείας, με στόχο την εμπορευματοποίηση και την παράδοσή τους στους επιχειρηματίες.
• Τον Αύγουστο του 2005 υπέγραψε απόφαση σύμφωνα με την οποία ενοικιάζονται 30 κλίνες ΜΕΘ από το «Ερρίκος Ντυνάν» για τη νοσηλεία ασθενών του «Ερυθρού Σταυρού», αλλά και για περιπτώσεις «εξαιρετικά επειγόντων περιστατικών». Ετσι, δίνεται χρήμα στους επιχειρηματίες κλινικάρχες, την ίδια στιγμή που 150 πλήρως εξοπλισμένες δημόσιες κλίνες ΜΕΘ παραμένουν κλειστές, επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να προσλάβει 450 νοσηλευτές.
• Είναι υπέρ του περιορισμού των διαδηλώσεων. Εχει δηλώσει (4/7/2006) ότι θα τεθεί επικεφαλής εκστρατείας για την εξάλειψη των προβλημάτων από τις διαδηλώσεις.
• Προωθεί την ακόμη στενότερη συνεργασία της Δημοτικής Αστυνομίας με την ΕΛ.ΑΣ. Η στενότερη συνεργασία της Δημοτικής Αστυνομίας με την ΕΛ.ΑΣ., είπε, μπορεί να απεγκλωβίσει μέρος των αστυνομικών δυνάμεων στις γειτονιές!
• Εχει πραγματοποιήσει ανοιχτό κάλεσμα στους επιχειρηματίες. Είπε: «Οχι μόνο δε θα αρνηθούμε, αλλά θα επιδιώξουμε τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα».
• Εχει πει: «Καλώ όλους τους οικονομικά ισχυρούς που θέλουν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στην ιστορία αυτής της πόλης, να αγοράσουν οικόπεδα, να γκρεμίσουν υποβαθμισμένα κτίρια, να φτιάξουν ανάσες ζωής για τους πολίτες, κήπους που θα πάρουν το όνομά τους».
• Θέλει «συνεταίρους» τους ξενοδόχους της Αθήνας - όπως είπε μετά από συνάντηση που είχε με τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των οργανώσεων του τουριστικού και ξενοδοχειακού τομέα.
• Συμφώνησε και επικρότησε το ξεπούλημα των 220 στρεμ. στο Βοτανικό, στα οικονομικά συμφέροντα της ΠΑΕ ΠΑΟ.

Το στιγμιότυπο με το φιλί Κακλαμάνη-Σκανδαλίδη αντικατοπτρίζει,(όσο κι αν προσπαθεί να κρυφτεί ο δεύτερος), την απόλυτη συμφωνία τους σε όλα τα επίπεδα. Φωτογραφία από την πρόσφατη ημερίδα του ΕΒΕΑ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Και οι δύο συμφωνούν στον περιορισμό τους

Ο «Ρ», παρουσιάζει σήμερα μια «γεύση» από όσα έχουν πει και έχουν κάνει μέχρι σήμερα οι «μπλε», «πράσινοι» και «ροζ» υποψήφιοι δήμαρχοι και υπερνομάρχες στο Δήμο της Αθήνας και την Υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά. Οπου αποδεικνύεται πως όσο «λαλίστατοι» είναι σε ...«εξαγγελίες», άλλο τόσο «βουβοί» είναι για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Παρουσιάζουμε όσα λένε και όσα δε λένε.

Στην «πρώτη γραμμή» της προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μέχρι σήμερα, είναι η «επιχειρηματικότητα», τα διαπιστευτήρια στους μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλέμπορους ότι «εφόσον εκλεγούν στις 15 Οκτώβρη», θα ικανοποιήσουν όλα τους τα αιτήματα. Και φυσικά, μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει ο αποπροσανατολισμός των εργαζομένων από τα προβλήματά τους και οι στημένες κόντρες.

Την ίδια στιγμή, οι υποψήφιοι του ΣΥΝ, παρά τις «μεγαλοστομίες» περί άλλης πολιτικής αντίληψης, στην πράξη ευθυγραμμίζονται στα περί «ποιότητας ζωής» και αυτοδιοικητικών κριτηρίων. ΄Η μπορεί να... διεκδικούν «ελάχιστες» δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και να παρουσιάζουν ως «επιτυχημένους» δημάρχους εκείνους που αυξάνουν τα ανταποδοτικά τέλη και συμβάλλουν στην παραπέρα αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

• Ζήτησε «ελάχιστες» δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες, μιλώντας για το πρόγραμμα του συνδυασμού για την Υγεία και την Κοινωνική Πολιτική. Είπε: «Η "Ανοιχτή Πόλη" προτείνει και διεκδικεί την εξασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου κοινωνικών υπηρεσιών και υπηρεσιών Υγείας που θα παρέχονται δωρεάν στους δημότες».
• Δε διαφώνισε με τις Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα, λέγοντας: «Το να αξιοποιήσει κανείς τη δυνατότητα μέσα σε μια ελεύθερη αγορά, να γίνουν κάποιες συνεργασίες του Δήμου με ιδιώτες, προκειμένου να ωφεληθούν οι πολίτες, είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε».
• Μιλώντας για το αντίτιμο που πληρώνουν οι εργαζόμενοι στις παραλίες είπε: «Οταν δε σου δίνει ο άλλος τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία, δε λέω να μην πληρώνεις τις παρεχόμενες υπηρεσίες, αλλά το να σε αναγκάζει να πληρώσεις διόδια για να περάσεις στο δημόσιο χώρο, είναι ό,τι πιο εξωφρενικό έχει συμβεί στην πόλη μας τα τελευταία χρόνια».
• Αναφερόμενος στις συνεργασίες είπε: «Εμείς δίνουμε μια μάχη αυτοδιοικητική και στόχο έχουμε να προσεγγίσουμε ευρύτερες δυνάμεις, όχι μόνο της ευρύτερης ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και στο χώρο του ΠΑΣΟΚ που ταλανίζεται από έλλειψη στρατηγικής. Και η επιλογή Πανούση, έχει αυτή τη χροιά».
• Ζήτησε υποκριτικά υπογειοποίηση του προαστιακού, όταν ο ΣΥΝ στην Υπερνομαρχία ψήφισε υπέρ της δημιουργίας του με την υπέργεια διαδρομή.
• Παρουσίασε ως... πρότυπο «εναλλακτικής πολιτικής» τις διοικήσεις των δήμων Ν. Σμύρνης (ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ), Ρέντη (ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ) και Καισαριανής (ΣΥΝ), οι οποίες, αναλόγως, είτε αύξησαν τα ανταποδοτικά τέλη, είτε συνεργάστηκαν με ιδιώτες, είτε εφαρμόζουν εργασιακές σχέσεις - λάστιχο.

• Ως δήμαρχος Βριλησσίων η δημοτική αρχή προχώρησε στο ξεπούλημα του τμήματος οδοκαθαρισμού σε ιδιώτη, έναντι 330.000 ευρώ το χρόνο, και «παραχώρησε» 10 στρέμματα οικόπεδο (στη διασταύρωση των οδών Κισσάβου και Μητροπούλου) επίσης σε ιδιώτη. Στο χώρο αυτό, με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης, κατασκευάστηκαν αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες θα είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης για 15 χρόνια έναντι μηνιαίου μισθώματος 3.500 ευρώ. Επέβαλε τροφεία στους παιδικούς σταθμούς. Προσέλαβε 29 εργαζόμενους με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Υπερχρέωσε το Δήμο με υπέρογκα δάνεια, τα οποία φτάνουν τα 6,7 εκατ. ευρώ, με ετήσια δόση 850.000 ευρώ!
• Είναι και αυτός υπέρμαχος της «ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας». Το απέδειξε στο Δήμο του και το ίδιο θέλει να κάνει και στην Υπερνομαρχία. Μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Ανάπτυξης δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η δράση της Υπερνομαρχίας «πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας».
• Παρά το λαϊκισμό περί «πρωτοπορίας στη μάχη για την καθημερινότητα» και τα περί ενίσχυσης της «ποιότητας ζωής» και αυτός μιλάει για «καθαρά αυτοδιοικητικά κριτήρια» στις εκλογές, όπως γενικότερα η ΝΔ.
• Στην ίδια κατεύθυνση φυσικά και ο συνυποψήφιός του Σπ. Σπυρίδων, υποψήφιος νομάρχης Πειραιά, που με την υπουργό Τουριστικής Ανάπτυξης ζήτησε «συντονισμένη συνεργασία μεταξύ του υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του ιδιωτικού τομέα, για να γίνει το τουριστικό προϊόν πιο ανταγωνιστικό».

«Δωρεάν Δημοτική Συγκοινωνία». Τέτοιο... ενδεχόμενο δεν υφίσταται. Η περίπτωση αυτή αποτελεί ένα καλοστημένο μύθευμα το οποίο ωστόσο έχει μια ισχυρή βάση. Ποια είναι αυτή; Μα το γεγονός ότι ο χρήστης των λεωφορείων της δημοτικής συγκοινωνίας δεν πληρώνει εισιτήριο. Αρα, εκ πρώτης όψεως, το... εύκολο συμπέρασμα - αλλά όχι ασφαλές - που συνάγεται είναι πως η δημοτική συγκοινωνία προσφέρεται δωρεάν. Ομως, αν κανείς παρατηρήσει με ιδιαίτερη προσοχή τα χρήματα που δίνει ο δημότης μέσω των ανταποδοτικών τελών ή των άλλων δημοτικών φορομπηχτικών μορφών που υπάρχουν, θα διαπιστώσει πως κάποιο από αυτά είναι αρκούντως «φουσκωμένο».

Για παράδειγμα, ο Δήμος Αμαρουσίου (ΠΑΣΟΚ), ο οποίος διαθέτει δημοτική συγκοινωνία, εισπράττει τα ανάλογα κονδύλια για τη λειτουργία της μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας, τα έσοδα των οποίων είναι στο υπερδιπλάσιο από το εύλογο κόστος καθαριότητας. Το κόστος, δηλαδή, της δημοτικής συγκοινωνίας είναι «κρυμμένο» - για ευνόητους λόγους - κι έχει ενσωματωθεί στο συγκεκριμένο ανταποδοτικό τέλος. Με πανομοιότυπο τρόπο λειτουργούν και οι υπόλοιποι δήμοι του Λεκανοπεδίου που διαθέτουν δημοτική συγκοινωνία. Η λογική της ανταποδοτικότητας, ακόμα και μέσω της υποτιθέμενης «προσφοράς προς τους δημότες», θριαμβεύει. Το ότι η δημοτική συγκοινωνία δεν έχει εισιτήριο δε σημαίνει, τελικά, πως είναι και δωρεάν...

Βασική μας θέση είναι, ότι οι μεταφορές στην πόλη αποτελούν κοινωνικό δικαίωμα. Δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με οικονομικά κριτήρια "ελεύθερης αγοράς", δεν μπορούν να λειτουργούν ως επιχείρηση με βάση το κέρδος. Ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής μας θέσης είναι η ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) που αποτελεί και τη βασική προϋπόθεση για την κυκλοφοριακή ανακούφιση, αλλά και για τη μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Ο σχεδιασμός και η οργάνωση των συγκοινωνιών πρέπει να υπηρετούν: Την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα των κατοίκων της πόλης. Το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής γενικότερα. Την πολεοδομική ανασυγκρότηση.

Οι συγκοινωνίες, για να υπηρετήσουν αυτούς τους σκοπούς, πρέπει να έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τους και τη δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Αστικών Συγκοινωνιών. Τα χαρακτηριστικά και οι προϋποθέσεις για μια σωστή συγκοινωνία αποτελούν: Η πυκνότητα δρομολογίων στο χώρο και στο χρόνο, η ταχύτητα, η άνεση, η ασφάλεια, η αξιοπιστία δρομολογίων, το ενιαίο και φτηνό εισιτήριο, η δωρεάν μεταφορά των εργαζομένων προς και από τη δουλιά τους».

Η λύση βρίσκεται στην αντιμετώπιση με αρχές ότι:

Οι συγκοινωνίες έχουν κοινωνικό χαρακτήρα. Είναι κοινωνικό δικαίωμα. Πρέπει να είναι δημόσιες, χωρίς ανάμειξη του ιδιωτικού κεφαλαίου. Να στηρίζονται στην προνομιακή λειτουργία των ΜΜΜ με ενίσχυση των μέσων σταθερής τροχιάς.

Απαιτείται: Ενιαίος Δημόσιος Φορέας στη λειτουργία-διαχείριση, για την εξασφάλιση αξιοπιστίας, πυκνής στο χώρο και το χρόνο λειτουργίας, με ενιαίο, φθηνό εισιτήριο, δωρεάν για ορισμένες ώρες στους εργαζόμενους στην ώρα προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία τους.

Τα διόδια, εξασφαλίζουν μόνο τα κέρδη του κεφαλαίου. Σ' αυτό ανατίθενται, σχεδόν τα πάντα με ληστρικές συμβάσεις, τα λεγόμενα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα.

Μιλήσαμε πολλές φορές για τα παρκόμετρα. Αυτά ικανοποιούν τους έχοντες. Αυτοί θα κατακλύζουν με τα ΙΧ το κέντρο της Αθήνας. Για μας ο δημόσιος χώρος δεν πουλιέται, ούτε ενοικιάζεται, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να εκχωρείται στο κεφάλαιο, όπως συμβαίνει τώρα. Οπου επιτρέπεται η στάθμευση, είναι δωρεάν. Οπου υπάρχει πρόβλημα, γύρω από νοσοκομεία, υπηρεσίες, καθορίζεται συγκεκριμένος χρόνος (π.χ. 2 ώρες) δωρεάν. Η παράβαση τιμωρείται».

Eurokinissi

Καθημερινό κυκλοφοριακό κομφούζιο στους δρόμους της Αθήνας...

Οι εργαζόμενοι χρήστες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στο Λεκανοπέδιο της Αττικής περνούν κάθε μέρα τις δικές τους συμπληγάδες. Αλλοτε, ο ένας πάνω στον άλλο μέσα στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ, άλλοτε στριμωγμένοι ασφυκτικά στους συρμούς του Ηλεκτρικού και του Μετρό. Αλλοι, πάλι, παραμένουν ακινητοποιημένοι στις κεντρικές λεωφόρους της πόλης εξαιτίας του κυκλοφοριακού κομφούζιου κι άλλοι περιμένουν καρτερικά στις στάσεις για να επιβιβαστούν σε κάποιο μέσο μεταφοράς, με το νέφος και την ηχορύπανση να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα και να τους εξοντώνει σωματικά και ψυχικά. Πρόκειται, λοιπόν, για συγκοινωνίες, που αντί να αποτελούν ευλογία για τον εργαζόμενο λαό - όπως θα έπρεπε κανονικά - έχουν μετατραπεί σε καθημερινό του μαρτύριο...

Σήμερα το συγκοινωνιακό σύστημα στις μεγάλες πόλεις της χώρας μας, και ιδιαίτερα στο λεκανοπέδιο της Αττικής, αντικατοπτρίζει τις ποικίλες στρεβλώσεις στη λειτουργία της πόλης και στον τρόπο ζωής των κατοίκων, είναι πανάκριβο για την κοινωνία, αντιπαραγωγικό, αναχρονιστικό στο σχεδιασμό, ανεπαρκές. Με δυο κουβέντες, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Κι αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι μέχρι σήμερα αστικές κυβερνήσεις έδωσαν τη μορφή «ανάπτυξης» και λειτουργίας των πόλεων που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο κι όχι αυτή που είναι σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Οπως γίνεται αντιληπτό, το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι ένα κατ' εξοχήν πολιτικό πρόβλημα.

Ευθύνες, βέβαια, έχουν και οι τοπικοί και νομαρχιακοί «άρχοντες», εκπρόσωποι και αυτοί των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, καθώς ποτέ δε διεκδίκησαν ουσιαστικά μέτρα για την αναβάθμιση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και για την ανακούφιση του κυκλοφοριακού προβλήματος. Οποτε μάλιστα έκαναν κάποιες κινήσεις στους τομείς αυτούς, σχεδόν πάντοτε και αυτές ήταν σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοτών και σε όφελος του κεφαλαίου. Αρκεί να θυμηθούμε τον «αγώνα» τους για την καθιέρωση των περιβόητων παρκόμετρων. Αλλοτε περιορίζονται, εξυπηρετώντας καθαρά «πελατειακές σχέσεις», να περιχαρακώνουν και να θέτουν εμπόδια στη γενικότερη κυκλοφορία, τοποθετώντας «σαμαράκια» ή κάνοντας «περίεργες» μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις ή σηματοδοτήσεις, χωρίς καμία κυκλοφοριακή ή συγκοινωνιακή μελέτη.

Τα όρια της υπομονής δεν εξαντλούνται μόνο στη στάση, αλλά ...επεκτείνονται μέχρι και το δρόμο. Οσο δε λύνεται το κυκλοφοριακό, αυτή η εικόνα θα διαιωνίζεται...

Βέβαια, η αύξηση του μεγέθους των πόλεων στη σύγχρονη εποχή, μετά τη βιομηχανική επανάσταση και την εδραίωση του καπιταλισμού, υποχρέωσε τις αστικές κυβερνήσεις να αναπτύξουν τις αστικές συγκοινωνίες. Κι αυτό, όμως, λειτούργησε ως προϋπόθεση για τη διευκόλυνση της παραγωγικής διαδικασίας - και πάλι, δηλαδή, περισσότερο για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου. Κι αυτό, όμως, έγινε ανάλογα με το βαθμό ανάπτυξης της κάθε χώρας και το συσχετισμό των δυνάμεων. Ετσι, έχουμε διαφορετική εικόνα των μεταφορών στις πόλεις, π.χ., της Γαλλίας ή της Ελλάδας και διαφορετική στις πόλεις της κεντρικής Ευρώπης ή των Σκανδιναβικών χωρών.

Στη χώρα μας, ωστόσο, τα ΜΜΜ υπονομεύονται συνειδητά από τις κυβερνήσεις, καθώς ολοένα και λιγότερα χρήματα διαθέτει πλέον ο κρατικός προϋπολογισμός, με αποτέλεσμα έμμεσα και άμεσα να πριμοδοτείται η χρήση του ΙΧ, όταν ουσιαστικά στα οδικά έργα δίνεται προτεραιότητα έναντι των συγκοινωνιακών έργων. Μια απλή απόδειξη αυτής της συνειδητά στρεβλής ανάπτυξης του κυκλοφοριακού συστήματος, αποτέλεσε το εξής περιστατικό, μόλις τον περασμένο Μάρτη. Μια μικρή εμπλοκή στο ύψος της Μεταμόρφωσης (απόφραξη αποχετευτικού σωλήνα που έβγαλε εκτός δύο λωρίδες κυκλοφορίας) στάθηκε ικανή να προκαλέσει κυκλοφοριακό κομφούζιο στη ...Γλυφάδα (απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων). Δηλαδή το ένα άκρο του λεκανοπεδίου της Αττικής κατάφερε κι επηρέασε το άλλο...

Στη χώρα μας αμφισβητείται, επίσης, έντονα ο δημόσιος χαρακτήρας των αστικών συγκοινωνιών, «ξεχνώντας» τον κοινωνικό χαρακτήρα τους. Η κυβέρνηση της ΝΔ, την τριετία 1991 - 1993, επιχείρησε να ιδιωτικοποιήσει τα αστικά λεωφορεία της Αθήνας. Και τώρα, όμως, ακούγονται φωνές για ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, για παράδειγμα μέσω των επεκτάσεων του Μετρό της Αθήνας με τη μέθοδο των «συμβάσεων παραχώρησης», ή της ανάθεσης της διαχείρισης των συγκοινωνιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, κάτι που θα έχει ως επίπτωση, εκτός των άλλων, την ακόμη πιο έντονη εφαρμογή της ανταποδοτικότητας, δηλαδή να πληρώνει ο λαός ακόμη πιο αυξημένα κόμιστρα και για μικρότερες διανυόμενες αποστάσεις. Αυτό, άλλωστε, γίνεται σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας όπου τα αστικά λεωφορεία είναι στα χέρια ιδιωτών. Για παράδειγμα:

• Στην Αθήνα το εισιτήριο στα λεωφορεία κοστίζει 50 λεπτά.
• Στο Βόλο από 0,80 λεπτά έως 1 ευρώ.
• Στην Πάτρα από 0,70 λεπτά έως 1 ευρώ.

Κι όλα αυτά, αν και οι λεωφορειούχοι παίρνουν τεράστιες επιδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό...

Η επιβολή του ΙΧ αυτοκινήτου δε θα ήταν δυνατή, αν υπήρχαν ικανοποιητικές δημόσιες μαζικές μεταφορές, και γι' αυτό διεθνώς τα δημόσια μεταφορικά συστήματα που βασίζονταν στο τραμ και το μετρό τέθηκαν στο στόχαστρο των αυτοκινητοβιομηχανιών κι εμπορίας ΙΧ, σε συνεργασία με τις εταιρείες πετρελαιοειδών και ελαστικών που προσδοκούσαν τεράστια κέρδη από την ανάπτυξη του ΙΧ αυτοκινήτου και γενικώς των οδικών από τις μεταφορές σταθερής τροχιάς. Επιπρόσθετα, τεράστια ποσά δαπανώνται σε οδικά έργα, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για την υποδομή και τον εκσυγχρονισμό των ΜΜΜ. Δείγματα της πολιτικής των κυβερνήσεων των καπιταλιστικών χωρών που είναι υποταγμένες στα συγκεκριμένα λόμπι και χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν στη χώρα μας το ξήλωμα των γραμμών των τραμ από την Αθήνα το 1955 από τον τότε υπουργό Δημοσίων Εργων Κ. Καραμανλή, καθώς και του τραμ του Περάματος το 1977 από την κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τότε, επίσης, τον Κ. Καραμανλή.

Ωστόσο, η πιο χαρακτηριστική περίπτωση που έχει καταγραφεί στα παγκόσμια χρονικά αποτελεί η «Συνωμοσία του Σικάγου» το 1935 στις ΗΠΑ: «Τέσσερις γιγάντιες και πασίγνωστες εταιρείες, η "General Motors" (αυτοκινητοβιομηχανία), η "Standart Oil" και η "Phillips Petroleum" (πετρελαϊκές εταιρείες) και η "Firestone" (εταιρεία ελαστικών) αγόρασαν με συγκεκριμένες μεθοδεύσεις τις γραμμές των τραμ στις ΗΠΑ, τις ξήλωσαν κι εγκατέστησαν λεωφορεία μέσω μιας θυγατρικής τους που ίδρυσαν για το σκοπό αυτό, της "National City Lines". Δεδομένου ότι η δυναμικότητα των λεωφορείων είναι τρεις με τέσσερις φορές μικρότερη από εκείνη των τραμ, διαλύθηκε το άρτιο μεταφορικό σύστημα των πόλεων και ο κόσμος στράφηκε στη συνέχεια - με την κατάλληλη διαφήμιση - στο ΙΧ αυτοκίνητο. Πολύ περισσότερο, που οι συνωμότες στη συνέχεια διέλυσαν και τη "National City Lines", αφήνοντας τις πόλεις στο έλεος των ΙΧ αυτοκινήτων με τα γνωστά αποτελέσματα: Αδυναμία εξυπηρέτησης, κυκλοφοριακή συμφόρηση, ατυχήματα, νέφος, τεράστιο κόστος, απώλεια χρόνου, απώλεια του ίδιου του χώρου της πόλης και της κοινωνικής ζωής με την αλόγιστη κατασκευή οδικών αρτηριών».

Οσο, βέβαια, συνεχίζεται αυτή η πολιτική πριμοδότησης του ΙΧ και στη χώρα μας, τόσο τα προβλήματα θα αναπαράγονται και θα οξύνονται και η ποιότητα ζωής των εργαζομένων θα επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο από το συγκοινωνιακό - κυκλοφοριακό...