Motion Team

Μία από τις παραλίες της Σιθωνίας στη Χαλκιδική

Οι παραλίες της Χαλκιδικής έχουν γίνει δυσπρόσιτες για τη λαϊκή οικογένεια και το νέο εργαζόμενο. Εχουν καταπατηθεί από μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες με την ανοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι διοικήσεις των δήμων, που στηρίζονται από ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, είτε δίνουν άδειες για να απλωθούν τα μαγαζιά ως το κύμα, είτε κάνουν τα στραβά μάτια για να κάνουν οι «ημέτεροι» το κέφι τους.

Αθυτος, Φώκαιες, Ποτίδαια, Μαρμαράς, Ψακούδια, όλος σχεδόν ο Δήμος Κασσάνδρας, δηλαδή το πρώτο «πόδι» της Χαλκιδικής, καθώς και οι ωραιότερες παραλίες του Δήμου Σιθωνίας και του Δήμου Τορώνης, που βρίσκονται στο δεύτερο «πόδι», έχουν γεμίσει με ξαπλώστρες, εστιατόρια, προεκτάσεις ξενοδοχείων.

Ο Νίκος Παρθενιώτης, υποψήφιος νομάρχης Χαλκιδικής με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», σχολιάζει το πρόβλημα συζητώντας με το «Ρ». «Σε πάρα πολλές παραλίες της Χαλκιδικής» σημειώνει «ιδιαίτερα στην Κασσάνδρα και στη Σιθωνία, όπου υπάρχει αυξημένη τουριστική κίνηση και πολλές μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, το μπάνιο στη θάλασσα "απαγορεύεται" όχι μόνο για τους κατοίκους της Χαλκιδικής, αλλά και για κάθε Θεσσαλονικιό ή άλλον επισκέπτη, που δεν έχει την ξαπλώστρα, την ομπρέλα, το τραπεζοκάθισμα. Η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο και τείνει να μονιμοποιηθεί και να οξυνθεί».

Οπως τονίζει, «τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα για το λαό αν περάσει το νέο νομοσχέδιο, που επαναχαρακτηρίζει τη ζώνη της παραλίας και τον αιγιαλό, με τις χαρτογραφήσεις εκ νέου, την αλλαγή τον ορισμών, τις ιδιωτικές εταιρείες κλπ.». Στην ουσία, σημειώνει ο Ν. Παρθενιώτης, «θα χρησιμοποιηθεί για τη νομιμοποίηση αυτής της κατάστασης έτσι που να συμφέρει καταρχήν τους μεγαλοεπιχειρηματίες και να τους δίνει τη δυνατότητα να χτίσουν στο κύμα».

«Μέχρι τώρα», τονίζει, «στη Χαλκιδική όποια επιχείρηση ζήτησε το δικό της κομμάτι παραλίας το είχε, αρκεί να εξασφάλιζε τη συναίνεση και την αμοιβή του δήμου. Τεράστιες ευθύνες έχουν ο νομάρχης, οι δήμαρχοι, οι οποίοι αρνήθηκαν πεισματικά να διεκδικήσουν πόρους από την κεντρική διοίκηση, εφαρμόζοντας κατά γράμμα την πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και παρέδωσαν δημόσια και δημοτική περιουσία στους ιδιώτες».

Και καταλήγει: «Η ΝΑΣ Χαλκιδικής καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, όλο το λαό να απαιτήσει ελεύθερη δωρεάν πρόσβαση και χρήση της παραλίας για όλους. Να αγωνιστούν για το δικαίωμά τους να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, να ξεκουραστούν από τα βάσανα ζωής, χωρίς να πλουτίζουν από αυτό το δικαίωμά τους οι ιδιώτες. Οι ακτές, τα δάση, οι ορεινοί όγκοι πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία και να μη χρησιμοποιούνται ως εμπόρευμα. Σε αυτές τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία έχει έναν ακόμα λόγο να καταδικάσει με την ψήφο του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που νομοθέτησαν την παράδοση των ακτών στο βωμό του κέρδους, καταψηφίζοντας τους συνδυασμούς τους».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης, που επικρατεί, είναι μία περίπτωση που καταγγέλλει στο «Ρ» ο επαγγελματίας Χρήστος Σταγγώνης, ιδιοκτήτης καταστήματος στον Ορμο Παναγιάς του δημοτικού διαμερίσματος Νικήτης του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής.

Ο Χρ. Σταγγώνης καταγγέλλει ότι με την ανοχή του δημάρχου (ΝΔ) και όλων των τοπικών φορέων ένας ιδιοκτήτης εστιατορίου σε ξενοδοχείο στον Ορμο Παναγιάς άπλωσε τα τραπέζια του ξενοδοχείου μέχρι το κύμα, αποκλείοντας από το δικαίωμα να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα όλους τους ντόπιους και όλους τους παραθεριστές της περιοχής. Και σημειώνει σχετικά: «Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την παραχώρηση που έγινε, ένας ιδιώτης έγινε πλέον ο νόμιμος και μόνιμος κάτοχος του αιγιαλού, της αμμουδιάς, χώρος που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους λουόμενους, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα».

Ετσι, το συμφέρον του ιδιοκτήτη για περισσότερα κέρδη ικανοποιείται από το 2004 μέχρι σήμερα, με ή χωρίς νόμιμα μέσα και με την ανοχή του Λιμενικού Ταμείου και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Μέχρι και 45 ευρώ φτάνει η είσοδος στις παραλίες της Αττικής

Την ίδια στιγμή, η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και οι αγωνιστικές δημοτικές Κινήσεις συνεχίζουν και σήμερα, για τρίτη Κυριακή, τις κινητοποιήσεις. Με σύνθημα «Ανοιχτές ακτές για το λαό», απαιτούν το αυτονόητο: Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, να μην πληρώνουν δυσβάσταχτα ποσά για ένα μπάνιο.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Μια τετραμελής οικογένεια για να κάνει μπάνιο το Σαββατοκύριακο σε μια από τις οργανωμένες πλαζ της Αττικής, καλείται να πληρώσει από 15 μέχρι 60 ευρώ. Στην τιμή, εκτός από ...το θαλασσινό νερό, συμπεριλαμβάνεται και η ...σκιά από τις ομπρέλες καθώς και οι ξαπλώστρες. Η τιμή αναψυκτικών και καφέ ξεκινά από 1,50 ευρώ και φτάνει τα 5 ευρώ.

Η θάλασσα, η άμμος, οι ομπρέλες, ο αέρας... όλα πουλιούνται

Αρκεί να αναφέρουμε ότι:

• Στην Ακτή Βουλιαγμένης, η τιμή εισόδου είναι 4 ευρώ τις καθημερινές, 5 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.
• Στον Αστέρα Βουλιαγμένης, 11 και 15 ευρώ αντίστοιχα.
• Στην Α΄ και Β΄ Πλαζ Βούλας, 5 ευρώ για καθημερινές και Σαββατοκύριακα.
• Στον Αγιο Κοσμά, 10 ευρώ.
• Στη Λίμνη Βουλιαγμένης, 7 ευρώ.
• Στον Αλιμο, 5 ευρώ τις καθημερινές και 7 το Σαββατοκύριακο.
• Στο Καβούρι, είναι ...30 ευρώ τις καθημερινές και ...45 τα Σαββατοκύριακα.
• Στο Λαγονήσι, 8 και 14 ευρώ, αντίστοιχα.
• Στην Ανάβυσσο, 15 ευρώ.
• Στο Πόρτο Ράφτη, 5 ευρώ.
• Στα Αστέρια Γλυφάδας, 6 και 10 ευρώ, αντίστοιχα.
• Τέλος, στη Βάρκιζα, 5 και 6 ευρώ.

Οι παρεμβάσεις της ΝΑΣ για «ανοιχτές ακτές» συνεχίζονται και σήμερα (φωτ. από τη Βουλιαγμένη)

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος 2971/2001 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Ο νόμος αυτός άνοιξε το δρόμο για την τσιμεντοποίηση αιγιαλών και παραλιών από το μεγάλο κεφάλαιο. Πατώντας πάνω σε αυτό το νόμο, η κυβέρνηση της ΝΔ, με το νομοσχέδιο για τον «αιγιαλό και την παραλία», φέρνει τους φράχτες των μεγαλοεπιχειρηματιών ακόμη πιο κοντά στο κύμα.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί την «επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας» με ελαστικά κριτήρια, στην κατεύθυνση της παραπέρα ενίσχυσης των επενδυτικών κινήτρων του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου, αλλά και των περίφημων «Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ). Με αυτό το νομοσχέδιο καρατομείται ακόμη περισσότερο η έκταση του αιγιαλού. Η παραλία οριοθετείται με ελαστικά κριτήρια. Η χαρτογράφηση και επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας θα γίνεται από ιδιωτικές εταιρείες.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι φωτογραφικές διατάξεις με στόχο να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα σε περιοχές - φιλέτα στα Δωδεκάνησα και ειδικότερα στο νησί της Ρόδου. Στις εν λόγω περιοχές, η παραλιακή ζώνη καρατομείται και περιορίζεται σε πλάτος μόλις 12 μέτρων, από 50 μέτρα που είναι σήμερα! Επιπλέον, η επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας θα γίνει στη βάση εξαιρετικά ελαστικών κριτηρίων, ώστε να εξυπηρετηθούν κατά τον καλύτερο τρόπο, οι ορέξεις των ιδιωτών...

Απέναντι σε αυτό το ξεπούλημα, το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση: Η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες είναι δικαίωμα του λαού, σημειωνόταν στη σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του Κόμματος.

«Στην πλήρη παράδοση των θαλάσσιων ακτών στο κεφάλαιο προχωρεί η κυβέρνηση της ΝΔ με το νομοσχέδιο "αιγιαλός και παραλία". Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις έρχονται να περιορίσουν ακόμη περισσότερο το δικαίωμα του λαού στην πρόσβαση στις παραλίες», σημειώνεται. Και τονίζει: «Η επαναχάραξη της αιγιαλίτιδας και της παραλιακής ζώνης θα γίνεται με ελαστικά κριτήρια κατά τα "καλά και συμφέροντα" των μεγαλοεπιχειρηματιών, στους οποίους κυριολεκτικά δίνεται η δυνατότητα να χτίσουν πάνω στο κύμα. "Φωτογραφική" και ιδιαίτερα προκλητική είναι η ρύθμιση για τα Δωδεκάνησα», επισημαίνει το Γραφείο Τύπου, «με την οποία η παραλιακή ζώνη καρατομείται σε πλάτος μόλις 12 μέτρων».

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Το ΚΚΕ καταγγέλλει τη νέα πρόκληση. Καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, ιδιαίτερα των περιοχών που εκχωρούνται, να διεκδικήσουν την απόσυρση του νομοσχεδίου, το δικαίωμά τους να ανήκουν οι ακτές στους ίδιους και όχι να βρίσκονται στην υπηρεσία των κερδών του κεφαλαίου».

Για όλη αυτήν την κατάσταση οι διοικήσεις των δήμων που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Αντιθέτως, τα περισσότερα μαγαζιά, καφετερίες, νυχτερινά κέντρα, σε όλη την παραλία έχουν άδεια από την εκάστοτε δημοτική αρχή. Οι διοικήσεις των δήμων ήταν αυτές, που, επί της ουσίας, αποδέχτηκαν το ξεπούλημα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ξεπούλημα που, μαζί με τις ΣΔΙΤ, έρχεται να υψώσει νέα τείχη στην πρόσβαση των εργαζομένων στις ακτές και τις παραλίες.

Και ενώ έχουν αποδεχτεί όλα τα παραπάνω, ενώ αδειοδοτούν τους διάφορους «επιχειρηματίες», προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, ζητώντας να γίνουν οργανωμένες πλαζ με εισιτήριο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο υποψήφιος δήμαρχος Λούτσας του ΣΥΝ, ο οποίος...«οραματίζεται» οργανωμένη πλαζ στην περιοχή. Και αυτό όταν ο ΣΥΝ υποτίθεται ότι «διεκδικεί» να φύγουν οι επιχειρηματίες από τις παραλίες. Βέβαια, ο Αλ. Τσίπρας, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΣΥΝ, ούτε λίγο - ούτε πολύ, θεώρησε απόλυτα φυσιολογικό να πληρώνουν οι εργαζόμενοι τις «παρεχόμενες υπηρεσίες». Δηλαδή, να πληρώνουν για να κάνουν ένα μπάνιο...

Απέναντι στα «μισόλογα» του ΣΥΝ - που αφήνουν το ελεύθερο στους μεγαλοκαρχαρίες - και τη συνεπή στάση εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος του περιβάλλοντος και του λαϊκού εισοδήματος από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και οι αγωνιστικές δημοτικές Κινήσεις, που στηρίζονται από το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών έχουν ξεκάθαρη θέση: «Ανοιχτές ακτές για όλο το λαό».

Απορρίπτουν την ύπαρξη οποιουδήποτε αντιτίμου γι' αυτό το λαϊκό δικαίωμα. Αντιστέκονται στην άμεση και έμμεση ιδιωτικοποίηση, όπου το αντίτιμο μεταφέρεται στη χρήση της ομπρέλας, της ξαπλώστρας ή οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας από ιδιώτες που κερδοσκοπούν σε βάρος μιας ακόμη λαϊκής ανάγκης. Δεν αποδέχονται πως το μπάνιο για τους εργαζόμενους του Λεκανοπεδίου αποτελεί «είδος πολυτελείας». Δεν ανέχονται πως το περιβάλλον μπορεί να ανήκει στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, που με το ψευτοεπιχείρημα της «αξιοποίησης» αυξάνει ακόμη περισσότερο τα κέρδη του.

Η ΝΑΣ και οι αγωνιστικές δημοτικές Κινήσεις τις δύο προηγούμενες Κυριακές άνοιξαν τις πλαζ. Επέβαλαν τη δωρεάν είσοδο στις παραλίες της Βουλιαγμένης και της Βούλας. Και αυτή την Κυριακή, προχωρούν σε αντίστοιχη κινητοποίηση. Ενέργειες, που «χειροκροτήθηκαν» από το σύνολο των εργαζομένων και του κόσμου που βρέθηκε στην παραλία και όχι μόνο...

Οι συντάκτες του «Ρ» συζητούν με τον υποψήφιο δήμαρχο Γ. Αργυριάδη, τον Δ. Μαραγκό και τον Β. Συρίγο

Και μπορεί η πρόσφατη πυρκαγιά να περιορίστηκε στο να καούν μερικές από τις «παράνομες» δεξαμενές και από τύχη να μη θρηνήσαμε θύματα, τίποτα όμως δε διασφαλίζει ότι δε θα έχουμε στο μέλλον δραματικές καταστάσεις για το Λαύριο και τους εργαζόμενους εκεί. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τις εκεί επιχειρήσεις έχει αιτίες που βρίσκονται σε συγκεκριμένες πολιτικές, τις οποίες χρόνια τώρα υπηρετούν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιτρέποντας την πλήρη ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου προκειμένου να αυξήσει τα υπερκέρδη του. Αντίστοιχες ευθύνες έχουν όμως και οι εκάστοτε τοπικοί παράγοντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εναλλάσσονται στην τοπική εξουσία και παζαρεύουν τη μόλυνση με «αντισταθμιστικά οφέλη».

Η «DOW CHEMICALS ΑΕ», δίπλα από τη ΧΥΜΑ. Λόγω των επικίνδυνων υλικών που παράγει, αν περνούσε η φωτιά, θα προκαλούνταν σοβαρές συνέπειες για την υγεία των κατοίκων

Στην προκειμένη περίπτωση είναι αναγκαία η ύπαρξη και η δυνατότητα υλοποίησης ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού αντιμετώπισης ατυχήματος μεγάλης έκτασης με συγκεκριμένα μέτρα υποδομής, όπως, π.χ., η δυνατότητα άμεσης μετακίνησης και περίθαλψης όλων των ευπαθών ομάδων του τοπικού πληθυσμού, που σήμερα δεν υπάρχουν.

Για την πρόληψη τέτοιου είδους ατυχημάτων απαιτείται η λήψη μέτρων εγγενούς ασφάλειας που αφορά στο σχεδιασμό, στην αδειοδότηση, στην κατασκευή, στη λειτουργία και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων, με βάση τις προδιαγραφές ασφάλειας, την τήρηση αποστάσεων ασφάλειας και εντός των ορίων μιας εγκατάστασης, αλλά και κάθε εγκατάστασης με άλλες εγκαταστάσεις και με κατοικημένες περιοχές. Η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος προϋποθέτει έναν κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Η ΔΕΗ ΑΕ. Τα φουγάρα της «"ξερνάνε" καπνό όλο το 24ωρο»...

Ο «Ρ», μια βδομάδα μετά την καταστροφική πυρκαγιά στη «ΧΥΜΑ ΑΕ» και την αποκάλυψή του για τις τεράστιες ευθύνες κυβέρνησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη λειτουργία παράνομων δεξαμενών της εταιρείας, επισκέφτηκε το Λαύριο, με σκοπό να καταγράψει τι ακριβώς συμβαίνει με τη βιομηχανική δράση στην περιοχή.

Στο οδοιπορικό αυτό μαζί μας είναι ο Γιώργος Αργυριάδης, υποψήφιος δήμαρχος Λαυρίου με τη «Δημοτική Αγωνιστική Συσπείρωση» (ΔΑΣ), ο Δημοσθένης Μαραγκός, πρόεδρος της Ενωσης Φίλων Περιβάλλοντος Λαυρεωτικής, και ο Βασίλης Συρίγος, μέλος της ΔΑΣ.

Οι καμένες δεξαμενές της ΧΥΜΑ, δίπλα στο δρόμο

«Το εργοστάσιο της ΔΕΗ», σημειώνει ο Γ. Αργυριάδης, «λειτουργεί με τα κατάλοιπα των διυλιστηρίων. Συχνά, έρχονται με τα καράβια τόνοι από μαζούτ. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν αποθηκευμένοι 365.000 τόνοι από αυτό το υλικό». Μάλιστα, όπως συμπληρώνει ο Δημ. Μαραγκός, «για να καταφέρουν να κάψουν το μαζούτ, ρίχνουν διαλυτικές χημικές ενώσεις για να αραιώνει το πετρέλαιο και να καίγεται πιο εύκολα. Το αποτέλεσμα είναι 24 ώρες το 24ωρο τα φουγάρα να "ξερνάνε" μαύρο δηλητήριο».

Η διοίκηση του δήμου (ΠΑΣΟΚ), μαζί με τη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής (ΝΔ), παίρνει δεκάδες χιλιάδες ευρώ από τη ΔΕΗ, ως «αντισταθμιστικά οφέλη», για τη λειτουργία του εργοστασίου στην περιοχή. Οπως μας πληροφορεί ο Γ. Αργυριάδης, η διοίκηση του δήμου πήρε 600.000 ευρώ για την αγορά του κτιρίου «Ευτέρπη», ώστε να μετατραπεί σε Πολιτιστικό Κέντρο.

«Το πιο προκλητικό, όμως», λέει ο υποψήφιος δήμαρχος με τη ΔΑΣ, «είναι ότι δέχτηκε ως "αντισταθμιστικό" 52.000 ευρώ για την κατασκευή του αγάλματος του δυνάστη Σερπιέρι»!

«Ζητάμε από τη διοίκηση και το Δημοτικό Συμβούλιο να πάψουν να παίζουν με το θάνατο», σημειώνει ο Β. Συρίγος, «με πρόσχημα τα δήθεν "αντισταθμιστικά οφέλη". Ζητάμε να αγωνιστούν για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από την περιβαλλοντική ρύπανση».

Η ΔΑΣ έχει επανειλημμένα ζητήσει από τη διοίκηση του δήμου (ΠΑΣΟΚ) να τοποθετηθεί στο κέντρο της πόλης ένας δείκτης ατμοσφαιρικών ρύπων, όπως προβλεπόταν από τους όρους των «αντισταθμιστικών οφελών» που συμφώνησε με τη ΔΕΗ. «Οχι ότι θα έδινε κάποια λύση, αλλά θα αποδεικνύαμε ότι αναπνέουμε δηλητήριο», λέει ο Β. Συρίγος. Η διοίκηση του δήμου, όμως, δεν ενημερώνει αν έχει όντως μπει δείκτης και αν υπάρχουν οι απαιτούμενες μετρήσεις.

Δίπλα από τη ΔΕΗ υπάρχει το εργοστάσιο της «ΧΥΜΑ ΑΕ» και σε μικρή απόσταση αυτό της «DOW ΑΕ». Η «ΧΥΜΑ ΑΕ» παράγει διαλύτες και άλλα χημικά προϊόντα τα οποία αποθηκεύει και στη συνέχεια τα πουλάει σε άλλες εταιρείες. Λειτουργεί από το 1964. Οπως αποδείχτηκε και από την πρόσφατη πυρκαγιά, στην ουσία, πρόκειται για ...αποθήκη καταστροφής.

«Κατά διαστήματα "ξεφύτρωναν" και άλλες δεξαμενές», μας λέει ο Δημ. Μαραγκός. «Το 2004, το ποτήρι ξεχείλισε όταν έβαλε τρεις δεξαμενές εφαπτόμενες στη μάντρα του εργοστασίου. Ηταν φανερή η παρανομία. Ζητήσαμε έλεγχο. Για μεγάλο διάστημα δεν έγινε τίποτα. Το 2005, έγινε Ενορκη Διοικητική Εξέταση αφού αποδείχτηκε ότι είχε πλαστές άδειες. Το να μιλήσουμε για την επικινδυνότητα που προκαλεί αυτό το εργοστάσιο, μετά και το πρόσφατο περιστατικό, είναι περιττό», σημειώνει.

Συνολικά, υπολογίζεται, υπάρχουν 45 δεξαμενές, χωρητικότητας 14.332,84 κυβικών μέτρων. Τέσσερις από αυτές τις δεξαμενές, χωρητικότητας 3.214,84 κυβικών μέτρων, είχαν εγκατασταθεί παράνομα από την εταιρεία, χωρίς άδεια λειτουργίας και χωρίς μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Από την έκρηξη «έσκασαν» 20 δεξαμενές. Η πόλη του Λαυρίου «πνίγηκε» στο τοξικό νέφος. Το ...«ευτυχές» γεγονός ότι ο αέρας παρέσυρε το νέφος προς το πέλαγος μόνο καθησυχαστικό δεν είναι για τους εργαζόμενους και τους κατοίκους του Λαυρίου.

Πηγαίνοντας στο χώρο της «ΧΥΜΑ ΑΕ» συναντούμε μια ομάδα πυροσβεστών και ένα πυροσβεστικό όχημα, «για προληπτικούς λόγους», όπως μας εξηγούν. «Ηταν κόλαση», λέει ένας από αυτούς. «Αυτή τη δεξαμενή τη βλέπεις;», μας ρωτάνε και δείχνουν μια διαλυμένη δεξαμενή που βρίσκεται στο χώμα. «Τινάχτηκε στον αέρα. Σαν πύραυλος...». Οπως μας εξηγούν, «η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν να μην περάσει η φωτιά στο γειτονικό εργοστάσιο της "DOW AE"», αποδεικνύοντας την επικινδυνότητα αυτής της γειτνίασης.

Η «DOW CHEMICALS ΑΕ» βρίσκεται λίγα μέτρα νοτιότερα της «ΧΥΜΑ ΑΕ». Πρόκειται για πολυεθνική εταιρεία η οποία κατασκευάζει μονωτικά υλικά για τις οικοδομές, τα λεγόμενα φελιζόλ. «Πρόκειται για άκρως επικίνδυνα υλικά», μας λέει ο Β. Συρίγος. Και συνεχίζει: «Οι δεξαμενές περιέχουν υλικά τα οποία, σε περίπτωση που η φωτιά έφτανε μέχρι εκεί, είναι άκρως επικίνδυνες τοξικές ουσίες. Το τοξικό νέφος που θα εκλυόταν, θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα για την υγεία των κατοίκων της περιοχής»...

Αν στα βόρεια οι κάτοικοι του Λαυρίου έχουν να αντιμετωπίσουν τα χημικά, στα νότια έχουν να κάνουν με ...πυρομαχικά!

Οι δύο αμυντικές βιομηχανίες, ΠΥΡΚΑΛ και ΕΒΟ, που συνορεύουν και αυτές μεταξύ τους, αποτελούν μεγάλο κίνδυνο καθώς και εκεί τα υλικά που χρησιμοποιούν, δηλαδή οι εκρηκτικές ύλες, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα. Αλλωστε, στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει και προηγούμενο, από την έκρηξη στην ΠΥΡΚΑΛ το 1996, στην οποία έχασε τη ζωή του και ένας εργάτης.

Αυτή τη στιγμή ιδιαίτερα στην ΠΥΡΚΑΛ, όπως σημειώνει ο Β. Συρίγος, ο οποίος είναι και συνδικαλιστής της περιοχής, «η μεγάλη μείωση προσωπικού έχει ως αποτέλεσμα την ιδιαίτερα πλημμελή συντήρηση των μηχανημάτων». Και συνέχισε: «Μιλάμε για μηχανήματα που χρησιμοποιούν εκρηκτικά. Ακριβώς δίπλα στην ΕΒΟ συναρμολογούν πυραύλους "Πάτριοτ". Καταλαβαίνετε την επικινδυνότητα σε περίπτωση ατυχήματος», τονίζει. Ταυτόχρονα, όμως, «και οι δύο βιομηχανίες βρίσκονται ακριβώς δίπλα στον Εθνικό Δρυμό με χιλιάδες πεύκα να κινδυνεύουν σε πιθανή πυρκαγιά».

Γι' αυτό ο Β. Συρίγος επαναλαμβάνει «την ανάγκη ανάληψης αποκλειστικά από το κράτος των διαδικασιών προστασίας, πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου καθώς και ουσιαστικού ελέγχου. Η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος, όμως, προϋποθέτει έναν κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος».

Και σαν μην έφταναν τα φουγάρα της ΔΕΗ και ο κίνδυνος από χημικά και πυρομαχικά, οι κάτοικοι έχουν να αντιμετωπίσουν και τη «χαβούζα» που είχε δημιουργήσει η ίδια η ΔΕΗ όπου έριχνε εκεί όλα τα τοξικά απόβλητά της, όπως κλοφέν, κ.ά. Συγκεκριμένα, μέχρι και το 1996, η ΔΕΗ «έριχνε όλα τα τοξικά απόβλητα του εργοστασίου σε στέρνα, δίπλα από το χώρο!», όπως λέει ο Δημ. Μαραγκός. Ο ρύπος, σύμφωνα με περιβαλλοντικές μελέτες, μας λέει, έχει διεισδύσει 1-2 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. «Για να καθαρίσει ο χώρος χρειάζεται να φύγουν 1.800 έως 3.000 κυβικά μέτρα χώματος». Φυσικά, δεν έγινε ποτέ καμία αποκατάσταση από την Επιχείρηση και ο λόγος ήταν το μεγάλο κόστος.

Ο δήμος κατασκεύασε το 1995 βιολογικό καθαρισμό κοντά σε αυτόν που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ. Η δημιουργία του, όμως, δεν άλλαξε και πολύ την κατάσταση. Δεν έγινε ποτέ η σύνδεσή του με την πόλη. Στο χώρο απλά πηγαίνουν τα βυτία και αδειάζουν λύματα από όλη τη Λαυρεωτική αλλά και τις γύρω περιοχές.

Μέχρι το 2003 οι δημοτικές αρχές πλήρωναν περίπου 80 εκατομμύρια δραχμές στην κατασκευάστρια εταιρεία για να τον λειτουργεί. Η σημερινή δημοτική αρχή διέκοψε τη σύμβαση με την εταιρεία και μετέτρεψε το βιολογικό καθαρισμό σε επιχείρηση επεξεργασίας λυμάτων. Ουσιαστικά, όπως συμπληρώνει ο Δημ. Μαραγκός, κάνουν μια υποτυπώδη επεξεργασία και τη λυματολάσπη που προκύπτει, όπως πρόσφατα αποκαλύφτηκε, την πετάνε στην παράνομη χωματερή που λειτουργεί σε απόσταση μόλις 500 μέτρων από τα σπίτια της πόλης...