Από την τελευταία κινητοποίηση των αγροτών της περιοχής

«Η μήτρα του κακού μας, λέει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων της Ηλείας Χρήστος Γιαννόπουλος, είναι η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που στόχο έχει τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού από το 20% στο 7%. Οι σταφιδοπαραγωγοί ιδιαίτερα τα τρία τελευταία χρόνια - με την εφαρμογή του κανονισμού της ΕΕ για τη σταφίδα - βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται δραματικά. Με τον κανονισμό αυτό μπήκαν χειρότεροι όροι ή προϋποθέσεις για την παραγωγή, εμπορία και στρεμματική ενίσχυση του προϊόντος για τους σταφιδοπαραγωγούς. Κερδισμένοι ήταν οι έμποροι, οι μεταποιητές, οι βιομήχανοι και οι εξαγωγείς, με αποτέλεσμα τα χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά που ασχολούνταν με την κορινθιακή σταφίδα να έχουν μειωθεί κατά πολύ», λέει ο Χρ. Γιαννόπουλος.

«Η τιμή για την κορινθιακή σταφίδα φέτος είναι 260 δραχμές το κιλό, σύμφωνα με την ανακοίνωση των δύο ομάδων παραγωγών, δηλαδή της Ενωσης Πύργου - Ολυμπίας και Αμαλιάδας, όταν, πέρσι, ήταν 300 δραχμές το κιλό. Η τιμή της σταφίδας θα έπρεπε να κυμαίνεται στις 500 με 600 δραχμές το κιλό χωρίς τη στρεμματική ενίσχυση για να καλυφθεί το εισόδημα του παραγωγού απλώς», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας και συμπληρώνει: «Αν δεν καταργηθεί ο αντισταφιδικός κανονισμός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την απώλεια του αγροτικού εισοδήματος που καρπώνονται οι έμποροι, πολλοί αγρότες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα χωράφια τους».

Φέτος, τρίτη συνεχή χρονιά εφαρμογής του κανονισμού για τη σταφίδα, έμποροι - μεταποιητές με τη στήριξη των ιθυνόντων των ομάδων παραγωγών και της κυβέρνησης κατάφεραν να αποσπάσουν την παραγωγή των σταφιδοπαραγωγών σε ακόμα χαμηλότερες τιμές. «Ο κανονισμός αυτός είναι αντιδημοκρατικός, γιατί ανάμεσα στα άλλα αναγκάζει τους σταφιδοπαραγωγούς να συμφωνούν την τιμή και τα κιλά της σταφίδας με τον έμπορο - πριν πάρουν την παραγωγή... - μέχρι την 31η του Ιούλη», μας εξηγεί ο Ηλίας Σιαχάμης, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού στο Χάβαρη, και συμπληρώνει: «Σε αντίθετη περίπτωση, ο σταφιδοπαραγωγός, αν δεν υποκύψει στις εξευτελιστικές τιμές του έμπορα, χάνει ημέρα με την ημέρα χρήματα από την επιδότηση και αν σε 20 μέρες δε συμφωνήσει τελικά με τον έμπορα, τη χάνει ολόκληρη».

Αυτή η δέσμευση αποτελεί ωμό εκβιασμό για τον σταφιδοπαραγωγό, καθώς αν δεν παραδοθεί στις ορέξεις των εμπόρων η δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται πάνω από το κεφάλι του είναι έτοιμη να κόψει τη στρεμματική ενίσχυση που αποτελεί ουσιαστικά το εισόδημα του σταφιδοπαραγωγού, αφού η εμπορική τιμή της σταφίδας ίσα που φτάνει να καλύψει τα έξοδα καλλιέργειας. «Με μια κουβέντα - παρατηρεί ο Ηλ. Σιαχάμης - ο κανονισμός όπλισε τα χέρια των εμπόρων για να μπορούν να πυροβολήσουν τον παραγωγό».

«Ο Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός (ΑΣΟ) δημιουργήθηκε το 1950 μετά από αγώνες αιματηρούς των σταφιδοπαραγωγών, προκειμένου να προστατευτούν από τους εμπόρους και μέχρι πριν μια δεκαετία μπορούμε να πούμε πως προστάτευε τον παραγωγό. Τον ΑΣΟ υπονόμευσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και την ταφόπλακα έβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με υπουργό τον Τζουμάκα», μας λέει ο 75χρονος Γιώργος Γκρουμούτης, παλιά καραβάνα του αγροτικού κινήματος, από την Αλφειούσα.

Η διάλυση του ΑΣΟ με απόφαση του υπουργείου Γεωργίας είχε ως αποτέλεσμα να ξεπουληθεί σκανδαλωδώς μια ολόκληρη περιουσία που έγινε από το μόχθο των σταφιδοπαραγωγών. Το υπουργείο Γεωργίας καρπώθηκε περιουσιακά στοιχεία αξίας 7 δισ. και η νεοσυσταθείσα Ανώνυμη Συνεταιριστική Εταιρία Κορινθιακής Σταφίδας (ΣΚΟΣ - ΑΣΕ) 18 δισ. δραχμές. Η ΣΚΟΣ-ΑΣΕ αντικατέστησε τον ΑΣΟ, χωρίς όμως να μπορεί να παρεμβαίνει στη διαμόρφωση της τιμής της σταφίδας παρά να ασχολείται μόνο με την ποιοτική διαλογή.

«Ο ΑΣΟ πρέπει να επανασυσταθεί και να λειτουργήσει σαν τριτοβάθμια συνεταιριστική οργάνωση, που θα συγκεντρώνει την παραγωγή, θα πραγματοποιεί την τυποποίηση και θα ελέγχει το προϊόν προς όφελος των αγροτών», επισημαίνει ο Γ. Γκρουμούτης και τονίζει: «Η ανάγκη του συντονισμού του αγώνα και της οργάνωσης του αγροτικού κόσμου από τη βάση με την επαναδραστηριοποίηση αδρανοποιημένων αγροτικών συλλόγων και την ίδρυση άλλων εκεί που δεν υπάρχουν είναι η μόνη διέξοδος για εμάς τους αγρότες». «Πρέπει να βαδίσουμε στα χνάρια των παλιών αγωνιστών σταφιδοπαραγωγών της περιοχής που με ηγέτες τον Τάσο Κουρλαμπά, τον Παπαστασινό και τον Νίκο Μπελογιάννη αργότερα, επέβαλλαν λύσεις προς όφελος των αγροτών μέσα από δυναμικούς αγώνες». Με αυτή την προτροπή ο ακούραστος αγωνιστής δίνει το σύνθημα στους σταφιδοπαραγωγούς να αναλάβουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, γιατί ο κόμπος έφτασε στο χτένι και πρέπει να σπάσει.

• Να καταργηθεί ο κανονισμός για την κορινθιακή σταφίδα και να γίνει νέος με τη συμβολή των παραγωγών, που θα εξασφαλίζει το εισόδημα των αγροτών.
• Ανασύσταση του ΑΣΟ και λειτουργία του σε γερές και σύγχρονες βάσεις σαν τριτοβάθμιας συνεταιριστικής οργάνωσης, που θα στηριχτεί οικονομικά, ώστε να παρεμβαίνει στη συγκέντρωση, μεταποίηση και εμπορία της κορινθιακής σταφίδας.
• Μείωση για φέτος του στρεμματικού πλαφόν απόδοσης του προϊόντος, λόγω των άσχημων καιρικών φαινομένων, ώστε να μη χαθεί για κανέναν παραγωγό η στρεμματική ενίσχυση.
• Μείωση του κόστους παραγωγής, με τον έλεγχο του όλου κυκλώματος στα καλλιεργητικά μέσα και εφόδια.
• Μεγαλύτερες επιδοτήσεις και περισσότερα στρέμματα για την επανασύσταση καλλιεργειών κορινθιακής σταφίδας.
• Τιμή για τη σταφίδα με βάση το κόστος παραγωγής. Φέτος να οριστεί στις 350 δρχ./κιλό που είναι τιμή στόχου για τους σταφιδοπαραγωγούς με μονομερή απόφαση της κυβέρνησης για ενίσχυσή ανά κιλό προϊόντος όπως είχε κάνει και άλλες χρονιές.
• Δημιουργία ινστιτούτων έρευνας για την κορινθιακή σταφίδα που θα καλύπτουν όλο το φάσμα καλλιέργειας.

«Κλέβουν τον ιδρώτα μας», είναι η πρώτη φράση που βγαίνει από τα χείλια των σταφιδοπαραγωγών, όταν κληθούν να μιλήσουν για την παραγωγή της σταφίδας. Από 500 και 600 δραχμές το κιλό που είχε η σταφίδα πριν μια δεκαετία, η τιμή της έχει κατρακυλήσει στις 300 δραχμές πέρσι και στις 260 δραχμές το κιλό φέτος. Την υπέρογκη αυτή απώλεια του εισοδήματος των αγροτών καρπώνονται οι έμποροι, με αποτέλεσμα οι αγρότες να μην μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε τις στοιχειώδεις σύγχρονες ανάγκες τους. Επιπλέον, αν προσθέσουμε πως κάθε χρόνο τα έξοδα καλλιέργειας συνεχώς αυξάνονται, γίνεται αντιληπτό πως η συρρίκνωση του εισοδήματος των αγροτών είναι τέτοια που τους εξοβελίζει ουσιαστικά από τα χωράφια τους. Το εντυπωσιακότερο (της εκμετάλλευσης) όλων είναι ίσως η διαδικασία εξόφλησης της παραγωγής των σταφιδοπαραγωγών. Παραδίδουν την παραγωγή στον έμπορο και αντί να πάρουν τα χρήματά τους παίρνουνε... κάτι σε αντίδωρο με τις ευλογίες της ΕΕ και της κυβέρνησης. Το υπόλοιπο του άρτου το εισπράττει(;) ο σταφιδοπαραγωγός μετά από 10 μήνες περίπου. Πώς θα ζήσει όλο αυτό το διάστημα ο αγρότης μόνο ο ίδιος το ξέρει. Για την τραγική αυτή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι σταφιδοπαραγωγοί ευθύνεται η αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης, τα οδυνηρά αποτελέσματα της οποίας γεύονται και φέτος οι σταφιδοπαραγωγοί. Και να σκεφτεί κανείς πως κάποτε η ελληνική κυβέρνηση, για να προχωρήσει σε σύναψη δανείου με την Αγγλία, έβαζε ως εγγύηση τη σταφίδα...

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Νίκος ΤΣΑΚΑΝΙΚΑΣ