Για το 2007, σύμφωνα με την Εισηγητική Εκθεση του προϋπολογισμού, η κυβέρνηση σχεδιάζει τις παρακάτω κινήσεις:

• Την εισαγωγή των μετοχών της εταιρείας Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) στο Χρηματιστήριο, επιλογή με την οποία κατ' αρχήν αποκτά πλεονεκτική θέση ο όμιλος Λάτση, ο οποίος μέσω των ΕΛΠΕ κατέχει ήδη το 35% της ΔΕΠΑ.
• Την «αξιοποίηση» της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου στην εταιρεία Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών.
• Την «αξιοποίηση» σημαντικών περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου που έχουν περάσει στην Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης. Υπό τον όρο ...«αξιοποίηση», καλό είναι να καταλαβαίνουμε την παραχώρηση διαφόρων μονάδων στους ιδιώτες, οι οποίοι μπορεί να μην αποκτούν την κυριότητα των μονάδων, αλλά αναλαμβάνουν τη ...μακροχρόνια εκμετάλλευσή τους.
• Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσονται η Μαρίνα του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, το Καζίνο της Κέρκυρας, το Γκολφ Αφάντου Ρόδου, οι Αλυκές Αναβύσσου, καθώς και τα «Ξενία» Βυτίνας, Λιμένα Θάσου, Σκιάθου και Τσαγκαράδας.
• Η ολοκληρωτική παράδοση του ΟΤΕ σε ιδιώτες.

Παράλληλα, εξαγγέλλεται ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη «διερεύνηση της προσφορότερης μεθόδου αξιοποίησης συμμετοχών του Δημοσίου σε εισηγμένες και μη επιχειρήσεις», δηλαδή θα αναζητήσει τρόπους για την παραχώρηση της συμμετοχής της σε διάφορες επιχειρήσεις - εταιρείες σε ιδιώτες.

Βέβαια, μετά από μια δεκαπενταετία ανάλογης πολιτικής από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν πλέον όρια σαφή και περιορισμένα, έρχονται οι ...Συμπράξεις του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα. Η μαζική παραχώρηση ολόκληρων τομέων δράσης του Δημοσίου, στην ιδιωτική εκμετάλλευση, μέσα από την εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση ολόκληρων κλάδων των υποδομών και υπηρεσιών σε τομείς όπως οι συγκοινωνίες, η Υγεία, η Παιδεία, το σωφρονιστικό σύστημα, η Κοινωνική Ασφάλιση κλπ. Γι' αυτό άλλωστε και στην Εισηγητική Εκθεση του προϋπολογισμού, με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο οι κυβερνώντες υποστηρίζουν ότι «το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων αναμένεται να ενισχυθεί ιδιαίτερα από την εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου για τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα» κάτι που θα γίνει «κινητοποιώντας διεθνή και ελληνικά κεφάλαια που θα προσδώσουν νέα ώθηση στην οικονομία».

Τα προσδοκώμενα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις εκτιμάται ότι το 2007 θα φτάσουν τα 1,7 δισ. ευρώ περίπου. Σε παρόμοια επίπεδα (1,74 δισ. ευρώ) διαμορφώθηκαν και τα αντίστοιχα έσοδα του Δημοσίου. Παράλληλα, η κυβέρνηση καυχιέται ότι από το Μάρτη του 2004 από τις ιδιωτικοποιήσεις έχουν εισπραχθεί 4,6 δισ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τα φετινά της ...επιτεύγματα, η κυβέρνηση, στην Εισηγητική Εκθεση, αναφέρεται στις παρακάτω ιδιωτικοποιήσεις: Τη διάθεση του 7,18% των μετοχών της Αγροτικής Τράπεζας. Την εισαγωγή των μετοχών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στο Χρηματιστήριο. Την διάθεση του συνόλου της συμμετοχής του Δημοσίου στην Εμπορική Τράπεζα (11,01%) στην «Credit Agricole» για την εξαγορά του 100% των μετοχών της τράπεζας.

Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων έχουν τεθεί εδώ και καιρό στην ημερήσια διάταξη από την κυβέρνηση και τους «συνοδοιπόρους» της. Αντεπίθεση των εργατών, ταξικά με το ΠΑΜΕ, η μόνη απάντηση

Από την περίοδο αυτή, οι κρατικοί προϋπολογισμοί στο σύνολό τους και όχι μόνο στην Ελλάδα έχασαν τους όποιους βαθμούς ελευθερίας διατηρούσαν ως τότε και προσδέθηκαν ολοκληρωτικά στις ανάγκες προώθησης των στρατηγικών επιλογών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Ηταν η εποχή κατά την οποία η δημοσιονομική πειθαρχία, οι ιδιωτικοποιήσεις, η προώθηση των πολιτικών της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, οι νέες πολιτικές απασχόλησης (διάβαζε διάλυση των εργασιακών σχέσεων) τέθηκαν στην ημερήσια διάταξη. Εισηγητές, βέβαια, των θεματικών ενοτήτων, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό, οι εθνικές κυβερνήσεις. Οσο για τους ευρωπαϊκούς λαούς, ζαλισμένοι από τους παιάνες της αντεπανάστασης, αιχμάλωτοι και δέσμιοι των ηγεσιών των εργοδοτικών, ρεφορμιστικών συνδικάτων, περιορίστηκαν να αφουγκράζονται τους υποχθόνιους ήχους των επαπειλούμενων ανατροπών. Οι όποιες αντιστάσεις προβλήθηκαν, χωρίς να υποτιμούνται, δεν ήταν αρκετές για να αναχαιτίσουν την επιθετικότητα του κεφαλαίου. Εξέλιξη, βέβαια, η οποία δεν ταιριάζει στη δοξασμένη ιστορία του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος, το οποίο ήταν και ο μεγάλος πρωταγωνιστής των μεγάλων κοινωνικών ανατροπών που έλαβαν χώρα στη γηραιά ήπειρο για 3 σχεδόν αιώνες, με απαρχή τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση το 1789. Και επειδή τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα δε γίνονται ποτέ μουσειακό είδος, αλλά συνεχίζουν να ταράζουν και να στοιχειώνουν τον ύπνο των ζωντανών, η ευρωπαϊκή αστική τάξη ας μην εφησυχάζει και ας μη λησμονεί. Γιατί οι επαναστάσεις του μέλλοντος πατάνε στις μνήμες του παρελθόντος, αποτελούν ιστορική συνέχεια του χτες με το σήμερα και το αύριο, «χτίζονται» με τα υλικά του παρελθόντος...

Eurokinissi

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών παραδίνει τους τόμους του προϋπολογισμού στην Πρόεδρο της Βουλής

Στο σημείο αυτό χρειάζεται να γίνουν δύο παρατηρήσεις. Δε χωρά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση της ΝΔ αποθρασύνθηκε από τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Αυτό φρόντισε να μας το υπενθυμίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος ερμήνευσε τα αποτελέσματα ως επιδοκιμασία της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων... Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει βέβαια τους εργαζόμενους ότι επικυριαρχία του δικομματισμού στις εκλογές ισοδυναμεί με νέα δεινά για τους ίδιους. Πολύ σύντομα επιβεβαιώθηκε. Η δεύτερη παρατήρηση αφορά το ΠΑΣΟΚ. Πάει πολύ, οι πρώτοι διδάξαντες, ο πολιτικός εκείνος χώρος που εφάρμοσε σκληρά και αδυσώπητα αντιλαϊκά προγράμματα, ειδικά την περίοδο εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ, να βγαίνουν σήμερα και να μιλάνε για... ταξικό προϋπολογισμό και για σκληρές θατσερικές πολιτικές. Γιατί αν δεν είχαν ασελγήσει αυτοί κατά των εργαζομένων, αν δεν είχαν εφαρμόσει αυτοί τα αιματηρά προγράμματα λιτότητας, αν δεν είχαν αφηνιάσει με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αν δεν είχαν αντιμετωπίσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα με τη χρήση του κνούτου και τα ρόπαλα των ΜΑΤ, ασφαλώς σήμερα διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα. Πάει πολύ οι χτεσινοί βιαστές να εμφανίζονται σήμερα ως... παρθένες και προστάτες των λαϊκών συμφερόντων. Λύκοι του κεφαλαίου ήταν και τέτοιοι παραμένουν και σήμερα. Προσοχή, δαγκώνουν...

Από εκεί και πέρα, η ανάγνωση και του νέου προϋπολογισμού δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία, η ταξική του κατεύθυνση είναι ευδιάκριτη. Σε ένα σύνολο φορολογικών εσόδων (προβλέψεις) ύψους 48 δισ. ευρώ, οι φόροι που αφορούν άμεσα τις επιχειρήσεις (φορολογία νομικών προσώπων) ανέρχονται σε μόλις 4,2 δισ. ευρώ, μόλις σε 8,75%. Αλλά και το συνολικό αυτό ποσό δεν αφορά τις μεγάλες βιομηχανικές, εμπορικές επιχειρήσεις, τις τράπεζες κλπ. Ενα σημαντικό μέρος των φόρων - που κρύβουν και δεν παρουσιάζουν - αφορά τις Ομόρρυθμες, Ετερόρρυθμες Εταιρείες κλπ. Αλλά και τα ίδια τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι η φορολογία Νομικών Προσώπων, τα τελευταία χρόνια, μειώνεται σταθερά. Ενώ το 2004 εισπράχθηκαν από τις επιχειρήσεις κάθε είδους φόροι ύψους 4,7 δισ. ευρώ, το 2006 το σχετικό ποσό μειώθηκε στα 4,5 δισ. ευρώ και η πρόβλεψη για το 2007 ανέρχεται στα 4,6 δισ. ευρώ. Αντίθετα, η φορολογία των φυσικών προσώπων μεταξύ 2004 και 2007 προβλέπεται να αυξηθεί κατά 25%, από 7,8 δισ. ευρώ σε 9,7 δισ. ευρώ. Αλλά η αύξηση αυτή δεν είναι ισομερής, δεδομένου ότι, με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τη φορολογία Φυσικών Προσώπων και σε βάθος τριετίας (2007-2009), προβλέπονται μεγάλες φοροαπαλλαγές για τα μεγάλα εισοδήματα άνω των 50 χιλ. ευρώ. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ως ταξικό κόμμα, φροντίζει για τα συμφέροντα της τάξης της. Είναι μεμπτό αυτό;

Το μεγάλο όμως όργιο γίνεται με τους έμμεσους φόρους, οι οποίοι μόνο στην περίοδο 2004-2007 προβλέπεται να αυξηθούν κατά 24,2%, από 23 δισ. σε 28,6 δισ. ευρώ. Ειδικά ο ΦΠΑ, ο πλέον αντιλαϊκός φόρος, προβλέπεται να αυξηθεί κατά 27%! Από 13,7 δισ. ευρώ σε 17,5 δισ. ευρώ. Είναι εμφανές ότι διολισθαίνουμε σε αντιλαϊκότερες και αγριότερες φορολογικές πολιτικές, μέσα από πολλαπλές ανατροπές. Κατ' αρχάς επιδεινώνεται περαιτέρω η σχέση έμμεσων προς άμεσους φόρους, η οποία το 2007 αγγίζει το 60 προς 40. Αντιδραστικές ανατροπές όμως έχουμε και στην ίδια την άμεση φορολογία, αφού έχει χάσει πλέον τον οποίο προοδευτικό της χαρακτήρα και έχει μετατραπεί από άμεση σε... έμμεση.

Η ίδια εικόνα προκύπτει και από τον πίνακα των κρατικών δαπανών. Σε ό,τι αφορά την εισοδηματική πολιτική συνεχίζεται η πολιτική λιτότητας, η οποία έχει οδηγήσει μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας στην περιθωριοποίηση, την τραπεζική υπερχρέωση και την εμφάνιση των νεόπτωχων, οι οποίοι καταγράφονται ως το 20-22% του ελληνικού πληθυσμού. Το σχετικό κονδύλι για αποδοχές και συντάξεις προβλέπεται να αυξηθεί κατά 6,4%-6,6% το 2006, γεγονός που παραπέμπει σε ονομαστικές αυξήσεις μισθών περί το 3%-3,5% και για τις συντάξεις λίγο υψηλότερα. Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη τον επίσημο πληθωρισμό, οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν «παγωμένοι» στα επίπεδα του 2006. Δεδομένου ότι το ονομαστικό ΑΕΠ της χώρας αναμένεται να αυξηθεί κατά 7,1%, η συμμετοχή των μισθών και των συντάξεων ως ποσοστό στην πίτα του Εγχώριου Εισοδήματος θα μειωθεί περαιτέρω. Αντίθετα, οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους (τόκοι και χρεολύσια), μέσω των οποίων «τρέφεται» το τραπεζικό κεφάλαιο, αυξάνουν κατά 28,4%! Από 26,5 δισ. ευρώ το 2006 σε 34 δισ. ευρώ το 2007.

Και με το νέο προϋπολογισμό συνεχίζεται η υποχρηματοδότηση του ΙΚΑ, του μεγαλύτερου δημόσιου ασφαλιστικού φορέα της χώρας. Για μια ακόμη φορά δεν υλοποιείται η «δέσμευση» για χρηματοδότησή του από τον Κρατικό Προϋπολογισμό με ποσό ίσο με το 1% του ΑΕΠ, το οποίο προβλέπεται να ανέλθει στα 210 δισ. ευρώ. Αντί για 2 δισ. ευρώ διατίθεται 1,8 δισ. ευρώ. Οχι βέβαια ότι αν δίνονταν τα επιπλέον αυτά 200 εκατ. θα επιβραδυνόταν η κατάσταση απαξίωσης της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Είναι χαρακτηριστικό ότι - με εξαίρεση τις επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων, που το κονδύλι αυξάνει κατά 13%, λόγω της... ικανοποίησης της προεκλογικής δέσμευσης για αύξηση του ΕΚΑΣ και των συντάξεων του ΟΓΑ - σε όλες τις μεγάλες κατηγορίες δαπανών οι αυξήσεις υπολείπονται της αντίστοιχης αύξησης του ΑΕΠ. Οι λειτουργικές δαπάνες αυξάνουν κατά 2,1% και οι αποδιδόμενοι πόροι σε τρίτους (ΟΤΑ κλπ.) κατά 4,3%. Οι σχετικές ονομαστικές αυξήσεις είναι σαφώς ισχνότερες από το 2006. Εν ολίγοις και για το 2007 ισχύει ο «χρυσός κανόνας» του νεοφιλελευθερισμού, σύμφωνα με τον οποίο οι κρατικές δαπάνες αυξάνουν με ρυθμούς χαμηλότερους της αντίστοιχης ανόδου του ΑΕΠ. Ετσι υλοποιείται η πολιτική του... λιγότερου κράτους. Η εικόνα υποχρηματοδότησης των κοινωνικών λειτουργιών του κράτους προκύπτει και από την ανάλυση των δαπανών κατά υπουργείο. Οι δαπάνες για την Παιδεία ανέρχονται στο 3,3% του ΑΕΠ, για την Υγεία και την Κοινωνική Αλληλεγγύη στο 2,7% και για την Κοινωνική Ασφάλιση στο 4,4%.

Οδυνηρές προβλέπονται οι καταστάσεις για την Υγεία και την Πρόνοια και το 2007

Η κυβέρνηση έδειξε και με τον προϋπολογισμό τη συνέπειά της στην πριμοδότηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας. Ετσι, δεν κατέγραψε ούτε ένα ευρώ για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, για την ανάπτυξή της στην ώρα της. Μάλιστα, έχει προχωρήσει και στην υπογραφή μνημονίου με το Διαδημοτικό Δίκτυο για την εκχώρηση σ' αυτήν της πρόληψης στους δήμους.

Ετσι, οι τραγικές ελλείψεις τόσο στα νοσοκομεία όσο και στην ΠΦΥ θα καλυφθούν μέσω των πάσης φύσεως Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Ηδη, έχει συγκροτηθεί στο υπουργείο Υγείας Ομάδα Εργασίας και με «επιχειρηματικό εργαλείο» την Ανώνυμη Εταιρεία Μονάδων Υγείας ΑΕ (ΑΕΜΥ ΑΕ) - που θεσμοθετήθηκε απ' την κυβέρνηση της ΝΔ για να λειτουργήσει, εν πρώτοις, την Πολυκλινική στο Ολυμπιακό Χωριό - επεξεργάζεται το φάσμα των ΣΔΙΤ στην Υγεία.

Η ενθάρρυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας - ο ιδιωτικός τομέας Υγείας παρουσιάζει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 12% - αποτυπώνεται και στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Λόγου χάρη στο ΠΔΕ κατά τομέα έχουν εγγραφεί 190 εκ. ευρώ για το 2007, παρουσιάζοντας μια αύξηση 15,9% σε σχέση με την εκτίμηση ότι στο τέλος του 2006 το ΠΔΕ θα απορροφήσει 164 εκ. ευρώ. Ομως στον περυσινό προϋπολογισμό είχαν εγγραφεί 195 εκ. ευρώ. Παρατηρείται, δηλαδή, στην ουσία μια μείωση 13,6% στην πραγματικότητα.

Ο προϋπολογισμός του υπουργείου Υγείας εμφανίζει μια αύξηση 5,7%, εγγράφοντας 5.476 εκ. ευρώ για το 2007, έναντι 5.244 εκ. ευρώ το 2006, που σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτει τις εκρηκτικές ανάγκες στην Υγεία και στην Πρόνοια. Μάλιστα, ο προϋπολογισμός της Πρόνοιας (681.665.000 ευρώ) σε ποσοστό 72% είναι για πολυτεκνικά επιδόματα. Για το υπόλοιπο φάσμα των υπηρεσιών Πρόνοιας προβλέπονται οδυνηρές καταστάσεις και η υποκατάστασή τους από τις εθελοντικές οργανώσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δαπάνες για τις Μονάδες Ψυχικής Υγείας μειώνονται κατά 42,5% προαλείφοντας άγρια χαράτσια για τα νοσήλια των ασφαλιστικών ταμείων που πληρώνουν σε αυτές τις μονάδες ή να βρεθούν στο δρόμο οι ασθενείς.

Και το 2007 αναμένεται να είναι εκρηκτική η κατάσταση στα νοσοκομεία όσον αφορά στις εφημερίες. Είναι εγγεγραμμένα 326 εκ. ευρώ (έναντι 318 το 2005), όταν θα έπρεπε να είναι 350 εκ. ευρώ, για να καλυφθούν οι ανάγκες με το παλιό σύστημα εφημεριών. Αν από 1.1.2007 ισχύσουν για τις εφημερίες οι περιορισμοί του Προεδρικού Διατάγματος 76/2005, τότε η κατάσταση μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη, καθώς είναι κενές 2.000 ειδικευμένων γιατρών και 1.000 θέσεις ειδικευόμενων γιατρών...

Μύθος αποδεικνύονται οι υποσχέσεις για 5.000 - 7.000 προσλήψεις κυρίως νοσηλευτικού προσωπικού, στα νοσοκομεία όταν ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος έχει παραδεχτεί ότι επίκειται η άμεση συνταξιοδότηση 2.500 νοσηλευτών, που θα προστεθούν στις ήδη 25.000 κενές οργανικές θέσεις. Εχουν εγγραφεί 10 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία δε φτάνουν ούτε για 550 νοσηλευτές Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης ή 580 Τεχνολογικής Εκπαίδευσης ή 650 Δημόσιας Εκπαίδευσης. Να σημειωθεί ότι το 2006 παρότι είχαν εγγραφεί 70 εκατομμύρια ευρώ για προσλήψεις δεν εγκρίθηκε ούτε μια πρόσληψη απ' την κυβέρνηση!

Η κυβέρνηση, όπως φάνηκε και κατά τις κινητοποιήσεις για την Παιδεία που ανέδειξαν τα τεράστια προβλήματά της και τον προσανατολισμό της, ο οποίος βρίσκεται σε βάρος των πραγματικών αναγκών του λαού, εμμένει στην εφαρμογή της πολιτικής αυτής σε βάρος του μορφωτικού δικαιώματος, της δωρεάν Παιδείας για όλους, της εκπαίδευσης με περιεχόμενο που θα μορφώνει και θα συμβάλλει στη συγκρότηση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

Το ποσοστό του 3,31% του ΑΕΠ που θα διατεθεί τον επόμενο χρόνο για την Παιδεία σηματοδοτεί τη συνέχιση της υποχρηματοδότησης, καθώς ούτε την επίλυση των χρόνιων λειτουργικών προβλημάτων υποδομής, ούτε την αναγκαία αναβάθμιση εξασφαλίζει, ενώ οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν άλλον έναν προϋπολογισμό από το πενιχρό τους εισόδημα.

Οι δαπάνες που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό του 2007 για το υπουργείο Παιδείας, είναι της τάξης των 6.353 εκατ. ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό και 805 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό δημοσίων επενδύσεων. Αυτό το συνολικό ποσό βέβαια, μπορεί να αφορά δαπάνες του υπουργείου, ωστόσο δεν αποτελεί κονδύλια που χρηματοδοτούν αμιγώς την Παιδεία, αφού συμπεριλαμβάνονται κονδύλια για τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων, για βιβλιοθήκες, για την Ακαδημία Αθηνών. Αν αφαιρεθούν τα ποσά αυτά, τα κονδύλια για την Παιδεία είναι της τάξης των 6.904,27 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 7,84% των συνολικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το ποσοστό αυτών των κονδυλίων είναι το 3,31% του ΑΕΠ, ποσοστό μειωμένο σε σχέση με φέτος και -το κυριότερο- πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες.

Αυτό μεταφράζεται σε συνέχιση της πολιτικής της μιζέριας και της ιδιωτικοποίησης στην Παιδεία με συνέχιση της επιβάρυνσης των εργαζομένων παρά τις διακηρύξεις που αποτυπώνονται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού. «Εντονο είναι το ενδιαφέρον της πολιτείας για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την αξιολόγησή του, για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες του», αναφέρεται, δίνοντας το στίγμα της πολιτικής της κυβέρνησης που αντιμετωπίζει την εκπαίδευση ως παρεχόμενη υπηρεσία και όχι σαν δικαίωμα όλων στη μόρφωση, επιμένοντας στην αξιολόγηση, τον έλεγχο δηλαδή για την εφαρμογή των αντιδραστικών πολιτικών που υποτάσσουν την εκπαίδευση στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.

Ενάντια στην αντιασφαλιστική - αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης παλεύουν διαρκώς οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ

Και με το νέο προϋπολογισμό (έτους 2007) η κυβέρνηση της ΝΔ υπόσχεται στους τραπεζίτες - μεγαλοδανειστές του κράτους να συνεχίσει στην ίδια ακριβώς ρότα, στην πεπατημένη και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση ΝΔ, εκτός των άλλων, υπόσχεται στους δανειστές του κράτους να τηρήσει στο ακέραιο τις «ανειλημμένες υποχρεώσεις» που «κληρονόμησε». Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι ανειλημμένες υποχρεώσεις, μόνο για το έτος 2007, και μόνο για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους, φτάνουν περίπου στα 34 δισ. ευρώ, και αυτό μέσα σε μια χρονιά που τα συνολικά έξοδα λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, φορέων και υπηρεσιών, όπως για μισθούς, συντάξεις, εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία και για οτιδήποτε άλλο, διαμορφώνονται σε 43,6 δισ. ευρώ. Με απλά λόγια, σε κάθε 10 ευρώ που δαπανά το κράτος περίπου τα 8 ευρώ (!) πηγαίνουν στους μεγαλοδανειστές - τοκογλύφους, όπως σε ξένες και ντόπιες τράπεζες, «θεσμικούς» κερδοσκόπους, ρεντιέρηδες και σε άλλα κοράκια του χρηματιστηριακού τζόγου.

Σε αυτά τα ποσά, που δαπανά το κράτος, πρέπει κανείς να προσθέσει και το επίσημα χαρακτηρισμένο και ως «κρυφό χρέος» που πηγαίνει στους πολεμικούς εξοπλισμούς της χώρας, πάντα στο όνομα των «διεθνών υποχρεώσεων», για το ΝΑΤΟ και λοιπούς «εταίρους». Το πώς, το κατά πόσο και και για το εάν καν εμφανίζεται το πολεμικό χρέος στα επίσημα κιτάπια των προϋπολογισμών, είναι το καλά κρατημένο μυστικό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κατά τα λοιπά δε χάνουν ευκαιρία για μια ακόμη καλή κοκορομαχία. Στον κωδικό «υποχρεώσεις από προγράμματα εξοπλισμού Ενόπλων Δυνάμεων» του νέου προϋπολογισμού (έτους 2007) η κυβέρνηση της ΝΔ απλώς δε γράφει ούτε δεκάρα τσακιστή, μας πληροφορεί όμως πως στο 12μηνο του 2005 πληρώθηκαν 1,4 δισ. ευρώ και στο 9μηνο Γενάρη - Σεπτέμβρη του 2006 το ποσό του 1,3 δισ. ευρώ. Είναι φανερό πως κανείς από αυτούς δε μένει παραπονεμένος: Οι τραπεζίτες δίνουν δανεικά στο κράτος ξεζουμίζοντας ασύλληπτα ποσά τόκων, το κράτος αγοράζει στη συνέχεια από τις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ της ΕΕ και όπου αλλού, που επίσης θησαυρίζουν, χώρια βέβαια οι φοροελαφρύνσεις και οι άλλου τύπου διευκολύνσεις στην οικονομική ολιγαρχία. Και μετά από αυτά, έχουν το θράσος να μιλάνε για τα «ελλείμματα» τα οποία τάχα «δεν επιτρέπουν» την ικανοποίηση των δίκαιων και χρόνιων λαϊκών αιτημάτων. Τα τέτοια «ελλείμματα» συνεπάγονται την προσφυγή και πάλι στους τραπεζίτες για νέο δανεισμό, που έτσι ολοένα και φουσκώνει. Η μάζα του κρατικού χρέους (γενική κυβέρνηση) στο τέλος του 2007, σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα φτάσει αισίως 234,4 δισ. ευρώ (από 226,1 δισ. ευρώ το 2006), με άλλα λόγια, θα διογκωθεί κατά 8,3 δισ. ευρώ.

Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την αρνητική εξέλιξη - που η εφαρμοζόμενη πολιτική αξιοποιεί στο έπακρο σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών - είχαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 114,5 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος του 1997, στο τέλος του 2004 είχε εκτοξευτεί σε 201,2 δισ. ευρώ. Ετσι στην 7ετία 1997-2004 καταγράφεται αύξηση κατά 86,7 δισ. ευρώ ή σε ποσοστό 75%. Τη σκυτάλη παραλαμβάνει επάξια η κυβέρνηση της ΝΔ: Τα έργα και οι μέρες τους καταμαρτυρούνται και από τα επίσημα στοιχεία του κρατικού χρέους, το οποίο μέσα σε μια 10ετία (1997-2007) έφτασε να υπερδιπλασιαστεί: από 114,5 δισ. ευρώ σε 234,4 δισ. ευρώ (αύξηση 104,7%)!

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Σημίτη πρώτα και η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα ισχυρίζονται ότι τα ποσά από τις τεράστιες αποκρατικοποιήσεις - μετοχοποιήσεις της περιόδου «πήγαν» τάχα για τη μείωση του κρατικού χρέους. Τα γεγονότα για μια ακόμη φορά αποδείχνονται «ξεροκέφαλα πράγματα». Η εκρηκτική διόγκωση του χρέους συμβαδίζει απόλυτα με τα προγράμματα αναδιαρθρώσεων στην οικονομία, με τις μετοχοποιήσεις με τη συνεχή και αδιάλειπτη εκχώρηση ζωτικού χώρου σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Πυλώνας αυτής της πολιτικής ήταν και η «εργολαβική» ανάθεση του κρατικού δανεισμού στην αποκλειστική αρμοδιότητα των τραπεζών. Είναι αυτές οι ίδιες τράπεζες που αναλαμβάνουν και το ρόλο του συμβουλάτορα των κυβερνήσεων σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις και σε άλλες δουλιές που τους αναθέτει (πάντα με το... αζημίωτο) η εκάστοτε κυβέρνηση.

Δηλωτικά της κατάστασης είναι τα επίσημα προϋπολογιστικά και απολογιστικά στοιχεία της εφαρμοζόμενης πολιτικής: Στη 10ετία 1997-2006 για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους (τοκοχρεολυτικές δόσεις) δαπανήθηκε το ιλιγγιώδες ποσό των 243,2 δισ. ευρώ, χωρίς σε αυτό να συμπεριλαμβάνεται το κομμάτι με τους βραχυπρόθεσμους τίτλους (μέχρι 1 χρόνο). Σε σημερινούς όρους οι μεγαλορεντιέρηδες και φίλοι των κυβερνήσεων ΝΔ -ΠΑΣΟΚ, μέσα στην τελευταία 10ετία, ξεκοκάλισαν τις τακτικές δαπάνες των προϋπολογισμών μιας οκταετίας! Με άλλα λόγια, έβαλαν ήδη στα θησαυροφυλάκιά τους ποσά πολύ μεγαλύτερα από το ΑΕΠ, που θα παραχτεί μέσα στο επόμενο έτος 2007, και το οποίο διαμορφώνεται σε 208,7 δισ. ευρώ.

Στο ίδιο διάστημα (1997 - 2006) τα ποσά που δαπανήθηκαν σε τόκους - και μόνο - (χωρίς τα χρεολύσια) ξεπέρασαν τα 85 δισ. ευρώ, ποσό που βρίσκεται 9 φορές πάνω από τις δαπάνες ασφάλισης και περίθαλψης (όπως για επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων, επιδόματα κ.ά.) που θα δοθούν μέσα στο 2007. Μόνο οι ετήσιοι τόκοι (χωρίς τα χρεολύσια) που λυμαίνονται οι τραπεζίτες και άλλα αρπακτικά, ξεπερνούν τα ποσά που καταβάλλει κάθε χρόνο το κράτος για ασφάλεια - περίθαλψη - κοινωνική μέριμνα κλπ. Φέτος (έτος 2006) για τόκους ξοδεύτηκαν 9,6 δισ. ευρώ έναντι μόλις 8,5 δισ. που δόθηκαν για ασφάλιση - περίθαλψη. Η εν λόγω δράκα κεφαλαιοκρατών απέσπασε από το κράτος ποσά τόκων μεγαλύτερα από τις δαπάνες ασφάλισης και περίθαλψης που μοιράστηκαν στα εκατομμύρια των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας. Και ακόμη: ολόκληρος ο φόρος εισοδήματος που θα εισπράξει το κράτος μέσα στο 2007 από τα 5,5 εκατ. μισθωτούς, μεροκαματιάρηδες, συνταξιούχους, αγρότες, ΕΒΕ, από τα λαϊκά στρώματα θα δοθεί με τη μορφή τόκων στους τραπεζίτες: Το συγκεκριμένο κομμάτι των φορολογικών εσόδων φτάνει σε 9,72 δισ. ευρώ. Οι τόκοι (χώρια τα χρεολύσια) που θα δοθούν στους τραπεζίτες είναι 300 εκατ. ευρώ παραπάνω αφού θα φτάσουν σε 9,75 δισ. ευρώ...

Ο λαός καλείται να χρηματοδοτήσει έργα, τα οποία θα προσφέρουν εγγυημένα κέρδη στους ιδιώτες επιχειρηματίες

Είναι χαρακτηριστικό ότι για τρίτη συνεχή χρονιά το ΠΔΕ παραμένει σταθερό στο 4,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ και ότι η μερίδα του λέοντος (6.350 εκατ. ευρώ από τα 8.750 εκατ. ευρώ του συνολικού προγράμματος) θα κατευθυνθεί σε συγχρηματοδοτούμενα από την ΕΕ έργα, πολλά από τα οποία θα γίνουν με «συμβάσεις παραχώρησης» και θα προσθέσουν νέα «χαράτσια» στο λαό.

Παράλληλα, ένα ακόμη σημαντικό ποσοστό των έργων που θα χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από εθνικούς πόρους του ΠΔΕ θα εκτελεστούν με Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), όπως για παράδειγμα αναφέρονται η κατασκευή ή αναπαλαίωση 27 σχολείων στην Αττική και άλλων 31 στην Κεντρική Μακεδονία, η δημιουργία διεθνούς συνεδριακού κέντρου στο Φάληρο, η τεχνική διαχείριση 4 κτιριακών εγκαταστάσεων του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, η κατασκευή 7 πυροσβεστικών σταθμών, η κατασκευή νέων τμημάτων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, 3 φυλακών, 2 δικαστικών μεγάρων κ.ά.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι όχι μόνο ο λαός καλείται να χρηματοδοτήσει έργα τα οποία θα προσφέρουν εγγυημένα κέρδη στους ιδιώτες επιχειρηματίες, αλλά θα κληθεί να πληρώνει «χαράτσια» για μερικές δεκαετίες! Ακόμη χειρότερα φαντάζουν τα πράγματα, αν σκεφτεί κανείς ότι τα έργα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη σε όφελος του λαού ή με την ποιότητα της ζωής του, αφού επιλέγονται με γνώμονα αποκλειστικά το συμφέρον των μονοπωλίων. Είναι χαρακτηριστικό, από την άποψη αυτή ότι κανένα κονδύλι δεν υπάρχει για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, ενώ για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας εγγράφεται ένα κονδύλι 132 εκατ. ευρώ, που περιλαμβάνει, όμως, και τα εγγειοβελτιωτικά έργα, τη στιγμή που μόνο για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Αττικής απαιτείται πάνω από 1 δισ. ευρώ...

Είναι τόσο κραυγαλέα όλα αυτά που τα επισημαίνει σε μελέτη που έκανε για λογαριασμό του ΤΕΕ ακόμη και το Ινστιτούτο Οικονομίας Κατασκευών, ένας οργανισμός που εποπτεύεται από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Συγκεκριμένα επισημαίνει: «Η ουσιαστική περικοπή του ΠΔΕ κατά τα τρία τελευταία έτη 2005 - 2007 και η μετατροπή του σε ένα βοηθητικό εργαλείο των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και ενδεχομένως και σε ένα ταμείο για την υποστήριξη των ΣΔΙΤ καταργεί στην πράξη τη δυνατότητα αξιοποίησης του ΠΔΕ ως αυτόνομου εργαλείου άσκησης πολιτικής παραγωγικών δημοσίων επενδύσεων, με σκοπό την ανάπτυξη των υποδομών στη χώρα ως σύνολο και στην ενίσχυση των περιφερειών της»!

Εκτός όλων αυτών, η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη - και το λέει ρητά στη σελίδα 47 της Εισηγητικής Εκθεσης του Προϋπολογισμού - να εξακολουθήσει να βγάζει «στο σφυρί» τη δημόσια ακίνητη περιουσία, ενισχύοντας την εμπορευματοποίηση της γης, προς όφελος της κερδοφορίας και των επενδυτικών σχεδίων του μεγάλου κεφαλαίου.

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται «με ρυθμίσεις που ήδη προωθούνται επιχειρείται η άμεση, αλλά και ορθολογική (!!) εκποίηση των ακινήτων».

Πρώτη κίνηση στον τομέα αυτό αποτελεί το νομοσχέδιο με το οποίο πωλούνται καταπατημένες εκτάσεις στους ίδιους τους καταπατητές με... δόσεις και εκπτώσεις.

Δεύτερο βήμα είναι η αλλαγή των ορίων του αιγιαλού και της παραλίας, ώστε να «χωρέσουν» εκεί ή να νομιμοποιηθούν οι δραστηριότητες του μεγάλου κεφαλαίου και να παραχωρηθούν σ' αυτό οι παράκτιες χώρες που αποτελούν τη λεγόμενη... ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου!

Τέλος, προωθείται νέος κώδικας εθνικών κληροδοτημάτων και καταγραφή όλων των ακινήτων του Δημοσίου και των δημόσιων οργανισμών, οι οποίες στη συνέχεια θα βγουν «στο σφυρί»...