Πλησιάζοντας το 2010, τη χρονιά την οποία έχει ορίσει η Λισαβόνα ως όριο για την υλοποίηση των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, ώστε αυτή να παράγει εργατική δύναμη που θα αυξάνει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, ο προϋπολογισμός του 2007 για την Παιδεία είναι υποταγμένος σε αυτό το στόχο.

Η κυβέρνηση, όπως φάνηκε και κατά τις κινητοποιήσεις για την Παιδεία που ανέδειξαν τα τεράστια προβλήματά της και τον προσανατολισμό της, ο οποίος βρίσκεται σε βάρος των πραγματικών αναγκών του λαού, εμμένει στην εφαρμογή της πολιτικής αυτής σε βάρος του μορφωτικού δικαιώματος, της δωρεάν Παιδείας για όλους, της εκπαίδευσης με περιεχόμενο που θα μορφώνει και θα συμβάλλει στη συγκρότηση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

Το ποσοστό του 3,31% του ΑΕΠ που θα διατεθεί τον επόμενο χρόνο για την Παιδεία σηματοδοτεί τη συνέχιση της υποχρηματοδότησης, καθώς ούτε την επίλυση των χρόνιων λειτουργικών προβλημάτων υποδομής, ούτε την αναγκαία αναβάθμιση εξασφαλίζει, ενώ οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν άλλον έναν προϋπολογισμό από το πενιχρό τους εισόδημα.

Οι δαπάνες που προβλέπονται στον κρατικό προϋπολογισμό του 2007 για το υπουργείο Παιδείας, είναι της τάξης των 6.353 εκατ. ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό και 805 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό δημοσίων επενδύσεων. Αυτό το συνολικό ποσό βέβαια, μπορεί να αφορά δαπάνες του υπουργείου, ωστόσο δεν αποτελεί κονδύλια που χρηματοδοτούν αμιγώς την Παιδεία, αφού συμπεριλαμβάνονται κονδύλια για τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων, για βιβλιοθήκες, για την Ακαδημία Αθηνών. Αν αφαιρεθούν τα ποσά αυτά, τα κονδύλια για την Παιδεία είναι της τάξης των 6.904,27 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 7,84% των συνολικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το ποσοστό αυτών των κονδυλίων είναι το 3,31% του ΑΕΠ, ποσοστό μειωμένο σε σχέση με φέτος και -το κυριότερο- πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες.

Αυτό μεταφράζεται σε συνέχιση της πολιτικής της μιζέριας και της ιδιωτικοποίησης στην Παιδεία με συνέχιση της επιβάρυνσης των εργαζομένων παρά τις διακηρύξεις που αποτυπώνονται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού. «Εντονο είναι το ενδιαφέρον της πολιτείας για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την αξιολόγησή του, για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες του», αναφέρεται, δίνοντας το στίγμα της πολιτικής της κυβέρνησης που αντιμετωπίζει την εκπαίδευση ως παρεχόμενη υπηρεσία και όχι σαν δικαίωμα όλων στη μόρφωση, επιμένοντας στην αξιολόγηση, τον έλεγχο δηλαδή για την εφαρμογή των αντιδραστικών πολιτικών που υποτάσσουν την εκπαίδευση στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.