Αν δεν είχαν γίνει οι «μεταρρυθμίσεις» η χώρα και ο λαός θα είχαν καταστραφεί! Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό ισχυρίστηκε ο Κ. Καραμανλής χτες το βράδυ, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα και επιδιώκοντας απεγνωσμένα να διασφαλίσει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων, στη βάρβαρη πολιτική που θα συνεχίσει με εντεινόμενους ρυθμούς. Θαυμάστε: «Με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αναβαθμίζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο», με την «ασφαλιστική μεταρρύθμιση διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του συστήματος και αντιμετωπίζονται οι συσσωρευμένες ανισότητες», με τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία «η ανεργία περιορίστηκε», οι πραγματικοί μισθοί ανέβηκαν με ρυθμό 3% το χρόνο», «ενισχύθηκαν δραστικά οι αντοχές της οικονομίας»!.. Είναι ολοφάνερο ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του σκέφτονται και μετράνε με τη μεζούρα και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Διαφορετικά θα έβλεπε ότι οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις», όπως άλλωστε και ο αλήστου μνήμης «εκσυγχρονισμός», έχουν πισωγυρίσει το λαό και έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους σε «εργασιακό Μεσαίωνα»...

Ο πρωθυπουργός για παράδειγμα δεν είδε και δεν είπε τίποτα συγκεκριμένο για το 20% του λαού που «ζει» κάτω από το όριο της φτώχειας, με βάση τα δικά τους κριτήρια και όχι τα πραγματικά. Γιατί με τα πραγματικά, δηλαδή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, το ποσοστό αυτό είναι αρκετά μεγαλύτερο, το 70% των συνταξιούχων που επιβιώνει με λιγότερα από 600 ευρώ, για την αύξηση του ενός ευρώ και το βασικό μισθό 700 ευρώ, για την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας κ.ο.κ... Λες και όλα αυτά - και όχι μόνο αυτά - δεν είναι αποτελέσματα της πολιτικής των «μεταρρυθμίσεων»...

Το συμπέρασμα είναι εύλογο. Μόνο η αναμέτρηση με την κυρίαρχη πολιτική και η ανατροπή της μπορεί να φέρουν καλύτερες μέρες για την εργατική τάξη και το λαό.

Στα πλαίσια αυτά και επικαλούμενος συνέπειες από τη διεθνή οικονομική κρίση στην ελληνική οικονομία, δικαιολόγησε πλήρως την καταιγίδα των μέτρων που ανακοίνωσε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομίας. Διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνησή του θα συνεχίσει την πορεία ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» και του ΟΣΕ, ότι θα προχωρήσει στο σφαγιασμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, ενώ έθεσε και το θέμα του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων. Για τα λαϊκά στρώματα και την ικανοποίηση των ώριμων και οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, ο πρωθυπουργός δε βρήκε να πει το παραμικρό. Με ταξική μάλιστα έπαρση υποστήριξε ότι «σε δύσκολες συγκυρίες δεν υπάρχει πολυτέλεια για βραχυχρόνια ευχάριστες παρεμβάσεις που στο τέλος αποδεικνύονται καταστροφικές»! Οι «ευχάριστες παρεμβάσεις» είναι βέβαια η ικανοποίηση λαϊκών αιτημάτων...

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης προχωρεί αδιατάραχτη στους άξονές της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της προώθησης μέτρων με στόχο τη συνέχιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στα πλαίσια αυτά δικαιολόγησε πλήρως τα φοροεισπρακτικά μέτρα Αλογοσκούφη, αλλά και αυτά που στόχο έχουν τον περιορισμό των κοινωνικών δαπανών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Υποκριτικά ανέφερε, ότι τα μέτρα δε θίγουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκι» στήνονται στα... τρία μέτρα. Αναφερόμενος στην ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», έκανε λόγο για δημιουργία μιας νέας εταιρείας με σαφώς λιγότερο προσωπικό, καθώς θα υπάρξουν απολύσεις (πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου») αλλά και μετατάξεις του υπάρχοντος προσωπικού. Για δε τον ΟΣΕ, επανέλαβε το στόχο κατάτμησής του, στην προοπτική της ιδιωτικοποίησης (ανεξαρτητοποίηση ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Συμπράξεις με ιδιώτες και απολύσεις μέσω... εθελούσιας εξόδου).

Ειδική αναφορά έκανε στην υλοποίηση του κυβερνητικού έργου με στόχο την πολύμορφη ενίσχυση των επιχειρήσεων (νέο χωροταξικό σχέδιο, ψηφιακή στρατηγική, προώθηση νομοσχεδίου με στόχο την ελαχιστοποίηση των διαδικασιών και το κόστος ίδρυσης επιχειρήσεων). Στο δε κεφάλαιο για την... κοινωνική προστασία, μεταξύ των μέτρων που ανέφερε ήταν και οι ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση στην κατεύθυνση βέβαια της... βιωσιμότητας του συστήματος, αλλά και ο σφαγιασμός των βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Στην αναφορά του για την ακρίβεια, σε μια περίοδο πρωτοφανούς ληστείας των λαϊκών εισοδημάτων από το εμποροβιομηχανικό κύκλωμα, στα πλαίσια βέβαια της... ελεύθερης αγοράς, υποστήριξε, ότι έχει επιτευχθεί... πρόοδος. Και η πρόοδος συνίσταται στο γεγονός ότι έχει μειωθεί η διαφορά του πληθωρισμού με την ευρωζώνη! Παρ' όλα αυτά διαπίστωσε ότι στην αγορά υπάρχουν χρόνιες παθογένειες, αναποτελεσματική λειτουργία του ανταγωνισμού, για να πετάξει στο τέλος την κορόνα ότι «είμαστε σε μετωπική σύγκρουση με τα φαινόμενα της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδιας»! Η δε ανεργία θα αντιμετωπιστεί με τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, νέων επενδύσεων και φυσικά νέων θέσεων εργασίας... Σαν κερασάκι στην τούρτα μπορεί να χαρακτηριστεί η πρωθυπουργική αναφορά για τη δημιουργία... στο αμέσως επόμενο διάστημα του Ταμείου κατά της Φτώχειας.

Αναφερόμενος στις «δυσλειτουργίες του κράτους» και προσεγγίζοντας το ζήτημα... ακαδημαϊκά, έκανε λόγο για «σπατάλη», «γραφειοκρατία» και «κατεστημένες πρακτικές», προβλήματα που και αυτά θα αντιμετωπιστούν «με στοχευμένες μεταρρυθμίσεις». Οπως ήταν αναμενόμενο, έμφαση έδωσε στον «Καποδίστρια 2» και τις προσπάθειες της κυβέρνησης να πετσοκόψει ακόμα περισσότερο τα κονδύλια προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με το πρόσχημα «να αξιοποιήσουν οι τοπικές κοινωνίες κάθε ευκαιρία τοπικής ανάπτυξης».

Στα ζητήματα της «περιφερειακής ανάπτυξης» ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε διεξοδικά τόσο στο σύγχρονο ρόλο που παίζει η άρχουσα τάξη της χώρας στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και των Βαλκανίων, όσο και στα μεγάλα έργα υποδομής που βρίσκονται σε εξέλιξη και τα οποία προσφέρουν υψηλή κερδοφορία σε μια σειρά επιχειρηματικούς ομίλους.

Αναφερόμενος τέλος στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής επανέλαβε τις γνωστές θέσεις της κυβέρνησής του για την «ευρωπαϊκή προοπτική των γειτονικών κρατών», τις προοπτικές διευθέτησης των σχέσεων της χώρας με την ΠΓΔΜ, τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας και το Κυπριακό.

Από παλιότερη απεργιακή κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων

Το πλαίσιο του ΠΑΜΕ είναι δοκιμασμένο. Η πλατφόρμα των αιτημάτων του ταξικού κινήματος έχει γίνει πόλος συσπείρωσης για δεκάδες Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, για χιλιάδες εργαζόμενους, ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση. Εχει δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στη σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, σε αμέτρητους εργατικούς αγώνες, όλων των μορφών. Από παραστάσεις και διαβήματα διαμαρτυρίας, μέχρι πολυήμερες απεργίες, καταλήψεις και άλλες ανεβασμένες μορφές πάλης.

Η δύναμη του πλαισίου του ΠΑΜΕ βρίσκεται στη διαμόρφωση του περιεχομένου του με βάση τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης, της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Το ΠΑΜΕ αναγνωρίζει ότι η πάλη ανάμεσα σ' αυτούς που παράγουν και σ' αυτούς που καρπώνονται τον πλούτο είναι ανειρήνευτη. Και πως το σημερινό επίπεδο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης εξασφαλίζει όλες τις αντικειμενικές προϋποθέσεις, ώστε οι εργαζόμενοι, σαν παραγωγοί του πλούτου, να απολαμβάνουν δικαιώματα, συνθήκες ζωής και εργασίας υψηλού επιπέδου.

Μ' αυτό το δεδομένο, το ΠΑΜΕ διατυπώνει και προσαρμόζει κάθε φορά το πλαίσιο των αιτημάτων του. Ξεκαθαρίζοντας - όπως χαρακτηριστικά σημειώθηκε και στην παρουσίαση της περασμένης Τετάρτης - ότι «η αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου δεν περιορίζεται στη διεκδίκηση καλύτερων όρων πώλησης της εργατικής δύναμης, αλλά στοχεύει στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καθεστώτος. Για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και το κριτήριο της ανάπτυξης δε θα είναι το κέρδος, αλλά η ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών».

Αυτό το δρόμο δείχνει το ταξικό εργατικό κίνημα και οι αγώνες στους οποίους πρωτοστατεί. Με μόνιμη επιδίωξη να ανέβει η συνείδηση της εργατικής τάξης, να κάνει βήματα η συμμαχία με τους μικρούς ΕΒΕ, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά. Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις πολιτικοποίησης της εργατικής πάλης. Οροι απαραίτητοι, για να δημιουργήσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα σοβαρά ρήγματα στην πολιτική του κεφαλαίου, με προοπτική να την ανατρέψουν, να κερδίσουν δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών τους.

Κάθε μικρή και μεγάλη διεκδίκηση, κάθε αίτημα που περιέχεται στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ, βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό ζήτημα: Οτι ακόμα και η μικρότερη κατάκτηση απαιτεί τη σύγκρουση με την εργοδοσία και τους πολιτικούς εκφραστές της. Απαιτεί να έχει ο εργαζόμενος καθαρό πως με το κεφάλαιο ούτε «φίλος» είναι, ούτε «συνέταιρος». Και πως στα πλαίσια αυτής της αναμέτρησης, αυτό που κάθε φορά κρίνει το πού θα γείρει η πλάστιγγα, είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων. Την αλλαγή αυτού του - αρνητικού σήμερα για τους εργαζόμενους - συσχετισμού δύναμης επιδιώκει το ΠΑΜΕ, παλεύοντας για την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων στο πλαίσιό του.

Οι διεκδικήσεις του ΠΑΜΕ δεν περιορίζονται στα μισθολογικά και εργασιακά ζητήματα. Το πλαίσιο του ταξικού κινήματος είναι ολοκληρωμένο και αφορά συνολικά κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο είναι γενικευμένη.

Η κυρίαρχη πολιτική προσπαθεί να υποτάξει στις ανάγκες της κερδοφορίας του όχι μόνο το μεροκάματο, την ασφάλιση ή τις συνθήκες εργασίας, αλλά και την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, το περιβάλλον. Επιδεινώνονται έτσι ακόμα περισσότερο οι όροι ζωής και δουλειάς των εργαζομένων. Τις συνέπειες από τους χαμηλούς μισθούς εντείνουν το κόστος της εμπορευματοποιημένης Παιδείας, οι δαπάνες του λαϊκού νοικοκυριού για την Υγεία, ο εμπορευματοποιημένος Πολιτισμός.

Σ' όλα τα παραπάνω, το ΠΑΜΕ απαντάει με επιθετικά αιτήματα. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δε χαρίζει τίποτα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του, γιατί τίποτα δεν τους ανήκει. Γι' αυτό διεκδικεί - για παράδειγμα - αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία.

Είναι δικαίωμα του εργαζόμενου να έχει ο ίδιος και το παιδί του πραγματική μόρφωση, αλλά και υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας, αντίστοιχες με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας. Γι' αυτές τις παροχές, άλλωστε, έχει ήδη πληρώσει διπλά και τρίδιπλα ο εργαζόμενος μέσα από τις ασφαλιστικές εισφορές και τη φορολογία. Οι εργαζόμενοι δε χρωστάνε τίποτα και σε κανέναν.

Το ΠΑΜΕ αντιμάχεται τη λογική της «συναίνεσης» και της γονυκλισίας στα συμφέροντα του κεφαλαίου, που επιχειρούν να επιβάλουν στο εργατικό κίνημα οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά του στην εργατική τάξη. Η κατάσταση σήμερα θα ήταν πολύ χειρότερη για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, οι αγώνες των ταξικών συνδικάτων.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν και τίποτα να περιμένουν από μια συνδικαλιστική πλειοψηφία που βρίσκεται σε στρατηγική σύμπλευση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Που διαμορφώνει τα όποια αιτήματά της με γνώμονα να μη θιχτεί η κερδοφορία των εργοδοτών. Που νομιμοποιεί την επιθετικότητα των μονοπωλίων και στηρίζει κεντρικές πολιτικές επιλογές για την ενίσχυση των κερδών τους.

Η αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα και η απαλλαγή του από τις εργοδοτικές κυβερνητικές πλειοψηφίες είναι προϋπόθεση για να ανέβει η αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων. Για να ανοίξει ο δρόμος για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Αμεσες - μαζικές προσλήψεις στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας. Ανάπτυξη κοινωνικών, πολιτιστικών υπηρεσιών και υποδομών (αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική προστασία, προστασία του περιβάλλοντος κ.ά.) για τις λαϊκές ανάγκες, με κρατικές επενδύσεις.

Μονιμοποίηση των συμβασιούχων.

Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας.

Ουσιαστική προστασία των ανέργων.

Επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ, μέχρι να βρει ο άνεργος δουλειά.

Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.

Συνταξιοδότηση στα 50 χρόνια γι' αυτούς που συμπληρώνουν δύο χρόνια στην ανεργία και έχουν 4.050 μέρες ασφάλισης.

Επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση.

Επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους.

«Πάγωμα» των δανείων. Επιχορήγηση του ενοικίου.

Μείωση του εργάσιμου χρόνου.

7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με πλήρη μισθολογικά - ασφαλιστικά δικαιώματα.

6ωρο - 30ωρο για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

Κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας.

6ωρη εργασία με κανονικές αποδοχές και άδεια με αποδοχές την περίοδο των εξετάσεων για τους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές που εξαναγκάζονται να εργαστούν.

2. Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ. Κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Ουσιαστικές αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα των μισθών και των συντάξεων.

Τριάντα (30) μέρες άδεια σε όλους τους εργαζόμενους και επίδομα αδείας ένα μισθό για όλους.

Κατάργηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και «πάγωμα» των τιμών στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, πρώτα απ' όλα στα είδη διατροφής, ένδυσης - υπόδησης, σχολικά είδη. Κατάργηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα.

Επίδομα θέρμανσης.

Να μη γίνει κατάσχεση και πλειστηριασμός περιουσιακών στοιχείων των λαϊκών οικογενειών από χρέη στεγαστικών δανείων για κύρια και δεύτερη κατοικία.

Δωρεάν εισιτήριο σε όλα τα Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας κατά τις πρωινές ώρες. Μείωση της τιμής του εισιτηρίου τις επόμενες ώρες. Μείωση της τιμής των εισιτηρίων σε όλα τα μέσα μεταφοράς, την Ακτοπλοΐα.

Αφορολόγητο όριο για άγαμο φορολογούμενο στα 15.000 ευρώ και την τετραμελή οικογένεια 30.000 ευρώ, προσαυξημένο με 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Ετήσια αναπροσαρμογή σύμφωνα με την αύξηση του τιμαρίθμου.

Αύξηση της φορολογίας των κερδών και των περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου.

3. ΟΧΙ στις ιδιωτικοποιήσεις και την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Μεταφορών, γενικότερα των στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Κατάργηση των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Κατάργηση των διοδίων. Οχι στον αποκλεισμό και την εκμετάλλευση των παραλιών από τους ιδιώτες. Ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα.

Χαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων ως δημόσιας ιδιοκτησίας.

Αναδάσωση του συνόλου των καμένων εκτάσεων, κατάργηση όλων των δασοκτόνων νόμων, σταμάτημα της αντιδασικής συνταγματικής αναθεώρησης.

Αμεση διαμόρφωση Κτηματολογίου - Δασολογίου, ενιαίο δημόσιο φορέα πρόληψης, προστασίας και δασοπυρόσβεσης με μόνιμο - εκπαιδευμένο προσωπικό και σύγχρονο εξοπλισμό.

4. Αποκλειστικά Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (Υγεία, Συνταξιοδότηση, Πρόνοια), που θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες - 50 και 55, αντίστοιχα, για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά. Η συνταξιοδότηση των γυναικών με πέντε (5) χρόνια λιγότερα είναι η ελάχιστη αναγνώριση της ανισοτιμίας των γυναικών στην εκμεταλλευτική κοινωνία, η αναγνώριση του κοινωνικού ρόλου της μητρότητας.

Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 μέρες εργασίας.

Σύνταξη ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ασφάλισης.

Σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού.

Αποκλειστικά Δημόσιο - Δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας.

Κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών για τον κλάδο Υγείας, της συμμετοχής στις εργαστηριακές και λοιπές εξετάσεις και τα φάρμακα.

Πλήρη κάλυψη των αναγκών της Υγείας με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες. Ουσιαστική πρωτοβάθμια φροντίδα, που θα στηρίζεται σε Κέντρα Υγείας στις πόλεις και την ύπαιθρο. Πλήρη στελέχωση και εξοπλισμό των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας.

Ουσιαστική προστασία της μητρότητας, ειδικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας του γυναικείου πληθυσμού (γυναικολογικά ιατρεία στα Κέντρα Υγείας, Κέντρα Οικογενειακού Προγραμματισμού).

Αδειες κυήσεων, τοκετού, θηλασμού για όλες τις γυναίκες, δύο μήνες πριν και πέντε μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού. Ενα χρόνο γονική άδεια με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας. Απαγόρευση της απόλυσης των εγκύων.

Κρατικό δίκτυο κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Κρατικοί - δωρεάν βρεφονηπιακοί - παιδικοί σταθμοί, δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων, παιδικές κατασκηνώσεις.

Ιδιαίτερη φροντίδα για τους ηλικιωμένους, τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) και τις οικογένειές τους, τους χρόνια πάσχοντες.

Πολιτική πρόληψης της αναπηρίας. Αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν Ειδική Αγωγή για τα παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες.

Δωρεάν παροχή από το κράτος όλων των απαραίτητων βοηθημάτων και εφοδίων. Εξασφάλιση του δικαιώματος δουλειάς και ουσιαστική οικονομική στήριξη των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.

Τα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών να εργάζονται μόνο πρωινή βάρδια μέχρι τα παιδιά να φτάσουν στην ηλικία των 10 ετών.

Γενίκευση του κοινωνικού τουρισμού με εξασφάλιση φτηνών καλοκαιρινών διακοπών, αλλά και ολιγοήμερων διακοπών κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Ουσιαστικά μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλειάς. Υπεράσπιση, επέκταση των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, σύμφωνα με τις νέες απαιτήσεις και ανάγκες. Καθιέρωση - κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου.

Κρατικό σώμα τεχνικών Ασφαλείας και γιατρών Εργασίας ενταγμένο στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κατάργηση των ιδιωτικών Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞΥΠΠ) και της ανάθεσης καθηκόντων τεχνικών Ασφαλείας στους εργοδότες. Αυστηρές ποινές στους εργοδότες για κάθε παραβίαση της νομοθεσίας. Μέτρα για την αντιμετώπιση της εντατικοποίησης της δουλειάς.

Εργατικό έλεγχο - αναβάθμιση της παρέμβασης των συνδικάτων στο σχεδιασμό και την εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

5. Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από ενιαίο δημόσιο, δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Οχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με οποιαδήποτε μορφή - συμπεριλαμβανομένου και του μηχανισμού που στήνει η ΓΣΕΕ για την παραγωγή εκπαιδευμένων εργατοπατέρων.

Ενιαίο, δημόσιο - δωρεάν, βασικό, υποχρεωτικό 12χρονο σχολείο για όλους.

Δίχρονη υποχρεωτική, δημόσια - δωρεάν Προσχολική Αγωγή.

Μέτωπο ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και στη μορφωτική υποβάθμιση. Κατάργηση του διπλού σχολικού δικτύου (Λύκειο - τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση) και αποσύνδεση του Λυκείου από τις πανελλαδικές εξετάσεις επιλογής για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ.

Ενιαία, δημόσια - δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση, με ενιαίες προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές. Ερευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο (αναλυτικά προγράμματα, βιβλία) και στη λειτουργία του σχολείου.

Πλήρη κάλυψη των αναγκών της Παιδείας από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Δημόσια - δωρεάν Επαγγελματική Εκπαίδευση μετά το Λύκειο, κατάργηση ΙΕΚ - ΚΕΚ, ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ και άλλων μορφών υποβαθμισμένης επαγγελματικής κατάρτισης.

Οχι στην ιδιωτικοποίηση των σχολών του ΟΑΕΔ και της Ναυτικής Εκπαίδευσης.

Δωρεάν στέγαση και σίτιση για τους φοιτητές, σπουδαστές ή ανάλογη οικονομική στήριξη για τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών για την κάλυψη του συνόλου των αναγκών.

Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων (αξιολόγηση, διά βίου κατάρτιση, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών - ΚΕΣ κ.ά.).

6. ΟΧΙ στην εμπορευματοποίηση του Πολιτισμού και στην ιδιωτικοποίηση φορέων, ιδρυμάτων και οργανισμών που αναπτύσσουν πολιτιστική δραστηριότητα. Τα βασικά κέντρα και οι δομές που σχετίζονται με την Τέχνη και τον Πολιτισμό να ανήκουν στο λαό και να υπηρετούν τις ανάγκες του. Διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αναβάθμιση της Αισθητικής Αγωγής και της Καλλιτεχνικής Παιδείας στην Εκπαίδευση. Ανάπτυξη πολιτιστικών δραστηριοτήτων από τα συνδικάτα.

7. ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά, στην αποποινικοποίηση του χασίς, στο διαχωρισμό «σκληρών και μαλακών». ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης. Επαρκή κονδύλια και εφαρμογή σχεδίου δράσης με προτεραιότητα την πρόληψη. Ανάπτυξη των θεραπευτικών προγραμμάτων για την απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη.

8. Ενιαίο σύστημα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στην εκπαίδευση. Δημιουργία αθλητικών υποδομών στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, σε κάθε γειτονιά, στην ύπαιθρο. Οργανωμένα προγράμματα με κατάλληλο προσωπικό για σύγχρονη και ασφαλή άσκηση. Ανάπτυξη του ερασιτεχνικού, λαϊκού αθλητισμού, ενάντια στα εκφυλιστικά φαινόμενα που ανθίζουν στο πλαίσιο της πολιτικής που αντιμετωπίζει τον αθλητισμό σαν εμπόρευμα, με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οργάνωση και στήριξη αθλητικών δραστηριοτήτων από τα συνδικάτα.

Καμιά ιδιωτικοποίηση στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, να δοθούν για δωρεάν χρήση στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα.

9. Διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

Δημοκρατία στους τόπους δουλειάς. Υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος από τις κρατικές - εργοδοτικές επιθέσεις. Μαζικό κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Κατάργηση του αντιδημοκρατικού μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης.

Απαγόρευση των απολύσεων για συνδικαλιστικούς και πολιτικούς λόγους.

Να μην περάσουν τα σχέδια για περιορισμό των διαδηλώσεων. Κατάργηση των τρομονόμων, κάθε αυταρχικού, αντιδημοκρατικού μέτρου που χτυπάει τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους.

Οχι στην ποινικοποίηση των αγώνων. Να σταματήσουν οι διώξεις και τα δικαστήρια εναντίον των στελεχών στα Εμφιαλωμένα Ποτά.

Ξήλωμα των χαφιεδο-καμερών, του συνόλου του χαφιέδικου μηχανισμού παρακολούθησης.

10. Φτηνή λαϊκή κατοικία με ευθύνη του κράτους. Να σταματήσει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) να στέλνει πελάτες στις τράπεζες, να σταματήσει το «αλισβερίσι» με τα ιδιωτικά συμφέροντα, να υλοποιηθούν κατασκευαστικά προγράμματα για τη δημιουργία σύγχρονων κατοικιών, σε τιμές προσιτές για τους εργαζόμενους. Ατοκα στεγαστικά δάνεια για τα νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας.

11. Νομιμοποίηση των μεταναστών και ίδια δικαιώματα με τους Ελληνες εργαζόμενους. Κατάργηση των αντιδραστικών διατάξεων, εγκυκλίων που χτυπούν το δικαίωμα στην Υγεία, στη μόρφωση, τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ειδική φροντίδα για τη μόρφωση των παιδιών των μεταναστών.

Απλοποίηση των διαδικασιών χορήγησης και ανανέωσης των αδειών διαμονής, εργασίας, οικογενειακής επανένωσης.

Κατοχύρωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και δυνατότητα μεταφοράς τους στη χώρα προέλευσης.

Είναι το φθινόπωρο των ωμών προσωπικών εκβιασμών. Κι είναι θρασύδειλο και γελοίο ν' ακούς πολιτικούς να μην μπορούν να υπερασπιστούν ούτε πού βάζουν την υπογραφή τους. Μια συναλλαγματική του τρόμου του ξεφωνήματος, σέρνεται στα ΜΜΕ και ξεφτιλίζει την αγωνιώδη καθημερινότητα των πολλών.

Τολμώ να πω εδώ σήμερα μια φριχτή και πανέμορφη ιστορία απ' τη φιλία μου με τον αείμνηστο ολοζώντανο Χατζιδάκι, σαν ταπεινό προσωπικό αντίτιμο κι ευχαριστώ προς όλους εκείνους τους συντρόφους που δούλεψαν για μια τέτοια παράσταση - συναυλία. Και γιατί ήταν αυτή που με χάραξε, με δίδαξε, πώς και πόσο θα μπορούσα να δουλέψω στα ΜΜΕ ως δημοσιογράφος χωρίς να πουλήσω την ψυχή μου στους αστούς.

Ηταν τέλη της δεκαετίας του '70. Κάνω ελεύθερο στην Απογευματινή και μου ζητούν συνέντευξη από τον Μάνο για το ερωτικό τραγούδι. Φειδωλός ανέκαθεν, εμένα δε μου την αρνήθηκε «μια γυναίκα απ' τις δυο τρεις, σαν τη Μελίνα, αυτού του τόπου που αγαπώ κι εκτιμώ» είχε πει, κόβοντάς μου τα πόδια. Ποταμός η κουβέντα. Κι ιερή, πάνω σε τραπέζι με φαΐ και κρασί. Τεράστιο το κείμενο θα πήγαινε σε δυο συνέχειες κυριακάτικου φύλλου. Εδωσα ευτυχισμένη το χειρόγραφο. Την Κυριακή, 9 παρά τέταρτο, χτυπάει το τηλέφωνο του σπιτιού μου. Ηταν ο Μάνος. «Κυρία Κανέλλη, σας έκανα κακό; εσείς γιατί μου κάνατε»; Ισως έπαθα κι έμφραγμα που διαγνώστηκε πολύ μετά. Για να μην πολυλογώ, σύντροφοι, ο διευθυντής έχει βάλει έναν άθλιο τίτλο, άσχετο, φριχτό κι αδικαιολόγητο σ' ένα κείμενο που δε χώραγε παρά μόνο ως βιασμός. Και δικός μου και του Χατζιδάκι. Οταν μου τον είπε στο τηλέφωνο ο ίδιος, αποφάσισα να πάω φυλακή. Του το είπα. Του είπα ότι δε φταίω για τον τίτλο. Καβάλησα το αυτοκίνητο. Πήγα στη Φειδίου. Ανέβηκα τέσσερα πατώματα με τα πόδια. Επεσα στη γυάλινη πόρτα του διευθυντή. Ορμησα, τον άρπαξα απ' το λαιμό να τον πνίξω. Με μάζεψαν δυο κι αν δεν ήταν ο κλητήρας, ο πατέρας ενός συμμαθητή μου από το δημοτικό, θα ήμουν ακόμα στον Κορυδαλλό. Ευχαριστώ, κύριε Αλτσιάδη...

Ο ...διευθυντής ζήτησε συγγνώμη απ' τον Μάνο. Κι από μένα. Και η εφημερίδα το ίδιο γραπτώς. Το σοκ δεν το ξεπέρασα ποτέ. Αλλωστε, ήταν η πρώτη μου εφημερίδα. Εκτοτε δεν έδωσα ποτέ, πουθενά χειρόγραφο χωρίς να ελέγχω τον τίτλο! Ηταν ο όρος μου, η συμφωνία μου για να πιάσω δουλειά. Παντού και πάντα. Τον Χατζιδάκι ντρεπόμουν να τον δω. Ωσπου μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο. «Βγάζω σε βιβλίο τις ελάχιστες καλές συνεντεύξεις που έδωσα. Θα μου δώσεις κι εκείνη που είχαμε κάνει μαζί στην Απογευματινή;».

Σήμερα μόνο τα «σεμινάρια» της αντίστασης είναι χρήσιμα, αυτά που παραδίδονται στους δρόμους των αγώνων και βαθμολογούνται ανάλογα με τους φραγμούς που βάζουν στην αντιλαϊκή πολιτική

Επειδή τα νέα φορολογικά μέτρα βρήκαν τους περισσότερους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ στις παραλίες, είναι απαραίτητο να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, για να γίνει κατανοητό τι φταίει για το πικρό φινάλε των διακοπών τους.

Κατ' αρχήν, φοροδιαφυγή μπορεί να διαπράξει μόνο όποιος έχει εξασφαλίσει το επίπεδο ζωής που αντιστοιχεί στις σημερινές ανάγκες και για το τμήμα του εισοδήματος που του περισσεύει. Είναι κοινωνικά άδικο να πληρώνει φόρους όποιος δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα. Οχι μόνο δεν πρέπει να πληρώνει φορολογία εισοδήματος, αλλά ούτε ΦΠΑ, ούτε δημοτικούς φόρους κλπ.

Από πού προκύπτει, όμως, ότι οι αυτοαπασχολούμενοι τα κονόμησαν, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός; Οι εξελίξεις στην οικονομία άλλα δείχνουν. Τα τελευταία χρόνια, με την επέλαση των πολυκαταστημάτων και των σούπερ μάρκετ, με την αθρόα εισαγωγή εμπορευμάτων ελέω ΟΝΕ και ευρωπαϊκής σύγκλισης, το μερίδιο της αγοράς όπου απευθύνονται συρρικνώθηκε. Ο ανταγωνισμός με το μεγάλο κεφάλαιο οξύνθηκε και περιόρισε το εισόδημά τους. Η χρόνια κρίση, όπου οδήγησε τις μικρές επιχειρήσεις η φιλομονοπωλιακή πολιτική των κυβερνήσεων, επιδεινώθηκε. Αυτό δείχνουν τα απανωτά ρεκόρ των ακάλυπτων επιταγών. Τα χάλια του ΟΑΕΕ, που δημιούργησαν οι αντιασφαλιστικές πολιτικές και η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, τα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι από το υστέρημά τους. Την υποχρηματοδότηση των δήμων την πληρώνουν σε μεγάλο βαθμό οι ΕΒΕ, που αποτελούν το σύνηθες υποζύγιο της δημοτικής φορολογίας. Να, λοιπόν, ένα χοντρό ψέμα της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Από πού προκύπτει ότι όλοι οι ΕΒΕ, αδιακρίτως, έχουν περίσσευμα εισοδήματος, το οποίο μάλιστα δε δηλώνουν στην εφορία. Το στρώμα αυτό δεν είναι ενιαίο και οι στατιστικοί μέσοι όροι μιας χρονιάς δεν αποτελούν κριτήριο για την ευημερία του. Αντίθετα, οι στατιστικές δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ έχουν εισόδημα παρόμοιο με των εργαζομένων και σε πολλές περιπτώσεις κατώτερο. Το λένε και τα επιτελεία των αστών, όπως η ΟΚΕ, ότι σε σημαντικό βαθμό η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα είναι προϊόν της ανεργίας και της εργασιακής αβεβαιότητας. Τα μικρομάγαζα που ανοίγουν και κλείνουν μέσα σε ένα δυο χρόνια αποκόμισαν κέρδη στους ιδιοκτήτες τους ή μήπως καταβρόχθισαν τις αποταμιεύσεις τους και δημιούργησαν και χρέη; Υπάρχουν αυτοαπασχολούμενοι με μεγάλα εισοδήματα; Και βέβαια υπάρχουν, είναι όμως μια μικρή μειοψηφία στο σύνολο των ΕΒΕ. Ας τους βρει η κυβέρνηση και ας τους φορολογήσει. Δεν υπάρχει όμως τέτοια πρόθεση. Αντίθετα, προχωράει στη μείωση της φορολογίας των κερδών των ανώνυμων εταιρειών, κατά τεκμήριο μεγάλων επιχειρήσεων. Από 45% η φορολογία των κερδών κατέβηκε στο 25% και με τα νέα μέτρα θα το φτάσει στο 20%. Μόνο που αυτό το λέει «τόνωση της επιχειρηματικότητας», λες και οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ είναι επιχειρηματίες δεύτερης διαλογής.

Και, τέλος, τι σημαίνει ότι οι μισθωτοί πληρώνουν περισσότερους φόρους από τους επαγγελματίες. Μήπως ότι οι επαγγελματίες με τους φόρους που γλιτώνουν περνάνε καλύτερα από τους μισθωτούς; Αν ίσχυε αυτό, πολλοί εργαζόμενοι θα έτρεχαν να γίνουν επιχειρηματίες. Ομως, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι μισθωτοί αυξάνονται και οι αυτοαπασχολούμενοι μειώνονται. Και είναι σίγουρο ότι αν κάποια στιγμή οι επαγγελματίες πληρώσουν περισσότερους φόρους, τότε η κυβέρνηση θα σπεύσει να αυξήσει τη φορολογία των μισθωτών στο όνομα της ίσης μεταχείρισης. Αυτά είναι φτηνά προπαγανδιστικά κόλπα που καταρρίπτονται εύκολα, όσο περισσότεροι εργαζόμενοι και ΕΒΕ ξεκολλάνε από την τηλεόραση και βγαίνουν στους δρόμους να παλέψουν μαζί για τα κοινά προβλήματα.

Το τοπίο λοιπόν ξεκαθαρίζει σιγά - σιγά και διακρίνονται οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης.

Το φορολογικό σ/ν δεν έχει καμία σχέση με τη φοροδιαφυγή. Αλλωστε, υπάρχει και η νόμιμη φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων με τη μορφή κάθε είδους φοροαπαλλαγών, κοινοτικών προγραμμάτων κλπ. που ενισχύεται συνεχώς.

Δεν έχει καμία σχέση με τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων. Δε θεσπίζεται καμία αύξηση των συντελεστών φορολογίας στα υψηλότερα εισοδήματα. Αντίθετα, αυξάνονται οι συντελεστές στα χαμηλά εισοδήματα.

Η κατάργηση του αφορολόγητου των ΕΒΕ συνιστά μια ετήσια φορολογική αφαίμαξη που θα στοιχίσει στον κάθε φορολογούμενο κατά μέσο όρο 900 - 1.000 ευρώ και θα προσφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό 600 εκ. ευρώ επιπλέον κάθε χρόνο.

Η «περαίωση των ανέλεγκτων χρήσεων» είναι ένας κεφαλικός φόρος ύψους 1.500 - 2.000 ευρώ κατά μέσον όρο και θα προσφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό 1 δισ. ευρώ. Μια ρύθμιση που κάθε αστική κυβέρνηση θυμάται όταν δεν της βγαίνουν οι προϋπολογισμοί.

Ομως, δε σταματούν εδώ οι αντιλαϊκές συνέπειες του φορολογικού νομοσχεδίου. Η επιβολή του διπλογραφικού συστήματος, δηλαδή βιβλίου εσόδων - εξόδων, στους φορείς που επιχορηγούνται από το κράτος (ασφαλιστικά ταμεία, ΟΤΑ) και η προσδοκία κερδών, με την απειλή προστίμου, θα οδηγήσει στην αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων και της δημοτικής φορολογίας, αφού η κυβέρνηση περικόπτει κάθε χρόνο τις αντίστοιχες επιχορηγήσεις. Και δεν είπαμε τίποτα για την αύξηση των τελών κυκλοφορίας.

Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά σε μια βίαιη ανακατανομή του εισοδήματος σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ. Στις σημερινές συνθήκες της διαφαινόμενης κρίσης αυτό θα έχει οδυνηρές συνέπειες στην επιβίωσή τους και θα διευκολύνει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια να αλώσουν μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων.

Το φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή είναι ένας μόνο σταθμός στην αντιλαϊκή φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Τα ίδια έκανε και το ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στην κυβέρνηση. Και οι δύο μαζί, με φτωχό συγγενή τον ΣΥΝ, δεν τσιγκουνεύονται σε όρκους πίστης στο «ευρωπαϊκό ιδεώδες». Μόνο που το λογαριασμό τον στέλνουν στα λαϊκά στρώματα.

Και το ερώτημα είναι αν οι αυτοαπασχολούμενοι θα κάτσουν με τα χέρια σταυρωμένα να περιμένουν το μοιραίο. Μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ να μη βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές του. Φροντίζουν, η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ και οι μεγαλέμποροι που κυριαρχούν στην ΕΣΕΕ να το μετατρέψουν σε διαχειριστή σεμιναρίων. Σήμερα, όμως, με τη συσσώρευση τόσων προβλημάτων, το τυρί φαίνεται πολύ μικρό για μια τόσο μεγάλη φάκα.

Σήμερα, μόνο τα σεμινάρια της αντίστασης είναι χρήσιμα, αυτά που παραδίδονται στους δρόμους των αγώνων και βαθμολογούνται ανάλογα με τους φραγμούς που βάζουν στην αντιλαϊκή πολιτική.

Σήμερα, είναι απαραίτητο οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ να συσπειρωθούν στα σωματεία τους. Να προσπεράσουν τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Σήμερα, υπάρχει η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα που μπορεί να στεγάσει κάθε αγωνιστικό φορέα, κάθε τίμιο συνδικαλιστή πάνω σε ένα αντιμονοπωλιακό πλαίσιο δράσης.

Το επόμενο διάστημα θα είναι πλούσιο σε κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα το κλείσιμο των καταστημάτων στις 13 Οκτώβρη. Η αρχή έγινε με τη συγκέντρωση - πορεία της ΟΒΣΑ την προηγούμενη Τετάρτη.