Για κάθε πληροφορία και βοήθεια, οι ετεροδημότες μπορούν να επικοινωνούν με το Εκλογικό Κέντρο του ΚΚΕ στην Αθήνα (Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου), στα τηλέφωνα 210.3301.464 και 210.3301.106. Υπεύθυνοι της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ για τους ετεροδημότες είναι οι Πέτρος Αλέπης και Βίκτορας Θωμόπουλος.

• Το κεντρικό Εκλογικό Κέντρο του ΚΚΕ στην Αθήνα βρίσκεται στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου. Τα τηλέφωνα επικοινωνίας είναι τα εξής:

-- Γραμματεία - Τηλεφωνικό Κέντρο: 210.3301.241 - 210.3301.464 - 210.3301.106.

-- Ετεροδημότες: 210.3822.778 - 210.3822.375 - 210.3822.655 - 210.3822.714.

-- FAX Εκλογικού Κέντρου: 210.3301.474.

-- Διεύθυνση e-mail:ekkke@otenet.gr

• Το Εκλογικό Κέντρο του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη λειτουργεί στην οδό Εγνατίας και Σωκράτους 8. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310.280.243.
• Το Εκλογικό Κέντρο του ΚΚΕ στον Πειραιά λειτουργεί στην οδό Καραΐσκου. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210.4120.524, FAX: 210.4134.914.

Ολοι οι ψηφοφόροι μπορούν να ενημερώνονται για το εκλογικό τμήμα που ψηφίζουν σήμερα:

• Στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών (www.ypes.gr), στην ενότητα «Εκλογές» - «Μάθε πού ψηφίζεις».
• Να τηλεφωνούν στο 1500.

Οι ψηφοφόροι του Δήμου Αθηναίων μπορούν να ενημερώνονται για το πού ψηφίζουν ή για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το εκλογικό τους δικαίωμα:

• Από τις υπηρεσίες του Δήμου, στην οδό Λιοσίων 22.
• Στο τηλεφωνικό κέντρο 210.5277.001.
• Στη γραμμή δημότη 1595.
• Στο διαδικτυακό τόπο του Δήμου, στη διεύθυνση www.cityofathens.gr μέσω του banner «ΕΚΛΟΓΕΣ 2009», http://www.cityofathens.gr/el/node/9779

Οι εκλογείς κάτοικοι του νομού Αττικής πληροφορίες για την ψηφοφορία μπορούν να λαμβάνουν στο τηλέφωνο 801.11.39000. Για την εξυπηρέτηση των εκλογέων οι υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων θα λειτουργούν σήμερα Κυριακή με το εξής πρόγραμμα:

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΛΙΟΣΙΩΝ 22, από 8 π.μ. έως 8 μ.μ.

ΚΕΠ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, από 7 π.μ. έως 7 μ.μ.

Δ/ΝΣΗ ΔΗΜΟΤΟΛΟΓΙΟΥ, ΑΘΗΝΑΣ 63, από 7 π.μ. έως 7 μ.μ.

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ, από 7 π.μ. έως 7 μ.μ.

Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι Ελληνες πολίτες που:

• Εχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους (δηλαδή όσοι έχουν γεννηθεί μέχρι και το έτος 1991).
• Είναι εγγεγραμμένοι σε εκλογικό κατάλογο δήμου ή κοινότητας της χώρας και δεν έχουν στερηθεί το εκλογικό τους δικαίωμα με δικαστική απόφαση. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.

Η ψηφοφορία της Κυριακής διαρκεί από τις 7 το πρωί μέχρι τις 7 το απόγευμα. Οι εκλογείς για να ψηφίσουν πρέπει να έχουν μαζί τους αποδεικτικό των στοιχείων ταυτότητάς τους (αστυνομική ταυτότητα, διαβατήριο, άδεια οδήγησης, ατομικό βιβλιάριο υγείας).

Οι ετεροδημότες ψηφίζουν στον τόπο κατοικίας τους τους υποψήφιους της εκλογικής περιφέρειας, στους εκλογικούς καταλόγους της οποίας είναι εγγεγραμμένοι. Δηλαδή ένας εκλογέας, ο οποίος είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους του Δήμου Λάρισας, αλλά κατοικεί στην Αθήνα, θα ψηφίσει στην Αθήνα, αλλά τους υποψήφιους των κομμάτων του Νομού Λάρισας.

Θα ψηφίσουν σε ειδικά εκλογικά τμήματα ετεροδημοτών, που συστήνονται μόνο στις πρωτεύουσες των νομών, με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους στους οποίους τα ονόματά τους φέρουν την ένδειξη «Ε».

Οι εκλογείς που δεν έχουν στερηθεί τα εκλογικά τους δικαιώματα, αλλά για οποιονδήποτε λόγο δεν έχουν συμπεριληφθεί στους εκλογικούς καταλόγους (δε φαίνονται γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους) ψηφίζουν σε οποιοδήποτε εκλογικό τμήμα του Δήμου ή της Κοινότητας, στα Δημοτολόγια ή στα Μητρώα Αρρένων των οποίων είναι γραμμένοι.

Σύμφωνα με την εκλογική νομοθεσία, αυτοί οι ψηφοφόροι για να ψηφίσουν πρέπει να πάνε στο Δήμο ή την Κοινότητά τους και να ζητήσουν πιστοποιητικό εγγραφής στα δημοτολόγια ή πιστοποιητικό που βεβαιώνει την εγγραφή τους στα Μητρώα Αρρένων (εφόσον είναι γραμμένοι μόνο σε αυτά). Το πιστοποιητικό αυτό θα το προσκομίσουν στο δικαστικό αντιπρόσωπο του εκλογικού τμήματος που θα επιλέξουν κι έτσι θα τους επιτραπεί να ψηφίσουν. Σημειώνεται ότι οι εν λόγω ψηφοφόροι θα υπογράφουν έντυπη υπεύθυνη δήλωση, στην οποία θα δηλώνουν ότι δεν ψήφισαν ούτε προτίθενται να ψηφίσουν την ημέρα των εκλογών σε άλλο εκλογικό τμήμα και ότι δεν έχουν στερηθεί του εκλογικού τους δικαιώματος.

Οι Ελληνες ναυτικοί που υπηρετούν σε πλοία με ελληνική σημαία και έχουν εγγραφεί σε ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, θα ψηφίσουν τους συνδυασμούς και τους υποψήφιους της εκλογικής περιφέρειας που υπάγεται το εκλογικό τμήμα στο οποίο θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Η αναγνώρισή τους ενώπιον της Εφορευτικής Επιτροπής γίνεται με την επίδειξη του ναυτικού τους φυλλαδίου.

• Μέχρι ΕΝΑ (1) σταυρό μπορούν να βάλουν οι ψηφοφόροι των εκλογικών περιφερειών: Ροδόπης, Ξάνθης, Δράμας, Χαλκιδικής, Κιλκίς, Φλωρίνης, Καστοριάς, Γρεβενών, Αρτας, Θεσπρωτίας, Πρεβέζης, Κέρκυρας, Λευκάδας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Ευρυτανίας, Φωκίδος, Αργολίδος, Αρκαδίας, Λακωνίας, Λέσβου, Χίου, Σάμου, Κυκλάδων, Ρεθύμνης, Λασιθίου.
• Μέχρι ΔΥΟ (2) σταυρούς μπορούν να βάλουν οι ψηφοφόροι των εκλογικών περιφερειών: Εβρου, Καβάλας, Β΄ Θεσσαλονίκης, Σερρών, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Κοζάνης, Ιωαννίνων, Μαγνησίας, Τρικάλων, Καρδίτσας, Ηλείας, Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Α΄ Πειραιά, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Δωδεκανήσου, Χανίων.
• Μέχρι ΤΡΕΙΣ (3) σταυρούς μπορούν να βάλουν οι ψηφοφόροι των εκλογικών περιφερειών: Λάρισας, Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας, Β΄ Πειραιά, Αττικής, Ηρακλείου.
• Μέχρι ΤΕΣΣΕΡΙΣ (4) σταυρούς μπορούν να βάλουν οι ψηφοφόροι των εκλογικών περιφερειών: Α΄ Θεσσαλονίκης, Α΄ Αθηνών, Β΄ Αθηνών.

Η εκλογική άδεια δε συμψηφίζεται με την ετήσια άδεια μετ' αποδοχών. Για τους μισθωτούς που δουλεύουν έξι μέρες τη βδομάδα χορηγείται άδεια:

• Μιας (1) εργάσιμης μέρας σε όσους μετακινηθούν για να ψηφίσουν σε απόσταση 100-200 χιλιομέτρων.
• Δύο (2) εργάσιμων ημερών σε απόσταση 201-400 χιλιομέτρων.
• Τριών (3) εργάσιμων ημερών σε απόσταση 401 και άνω χιλιομέτρων (εφόσον μετακινηθούν μόνο οδικώς).

Για τους μισθωτούς που δουλεύουν πέντε μέρες τη βδομάδα χορηγείται άδεια:

• Μιας (1) εργάσιμης μέρας σε απόσταση 200-400 χιλιομέτρων.
• Δύο (2) εργάσιμων ημερών σε απόσταση 401 χιλιομέτρων και πάνω (εφόσον μετακινηθούν μόνο οδικώς).

Για όσους μετακινηθούν σε νησιά, ο αριθμός των ημερών αδείας θα εξετάζεται κατά περίπτωση, χωρίς όμως η άδεια να ξεπερνά τις τρεις (3) εργάσιμες μέρες. Για όσους μισθωτούς η μέρα των εκλογών είναι εργάσιμη μέρα, και αυτή η μέρα θεωρείται ως ημέρα ειδικής αδείας απουσίας με αποδοχές.

Σύμφωνα με εγκύκλιο του αρμόδιου υπουργείου, οι ίδιες μέρες άδειας ισχύουν και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, καθώς και για το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και το προσωπικό των υπόλοιπων νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα οποιασδήποτε κατηγορίας, κλάδου και σχέσης εργασίας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, που θα εργάζονται τη μέρα των εκλογών, δικαιούνται ειδικής άδειας ώστε να πάνε να ψηφίσουν και να επιστρέψουν και πάλι στην εργασία τους.

Για τους ανθρώπους του μόχθου, αυτούς που κερδίζουν το ψωμί τους με το μισθό και το μεροκάματό τους, με τη βιοπάλη σε ένα μικρομάγαζο ή από την καλλιέργεια μιας μικρής λωρίδας γης, η ευθύνη την ώρα της κάλπης είναι διπλή και τρίδιπλη. Για όλους αυτούς, η πραγματική χρησιμότητα των εκλογών δεν είναι να αναδείξουν κυβέρνηση, δεν είναι να διαλέξουν πιο απο τα κόμματα της πλουτοκρατίας θα συνεχίζει ακόμη πιο σφοδρά την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά να χειραφετηθούν απ'αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερα τμήματα απο τα λαϊκά στρώματα αναδεικνύοντας τη λαϊκή αντιπολίτευση που πολεμά,θα υπερασπίζεται και θα διεκδικεί τα πραγματικά τους συμφέροντα. Για κυβέρνηση ψηφίζουν σήμερα οι μεγαλοεργολάβοι, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι, η εργατική αριστοκρατία και οι μεγαλέμποροι.Αυτοί έχουν ανάγκη από μια ισχυρή κυβέρνηση για να μπορούν με άλλο μάτι να βλέπουν την έξοδο από την οικονομική κρίση, με τη διαφορά οτι στριμώχνουν, εκβιάζουν το λαό να την αναδείξει, αφού δεν φτάνουν μόνον αυτοί για να εκλέξουν κυβέρνηση. Θέλουν ισχυρή κυβέρνηση για να προχωρήσουν τα νέα αντιδραστικά μέτρα που επιβάλλουν οι συναποφάσεις με τον Αλμούνια, τις οποίες έχουν δεσμευτεί να τηρήσουν ως κυβέρνηση τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, το πραγματικό δίλημμα, στο οποίο σήμερα καλείται να απαντήσει κάθε εργατοϋπάλληλος, αυτοαπασχολούμενους ή φτωχός αγρότης, ακόμα και την ώρα που θα κρατάει στα χέρια του τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων μέσα στο παραβάν, είναι ένα: Ψήφος για τα δικά του συμφέροντα, ή για τα συμφέροντα εκείνων που κλέβουν τον ιδρώτα και τη ζωή του ίδιου και των παιδιών του; Ψήφος για μια ισχυρή κυβέρνηση στην υπηρεσία εκείνων που αυξάνουν τα όρια ηλικίας και μειώνουν τις συντάξεις, καθηλώνουν τους μισθούς και κάνουν την Υγεία και την Παιδεία εμπόρευμα που ολοένα και λιγότεροι μπορούν να αγοράσουν; `Η ψήφος αντίστασης και προοπτικής, για μια αδύναμη αντιλαϊκή κυβέρνηση και μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, που θα ορθώνει ισχυρά αναχώματα στην κυρίαρχη πολιτική, θα συγκρούεται με επιθετικά αιτήματα, θα κερδίζει έδαφος στην αναμέτρηση με την πλουτοκρατία και τους εκπροσώπους της και θα καταγράφει βήμα το βήμα μικρές νίκες, που αύριο μπορούν, κάτω από προϋποθέσεις, να ανοίξουν το δρόμο για βαθιές, ριζοσπαστικές αλλαγές και σημαντικές κατακτήσεις;

Κανένα άλλο αποτέλεσμα δε τους φοβίζει. Ξέρουν καλά πως αν το μεταξύ τους άθροισμα είναι ψηλό, αποκτούν αυτόματα το δικαίωμα να λένε πως ο λαός εγκρίνει την πολιτική τους. Πως συναινεί στα αντιλαϊκά τους σχέδια και έργα. Αν χάσουν δύναμη και οι ψήφοι σκορπίσουν στα κόμματα - δορυφόρους τους, τότε πάλι μικρό είναι το κακό. Θα καταλάβουν πως υπάρχει δυσαρέσκεια αλλά η αντίδραση είναι ακόμα πολιτικά ανώριμη. Πως έχουν χρόνο να ανασκουμπωθούν, να ελιχθούν και να φτιασιδωθούν, για να συνεχίσουν να κοροϊδεύουν το λαό. Εχουν εμπιστοσύνη στα άλλα κόμματα που δεν αμφισβητούν την κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν ασκούν κριτική στη στρατηγική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν παλεύουν για ριζοσπαστικές φιλολαϊκές αλλαγές, αλλά για επιμέρους διαχειριστικά μερεμέτια σε ένα σύστημα βάρβαρο και σάπιο μέχρι το μεδούλι.

Είναι η συνεπής εκείνη δύναμη που ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι και αύριο στις πύλες των εργοστασίων, στα μικρομάγαζα και στα χωράφια, παλεύοντας για το μόνο δίκιο που αναγνωρίζει: Το δίκιο του εργάτη, των φτωχών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Στο χέρι αυτών των ανθρώπων είναι σήμερα να δυναμώσουν τον πραγματικό πολιτικό τους εκφραστή και συμπαραστάτη, πρωτοπόρο οργανωτή και μαχητή σε κάθε ταξικό-πολιτικό αγώνα. Με τη βεβαιότητα ότι κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι και ένα σκαλοπάτι παραπάνω στο δικό τους μπόι, στη δική τους δύναμη. Θαρρετά, λοιπόν, περήφανα, χωρίς δισταγμούς και ταλαντεύσεις, ΚΚΕ στην κάλπη. Με τη σιγουριά ότι από αύριο κιόλας την εκλογική του δύναμη θα τη μεταγγίσει διπλή και τριπλή στο κίνημα. Στους καθημερινούς αγώνες και στην πάλη για να γίνει ο λαός αφέντης του πλούτου που με τα χέρια και το μυαλό παράγει.

Για τον παππού που τον έστειλε η εγγονή να με βρει να μου πει πως θα έρθει να ψηφίσει αλλά όχι στη συγκέντρωση εκείνη τη μέρα στο Γκάζι.

Για το νεαρό που είπε στη μάνα του ότι δεν θα ξαναψηφίσει ΝΔ, αλλά ΚΚΕ κι έψαχνε να βρει άξιους συνομήλικους στην καινούργια του ζωή.

Για κείνο τον ευσταλή σύντροφο στα 94 που μ' αγκάλιασε λέγοντας πως «τα κατάφερα, δύσκολα φέτος, αλλά είμαι πάλι εδώ, στο Κόμμα».

Για τα παιδιά από τα κανάλια, τα φτυμένα, που παίρνουν 600 ευρώ και τους φέρονται σα σκουπίδια, που ήρθαν σε συνάξεις από μόνα τους κι έφυγαν λέγοντας πως «είναι ζήτημα αξιοπρέπειας η ψήφος στο ΚΚΕ πια».

Για κείνες τις γυναίκες που ξεπαγιδεύτηκαν από το ΠΑΣΟΚ και μου περηφανεύτηκαν πως δεν είναι λωτοφάγοι πλέον.

Για τις ενοικιαζόμενες καθαρίστριες και τους εργάτες της ίδιας μοίρας που περίμεναν να στρίψει το βλέμμα η... προϊσταμένη για να υψώσουν μια γροθιά ίσαμε το ύψος της καρδιάς χωρίς να κινδυνέψουν το άθλιο μεροκάματο.

Για κείνους τους κουρασμένους από τη δουλειά και τη ζωή άντρες πατημένα τα 60 που με πιάναν απ' το μπράτσο να μου πουν εμπιστευτικά πως τώρα ξαναγύρισαν στο Κόμμα που άφησαν. Οι σύντροφοι που δοκίμασαν αλλά δεν έφτυσαν. Περήφανοι που είχαν πού να γυρίσουν.

Για τα νιούτσικα αγόρια και κορίτσια που 'δωσαν στις συγκεντρώσεις, στις αφίσες μας την ξεκουκούλωτη ορμή τους. Ωραία σαν τα ρω της γλώσσας μας όπως τα βρίσκεις στον έρωτα, στη ρήξη, στην ανατροπή, στη ρωμιοσύνη καθαυτή.

Για τον Γιάννη πούχει κότσια πιο πολλά κι απ' τα γαλόνια στο στρατό κι έφερε και την κόρη του μαζί ανάμεσα στα σφυροδρέπανα.

Για τη γνωστή μου που τριαντάρησε και μου 'πε πως τώρα καταλαβαίνει τι σκλαβιά είναι η τάχα μου ελεύθερη αγορά.

Για τους συντρόφους όλες κι όλους εκείνους που δεν τους ξέρω κι όμως τους ξέρω πιο καλά κι απ' την ψυχή μου, που θα χαμογελάνε απόψε το βράδυ κι ύστερα θα αποκάμουν για ένα δύσκολο «κουκί» που τους το εμπιστεύτηκε ο εργαζόμενος επειδή ακριβώς ήταν αυτοί δίπλα του.

Για όλους εκείνους τους πατριώτες που δεν είδαν, δε βλέπουν, δε θέλουν να δουν την πατρίδα χωράφι και θα ψηφίσουν ΚΚΕ χωρίς ίσως να το πουν σε κανέναν.

Για όλους εκείνους τους νεκρούς και ζωντανούς κομμουνιστές που επέτρεψαν αντέχοντας, αταλάντευτοι σ' εμάς όλους τους ριζοσπάστες του νου και της καρδιάς να νιώθουμε σύντροφοι και συναγωνιστές κι όχι νοικάρηδες στο σπίτι του λαού.

Ενα ευχαριστώ για την τιμή των κοινών όπλων, των κοινών στόχων, των ονείρων των πολλών που ζητούν εκδίκηση. ΚΚΕ δυνατό. Η ελπίδα είναι εδώ. Κι εμείς. Κι έρχονται κι άλλοι. Από αύριο τα σκληρά και τα γενναία μονοπάτια θα είναι, σύντροφοι, πιο οικεία πιο ανοιχτά για περισσότερους. Οι «Εφιάλτες» δε θα περάσουν...

-- Η Ντέπυ Μιχαηλίδου 3.000 ευρώ.

-- Η Λέσχη Φίλων και Οπαδών του ΚΚΕ από το Σίδνεϊ Αυστραλίας 3.000 δολάρια.

-- Ο αντιστασιακός Παναγιώτης Βαζούρας πρόσφερε, ως 4η δόση, ακόμα 1.000 ευρώ στο ΚΚΕ, για τον προεκλογικό αγώνα.

-- Ο αντιστασιακός Ελευθεριάδης Δημήτρης (Τάκης) 1.000 ευρώ.

Σήμερα Κυριακή, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΚΕ Κώστας Καζάκος θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στο 256ο εκλογικό τμήμα του 13ου εκλογικού διαμερίσματος Αθηνών, στο 110ο και 131ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών (Φωκ. Νέγρη 63) στις 10 το πρωί.

Σήμερα, Κυριακή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, θα ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα στο 1.780ό εκλογικό τμήμα, στο 11ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας (Φερτεκίου 1, Πλατεία Τσαλδάρη), στις 11 το πρωί.

Eurokinissi

• Να βρίσκεται στο εκλογικό κατάστημα έγκαιρα, στις 6 το πρωί, δηλαδή μία ώρα πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας, έχοντας μαζί του το διορισμό του για να νομιμοποιηθεί.
• Πρώτη του δουλειά είναι να ελέγξει πριν την έναρξη της ψηφοφορίας, ότι η ΚΑΛΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΑ και να παρευρεθεί στο σφράγισμά της.
• Αμέσως μετά πρέπει να ελέγξει, ώστε να υπάρχουν ΕΓΚΥΡΑ (χωρίς στίγματα, σχισίματα και άλλα σημάδια) και ΑΡΚΕΤΑ ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στο εκλογικό τμήμα του. Ενημερώνει και ζητά από την Κομματική Οργάνωση να φέρει ψηφοδέλτια, σε οποιαδήποτε φάση της ψηφοφορίας διαπιστώσει ότι αυτά τελειώνουν.
• Και κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας οι εκλογικοί αντιπρόσωποι πρέπει να ελέγχουν τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ για τυχόν κηλίδες ή άλλου είδους στοιχεία που μπορούν να τα καταστήσουν ΑΚΥΡΑ.

Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας αξιώνει:

• Να μην μπαινοβγαίνουν και παραμένουν στο εκλογικό τμήμα άτομα, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά, παρά μόνον αυτά που προσέρχονται για να ψηφίσουν. Ετσι αποφεύγεται οποιαδήποτε προσπάθεια επηρεασμού ή άσκησης πίεσης στον ψηφοφόρο.
• Να ελέγχεται η ταυτότητα του εκλογέα από την εφορευτική επιτροπή, ώστε να πιστοποιείται ότι αυτός που ψηφίζει είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο με αυτόν που αναγράφεται στους εκλογικούς καταλόγους.
• Να δίνεται από τον δικαστικό αντιπρόσωπο στον εκλογέα ο φάκελος στον οποίο θα τοποθετήσει το ψηφοδέλτιο. Ο φάκελος θα πρέπει να σφραγίζεται και να μονογράφεται από τον δικαστικό αντιπρόσωπο την ώρα που δίνεται στον εκλογέα.
• Να μη σφραγίζονται και μονογράφονται πολλοί φάκελοι μαζί, διότι αυτό σημαίνει πως αν βγει ένας τέτοιος φάκελος έξω από το εκλογικό τμήμα, αυτός που θα τον πάρει μπορεί να ελέγξει την ψηφοφορία ή τουλάχιστον τι θα ψηφίσει μερίδα του εκλογικού σώματος.
• Να δίνονται στον εκλογέα, από ένα, όλα τα ψηφοδέλτια. Ιδιαίτερα να προσέχει να δίνεται στον ψηφοφόρο το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Ο εκλογέας πρέπει οπωσδήποτε να παίρνει όλα τα ψηφοδέλτια ακόμη κι όταν ισχυρίζεται πως έχει πάνω του το ψηφοδέλτιο της αρεσκείας του.

Επιπλέον, ο εκλογέας πρέπει να εισέρχεται στο παραβάν για να ψηφίσει ακόμη κι όταν δηλώνει ότι δεν το επιθυμεί. Ψηφοφορία εκτός παραβάν σημαίνει παραβίαση της μυστικότητάς της. Στο παραβάν ο εκλογέας μπαίνει μόνος του. Οι ανάπηροι και οι ηλικιωμένοι, που θέλουν βοήθεια για να ψηφίσουν, συνοδεύονται στο παραβάν μόνο από τον δικαστικό αντιπρόσωπο και από κανέναν άλλον.

Επίσης πρέπει να ελέγχεται ότι ο εκλογέας ρίχνει στην κάλπη το σωστό φάκελο που έχει πάρει από τον δικαστικό αντιπρόσωπο. Κάποιος που θα ήθελε να εξασφαλίσει ένα σφραγισμένο και μονογραμμένο φάκελο για να ελέγξει την ψηφοφορία, θα μπορούσε να θυσιάσει μία σίγουρη ψήφο για να μπορέσει να ελέγξει άλλους ψηφοφόρους που αμφιβάλλει αν τελικά θα ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο που αυτός επιθυμεί.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ κατά τη διάρκεια καταμέτρησης των ψηφοδελτίων. Ο εκλογικός κομματικός αντιπρόσωπος οφείλει να προσέχει την εγκυρότητα των ψηφοδελτίων και να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και μαχητικός σε προσπάθειες να χαρακτηριστούν άκυρα ψηφοδέλτια του Κόμματος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου, με αφετηρία τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, παρουσίασε ένα πρόγραμμα που, με την αρωγή των συγκροτημάτων του Τύπου και των ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, επιχείρησε να το εμφανίσει σαν τη ...«φιλολαϊκή διέξοδο» που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Με κεντρικά προεκλογικά συνθήματα την «ανάταξη της ελληνικής οικονομίας», τη «στήριξη του λαϊκού εισοδήματος», την «κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων», την «προώθηση των αναγκαίων τομών και αλλαγών», το ΠΑΣΟΚ επιδίωξε να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα ότι δήθεν «αναβαπτίζεται» και πραγματοποιεί μια «νέα αρχή». Ομως η «νέα αρχή» που επαγγέλλεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνέχιση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής, η οποία μάλιστα για να ανταποκριθεί στις τωρινές συνθήκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου θα περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω και από τις τελευταίες κατακτήσεις της εργατικής τάξης.

Η αποκωδικοποίηση ακριβώς των κεντρικών συνθημάτων που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική εκστρατεία αποκαλύπτει και τους στρατηγικούς του σχεδιασμούς για τις 5 του Οκτώβρη.

-- Η «ανάταξη της ελληνικής οικονομίας» περνάει μέσα από την παραπέρα ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων με επιδοτήσεις, κίνητρα και φοροαπαλλαγές μέσω του μοντέλου της «πράσινης ανάπτυξης». Οι τράπεζες θα συνεχίσουν να αποτελούν τον «πυλώνα» που θα διοχετεύσει τα «οικονομικά κρατικά πακέτα» για τη στήριξη της «πραγματικής οικονομίας», ενώ θα συνεχιστούν με αμείωτους ρυθμούς η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης και της Υγείας.

-- Η «προώθηση των αναγκαίων ριζικών τομών και αλλαγών» θα σηματοδοτήσει νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και στην κοινωνική Ασφάλιση.

-- Η «κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων» θα περάσει μέσα από ένα «τριετές σταθεροποιητικό πρόγραμμα», όπως έχει εξαγγείλει ο Γ. Παπανδρέου που θα σηματοδοτήσει νέα σκληρή λιτότητα, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, αλλά και νέα φοροεπιδρομή μέσω των έμμεσων φόρων.

-- Η δήθεν «στήριξη του λαϊκού εισοδήματος» περιορίστηκε σε υποσχέσεις για «αυξήσεις στα όρια του πληθωρισμού», που θα φτάσουν μέχρι τα 30 λεπτά του ευρώ και αποτέλεσαν ακριβώς το δόλωμα που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ, για να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο.

Αυτοί είναι οι κεντρικοί πυλώνες του σχεδίου του ΠΑΣΟΚ και είναι ίδιας κόπιας με τους αντίστοιχους σχεδιασμούς της ΝΔ, με την ανάλγητη πολιτική τους να τη χωρίζουν 30 λεπτά του ευρώ!! Ο εφιάλτης, που ετοιμάζουν είτε οι «πράσινοι» είτε οι «μπλε» πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου, έχει εκπονηθεί μέσα στους κόλπους της ΕΕ και στα πλαίσια του ευρωενωσιακού οικοδομήματος των μονοπωλίων δεσμεύει όλες τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών.

Ηδη το ΠΑΣΟΚ σημειώνει σε όλους τους τόνους ότι το πρόγραμμά του είναι «συμβατό» με τις κατευθύνσεις της Κομισιόν και «ανταποκρίνεται» στις υποδείξεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να ανακοινώσει ότι το νέο αυτόνομο υπουργείο Οικονομικών, που θα δημιουργήσει αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, θα «στηριχθεί από μια ομάδα διεθνών οικονομολόγων με πείρα από τις διεθνείς αγορές». Αυτοί οι διεθνείς οικονομολόγοι με θητεία στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα θα έρθουν ακριβώς για να υποδείξουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις, τσακίζοντας τη ζωή των εργαζομένων.

«Αισθανόμαστε δικαιωμένοι από τη συζήτηση» που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Κομισιόν, δήλωσε την Παρασκευή ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, αναφερόμενος στη συνεδρίαση του «ΕΚΟΦΙΝ», προσθέτοντας: «Η διαπραγμάτευση την οποία θα κάνουμε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την επόμενη μέρα, πάνω σε ένα συγκεκριμένο, απολύτως ρεαλιστικό τριετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, θα είναι επιτυχής»...

Στις 4 Οκτώβρη το ΠΑΣΟΚ, αν γίνει κυβέρνηση, ετοιμάζεται να μεταβεί στις Βρυξέλλες «έτοιμο» να καλύψει τις απαιτήσεις του επιτρόπου Οικονομίας της ΕΕ Χ. Αλμούνια για την κάλυψη των «δημοσιονομικών ελλειμμάτων» και την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών.

Πρώτοι στόχοι του ΠΑΣΟΚ, όπως περιγράφονται και μέσα στο πρόγραμμα των «100 πρώτων ημερών», είναι η ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Στο στόχαστρό του θα μπουν οι εργασιακές σχέσεις και η Κοινωνική Ασφάλιση. Το σύνθημα έδωσε ο προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρωθυπουργός της Σουηδίας Φρ. Ρέινφελντ που πρότεινε «ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων παντού για την αντιμετώπιση της ύφεσης».

Το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευτεί ότι θα προωθήσει:

-- «Προγράμματακοινωνικής εργασίας σε τομείς της πράσινης οικονομίας, του περιβάλλοντος, των κοινωνικών υπηρεσιών και του πολιτισμού». Πρόκειται για «πρόγραμμα» που θα επεκτείνει τη μερική απασχόληση, με εργασιακές σχέσεις και αμοιβές που δε θα υπάγονται σε γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

-- «Επέκταση των«προγραμμάτων "stage" στον ιδιωτικό τομέα». Δηλαδή, διαιώνιση της ανασφάλιστης εργασίας με μισθούς των 400 και 500 ευρώ.

-- «Επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων για τέσσερα χρόνια», που απαλλάσσει τους επιχειρηματίες από την καταβολή ασφαλίστρων για τους εργαζομένους τους.

Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ με την πρότασή του για τη «θεσμοθέτηση της βασικής σύνταξης ως κοινής αφετηρίας για όλες τις συντάξεις, όπου ανάλογα με τη δουλειά, ανάλογα με τις εισφορές, μπορεί να αυξηθεί η τελική σύνταξη», επιδιώκει να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης και τη μετατροπή της σε ανταποδοτικού χαρακτήρα.

Δηλαδή, για μια δημόσια βασική σύνταξη στο ύψος ενός ελάχιστου επιδόματος, για 500 ευρώ έκανε λόγο ο Γ. Παπανδρέου, με την ταυτόχρονη δημιουργία νέων επαγγελματικών ταμείων που θα λειτουργούν σε κεφαλαιοποιητική βάση, με ατομικούς λογαριασμούς για κάθε εργαζόμενο και ατομικά ασφαλιστικά συμβόλαια των εργαζομένων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Ετσι, η σύνταξη θα καθορίζεται βάσει των εισφορών του εργαζομένου κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου του, με το κράτος και τους εργοδότες να μειώνουν όλο και περισσότερο τη συμμετοχή τους.

Το ΠΑΣΟΚ, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, δε θα έρθει μόνο για να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, τις επιταγές και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, αλλά γιατί στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και έχοντας παρακαταθήκη το «ένδοξο» παρελθόν του, μπορεί να εξασφαλίσει για λογαριασμό της άρχουσας τάξης ότι τα συγκεκριμένα μέτρα μπορούν να περάσουν με «κοινωνική συναίνεση». Αυτός ήταν και ο λόγος που η ντόπια αστική τάξη επέλεξε εξόφθαλμα να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική κούρσα και να το «πριμοδοτήσει» αδρά.

Πίσω από το σύνθημα «πάμε μαζί» που επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου ως τελευταίο ψευδεπίγραφο κάλεσμα προς τα λαϊκά στρώματα, για να εξασφαλίσει την «ισχυρή αυτοδυναμία» κρύβεται η επιδίωξή του: Να προβάλει σαν μονόδρομο την απαίτηση συναίνεσης των εργαζομένων στην απώλεια κατακτήσεών τους, εμφανίζοντας σαν «κοινό στόχο» ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη την «ανάταξη της ελληνικής οικονομίας», δηλαδή τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Και έχει εργαλεία γι' αυτό στο κίνημα. ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΣΕΒΕΕ είναι οι μοχλοί της ανοχής ή της υποταγής στην κυρίαρχη πολιτική.

Ο Γ. Παπανδρέου με τον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι με την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» θα δημιουργηθεί νέος πλούτος και στο μέλλον θα υπάρξει «δίκαιη αναδιανομή» του προσπαθεί να χειραγωγήσει τις λαϊκές συνειδήσεις και να αποτρέψει στο επόμενο διάστημα την έκρηξη της λαϊκής αγανάκτησης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, το ΠΑΣΟΚ θα χρησιμοποιήσει και τις «πράσινες» πλειοψηφίες μέσα στα ρεφορμιστικά συνδικάτα, αξιοποιώντας τες σαν «αγωγούς» υπονόμευσης των λαϊκών διεκδικήσεων και κινητοποιήσεων. Εξάλλου, με τη δική τους πολύτιμη συνδρομή και τους «κοινωνικούς διαλόγους» που έστησαν, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησαν τη μερική απασχόληση, τα ελαστικά ωράρια, καθήλωσαν τους μισθούς, ψήφισαν νόμους που αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης και μείωσαν τις συντάξιμες αποδοχές.

Επειδή, όμως, η έκρηξη της λαϊκής οργής, δεν μπορεί να «φιλτράρεται» πάντα, ο Γ. Παπανδρέου φρόντισε να θωρακίσει ακόμα περισσότερο τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής. Η εξαγγελία του για τη δημιουργία «νέου υπουργείου "προστασίας του πολίτη" για τη δημόσια ασφάλεια, την πολιτική προστασία και την πυρόσβεση», πίσω από τον ...«αθώο» τίτλο του κρύβει τη δημιουργία ενός υπερυπουργείου «εσωτερικής ασφάλειας» στα πρότυπα του αντίστοιχου υπουργείου των ΗΠΑ και ο νοών νοείτω...

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, παραμένει σταθερά και αταλάντευτα ο έτερος πόλος διαχείρισης του συστήματος. Η διαχρονική του πορεία είναι συνδεμένη με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα. Σήμερα, ο λαός πρέπει να το καταδικάσει στην κάλπη, μαζί με τη ΝΔ ενισχύοντας το ΚΚΕ και αύριο, αν το ΠΑΣΟΚ βρεθεί ξανά στην εξουσία, από την πρώτη στιγμή να σταθεί μέσα από τις γραμμές του ταξικού κινήματος απέναντί του.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενας επιπλέον λόγος για τον οποίο αξίζει να μαυριστεί η κυβέρνηση της ΝΔ είναι η επίδειξη ταξικής στοχοπροσήλωσης που έκανε μέχρι και την τελευταία μέρα της προεκλογικής περιόδου. Η μεγάλη υπηρεσία που πρόσφερε αυτή τη φορά στην αστική τάξη η ΝΔ και προσωπικά ο Κ. Καραμανλής, ήταν η προεκλογική πλειοδοσία σε αντιδραστικές πολιτικές, αφήνοντας στο παρελθόν την τακτική των δύο μονομάχων για πλειοδοσία σε φιλολαϊκά πακέτα με ψίχουλα με στόχο την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου.

Η «κόκκινη κλωστή» που διαπερνούσε την προεκλογική καμπάνια της ΝΔ ήταν η θωράκιση του αντιλαϊκού μονόδρομου και στο πλαίσιο αυτό επεδίωξε να καταξιωθεί ως ο πιο άξιος και ικανός διαχειριστής της κρίσης. Τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, η κινδυνολογία και η ιδεολογική τρομοκρατία, τα όμορφα πλην χρεοκοπημένα φιλελεύθερα παραμύθια, η - ταξική - αλήθεια, η τόλμη και η επίδειξη πυγμής, επιστρατεύτηκαν ακριβώς για το σκοπό αυτό.

Δεν περνάει βέβαια απαρατήρητο ότι από τα πρωθυπουργικά χείλη καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν ακούστηκε ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο για την οικονομική ολιγαρχία, ούτε καν για τα μάτια του κόσμου. Αντίθετα, εξάντλησε όλη την ενεργητικότητά του για να καταδείξει ότι η αντιλαϊκή πολιτική είναι δύσκολη αλλά εθνικά αναγκαία πολιτική.

Το όραμα, που εμφάνισε για την Ελλάδα του 2011, μετά δηλαδή από την εφαρμογή του σχεδίου εξόδου από την κρίση στα επόμενα δύο δύσκολα χρόνια, είναι το όραμα των μεγαλοτραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών: Η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε έναν παράδεισο για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, δίχως «τα βάρη του παρελθόντος», όπως λέει χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, εννοώντας βέβαια τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής από τα προεκλογικά μπαλκόνια το όραμά του: «Με το σχέδιό μας, η Ελλάδα του 2011: - έχει οικονομία σε υγιείς βάσεις. Απαλλαγμένη από την αιχμαλωσία των ελλειμμάτων και του χρέους. - Εχει σταθερό φορολογικό περιβάλλον, για επιχειρήσεις και νοικοκυριά. - Εχει ανοιχτά τα λεγόμενα "κλειστά επαγγέλματα". - Εχει ολοκληρωμένη ασφαλιστική μεταρρύθμιση...- Εχει ένα τεράστιο πλέγμα υποδομών. Νέους αυτοκινητόδρομους, Μετρό, αναβαθμισμένα περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια. - Εχει Ολοκληρωμένο Χωροταξικό Σχεδιασμό, που διευκολύνει την επιχειρηματικότητα και προστατεύει το περιβάλλον»... Επίσης, «δεν έχει καταλήψεις», στην Παιδεία, θα καταργηθεί πλήρως το πανεπιστημιακό άσυλο, ενώ θα απαγορευτούν οι διαδηλώσεις. «Με το σχέδιό μας, η Ελλάδα του 2011 δε δέχεται να κλείνουν οι δρόμοι από λίγους και να ταλαιπωρούνται εκατομμύρια πολίτες», με τα λόγια του Κ. Καραμανλή.

Η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός παρουσίασε, ήδη από τη ΔΕΘ, συγκεκριμένο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών, που είναι και το βασικό «εργαλείο» για να γίνει πράξη τα επόμενα χρόνια το όραμα της αστικής τάξης, που αποτελεί βέβαια το ζωντανό εφιάλτη για τον εργαζόμενο λαό. Το γεγονός ότι αυτό το πρόγραμμα δε βρέθηκε στο επίκεντρο της δικομματικής κόντρας ερμηνεύεται εύκολα, καθώς είναι κοινό πρόγραμμα και για τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι «διαρθρωτικές αλλαγές» του Κ. Καραμανλή είναι οι «βαθιές τομές» του Γ. Παπανδρέου. Η διαφορά είναι ότι ο πρωθυπουργός τις κατανόμασε, ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να τις κάνει πράξη.

Μπορεί η δικομματική κοκορομαχία να εξαντλήθηκε στην παραπλανητική διαμάχη για το πού πήγαν ή θα βρεθούν τα λεφτά, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι τα σπασμένα της κρίσης θα τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αν και δεν ευθύνονται στο ελάχιστο ούτε για τα ελλείμματα ούτε για το κρατικό χρέος.

Από αύριο κιόλας ξεκινάει μια νέα, πολύ πιο άγρια επίθεση, που έχει ήδη σχεδιαστεί και οργανωθεί μέχρι και τις λεπτομέρειές της. Υψιστη προτεραιότητα είναι η συμπίεση του εργατικού κόστους και η διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ακριβώς γι' αυτό στην καρδιά των διαρθρωτικών αλλαγών βρίσκεται η κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Φρόντισε να το υπενθυμίσει ο Χ. Αλμούνια στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ: «Οποιαδήποτε στρατηγική εξόδου από την κρίση θα πρέπει να συμβαδίζει με μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας», ο επίτροπος «επικαιροποιώντας» τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ του περασμένου Ιούνη.

Αναγκαία βέβαια και τα μέτρα άμεσης απόδοσης, όπως πάγωμα μισθών και συντάξεων, σημαντική αύξηση έμμεσων φόρων, κ.ο.κ., αλλά η «αειφόρος» κερδοφορία διασφαλίζεται μέσα από την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, από την εργάσιμη βδομάδα των τεσσάρων ημερών, από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, από την επέκταση της ελαστικής εργασίας στο δημόσιο τομέα, από την απελευθέρωση των υπηρεσιών (οδηγία Μπολκενστάιν), από την ανασφάλιστη εργασία , τα stage, κ.ο.κ.

Με άλλα λόγια, με την εντατικοποίηση της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, με την απλήρωτη εργασία, που αποτελεί και την κύρια πηγή της υπεραξίας και των υπερκερδών του κεφαλαίου.

Δεν μπορεί, λοιπόν, σήμερα από την κάλπη να βγει το «πράσινο φως» για την πρωτοφανή αντιλαϊκή επίθεση που ετοιμάζουν η άρχουσα τάξη και τα κόμματα διαχειριστές των συμφερόντων της. Σε κάθε περίπτωση όμως, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να ετοιμαστούν πλήρως για σκληρούς και παρατεταμένους αγώνες. Είναι ο δικός τους μονόδρομος.

Στην περίπτωση της ΝΔ η οικονομική πολιτική είναι γνωστή και στις λεπτομέρειές της. Με τη λογική ότι «ακολουθούν δύο πολύ δύσκολα χρόνια» και υπό το εκβιαστικό δίλημμα «αν δεν δράσουμε άμεσα και αποφασιστικά, οι κίνδυνοι θα είναι μεγάλοι», έχει προαναγγελθεί πάγωμα των μισθών και συντάξεων, φοροεπίθεση στα λαϊκά στρώματα, πάγωμα των προσλήψεων, περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, επανεξέταση και χειροτέρευση των όρων συνταξιοδότησης των εργαζομένων, νέες ιδιωτικοποιήσεις και παραπέρα απελευθέρωση των αγορών.

Από το ΠΑΣΟΚ έχουν λεχθεί πολλά με στόχο να δημιουργηθεί μια περισσότερο ...ωραιοποιημένη προοπτική, αλλά το περίγραμμα της πολιτικής τους είναι και εδώ γνωστό. Οι προεκλογικού χαρακτήρα φούσκες, κάποιων στελεχών του για επανακρατικοποίηση της «Ολυμπιακής», ή για αύξηση της συμμετοχής του Δημοσίου στο μετοχολόγιο του ΟΤΕ, ή για ακύρωση των συμβάσεων παραχώρησης του ΟΛΠ στο κινέζικο κεφάλαιο, είναι απλά μικροαπάτες για να κοροϊδέψουν κάποιους ψηφοφόρους, που έχουν μείνει σε παλαιότερα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ και να υφαρπάξουν την ψήφο τους ενόψει των εκλογών. Επί του πρακτέου, όχι μόνο δε θα γίνει τίποτα από όλα αυτά, αλλά είναι καθαρό ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει υιοθετήσει πλήρως - πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά - ολόκληρο το αντιδραστικό πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που... «πρέπει» να εφαρμοστούν, προκειμένου να στηριχτεί και να εξασφαλιστεί πλεονεκτική θέση για τα κεφάλαια που δρουν στη χώρα.

Το πρόσχημα για κάθε αντιδραστικό μέτρο που θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη θα είναι η ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση στην οικονομία. Οχι γενικά και αφηρημένα, αλλά η αξιολόγησή της με βάση αφενός τα ελλείμματα του Δημοσίου, αφετέρου τη διακηρυγμένη θέση (και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) για την ανάγκη ενίσχυσης της ρευστότητας στην αγορά, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση.

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν φροντίσει, με τις γενικόλογες τοποθετήσεις, να αφήνουν ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο για το εύρος των μέτρων που θα παρθούν. Η συνεχής αμφισβήτηση των στοιχείων που παρουσιάζει η σημερινή κυβέρνηση, οι δηλώσεις ότι θα προχωρήσουν σε ...καταγραφή των δεδομένων και η πίεση που ασκείται από τις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου για τη λήψη μέτρων τις πρώτες κιόλας μέρες της... νέας διακυβέρνησης, προϊδεάζουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα αξιοποιήσει το σύνθημα της «καμένης γης» που παρέλαβε για να δικαιολογήσει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των μέτρων που θα πάρει. Εδώ, πάντως, και πέρα από την καταστροφολογία που αναπτύχθηκε προεκλογικά (από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ), δεν πρέπει να ξεφύγουν της προσοχής οι διαβεβαιώσεις που υποτίθεται πως έχουν δοθεί από την αρμόδια για θέματα οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, την Λούκα Κατσέλη, ότι στο κόμμα της οι υπολογισμοί για την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσουν έχουν γίνει με βάση «διάφορα σενάρια» και παίρνοντας υπόψη ότι η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ακριβή εικόνα για την κατάσταση της οικονομίας. «Οι δικοί μας υπολογισμοί - έλεγε η Λ.Κατσέλη πριν 15 μέρες - είναι ότι το έλλειμμα θα είναι 8% και όχι μόνον αυτό, αλλά και ότι έχει πάρα πολλές οφειλές το Δημόσιο, οι οποίες ξεπερνούν τα 15 δισ.».

Χωρίς να είναι κανείς σε θέση να γνωρίζει με ακρίβεια τα μέτρα στα οποία θα δοθεί προτεραιότητα, υπάρχει η βάσιμη βεβαιότητα ότι θα επιχειρηθεί μία ολομέτωπη επίθεση κύρια για αύξηση των κρατικών εσόδων με παράλληλες κινήσεις για πετσόκομμα των κρατικών δαπανών ιδιαίτερα σε τομείς όπως είναι η υγειονομική περίθαλψη, η πρόνοια και η κοινωνική ασφάλιση. Μέτρα, δηλαδή, που θα θίγουν ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, προκειμένου να βρεθούν οι πόροι και τα κονδύλια που θα εκχωρηθούν στους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Σε αυτά τα πλαίσια, «η αύξηση των μισθών του Δημοσίου πάνω από τον πληθωρισμό», αν και είναι πιθανό αρχικά να αμφισβητηθεί, στην πραγματικότητα δεν προκαλεί κάποιο ιδιαίτερο κόστος για τον προϋπολογισμό.

Η αλήθεια είναι ότι σε περίπτωση που κυβέρνηση γίνει το ΠΑΣΟΚ, τότε το πρώτο πράγμα που θα επιδιώξει να κάνει ο Γ. Παπανδρέου με το τσούρμο των λεγόμενων ειδικών συμβούλων που μεθοδεύει να καλέσει από το εξωτερικό, είναι να πετύχει μια συμφωνία με την ΕΕ για τον τρόπο και το χρόνο μέσα στον οποίο η κυβέρνηση θα μειώσει τα δημόσια ελλείμματα στο επιτρεπτό όριο του 3% και θα ανταποκριθεί στους υπόλοιπους δείκτες που ελέγχονται από την ΕΕ. Ενα θέμα και μια συμφωνία παντελώς αδιάφορη για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Από εκεί και πέρα, πολλά είναι τα ζητήματα που θα εξαρτηθούν από τον... άλλον παράγοντα. Από το κατά πόσο, δηλαδή, οι εργαζόμενοι και το κίνημά τους, το κίνημα το ταξικό, το διεκδικητικό, θα είναι σε θέση να καθυστερήσει ή και να ματαιώσει τα αντιδραστικά σχέδια, που θα τεθούν επί τάπητος. Το καλάθι του ΠΑΣΟΚ έχει και πολιτική λιτότητας, και ελαστικές μορφές απασχόλησης και κουτσούρεμα των συντάξεων και φορολεηλασία και ιδιωτικοποιήσεις και ΣΔΙΤ και ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, παρεμβάσεις επείγουσες για το σύστημα και το κεφάλαιο, που θα ήθελαν να δρομολογήσουν αμέσως. Ωστόσο, το πώς και το πότε θα γίνει αυτό, συνδέεται άμεσα με αυτό που θα συναντήσει η κυβέρνηση στο διάβα της και είναι απόλυτα σίγουρο ότι σε μια αναμέτρηση με ένα μαζικό, αποφασιστικό και αγωνιστικό κίνημα των εργαζομένων η κυβέρνηση θα κάνει πίσω.

Λέει, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ, στο πρόγραμμα που δημοσιοποίησε το απόγευμα της Πέμπτης: «Θεσμοθετούμε τη βασική σύνταξη ως κοινή αφετηρία για όλες τις συντάξεις με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ενισχύουμε τη συμμετοχή του κράτους στην τριμερή χρηματοδότηση, ενισχύουμε το κίνητρο ασφάλισης. Αυξάνουμε τη βασική σύνταξη για τους αγρότες και τους ανασφάλιστους έτσι ώστε να διαμορφωθεί σταδιακά στα 950 ευρώ για το ζευγάρι και στα 550 ευρώ για το μεμονωμένο συνταξιούχο». Η ανάπτυξη αυτής της... δέσμευσης του ΠΑΣΟΚ οδηγεί στο σύστημα των «τριών πυλώνων», αφού: Πρώτον, δηλώνεται ξεκάθαρα ότι στόχος τους είναι ο κρατικός προϋπολογισμός να χρηματοδοτεί μόνο τις βασικές συντάξεις (550 ευρώ), ενώ σήμερα καλύπτει το 100% όλων των συντάξεων (κύριες και επικουρικές). Δεύτερον, ότι τα επίπεδα των συντάξεων θα εξαρτώνται από το κατά πόσο οι εργαζόμενοι ασφαλίζονται από μόνοι τους (κίνητρο ασφάλισης). Τρίτον, μεθοδεύεται η αθέτηση ακόμα και της χρηματοδότησης των Ταμείων με το 1% του ΑΕΠ, αφού τίθεται γενικά και αφηρημένα η προοπτική της ενίσχυσης της χρηματοδότησης στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης, που εδώ και χρόνια έχει καταργηθεί από το ΠΑΣΟΚ.

Είναι φανερό. Αν πιάσει τόπο το... κερασάκι της σύνταξης στους ανασφάλιστους και τους αγρότες και δεν υπάρξει από την πρώτη στιγμή λαϊκή αντίδραση στο συνολικό σχέδιο κατάργησης των συντάξεων, τότε αργά ή γρήγορα, βήμα το βήμα, οι κυβερνώντες θα μας οδηγήσουν εκεί που αξιώνει το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του. Αν, σε αντίθετη περίπτωση, το μαζικό λαϊκό κίνημα, από την πρώτη στιγμή με την αποφασιστικότητά του και τη δυναμική του παρέμβαση ξεκαθαρίσει ότι αυτά είναι ζητήματα που δεν μπαίνουν σε διαπραγμάτευση, τότε η όποια κυβέρνηση θα αναγκαστεί σε αναδίπλωση και, γιατί όχι, αναθεώρηση των αντιλαϊκών σχεδίων της. Το ίδιο θα γίνει και με την πολιτική στον τομέα των εισοδημάτων, της φορολογίας, των εργασιακών σχέσεων κλπ.

Το ΚΚΕ το 'χει πει ξεκάθαρα. Μπορεί στις σημερινές εκλογές να μην κρίνεται το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού, σε πολύ μεγάλο βαθμό όμως θα κριθεί η δύναμη και η θέση από την οποία οι εργαζόμενοι θα κληθούν να αποκρούσουν τη χιονοστιβάδα των αντιλαϊκών μέτρων, που θα προσπαθήσει να επιβάλει οποιαδήποτε κι αν είναι η κυβέρνηση. Και η δύναμή τους θα είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερο στραπάτσο πάθουν τα κόμματα του δικομματισμού και όσο πιο ενισχυμένο βγει από τις κάλπες το ΚΚΕ.

Και με την ευκαιρία. Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι «κουλοχέρηδες» να έχουν ταυτιστεί με τα «φρουτάκια», που καταβροχθίζουν τα κέρματα όσων αναζητούν την εύνοια της θεάς τύχης, μην ξεχνάμε όμως ότι... κουλοχέρηδες χαρακτηρίζονταν και εκείνοι που σιχτίριζαν για την ψήφο που έριξαν στην κάλπη και η οποία επέτρεπε στους κυβερνώντες να καταβροχθίζουν τα όνειρα και τις ελπίδες για καλύτερες μέρες. Μόνο που και τότε και τώρα, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.

Με εμπιστοσύνη και συσπείρωση στο ΚΚΕ, ο λαός και τα παιδιά του μπορούν να αντικρίζουν με αισιοδοξία το μέλλον

Οσο πιο ισχυρό βγει σήμερα το Κόμμα από την κάλπη, τόσο πιο ισχυρός θα είναι ο λαός από αύριο, όχι απλά στη Βουλή (άλλωστε για το ΚΚΕ είναι καθαρό πως δε θα κριθεί στο αστικό κοινοβούλιο η υπόθεση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών), αλλά πάνω απ' όλα στο κίνημα, εκεί που κρίνεται καθημερινά η εξέλιξη της ταξικής πάλης για τη διεκδίκηση ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Οσο περισσότερα κόκκινα ψηφοδέλτια καταλήξουν σήμερα στην κάλπη, τόσο πιο ηχηρό θα είναι το μήνυμα, με παραλήπτη το κεφάλαιο, ότι στα σχέδιά του θα συναντήσει αντιστάσεις, θα συναντήσει τη δύναμη των αντιπάλων του. Οι εκλογές καταγράφουν τον πολιτικό συσχετισμό δύναμης, οι εργάτες μπορούν και με την κόκκινη ψήφο τους να εναντιωθούν στους εχθρούς τους. Η ψήφος έχει δύναμη. Δεν είναι τυχαίο πόσο έχουν λυσσάξει τα επιτελεία και οι υπηρέτες της πλουτοκρατίας, των ιμπεριαλιστών για τη σημερινή κοινοβουλευτική δύναμη του ΚΚΕ, την πολλαπλάσια παρέμβαση και επιρροή που έχει το Κόμμα μέσα στο λαό. Οσο περισσότερο ενισχύεται το ΚΚΕ, με κάθε τρόπο, ενισχύεται η δυνατότητα του λαού να ανακαλύψει τη δύναμή του, ενισχύεται η λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Η πείρα που εμπλούτισε η εκλογική μάχη, επιβεβαιώνοντας ότι οι προτάσεις του Κόμματός μας για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων μπορούν να γίνουν όπλο για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά και - πάνω απ' όλα - αναδεικνύοντας πόσο αναγκαία είναι η πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, δίνει νέα ώθηση στην πάλη, για:

Να μη γίνονται οι εργάτες θύματα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, του ανταγωνισμού ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου. Να απεγκλωβίζονται όλο και περισσότεροι από τη λογική του «μικρότερου κακού», την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και τα κελεύσματα υποταγής που μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης αυξάνονται. Να ξεσκεπάζονται οι αυταπάτες τύπου «να μην καταργηθούν οι επιχειρήσεις στην Υγεία, αλλά να υπάρχει κρατικός έλεγχος», οι εκβιασμοί τύπου «ή απολύσεις ή "λουκέτο"».

Να πάρει ο λαός στα χέρια του την υπόθεση της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων του. Δράση και οργάνωση τώρα. Χωρίς αναμονή, χωρίς ταλαντεύσεις. Η αδράνεια δίνει χώρο και χρόνο σε όσους ετοιμάζουν την επόμενη αντεργατική θύελλα. Μόνο η ανάπτυξη επιθετικών αγώνων, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, η μαζικοποίηση και πολιτικοποίηση της πάλης μπορεί να ορθώσει εμπόδια, να καθυστερήσει τα αντιλαϊκά σχέδια, να συμβάλει στη συγκέντρωση δυνάμεων για την οριστική ματαίωσή τους.

Να συνειδητοποιούν οι εργάτες τη δύναμή τους. Οτι αυτό που το ΚΚΕ λέει και ξαναλέει, τονίζοντας ότι «εσείς είστε οι παραγωγοί του πλούτου», δεν είναι ούτε κολακεία, ούτε υπερβολή. Είναι η αντικειμενική αλήθεια. Και πάει να πει ότι χωρίς π.χ. τον ιδιοκτήτη της γαλακτοβιομηχανίας αυτή μπορεί και να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί, και μάλιστα πολύ πιο ραγδαία και προς όφελος του λαού. Χωρίς όμως εκείνους που θα χτίσουν το εργοστάσιο, θα σχεδιάσουν και θα φτιάξουν τα μηχανήματα, θα μελετήσουν πώς θα αυξηθεί ο ρυθμός παραγωγής, θα ελέγξουν την ασφάλεια του προϊόντος, θα συντονίσουν τη διακίνησή του, θα βρουν νέες, ποιοτικότερες πρώτες ύλες ώστε το προϊόν να μην είναι απλά ευχάριστο, αλλά και ωφέλιμο για όποιον το χρησιμοποιήσει, δεν μπορεί να γίνει τί-πο-τα. Να συνειδητοποιούν οι εργάτες τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν και πώς και ποιος, ποια τάξη εμποδίζει την ανάπτυξή τους και μάλιστα τις καταστρέφει μόνο και μόνο για να αυγατίσουν τα κέρδη που καταλήγουν «ζωντανός» αυξανόμενος πλούτος που δυναμώνει το κεφάλαιο για να ρουφά εξαντλητικά τη ζωή των εργατών, ή «νεκρός» πλούτος στα θησαυροφυλάκια ή την πολυτελή ζωή μιας χούφτας κηφήνων κεφαλαιοκρατών. Παραγωγικές δυνατότητες που θα μπορούσαν να δώσουν εκρηκτική ώθηση στην αντιμετώπιση προβλημάτων που κυριολεκτικά βασανίζουν σήμερα την ανθρωπότητα, όπως τόσες και τόσες θανατηφόρες αρρώστιες. Να καταλάβει ο εργάτης ότι αυτή τη δύναμη και αυτόν τον πλούτο τον γεννά η δική του εργασία και γι' αυτό ανήκει σ' αυτόν, ανήκει σε όλη την κοινωνία.

Να προχωρά η κοινωνική συμμαχία, η κοινή και με αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση πάλη της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Γιατί έχουν κοινό αντίπαλο. Γιατί εκείνος που αγοράζει για μερικά ψίχουλα το γάλα από τον κτηνοτρόφο, εκείνος που κερδίζει από την πολιτική που χτυπώντας το φτωχό αγρότη συγκεντρώνει τη γη σε λίγα χέρια και εξασφαλίζει π.χ. καλλιεργήσιμες, με ξένη εργατική δύναμη, εκτάσεις, με άκρατη εκμετάλλευση δηλαδή, ελαχιστοποιεί το κόστος παραγωγής, είναι ο ίδιος που παρακάμπτει την κλαδική σύμβαση για τους εργάτες στο εργοστάσιό του, απαγορεύει την ίδρυση ή εγγραφή σε συνδικάτα, ζητά να απολύει όποτε και όπως θέλει.

ICON

Ο λαός, λοιπόν, μπορεί και πρέπει με εμπιστοσύνη στη δύναμή του να στείλει ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα, που δε θα χωρά παρερμηνείες και καπήλευση από τα κόμματα που μιλούν στο όνομά του και δρουν ενάντιά του.

Από αύριο, θα υπάρχει η πιο σφοδρή επιδρομή. Πρέπει να οργανωθεί μια λαϊκή αντιπολίτευση, που θα προσπαθεί να βάλει εμπόδια, να κερδίσει χρόνο ο λαός, για να οργανώνει και την αντεπίθεση. Να γιατί χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ. Να γιατί χρειάζεται χειραφέτηση από την πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, λαϊκή αυτοδυναμία, ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα, ενιαίο μέτωπο εργατών - φτωχών αγροτών - αυτοαπασχολουμένων της πόλης. Το ΚΚΕ λέει ότι μια κοινωνία μπορεί να ζήσει δίχως καπιταλιστές, αλλά δίχως εργαζόμενο λαό δεν μπορεί να ζήσει.

Μ' αυτές τις σκέψεις για την ώρα της κάλπης, δίνουμε στους αναγνώστες του «Ρ» τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του 2007 (ψήφοι, ποσοστά, έδρες) και των ευρωεκλογών του 2009 (ποσοστά), κάθε εκλογικής περιφέρειας σε ενιαίους πίνακες.

Ο εθελοντισμός που οργανώνεται από τις πολυεθνικές ταυτίζει τα συμφέροντά τους με το «κοινό συμφέρον»

Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να περάσουν οι επιχειρήσεις, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, μέσα από ένα σύστημα εθελοντών που προσπαθούν να οργανώσουν: Οτι το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα! Το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να προσφέρεις, να δουλεύεις και να δημιουργείς και τα ανταλλάγματα, τους καρπούς της δουλειάς να τους «γεύονται» όλοι και όχι μόνο τα μονοπώλια, όπως γίνεται σήμερα.

Το θέμα «εθελοντές - εθελοντισμός» ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές. Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις όσων θέλουν και έχουν τη διάθεση να προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες, τα ερωτήματα που μπαίνουν σχετικά με το ποιος οργανώνει αυτούς τους ανθρώπους, ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα, από πού κατευθύνεται και για ποια συμφέροντα οργανώνονται οι εθελοντές, ζητούν απάντηση. Φυσικά, ο εθελοντισμός που βρίσκεται ουσιαστικά στα χέρια των μονοπωλίων, κάθε άλλο παρά χωρίς ανταλλάγματα οργανώνεται από μηχανισμούς του κράτους, όπως οι δήμοι αλλά και τις επιχειρήσεις. Αλλωστε, ο εθελοντισμός που οργανώνει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του, οι ΜΚΟ και το μεγάλο κεφάλαιο, καμία σχέση δεν έχει με την ταξική αλληλεγγύη και την εθελοντική προσφορά και δουλειά στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που ο πλούτος που παράγεται και ανήκει αποκλειστικά στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώμματα, θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό. Αυτός ο εθελοντισμός είναι όχι μόνο χρήσιμος αλλά και βασικό συστατικό της προόδου όλης της κοινωνίας.

Ο θεσμός του εθελοντισμού σήμερα είναι η οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων κάτω από τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, η υπεράσπιση σε τελευταία ανάλυση των καπιταλιστικών κερδών. Το ιδανικό για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της, θα ήταν να οργανώσει μια «στρατιά» εθελοντών, σε καίριες θέσεις, όπως: Στις γειτονιές (σ.σ. στη λεγόμενη τοπική κοινωνία), μέσα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, στην πολιτική προστασία και - γιατί όχι - στην αστυνομία. Μόλις το 2005, η δημοτική αρχή Βύρωνα και η κυβέρνηση επιδίωξαν να θεσπίσουν το πρόγραμμα «εθελοντής αστυνομικός», όπου 150 «εθελοντές» θα αναλάμβαναν έργο αστυνομικού, περιπολώντας τις νύχτες στην πόλη. Στην Ιταλία δημιουργήθηκαν πρόσφατα τέτοια εθελοντικά σώματα με αποστολή να «ανακαλύπτουν» και να καταδίδουν μετανάστες χωρίς έγγραφα.

Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι τα μονοπώλια εξαγοράζουν συνειδήσεις με τη χρηματοδότηση και την οργάνωση εθελοντικών προγραμμάτων και οργανώσεων. Για παράδειγμα: Συνήθως οι δήμοι προσπαθούν να προσελκύσουν εθελοντές για διάφορους τομείς, να οργανώσουν εθελοντικές ομάδες παρέμβασης και στη συνέχεια να παρουσιάσουν τους καλούς χορηγούς, που μαζί με τους εθελοντές έρχονται «να συμπληρώσουν τα κρατικά κενά».

Ετσι, στο πλαίσιο του Προγράμματος Αλληλεγγύης και Συμπαράστασης Ηρακλή (ΠΡ.Α.Κ.Σ.Η.), πραγματοποιήθηκε στις 9 Απρίλη στο εργοστάσιο της τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ Ηρακλής» (σ.σ. ανήκει στη γαλλική πολυεθνική «Lafarge») στη Χαλκίδα η ετήσια εκπαίδευση των εθελοντών πυροπροστασίας από εφτά δήμους της Εύβοιας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Η εκπαίδευση έγινε από την Πυροσβεστική Υπηρεσία Χαλκίδας.

Το πρόγραμμα ΠΡ.Α.Κ.Σ.Η. της «ΑΓΕΤ Ηρακλής», προϋπολογισμού 2 εκατ, ευρώ, αναπτύχθηκε για την περιοχή της Εύβοιας μετά από τις πυρκαγιές του Αυγούστου 2007, για την υποστήριξη των πυρόπληκτων περιοχών και για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και την τοπική ανάπτυξη. Στους δήμους παραδόθηκαν οχήματα περιπολιών 4x4 με πυροσβεστικό εξοπλισμό, ενώ κατά το 2007 και 2008 καλύφθηκαν άμεσες ανάγκες, όπως προσωρινή στέγαση, ζωοτροφές, προμήθεια δομικών υλικών, αντιδιαβρωτικά έργα.

Το επόμενο βήμα της πολυεθνικής είναι η ενίσχυση περιβαλλοντικών οργανώσεων, εκπαιδευτικά προγράμματα με σχολεία, αλλά και ο μακροπρόθεσμος στόχος της στήριξης της τοπικής ανάπτυξης μέσω προγραμμάτων και πρωτοβουλιών για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της τοπικής δραστηριότητας.

Τα ανταλλάγματα της «φιλανθρωπίας» των μονοπωλίων είναι προφανή. Είναι οικονομικά και ηθικά: Μια πολυεθνική, που στέκεται απέναντι από τους εργαζόμενους, που έχει αναθέσει σειρά τομέων του εργοστασίου σε εργολάβους για να απασχολεί φθηνό, ανειδίκευτο και ανακυκλούμενο προσωπικό, που προσπαθεί να «νομιμοποιήσει» τις παραβάσεις στα ωράρια εργασίας. Μια πολυεθνική που έστειλε το 2007 σε «υποχρεωτική άδεια μέχρι νεοτέρας» 550 εργάτες και χαρακτηρίζει τα αιτήματά τους ως «αναχρονιστικά που δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Οι πολυεθνικές έχουν άμεσα οφέλη όταν είναι οργανωτές ενός «κινήματος εθελοντών» και εμφανίζονται σαν «σύμμαχοι» της τοπικής κοινωνίας και των εργαζομένων.

Το μεγάλο «χρυσωρυχείο» είναι για τις επιχειρήσεις είναι τα προγράμματα εθελοντισμού μέσα στους εργασιακούς χώρους. Να ωθήσουν δηλαδή τους εργαζόμενούς τους να συμμετέχουν στα εταιρικά εθελοντικά προγράμματα, είτε στον ελεύθερό τους χρόνο είτε στο πλαίσιο των εργασιακών ωρών. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση να κινητοποιήσει τους εργαζόμενούς της για μια δεντροφύτευση που θα βελτιώσει το προφίλ της εταιρείας.

«Σήμερα, όλο και περισσότερες εταιρείες (...) πέρα από την καθαυτή φιλανθρωπία και αναζητώντας νέους τρόπους δραστηριοποίησης, ανακαλύπτουν ότι μπορούν να επενδύσουν στρατηγικά τόσο στο χρόνο όσο και στις δεξιότητες των εργαζομένων τους», σημειώνει το περιοδικό «Επιστημονικό Μάρκετινγκ» (τεύχος Ιούνη 2007). «Μια στρατηγική Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, με κύριο άξονα την ενθάρρυνση του εθελοντισμού στο εργασιακό περιβάλλον, αποτελεί μια "χρυσή" ευκαιρία για την εταιρεία».

Οπως υπογραμμίζει το περιοδικό, για να πετύχει η στρατηγική εθελοντισμού στο εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει να πειστούν οι εργαζόμενοι, ότι η επιχείρηση, ορμώμενη κυρίως από την κουλτούρα της, λειτουργεί ως ενεργός πολίτης. Και οι συμβουλές προς τις επιχειρήσεις συνεχίζονται: «Οι εταιρείες χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα δυναμικές στην προώθηση του εθελοντισμού στον εργασιακό χώρο, αλλά και ταυτόχρονα πολύ προσεκτικές. Το θέμα δεν είναι απλό. Παρά τα πλεονεκτήματα του εθελοντισμού στο εργασιακό περιβάλλον, τόσο για την κοινωνία όσο και για τις επιχειρήσεις, η πλειονότητα των εργαζομένων είναι διστακτική να αναμιχθεί σε αυτή τη διαδικασία». Και πώς να μην είναι όταν τα αποτελέσματα της εργασίας τους τα καρπώνεται η εργοδοσία, όταν οι εργαζόμενοι κυριολεκτικά ξεζουμίζονται, όταν είναι ξεκάθαρο στους τόπους δουλειάς ποιος είναι ο εχθρός των εργαζομένων;

Εδώ ακριβώς θέλει να παρέμβει η πλουτοκρατία με τα προγράμματα εθελοντισμού και να θολώσει τα νερά. Να περάσει την ιδέα ότι «ενεργοί πολίτες» είναι και οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, άρα είναι σύμμαχοι.

Οι επίσημα καταγεγραμμένες Εθελοντικές Ομάδες στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας φτάνουν τις 287 με πάνω από 130.000 μέλη. Ενας τομέας που παρεμβαίνει σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης επιδιώκεται να στελεχωθεί σχεδόν αποκλειστικά από εθελοντές και όχι εργαζόμενους. Για να εξοικονομηθεί περισσότερο κρατικό χρήμα για λογαριασμό των μονοπωλίων και γιατί ένα εθελοντικό «κίνημα» είναι πιο εύκολο να χειραγωγηθεί και να στραφεί κατά του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Ιδιαίτερα σε κρίσιμες φάσεις. Η εργασιακή σχέση δημιουργεί - κάτω από προϋποθέσεις - ρωγμές, πιο ριζοσπαστικές, στη συνείδηση, απ' ό,τι ο εθελοντισμός. Ο εργαζόμενος διεκδικεί. Ο εθελοντής «προσφέρει» κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα. Ποιος καρπώνεται το έργο που προσφέρει ο εθελοντής - ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ίδιου - είναι «ψιλά γράμματα» για το εθελοντικό «κίνημα» που σήμερα οργανώνεται.

«Στόχος της πολιτικής προστασίας είναι η εξασφάλιση των κύριων αγαθών της ζωής και της περιουσίας των πολιτών και αυτό σηματοδοτεί την τεράστια σοβαρότητά της και την αναγκαιότητα πλήρους οργάνωσης, στελέχωσης, εξοπλισμού, συντονισμού και λειτουργίας της», τόνισε ο Δ. Στεργίου, δήμαρχος Πεντέλης και πρόεδρος του Συνδέσμου για την Προστασία και την Ανάπτυξη του Πεντελικού (ΣΠΑΠ) σε σχετική ημερίδα που έγινε τον Ιούλη.

Είναι προφανές ότι η πολιτική προστασία οργανώνεται και στελεχώνεται από εθελοντές που στο μέλλον θα κληθούν να υπερασπίσουν τη ζωή και την περιουσία των πολιτών. Οι «πολίτες» αυτοί που θα κληθούν να υπερασπιστούν οι εθελοντές, πιθανότατα να είναι οι χρηματοδότες τους, οι επιχειρήσεις, κάτω από τις υποδείξεις του κράτους και των τοπικών αρχόντων. Είναι πιθανό να αξιοποιηθούν από τους σημερινούς «εργοδότες» τους ενάντια στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που θα διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν.

Οι άνθρωποι του μόχθου, έστω και πάνω στην κάλπη, πρέπει να σκεφτούν: Θα εγκρίνουν την πολιτική που εφάρμοσαν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της δικομματικής εναλλαγής, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ή θα προκρίνουν την ανάγκη μιας διαφορετικής, φιλολαϊκής πολιτικής; Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών είναι: Ανάπτυξη με γνώμονα τις ανάγκες του εργατοϋπάλληλου, του φτωχού αγρότη, του μικρού επιχειρηματία, του νέου ζευγαριού, ή ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος, την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.

Το πραγματικό κριτήριο ψήφου έχει σχέση με τη συνειδητοποίηση των δύο ριζικά αντίθετων - από άποψη ταξικών συμφερόντων - πολιτικών, των δύο δρόμων ανάπτυξης, αυτόν των μονοπωλίων και αυτόν του λαού, που βρίσκονται συνεχώς σε οξύτατη διαπάλη ανάμεσα στην αστική τάξη και τα κόμματά της, που βρίσκεται στην εξουσία, και στην οργανωμένη πολιτική πρωτοπορία, το κόμμα της εργατικής τάξης και το οργανωμένο ταξικό κίνημα, γενικότερα το λαϊκό κίνημα. Αυτή είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και στην πολιτική.

Αυτές οι εκλογές, όπως κάθε εκλογές, έχουν τη δική τους ιδιαιτερότητα. Η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας περνά κρίση. Το κεφάλαιο απαιτεί πολιτική εξόδου από την κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για το ίδιο, γιατί η κρίση χτυπά ένα μέρος του, μικρούς καπιταλιστές, και συγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια. Επιδιώκει εφαρμογή πολιτικής για να ξεπεράσει, αν είναι δυνατό, την κρίση αλώβητο. Και απαιτεί πολιτική για φτηνή εργατική δύναμη, που σημαίνει άγρια λιτότητα στους μισθούς, παραπέρα ξεχαρβάλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, επέκταση της εμπορευματοποίησης σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Απαιτεί συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια, δηλαδή ξεκλήρισμα μικρών αγροτών. Και εκτόπιση από την αγορά των μικρών επιχειρηματιών σε όφελος των πολυκαταστημάτων και των μονοπωλιακών ομίλων. Επομένως, ετοιμάζεται θύελλα αντιλαϊκών μέτρων, με πρόσχημα τα άδεια ταμεία, τις δυσκολίες της οικονομίας.

Ας σκεφτούμε: Γιατί βιάζονται για νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις (επέκταση ελαστικής εργασίας, κι άλλο χτύπημα στην ασφάλιση, παραπέρα εμπορευματοποίηση Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, απελευθέρωση απολύσεων, κλπ.) στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας που ήδη έχουν αποφασιστεί από την ΕΕ; Γιατί μόνο έτσι γίνεται φτηνή η εργατική δύναμη και αυξάνεται η κερδοφορία του κεφαλαίου, δημιουργούνται προϋποθέσεις για ενίσχυση του ανταγωνισμού, για κέρδισμα μεγαλύτερων μεριδίων στην αγορά. Γιατί οι μικροί ΕΒΕ χτυπιούνται; Γιατί στην αγορά κυριαρχούν τα μεγαθήρια πολυκαταστήματα και τους εκτοπίζουν. Γιατί οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν εγγυημένες τιμές και σίγουρο εισόδημα; Γιατί στον τομέα τροφίμων κυριαρχούν δύο - τρία μεγάλα μονοπώλια που χτυπούν τις τιμές των παραγωγών για να βγάζουν μεγαλύτερα κέρδη. Κοινός αντίπαλος είναι τα μονοπώλια. Να γιατί το ΚΚΕ προβάλλει την αναγκαιότητα της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας αυτών των δυνάμεων, να γιατί επιμένει ότι είναι μονόδρομος το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο. Μιας συμμαχίας που στη δράση της για τα λαϊκά προβλήματα θα αποκαλύπτει τις αιτίες και τους ενόχους, θα αγωνίζεται για κατακτήσεις στο σήμερα με γραμμή σύγκρουσης, ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Αυτή την πρόταση εξουσίας έχει το ΚΚΕ και θα την επιβάλει ο λαός που θα έχει ανακαλύψει την ανεξάντλητη δύναμή του. Σ' αυτή τη μεγάλη συμμαχία χωρούν όλοι οι λαϊκοί άνθρωποι, εργάτες, αγρότες, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νεολαίοι, που μπορούν και θέλουν να βαδίσουν μαζί μας το δύσκολο μα όμορφο δρόμο του αγώνα για την αντεπίθεση, την ανατροπή των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Αυτή η συμμαχία δε θα υποχωρεί στις όποιες δυσκολίες βάζει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης.

Το ΠΑΣΟΚ όλη την προεκλογική περίοδο βγήκε με το σύνθημα των δύο δρόμων, της ΝΔ και τον δικό του, για να χειραγωγήσει λαϊκές συνειδήσεις στην αστική πολιτική. Εκλεψε συνειδητά από το ΚΚΕ το σύνθημα των δύο δρόμων, το αδειάζει από το ταξικό του περιεχόμενο, και το χρησιμοποιεί ως παγίδα εγκλωβισμού, ως ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση, στην ιδεολογική και πολιτική χειραφέτηση του λαού από την αστική πολιτική.

Παραπλανά επικίνδυνα όταν λέει ότι «συγκρουόμαστε με δύο αντιλήψεις» για την ανάπτυξη, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Ψέμα και καπήλευση του πραγματικού διλήμματος, των πραγματικών διαχωριστικών γραμμών στην καπιταλιστική κοινωνία και τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα ανάμεσα στα μονοπώλια και στο λαό. Εξαπάτηση ολκής. Οι δύο διαφορετικοί δρόμοι ανάπτυξης που λένε ότι ακολουθούν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο από δύο παράδρομους που οδηγούν στην ίδια λεωφόρο με προορισμό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Ο δρόμος ανάπτυξης που το ΚΚΕ προτείνει είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Γι' αυτό συγκρούεται με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, την πολιτική της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο δικός μας δρόμος έχει προορισμό, στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών συμφερόντων. Είναι ο δρόμος του δίκιου του εργάτη, γι' αυτό είναι ρεαλιστικός. Εργατιά, αγροτιά, μικρομεσαίοι της πόλης και της υπαίθρου έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Εχουν τη δύναμη να το επιβάλουν.

Η πλουτοκρατία έχει πει ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι και δικές της θέσεις, όπως και το ΠΑΣΟΚ έχει μιλήσει για ασφαλές επιχειρηματικό περιβάλλον, να μην ανησυχεί. Η ΝΔ είχε δυσκολίες να συνεχίσει την επιβολή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων επειδή διόγκωσε τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Γι' αυτό πήγε σε εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική με τη ΝΔ και ξέρει ταυτόχρονα την τέχνη της λαϊκής παραπλάνησης. Εχει ισχυρό μηχανισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα για να υπονομεύσει τις λαϊκές αντιστάσεις και διεκδικήσεις. Εχει στη διάθεσή του ενάντια στο λαϊκό κίνημα αποτελεσματικούς μοχλούς υπονόμευσης των αγώνων, τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, τις ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, τα πιο αποτελεσματικά αντιλαϊκά «υπουργεία». Θέλουν όμως σε ψηλά εκλογικά ποσοστά το δικομματισμό για να έχουν μια ισχυρή κυβέρνηση και αντιπολίτευση στα μέτρα τους, για να λειτουργεί χωρίς δυσκολίες το αστικό πολιτικό σύστημα, για να μην υπονομευτεί παραπέρα η δικομματική εναλλαγή.

Εχει μεγάλη σημασία και με την ψήφο να δοθεί ισχυρό μήνυμα ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσουν τα μονοπώλια. Ο λαός από την κρίση πρέπει να βγει όσο γίνεται με λιγότερες απώλειες. Η διέξοδος από την κρίση ή θα είναι σε βάρος του κεφαλαίου ή σε βάρος του λαού. Δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι υπέρ και των δύο. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν προκάλεσαν ζημιά μόνο στο λαϊκό εισόδημα, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Παιδεία και την Υγεία, που τα παραδίδουν στους καπιταλιστές και την αγορά, στην εξωτερική πολιτική, με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ΝΑΤΟ, ΕΕ. Χτύπησαν τη λαϊκή συνείδηση, προσπαθώντας να επιβάλουν την αντίληψη ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το μονόδρομό τους, αυτός των μονοπωλίων, δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση. Οτι η μόνη επιλογή είναι ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Εκβιαστικό δίλημμα υποταγής και χειραγώγησης στο κεφάλαιο. Επιχειρούν να τσακίσουν την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Τρομοκρατούν το λαό ότι τον περιμένουν συμφορές αν αντισταθεί, αν απειθαρχήσει, αν δεν υπακούσουμε στις εντολές της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ.

Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί τους ανθρώπους του μόχθου να σκεφθούν καλά. Να μη γίνουν συνένοχοι σε μια πολιτική που θα δώσει στο λαό φτώχεια, ανασφάλεια, ανεργία, εργασιακή περιπλάνηση, αβέβαιο μέλλον για τους νέους. Να σκεφτούν οι λαϊκοί άνθρωποι ότι δεν υπάρχει το «μη χειρότερα». Μπροστά μας, από τις 5 του Οκτώβρη, θα συναντήσουμε το χειρότερο ΠΑΣΟΚ που έχουμε γνωρίσει, τη χειρότερη ΝΔ. Μπορεί να αντιμάχονται για την κυβέρνηση, αλλά τους ενώνει η πολιτική που ενισχύει τα μονοπώλια στη βιομηχανία, στην αγροτική παραγωγή, στο εμπόριο, απέναντι στους εργάτες, στους φτωχούς αγρότες, στους μικρούς επιχειρηματίες, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό.

Τώρα, πάνω στην κάλπη είναι ώρα ευθύνης. Πρέπει να εκφρασθεί η δύναμη του λαού, με ενίσχυση του ΚΚΕ και με το βλέμμα στο αύριο.

Ας σκεφτούμε. Η αταλάντευτη επιθετική πολιτική στάση του ΚΚΕ σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η ακούραστη δράση του ταξικού εργατικού κινήματος και του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ για το κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα για τους μικρούς επιχειρηματίες, δυσκόλεψαν, καθυστέρησαν την εφαρμογή κάποιων αντιλαϊκών μέτρων. Το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσκολίες να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική της πλουτοκρατίας και πρέπει να τις κάνουμε τεράστιες κάνοντάς του το βίο αβίωτο.

Θυμηθείτε. Το ΚΚΕ ήταν καθημερινά στο πλευρό των εργαζομένων, επιδιώκοντας κάθε δυνατή μικρή ή μεγαλύτερη νίκη που ανακουφίζει τον εργαζόμενο και τη νεολαία.

Αν προκύψουν ανίσχυρη κυβέρνηση με ισχυρό ταυτόχρονα το ΚΚΕ, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική, αφαιρώντας στηρίγματα από την πλουτοκρατία, να δυναμώσει πραγματικά ο ίδιος ο λαός. Γι' αυτό λέμε ότι πρέπει να νιώθουν καυτή την ανάσα του. Μόνο τη δική του δύναμη φοβούνται. Και μπορεί να τους χαλάσουμε τα αντιδραστικά σχέδια. Τώρα ο λαός να χειραφετηθεί από την αστική πολιτική, να γίνει αυτοδύναμος. Να δυναμώσει τη δική του αντιπολίτευση. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ανασύνταξης του κινήματος. Οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροεπιχειρηματίες, οι άνεργοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα που ψηφίζουν ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και οι τραπεζίτες. Ψήφο στο ΚΚΕ να γίνει πιο δυνατό για να είναι πιο δυνατός ο λαός.

Το κάλεσμα σε πανστρατιά για ενίσχυση του ΚΚΕ απλώθηκε κατά την προεκλογική περίοδο σε εργαζόμενους, φτωχούς επιχειρηματίες και επαγγελματοβιοτέχνες, αγροτιά, νεολαία και γυναίκες. Στιγμιότυπο από συγκέντρωση γυναικών στον Πειραιά με ομιλήτρια την Αλ. Παπαρήγα.

Κόντρα στα στημένα «ντιμπέιτ» του αποπροσανατολισμού, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ βρέθηκε στους τόπους που χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης και συνομίλησε με τους εργαζόμενους. Στιγμιότυπο από τον ουσιαστικό διάλογο της Αλ. Παπαρήγα με τους εργατοτεχνίτες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.

Πλημμύρισε η πλατεία Αριστοτέλους από κόκκινες σημαίες και αποφασιστικά, αισιόδοξα, μαχητικά πρόσωπα στην τεράστια σε όγκο και παλμό προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη την περασμένη Δευτέρα.

Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις βρέθηκε το ΚΚΕ και κατά την προεκλογική περίοδο. Στιγμιότυπο από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στους εργάτες της «ΦΑΓΕ», στην κατάμεστη αίθουσα του εστιατορίου του εργοστασίου.

Μαζικότατη, ενθουσιώδης και με μαχητικό παλμό η προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Πεδίον του Αρεως στην Αθήνα, την περασμένη Τετάρτη.

Ιδιαίτερη η παρουσία της νεολαίας, της «γενιάς που θα κάνει τα μεγάλα θαύματα». Μετά την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ΚΝίτες και ΚΝίτισσες ανεβαίνουν στην εξέδρα πυροδοτώντας βροχή συνθημάτων.

Eurokinissi

Το ΚΚΕ δε μίλησε γενικά και αόριστα, δε μοίρασε υποσχέσεις. Οι κομμουνιστές, με συνέπεια, κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Κουβέντιασαν για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, ο οποίος μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τον αγώνα και τη συμμετοχή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Δεν καλλιέργησαν αυταπάτες και μοιρολατρία, αλλά αντίθετα παρέμειναν σταθεροί στις αρχές τους, στις αρχές υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού.

Το ΚΚΕ μαζί με το λαό της Θράκης. Οι λαϊκοί άνθρωποι, είτε χριστιανοί, είτε μουσουλμάνοι, έχουν κοινούς ταξικούς δεσμούς. Δεν πρέπει να δείχνουν εμπιστοσύνη ούτε στη ΝΔ ούτε στο ΠΑΣΟΚ. Στην περιοχή υποκινούνται εθνικιστικές και μειονοτικές διαφορές. Υπόβαθρό τους, ο αδυσώπητος μονοπωλιακός ανταγωνισμός που εκφράζεται και ανάμεσα σε κράτη και σε κυβερνήσεις. Διέξοδος, η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη για το δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού

Από κινητοποίηση στα τέλη του Ιούλη έξω από το ξενοδοχείο ATHENIA GOLDEN COASΤ στο Μαραθώνα

Ενα τέτοιο αντεργατικό τοπίο ορέγονται τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου. Τη διεύρυνση αυτού του αντεργατικού τοπίου θα βάλει από αύριο κιόλας σε εφαρμογή η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές είτε είναι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είτε είναι η ΝΔ.

Θέλουν φτηνούς, «ευέλικτους» προς εκμετάλλευση εργάτες ανά πάσα ώρα και στιγμή, όπου και για όσο οι εργοδότες τους χρειάζονται. Ηδη, χιλιάδες εργαζόμενοι σήμερα στον τουρισμό, στα ξενοδοχεία, στις ιδιωτικές εταιρείες συνολικά, ακόμα και στους δημόσιους Οργανισμούς και τα νοσοκομεία εργάζονται υπό το καθεστώς των εργολαβιών, του «δανεισμού» ή της «ενοικίασης». Η συντριπτική πλειοψηφία πληρώνεται με «ψίχουλα». Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας δεν εφαρμόζονται, καταπατούνται τα ωράρια εργασίας και ταυτόχρονα οργιάζει η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά. Χτυπιέται η συλλογική και συνδικαλιστική δράση. Οπως οι ίδιες οι «δουλεμπορικές» επιχειρήσεις διαφημίζουν μέσα από τις ιστοσελίδες τους, τα φυλλάδιά τους, η δράση τους επεκτείνεται, γιγαντώνεται και αγκαλιάζει όλο και περισσότερες ειδικότητες. Εκτός από τον καθαρισμό, οι «δουλεμπορικές» επιχειρήσεις «ανοίγουν» τις δουλειές στο ξενοδοχειακό προσωπικό, στις οικοδομικές εργασίες (π.χ., δάπεδα, ανακαινίσεις εσωτερικών χώρων, κλπ.), ηλεκτρομηχανολογικές εργασίες, κλπ. Κάνουν όλο και πιο «δελεαστικές» τις προσφορές τους προς τους «πελάτες», τόσο για τις συμφέρουσες τιμές όσο και για το «ευέλικτο» προσωπικό. Διαμορφώνουν το τοπίο της σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας.

Το πόσο τρομακτική και επικίνδυνη είναι για τα δικαιώματα των εργαζομένων αυτή η εξέλιξη επιβεβαιώνει και η πρόσφατη αποκάλυψη (τον περασμένο Ιούλη και όχι η μοναδική) που αφορά την πολυεθνική επιχείρηση «Club Med», η οποία σε ένα από τα ξενοδοχεία της στη χώρα, το «ATHENIA GOLDEN COAST» στον Μαραθώνα, προχώρησε στην απόλυση όλων των καμαριέρων (25 τον αριθμό) και τις επανέφερε στο ξενοδοχείο, με τη μορφή της «ενοικίασης», μέσω της εταιρείας «ISS»! Μάλιστα, αυτήν την αποκάλυψη έκανε η διευθύντρια ανθρωπίνου δυναμικού της «Club Med» στην Ελλάδα, η οποία ευθαρσώς και χωρίς κανένα δισταγμό δήλωσε ανοιχτά ότι αυτή η απόφαση πάρθηκε για τη μείωση των «λειτουργικών εξόδων» (!) ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες κρίσης. Οι εργαζόμενες αυτές εργάζονταν με την ειδικότητα των καθαριστριών και όχι των καμαριέρων, αμείβονταν με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και όχι την κλαδική και βρίσκονταν κυριολεκτικά «στον αέρα», αφού σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλιζόταν ότι θα έχουν δουλειά και του χρόνου, αφού πλέον δεν αποτελούσαν προσωπικό του ξενοδοχείου. Εχει αξία να δούμε στην πράξη τι σημαίνει για τα δικαιώματα αυτών των εργαζομένων αυτή η εξέλιξη.

Για παράδειγμα, μια καμαριέρα με 8 χρόνια προϋπηρεσία στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο (πραγματικό παράδειγμα) σύμφωνα με την ισχύουσα κλαδική σύμβαση πρέπει να πληρώνεται ως εξής:

1) Μεικτός Μισθός Καμαριέρας: Β' εξάμηνο 2009: 909,57 ευρώ. Προϋπηρεσία 8 ετών: 43,92 ευρώ. Οικογενειακό επίδομα 10%: 95,35 ευρώ. Επίδομα εποχικής απασχόλησης 10%: 95,35 ευρώ. Επίδομα ανθυγιεινό καμαριέρας 5%: 45,48 ευρώ. Σύνολο μεικτού μισθού: 1.189, 67 ευρώ. Προσαύξηση για κάθε αργία (Κυριακή): 42,83 ευρώ.

Καθαρός μισθός (δίχως καμία προσαύξηση): 910,69 ευρώ.

2) Μεικτός μισθός ανειδίκευτης εργάτριας, παντρεμένης, με δυο τριετίες (αν και εφόσον στην προκειμένη περίπτωση αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία):

Από 1/5/2009: 980,00 ευρώ. Καθαρός μισθός: 793,31 ευρώ.

Ετσι, λοιπόν, η καμαριέρα που έγινε ανειδίκευτη εργάτρια με βάση τη σύμβαση και τα όσα ισχύουν δε δικαιούται:

• Επίδομα εποχικής απασχόλησης 10%.
• Επίδομα ανθυγιεινό των καμαριέρων 5%.
• Φαγητό ή επίδομα τροφής 10% (αν η επιχείρηση αρνείται να το παράσχει).
• Επίδομα τουριστικής εκπαίδευσης 10%.
• Επαναπρόσληψη με αίτηση της καμαριέρας για την επόμενη περίοδο.
• Ασφάλιση στο ΤΑΠΙΤ (Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα) που παρέχει εφάπαξ βοήθημα μετά από 20 χρόνια στο επάγγελμα ή στη σύνταξη.
• Δύο συνεχόμενα ρεπό την εβδομάδα, κλπ.

Οι εργαζόμενες βλέπουν ακόμα και αυτόν το μισθό τους που προβλέπεται από τη ΣΣΕ (για τις οποίες η συμβιβασμένη Ομοσπονδία του κλάδου έχει φροντίσει όλα αυτά τα χρόνια, «αναίμακτα» για την εργοδοσία, να τις κλείνει μέσω ΟΜΕΔ) να πέφτει κατακόρυφα. Χάνουν το δικαίωμα να κάνουν αίτηση επαναπρόσληψης τον επόμενο χρόνο (πρόκειται για εποχική επιχείρηση), όπως ο νόμος προβλέπει και όπως ο εργοδότης υποχρεούται να τις επαναπροσλάβει το αργότερο μέχρι τις 10 Ιούνη. Χάνουν το εφάπαξ τους και ό,τι είχαν εισφέρει μέχρι σήμερα αφού πλέον δεν ασφαλίζονται στο ΤΑΠΙΤ.

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ που νομιμοποίησαν το σύγχρονο «δουλεμπόριο» (Ν. 2956/2001), όσο και η κυβέρνηση της ΝΔ που μια χαρά το εφαρμόζει - μάλιστα το καλοκαίρι η υφυπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης της ΝΔ Σ. Καλαντζάκου δήλωσε ότι το υπουργείο εξετάζει νομοθετική παρέμβαση για τη λειτουργία αυτών των εταιρειών και με πρόσχημα την «προστασία» των εργαζομένων - στόχο είχαν και έχουν τη γρηγορότερη ανατροπή των όποιων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η γενίκευση της δράσης αυτών των εταιρειών, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, θα προωθήσουν πιο αποτελεσματικά, πιο γρήγορα, την επιδίωξη του κεφαλαίου για προστασία και αύξηση των κερδών τους.

Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από το χτύπημα των κλαδικών συμβάσεων, το χτύπημα της σταθερής και μόνιμης εργασίας, αφού αυτοί οι εργαζόμενοι «περιφέρονται» από επιχείρηση σε επιχείρηση. Αλλωστε, όπως και ίδιος ο νόμος ορίζει ειδικά για τις Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης - προστατεύοντας τόσο τον έμμεσο εργοδότη, όσο όμως και την ύπαρξη και δράση του άμεσου - «η διάρκεια της απασχόλησης του μισθωτού από τον έμμεσο εργοδότη δεν επιτρέπεται να είναι μεγαλύτερη από 8 μήνες. Επιτρέπεται η έγγραφη ανανέωση για τον ίδιο έμμεσο εργοδότη με την προϋπόθεση ότι η συνολική διάρκεια της ανανέωσης δε θα υπερβαίνει τους 8 μήνες χωρίς να επέρχεται μετατροπή της υπάρχουσας σύμβασης εργασίας σε σύμβαση αορίστου χρόνου».

Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες, στις εταιρείες προσωρινής απασχόλησης και στις κάθε είδους τέτοιες «δουλεμπορικές επιχειρήσεις» αντικαθιστούν σταθερές θέσεις εργασίας. Οι επιχειρήσεις μειώνουν κατακόρυφα το «εργατικό κόστος», αφού χρησιμοποιούν όποτε θέλουν και για όσο θέλουν εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι χιλιάδες καθαρίστριες που απασχολούνται είτε σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, είτε σε δημόσιες με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις εργολαβίες στα νοσοκομεία. Γυναίκες δουλεύουν στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί και χωρίς κανένα δικαίωμα για να θησαυρίζουν οι διάφοροι εργολάβοι, από τη μια, και να προστατεύουν τα κέρδη τους ή να μειώνουν το κόστος τους οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται, από την άλλη.

Καίριο είναι το χτύπημα στη συλλογική δράση των εργαζομένων καθώς το καθεστώς ομηρίας εμποδίζει αυτούς τους χιλιάδες εργαζόμενους να συνδικαλιστούν, να διεκδικήσουν στοιχειώδη δικαιώματα, «αφού σήμερα είναι, αύριο δεν είναι». Αδυνατίζει έτσι η συντονισμένη, η συλλογική δράση και διεκδίκηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις αποκαλύφθηκε η υπόθεση οι καμαριέρες στο ξενοδοχείο της «Club Med» δέχτηκαν πιέσεις και απειλές για να μη διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Η ύπαρξη, νομιμοποίηση και λειτουργία αυτών των εταιρειών αποτελεί ακόμα έναν τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο επιχειρεί να υπερασπίσει και να προωθήσει τα συμφέροντά του σε βάρος της εργατικής τάξης. Μόλις πριν λίγους μήνες άλλωστε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερψήφισε και σχετική οδηγία (με τις ψήφους των ευρωβουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) που θεσμοθετεί, νομιμοποιεί και αναγνωρίζει τις «δουλεμπορικές» εταιρείες υπό τον τίτλο «Εταιρείες Προσωπικής Απασχόλησης» και απαιτεί από τα κράτη - μέλη να απαγορεύουν κάθε εμπόδιο στη σύσταση και δράση τους.

Από διαδήλωση του ΚΚΕ ενάντια στο «Ευρωσύνταγμα» και την ΕΕ

Χαρακτηριστικές που κραυγάζουν για την κοινή πολιτική τους είναι αποφάσεις που πέρασαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και φέρουν την ψήφο τους, σχετικά με καίρια ζητήματα που αφορούν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το χτύπημα του λαϊκού κινήματος, το φακέλωμα και την παρακολούθηση, με καταστρατήγηση βασικών ελευθεριών και θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως και με τις προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας και ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό.

«Ευελιξία» στη δουλειά, στους μισθούς, στα δικαιώματα, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, οδηγία Μπολκενστάιν, οδηγία για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, σύμφωνο για τη μετανάστευση, «Εκσυγχρονισμός της Εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα» ή αλλιώς «Πράσινη Βίβλος» για το Εργατικό Δίκαιο, παρακολούθηση και διατήρηση ηλεκτρονικών δεδομένων, συλλογή, αποθήκευση και καταχώρηση βιομετρικών δεδομένων, απόφαση πλαίσιο περί «τρομοκρατίας», Συνθήκη του Προυμ, Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης, Σένγκεν ΙΙ... είναι μερικά μόνο από τα κοινά «επιτεύγματα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία συνυπέγραψαν Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και Σοσιαλιστές, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτοί είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να πείσουν ότι διασφαλίζουν τις θέσεις εργασίας, καταπολεμούν την ανεργία, διασφαλίζουν δικαιώματα και ελευθερίες. Πλασάρουν την Ενωση του κεφαλαίου ως θεματοφύλακα αξιών και είναι αυτοί που δίνουν πάγια το «πράσινο φως» σε αποφάσεις που επιχειρούν να γονατίσουν τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους. Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με τα μέτρα που στήριξαν και προώθησαν οι ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Ξεκινάμε από την «ευελφάλεια» ή flexicurity, έναν όρο που επινοήθηκε για να ακυρώσει τα εργασιακά δικαιώματα, συνδυάζοντας δήθεν την «ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και την ασφάλεια». Στην πραγματικότητα, απελευθερώνει τις ομαδικές απολύσεις, προωθεί τη διά βίου μάθηση - μισοειδίκευση και μισοκατάρτιση του εργατικού δυναμικού - με το κόστος να επιβαρύνει τους εργαζόμενους, με περικοπή των κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων, ασφαλιστικών, συνταξιοδοτικών.

Οδηγία Μπολκενστάιν, υποτίθεται ότι αναμορφώθηκε «σε έναν ιστορικό συμβιβασμό, ΕΛΚ, Σοσιαλιστών και ευρωπαϊκών συνδικάτων» (δηλαδή των κομμάτων του κεφαλαίου, των οπορτουνιστών και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών) και τελικά παρέμεινε σταθερή στο αντιδραστικό της περιεχόμενο, που εισάγει νέους όρους δουλεμπορίου και κατάργηση των εργασιακών κατακτήσεων, αλλά και των δικαιωμάτων των καταναλωτών.

Το «μέλλον των συστημάτων κοινωνικής Ασφάλισης και συνταξιοδότησης στην ΕΕ». Μία έκθεση που έδωσε δημοκρατική επίφαση, μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο για την κατεδάφιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης με το πρόσχημα της «γήρανσης του πληθυσμού».

«Διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη σύμφωνη γνώμη ΕΛΚ και Σοσιαλιστών, δέχεται την οδηγία περί οργάνωσης του χρόνου εργασίας, που νομιμοποιεί το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», δίνοντας τη δυνατότητα στο κεφάλαιο για μεγαλύτερο χρόνο να κερδίζει από την εναλλαγή περιόδων εργασιακής υπεραπασχόλησης και υποαπασχόλησης.

Μεταναστευτική πολιτική. Η ΕΕ με τις αποφάσεις για την «μπλε κάρτα» και την ενιαία άδεια διαμονής και εργασίας, προβλέπει ότι μόνο οι μετανάστες που έχουν εξασφαλίσει εκ των προτέρων συμβόλαιο εργασίας θα μπορούν να εισέρχονται στις χώρες της ΕΕ, ενώ επιτρέπεται και η επιλογή βάσει προσόντων, αποκλείοντας τους αιτούντες άσυλο, προωθώντας - στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση - την πολιτική της ΕΕ για φτηνό εργατικό δυναμικό, δέσμιο της εργοδοσίας. Αυτοί που δεν έχουν άδεια θα είναι δυνατόν να φυλακιστούν έως και 18 μήνες, ενώ μετά την απέλασή τους απαγορεύεται η είσοδος στην ΕΕ για πέντε χρόνια, ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες στην εργοδοσία, για περαιτέρω εκβιασμό και εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών, που και σήμερα ζουν σε συνθήκες σκλαβιάς.

Ιδιαίτερο έργο έχουν να επιδείξουν Σοσιαλιστές και ΕΛΚ (οι ομάδες όπου ανήκουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και στα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Συνθήκη του Προυμ, παρακολούθηση ηλεκτρονικών δεδομένων, προστασία προσωπικών δεδομένων, απόφαση - πλαίσιο για την «τρομοκρατία», δημιουργούν ηλεκτρονικές βάσεις παρακολούθησης και φακελώνουν τους λαούς των χωρών της ΕΕ. Προβλέπουν αποθήκευση σε ό,τι αφορά τα πλήρη βιομετρικά δεδομένα όπως το DNA, τα δακτυλικά αποτυπώματα. Παρακολουθούνται ακόμα και οι αριθμοί κυκλοφορίας των αυτοκινήτων ατόμων που έχουν καταδικαστεί σε ποινικές υποθέσεις, αλλά και εκείνων που για απροσδιόριστους λόγους θεωρούνται «ύποπτοι». Σε μια τέτοια βάση δεδομένων θα έχουν άμεση και ελεύθερη πρόσβαση οι διωκτικές αρχές των κρατών - μελών της ΕΕ. Επιτρέπουν την παρακολούθηση, αποθήκευση και αξιοποίηση κατά το δοκούν τηλεπικοινωνιών και δεδομένων του διαδικτύου. Με τη νέα ορολογία της «βίαιης ριζοσπαστικοποίησης» με αιχμή τις «ακραίες ιδεολογίες», ποινικοποιείται με αυθαίρετο τρόπο κάθε έκφραση, γνώμη, άποψη, ιδεολογική αντίληψη που αμφισβητεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Σε αυτό το πλαίσιο, έγκλημα είναι και η «παρακίνηση σε τρομοκρατικά εγκλήματα», η «στρατολόγηση τρομοκρατών και η εκπαίδευσή τους» μέσω διαδικτύου, επιτρέποντας στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να απαγορεύουν και να τιμωρούν τη διακίνηση ιδεών, με πρόσχημα ότι υποθάλπουν ή παρακινούν «τρομοκρατικές» πράξεις.

Φυσικά και δεν πρέπει να παραβλέψουμε το Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης, επίσης «όργανο στον αντιτρομοκρατικό αγώνα», με τα 32 «εγκλήματα», που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα «αξιόποινων» πράξεων, περιλαμβάνοντας και «εγκλήματα σκέψης» (καθώς μετά την απόφαση περί δημόσιας διατύπωσης θέσεων περί ολοκαυτώματος, τίθενται κανόνες και απαγορεύσεις τόσο στη σκέψη, όσο και στη δημόσια έκφραση), «εγκλήματα» πολιτικού χαρακτήρα και επιτάσσει την έκδοση του υπηκόου κράτους - μέλους έστω και αν το «αδίκημα» δεν υφίσταται στη νομοθεσία του εν λόγω κράτους.

Την ίδια στιγμή ενισχύονται και ισχυροποιούνται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της ΕΕ, όπως είναι η FRONTEX, η EUROPOL, αλλά και η EUROJUST, ώστε η ΕΕ να έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης επιβολής των επιλογών της.

Αντικομμουνιστική Υστερία. Ξεκίνησε το 2006 από το Συμβούλιο της Ευρώπης με το «Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο», συνεχίστηκε με τη «Διακήρυξη της Πράγας», το 2008 και τη διοργάνωση ημερίδας από την Τσέχικη Προεδρεία το 2009, φτάνοντας στην έγκριση της έκθεσης περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού» από το Ευρωκοινοβούλιο τον ίδιο χρόνο και την ενσωμάτωσή της στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ επιχειρεί να πλαστογραφήσει την Ιστορία, αξιοποιώντας την για τη θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων, συκοφαντώντας το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα, κάνοντας λόγο για «εγκλήματα που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα» στοχεύοντας στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων, σε μία χρονική συγκυρία όπου οι λαοί καλούνται να πληρώσουν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.

Σε όλο αυτό το αντιδραστικό - αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που στήριξαν τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μόνο το ΚΚΕ στάθηκε με σταθερότητα και συνέπεια αντίθετο. Είχε έγκαιρα ήδη προειδοποιήσει και ενημερώσει, από την ψήφιση της πρώτης θεμελιακής Συνθήκης του Μάαστριχτ (που ήταν το μόνο που την καταψήφισε) για την επίθεση του κεφαλαίου και κάλεσε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε απειθαρχία και ανυπακοή, στον αντίποδα αυτής της πολιτικής. Κάλεσε και καλεί σε αντεπίθεση για να ανοίξει, με τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, ο δρόμος για να διεκδικήσει ο λαός τη δική του εξουσία, κόντρα στα μονοπώλια.