Eurokinissi

Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί που εντάχθηκαν στους δήμους ακριβοπληρώνονταιαπό τους γονείς

Στον τομέα της Εργασίας των γυναικών η ΤΑ μέσω των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και των Τοπικών Πρωτοβουλιών Ανάπτυξης προωθεί τη μερική ανασφάλιστη απασχόληση. Το 30% των εργαζομένων στην ΤΑ εργάζεται με ασταθή απασχόληση. Για τη «θεραπεία» της ανεργίας προβάλλονται τα πρόχειρα σεμινάρια επιμόρφωσης των γυναικών, οι επιδοτήσεις, οι ψευτοκαταρτίσεις.

Οι ανάγκες στην Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, καλύπτονται με «μπαλώματα» απαλλάσσοντας το κράτος από τις ευθύνες του και φορτώνοντας τους δημότες με φορολογία μέσω των δημοτικών τελών (ΔΕΗ). Η ΤΑ στηρίζει την εμπορευματοποίηση της Υγείας, ιδίως της πρωτοβάθμιας, τορπιλίζοντας τον ενιαίο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της.

Στην αρμοδιότητα της ΤΑ έχουν μεταφερθεί τομείς φροντίδας του παιδιού, των ηλικιωμένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Μια φροντίδα που έχει υποβαθμιστεί, καθώς δε χρησιμοποιείται συνήθως εξειδικευμένο προσωπικό ή το προσωπικό είναι ελάχιστο για να καλύψει τις ανάγκες. Η υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών είναι ορατή στη λειτουργία των βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, όπου οι γονείς αναγκάζονται να πληρώνουν τροφεία.

Αλλά ας δούμε πώς εφαρμόζονται οι πολιτικές αυτές σε βάρος των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας μας. Αρχίζουμε, μιλώντας με την πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Τρικάλων, Ντίνα Τσούβα...

-- «Στο νομό Τρικάλων, μας λέει, και σε επίπεδο Δήμων και σε επίπεδο Νομαρχίας, εφαρμόστηκαν πολιτικές που ήταν εις βάρος της λαϊκής οικογένειας, πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και προώθησης της μερικής απασχόλησης. Εβαλαν πλάτη για μια πιο αντιδραστική πορεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ψηφίστηκαν και προωθήθηκαν όλες οι αντιλαϊκές επιλογές των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει μετατραπεί σε μηχανισμό χειραγώγησης, ρουσφετιού και διαφθοράς συνείδησης. Περνούν μέσα απ' αυτή η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η ανταποδοτικότητα σε όποιες υπηρεσίες προσφέρει. Με την εφαρμογή των "Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης" και των "Τοπικών Πρωτοβουλιών Απασχόλησης" καθιερώθηκε στους Δήμους μερική απασχόληση, κυρίως των γυναικών».

«Στο Δήμο Τρικκαίων για παράδειγμα, στη Δημοτική Επιχείρηση Κοινωνικής Μέριμνας Τρικάλων (ΔΕΚΟΜΕΤ), απασχολούνται εννέα γυναίκες. Οι τέσσερις με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, οι τρεις με σύμβαση ορισμένου χρόνου και δυο με σύμβαση έργου. Με μερική απασχόληση επίσης εργάζονται οι εργαζόμενες στα ΚΕΠ, στο πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι" κλπ, στην πλειοψηφία», τονίζει η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Τρικάλων.

«Η ΔΕΚΟΜΕΤ δε, εφαρμόζει δυο προγράμματα: Στο Μέτρο 3,1 και το Μέτρο 5,2 που παρέχουν κοινωνικές υποστηρικτικές υπηρεσίες με Συμβουλευτικό Κέντρο για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και απευθύνονται σε άτομα με αναπηρίες, μονογονεϊκές οικογένειες, κακοποιημένες γυναίκες, παλιννοστούντες ομογενείς - αλλοδαπούς, άστεγους κλπ. και παράλληλα με πρόγραμμα Τοπικών Πρωτοβουλιών Απασχόλησης περιλαμβάνεται ιατροκοινωνικό κέντρο για Τσιγγάνους. Το κέντρο αυτό, ενταγμένο στις Τοπικές Πρωτοβουλίες συγχρηματοδοτείται κατά 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και κατά 25% από το υπουργείο Υγείας - Πρόνοιας και έχει ημερομηνία λήξης.

Αντί να διεκδικήσει ο Δήμος και η Νομαρχία ενίσχυση και διεύρυνση των δημόσιων δωρεάν παροχών μέσα από αναβαθμισμένες υπηρεσίες, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αναλαμβάνει "Κοινωνική φροντίδα" παραβλέποντας το ότι όλα αυτά τα προβλήματα που απασχολούν αυτές τις ομάδες έχουν κοινωνικές αιτίες και ότι μόνο με την ανατροπή αυτών των αιτιών που τις προκαλούν μπορούν ριζικά να αντιμετωπιστούν. Οι Δήμοι λοιπόν, που εφαρμόζουν αυτά τα προγράμματα "χρυσώνουν το χάπι" του καπιταλισμού, προσπαθούν να γιατρέψουν βαθιές, ανοιχτές κοινωνικές πληγές με "βάμμα ιωδίου"».

«Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί που εντάχθηκαν στους δήμους πραγματικά ακριβοπληρώνονται από τους γονείς. Εκατό πενήντα ευρώ το μήνα πληρώνει ο κηδεμόνας για να στείλει το παιδί του στο βρεφονηπιακό σταθμό. Οσο για τους εργαζόμενους: δεκαεφτά θέσεις μερικής απασχόλησης δόθηκαν το τελευταίο διάστημα. Και παράλληλα λειτουργούν στο πλαίσιο της ΔΕΚΑ: ΚΑΠΗ, ΚΗΦΗ (Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων) ΚΔΑΠ, ΚΔΑΠ ΜΕΑ «ΗΦΑΙΣΤΟΣ», "Βοήθεια στο σπίτι" κλπ, αντικαθιστώντας τη δημόσια δωρεάν πρόνοια με ό,τι συνέπειες μπορεί να επιφέρει αυτό στη γυναίκα του νομού μας», επισημαίνει η Ντίνα Τσούβα.

«Στο ζήτημα της απασχόλησης: Σε επίπεδο νομού εφαρμόζεται το Μέτρο 5,3 - πρόγραμμα που απευθύνεται σε γυναίκες με τίτλο "Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Παρέμβασης υπέρ των γυναικών" (ΘΕΣΙΣ ΝΕΤ) στο οποίο συμμετέχουν πολλοί φορείς της Θεσσαλίας. Στο Νομό Τρικάλων απευθύνονται σε 102 γυναίκες όπως διαφημίζεται και προβάλουν τη "γυναικεία επιχειρηματικότητα".

Ετσι πιστεύουν ότι θα λυθεί το πρόβλημα της γυναικείας ανεργίας και θα έρθει η ανάπτυξη του νομού. Σε μια περιοχή όπως τα Τρίκαλα, καθαρά αγροτική και με δεκάδες καταστήματα υπερχρεωμένα να κλείνουν κάθε μέρα, το να δίνεις ελπίδες να ανοίξει μια γυναίκα επιχείρηση φαίνεται υποκριτικό και ανεδαφικό. Αλλωστε οι τρεις γυναικείοι συνεταιρισμοί που τόσο προβλήθηκαν στο νομό μας, έγιναν δυο. Ο ένας, του Μεγαλοχωρίου, διαλύθηκε χρεοκοπημένος και τα άτομα που τον έστησαν ή εγκατέλειψαν ή ασχολούνται ατομικά (υπάρχει και σχετική παρέμβαση για το συνεταιρισμό αυτό από την Μαρία Ζώη στο 9ο Συνέδριο της ΟΓΕ).

Στο πρόγραμμα επίσης "Τοπικές Πρωτοβουλίες Απασχόλησης" υπόσχονται 123 ωφελούμενους, κατανεμημένους ως εξής: Νέες θέσεις εργασίας 35 άτομα, STAGE 60 άτομα, νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες 28 άτομα. Ολα αυτά τα προγράμματα είναι προγράμματα απασχόλησης, χωρίς σταθερή και μόνιμη εργασία.

Στον τομέα της Παιδείας όλοι οι δήμοι εμπλέκονται στη λειτουργία των σχολείων (κτίρια, λειτουργικά έξοδα) και των ολοήμερων. Ο Δήμος Τρικκαίων μάλιστα, σε συνεργασία με τη ΔΕΚΑ και τη Β/βάθμια Εκπαίδευση Νομού Τρικάλων παραχώρησε σε πολυεθνική, τη CISCO WETWORKING ACADEMY, δημόσιο σχολείο για να προωθήσει η εταιρία τα προγράμματά της. Χρηματοδοτούσε τη λειτουργία Σχολείου Δεύτερης ευκαιρίας και ΚΕΚ μακριά από τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και δημιουργώντας ευέλικτο προσωπικό με ωρομίσθιους και αναπληρωτές».

-- Ευελιξία και ανασφάλεια λοιπόν...

-- «Είναι υποκρισία από την πλευρά της Νομαρχίας και των δήμων να υποστηρίζουν ότι ενδιαφέρονται για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων. Υλοποιούν την πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων, μια πολιτική που είναι εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Τα προβλήματα των γυναικών της φτωχής αγροτιάς των αυτοαπασχολούμενων και των εργαζομένων του νομού δε λύνονται ούτε με σεμινάρια ούτε με βραχυπρόθεσμα προγράμματα. Χρειάζονται μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Σταθερή και μόνιμη δουλιά με πλήρη δικαιώματα. Οχι ευκαιρίες ούτε απασχόληση χωρίς σύνταξη. Δωρεάν κρατικούς σύγχρονους βρεφονηπιακούς σταθμούς και δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών και των νηπίων. Ολοκληρωμένο δίκτυο κοινωνικών εγκαταστάσεων για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα της τρίτης ηλικίας, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ώστε να βελτιωθεί η ζωή της γυναίκας, να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος της, αφού με τα σημερινά δεδομένα το μεγαλύτερο μέρος όλων των βαρών πέφτει στις πλάτες τους».

-- Πώς μπορούν να πιέσουν οι γυναίκες ψηφοφόροι;

-- «Η γυναίκα του Νομού Τρικάλων πρέπει να ενισχύσει είτε ως υποψήφια, είτε ως ψηφοφόρος τα ψηφοδέλτια αγωνιστικών διεκδικήσεων συνδυασμών που θα παλεύουν μαζί με τους εργαζόμενους για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής και σε επίπεδο τοπικό και σε γενικότερο εθνικό».

Η γυναίκα χρησιμοποιείται στο όνομα της ισότητας για να στηριχτεί και να διευρυνθεί η εκμετάλλευση όλης της εργατικής τάξης

Μ' αυτό το πρόγραμμα ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα τις λεγόμενες «θετικές δράσεις» για την ισότητα, που περιλαμβάνουν, βασικά, την επιμόρφωση των γυναικών και τα κίνητρα στις επιχειρήσεις που θα προωθούν σε διευθυντικές θέσεις τις εργαζόμενες γυναίκες (!). Γνωστές προτάσεις και εξαγγελίες των κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τώρα, θα σκεφτήκατε. Ετσι είναι, αλλά μας ξένισε λίγο το τελευταίο, «η προώθηση σε διευθυντικές θέσεις γυναικών». Οχι γιατί το ζήτημα της επαγγελματικής εξέλιξης δεν πρέπει να απασχολεί τις εργαζόμενες γυναίκες, αλλά γιατί ξέρουμε ότι τα καυτά προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών είναι άλλα. Και γιατί δε μας ενδιαφέρουν οι γυναίκες που ανήκουν ή υπερασπίζονται την αστική τάξη.

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών συνθλίβονται από την ανεργία και την υποαπασχόληση, την έλλειψη στήριξης από το κράτος για τις υποχρεώσεις που έχουν και από το τρεχαλητό για να τα προφτάσουν όλα, αφού, ουσιαστικά, οι «αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν κοινωνικές παροχές» είναι ανύπαρκτες. Δεν είναι το κέρδισμα των διευθυντικών θέσεων στις επιχειρήσεις αυτό που απασχολεί τις συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών σήμερα.

Βέβαια, διαβάζοντας παρακάτω τις εξαγγελίες του υπουργείου, καταλάβαμε. Ο υπουργός Εσωτερικών ήταν σαφέστατος, όσον αφορά στο στόχο αυτών των εξαγγελθέντων προγραμμάτων. «Η ισότιμη συμμετοχή της γυναίκας στην κοινωνία, πέρα από δικαίωμα, είναι και μοχλός για την κοινωνική συμμετοχή της χώρας μας, την ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα».

Εδώ λοιπόν είναι το ζουμί, στις λέξεις ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, λέξεις στρατηγικής σημασίας για τον καπιταλισμό και τα στηρίγματά του.

Μήπως θα βρουν δουλιά οι άνεργες; Μήπως θα κερδίσουν κοινωνικές παροχές γι' αυτές και τις οικογένειές τους;

Το αντίθετο γίνεται. Η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα είναι ωφέλιμη μόνο γι' αυτούς που έχουν τα μέσα παραγωγής, που, όπως είναι φυσικό, επιδιώκουν τα κέρδη τους και όχι την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών για τους εργαζόμενους.

Οσο αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας στον καπιταλισμό, τόσο αυξάνεται η ανεργία, η υποαπασχόληση και η φτώχεια. Οταν η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας υπηρετεί τα καπιταλιστικά κέρδη, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ζουν σύμφωνα με όσα παράγουν και προσφέρουν.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να δημιουργούνται αυταπάτες σε κανέναν και σε καμιά.

Για άλλη μια φορά, ο στόχος της ισότητας γίνεται μοχλός στήριξης και χρηματοδότησης του κεφαλαίου. Για άλλη μια φορά, η γυναίκα χρησιμοποιείται για να στηριχτεί και να διευρυνθεί η εκμετάλλευση όλης της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων.

Γι' αυτό πρέπει να απαντήσουμε και να ξεσκεπάσουμε την υποκρισία τους.

Οι λεγόμενες θετικές δράσεις είναι αρνητικότατες, γιατί μέσα από τέτοιους προσανατολισμούς αθωώνεται το κοινωνικό σύστημα που συντηρεί την υπερεκμετάλλευση και διπλή καταπίεση της γυναίκας.

Οσες κατακτήσεις υπέρ των γυναικών μπόρεσε να αποσπάσει το εργατικό και γυναικείο κίνημα, ή έχουν αφαιρεθεί ή έχουν κουτσουρευτεί. Για παράδειγμα, η πενταετής διαφορά στη συνταξιοδότηση των δύο φύλων καταργήθηκε, χωρίς να υπολογιστούν οι βιολογικές διαφορές και η ανισοτιμία στην κοινωνία που έχουν τα δύο φύλα, η συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών στην οικογένεια, αλλά και το γεγονός ότι ζούμε σ' ένα κοινωνικό σύστημα στηριγμένο στην ταξική ανισότητα και την εκμετάλλευση του ανθρώπου.

Καταργήθηκε, χωρίς να υπολογιστεί το γεγονός ότι, όπου προτιμούνται στη δουλιά οι γυναίκες, προτιμούνται, κατά κύριο λόγο, για να ρίξουν οι επιχειρηματίες την τιμή που αγοράζουν την εργατική δύναμη. Προτιμούνται σε δουλιές χωρίς προοπτική, αβέβαιες, κακοπληρωμένες, μόνο και μόνο για την πλασματική μείωση της ανεργίας και για την αποκόμιση περισσότερων κερδών για την εργοδοσία.

Να πούμε ακόμη ότι η επιμόρφωση των γυναικών είναι κυρίως σε επαγγέλματα με γυναικεία στερεότυπα, κι ας ισχυρίζονται κάποιοι το αντίθετο. Είναι στον τομέα των κοινωνικών παροχών και κοινωνικών υπηρεσιών. Θέλουν να δημιουργήσουν θέσεις μερικής απασχόλησης ή «πληρωμένες» θέσεις εθελοντικής δουλιάς. Θέλουν να δημιουργήσουν θέσεις υπηρεσιών για τους υπερήλικες, τις μονογονεϊκές οικογένειες, για τους ανάπηρους. Θέσεις κοντά στο σπίτι ή μέσα στο σπίτι, στη γειτονιά, θέσεις που αναπαράγουν μια σειρά προκαταλήψεις και λαθεμένες αντιλήψεις πως η γυναίκα πρέπει να ασχολείται με ό,τι έχει σχέση με την περιποίηση άλλων ανθρώπων, το μαγείρεμα και το πλύσιμο. Θέσεις, που αναπαράγουν τον καταμερισμό που έχει η γυναίκα μέσα στο σπίτι.

Αρνούμαστε αυτήν τη λογική και πρακτική, απαιτούμε δικαιώματα. Το ΚΚΕ έχει προτείνει συγκεκριμένες προτάσεις για όλα τα ζητήματα, για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων των άνεργων γυναικών και των αντρών, για τα ζητήματα Παιδείας, για τις απαιτήσεις που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι, όλη η εργατική οικογένεια.

Γιατί υπάρχει πλούτος που καρπώνεται η αστική τάξη και τον κρύβουν επιμελώς. Αυτόν τον πλούτο πρέπει να διεκδικήσουμε γυναίκες και άντρες μέσα από το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.

Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τα οξυμένα προβλήματά τους, πρέπει και μπορούν να συνειδητοποιήσουν τα συμφέροντά τους. Να γυρίσουν την πλάτη και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ και σε όσους άλλους δημιουργούν ψευδαισθήσεις για τις δυνατότητες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει και ανθρώπινος. Να ενισχύσουν αποφασιστικά το κόμμα που τις στηρίζει, το ΚΚΕ. Να κατανοήσουν ότι η γυναικεία ισοτιμία είναι ρεαλιστική και πραγματοποιήσιμη μόνο σε συνθήκες όπου παύει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα.

Τότε και μόνο θα μπουν οι βάσεις για την ισοτιμία των δύο φύλων. Μέχρι τότε, χρειάζεται να αναπτυχθεί ολοκληρωμένος πολιτικός αγώνας, αλλαγή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, μέσα από στόχους αντιιμπεριαλιστικούς - αντιμονοπωλιακούς που θα δυναμώσουν το λαϊκό κίνημα. Αγώνας δύσκολος, αλλά μοναδικός, όμορφος και χωρίς αυταπάτες. Και πρέπει να αξιοποιήσουν όλες τις ευκαιρίες σ' αυτήν την κατεύθυνση. Και την ψήφο τους. Στις τοπικές εκλογές, για όλους τους παραπάνω λόγους, πρέπει να καταδικάσουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενισχύοντας αποφασιστικά τους συνδυασμούς που υποστηρίζει το ΚΚΕ με τις άλλες συνεργαζόμενες δυνάμεις, το ΔΗΚΚΙ, την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, την Κομμουνιστική Ανανέωση. Θα συμβάλουν έτσι και στο να δυσκολεύεται η αντιλαϊκή πολιτική στην εφαρμογή της, αλλά και στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος του αγώνα και των λαϊκών συμφερόντων.