CERN |
Για τους αναγνώστες στους οποίους η ιδέα της αντιύλης δεν κάνει φοβερή εντύπωση, αξίζει να αναφερθεί ότι όχι τυχαία η αντιύλη είναι το καύσιμο (μαζί με ίση ποσότητα ύλης), που συνήθως χρησιμοποιούν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας για να δώσουν την απαραίτητη ισχύ στα διαστημόπλοια που κάνουν διαστρικά ταξίδια. Οι φίλοι της σειράς επιστημονικής φαντασίας «Σταρ Τρεκ», για παράδειγμα, το γνωρίζουν καλά αυτό.
Ο λόγος γι' αυτή την επιλογή είναι ότι τίποτα δε συγκεντρώνει περισσότερη ενέργεια απ' ό,τι μια ποσότητα αντιύλης. Οταν τα αντισωματίδια αλληλεπιδράσουν με υποατομικά σωματίδια ύλης, τότε ένα μεγάλο μέρος από τη μάζα τους μετατρέπεται σε ενέργεια, πολύ μεγαλύτερο όχι μόνο από την περίπτωση της σχάσης, αλλά ακόμα και αυτής της σύντηξης ίσης ποσότητας σχάσιμης ή συντήξιμης ύλης. Αλλά από τη δημιουργία ποσοτήτων αντισωματιδίων που τρέχουν με ταχύτητα σχεδόν ίση με του φωτός μέσα σε έναν τεράστιο επιταχυντή, μέχρι τη χρήση της αντιύλης σαν καύσιμο, υπάρχει μια μεγάλη, πολύ μεγάλη απόσταση. Η «καύσιμη» αντιύλη θα πρέπει να είναι σε ατομική (ίσως και μοριακή) μορφή, για να μπορεί να συγκεντρωθεί σε ένα δοχείο. Κανείς μέχρι τώρα δεν έχει πετύχει κάτι τέτοιο.
CERN |
Μην ετοιμάζεστε, όμως, ακόμα για επίσκεψη στον Αλφα Κενταύρου! Καταρχήν, πρέπει πρώτα να επιβεβαιωθεί και να ποσοτικοποιηθεί η ανακάλυψη. Υστερα, πρέπει να διαπιστωθεί ότι μπορεί να διατηρηθεί σταθερή η ποσότητα αντιύλης και όταν κάτι τέτοιο γίνει εφικτό να μπορέσει να παραχθεί και συγκεντρωθεί περισσότερη. Μετά θα πρέπει να προχωρήσει η τεχνολογία διαχείρισης αντιύλης, μετάγγισης, διοχέτευσης, να σχεδιαστεί αντιδραστήρας κατάλληλος για κινητήρας διαστημοπλοίου κτλ. Το δυσκολότερο πρόβλημα βρίσκεται στην αρχή και είναι ακριβώς η διατήρηση της αντιύλης μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο ύλη. Απαιτείται όχι υψηλό, αλλά απόλυτο κενό και η αντιύλη δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να έρθει σε επαφή με τα τοιχώματα του δοχείου. Επειδή ακριβώς είναι ουδέτερη ηλεκτρικά δεν μπορεί να περιοριστεί με ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ισως, όμως, ο περιορισμός της να γίνει εφικτός σε μορφή ιόντων (ατόμων θετικά φορτισμένων και ελεύθερων ποζιτρονίων).
CERN |
Ο Στίβεν Γκίντινγκς, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και ο Σκοτ Τόμας του Στάνφορντ, βασίζουν την πρόβλεψή τους στις θεωρίες που υποθέτουν την ύπαρξη και άλλων διαστάσεων του χώρου πέραν των γνωστών τριών. Αυτές οι διαστάσεις θεωρείται ότι είναι «διπλωμένες» και εκτείνονται σε μήκος μερικών κλασμάτων του χιλιοστού - τεράστια απόσταση σε υποατομική κλίμακα - αλλά δεν είναι αντιληπτές υπό κανονικές συνθήκες. Σε έναν ισχυρό επιταχυντή όπως ο LHC, οι επιπλέον διαστάσεις είναι δυνατό να εκδηλωθούν, αυξάνοντας τη βαρυτική έλξη μεταξύ δύο σωματιδίων που συγκρούονται. Αν οι διαστάσεις αυτές είναι 9, τότε η μείωση της απόστασης μεταξύ δύο σωματιδίων στο μισό προκαλεί μια αύξηση της μεταξύ τους βαρυτικής έλξης κατά 256 φορές. Αν λόγω των υψηλών ενεργειών δύο σωματίδια έρθουν πολύ κοντά, είναι - κατά τους δύο επιστήμονες - δυνατό να σχηματιστεί μια μικροσκοπική μαύρη τρύπα.
Αλλά οι ίδιοι προσθέτουν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, μήπως αυτή η μαύρη τρύπα καταπιεί τον πλανήτη μας (τίποτα δεν ξεφεύγει από την έλξη της μαύρης τρύπας όταν την πλησιάσει πέραν μιας συγκεκριμένης απόστασης). Ο λόγος είναι ότι οι κοσμικές ακτίνες πρέπει να δημιουργούν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες στη φύση πολύ συχνά. Αυτές οι μικροσκοπικές μαύρες τρύπες είναι ασταθείς και διασπώνται αυθόρμητα σε ελάχιστο χρόνο (0,000000000000000000001 δευτερόλεπτα...). Μάλιστα, ο μόνος τρόπος διαπίστωσης της εφήμερης ύπαρξής τους στον LHC θα είναι τα υποατομικά σωματίδια, τα οποία θα εκπέμψουν κατά τη διάλυσή τους.
Αν πράγματι διαπιστωθούν τέτοια ρεύματα σωματιδίων θα είναι διπλό επίτευγμα. Από τη μια θα έχουν βρει πειραματική υποστήριξη οι ενοποιητικές φυσικές θεωρίες που προβλέπουν την ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων και από την άλλη οι επιστήμονες θα έχουν πια εργαστηριακό τρόπο να εξετάσουν το μικροσκοπικό αδερφό αυτού του εξωτικού είδους ουράνιου σώματος που είναι οι μαύρες τρύπες. Ο LHC αναμένεται να ανοίξει νέους ορίζοντες στη φυσική, που ίσως συνοδευτούν από ανακαλύψεις, που σήμερα είναι απλώς αδύνατο να φανταστούμε.