Associated Press

Είναι δεδομένο ότι οι νέοι εργαζόμενοι θα δουλεύουμε με πολύ χειρότερους όρους απ' ό,τι δουλεύουν οι γονείς μας. Αυτό είναι άλλωστε που επιτάσσει η ανάγκη του κεφαλαίου για εξασφάλιση και διεύρυνση των κερδών του. Ανάγκη η οποία εξυπηρετείται με το φθήνεμα της εργατικής δύναμης σε βαθμό εξαθλίωσης, δηλαδή με τους μισθούς πείνας (592 ευρώ), την ανασφάλιστη εργασία, τα λιγότερα ένσημα από τις ώρες εργασίας, τα ωράρια - λάστιχο, τις ακριβοπληρωμένες Παιδεία - Υγεία κλπ.

Ηδη, οι εργαζόμενοι σπουδαστές βιώνουν από πρώτο χέρι τον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια, πιστές στη στρατηγική του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. Ολο και περισσότεροι σπουδαστές αναγκάζονται να δουλεύουν, από το πρώτο έτος ακόμα, για να τα φέρουν βόλτα με το δυσβάσταχτο κόστος σπουδών και να συνεισφέρουν στο φτωχό οικογενειακό προϋπολογισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανεμπόδιστη παρακολούθηση των σπουδών τους. Πολλοί αναγκάζονται να τις παρατείνουν ή να τις εγκαταλείψουν. Ξέρουν τι θα πει δουλειά για ένα ξεροκόμματο, τι θα πει να δυσκολεύεσαι να πληρώσεις το νοίκι και τους πανάκριβους λογαριασμούς που τρέχουν, τι θα πει να βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη για φωτοτυπίες, για εκτύπωση εργασιών, για τη μεταφορά από και προς τη σχολή.

Οι σπουδαστές που κάνουν πρακτική περνάνε από «τεστ προετοιμασίας και αντοχής» στην εκμετάλλευση, δουλεύουν με τους χειρότερους όρους και πληρώνονται ψίχουλα, είναι ανασφάλιστοι, την ώρα που οι επιχειρηματίες επιδοτούνται χοντρά για να τους εκμεταλλεύονται.

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ φρόντισαν να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα. Με τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. και τις πολύτιμες υπηρεσίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν στην πράξη αφαιρέσει όλες τις κατακτήσεις που είχαν κερδίσει οι μεγαλύτερες γενιές εργαζομένων: Τον σχετικά πιο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, το οχτάωρο, την ασφάλιση. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς ταξικούς αγώνες και κάτω από την επίδραση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, οι αστικές κυβερνήσεις και οι σύμμαχοί τους, οι διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις (ΕΕ, ΔΝΤ), επιταχύνουν το πέρασμα των μέτρων που χρόνια πριν είχαν αποφασίσει, με στόχο το κεφάλαιο να βγει από την κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και έχοντας στην κυριολεξία τσακίσει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, διασφαλίζοντας για λογαριασμό των μονοπωλίων καλύτερους όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Τα αντεργατικά μέτρα θα είναι μόνιμα, θα είναι ένα «μνημόνιο διαρκείας», μέχρι ο λαός να αποφασίσει να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, ανατρέποντας το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Το εφιαλτικό μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι αλήθεια ότι αφορά το σύνολο των παιδιών της εργατικής λαϊκής οικογένειας, με ή χωρίς πτυχίο, όσο κι αν η αστική τάξη και οι μηχανισμοί προπαγάνδας της προσπαθούν να μας πείσουν ότι «ο καλός δεν χάνεται», ότι «αρκεί να κάνεις τις σωστές επιλογές», «να αρπάξεις τις ευκαιρίες».

Θέλουν τα περάσουν την άποψη πως για την ανεργία που έχει φτάσει στα ύψη, ιδιαίτερα στους νέους, φταίνε οι «λάθος επιλογές» που έχει κάνει κάποιος, το ότι δεν φρόντισε να συγκεντρώσει τις «κατάλληλες δεξιότητες - τις κατάλληλες διδακτικές μονάδες», δεν έδειξε μεγάλη «προσαρμοστικότητα στην αγορά εργασίας». Είναι ψέματα. Η ανεργία είναι φαινόμενο που συνόδευε και θα συνοδεύει το καπιταλιστικό σύστημα, καθώς του χρειάζεται μια μεγάλη στρατιά ανέργων που θα αξιοποιείται για να συμπιέζει προς τα κάτω τους μισθούς και τα δικαιώματα όσων δουλεύουν. Εχει να κάνει με την καπιταλιστική οικονομία και όχι την Παιδεία. Πατάει πάνω στην αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής και στον μοναδικό της προσανατολισμό, το κέρδος. Οι απόφοιτοι για παράδειγμα από τα τμήματα Δομικών Εργων και Εργων Υποδομής ή των Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου δε βρίσκουν δουλειά γιατί ο κλάδος των κατασκευών βρίσκεται σε μόνιμη κρίση τα τελευταία χρόνια, γίνονται μόνο όσα έργα υπηρετούν το κεφάλαιο. Θα ήταν ίδια τα ποσοστά ανεργίας στο συγκεκριμένο κλάδο, αν υπήρχε ανάπτυξη προς όφελος του λαού με έργα αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, φτηνή κατοικία για όλους, υψηλού επιπέδου σχολεία (και όχι αίθουσες σούπερ μάρκετ και ανθυγιεινά λυόμενα), νοσοκομεία; Θα ήταν ίδια η ανεργία των αποφοίτων των Σχολών Υγείας, αν η υγεία δεν ήταν εμπόρευμα με στόχο το κέρδος, αλλά δινόταν βάρος στην πρόληψη για όλο το λαό; Σήμερα υπάρχουν ολόκληρες πόλεις δεκάδων χιλιάδων κατοίκων που υπάρχει παιδίατρος κάθε δεκαπέντε μέρες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμη και για ανθρώπινες ζωές (πρόσφατο παράδειγμα σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα όπου έγκυος έχασε τη ζωή της). 'Η στους απόφοιτους των ΤΕΦΑΑ, αν υπήρχε μέριμνα για ουσιαστική φυσική αγωγή στα σχολεία και μαζικός λαϊκός αθλητισμός, αντί για τη σαπίλα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού των ΠΑΕ;

Είναι κοροϊδία για τους αποφοίτους των ΤΕΙ ότι η υπογραφή επαγγελματικών δικαιωμάτων θα τους εξασφαλίσει σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά, όταν πέφτουν βροχή οι απολύσεις, η δουλειά «λάστιχο», όταν ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα.

Το λεγόμενο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» και η ολοκληρωτική επικράτηση των μονοπωλίων στην οικονομία συνδέονται άμεσα με την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Από κοντά και το παραμύθι ότι «στο εξωτερικό είναι καλύτερα», την ίδια ώρα που η ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, για ξεζούμισμα των εργαζομένων, προωθείται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, την ίδια ώρα που οι απολύσεις πληθαίνουν παντού, την ίδια ώρα που σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο για τους εργαζόμενους βασιλεύει η περιπλάνηση από δουλειά σε δουλειά, από χώρα σε χώρα και η εναλλαγή δουλειάς και ανεργίας, το άγχος και η ανασφάλεια. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εργαζομένων στο εξωτερικό που φτάνουν μέχρι την αυτοκτονία λόγω της αφόρητης πίεσης στο χώρο δουλειάς.

Για τα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας η παραπάνω κατάσταση δεν είναι μονόδρομος. Είναι μονόδρομος μόνο για το κεφάλαιο, όχι όμως για το λαό. Σήμερα γίνεται πιο ορατό από ποτέ ότι ο καπιταλισμός, παρά τη δύναμη που έχει, δεν είναι ανίκητος. Τα μέτρα άλλωστε που παίρνει και η συζήτηση που γίνεται στα αστικά επιτελεία δείχνουν ακριβώς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης συσσωρεύεται αρκετό «εύφλεκτο υλικό» επικίνδυνο για την αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας, την ανατροπή της. Το ξέρουν πρώτα και κύρια οι ίδιοι οι αστοί και γι' αυτό εντείνουν τις προσπάθειές τους να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη, να καλλιεργήσουν το φόβο, τη σύγχυση, εντείνουν τον αντικομμουνισμό και την καταστολή. Ολες οι κινήσεις τους μαρτυρούν το φόβο τους μπροστά στη δύναμη που έχει ο λαός, που όταν τη χρησιμοποιήσει, αλίμονό τους. Ξέρουν πως αν αυτή η δύναμη συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, θα μετατραπεί σε ορμητικό ποτάμι που θα τους σαρώσει. Ξέρουν από πρώτο χέρι πως η παραγωγή δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς τους εργαζόμενους, χωρίς τους επιχειρηματίες όμως μπορεί.

Δεν έχει θέση καμιά μοιρολατρία ότι «τίποτα δεν αλλάζει», «ο αγώνας δεν βγάζει πουθενά». Είναι άλλο πράγμα να λες «τι να κάνουμε - έτσι θα είναι», σηκώνοντας τα χέρια ψηλά και άλλο να λες το «τι να κάνουμε» με πείσμα, για να αλλάξουμε την κατάσταση, πώς πρέπει να οργανώσουμε την πάλη, τι αγώνες χρειάζονται σήμερα, με ποιο προσανατολισμό.

Χρειάζεται αγώνας ζωντανός, οργανωμένος, σταθερός, που δε θα αναλώνεται σε ξεσπάσματα, που θα έχει στο στόχαστρο τον ένοχο, τον καπιταλισμό, που δε θα εγκλωβίζεται στα διάφορα σενάρια μεταμφίεσης του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά θα έχει στο επίκεντρο την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αγώνας με στόχο και προοπτική την κοινωνία όπου θα κάνουν κουμάντο οι πραγματικοί ιδιοκτήτες και παραγωγοί του πλούτου, οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, και όχι οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό.

Κάθε μέρα να χτίζεται η μεγάλη κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης (ΠΑΜΕ), με τους φοιτητές - σπουδαστές (ΜΑΣ), τους φτωχούς αγρότες (ΠΑΣΥ), τους αυτοαπασχολούμενους (ΠΑΣΕΒΕ), το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα (ΟΓΕ), που θα συγκρουστεί και θα ανατρέψει τα μονοπώλια.

Κάθε μάχη στον πόλεμο με τα μονοπώλια και τους υπηρέτες τους, ο λαός και τα παιδιά του πρέπει να την δίνουν με αποφασιστικότητα, μετρώντας βήματα στην αλλαγή των συσχετισμών προς όφελός τους.

Και στις 18 του Μάη, στις φοιτητικές εκλογές, τα παιδιά του λαού να δώσουν ακόμη ένα χτύπημα στην πλουτοκρατία, ισχυροποιώντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, ψηφίζοντας Πανσπουδαστική ΚΣ.

Η ανακοίνωση - προκήρυξη της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμια έχει ως εξής:

«Φοιτητή - φοιτήτρια

Από την πρώτη στιγμή που ήρθες στο Πανεπιστήμιο, μπροστά σου ανοίχτηκε ένας μαραθώνιος εμποδίων για σένα και την οικογένειά σου.

Ξέρεις καλά πώς είναι να δουλεύεις από το πρώτο κιόλας έτος για να καταφέρεις να τα βγάλεις πέρα με το δυσβάσταχτο κόστος σπουδών!

Ξέρεις καλά πώς είναι να γυρνάς σε φωτοτυπικά κέντρα πληρώνοντας εκατοντάδες ευρώ για σημειώσεις αντί για βιβλία!

Βλέπεις την αγωνία των γονιών σου για το πώς θα τα φέρουν πέρα με τα εκατοντάδες ευρώ που χρειάζονται για το νοίκι σου, τη σίτιση και τα αναλώσιμα που απαιτούνται για τις σπουδές σου!

Βιώνεις στο πετσί σου τη "διά βίου μάθηση" που για σένα είναι διά βίου εξόντωση με το τρέξιμο από σεμινάρια σε διαλέξεις, για να μαζέψεις δεξιότητες και τελικά να συναντήσεις τον εργασιακό μεσαίωνα των 592 ευρώ.

Είναι ψέμα ότι δήθεν "φταίμε όλοι για την κρίση" και άρα όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες. Για την κρίση ευθύνεται η πλουτοκρατία που έχει σκάσει από τα κέρδη ξεζουμίζοντας τον ιδρώτα των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται για την κρίση, ούτε για τα χρέη και τα ελλείμματα, που τάχα παρουσιάζονται σαν αιτία της κρίσης. Είναι προκλητικό αυτοί που δίνουν πακέτα στήριξης σε μονοπωλιακούς ομίλους (π.χ. τράπεζες 28 δισ. επί κυβέρνησης ΝΔ και άλλα 25 δισ. ΠΑΣΟΚ) να ζητούν να πληρώσεις το μάρμαρο εσύ και η οικογένειά σου! Και στην κρίση και στην ανάπτυξη τσακίζουν την εργατική τάξη και ενισχύουν το κεφάλαιο!

Είναι επίσης ψέμα αυτό που ακούς από τους ΝΔ-ΔΑΠ, ΠΑΣΟΚ-ΠΑΣΠ και διάφορους καθηγητές - στελέχη επιχειρήσεων, όλοι με ένα στόμα, μια φωνή σού λένε: "Τώρα να κάνουμε θυσίες για να γίνει πιο ανταγωνιστική η χώρα και να μην πτωχεύσει". Σου βάζουν το καρότο της ανταγωνιστικότητας και το μαστίγιο της χρεοκοπίας, για να πάρουν "ανάσα" το κεφάλαιο και να φορέσουν νέες θηλιές σε σένα και τους γονείς σου. Ο λαός έχει ήδη χρεοκοπήσει, τον τρομοκρατούν με τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας για να σκύψει κι άλλο το κεφάλι. Σκέψου ότι το Α' τρίμηνο του 2010 μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις μέτρησαν κέρδη 2,6 δισ., την ίδια ώρα που για το λαό επιφύλασσαν τη βάρβαρη πολιτική του μνημονίου!

Γύρνα την πλάτη σε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ-ΕΑΑΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Λένε ψέματα όλη τη χρονιά ότι "η ΚΝΕ διασπά τους συλλόγους και το κίνημα" για να διατηρούν τη διαλυτική κατάσταση που υπάρχει στο φοιτητικό κίνημα, που βολεύει την κυβέρνηση και τους συμμάχους της. Κατηγορούν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ότι δεν παλεύουν για νίκες στο σήμερα, ενώ όλοι οι φοιτητές ξέρουν ότι οι κομμουνιστές όλη τη χρονιά έχουν πρωτοστατήσει στην πάλη για κάθε πρόβλημα. Αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ταυτόχρονα προβάλλουν ότι χρειάζεται ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και δεν αρκούνται σε "πόλεμο" της μιας ή της άλλης διαχείρισης για να γίνει καλύτερος ο καπιταλισμός.

Η αποχή από τη συλλογική διεκδίκηση και την πάλη δεν οδηγεί σε λύση και διέξοδο στα προβλήματά σου. Η αγανάκτηση που νιώθεις για την κατάσταση που ζεις πρέπει να γίνει δύναμη ανατροπής. Ο εργαζόμενος λαός και τα παιδιά του μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω αν αποφασίσουν να μπουν στην πάλη. Το να απέχεις από το συλλογικό αγώνα και τις εκλογές δεν είναι λύση και αποδείχτηκε πιο έντονα στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις που παρά τη μεγάλη αποχή της νεολαίας δεν "ίδρωσε το αυτί" της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Αξιοποιούν αυτή σου τη στάση για να λένε ότι υπάρχει συμφωνία με την πολιτική που εφαρμόζεται. Δεν τους φοβίζει το να είσαι ανοργάνωτος, μακριά από το κίνημα, κλεισμένος στο καβούκι σου, οι ίδιοι μέσω των καναλιών τους άλλωστε πλασάρουν αυτό τον τρόπο ζωής.

Απέναντι στο μονόδρομο των καπιταλιστών και των κομμάτων τους, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε καλούν να δείξεις ανυπακοή και να απειθαρχήσεις με κάθε τρόπο, σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο που παίρνεται σε βάρος των δικών σου αναγκών και της οικογένειάς σου.

Να συμμετάσχεις στην οργάνωση του αγώνα, στο κίνημα αντεπίθεσης, μέσα από τις επιτροπές αγώνα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών σε κάθε σχολή, εξάμηνο, εργαστήριο. Μόνο έτσι μπορεί να γείρει η πλάστιγγα υπέρ των δυνάμεων που έχουν για μπροστάρη το ΠΑΜΕ και υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων και των παιδιών τους που σπουδάζουν, να δοθεί αποφασιστική μάχη ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Σε αυτό τον αγώνα σε καλούμε!

Εχεις την ευκαιρία να δείξεις τη δύναμή σου, στις 18 Μάη στις εκλογές του φοιτητικού σου συλλόγου ρίξε μαύρο σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, δυνάμωσε τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ που στηρίζουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, γύρνα την πλάτη στα αναχώματα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ/ΕΑΑΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Με αυτό το περιεχόμενο οι αγώνες μας μπορούν να έχουν πραγματικό αποτέλεσμα. Να γίνει ο πλούτος που υπάρχει λαϊκή περιουσία, το τιμόνι της εξουσίας να πάρει ο λαός, για να οικοδομήσουμε το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό. Σε αυτή την κοινωνία με κεντρικό σχεδιασμό κι εργατικό έλεγχο μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Ετσι και τα Πανεπιστήμια θα προωθούν τη συστηματική έρευνα για να απαλυνθεί ο μόχθος των εργαζομένων, για την πρόβλεψη και την κάλυψη των αναγκών του λαού».