Phasma

Από τη διακαναλική συνέντευξη Τύπου

«Καταλήξαμε να σας δώσουμε όσο γίνεται περισσότερο χρόνο, ώστε να υποβάλετε τις ερωτήσεις που θέλετε, για όλα τα θέματα, όπως νομίζετε.

Στην προεκλογική περίοδο, σαν συνέχεια βεβαίως των προηγούμενων χρόνων, στην επικοινωνία μας με τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα στις περιοδείες, αναδείξαμε όλες μας τις θέσεις για τα άμεσα, επείγοντα προβλήματα του λαού, χωρίς καμία εξαίρεση. Επείγοντα, που υπήρχαν και προ μνημονίου και βεβαίως το μνημόνιο τα όξυνε πάρα πολύ. Ταυτόχρονα, αναδείξαμε την πολιτική πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας του ΚΚΕ. Κάποιοι εγκέφαλοι του συστήματος αποφάσισαν να μας παίξουν τη γάτα με το ποντίκι. Οταν αναδεικνύαμε τα άμεσα προβλήματα, μας έλεγαν ότι δεν έχουμε πρόταση εξουσίας. Οταν αναδεικνύαμε την πρόταση εξουσίας, μας έλεγαν ότι δεν έχουμε θέση για τα άμεσα προβλήματα.

Κοιτάξτε να δείτε, όταν διαφωνείς με κάποιον, θα του πεις διαφωνώ, δε μ' αρέσει αυτό που λέτε. Ολα τα κόμματα έχουν προτάσεις και για τα άμεσα και για τα γενικότερα. Εμείς αυτή τη στιγμή δίνουμε έμφαση στην επόμενη μέρα, έτσι κι αλλιώς λίγες μέρες μας χωρίζουν απ' την κάλπη. Δίνουμε έμφαση σε τι: Καλούμε τον ελληνικό λαό, οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν έχει απέναντί του, οποιασδήποτε σύνθεσης, να είναι ετοιμοπόλεμος και να πεταχτεί μπροστά, να ανοίξει τους αγώνες, πριν ακόμα η κυβέρνηση κάνει τις προγραμματικές της δηλώσεις.

Γιατί; Γιατί ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί, όχι τους επόμενους μήνες, τις επόμενες μέρες, αφού θα σχηματιστεί η κυβέρνηση. Θα επαναλάβουμε το σύνθημα που είχαμε αναδείξει μετά τις εκλογές του 2009, ότι απέναντι στον πόλεμο που θα εξαπολυθεί, στο νέο γύρο πολέμου, πρέπει ο λαός να διεξαγάγει το δικό του πόλεμο. Αλλιώς δε θα τα βγάλει πέρα.

Εμείς το ξεκαθαρίζουμε, σε διάκριση απ' τα άλλα κόμματα: Δεν είμαστε Μελανσόν. Δε θέλουμε η Ελλάδα να γίνει Γαλλία, σε όλες τις εκφράσεις, όσον αφορά στο πολιτικό επίπεδο. Δεν το λέμε για τα προβλήματα του λαού και τους όποιους αγώνες μπορεί ένας λαός να κάνει στη χώρα του.

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να μιμηθούμε όλους εκείνους, αυτό που λέμε Μελανσόν -και τέτοιοι Μελανσόν υπάρχουν κι άλλοι στην Ευρώπη- όπου κάποτε καλούσαν το γαλλικό λαό να ψηφίσει τον Σιράκ για να μην έρθει ο Λεπέν, και τώρα καλούν το γαλλικό λαό να ψηφίσει Ολάντ για να μην ξανάρθει ο Σαρκοζί, ο οποίος Σαρκοζί διαδέχτηκε τον κ. Ζοσπέν. Μια κυβέρνηση, μάλιστα, η οποία ήταν ευρύτατης συμμαχίας. Μέσα εκεί ήταν και κομμουνιστές και οικολόγοι κ.λπ. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτή η τοποθέτησή μας.

Εμείς δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος -επειδή γίνεται μια τέτοια συζήτηση- σε καμία κυβέρνηση, ούτε να δώσουμε ψήφο ανοχής σε καμία κυβέρνηση που θα προκύψει απ' τις επόμενες εκλογές. Γιατί το έχουμε σίγουρο ότι αυτή η κυβέρνηση θα επιδεινώσει τη θέση του λαού, θα πάρει ακόμα χειρότερα μέτρα. Χειρότερα απ' αυτά που έχουμε γνωρίσει, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα περιθώρια. Και υπάρχουν περιθώρια γιατί απέναντί της η κυβέρνηση θα έχει το σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου, που αυτή η κυβέρνηση θα σκύψει το κεφάλι. Και απέναντί της θα έχει βεβαίως την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ. Και όχι μόνο και αυτή η κυβέρνηση θα συμφωνήσει, θα συνυπογράψει, το πολύ πολύ να παρακαλέσει και να φιλήσει χέρια, αντί να παρθούν τα μέτρα σε δύο μήνες, να παρθούν σε τέσσερις. Αντί οι δόσεις να είναι, ας πούμε, σε ένα χρόνο, να είναι σε δύο. Κάτι τέτοια θα τα κάνουν.

Καλούμε ιδιαίτερα τα εργατικά, φτωχά λαϊκά στρώματα που μέχρι τώρα ακολουθούσαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και τους λέμε, αυτοί είναι οι ρυθμιστές των εξελίξεων στις 7 του Μάη. Αν ο λαός δηλαδή θα είναι ετοιμοπόλεμος να αντεπιτεθεί, ή αν θα είναι ξεγελασμένος από αυταπάτες και ύστερα από λίγο θα αισθάνεται για άλλη μια φορά ηττημένος και προδομένος. Αυτοί έχουν την υπόθεση στα χέρια τους. Γιατί έζησαν και τις υποσχέσεις της ΝΔ και τις υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και τα τρομοκρατικά τους διλήμματα, δοκίμασαν πολύ και τους δύο. Εναλλάξ ψήφισαν και τους δύο.

Αυτοί ρυθμίζουν σήμερα τις εξελίξεις. Και πρέπει να τους πούμε ότι αν θέλουν να ξανανιώσουν την ελπίδα να αναπτερώνεται, αν θέλουν να μην αισθάνονται προδομένοι, αν θέλουν να μην αισθάνονται ότι τους χρησιμοποίησαν την ψήφο, τότε με ασφάλεια μπορούν να ρίξουν στην κάλπη τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Μας ξέρουν. Ξέρουν ότι εμείς δε λέμε άλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη. Αλλα πριν την κάλπη κι άλλα μετά την κάλπη.

Ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι ένα πράγμα μπορούμε να το εγγυηθούμε 100%: Μαζί τους και μαζί με αυτούς που αγωνιστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια θα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και όλοι μαζί να βοηθήσουμε στην αναγέννηση ενός κινήματος, το οποίο δε θα περιορίζεται σε έναν αγώνα χαρακωμάτων, αλλά και θα αποκρούσει τα νέα μέτρα -και μακάρι να αποσπάσει και ορισμένες κατακτήσεις- ένα κίνημα όμως που θα τραβάει μπροστά, πετώντας όλα τα εμπόδια και διεκδικώντας αυτό που ανήκει στο λαό, που πρέπει να ανήκει, τη δική του εξουσία».

Icon

-- Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες. Οχι από μας, εμείς τα έχουμε καθαρά αυτά τα πράγματα. Η πρόταση ήταν σαφής. Θα επαναλάβω αυτό που είπα και χτες. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα 'χατε ακούσει πάρα πολλά πράγματα. Είναι αυτό που λέμε, άμα πάρεις φόρα πέφτεις στην κατηφόρα εντελώς.

Ομως, δε μας προξενεί έκπληξη αυτή η πρόταση. Δε μας προξενεί. Οταν αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, μέσα στο οποίο έχουν αποφασίσει και έχουν προσχωρήσει απ' τη «Χρυσή Αυγή» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ - βεβαίως έχουν διαφορές μεταξύ τους ουσιαστικές, εμείς δεν τα ισοπεδώνουμε. Αλλά όταν αυτή τη στιγμή το πρόταγμα είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο, χωράνε οι πάντες. Και επομένως, μπορείς να πάρεις ψήφους απ' όλους. Να γιατί λέμε όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί δεν έχει ελπίδα ο λαός, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να συναντήσει τον πόλεμο του λαού.

Θα ήθελα όμως ως προς το πρωθυπουργιλίκι, να το πω έτσι, να κάνω ένα άλλο σχόλιο, για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτή τη γαλαντομία να πάρουμε εμείς την πρωθυπουργία. Νομίζουν ότι σκεφτόμαστε όπως σκέφτονται αυτοί. Δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να είναι κυβέρνηση αυτοδύναμη για να μη χρειαστεί να πάρει και τις ψήφους των αντιμνημονιακών κομμάτων. Δικαίωμά του να θέλει να είναι δεύτερο κόμμα, δικαίωμά του να θέλει να είναι τρίτο κόμμα για να πάρει την εντολή και να μην την καταθέσει με τίποτα, γιατί λέει δε θα την καταθέσει, θα σχηματιστεί κυβέρνηση.

Εχει πει όμως και μια άλλη φράση επανειλημμένα. Το εξής πράγμα: Θέλω την τρίτη θέση, και το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο κάτω, γιατί τότε την άλλη μέρα θα καλέσω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ - καλά, προχώρησε και πιο πολύ, είπε τα μέλη του ΚΚΕ - να ανατρέψουν την επιλογή του Κόμματος, την επιλογή της καθοδήγησης και να τους αναγκάσουν σε συνεργασία. Βλέπετε πόσο κομψός είναι. Λοιπόν εδώ θα πάρει την απάντησή τους. Από μας καταρχήν που είμαστε αρμόδιοι. Και ποια είναι η απάντηση;

Κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν στο χέρι το 1990, το 1991, το 1992. Το 1991 το ΚΚΕ έμεινε στη Βουλή με πέντε βουλευτές, δεν είχε Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν ήταν αναγνωρισμένο κόμμα της Βουλής. Γιατί; Γιατί τότε, ο τότε ενιαίος Συνασπισμός έκανε το θαύμα του. Στελέχη του Κόμματος που είχαν εκλεγεί όχι μόνο με τις ψήφους του ΚΚΕ, αλλά και με τη γραμμή σταυροδότησης του ΚΚΕ - έχει σημασία αυτό - πήραν τα μπαγκάζια τους και έγιναν βουλευτές του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Βεβαίως, εθελοντικά μπαίνεις κάπου, εθελοντικά βγαίνεις.

Αλλά κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν τότε στο χέρι, όταν η παγκόσμια κατάσταση απ' την πλευρά του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν δραματική. Μα τι πιστεύουν; Οτι θα μας βάλουν τώρα στο χέρι; Προσβάλλουν τους ψηφοφόρους, τα μέλη του Κόμματος. Αλλά την απάντησή τους θα την πάρουν. Τελειώσαμε εδώ μ' αυτό το πράγμα. Γι' αυτό είναι και γαλαντόμοι στις πρωθυπουργίες, μοιράζουν υπουργεία, πρωθυπουργία. Θα πω και μια λαϊκή έκφραση, μπορεί να μην είναι και πολύ δόκιμη για το χώρο του Ζαππείου: Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

-- Κ. ΑΡΝΟΚΟΥΡΟΥ («902»): Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει μιλήσει για το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τι σας οδηγεί σ' αυτή την εκτίμηση;

-- Είναι δυστυχώς απ' τα θέματα εκείνα που δεν έχει πειραχτεί καθόλου και δεν έχει θιγεί απ' τα άλλα κόμματα. Σαν να μην είμαστε σε μία περιοχή όπου η διαπάλη από πού θα περάσουν οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου, σαν να μη γίνεται ένας τέτοιος ανταγωνισμός, ο οποίος δε θα λυθεί, όπως έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή, με οικονομικά και πολιτικά μέσα. Πολύ φοβόμαστε ότι θα λυθεί και με στρατιωτικά. Γιατί, ξέρετε, δεν πρόκειται για ανταγωνισμούς στενά τοπικούς. Σ' αυτούς παίρνουν μέρος οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, παίρνουν μέρος οι ΗΠΑ, παίρνει μέρος η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία. Εδώ έχει μεταφερθεί ο παγκόσμιος ανταγωνισμός. Και ξέρετε, τώρα, όλος ο 20ός αιώνας και πιο πριν απέδειξε ότι ο δρόμος του πετρελαίου είναι γεμάτος με αίμα.

Εμείς ρωτάμε τα άλλα κόμματα, χωρίς εξαίρεση όλα: Το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Κομισιόν δεν αποκλείουν καθόλου, το έχουν επιβεβαιώσει, ότι αν χρειαστεί, η ΕΕ θα πάρει μέρος σε πόλεμο εναντίον της Συρίας. Και με την ευκαιρία, ο κ. Ολάντ έχει πει ότι, βεβαίως, αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίσει, θα πάρουμε μέρος. Τώρα ξέρουμε τι αποφάσεις και τι αντανακλά το σύγχρονο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εμείς απαντάμε: Είμαστε εναντίον κάθε μορφής ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο οποίος οδηγεί στη διανομή όχι πια σφαιρών επιρροής, αλλά των πρώτων υλών κ.λπ.

Δεύτερον, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έρχεται να παρεμποδίσει την απόφαση που πρέπει να πάρουν οι λαοί σε οποιαδήποτε χώρα να ανατρέψουν την κυβέρνησή τους, την εξουσία τους, γιατί τη θεωρούν αντιδημοκρατική, γιατί τη θεωρούν αυταρχική, γιατί τη θεωρούν ταξική, για οποιονδήποτε λόγο θεωρούν. Θα μετατρέψουν δηλαδή τη Συρία, το Ιράν σε μια καινούρια Λιβύη. Τι ζητάμε εμείς; Καμία συμμετοχή στον πόλεμο, όχι φραστικά. Να κλείσει η βάση της Σούδας, δε γίνεται πόλεμος στη Συρία και στο Ιράν δίχως τη βάση της Σούδας. Ούτε ένας Ελληνας φαντάρος έξω.

Και επιπλέον, μας ανησυχεί πάρα πολύ η συμφωνία της Ελλάδας με το Ισραήλ. Οπου εμφανίζεται μάλιστα το θέμα συνδεδεμένο με την άντληση φυσικού αερίου και πετρελαίου. Πρόκειται για μια στρατιωτική συμφωνία, που έχει ανοίξει τους ουρανούς της Ελλάδας για χρησιμοποίηση του εναέριου χώρου σε πόλεμο εναντίον του Ιράν. Για άλλη μια φορά υπογραμμίζουμε: Δεν είμαστε ούτε με τον Αχμαντινετζάντ - και μάλιστα εμείς παλεύουμε να νομιμοποιηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα που χρόνια είναι παράνομο και διώκονται οι κομμουνιστές. Δεν είμαστε με καμία κυβέρνηση των κρατών της περιοχής. Είμαστε όμως υπέρ ο κάθε λαός να αποφασίσει να εξεγερθεί, να κάνει ό,τι θέλει για κάτι καλύτερο.

Οι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν και για να πάρουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και για να εμποδίσουν τη λαϊκή αφύπνιση. Είμαστε το μοναδικό Κόμμα που αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο της «Αραβικής Ανοιξης» και ότι εξεγέρσεις λαϊκές δε γίνονται με e-mail.

-- Γ. ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ (ΑΝΤ1): Εχω παρακολουθήσει σε συνεντεύξεις σας ότι λέτε με άνεση τη θέση για αποδέσμευση απ' την ΕΕ. Δε μιλάτε τόσο άνετα για το έξω από το ευρώ. Γιατί;

-- Η αποδέσμευση απ' την ΕΕ και μάλιστα με όρους διαγραφής του χρέους και ταυτόχρονα ο λαός να διαφεντεύει τον πλούτο του, σημαίνει πριν απ' όλα ότι το ευρώ θα μας είναι άχρηστο. Ακούστε να δείτε, το νόμισμα είναι μια σχέση, είναι ένας τύπος σε τελευταία ανάλυση που εκφράζει, όμως, μια σχέση οικονομική, κοινωνική. Να σας πω και κάτι άλλο: Και μέσα στην ΕΕ, κι εκεί θα πάμε τα επόμενα χρόνια, άλλη αξία θα έχει το ευρώ στη Γαλλία, άλλη στη Γερμανία. Η ΕΕ όπως την ξέρουν οι λαοί τελειώνει αργά ή γρήγορα. Τώρα και θα διασπαστεί, θα υπάρχουν κράτη μέλη της ΕΕ που ταυτόχρονα θα έχουν συνάψει συμμαχίες τύπου ΕΕ, με χώρες εκτός ΕΕ.

Να σας πω και κάτι άλλο: Είναι πολύ πιθανό να διώξουν και την Ελλάδα, και την Πορτογαλία και την Ισπανία. Εμείς, όμως, λέμε καλύτερα να πάρουμε εμείς τα μπαγκάζια μας και να φύγουμε, γιατί όταν θα μας διώξουν με τους δικούς τους όρους, τότε πραγματικά θα υπάρξει τραγωδία. Αυτή η θέση μας. Τώρα να σας πω, είμαστε πάρα πολύ ψύχραιμοι. Υπάρχουν άνθρωποι καλοπροαίρετοι μέσα απ' το λαό που δεν μπορούν να φανταστούν αυτές τις εξελίξεις. Θα μας θυμηθούν και τότε θα γίνουν πολύ δυνατοί και αυτοί θα είναι ακόμα πιο μαχητικοί, όταν δουν ότι τόσα χρόνια παραπλανήθηκαν. Με το φόβο σήμερα επιβάλλουν στο λαό να μη σκέφτεται ότι μπορεί να ζήσει καλά έξω απ' την ΕΕ, με το φόβο όχι με την πειθώ. Θα καταστραφείς! Δηλαδή, να φοβόμαστε τους ...συμμάχους μας. Ωραία...

-- Δ. ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ (ALPHA): Αν τα φέρει έτσι η κάλπη και δεν σχηματιστεί κυβέρνηση και φτάσει η διερευνητική εντολή στα χέρια σας, να υποθέσω ότι θα την παραδώσετε. Δεν είναι όμως και μια ευθύνη του ΚΚΕ να λειτουργήσει ως ανάχωμα για να μην πάει η εντολή σε άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή στον κ. Καμμένο ή τον κ. Καρατζαφέρη; Και ζητάτε την ψήφο όσων θέλουν να καταδικάσουν σήμερα τις πολιτικές που μας οδήγησαν ως εδώ, την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή όμως 4 στους 5 Ελληνες θέλουν παραμονή στο ευρώ. Εσείς λέτε και έξοδο απ' την ΕΕ αν χρειαστεί. Πώς θα τα συνδυάσετε αυτά;

-- Την εντολή θα την καταθέσουμε αμέσως, γιατί αν αρχίσουμε να διερευνούμε με ποιον θα κάνουμε κυβέρνηση, πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε σκόντο στα μεγάλα προβλήματα που έχει ο λαός στις 7 του Μάη. Γιατί κοιτάξτε να δείτε, μόλις βγει μια κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει μια μεγάλη βεντάλια αιτημάτων, δεν είμαστε σε μια περίοδο με 4 - 5 προβλήματα. Οι πάντες έχουν οξυμένα προβλήματα και θέλουν να ζήσουν καλύτερα και να μη δεχτούν άλλα μέτρα, αλλά και να ζήσουν καλύτερα. Επομένως, ο ελληνικός λαός, άμα θέλει εξουσία λαϊκή, θα πρέπει στο επόμενο διάστημα, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια να δημιουργήσει αυτή την προϋπόθεση.

Εμείς, πάντως, να πουλήσουμε τον ελληνικό λαό με το επιχείρημα ότι έτσι σε σώζουμε, αυτό δεν πρόκειται να το κάνουμε. Δεν υπάρχει κυβέρνηση, θα σας το πω καθαρά, δεν υπάρχει κόμμα που πρόδωσε τα συνθήματά του - δεν ξέρω αν τα πίστευε, αλλά τα πρόδωσε -, που δεν είπε στο λαό ότι, κοίταξε να δεις, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, θα είναι χειρότερα, περίμενε λίγο καιρό, περίμενε λίγα χρόνια κ.λπ. Εμείς δεν μπορούμε να προδώσουμε το λαό και να τον κοροϊδέψουμε ότι μπορούμε να πάμε να συνεργαστούμε με τον Καμμένο, με τον Κουβέλη και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με το ΠΑΣΟΚ. Ακούτε να δείτε, όλοι αυτοί που λένε θα διερευνήσω εντολή, το ΠΑΣΟΚ δεν το αφήνουν απέξω. Πάνε με την ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές θα έχει και λίγο διορθωθεί.

Δεύτερον, τα μυαλά μας δεν είναι πάνω απ' το κεφάλι μας. Εμείς δε λέμε μεγάλα λόγια. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ναι, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε σύγκριση όμως με πριν 5 - 10 χρόνια, απεχθάνεται την ΕΕ. Την απεχθάνεται. Είναι αντίθετος. Κι άλλωστε δεν είναι και περίεργο. Εδώ το 1992 και μετά είχαμε δημοψηφίσματα και μέχρι πρόσφατα - στην Ιρλανδία πριν λίγα χρόνια - είχαμε δημοψηφίσματα στην Ευρώπη που ήταν αντίθετα και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και με τη Συνθήκη του ευρώ κ.λπ., το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Σήμερα η αντίθεση των λαών της Ευρώπης είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ομως κοιτάξτε να δείτε. Οταν όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, του λένε ότι, κοίταξε να δεις, άμα φύγουμε απ' την ΕΕ, οι σύμμαχοί μας θα μας λιώσουν, ε, όπως και να το κάνουμε... Μέσα στη Βουλή, εμείς, και στην επόμενη Βουλή τα ίδια θα 'ναι, στην πραγματικότητα θα είμαστε το δεύτερο κόμμα, με την έννοια την εξής: Θα είμαστε το μοναδικό κόμμα που λέει ότι έξω απ' την ΕΕ και βεβαίως με άλλους πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις, ο λαός μπορεί να περιμένει ευημερία. Και το ίδιο ισχύει για το γαλλικό λαό, το γερμανικό, δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό. Κοιτάξτε να δείτε πού φτάσαμε τώρα. Να μη θέλω κάποιον, αλλά να νιώθω ένα δισταγμό και ένα φόβο να τον διώξω απ' το σπίτι μου.

Αλλά στο λαό εμείς έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη. Και όχι μόνο στον ελληνικό, και στους άλλους λαούς. Θα αλλάξουν γνώμη και θα αποκτήσουν εμπιστοσύνη στη δύναμή τους. Κι άλλωστε αυτή είναι η συνεισφορά του ΚΚΕ, με ένα συσχετισμό δύναμης που υπάρχει. Με ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πολλαπλάσια αυτοπεποίθηση στο λαό και πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Γιατί ο λαός θα πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη ανατροπή και όχι το ΚΚΕ μόνο του. Το ΚΚΕ θα είναι στην πρώτη γραμμή. Αλλά ο λαός θα την φέρει την ανατροπή και θα πειστεί και θα το κάνει και οι συνθήκες θα ευνοήσουν μια τέτοια εξέλιξη. Αλλά στις 7 του Μάη θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πέλεκυ πολύ πιο κοφτερό απ' ό,τι μέχρι τώρα.

-- Χ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ (MEGA): Κυρία Παπαρήγα, σας άκουσα να λέτε ότι σας ανησυχεί η συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, καθώς επίσης και η στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Ανάλογου προσανατολισμού συμφωνία, στρατηγική επιλογή, έχει κάνει και η Κυπριακή Δημοκρατία. Η κριτική σας είναι ίδια και γι' αυτή την περίπτωση;

-- Κοιτάξτε να δείτε, η συμφωνία με το Ισραήλ είναι στρατιωτική κατά βάση. Παραδίπλα έβαλαν και την ανταλλαγή αλληλοενημέρωσης για ζητήματα ιατρικής τεχνολογίας, για συνεργασία στα θέματα υγείας. Αυτά δεν είναι κάτι που μας τρομάζει, μπορείς να κάνεις συνεργασίες για τέτοια θέματα με πολλές χώρες. Είναι στρατιωτική παράδοση του εναέριου χώρου της Ελλάδας για πόλεμο κατά του Ιράν.

Κι εγώ βάζω το εξής ερώτημα, το Κόμμα δηλαδή το βάζει, δεν είναι προσωπικό: Το Ιράν ξεκίνησε το εμπάργκο στην Ελλάδα όσον αφορά την τροφοδοσία με το ιρανικό πετρέλαιο. Βεβαίως, ιδιωτικές εταιρείες αγοράζουν απ' το Ιράν. Για ποιο λόγο, δηλαδή, η Ελλάδα να έχει απέναντί της εχθρό το Ιράν; Επειδή το Ιράν είναι εχθρός των ΗΠΑ ή δεν ξέρω ποιων μελών της ΕΕ, που ενδιαφέρονται εκεί να πάρουν τις πηγές του πετρελαίου; Καταλαβαίνετε ότι συμφωνία μπορείς να κάνεις με οποιαδήποτε χώρα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση μάλλον, σημασία έχει το περιεχόμενο.

Να δούμε, όμως, και μια άλλη πλευρά: Αναμφισβήτητα η Κύπρος καλά έκανε, αφού είχε καθορίσει και την ΑΟΖ, κάτι που στην Ελλάδα ούτε καν υπάρχει ως σκέψη, επειδή έχει να κάνει με την άντληση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου σε συνεργασία με ισραηλινές και αμερικάνικες εταιρείες. Πρέπει να σας πω το εξής πράγμα - και νομίζω ότι τέτοια αυταπάτη δεν υπάρχει στην Κύπρο και ιδιαίτερα δεν υπάρχει τέτοια αυταπάτη στο ΑΚΕΛ ή αν θέλετε σε ριζοσπαστικές δυνάμεις. Εάν αύριο έρθει ένα καινούριο σχέδιο Ανάν, δε σημαίνει ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, επειδή υπάρχει συνεργασία σε επίπεδο φυσικού αερίου και πετρελαίου, θα πάρουν την ίδια θέση που θα πάρει η Κυπριακή Προεδρία.

Εδώ καλλιεργούνται αυταπάτες, όταν κάνεις μια τέτοια συμφωνία, ότι βρήκαμε νέους προστάτες. Μπορεί να υπάρχουν συμφωνίες οικονομικού περιεχομένου - και υπάρχουν - που βοηθάνε τις διάφορες εταιρείες, όμως, δεν έχουν καμία πολιτική προέκταση. Οι ίδιοι οι οποίοι δίνουν «πράσινο φως» στις εταιρείες τους να συνεργαστούν με μια χώρα δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να τους κατασπαράξουν όταν τους συμφέρει. Σε καιρό πολέμου, άλλωστε, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε αμερικάνικες βιομηχανίες έπαυαν να συνεργάζονται με γερμανικές και πολύ περισσότερο η ουδέτερη Σουηδία στον πόλεμο ήταν ο βασικός τροφοδότης της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας.

Οι οικονομικές συμφωνίες, δηλαδή, δε σημαίνει ότι μετατρέπονται σε πολιτικές συμμαχίες υπέρ των λαών. Γιατί εμείς αυτό θέλουμε. Και ούτε γλιτώνουν μια χώρα, για να το πω έτσι, από την επίθεση από τη χώρα που έχεις κάποιες οικονομικές συνεργασίες. Γιατί, δηλαδή, να εμπιστευτούμε το Ισραήλ; Ξέρουμε τι ρόλο παίζει στην περιοχή. Και αυτό βοηθάει το Παλαιστινιακό; Βοηθάει; Τι λέτε;

-- Ελ. ΜΑΪΛΗ («Ριζοσπάστης»): Διάφορα κόμματα υποστηρίζουν ότι μπορεί να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Μπορεί να γίνει και αν ναι προς ποια κατεύθυνση;

-- Μια τέτοια συζήτηση είχε ξεκινήσει στην Ευρώπη. Τίποτα απ' αυτά που λέγεται εδώ στην Ελλάδα από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Καμμένο, την κυρία Κατσέλη, τίποτα απ' αυτά δεν είναι πρωτότυπα. Επιασαν στον αέρα ότι ξεκινάει μια συζήτηση επαναδιαπραγμάτευσης, συζήτηση για ευρωομόλογο κτλ. Διαβεβαιώνουμε τον ελληνικό λαό, όπως τον έχουμε διαβεβαιώσει σε ανύποπτο χρόνο για άλλα πράγματα και έτσι κι έγιναν, δεν πέσαμε έξω, ότι όποια αναδιαπραγμάτευση συζητιέται, έχει αφήσει απ' έξω τη ζωή των λαών, τα δικαιώματα των λαών. Δεν έχει καμία σχέση με επιστροφή των κατακτήσεων που αρπάχτηκαν απ' όλους τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο την Ελλάδα του μνημονίου.

Αυτό που γίνεται με τη διαπραγμάτευση είναι να δουν ορισμένους αριθμητικούς δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας, όχι της σύγκλισης - σύγκλιση άλλωστε δεν υπάρχει. Κυρίως γίνεται εδώ μια διαμάχη, η παραδοσιακή διαμάχη ανάμεσα στη γαλλική αστική τάξη και στη γερμανική αστική τάξη, και εκφράζεται μέσα από τη διαμάχη των κυβερνήσεων. Η διαμάχη, λοιπόν, και η αναδιαπραγμάτευση που θα γίνει δε θα αφορά τη βελτίωση της ζωής των λαών. Θα αφορά την κατανομή της ζημίας της βαθύτερης κρίσης που θα περάσει η ΕΕ και θα εκφράσει σε κάθε φάση το συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα γαλλικά κεφάλαια, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά ή δεν ξέρω τι.

Το ευρωομόλογο είναι μια νέα μορφή δανεισμού για να εξασφαλιστεί ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρώπης που βρίσκονται σε κρίση. Αυτοί οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα πάρουν τα χρήματα, θα ανέβει το χρέος, που θα το φορτώσουν πάλι στον ελληνικό λαό, θα κάνουν επενδύσεις. Δεν μπορούν να βγάλουν κέρδη χωρίς επενδύσεις. Με τις εργασιακές σχέσεις του σύγχρονου μεσαίωνα, με μισθούς 200 και 300 ευρώ. Αυτή είναι η ανάπτυξη που έχει μπει στην ημερήσια διάταξη απ' όλα τα κόμματα.

Τέτοιες αναδιαπραγματεύσεις θα γίνουν. Γι' αυτό λέμε ότι ο λαός, αν είναι δυνατόν και πριν ορκιστεί η κυβέρνηση, να ξέρει ότι πρέπει να αντιδράσει, να διεκδικήσει. Να μην την αφήσει να πάρει ανάσα και να μην καταπιεί την «καραμέλα» της αναδιαπραγμάτευσης ή αυτό που λένε ότι δε θα ξαναέρθει το αεροπλάνο με τους τροϊκανούς στην Ελλάδα. Απλώς, αντιπροσωπεία της ελληνικής κυβέρνησης θα κάνει περισσότερα ταξίδια για να τους συναντάει στις Βρυξέλλες, για να μην προκαλεί τον ελληνικό λαό...

-- Κ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ («Στο Κόκκινο»): Εκτιμάτε εύλογα ότι μετεκλογικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα συγκυβερνήσουν, προωθώντας και εφαρμόζοντας ακόμα χειρότερα μέτρα για τον ελληνικό λαό. Στα δύο χρόνια του μνημονίου είχαμε οργανωμένες αντιδράσεις, απεργίες και συλλαλητήρια και άλλες τόσες αυθόρμητες, ανοργάνωτες, από το Σύνταγμα μέχρι τα κινήματα για τα διόδια, τα χαράτσια και την παράκαμψη των μεσαζόντων για τα αγροτικά προϊόντα. Οι αντιδράσεις όμως δυστυχώς δεν αναχαίτισαν τη θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων. Τώρα, αν η κάλπη ενισχύσει το ΚΚΕ και άλλα αριστερά κόμματα, κατά του μνημονίου, δε θα είναι εντολή για πολιτική στροφή προς τα αριστερά; Πώς θα σωθούν οι συντάξεις, πώς θα μειωθεί η ανεργία και θα επιβιώσουν τα φτωχότερα στρώματα, αν δεν προκύψει μία άλλη κυβερνητική προοπτική, με κοινωνικό πρόσημο;

-- Καταρχήν, πραγματικά, το ελληνικό εργατικό κίνημα ήταν το πιο ισχυρό στην Ευρώπη, αν δεν ήταν το πρώτο. Αναντίστοιχο, αν θέλετε, με την επίθεση που δέχθηκε. Αλλά ήταν το πρώτο και αναμφισβήτητα δε λέμε εμείς ότι αυτό το κίνημα έγινε μόνο από τους κομμουνιστές και ήταν μόνο οι κομμουνιστές μέσα. Οτι δουλέψαμε όμως σκληρά για να αναπτυχθεί αυτό το κίνημα, το ξέρετε. Το να πας σε μία πλατεία ή να κάνεις μία πορεία από την Κάνιγγος στο Σύνταγμα, δεν είναι τίποτα. Πώς θα πετύχει 100% μία απεργία, όταν απέναντί σου έχεις τον εργοδότη και που απειλεί τον εργάτη να τον απολύσει; Η απεργία δεν αρχίζει την ώρα της συγκέντρωσης, αρχίζει στις 3 τη νύχτα, στις 2 τη νύχτα. Γιατί από πριν τις 2 τη νύχτα, και στις 10 τη νύχτα, στέλνουν πούλμαν στα σπίτια και παίρνουν τους εργάτες διά της βίας και με την απειλή της απόλυσης να μπουν μέσα πριν πάει η περιφρούρηση.

Οταν λοιπόν υπάρχει ένα κίνημα, οργανωμένο, πολιτικοποιημένο, αυτό το κίνημα βεβαίως θα ωθήσει και στην ανάπτυξη πολλών, ποικιλόμορφων και αυθόρμητων κινημάτων. Εμείς επιμένουμε και, αν θέλετε, έχουμε δικαίωμα αυτό να το πούμε: Ηταν άσχετη η ανάπτυξη του κινήματος με τη στρατηγική του ΚΚΕ απέναντι στο κεφάλαιο, την ΕΕ, απέναντι στον καπιταλισμό και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ ή στις άλλες κεντροαριστερές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις της Ευρώπης; Δε μειώνει καθόλου τη συμμετοχή όλων εκείνων που πήραν μέρος χωρίς να είναι κομμουνιστές. Αν ήμαστε ένα μεταλλαγμένο Κομμουνιστικό Κόμμα, θα υπήρχε τέτοιο κίνημα στην Ελλάδα; Εγώ σας λέω θα υπήρχε κίνημα, αλίμονο. Αλλά όχι με έναν τέτοιο ριζοσπαστισμό, με ανεβασμένες μορφές πάλης, με το σύνθημα της απειθαρχίας και ανυπακοής κ.λπ.

Ενα αυτό. Δεύτερον. Οποιος θέλει - και αυτό ισχύει και για εμάς - μπορεί να μεταφράσει την ψήφο του ατομικού ψηφοφόρου - κακά τα ψέματα, ο καθένας ψηφίζει ατομικά -, σαν έχω εντολή να πάρω μέρος σε κυβέρνηση, έχω εντολή να είμαι πρωθυπουργός, έχω εντολή να προτείνω έναν άλλο πρωθυπουργό; Αυτό είναι αλχημεία. Σας διαβεβαιώ, όλοι όσοι, χιλιάδες κόσμος, που για πρώτη φορά θα μας ψηφίσουν, και προφανώς δε θα είναι όλοι κομμουνιστές, αν επιχειρήσει το ΚΚΕ να μεταφράσει την ψήφο ότι είναι εντολή συνεργασίας, όταν το ΚΚΕ έχει βγει και λέει ότι δε θα μπω σε καμία κυβέρνηση αντιλαϊκή, τότε, με συγχωρείτε, αλλά αυτό θα ήταν αυθαιρεσία.

Δηλαδή εμείς, μετά από τις εκλογές, θα ανακαλύψουμε ότι με ένα πολύ υψηλό ποσοστό που έχουμε - εμάς μας ενδιαφέρουν οι ψήφοι, γιατί τα ποσοστά αλλάζουν όσο περισσότερα κόμματα μπουν στη βουλή -, και να πάμε να πούμε, α, τώρα μας έδωσε ο λαός εντολή να συνεργαστούμε. Μα αφού πήραμε ψήφους με εντολή μη συνεργασίας. Αυτός είναι ο κίνδυνος. Κατεβαίνεις με πολύ ριζοσπαστικά συνθήματα, επαναστατικά - και το ΠΑΣΟΚ πριν το '81 ήταν επαναστατικότατα τα συνθήματά του. Και μετά, αφού πάρεις τις ψήφους κάνεις αυθαίρετη ερμηνεία.

Κύριοι, αυτοί που θα ψηφίσουν το ΚΚΕ, δίνουν την εντολή στο ΚΚΕ να γίνει πιο ικανό, πιο αποτελεσματικό, πιο μαχητικό στην υπεράσπιση των λαϊκών αιτημάτων. Αυτή την εντολή θα πάρουμε. Δεν μπορεί εμείς να μεταφράσουμε την εντολή την επόμενη μέρα ότι έδωσαν εντολή να γίνω εγώ πρωθυπουργός παραδείγματος χάριν. Ετσι κάνουν τα άλλα κόμματα. Παίρνουν την ψήφο και μετά λένε αυτή την εντολή έχουμε. Ιδια θα είναι η ψήφος που θα δώσει στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ, στο ΣΥΡΙΖΑ, στον Καμμένο; Αλλη εντολή του δίνει.

Και, τέλος, εμείς είμαστε ένα κόμμα που λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δε διαμορφώνουμε τη θέση μας στην κάλπη. Επομένως, αυτός που θα ψηφίσει το ΚΚΕ, διαφωνώντας μαζί μας σε αρκετά πράγματα, ξέρει πού συμφωνεί, πού διαφωνεί και γιατί μας ψηφίζει. Πώς να αλλάξουμε την ερμηνεία... Διαβάζω ή ακούω τις τοποθετήσεις των άλλων κομμάτων και τα έχω χάσει. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα κήρυσσαν επανάσταση, ή δεν ξέρω τι θα έκαναν. Και μάλιστα και ο Καμμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να είναι και άλλοι, και ο κ. Κουβέλης, ή παίρνουν έναν τροχό και λειαίνουν τις αιχμές ή ανεβάζουν άλλες αιχμές. Με ποιο δικαίωμα προεκλογικά αλλάζεις τις θέσεις;

Αυτός που θα ψηφίσει ΚΚΕ ξέρει μέχρι πού μπορεί να συμφωνήσει μαζί μας και πού μπορεί να διαφωνήσει. Ξέρει ότι δεν μπορούμε να τον βάλουμε στην τσέπη μας ως ψηφοφόρο. Οσο πιο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ, η εντολή θα είναι απαιτητική απέναντί μας. Κι εμείς αυτή την εντολή δεν πρόκειται να την μεταλλάξουμε.

-- Α. ΓΚΙΟΚΑΣ (Βήμα FM): Πολλοί κατηγορούν το ΚΚΕ ότι επιδιώκει την ακυβερνησία. Ισχύει κάτι τέτοιο;

-- Κοιτάξτε να δείτε, αυτοί που μας κατηγορούν είναι αυτοί που τρομοκρατούν το λαό ότι ή θα ψηφίσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή αν ψηφίσεις άλλο κόμμα πρέπει να μπεις στη στρούγκα της συνεργασίας μαζί τους, γιατί αλλιώς θα έχουμε ακυβερνησία. Εμείς λέμε το εξής πράγμα στο λαό: Ετσι κι αλλιώς, κυβέρνηση θα προκύψει. Αλλά λέμε και του λαού: Με την ευκαιρία, για σκέψου. Μπορεί κάποια στιγμή να φτάσουν τα πράγματα - αφού δε θα είναι η 7 του Μάη, αλλά δεν μπορούμε να βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα, ότι θα έρθουν τα πάνω κάτω στις 7 του Μάη - σκέψου ότι μπορεί να έρθει η στιγμή που πραγματικά η άρχουσα τάξη της χώρας μας δε θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, θα έχουν όλα της τα σενάρια καεί.

Βεβαίως, εκείνη τη στιγμή διαμορφώνεται ένα κενό. Θα έλεγα ένα θαυμάσιο κενό που ελπίζουμε ο λαός να πάει να το καλύψει με τη δική του εξουσία. Και τότε θα κριθεί και η ικανότητα του ΚΚΕ να συνειδητοποιήσει την ανάγκη εκείνης της στιγμής και όχι να πάει το ίδιο να καταλάβει την εξουσία, αλλά να πει του λαού, αυτοί δεν μπορούν να σε εξουσιάζουν. Γιατί πρέπει, δηλαδή, ο λαός να φοβάται την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, όταν η λαϊκή πλειοψηφία έχει κάψει όλα τα σενάρια και τα όπλα του αντίπαλου;

Οταν λέμε ότι στις 7 του Μάη θα υπάρχει κυβέρνηση, δεν το λέμε για να καθησυχάσουμε το λαό, αλλά γιατί δεν μπορούμε να απογειωνόμαστε, όπως κάνουν άλλοι, από την πραγματικότητα. Δηλαδή, να σας πω τώρα, αν έβγαινε το ΚΚΕ και ζητούσε αυτοδυναμία, δε θα μας κορόιδευε ο κόσμος; Δεν είναι πράγματα αυτά. Ετσι, λοιπόν, δημιουργούν στο λαό μια ψευδή εικόνα. Είναι άλλο να βάλεις υψηλούς στόχους, αλλά όχι ψευδή εικόνα. Και πάνε να τον σύρουν στην κάλπη σιδηροδέσμιο, χωρίς να το καταλάβει. Εμείς λέμε ότι θα υπάρχουν κάποιοι που θα λυγίσουν την τελευταία στιγμή. Θα έχουμε πάλι κοψοχέρηδες, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι πολύ λιγότεροι σ' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση.

-- Σ. ΚΑΝΤΟΝΑ («Κόντρα»): ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πράγματι σας κατηγορούν ότι είστε κόμμα διαμαρτυρίας, χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα. Τελικά υπάρχει κάποια πολιτική από την πλευρά σας που να ανταποκρίνεται στην πράξη στα σημερινά προβλήματα των πολιτών;

-- Αυτή είναι πάγια τακτική. Κι αυτό γίνεται και ανάμεσα στα κόμματα που έχουν πολλά κοινά ζητήματα μέσα στη Βουλή. «Δεν έχεις πρόταση», «δεν άκουσα πρόταση» και - να σας πω κάτι - δεν θα απαντήσουμε άλλη φορά. Και πρόταση έχουμε και άμεση και παρά-άμεση και χτες είχαμε. Δεν υπάρχει κόμμα που δεν έχει άμεση πρόταση, και μάλιστα ένα κόμμα πολλών χρόνων. Ενα καινούριο κόμμα, ας πούμε, μπορεί να έχει μια δυσκολία να έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Βεβαίως. Υπάρχει κόμμα μέσα στην ελληνική Βουλή ή έξω που δεν έχει πρόταση; Τι είμαστε, φιλολογικός σύνδεσμος;

Και εν πάση περιπτώσει, όταν πηγαίνουμε μέσα στους αγώνες, δεν έχουμε καμία πρόταση; Μπορούμε να καλούμε το λαό να αγωνιστεί και να μην του λέμε τίποτα; Βεβαίως έχουμε. Να ξεκαθαρίσω: Δεν έχουμε πρόταση που τους ταιριάζει. Δεν έχουμε πρόταση που τους συμφέρει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως. Τέτοια πρόταση δεν έχουμε. Αυτά είναι τα εξυπνακίστικα. Το χρησιμοποιούν για να μπερδεύουν το λαό. Και να πάμε να τους δώσουμε έναν τόμο προτάσεων... Να σας πω: Πήγαμε στη Βουλή και καταθέσαμε πρόταση για τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν ήταν καμιά πρόταση για τον κομμουνισμό, για την κομμουνιστική κοινωνία. Την απέρριψαν. Για τους άνεργους, την απέρριψαν. Για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ολα τα απέρριψαν. Γιατί, λέει, δε χωράνε, δεν έχουν λεφτά.

Κοιτάξτε, με αυτή τη λογική είναι σαν να λένε στο λαό «κόψε το κεφάλι σου». Πώς δεν έχουμε προτάσεις; Είμαστε υποχρεωμένοι σήμερα όταν ο λαός βογκάει, ακόμα κι αν εμείς παραλείπαμε να έχουμε μία πρόταση, μας το θυμίζει ο λαός. Και εμείς είμαστε μέσα στο λαό.

Να σας πω τώρα. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μέσα στη Βουλή σε ένα ζήτημα που κατά τη γνώμη μας ξεπερνά τα πλαίσια. Θα μπορούσαμε και με το ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσουμε και με όλα τα κόμματα. Στο ότι δεν μπορεί να γίνεται μπροστά στα μάτια της νεολαίας, μπροστά στα μάτια των δεκαπεντάχρονων, ο διαχωρισμός των ναρκωτικών. «Τα μαλακά δεν σε πειράζουν, τα σκληρά σε πειράζουν». Γιατί εμείς θέλουμε έναν άνθρωπο ελεύθερο, να μην είναι εξαρτημένος. Εδώ είσαι άρρωστος και σου δίνει ο γιατρός ένα χάπι παυσίπονο και σου λέει πάρτο σιγά σιγά για να μην έχεις προβλήματα εθισμού. Παίρνεις χάπια παυσίπονα για τον πονοκέφαλο και σου λέει προσέξτε, μην τα συνηθίσετε. Αυτό είναι τυχαίο;

Σε ένα θέμα που κατά τη γνώμη μας και κομμουνιστής να 'σαι και φιλελεύθερος να 'σαι και σοσιαλδημοκράτης να 'σαι, ό,τι και να 'σαι, είναι ένα πάρα πολύ απλό ζήτημα. Θα είμαστε δηλαδή αντίθετοι να συμφωνήσουμε με αυτό; Ούτε σ' αυτό δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μήπως λοιπόν οι διαφωνίες είναι πολύ βαθύτερες και πολύ πιο ουσιαστικές από ό,τι πάνε να πείσουν το λαό ότι είναι;

-- Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΕΡΑ): Πριν από λίγο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε μια πρόταση όσον αφορά τον τηλεοπτικό διάλογο, το λεγόμενο debate, σύμφωνα με την οποία προτείνει να γίνει ένα debate με τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων, έτσι όπως έχουν προκύψει από τις προηγούμενες εκλογές. Αυτόματα, όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό σημαίνει ότι αποκλείονται ήδη διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν προκύψει μετά από την εκλογική αναμέτρηση των δύο προηγούμενων ετών. Θα ήθελα τη θέση σας.

-- Λίγο πριν φύγω από τον Περισσό, πήρα αυτήν την επιστολή. Καταρχήν δεν ξέρω αν αξίζει να συζητάμε τώρα για το debate. Ο κόσμος πραγματικά βρίσκεται σε μια φάση, ένα μεγάλο μέρος του λαού, δεν ξέρω ακριβώς το ποσοστό κι αν ταυτίζεται με αυτά που βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις, ψάχνεται. Τι θα κάνει. Είναι βέβαιο ότι το debate δεν πρόκειται να του δώσει τη λύση. Γιατί, αλίμονο, τώρα το debate, με αυτούς τους παράλληλους μονολόγους, διανθισμένους με κάτι ατάκες που έχουν προβαριστεί προηγουμένως και στον καθρέφτη, μπορεί να βγάλει συμπέρασμα.

Βεβαίως, εμείς έχουμε πει ότι εφόσον γίνει το debate δε θα επιτρέψουμε σε κανένα να πει ότι φοβόμαστε να πάμε. Παρά το γεγονός ότι συμβάλουμε σε μια γελοιότητα. Αλλά προκειμένου να μας πούνε ότι φοβόμαστε θα πάμε. Ομως αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση δεν μπορούμε να τη δεχτούμε. Καλά που το 80% του τηλεοπτικού χρόνου δίνεται στα δύο κόμματα, που έχουν χάσει τη μισή εκλογική τους δύναμη, με βάση τις δημοσκοπήσεις, από το 2009. Τώρα θα αποκλείσει το ΚΚΕ τα νέα κόμματα που υπάρχουν μέσα στη Βουλή - ανεξάρτητα τι γνώμη έχουμε γι' αυτά τα κόμματα, που είναι μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ; Εχουμε το δικαίωμα εμείς να τους αποκλείσουμε; Με συγχωρείτε, δηλαδή. Με ποιο δικαίωμα; Πώς, δηλαδή, θα εξαιρέσουμε - η Βουλή το 2009 είχε πέντε κόμματα και σήμερα έχει εφτά και άλλες δυο κοινοβουλευτικές ομάδες που παρά κάτι δεν έχουν τον αριθμό των δέκα. Ετσι δηλαδή, ο λόγος του ΚΚΕ θα στηριχτεί στους αποκλεισμούς των άλλων.

Δεύτερον, εμείς βάλαμε κι ένα άλλο ζήτημα. Η επιλογή των δημοσιογράφων να γίνει από την ΕΣΗΕΑ. Γιατί να γίνεται μόνο από αυτούς που καθημερινά διεξάγουν τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση; Δηλαδή, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι εφημερίδων; Η ΕΣΗΕΑ τα καθορίζει αυτά. Τρίτον, εμείς βάλαμε έναν όρο. Βεβαίως, δε θα απαγορεύσουμε στον δημοσιογράφο αν θα μας χαμογελάσει ή θα μας κάνει μια ερώτηση της αρεσκείας μας. Εμείς ζητάμε όμως να υπάρχει ενιαία ερώτηση για κάθε κύκλο θέματος σε όλους τους εκπροσώπους των κομμάτων. Π.χ. είσαστε υπέρ της αναθεώρησης - λέω εγώ ένα παράδειγμα - του μνημονίου; Ο καθένας να απαντήσει, γιατί τότε μόνο μπορείς να κάνεις σύγκριση. Οταν τον καθένα τον ρωτάς ένα διαφορετικό ερώτημα μέσα σε ένα ευρύτατο πεδίο όπως είναι η οικονομία, δεν μπορεί να κάνει σύγκριση ο άλλος.

Λοιπόν, νομίζω πως η υπόθεση debate τελείωσε. Θα επικοινωνήσουμε με το Γραφείο Τύπου, αλλά έτσι πριν φύγω από τον Περισσό, και με βάση αυτά που είπαμε στη διακομματική επιτροπή, είναι αστείο πράγμα. Και να τελειώσει και η συζήτηση. Αρκετό πονοκέφαλο έχουν οι άνθρωποι ακόμα που δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν, θα τους προσθέσουμε και τον πονοκέφαλο του debate;

-- Ο εμφύλιος είναι ανάμεσα σε αδέλφια. Εγώ έτσι ξέρω τον εμφύλιο. Είμαστε αντίθετοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είμαστε αντίθετοι και με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον κ. Καμμένο κ.λπ., κ.λπ. Δεν είναι εμφύλιος αυτός. Δεν είμαστε αδέλφια να σκοτωνόμαστε. Δεύτερον. Τα κοινά μέτωπα της αριστεράς αυτού του τύπου, δηλαδή εντός της ΕΕ να διαπραγματευτούμε, να κάνουμε εθνικό διάλογο, κοινωνικό διάλογο κι όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει, όχι μόνο το 1% μπορεί να πάει στο 12% και 13%. Μπορεί να γίνει και η κυβέρνηση. Γιατί δηλαδή, αυτό είναι το κριτήριο; Δηλαδή το κριτήριο είναι το εκλογικό ποσοστό και όπως να 'ναι;

Εγώ σας λέω το εξής πράγμα: Το Γαλλικό και το Ιταλικό ΚΚ είχαν 25% και 30% στη Γαλλία και στην Ιταλία. Είχαν σημαντικότατες θέσεις κατακτημένες, βέβαια, μέσα από αγώνες, δεν τους τις χάρισε κανείς στο γαλλικό και στο ιταλικό εργατικό κίνημα. Στην Ιταλία, είχαν την πλειοψηφία στην Τοπική Διοίκηση. Και η Τοπική Διοίκηση στην Ιταλία είχε πάρα πολλές αρμοδιότητες και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Πώς έγινε αυτά τα κόμματα κι έφτασαν εκεί που έφτασαν; Οταν έκαναν κάτι τέτοια μέτωπα, αντιμπερλουσκόνι, αντι-έτσι, αντι-αλλιώς και αλλιώτικα. Αυτό σήμερα στην Ιταλία, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ιταλίας είναι ο κ. Ναπολιτάνο. Πρωθυπουργός σε ιταλική κυβέρνηση ήταν πρώην κομμουνιστής. Κοιτάξτε, άμα είμαστε κι εμείς «πρώην», θα γίνουμε και υπουργοί, αυτό είναι βέβαιο. Οι πρώην αμείβονται. Δεν υπάρχει περίπτωση, οι πρώην αμείβονται.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι το εξής: Ο λαός πραγματικά δεν αντέχει άλλο. Αλίμονο αν δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλωστε, τα μέλη του Κόμματος στην πολύ μεγάλη τους πλειοψηφία και τα στελέχη είναι κομμάτι αυτού του λαού. Πρέπει να κάνουμε ειδική ανάλυση των προβλημάτων, αφού τα ζούμε. Εχουν συνέπειες και σε εμάς τους ίδιους. Το ερώτημα που μπαίνει είναι το εξής. Αν ο λαός θέλει μια κυβέρνηση που θα του λύσει τα προβλήματα, είναι στη δική του ευθύνη να εκλέξει. Μιλάμε για την κάλπη.

Και ένα τελευταίο. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς, σε μια περίοδο όπου τα προβλήματα οξύνονται, είναι δυνατόν να παραμένει στην Ελλάδα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΓΕΣΑΣΕ - τώρα τα λέω έτσι, με τα αρχικά αν και δεν μου αρέσει, το κάνατε εσείς οι νέοι περισσότερο με τα αρχικά, αλλά τέλος πάντων. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τέτοιος συσχετισμός δύναμης στις κορυφές του κινήματος; Δε δείχνει ότι ακόμα ο λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, αν δεν τους πετάξουν όλους αυτούς έξω; Με μαζικές διαδικασίες.

Κι, όμως, είμαστε σε ένα σημείο που λέτε να συνεργαστούμε, όπου ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο παραπέντε ήταν αντίθετος στο να νομιμοποιηθούν οι εκπρόσωποι των εργατών δήμου, όπου είχαν εκλεγεί με ψηφοδέλτια και από συμβασιούχους. Και δέχτηκε να εξαιρεθούν αντιπρόσωποι από 18 σωματεία, που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά μετά κατάπιε τη γλώσσα του, όταν το ΠΑΣΟΚ δέχτηκε να μπουν πέντε σωματεία που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά εκεί πλειοψηφία είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ε, τώρα κοιτάξτε, πραγματικά δεν μου αρέσει μια βδομάδα πριν τις εκλογές, αλλά δεν πάει και πολύ δηλαδή να μας ρίχνουν και την ευθύνη του «όχι»; Ας πάνε να κουμαντάρουν μερικά πράγματα που αφορούν σήμερα το κίνημα και μετά να ρίξουν το ανάθεμα στο ΚΚΕ.

Στο χέρι δεν μας βάζουν. Τα ίδια έχουν γίνει στους εμποροϋπάληλλους, στις Συλλογικές Συμβάσεις, παντού. Οταν αυτή τη στιγμή έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου από το λαό, όταν δεν αντέχεις να περιμένεις, τότε θα την πατήσεις. Δεν είμαστε αλάνθαστοι ως ΚΚΕ, αλλά όταν χάσεις την εμπιστοσύνη σου στο λαό έχεις τελειώσει. Εχεις τελειώσει. Εμείς δε λέμε ούτε ξεπουλήθηκαν, ούτε πρόδωσαν, ούτε γεννήθηκαν οπορτουνιστές, όπως λέμε. Αλλά έχασαν την εμπιστοσύνη στο λαό. Αμα δεν πιστεύεις στο λαό, πρώτα θα κοιτάξεις να τα βρεις με τους επάνω. Ε, λοιπόν δεν έχουμε καμία ευθύνη γι' αυτές τις εξελίξεις.

-- Γ. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ (Πριν): Κάνατε στη χτεσινή σας συνέντευξη μια ενδιαφέρουσα πολιτική μεταφορά. Είπατε ότι σας αρέσει ο τρόπος που η «Μπάγερν» παίζει ποδόσφαιρο, με τις συνεχείς επιθέσεις. Ομως, επανειλημμένα μας έχετε τονίσει, ότι ....

-- Με καλή άμυνα. Γιατί κοίταξε, αν κάνεις επιθέσεις και έχεις τρύπια άμυνα, τέλειωσες.

-- Σωστό, εκεί θέλω να εστιάσω. Γιατί επανειλημμένα μας έχετε τονίζει ότι στο έδαφος αυτούς του συστήματος περιθώρια για να αποσπάσουν οι εργαζόμενοι κατακτήσεις δεν υπάρχουν. Επομένως, μήπως μιλάμε τελικά για άμυνα και όχι για αντεπίθεση όπως γράφει το πανό πίσω σας;

-- Δεν έχουμε πει ακριβώς αυτό. Λέμε, ο καπιταλισμός και το κράτος το καπιταλιστικό και το πολιτικό του προσωπικό, δεν κάνουν τις παραχωρήσεις και τις υποχωρήσεις που έκαναν σε προηγούμενες δεκαετίες. Γιατί ήτανε πιο ευέλικτοι. Για ποιο λόγο: Γιατί ακριβώς τότε το σύστημα είχε τη δυνατότητα, χωρίς να μειώσει τα κέρδη των μονοπωλίων, να κάνει ορισμένες ονομαστικές παροχές, αλλά ακόμα είχε και ανάγκη να κάνει και ορισμένες παραχωρήσεις, για να εκμεταλλευτεί με καλύτερους όρους την εργατική τάξη για να την ενσωματώσει.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Ολα αυτά τα επιδόματα που δίνονταν σε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, που ήταν στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ, επίδομα Α, Β, Γ αυξήσεις με τη μορφή επιδόματος, αντί να δίνονται στο βασικό μισθό που έτσι έπρεπε να είναι, δίνονταν με τη μορφή επιδόματος. Και έμαθαν τον εργαζόμενο να λέει ότι «τι με νοιάζει εμένα, ό,τι βάλω στην τσέπη μου είναι το θέμα, τι με νοιάζει εμένα η μορφή, επίδομα ή όχι». Γιατί τα έβαζαν αυτά; Γιατί ήθελαν ένα μέρος της εργατικής τάξης να το ενσωματώσουν, να το εξαγοράσουν. Σήμερα, ο καπιταλισμός, και ιδιαίτερα ο γηρασμένος καπιταλισμός της Ευρώπης, που έχει φάει τα ψωμιά του, δεν μπορεί να κάνει ούτε παραχωρήσεις για να συγκρατήσει ακόμα και το εκλογικό του ακροατήριο. Δε βλέπετε ότι μπροστά στις εκλογές, όλο τι δε θα κάνουν λένε και κοροϊδεύουν, τα πολλά «θα» έχουν κοπεί.

Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι η ταξική πάλη και η οξυμένη κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να φέρει κάποιες κατακτήσεις. Κάποιες. Δε θα επιστρέψουν στους λαούς ό,τι τους είχαν δώσει και αυτές τις κατακτήσεις που μπορεί να τις έχει ένας λαός στην Ελλάδα και η άλλη Ευρώπη, θα είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες, γιατί τώρα μας έχουν πάει πίσω. Δεν είναι, είχα μισθό 100 θα πάρω 110, ήθελα 130. Τώρα το 100 το έχουν κάνει 40 και άμα σου δώσουνε και άλλα 5 δε γίνεται τίποτα. Και ποτέ εμείς δε βάλαμε προκαταβολικά φραγμό στο αν ένα κίνημα μπορεί κάτι να κατακτήσει.

Ξεκαθαρίζουμε όμως το εξής πράγμα: Δεν μπορεί να περιμένεις σήμερα θα κατακτήσω εκείνο, αύριο θα κατακτήσω ένα άλλο. Η εξουσία είναι στους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι στο κεφάλαιο, είναι στα μονοπώλια και αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν σήμερα ούτε απλή αναδιανομή, που την έκαναν όταν είχαν τα περιθώρια να την κάνουν, διότι έχουν τεράστιο ανταγωνισμό μεταξύ τους. Πάρτε στην Ελλάδα. Να σας πω κάτι; Εχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα όπου υπήρχε επιχειρηματίας που λέει «έχω τη δυνατότητα να κάνω μια υποχώρηση στους εργαζόμενους». Και πήγαιναν οι άλλοι συνάδελφοί του, του ίδιου κλάδου και λέγανε, «όχι, όλοι μαζί κάτω οι μισθοί».

Υπήρχαν και τα προηγούμενα χρόνια εργοδότες, μιλάμε τώρα για την εργοδοσία στον κλάδο συνολικά, που πήγαιναν να διαπραγματευτούν και κάτω από το φόβο απεργιών λέγανε ας δώσω και κάτι το μήνα. Και πηγαίνανε από τον διπλανό κλάδο και λέγανε, «όχι, γιατί θα ζητάνε κι από 'μας». Είναι πιο συνασπισμένοι σήμερα, σε αυτά τα θέματα.

Αρα, λοιπόν, δεν μπορείς να βάλεις φραγμό, να πεις δε θα κατακτήσω τίποτα, γιατί απ' την άλλη μεριά πρέπει να βάλεις και όρια. Γιατί, αν περιορίσεις να διεκδικείς, αν περιορίσεις να είσαι αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση, τότε κάποια στιγμή θα γίνεις αντιπολίτευση χωρίς σκάγια, και ο λαός κάποια στιγμή πρέπει απ' την αντιπολίτευση να περάσει στην εξουσία. Τότε να ξέρετε ότι και το ΚΚΕ θα είναι μαζί. Ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, τι να κάνουμε αυτός είναι ο συσχετισμός δυνάμεων σήμερα. Τώρα, αν κάποιος μπορεί να τον ανατρέψει επειδή παραμυθιάζει το κόσμο, ότι θα του λύσει τα προβλήματα... Κοροϊδεύουν τον κόσμο, πάντως, αυτοί που λένε ότι μπορεί η αριστερά σήμερα και μάλιστα με αυτό το πρόγραμμα και μέσα από την κάλπη με μια κυβέρνηση και με αποφάσεις του κοινοβουλίου και διαπραγματεύσεις, θα του λύσουν τα προβλήματα. Τον κοροϊδεύουν.

-- Σ. ΣΙΔΕΡΗΣ (ΑΠΕ): Αναφέρεστε πολύ συχνά στην περίοδο '89 - '91 που κορυφώθηκε με τη διάσπαση του κόμματός σας και το μετέπειτα αγώνα για την επιβίωσή του. Αν και σήμερα οι συνθήκες και η πρόταση για συνεργασία είναι τελείως διαφορετικές από ό,τι ήταν τότε, θα ήθελα να σας ρωτήσω, είναι υπαρκτός ο φόβος μιας διάσπασης σήμερα, επειδή θα συμμετάσχετε σε μία κυβέρνηση και - όπως είπατε προηγουμένως - ότι οι ψηφοφόροι σας θα σας πουν προδότες αν συμμετάσχετε σε μια κυβέρνηση;

-- Το '89 και '91 δεν ήταν δική μας πρωτοβουλία να το θέσουμε. Αλλά στους καναπέδες, στην τηλεόραση, άλλοι βάζουν τα ερωτήματα. Εμείς θέλουμε να συζητήσουμε για την Παιδεία, για την Υγεία, για το κούρεμα των αποθεματικών των νοσοκομείων, αυτά θέλουμε να συζητήσουμε. Δεν έχουμε καμία διάθεση να γυρίσουμε πίσω. Καμία διάθεση. Ούτε καν το θέσαμε. Και να σας πω, και στους τόπους δουλειάς, και στις περιοδείες, και στις συγκεντρώσεις, κανένας δεν μας τα έβαλε αυτά. Αλλά στα ψηλά αλώνια, πάει να μετατραπεί η εκλογική μάχη ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογική μάχη είναι, αντικειμενικά, ανάμεσα στην εργατική τάξη και γενικότερα στον εργαζόμενο λαό και τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και τα κόμματά τους σε συνθήκες κρίσης βαθιάς, που θα βαθύνει, θα γίνει ακόμα χειρότερη.

Από κει και πέρα, βεβαίως, υπάρχουν και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, όπως είναι εύλογο. Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η πείρα του πρόσφατου και του παλιότερου παρελθόντος έχει εξαιρετικά παραδείγματα, έχει εξαιρετική εμπειρία, όχι μόνο στην Ελλάδα, μιλάμε για την πείρα της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου. Εχει και λάθη, έχει και σαβούρα. Σαβούρα με ποια έννοια το λέμε: Μπορεί πριν 40 - 50 χρόνια ο χειρισμός ενός ζητήματος να 'τανε εκατό τοις εκατό σωστός και σήμερα να είναι ξεπερασμένος. Γιατί τώρα όλοι όσοι επιστρατεύουν το '89 - '91 μας γυρίζουν πίσω. Βεβαίως, δεν είναι ίδιο το σήμερα. Γιατί έχουμε και την πρόσφατη πείρα: Κυβερνήσεις Γαλλίας, Ιταλίας, τις κεντροαριστερές...

Εκανε καλά το ΚΚΕ που δεν ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Εκανε καλά ο Συνασπισμός που την ψήφισε; Πριν 20 χρόνια αυτή η επιλογή δεν βάρυνε τα επόμενα χρόνια; Πώς δεν βάρυνε; Αυτά που ζούμε σήμερα είναι όλα γραμμένα μέσα στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Οταν π.χ. επισημάναμε τον κίνδυνο να γίνει πόλεμος στα Βαλκάνια, όλα τα άλλα κόμματα μας έλεγαν ότι θέλουμε να συσπειρώσουμε το δυναμικό μας και επικαλούμαστε ανύπαρκτους κινδύνους. Βαραίνει σήμερα και θα βαραίνει αύριο και μετά από 20 χρόνια η σημερινή θέση όλων των άλλων κομμάτων που λένε ότι έξω από την ΕΕ επέρχεται η καταστροφή; Ναι, βαραίνει. Αυτό που λένε σήμερα, ότι μπορώ να διαπραγματευτώ, χτυπά το κίνημα και στις 7 του Μάη, αλλά πιθανό να βαρύνει και για πολλά χρόνια. Ελπίζουμε τώρα ο λαός να βγάλει συμπεράσματα.

Αν επικαλούμαστε κάτι για το πρόσφατο παρελθόν - αλίμονο τώρα να πάμε εκατό χρόνια πίσω ή πενήντα - αυτό είναι γιατί μία θέση μπορεί να μη φαίνεται όταν την παίρνεις τι χτύπημα θα είναι για το λαό, αλλά όταν ζήσεις αυτό το χτύπημα μπορεί να είναι και λίγο αργά.

Αυτή τη στιγμή εμείς λέμε: Θέλει ο καθένας που να βάλει το φράκο του πρωθυπουργού ή του υπουργού; Μιλάω για όλα τα κόμματα. Να βγει και να πει, τι θα κάνει σε περίπτωση που υπάρχει απόφαση στρατιωτικής επίθεσης στη Συρία. Αλλο ο λαός της Συρίας, ο λαός να εξεγερθεί και να κάνει ό,τι θέλει. Ο λαός να αποφασίσει χωρίς καμία εξωτερική επέμβαση. Πρέπει να πει τι θα κάνει. Θα κλείσει τη βάση της Σούδας; «Οχι» στον πόλεμο και ανοιχτή η βάση της Σούδας, αυτό σημαίνει «ναι» στον πόλεμο.

Και έρχονται μας λένε μετά ότι φοβάται το ΚΚΕ να αναλάβει το ρίσκο; Ποιο ρίσκο; Δε θέλουμε να συμμετάσχουμε σε κάθε τι εγκληματικό κατά του ελληνικού λαού και των γειτονικών λαών. Δηλαδή, πρέπει να βάλουμε κι εμείς τα χέρια μας στις ακαθαρσίες για να πούμε «ναι»; Aλλά σας σώσαμε, θα πούνε, σώσαμε το ευρώ, αγοράζετε με ευρώ, σας σώσαμε. Να βγουν και να πάρουν θέση σε αυτά. Οταν ζητάς κυβέρνηση, το πολύ θα είσαι τέσσερα χρόνια. Αν και δεν ξέρω πόσα χρόνια θα μείνει αυτή η κυβέρνηση, σε κάνα χρόνο θα την έχει ρίξει ο λαός. Εν πάση περιπτώσει.

-- Π. ΜΠΙΤΣΙΚΑ (Βήμα): Ηθελα να ρωτήσω για τον εκλογικό στόχο που που θέτετε, ας το πούμε στο επίπεδο της αριθμητικής της κάλπης. Ηδη έχετε πει ότι εστιάζετε στους ψήφους που θα πάρετε στα λαϊκά στρώματα. Τι βάζετε ως εκλογικό στόχο;

- Το ΚΚΕ δεν το συνηθίζει αυτό, να βάζει έναν αριθμητικό στόχο. Θα είναι έτσι κι αλλιώς εγκεφαλικός, διότι εδώ ψηφίζει εκατομμύρια κόσμος στην κάλπη. Είναι όμως απολύτως ρεαλιστικό να ζητήσουμε αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να βάλει στόχο, εμείς θέλουμε όσο πιο ψηλά πάμε. Αλλά στο κάτω κάτω δεν παίζουμε μόνοι μας, με συγχωρείτε, όπως λένε και οι νεολαίοι στο γήπεδο. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πάει τον κόσμο με τρομοκρατία. Εμείς επαγρυπνούμε γιατί μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να φύγουν από τα δύο αυτά κόμματα και να πισωγυρίσουν με την τρομοκρατία.

Ξέρετε τι κάνουνε; Μπορεί να μην κάνουν συγκεντρώσεις, σπίτι σπίτι πάνε και τρομοκρατούν. Κι ενώ άλλοι ασχολούνται με το ποιος θα είναι πρωθυπουργός, αυτοί τρομοκρατούν άνθρωπο τον άνθρωπο. Στα σπίτια, μας το λένε.

Επομένως, εμείς δεν μπορούμε να παίξουμε εκλογικά με τους όρους μιας διαφημιστικής εταιρείας. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε στο λαό, κοίταξε μην πισωγυρίσεις, να μιλήσουμε και γι' αυτόν το κίνδυνο. Οπωσδήποτε έχουν χάσει μεγάλο μέρος της βάσης τους. Τέλειωσε, δε θα έχουνε τις ψήφους που είχανε. Αλλά ότι μπορεί και τελευταία στιγμή να μαντρώσουν έναν κόσμο τα δύο κόμματα, αυτό είναι υπαρκτό. Μας λένε, μη το λέτε αυτό, επικοινωνιακά δεν ταιριάζει. Οχι. Θα αφήσουμε τον κόσμο να μη βλέπει τον κίνδυνο; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τον καταλαβαίνουν αυτόν τον κίνδυνο, υπάρχει, είναι ορατός ο κίνδυνος. Ακυβερνησία, χάος και κάτι τέτοια.

-- Π. ΓΚΑΛΙΟΥ (ΣΚΑΪ): Υπάρχουν κάποιοι, από κόμματα μέχρι και συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, που σας κατηγορούν ότι πολλές φορές χρησιμοποιείτε το συνδικαλισμό για να πλήξετε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, χωρίς όμως αντίστοιχα να ενισχύετε εργατικά ή εργασιακά δικαιώματα, ή και αντιθέτως μπορεί κάποιες φορές να πλήττετε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Τι απαντάτε;

-- Κοιτάξτε να δείτε. Αυτοί που τα λένε αυτά είναι εφοπλιστές, βιομήχανοι. Οι άνθρωποι καλά κάνουν και μας πολεμάνε. Γιατί πώς θα τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους; Οι απεργίες αποφασίζονται με κάποιες πλειοψηφίες. Μπορεί να είναι και ομόφωνες, μπορεί να είναι και κάποιες πλειοψηφίες. Εκεί που είμαστε μέσα οι κομμουνιστές, μας έστειλαν οι εργαζόμενοι, δεν καταλάβαμε τις θέσεις. Και, μάλιστα, όποιος ψηφίζει τον κομμουνιστή ή το συναγωνιστή του κομμουνιστή στη διοίκηση ενός σωματείου, ξέρει τι ψηφίζει. Εμείς ξέρετε, ούτε κουμπαριές κάνουμε, ούτε προσαρμόζουμε τις θέσεις μας ανάλογα με το ακροατήριο. Επομένως, ξέρει τι ψηφίζει.

Δεύτερον, υπάρχουν αποφάσεις που πάρθηκαν και από συνδικαλιστές που δεν έχουν καμία σχέση με το ΚΚΕ. Αυτό τι δείχνει; Οτι όπου υπάρχει ένας ισχυρός πυρήνας κομμουνιστών, ριζοσπαστών, άλλων αγωνιστών και ενθαρρύνονται οι εργαζόμενοι να διεκδικούν, τότε αναγκάζουν και άλλους συνδικαλιστές, που έχουν εκλεγεί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα, να συμφωνήσουν σε μια απεργία. Γιατί είναι τέτοια τα προβλήματα που δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Πού βρίσκεται το αντιδημοκρατικό; Μας κατηγορούν οι αντίπαλοι των εργαζομένων.

Και, τέλος, εδώ εμείς ξεκαθαρίζουμε τη στάση μας: `Η θα είμαστε ένας με όλους και όλοι με τον έναν, ή αυτή τη στιγμή θα υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο όλων των εργατοϋπαλλήλων, των μικρών επιχειρηματιών, επιχειρηματιών, αυτοί που έχουνε τα φτωχομάγαζα, και των μικρών παραγωγών αγροτών, ή θα υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο, ή ο λαός θα ηττηθεί στην πορεία. Δεν μπορεί να απεργεί ένας κλάδος και να σου λέει ένας άλλος ξέρεις με δυσκολεύεις να κάνω βόλτα, ας πούμε, στο Σύνταγμα.

Θέλει αλληλεγγύη και μάλιστα όταν απεργεί ένας κλάδος, πρέπει να βγαίνουν κι άλλοι κλάδοι. Δεν μπορεί να λυθούν τα προβλήματα, με απεργίες όπου συμμετέχει το 30% και μάλιστα μερικοί πάνε και γράφονται ότι πήραν άδεια απ' το γιατρό για να μην έρθω, για να μην πει ότι απήργησε. Αυτά τα πράγματα οδηγούν το κίνημα σε συνθήκες τέτοιες σαν αυτές που ζούμε σήμερα, σε ήττα. Θα χάσει κι άλλα το κίνημα. Ε, λοιπόν, εμείς θέλουμε να χάσουν οι πλουτοκράτες, τα μονοπώλια, η ΕΕ, αυτοί θέλουμε να χάσουν. Ο λαός πρέπει να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης και την κατάλληλη στιγμή, αυτή που μπορεί να του δώσει έστω και τη βελτίωση της θέσης του σε ένα θέμα. Και να συνεχίζει, να μη σταματάει. Εμείς δεν κρύβουμε τις θέσεις μας.

-- Α. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ (ΣΤΑΡ): Κάνατε λόγο για ενιαίο μέτωπο. Το ΚΚΕ γενικώς κάνει λόγο να περάσουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στο λαό. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, δε θα ήταν καλύτερα αντί για ένα ισχυρό ΚΚΕ να υπάρχει μια ισχυρή αριστερά;

-- Επειδή δε θέλω τώρα να ασχοληθώ με τους όρους, θα σας πω το εξής πράγμα. Για ποια αριστερά λέτε; Γιατί εμείς κοιτάμε προγράμματα. Αφήστε τους όρους, άλλος μπορεί να θέλει να λέγεται ριζοσπάστης, όπως θέλει. Εμείς πάντως είμαστε ΚΚΕ, θέλουμε να έχουμε και το όνομα και τη χάρη. Λοιπόν για ποια αριστερά λέτε; Την αριστερά που λέει ότι εγώ μπορώ να κυβερνήσω, δε θα καταθέσω την εντολή και θα κάνω κυβέρνηση και θα πάω να διαπραγματευτώ με την ΕΕ, το μνημόνιο; Που κοροϊδεύει; Γιατί λέει εμείς θα αγωνιστούμε - το πρωί το άκουγα - εμείς λέει θα πάμε αγωνιστικά, ενώ ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Παπαδήμος δεν πήγαν αγωνιστικά. Ενώ αυτοί θα πάνε αγωνιστικά. Αυτό δηλαδή είναι το ζήτημα. Εδώ βλέπετε τι ανταγωνισμοί υπάρχουν. Εδώ ο ένας επιχειρηματικός όμιλος χτυπάει τον άλλο, η γαλλική κυβέρνηση τα βάζει με τη γερμανική, η γερμανική με τη βρετανική, λυκοσυμμαχία είναι, είναι ανταγωνιστές, σύμμαχοι κατά των λαών.

Με ποια αριστερά θα πάμε; Ακουγα σήμερα το πρωί στέλεχος της αριστεράς που έλεγε το εξής πράγμα: Να μην απολυθούν οι 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Εντάξει. Τώρα, πώς θα το λύσουν αυτό το θέμα, αφού πρέπει ό,τι κάνουν να έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ; Οταν διαπραγματεύεσαι με τους κανόνες της ΕΕ δεν μπορεί να την αγνοήσεις, εμείς σπάμε τα δεσμά μ' αυτήν. Λέει να έχουμε ένα σύγχρονο Δημόσιο που στηρίζει τους επιχειρηματίες - το άκουσα με τα αυτιά μου. Μα αυτό το Δημόσιο που στηρίζει τους επιχειρηματίες το είχαμε μια ζωή και το έχουμε ακόμα. Είτε μικρό είναι, είτε στενό, είτε τεράστιο, τους επιχειρηματίες βοηθούσε. Δηλαδή τι το διαφορετικό, δεν κατάλαβα; Μ' αυτή την αριστερά θα πάμε;

Εμείς δεν έχουμε προκατάληψη στα ονόματα, δε μας ενδιαφέρει αυτό. Διαφωνούμε προγραμματικά. Να σας πω και κάτι. Η ΝΔ δεν μπορεί να φθείρει τη λαϊκή συνείδηση ή η ΕΡΕ προηγούμενα γιατί πάντα προσπαθούσε να διαπαιδαγωγήσει το λαό συντηρητικά, αυταρχικά, με το νόμο και την τάξη. Το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε - η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, γιατί δε θέλω να τα φορτώσω στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ - έγινε ο μεγάλος διαφθορέας συνειδήσεων. Συκοφάντησε τα πάντα. Ε, λοιπόν σήμερα ένα τέτοιο ρόλο μπορεί να τον παίξει κάλλιστα μια «σύγχρονη αριστερά».

Γιατί η ΕΕ τι είναι; Κάποιοι άνθρωποι, που αν πας και τους πεις, κοίταξε να δεις κ. Μέρκελ - εγώ σας λέω να φύγει η Μέρκελ απ' τη μέση και έρθει ο σοσιαλδημοκράτης -, και της πεις «δεν έχεις καταλάβει ότι ο λαός πεινάει ο ελληνικός; Σας παρακαλούμε μην πάρετε αυτά τα μέτρα», θα πεισθεί; Είμαι βέβαιη ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Και οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι πάνε και λένε στ' αυτί «κοιτάξτε να δείτε ο λαός δεν αντέχει». Λένε όμως και το άλλο, «προσέξτε θα δυναμώσουν οι κομμουνιστές, θα γίνει εξέγερση, θα γίνει επανάσταση, δώστε μας χρόνο» - το λένε. Διαπραγματεύονται κι αυτοί για το εφοπλιστικό κεφάλαιο κ.λπ. κ.λπ., διαπραγματεύονται, αλλά πάνε και λένε μην τα πάρετε αυτά τα μέτρα σας παρακαλούμε, θα γίνει εξέγερση και αναταραχή, το λένε και δημόσια. Κι όμως έχει φτάσει σ' αυτό το σημείο που οι σύμμαχοί τους δεν παίρνουν υπόψη και αυτό.

Καταλαβαίνετε τώρα τι συμφέροντα παίζονται; Η κρίση είναι βαθιά στην Ευρώπη. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε. Το έχουμε πει πολλές φορές, δε θέλω να το επαναλάβω. Δεν είμαστε στη δεκαετία του '70 και του '80. Μερικοί θέλουν, χρησιμοποιούν την πείρα του ΠΑΣΟΚ. Σου λέει το ΠΑΣΟΚ πώς απ' το 13% πήγε στο 48%, δε βαριέσαι τώρα μία βδομάδα πριν απ' τις εκλογές να ρίξω καμιά εικοσαριά συνθήματα έτσι επαναστατικά και μετά βλέπουμε.

Εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν κάνουν συμμαχία μεταξύ τους, ήταν 10 ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά φύγανε και κάναν κάτι άλλο, γιατί δεν κάνουν μεταξύ τους; Να κάνουν. Γιατί θέλουν το ΚΚΕ; Ξέρετε γιατί μας θέλουν; Για να μη συναντούν μετά το λαϊκό κίνημα, να μας βάλουν στο χέρι, να είμαστε μέσα στην κυβέρνηση να γκρινιάζουμε μέσα στην κυβέρνηση, αλλά να μη στηρίζουμε το λαό και να μας εκβιάζουν μετά «μη φύγετε γιατί θα γυρίσει η δεξιά». Ε, το παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ δεν το παίξαμε το 1981, θα το παίξουμε το 2012; Γιατί έχουμε εμείς ευθύνη; Δεν κατάλαβα. Να συμπληρώνουμε τις τρύπες των άλλων;

• Ομόνοια: ΝΟ Κεντρικού Τομέα, Νότιου Τομέα, Πειραιά, Μεσογείων και ΑΕΙ - ΤΕΙ.
• Κάνιγγος: Κλαδικές Αχτίδες Κατασκευών, Υπηρεσιών, Χρηματοπιστωτικού, Τηλεπικοινωνιών, ΕΒΕ, Καλλιτεχνών, Μεταφορών, Υγείας, ΜΜΕ, Εκπαιδευτικών, Δημοσίου - ΟΤΑ.
• Βάθης: ΝΟ Βιομηχανίας, Δυτικού Τομέα, Θριασίου.
• Βικτώρια: ΝΟ Βορείου Τομέα, 5ο και 6ο Διαμέρισμα.
• Παναθήναια: Ανατολική Αχτίδα.

Αύριο Δευτέρα 30 Απρίλη στις 8.30 μ.μ., στην πλατεία Αριστοτέλους, θα γίνει η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

Οι προσυγκεντρώσεις έχουν οριστεί για τις 7.30 μ.μ. στα εξής σημεία:

• Πλατεία ΧΑΝΘ: ΝΟ Κεντρικού Ανατολικού Τομέα του ΚΚΕ, ΝΟ Κεντρικού Ανατολικού Τομέα της ΚΝΕ.
• Πλατεία Βαρδαρίου: ΝΟ Βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, ΝΟ Βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ.
• Αγαλμα Βενιζέλου: Κλαδικές Αχτίδες Κατασκευών, Βιομηχανικών Ζωνών και Κλάδων, Υγείας, Εκπαιδευτικών, Εμπορίου - Υπηρεσιών, Υγείας, Αχτίδα ΑΕΙ - ΤΕΙ, Οργάνωση Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και κλαδικές οργανώσεις της ΚΝΕ.

ΠΑΦΙΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Σπυρίδωνος, Μέλος της ΚΕ, ΓΓ του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, Βουλευτής

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Δημητρίου, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΧΙΩΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του Νικολάου, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ

ΜΠΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ του Αριστείδη, Τραπεζοϋπάλληλος, Μέλος της ΕΠ Αττικής, συνδικαλίστρια, Στέλεχος ΠΑΜΕ

ΖΑΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ του Σγουρού - Κωνσταντίνου, Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Εκτελεστική Γραμματεία της ΓΣΕΕ, Γενικός Γραμματέας του ΕΚ Θεσσαλονίκης

ΜΑΪΛΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ του Νικολάου, Μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος Γραφείου Τύπου και του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ιωάννη, Δημοσιογράφος του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ (ΒΕΡΑ) του Αρίσταρχου, Αντιπρόεδρος της Βουλής, ΓΓ της ΕΕΔΥΕ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ του Σπυρίδωνος, Μηχανολόγος μηχανικός, Μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Παναγιώτη, Μέλος της ΚΕ και του Γραφείου ΕΠ Αττικής, Βουλευτής

ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του Ηλία, Βουλευτής

ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ανδρέα, Μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Εχουμε εμπειρία, έχουμε το πλεονέκτημα των θέσεών μας που επιβεβαιώθηκαν από τη ζωή, εγγύηση για την αξιοπιστία όσων σήμερα λέμε στο λαό για το αύριο. Μπήκαμε μπροστά στους αγώνες, από το να μην πληρωθούν τα χαράτσια μέχρι τις μεγάλες πανεργατικές απεργίες για τους μισθούς, τις συντάξεις, τη σταθερή δουλειά για όλους κ.λπ. Ταυτόχρονα, αναδείξαμε την πολιτική πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας του ΚΚΕ.

Ανθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι, σε κάθε χώρο δουλειάς, στις εργατογειτονιές, σε χωριά και πόλεις, με το ψηφοδέλτιο, τις θέσεις και τις προτάσεις μας, να τους πείσουμε να κάνουν το βήμα ενίσχυσης του ΚΚΕ στην κάλπη. Και την επομένη, το βήμα της συμπόρευσης μαζί του στους αγώνες. Η δύναμη στο ΚΚΕ θα είναι δείκτης της δύναμης με την οποία ο λαός μπορεί να δυσκολέψει, να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται. Της αποφασιστικότητας με την οποία θα διεκδικήσει μέτρα για την ανακούφισή του. Δείκτης χειραφέτησης από την αστική ιδεολογία και πολιτική, αλλά και από τις αυταπάτες των υποτιθέμενων «αντιμνημονιακών» σωτήρων. Θα είναι ένα βήμα μπρος, προς την κατεύθυνση που προστάζουν τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Την επόμενη μέρα των εκλογών ο λαός θα βρεθεί ξανά ενώπιος ενωπίω με όλα όσα τον βασανίζουν. Οποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί, μειοψηφική ούτως ή άλλως στο λαό, να νιώθει καυτή στο σβέρκο της την ανάσα του κινήματος. Η δύναμη που θα έχει δώσει την Κυριακή στο ΚΚΕ, θα γυρίσει μεγαλύτερη στα χέρια του. Και θα τη χρειαστεί, αυτό είναι παραπάνω από βέβαιο. Οσα περισσότερα κόκκινα ψηφοδέλτια στην κάλπη, τόσο μεγαλύτερη η «μετάγγιση» δύναμης στο κίνημα, στο λαό.

Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στελεχώνουν εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές, δημοσιογράφοι, φοιτητές, σπουδαστές και συνταξιούχοι. Είναι συνδικαλιστικά στελέχη που δραστηριοποιούνται στο ΠΑΜΕ και άλλα εργατικά σωματεία. Στελέχη του αγροτικού κινήματος (ΠΑΣΥ) και άλλων συλλόγων της αγροτιάς, συνδικαλιστές των ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ) και άλλων ενώσεων. Νεολαίοι αγωνιστές του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), γυναίκες μέλη της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Στελέχη του κινήματος των εκπαιδευτικών, του κινήματος κατά του πολέμου, του πολιτισμού, για την προστασία του περιβάλλοντος και εκλεγμένοι στην Τοπική Διοίκηση. Ακόμα, των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων και των λαϊκών επιτροπών αγώνα.

Από τους συνολικά 424 υποψηφίους συμμετέχουν για πρώτη φορά σε συνδυασμούς του ΚΚΕ οι 212, δηλαδή το 50%. Οι γυναίκες υποψήφιοι είναι 152, αριθμός που υπερβαίνει την προβλεπόμενη από τον εκλογικό νόμο ποσόστωση του 1/3 (140). Η ηλικιακή σύνθεση των ψηφοδελτίων είναι η εξής: 25 - 39 χρόνων 35,3%, 40 - 49 χρόνων 26,3%, 50 - 59 χρόνων 31,6%, 60 - 69 χρόνων 6,3%, 70 και άνω 0,5%. Από τους 424 υποψήφιους, 148 είναι εργατοϋπάλληλοι, 45 είναι αυτοαπασχολούμενοι, 36 είναι εκπαιδευτικοί, 28 είναι συνταξιούχοι, 23 είναι γιατροί, 22 είναι αγρότες, 19 είναι δικηγόροι, 12 είναι μηχανικοί, 8 είναι πανεπιστημιακοί, 8 είναι δημοσιογράφοι, 8 είναι συνταξιούχοι, 8 είναι άνεργοι, 7 είναι φοιτητές - σπουδαστές, 6 είναι γεωπόνοι, 5 είναι οικονομολόγοι, 4 είναι καλλιτέχνες, 3 είναι φαρμακοποιοί, 3 είναι χημικοί και από ένας είναι: φυσικός, κοινωνιολόγος, σεισμολόγος - ερευνητής, ιστορικός, πολιτικός επιστήμονας, αθλητής.

Τώρα όμως ο λαός ξέρει! Δεν πρέπει να δώσει με την ψήφο του έγκριση για συνέχιση αυτού του καταστροφικού τους έργου. Πρέπει ν' αντισταθεί! Η αντίσταση που θα φέρει αποτέλεσμα και φραγμό στα σχέδιά τους, είναι η οργανωμένη δίπλα στο κόμμα του λαού, το ΚΚΕ! Στο κόμμα που αποδεδειγμένα και αταλάντευτα στέκεται μπροστά στους αγώνες! Αντλώντας εμπειρίες από το παρελθόν, συνεχίζει τη δράση του σήμερα για να μπορεί ο λαός να ορίζει τη ζωή του στο μέλλον! Τώρα ο λαός ξέρει! Η "ευκαιριακή αγανάκτηση", ο "τυχοδιωκτισμός", ο "καιροσκοπισμός", ο "καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο" δεν χωράνε στις επιλογές του! Μπροστά στην κάλπη, χωρίς φόβο, μοιρολατρία και ηττοπάθεια, να τιμωρήσει το δικομματισμό και τις παραφυάδες του! Τώρα ο λαός ξέρει! Ψηφίζει αγώνα - δράση και ελπίδα! Ψηφίζει ΚΚΕ!»

Δώσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε σκληρές μάχες για την οργάνωση της αντίστασης και την ανατροπής αυτής της πολιτικής, μαζί με τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Μπροστά μας έχουμε άλλη μια μάχη. Είναι οι εκλογές στις 6 Μαΐου, που αποτελούν συνέχεια της πάλης μας και πρέπει να εκφραστεί στην κάλπη η καταδίκη αυτής της πολιτικής. Η καταψήφιση των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. μαζί με τα κόμματα - ανάχωμα της αστικής πολιτικής τους, καθώς και εκείνων που συμφωνούν στο κυρίαρχο και διαφωνούν στο επιμέρους, υπέρμαχοι του κοινωνικού εταιρισμού, θα συμβάλει στην ανάταση του εργατικού κινήματος. Η επίθεση μετά τις εκλογές θα δυναμώσει περισσότερο και η πάλη θα γίνει πιο σκληρή.

Σε όλες τις μάχες που δώσαμε το ΚΚΕ στάθηκε δίπλα μας αλλά και μπροστά μας. Υπερασπίστηκε τα αιτήματα και τις θέσεις μας με αποφασιστικότητα και συνέπεια.

Η ενίσχυση και υπερψήφισή του στις εκλογές σημαίνει ενίσχυση και ενδυνάμωση του ίδιου του ταξικού εργατικού κινήματος. Θα δυναμώσει τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του. Θα συμβάλλει στην απόκρουση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και στη μαζικοποίηση του εργατικού κινήματος.

Καλούμε τους συναδέλφους - συναδέλφισσες εργαζόμενους που παλέψαμε μαζί το προηγούμενο διάστημα, αυτούς που βλέπουν να καταστρέφεται η ίδια τους η ζωή, το μέλλον της οικογένειας και των παιδιών τους να κάνουν το βήμα μπροστά στην κάλπη.

Να ψηφίσουν χωρίς δισταγμό ΚΚΕ, ώστε η αποφασιστική ενίσχυσή του να αποτελέσει μετεκλογικό ποιοτικό άλμα για το ταξικό εργατικό κίνημα στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής με το σύνολο της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής».

Είμαι σοκαρισμένος από τα δεινά συνανθρώπων μου, οι οποίο ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και εξευτελισμού. Σοκαρίστηκα πριν από λίγες ημέρες όταν περνώντας με το αυτοκίνητό μου, για να πάω σε κάποιον ασθενή, είδα έναν συνάνθρωπό μας, όχι απλά να ψάχνει σε κάδο απορριμμάτων για τροφή, αλλά να τρώει επάνω από τον κάδο γρήγορα ό,τι είχε βρει, γιατί φαίνεται ότι τον είχε τυφλώσει η πείνα.

Σε αυτήν την κοινωνία της κοινωνικής αδικίας, της πείνας και της εξαθλίωσης, αρνούμαι να ζω. Εάν πριν από 10 ή 20 χρόνια το ζητούμενο ήταν η αξιοκρατία, γιατί πιστεύαμε ότι με αυτήν θα λύναμε τα προβλήματα της ζωής και της κοινωνίας, πράγμα που δεν έγινε, γιατί υπήρξε απίστευτη εκμετάλλευση ανθρώπων, από άξιους και ικανούς, οι οποίοι όμως ήταν αδίστακτοι εκμεταλλευτές, σήμερα το ζητούμενο θα πρέπει να είναι πρωτίστως να οικοδομήσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης, στην οποία δεν θα λιποθυμάνε παιδιά στα σχολεία από την πείνα, ούτε εξαθλιωμένοι συνάνθρωποί μας θα τρώνε από τους κάδους απορριμμάτων.

Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να υπάρξει λαϊκή εξουσία. Τα μέσα παραγωγής να γίνουν λαϊκή περιουσία, ούτως ώστε ο παραγόμενος πλούτος να πηγαίνει για τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών και της κοινωνίας και όχι της πλουτοκρατίας.

Επειδή οι σοσιαλδημοκρατίες και τα άλλα αστικά κόμματα αποδείχθηκαν οι μεταμφιεσμένοι λύκοι του παραμυθιού, η μοναδική ελπίδα για να υπάρξει λαϊκή εξουσία και εάν αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει, ας υπάρξει ουσιαστική ενδυνάμωση του ΚΚΕ για την προστασία των συμφερόντων της Εργατικής Τάξης, της φτωχής Αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών και γενικά των ανθρώπων που με τον ιδρώτα τους παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας, ο οποίος θα πρέπει να διατίθεται για τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Γι' αυτό τέρμα οι αυταπάτες. Και επειδή πολιτική δεν είναι μόνο η καρέκλα του βουλευτή ή του δήμαρχου, την οποία υπηρέτησα με συνέπεια και υπευθυνότητα για τρεις τετραετίες, συνεχίζω την πολιτική μου δράση με όλες μου τις δυνάμεις αγωνιζόμενος με τις τάξεις του ΚΚΕ. Στηρίζω, λοιπόν, και ψηφίζω ΚΚΕ για Λαϊκή Εξουσία και Κοινωνία της Αλληλεγγύης και της Αξιοπρέπειας».

Οι προσκλήσεις για συμμαχίες από κόμματα αυτοαποκαλούμενα αριστερά, χωρίς κοινή δράση και πολιτική, πρέπει να αφήνουν αδιάφορο αυτόν που αμφιταλαντεύεται. Να αναλογιστεί όχι μόνο τη στάση τους πολλά χρόνια πίσω αλλά και τη λυσσαλέα επίθεσή τους στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, όπου αλλού χρειάζεται πάλη και αγώνας, όπου χρειάζεται αντεπίθεση στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Αυτές οι ξαφνικές αγάπες μέσω τηλεοπτικών δηλώσεων ας αντιμετωπιστούν με σκεπτικισμό γνωρίζοντας την καθημερινή πραγματικότητα, που είναι ένας άκρατος αντικομμουνισμός. Στέκω λίγο σ' αυτό γιατί η πρόσφατη εμπειρία μας από τις εκλογές στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών κάθε άλλο παρά διάθεση για συνεργασία έδειξε. Αντίθετα - όπως συμβαίνει σε όλους τους χώρους - συνεργασίες με όλους εκτός από τις συνεπείς δυνάμεις που αγωνίζονται για το δίκιο των εργαζομένων.

Οσοι, λοιπόν, κουράστηκαν από τα ψέματα, τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, όσοι δε θέλουν να βλέπουν τη ζωή τους να ξεφτάει ολοένα, όσοι θέλουν γι' αυτούς και τα παιδιά τους ένα αξιοπρεπές μέλλον ας αποφασίσουν με την ψήφο τους στο ΚΚΕ να ανατρέψουν τη μιζέρια.

Εύκολα κανείς θα μπορούσε να ερμηνεύσει την κίνηση αυτή ως έκφραση διαμαρτυρίας για την ακολουθούμενη πολιτική του πρώην κόμματός μου, πικρία από τη μη ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων, ή και ως ακατανόητη πολιτική "κωλοτούμπα".

Μεγάλωσα πριν ακόμα γίνω στέλεχος της ΝΔ σε μια δεξιά πατριωτική οικογένεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σχέση της με την πολιτική, δηλαδή σκληρή εργασία για προσωπική και οικογενειακή ευημερία, πίστη, σεβασμό και εμπιστοσύνη στους νόμους του κράτους και τους θεσμούς, αγάπη και περηφάνια για την πατρώα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο oι προσδοκίες μου από την κεντρική πολιτική οριοθετούνταν με τη ρεαλιστική διαχείριση και την ικανοποίηση του εφικτού. Είναι αλήθεια ότι οι παραπάνω αρχές μου δεν ικανοποιούνταν πλήρως από την πολιτική της ΝΔ, πίστευα όμως πως η βελτίωση έρχεται μέσα από την αλλαγή προσώπων, την ενίσχυση της δημοκρατικής συμμετοχής και της ατομικής προσφοράς του καθενός στα κοινά. Γι' αυτό και είχα ενταχθεί ενεργά στις τάξεις του κόμματος που ψήφιζα. Δεν έχω αλλάξει αρχές, εκείνο που έχει αλλάξει είναι η λαθεμένη εντύπωση που είχα ότι η ΝΔ μπορεί να ικανοποιήσει αυτές τις αρχές.

* Περίμενα πως το κόμμα μου, αυτούς που εργάζονται τίμια για το μεροκάματο και την προκοπή τους, θα τους στήριζε.

* Διαψεύστηκα όταν το 2009 η ΝΔ αντί να στηρίξει εμένα και τους συναδέλφους μου, στήριξε την ξενοδόχο κα Γεωργούλη που αρνούνταν να μας πληρώσει και οργάνωνε την απόλυσή μας.

* Τρόμαξα στη διαπίστωση ότι ο ΘΕΣΜΟΣ του Επόπτη Εργασίας δεν μπορεί να μας διασφαλίσει τα αυτονόητα, δηλαδή τους μισθούς.

* Αηδίασα αντικρίζοντας την κοροϊδία του ΚΡΑΤΟΥΣ για ένα ψευτοεπίδομα όταν μείναμε άνεργοι.

* Εξοργίστηκα όταν είδα ο ΝΟΜΟΣ (άρθρο 99) που είχαν ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να δίνει ασυλία στην κα Γεωργούλη και να μου απαγορεύει να πληρωθώ τους μισθούς μου του 2009.

Ταυτόχρονα, με όλα αυτά ήρθαν τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

Είδα οι συντάξεις των γονιών μου μετά από δεκαετίες σκληρής εργασίας να εξανεμίζονται, το παιδί μου να ετοιμάζεται να βγει στην αγορά εργασίας με 410 ευρώ, η πατρίδα μου στο όνομα της "σωτηρίας" της να διασύρεται και να υποθηκεύει τα ιερά και τα όσια για να παίρνουν δάνεια και επιδοτήσεις οι τοκογλύφοι, οι εργολάβοι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεσάζοντες και όλα τα παράσιτα που εξέθρεψαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Η επιβίωση και η αξιοπρέπειά μου υπαγορεύουν να σκεφτώ και να δράσω ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ.

Πρέπει να επιλέξω με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω. Θα πάω με αυτούς που με στηρίζουν, το Σωματείο μου, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ.

Θα αφήσω και θα βρεθώ απέναντι σε αυτούς που με πρόδωσαν και λεηλάτησαν τις αρχές μου.

Θα αγωνίζομαι για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή.

Για τα παραπάνω δεν υπάρχει άλλος ρεαλιστικός δρόμος από αυτόν που προτείνει σήμερα το ΚΚΕ.

Να μην αναγνωρίσουμε το χρέος και τα δάνεια γιατί εμείς ούτε τα υπογράψαμε, ούτε και πήραμε δεκάρα από αυτά. Να τα πληρώσουν αυτοί που τα υπέγραψαν και τα καρπώθηκαν και όχι ο ελληνικός λαός.

Να φύγουμε από την ληστοσυμμορία, την Ευρωπαϊκή Ενωση που διάλυσε την παραγωγή και την οικονομία μας και να χτίσουμε τη δική μας ανεξάρτητη πατρίδα.

Οι Ελληνες μπορούμε και το έχουμε αποδείξει.

Να αγωνιστούμε για να πάρουν την εξουσία αυτοί που παράγουν τον πλούτο για να έχουμε να τιμάμε και να σεβόμαστε νόμους, θεσμούς και κανόνες που θα υπηρετούν τον εργαζόμενο λαό και την προκοπή του.

Με αυτές τις σκέψεις αποφάσισα χωρίς να συμφωνώ σε όλα να στηρίξω το ΚΚΕ και καλώ κάθε συνετό και έντιμο πατριώτη να στηρίξει το δίκιο, να ψηφίσει ΚΚΕ, να αλλάξουμε τη ζωή μας πριν μας την αλλάξουν όπως θέλουν oι άλλοι».

Στρατεύτηκα και συμμετέχω διότι ως πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ διαπίστωσα ότι διαψεύσθηκαν και προδόθηκαν οι αρχές και τα οράματα με τα οποία γαλουχήθηκα πολιτικά - ιερολογικά από τα μαθητικά μου χρόνια.

Στρατεύτηκα και συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της λαϊκής αντίστασης, εξέγερσης και πόλης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα των μονοπωλίων, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης, της απόγνωσης και της φτώχειας.

Στρατεύτηκα και συμμετέχω, διότι μόνο με ισχυρό και πρωτοπόρο ΚΚΕ θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Στρατεύτηκα και συμμετέχω γιατί μετά από όλα όσα με διέψευσαν και πολύ κόπο ανάλυσης και αναζήτησης καταστάλαξα ότι ο καθένας μας μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του και με την ενεργό συμμετοχή του να βοηθήσει για να γυρίσει ο ήλιος, όση δουλειά και αν χρειάζεται γι' αυτό.

Σήμερα με την τιμητική ιδιότητα που μου παρέχει το ΚΚΕ συμπεριλαμβάνοντάς με στο ψηφοδέλτιο της Κέρκυρας, σας ζητώ;

* Με το χέρι στην καρδιά και κοιτώντας σας στα μάτια, με καθαρή τη συνείδηση και μεγάλη ευθύνη να στηρίξετε μαζικά το ψηφοδέλτιο ελπίδας και νίκης του ΚΚΕ.

* Ολοι μαζί να γκρεμίσουμε παντού την πλειοψηφία και την πολιτική κυριαρχία της μαύρης συμμαχίας και του μνημονίου.

* Ο εχθρός είναι αμείλικτος και ο χρόνος δεν περιμένει, με σημαία μας την ενότητα και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, είμαστε ιστορική πρωτοπορία, η πλειοψηφική δύναμη αναχαίτισης και ανατροπής των σκοτεινών σχεδίων των τραπεζιτών, της τρόικας και των πολιτικών υπαλλήλων που τους υπηρετούν.

* Μην έχετε καμιά αμφιβολία, ο εχθρός είναι αμείλικτος, περιμένει στη γωνία την ψήφο. Κρυμμένος στο σκοτάδι, κρυμμένος στο ψέμα και την κουκούλα του.

Με τις ιδέες μας, την αποφασιστικότητά μας και τη συντροφικότητά μας ήρθε η ώρα να τους βάλουμε στο περιθώριο.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;».

Το μόνο κόμμα που συνεχίζει, να είναι η σκέπη των εργαζομένων, και του συνδικαλισμού, όσο κι αν προσπάθησαν να τον καταργήσουν, και να τον αποδυναμώσουν. Στέκει, μαχόμενο κοντά στους χώρους εργασίας, και στηρίζει αλληλέγγυα τους απεργούς και τους απολυμένους.

Ο σταθερός πυρήνας της Αριστεράς, που αν λείψει αυτός, θα λείψει κι η αντίσταση, και θα έχουν πετύχει το στόχο τους, δηλαδή την εξαφάνιση της δύναμης του Λαού.

Μάχεται κόντρα στις ανισότητες της επικοινωνίας, στις προβοκάτσιες, στη λάσπη, στη διαστρέβλωση της σύγχρονης δράσης του, ακόμη και των θέσεών του.

Το εμπιστεύομαι, γιατί είναι κόμμα διεκδικήσεων και δε φλερτάρει με την εξουσία κάνοντας "κουμπαριές", με υστεροβουλία.

Επίσης, είναι υπέρ της απλής αναλογικής και αμφισβήτησε το Σύνταγμα, το οποίο είναι σε πλήρη αναντιστοιχία, με το λαϊκό αίσθημα.

ΥΓ: Ψηφίζουμε ΟΛΟΙ,

δεν απέχουμε, δε ρίχνουμε ούτε λευκό, ούτε άκυρο».

Ψηψίζω ΚΚΕ και ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον... Γιατί το ΚΚΕ με συνέπεια προειδοποιούσε και ενημέρωνε εδώ και χρόνια όλους μας. Δεν έχουμε δικαιολογίες... Τα ξέραμε, τα ακούγαμε, αλλά προτιμήσαμε επιλογές που μας έφτασαν μέχρι εδώ - μέχρι το αδιέξοδο. Ομως μπορούμε! Ακόμα και τώρα! Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας ! Η ζωή μας μάς ανήκει και έχουμε κάθε δικαίωμα να θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα. Είναι θέμα απόφασης. Είναι θέμα επιλογών! Ας τολμήσουμε άλλες γενναίες επιλογές. Ας πάρουμε την ευθύνη των επιλογών μας και ας χτίσουμε όλοι μαζί ένα καλύτερο μέλλον!»

«Νωρίς νωρίς... ο Τίτος ακούμπησε το βιβλίο στο τραπέζι, τηλεφώνησε στον Χαρίλαο να μη βρεθούν το βράδυ στην ταβέρνα κι "έφυγε". Πριν από τρία χρόνια ο Νίκος μιλώντας για τον Κόκκινο ποιητή στο νεοκλασικό της Τοσίτσα πήρε τη σκέψη του, τη σκέψη μας κι "εφυγε". Πέρσι τέτοιες μέρες ο Θανάσης ο καλός μας Ανθρωπος πήρε το γέλιο του, το γέλιο μας κι "έφυγε". Πριν λίγες μέρες ο Δημήτρης άφησε το ζεϊμπέκικο, πήρε τα τσιγάρα του κι "εφυγε". Αυτοί είναι λίγοι απ' τους πολλούς που με κράτησαν να μη "φύγω", γιατί πρέπει να τιμωρήσω τον ευτραφή κύριο που προσπαθεί να σβήσει την αισιοδοξία από τα μάτια της γυναίκας μου ένα χρόνο τώρα, βάζοντας το βρώμικο χέρι του στις τσέπες τόσων οικογενειών.

Γιατί πρέπει να συνεχίσω να κοιτάζω το παιδί μου ίσια στα μάτια λέγοντάς του την αλήθεια για το ποιος του κλέβει το μέλλον. Γιατί πρέπει να συνεχίσω είτε μέσα, είτε δίπλα, είτε κοντά να στηρίζω τρία κόκκινα γράμματα, ΚΚΕ. Ελάτε μαζί ο Μάρκος και η Αντριάννα πάρτε και τον Αντρέα και τη Ζωή... Στηρίξτε τρία κόκκινα γράμματα ΚΚΕ.

ΥΓ: Κανένα πρόσωπο δεν είναι φανταστικό, κανένα γεγονός δεν είναι τυχαίο».

«Οι εκλογές στις 6 Μάη θα κρίνουν εάν ο ελληνικός λαός που δοκιμάζεται σκληρά από μια πρωτοφανή και βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο ή θα βγει πιο δυνατός να αντιμετωπίσει τη νέα λαίλαπα που έρχεται.

Τα τελευταία δυο χρόνια ήταν αρκετά, για όλους όσους διατηρούσαμε μέχρι την τελευταία στιγμή την ελάχιστη ελπίδα, να διαπιστώσουμε ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ πρόδωσαν και τσαλαπάτησαν τα όνειρα και τις προσδοκίες όλων όσοι από εμάς υπηρετήσαμε χωρίς ιδιοτέλεια αυτό το κόμμα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ το υπηρέτησαν πολλοί που είχαν ιδιοτελείς σκοπούς και συμφέροντα, το αξιοποίησαν σαν ευκαιρία για να βολευτούν, να πλουτίσουν, προδίδοντας τα οράματα και τις αξίες που όλοι μας πιστεύαμε.

Είμαι ένας από αυτούς που υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια σαν απλό μέλος, γραμματέας Τοπικής Οργάνωσης, μέλος Περιφερειακής Επιτροπής Ηπείρου και μέχρι την 1η Νοέμβρη 2011, ημερομηνία που κατέθεσα την επιστολή παραίτησης μου από μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Ιωαννίνων και μέλος του ΠΑΣΟΚ.

Ολα τα προηγούμενα χρόνια είναι γνωστό σ' όλους τους συντρόφους μου ότι υπηρέτησα ένα κίνημα χωρίς καμιά ιδιοτέλεια.

Σήμερα όμως νιώθω προδομένος. Οχι για μένα αλλά για το λαό, τη νέα γενιά, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο όμως δε χάθηκε. Πιστεύω πως υπάρχει ζωντανή στο λαό και τη νεολαία μας. Αυτή την ελπίδα πιστεύω πως εκφράζει σήμερα με τον πιο ζωντανό τρόπο το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ είναι σήμερα το μόνο κόμμα που έχει συνέπεια λόγων και έργων. Το μόνο κόμμα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ο πιο συνεπής και σταθερός αντίπαλος του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης, των δυναστών του λαού μας. Είναι το κόμμα που με τους αγώνες έσωσε για άλλη μια φορά την τιμή και αξιοπρέπεια του λαού μας.

Καλώ δημόσια όλους τους φίλους, τους συνεπείς αγωνιστές που νιώθουν προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ, να ξαναζωντανέψουν την ελπίδα, να μη χαθεί άλλη ευκαιρία, κρατώντας τις όποιες επιφυλάξεις έχουμε για το ΚΚΕ. Να δώσουμε τη μάχη να αναδειχτεί πανίσχυρο από τις εκλογές, να δώσουμε τη μάχη να μη σκορπίσει η λαϊκή οργή σε νέες αυταπάτες και δήθεν εύκολους δρόμους.

Αλλά υπερήφανα να στηρίξουμε το ΚΚΕ. Για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.

Το χρωστάμε στα παιδιά μας, στη νέα γενιά που οδηγείται να ζήσει μια ζωή κόλαση, πολύ χειρότερα από εμάς.

Ψήφο αξιοπρέπειας και ελπίδας

Ψήφο στο ΚΚΕ».

Σας θέλουν με σκυμμένο κεφάλι, να ανέχεστε εσαεί ένα δήθεν μικρότερο κακό, που πάντα αποδεικνύεται μετά τις εκλογές όχι απλά μικρό κακό, αλλά καταστροφή κυριολεκτική, θύελλα αντεργατική, ληστεία των πενιχρών λαϊκών εισοδημάτων.

Ενα πράγμα σας λέμε εξαρχής και κρατήστε το καλά στο μυαλό σας: Χωρίς πανίσχυρο ΚΚΕ, χωρίς οργανωμένο λαό έτοιμο να αντεπιτεθεί για να μην του αφαιρέσουν άλλες κατακτήσεις, αλλά και για να επιβάλει ανάπτυξη υπέρ των συμφερόντων του, καμία κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη που τη θέλει ο Σαμαράς, είτε συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που θέλει ο Βενιζέλος, επειδή δεν του βγαίνουν τα δικά του τα κουκιά, είτε κυβέρνηση δήθεν αντιμνημονιακών δυνάμεων που ονειρεύεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι καιροσκόποι και πολιτικοί τυχοδιώκτες, δε θα είναι τίποτε περισσότερο από μια κυβέρνηση που θα συνεχίσει να υποθηκεύει το σήμερα, αλλά και το μέλλον των παιδιών μας, των εγγονών μας, το μέλλον των επόμενων γενιών.

Από τη συγκέντρωση στην Πάτρα. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας

Η άρχουσα τάξη της χώρας μας, σήμερα, κάτω από τις συγκεκριμένες δυσκολίες, έχει ανάγκη όχι μόνο από δύο αστικά κόμματα, που με τη λαϊκή ψήφο εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, αλλά από μια κυβέρνηση και των δύο κομμάτων που τραβάει σε συνεργασία και συγγενικά κόμματα. Το αστικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να κυβερνά όπως πριν. Τώρα προσπαθεί να κάνει τις ανάλογες προσαρμογές.

Η επιχείρηση αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, και η συζήτηση που γίνεται από τα κανάλια περί κυβερνήσεων συνεργασίας, θα πρέπει να αφήσει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους, τη νεολαία. Να πάνε στην κάλπη με την απόφαση να εμποδίσουν τη μεταμφίεση του συστήματος με αλλαγές στο πολιτικό προσωπικό και στα κόμματα ίδιας κοπής. Μοναδικός στόχος όλων όσοι άνοιξαν αυτή τη συζήτηση προεκλογικά, είναι να αποπροσανατολίσουν το λαό, να κερδίσουν χρόνο, για να περάσουν ευκολότερα τα μέτρα της EE, της πλουτοκρατίας.

Η ΝΔ θέλει να ξαναγίνει κυβέρνηση, για να συνεχίσει το έργο της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Επιβεβαιώθηκε ότι η αρχική αντιμνημονιακή ρητορεία της ήταν ψεύτικη. Ως αντιπολίτευση, η ΝΔ ψήφισε τα περισσότερα αντιλαϊκά νομοσχέδια που έφερε το ΠΑΣΟΚ.

Ως συγκυβέρνηση έγινε βασιλικότερη του βασιλέως, δίνοντας εξετάσεις στην EE και το ΔΝΤ. Ενώ ξεκίνησε ότι δήθεν δε συμμετέχει με τα όλα της, αλλά με ορισμένα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη σε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση μέχρι να γίνουν εκλογές, μετά τα έδωσε όλα. Τελευταία, μάλιστα, άρχισε να επιδίδεται και σε έναν ξεπερασμένο αντικομμουνισμό. Είναι κόμμα δεσμευμένο ιδεολογικά και πολιτικά με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική. Εξαπάτησε επανειλημμένα το λαό. Δεν αλλάζει. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα της EE, της πλουτοκρατίας, που επιτίθεται κατά των λαών με όλα της τα κόμματα, συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά. Δεν είναι θέμα μόνο ενός ηγέτη, δεν είναι μόνο ευθύνη της ανικανότητας του Παπανδρέου, έτσι όπως παρουσιάζεται. Συλλογική είναι η ευθύνη πέρα από την προσωπική. Ο Βενιζέλος παρέα του ήταν. Δηλαδή, τι άλλαξε στο ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Βενιζέλο; Ολοι τους δεν πρωτοστάτησαν σε αυτή την πολιτική κατά του λαού; Ιδια η αντιλαϊκή γραμμή τους.

Ούτε μας συγκινούν κάτι μετανοούσες Μαγδαληνές, που ως βουλευτές, στελέχη και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ κάθισαν στο σβέρκο του λαού, ψηφίζοντας εκατοντάδες αποφάσεις που φτώχαιναν μέρα τη μέρα το λαό μας και τώρα ή έχουν φτιάξει άλλα κόμματα, ή έχουν κολλήσει κατά περίπτωση στον ΣΥΡΙΖΑ, στον Κουβέλη και στον Καμμένο για να ξαναβγούν βουλευτές και την άλλη μέρα να μετακινούνται άνετα στα έδρανα της Βουλής δεξιά και αριστερά, σκορπίζοντας νέα απογοήτευση στους καλόπιστους που θα τους ξαναπιστέψουν.

Αυτά τα κόμματα δεν έχουν το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να απευθύνονται στο ΚΚΕ για να λαϊκίζουν. Η "αριστερή" κυβέρνηση που ο ΣΥΝ προτείνει ως εναλλακτική λύση, δοκιμάστηκε στη Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού. Αποδείχτηκε ότι είναι όχημα τσακίσματος του λαού, διάλυσης του εργατικού κινήματος. Tα ίδια γίνονται τώρα και στη Γαλλία με το β' γύρο. Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και τα παραρτήματά του στη Γαλλία υποστήριξαν στον πρώτο γύρο τον Μελανσόν, που από τροτσκιστής, έγινε σοσιαλιστής και τώρα αριστερός και κομμουνιστής, για να ξαναγίνει σοσιαλιστής. Και στο β' γύρο πάει στον Ολάντ τον σοσιαλιστή. "Τι είχες Γιάννη μ', τι είχα πάντα".

Πρόκειται για πλήρως αφερέγγυα σχήματα, πρόκειται για τυχοδιώκτες. Οι προτάσεις τους δεν μπορούν να σταθούν πουθενά. Οι τελευταίες 10 προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την κυβέρνηση που φαντασιώνεται, στην καλύτερη περίπτωση είναι μια χίμαιρα, μια αυταπάτη, μια ουτοπία.

Εμείς δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε το λαό, όπως κάνουν εκείνοι. Ο άνεργος, ο εργάτης, ο συνταξιούχος των 300 ευρώ και ο νέος που περιπλανάται, δεν έχουν ανάγκη από ψεύτικες ελπίδες, από ουτοπίες, γιατί ξέρουν ότι αυτές, όταν ξημερώσει το αύριο και υπάρξει το αδιέξοδο, θα γίνουν μπούμερανγκ ενάντια στο εργατικό κίνημα, θα σημάνουν συνολικό πισωγύρισμα της συνείδησης, απογοήτευση, που φέρνει συντηρητικοποίηση και αντίδραση.

Χώρια που αυτοί που μιλάνε όλοι τους σε όλους τους τόνους για ενότητα της αριστεράς δεν μπορούν να τα βρουν όχι μόνο με εμάς που έχουμε έτσι κι αλλιώς ριζικές διαφορές, αλλά ούτε μεταξύ τους. Ας συνεννοηθούν πρώτα ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος, ο Κουβέλης, ο Λαφαζάνης, ο Παπαδημούλης, η ΚΟΕ και οι λοιποί και ας αφήσουν ήσυχο το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ δεν τους έχει καμιά εμπιστοσύνη. Τους έχει γνωρίσει όλους και από την καλή και από την ανάποδη. Από την εποχή ακόμα που είχαν πρόεδρό τους την Δαμανάκη που τώρα είναι επίτροπος Αλιείας εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ στην Κομισιόν, μέχρι τον πρόεδρο Αλαβάνο, που τους την κοπάνησε "ανατρεπτικά" πρόσφατα και τον Κουβέλη. που μέχρι πριν ένα χρόνο ήταν κοινοβουλευτικός τους εκπρόσωπος. Είναι πλήρως αφερέγγυοι!

Το ΚΚΕ θέλει όλους τους εργαζόμενους ενωμένους. Το ΚΚΕ δε χωρίζει το λαό σε δεξιούς και αριστερούς, ούτε με βάση την πολιτική τους προτίμηση ή ποιο κόμμα ψήφιζαν μέχρι χτες, ούτε με τον ψεύτικο διαχωρισμό "προοδευτικός - συντηρητικός". Θέλει το λαό ενωμένο σε μια κοινωνική συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια, με βάση την κοινωνική ταξική του θέση. Εξω από αυτή τη συμμαχία αφήνουμε μόνο τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, δηλαδή τα μονοπώλια και τα τσιράκια τους, το πολιτικό τους προσωπικό.

Το ΚΚΕ θέλει τον εργάτη, τον άνεργο, τον αυτοαπασχολούμενο, τον βιοτέχνη, τον αγρότη ενωμένους σε μια συμμαχία που θα αντιπαλεύει για να κατακτά ό,τι μπορεί να κατακτήσει ο λαός σε αυτές τις συνθήκες, αλλά που θα έχει σταθερό στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Ας μην κοιτάζει προς τις κορυφές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, των άλλων. Από τις κορυφές δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να προκύψει συμμαχία της προκοπής, για το καλό του λαού, παρά μόνο επικίνδυνη "συναίνεση", "κοινωνική συνοχή", "κυβερνήσεις συνεργασίας" που θέλουν EE, μονοπώλια και πολιτικό τους προσωπικό για να τσακίσουν το λαό. Από τα πάνω μόνο "συγκολλήσεις σκορποχωρίων" μπορούν να συμβούν και όχι αυθεντικά λαϊκά μέτωπα και συμμαχίες με στόχο τη ριζική ανατροπή του σάπιου συστήματος.

Θα ακούσετε πολλά αυτές τις λίγες μέρες μέχρι την κάλπη. Προειδοποιούμε για μια ακόμα φορά: Προσέξτε ιδιαίτερα τους τυχοδιώκτες. Μη δίνετε καμία εμπιστοσύνη στον ανυπόληπτο οπορτουνισμό, σε κόμματα του κατεστημένου. Η πολιτική τους πρόταση, όπως και αν την ονομάζουν, σοσιαλδημοκρατική, αριστερή, "ανανεωτική", δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο, αφού δε θέτει ως ζήτημα αρχής τη ρήξη με τα μονοπώλια - βιομηχανικά, τραπεζικά, εφοπλιστικά, εμπορικά - δηλαδή τη ρήξη με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους κρατικούς θεσμούς της, τις διεθνείς συμμαχίες της.

Η άνοδος της λαϊκής, της ταξικής πάλης είναι αυτή που θα εξασφαλίσει το κλίμα για να χτυπηθούν όλα τα υπαρκτά ή και φανταστικά για το σήμερα σενάρια περί ακροδεξιού κινδύνου κ.λπ. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία στην Ευρώπη έχει δείξει ότι ακροδεξιά κόμματα, ακροδεξιές τραμπούκικες ομάδες, όπως της "Χρυσής Αυγής", οι προβοκάτσιες, είναι συμπληρώματα της πολιτικής υπηρέτησης των μονοπωλίων, σε συνθήκες κρίσης και ανόδου του κινήματος, ή πρόβλεψης ανόδου του κινήματος.

Μη σε φοβίζουν με τη δήθεν πολιτική αστάθεια, με τις δήθεν επαναληπτικές εκλογές, με τις κυβερνήσεις που δήθεν θα ανεβαίνουν και θα κατεβαίνουν. Ολα αυτά πρέπει να τα κάνεις όπλο στα χέρια σου, να τα αξιοποιήσεις για να δώσεις συντριπτικά πλήγματα στην αδικία και την εκμετάλλευση, στην τοκογλυφία των τραπεζών, στη θηλιά που σε σφίγγει δραματικά, είτε είσαι εργαζόμενος, είτε επαγγελματίας, είτε μικρός επιχειρηματίας, είτε αγρότης, είτε συνταξιούχος.

Εμείς δεν κουραζόμαστε να λέμε, και το πιστεύουμε ακράδαντα, ότι υπάρχει δυνατότητα, με την εργατική λαϊκή οργάνωση και τη λαϊκή συμμαχία, που στρέφεται ενάντια στα μονοπώλια και στο πολιτικό τους προσωπικό, να μπουν εμπόδια, να χαλάσουν σχέδια. Να πάμε στην κάλπη την άλλη Κυριακή χειραφετημένοι από όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με τα λαϊκά στρώματα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Δε μασάμε τα λόγια μας, δεν κρύβουμε από κανέναν ότι ο αγώνας πρέπει να κατευθύνεται σε έναν και μοναδικό σκοπό: Στην κατάκτηση μιας εξουσίας που θα υπηρετεί την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ξέρουμε ότι θα χρειαστεί πολλή δουλειά ακόμα, ώστε να κατανοηθεί η σημασία αυτού του αγώνα από εργαζόμενους και εργαζόμενες που νομίζουν, που ελπίζουν ακόμα ότι μια οποιαδήποτε άλλη κυβερνητική αλλαγή μπορεί να φέρει κάτι καλό για τον τόπο, χωρίς να χρειαστεί ριζική, εκ βάθρων ανατροπή.

Οπως συναντηθήκατε με το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια στους καθημερινούς αγώνες, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στη γειτονιά, στο χωράφι, στο σχολείο, στο Κέντρο Υγείας, στις καθημερινές μάχες για την παρεμπόδιση της αντιλαϊκής πολιτικής, έτσι μπορούμε να συναντηθούμε και αυτές τις μέρες στις εκλογές, με στόχο να αποδυναμωθούν δραστικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να μη σκορπιστεί η ψήφος δεξιά κι αριστερά, να πάψουν οι αυταπάτες που προσπαθούν να σας ταΐσουν όλοι οι παραδόπιστοι, οι καιροσκόποι, οι αφερέγγυοι, που θέλουν για μια ακόμα φορά να παίξουν με τον πόνο και την αγωνία ενός ολόκληρου λαού.

Για να πάρει πραγματική εκδίκηση ο εργαζόμενος, για όλα όσα υποφέρει, μία επιλογή έχει: Να δώσει στην κάλπη δύναμη στο ΚΚΕ, ώστε την άλλη μέρα η δύναμη του ΚΚΕ να τροφοδοτήσει την αντεπίθεση του κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που δεν έχει αυταπάτες, που δεν καλλιεργεί στο λαό αυταπάτες. Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι έχουμε αυταπάτες για τις εκλογές σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δικτατορίας των μονοπωλίων και της EE. Εχουμε πλήρη συνείδηση του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων ή το τι μπορεί να προκύψει από ένα στήσιμο κάλπης, έτσι όπως είναι η κατάσταση σήμερα στο εργατικό, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα.

Αλλο όμως αυτό, κι άλλο το γεγονός ότι πρέπει οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες και έμποροι, η φτωχή αγροτιά, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες αυτής της χώρας να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα της ψήφου, για να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα αντεπίθεσης, να πουν το δικό τους ΟΧΙ στην EE και το ΔΝΤ, στους εμπνευστές του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, στην αστική τάξη της χώρας, στους πολιτικούς υπηρέτες της που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και στους πρόθυμους συμμάχους τους, στα κάθε είδους αναχώματα και φτερούγες του συστήματος.

Μπορούν, με την ψήφο τους, να τους καταστήσουν αδύναμους να ψηφίζουν αντιλαϊκούς νόμους, να δυσκολεύονται να προχωρήσουν απρόσκοπτα τα επικίνδυνα σχέδιά τους ενάντια στο λαό. Να αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι της αλλαγής αποφασιστικά στο συσχετισμό δύναμης, μέσα στο λαό και στη νεολαία, σε κοινωνικό επίπεδο, με τη δύναμη των αγώνων και της ταξικής οργάνωσης, σε κάθε τόπο δουλειάς, μόρφωσης, εκεί που κρίνεται τελικά η δυναμική των εξελίξεων. Για να επιβάλουν η ίδια η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία την εναλλακτική λύση, τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση σε όφελος του λαού».

Για τυχόν βοήθεια και πληροφόρηση, οι ετεροδημότες μπορούν να απευθύνονται στην Επιτροπή Ετεροδημοτών του ΚΚΕ (Βερανζέρου και Κοτοπούλη, Ομόνοια, γραφεία ΚΟ Αττικής), αλλά και στα τηλέφωνα: 210.3302.411 και 210.3301.106. Σημειώνεται ότι θα δρομολογηθούν πούλμαν από την Αθήνα για Γιάννενα, Θεσσαλονίκη και Καλαμάτα, με ενδιάμεσους σταθμούς, έναντι συμβολικής τιμής. Τα πούλμαν θα αναχωρήσουν το πρωί του Σαββάτου από την Αθήνα και από τις πόλεις προορισμού το πρωί της Δευτέρας 7 του Μάη.

MotionTeam

ΑΜΕΣΑ οι ψηφοφόροι πρέπει να μάθουν σε ποιο εκλογικό τμήμα θα ψηφίσουν. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν: Οσοι εκλογείς, στις τοπικές εκλογές (δημοτικές και περιφερειακές) είχαν ζητήσει μεταδημότευση για να μπορούν να είναι υποψήφιοι σε δήμο διαφορετικό απ' αυτόν, στα δημοτολόγια του οποίου ήταν γραμμένοι, να ελέγξουν έγκαιρα σε ποιου δήμου τους εκλογικούς καταλόγους φέρονται ΤΩΡΑ γραμμένοι και σε ποιο εκλογικό τμήμα θα ψηφίσουν. Για πληροφορίες και βοήθεια μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα: 210.33.02.411 και 210.33.01.106.

Γενικά για ζητήματα που αφορούν τους ετεροδημότες, μπορεί ο οποιοσδήποτε να απευθυνθεί στην Επιτροπή Ετεροδημοτών του ΚΚΕ (Βερανζέρου και Κοτοπούλη, Ομόνοια, γραφεία ΚΟ Αττικής) αλλά και στα παραπάνω τηλέφωνα.

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, μέσα από την ιστοσελίδα «ΜΑΘΕ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ» (http://www.ypes.gr/Services/eea/eea.htm) υπάρχει ενημέρωση για τα εκλογικά τμήματα που ψηφίζει ο καθένας.Σε αυτές τις εκλογές δικαίωμα να ψηφίσουν έχουν όλοι οι πολίτες Ελληνες και Ελληνίδες που συμπλήρωσαν το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας τους, δηλαδή, όλοι όσοι γεννήθηκαν από 1.1.1994 - 31.12.1994. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μέχρι προχτές Παρασκευή δεν υπήρχε ενημέρωση για όσους ψηφίζουν σε εκλογικά τμήματα της Αττικής. Γι' αυτό χρειάζεται να δούμε έγκαιρα πού ψηφίζουμε.

Σε αυτές τις εκλογές δικαίωμα να ψηφίσουν έχουν όλοι οι πολίτες Ελληνες και Ελληνίδες που συμπλήρωσαν το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας τους, δηλαδή, όλοι όσοι γεννήθηκαν από 1.1.1994 - 31.12.1994.

Στις βουλευτικές εκλογές ισχύει ο σταυρός προτίμησης. Τα ψηφοδέλτια που δε φέρουν σταυρό προτίμησης είναι έγκυρα και η ψήφος πηγαίνει υπέρ του κόμματος. Οι σταυροί προτίμησης στα ψηφοδέλτια μπαίνουν ως εξής:

• Μέχρι ΕΝΑΝ (1) σταυρό στις εκλογικές περιφέρειες: Ροδόπης, Ξάνθης, Δράμας, Χαλκιδικής, Κιλκίς, Φλωρίνης, Καστοριάς, Γρεβενών, Αρτας, Θεσπρωτίας, Πρεβέζης, Κέρκυρας, Λευκάδας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Ευρυτανίας, Φωκίδος, Αργολίδος, Αρκαδίας, Λακωνίας, Λέσβου, Χίου, Σάμου, Κυκλάδων, Ρεθύμνης, Λασιθίου.
• Μέχρι ΔΥΟ (2) σταυρούς στις εκλογικές περιφέρειες: Εβρου, Καβάλας, Β΄ Θεσσαλονίκης, Σερρών, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Κοζάνης, Ιωαννίνων, Μαγνησίας, Τρικάλων, Καρδίτσας, Ηλείας, Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Α΄ Πειραιά, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Δωδεκανήσου, Χανίων.
• Μέχρι ΤΡΕΙΣ (3) σταυρούς: Λάρισα, Αιτωλοακαρνανία, Αχαΐα, Β΄ Πειραιά, Αττική, Ηράκλειο.
• Μέχρι ΤΕΣΣΕΡΙΣ (4) σταυρούς: Α΄ Θεσσαλονίκης, Α΄ Αθηνών, Β΄ Αθηνών.

Σε ό,τι αφορά τις προθεσμίες, σημειώνεται ότι σήμερα ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΑΠΡΙΛΗ λήγει η προθεσμία μέσα στην οποία τα κόμματα, οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι είναι υποχρεωμένοι να παραδώσουν στον οικείο αντιπεριφερειάρχη της περιφερειακής ενότητας της έδρας του νομού, επί αποδείξει, επαρκή αριθμό ψηφοδελτίων για τα εκλογικά τμήματα ετεροδημοτών, όμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στη βασική εκλογική περιφέρεια.

Από πρόσφατη εξόρμηση ενημέρωσης της Κομματικής Οργάνωσης Βερολίνου του ΚΚΕ για την κατάσταση στην Ελλάδα

Οι πρώτοι νέοι μετανάστες από Ελλάδα εργάστηκαν ως νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, για να καλύψουν κενά που δημιουργεί η πολιτική των γερμανικών κυβερνήσεων στο χώρο της Υγείας, πολιτική που χαρακτηρίζεται από την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, τις ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων και στα πλαίσια αυτά όσο το δυνατό φτηνότερο νοσηλευτικό προσωπικό στο συγκεκριμένο κλάδο.

Να υπενθυμίσουμε πως η μετανάστευση γερμανικού νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, προς χώρες αρχικά γερμανόφωνες (Αυστρία/Ελβετία) και στη συνέχεια σκανδιναβικές χώρες τα τελευταία δύο χρόνια σημειώνει εξίσου έξαρση.

Σε σχέση με τη μετανάστευση Ελλήνων προς Γερμανία θα μπορούσαμε να τη χωρίσουμε σε τρεις κατηγορίες:

• Οσων πριν από μερικά χρόνια βρίσκονταν στη Γερμανία.
• Οσων έχουν κάποιον συγγενή ή γνωστό.
• Εκείνων που έρχονται χωρίς καμιά βάση άρα για πρώτη φορά.

Και οι τρεις κατηγορίες έχουν ένα κοινό. Δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν με τα νέα δεδομένα στην Ελλάδα και αναζητούν διέξοδο στην ξενιτιά. Βέβαια, πολύ γρήγορα όλοι τους έρχονται αντιμέτωποι με την πικρή πραγματικότητα, η οποία δεν είναι αυτή που περίμεναν.

Σίγουρο είναι πως η πρώτη κατηγορία μεταναστών βρίσκεται σχετικά σε μια καλύτερη θέση, γιατί αν μη τι άλλο γνωρίζουν τη γλώσσα ή έχουν κάποιο γνωστό.

Ομως η περίπτωση των Ελλήνων που έρχονται σαν μετανάστες στη Γερμανία και έχοντας σαν αφετηρία κάποιον συγγενή ή ακόμη και φίλο στη Γερμανία αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα ακόμη πιο δύσκολα, μια που οι περισσότεροι από αυτούς έρχονται με την άποψη πως θα έρθουν περίπου....στη «Γη της Επαγγελίας». Σε αυτό, μεγάλη ευθύνη έχουν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που καλλιεργούν τη λογική ότι στην ΕΕ ή πιο συγκεκριμένα στη Γερμανία ότι είναι δήθεν παράδεισος παροχής κοινωνικών παροχών και αποκρύπτουν συστηματικά την αλήθεια για την εκμεταλλευτική φύση και την επιθετικότητα του κεφαλαίου, τον υψηλό βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, την κατάργηση κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη μείωση των μισθών, την κατάργηση ρυθμίσεων περί προστασίας των ανέργων.

Σε χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι νέοι μετανάστες από Ελλάδα, οι οποίοι έρχονται στη Γερμανία χωρίς να έχουν κάποιο φίλο ή συγγενή και που στην κυριολεξία γίνονται έρμαια του καθενός, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα αλλά κυρίως είναι αυτοί που δε βλέπουν καμιά άλλη διέξοδο από την όλη κατάσταση στην Ελλάδα που όπως λέει και ο λαός «παίρνουν... τα μάτια τους». Αυτοί είναι που αφήνουν πίσω τους πολλές φορές οικογένειες, χρέη πάνω στην απελπισία τους και αναγκάζονται να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες.

Για να μπορέσουν να νοικιάσουν ένα σπίτι οι Ελληνες μετανάστες στη Γερμανία χρειάζεται πρώτα να παρουσιάσουν στον σπιτονοικοκύρη το συμβόλαιο εργασίας από την επιχείρηση που δουλεύουν. Aν βέβαια αυτό είναι τέτοιο, δηλαδή τουλάχιστον πάνω από 1.200 ευρώ και όχι περιορισμένου χρόνου μπορεί να έχουν την τύχη ο σπιτονοικοκύρης να τους το δώσει. Γι' αυτούς, όμως, που δεν έχουν τη δυνατότητα να νοικιάσουν κάποιο σπίτι αλλά πρέπει να δηλωθούν για να πάρουν κάποιο συμβόλαιο εργασίας θα πρέπει να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση του σπιτονοικοκύρη μια που οι περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι του εξωτερικού δεν έχουν δική τους κατοικία. Το πρόβλημα γίνεται πιο πολύπλοκο ακόμα και για όσους βρουν δουλειά και αυτό γιατί οι περισσότεροι δουλεύουν σε επιχειρήσεις που μπορεί να τους απολύσουν και εύκολα να βρεθούν σε αδιέξοδο, τόσο οικονομικό αλλά και να πάνε σε άλλη πόλη, με αποτέλεσμα να ξαναβρεθούν σε νέα αδιέξοδα.

Βέβαια, για τους περισσότερους, όταν έρχονται στη Γερμανία τις πιο πολλές φορές δεν υπάρχει δουλειά κλεισμένη από πριν, έτσι αρκετοί μένουν σε σπίτια συγγενών, γνωστών και φίλων, φτάνοντας ως και 8 ή 10 άτομα στο ίδιο σπίτι. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί Ελληνες μετανάστες στη Γερμανία, στοιβαγμένοι στο ίδιο σπίτι, ζώντας 2 και 3 οικογένειες μαζί, βλέπουν σαν κάτι οικείο, όταν παρακολουθούν στην τηλεόραση στην Ελλάδα, την όλη συζήτηση που γίνεται για τους Πακιστανούς π.χ. μετανάστες που μένουν ο ένας πάνω στον άλλο στο κέντρο της Αθήνας....

Το ζήτημα, δηλαδή, της κατοικίας όπως και της παιδείας και της υγείας είναι δύσκολα θέματα πλέον και για τους ντόπιους πόσο μάλλον για τους νέους μετανάστες με μικρά παιδιά, αφού πολύ γρήγορα το όνειρο για τη «χώρα των παροχών» σκορπίζει σαν χάρτινος πύργος από την ίδια τη ζωή.

Πριν από μερικές βδομάδες, είχαμε την περίπτωση ορισμένων νέων Ελλήνων μεταναστών στην πόλη του Ντίσελντορφ, οι οποίοι είχαν έρθει μέσω κάποιου μεσιτικού γραφείου εργασίας από την Ελλάδα. Μετά από μερικές μέρες δουλειάς, το γραφείο αυτό έκλεισε, τους εγκατέλειψαν δίχως να τους έχουν πληρώσει, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, με αποτέλεσμα να βρεθούν κάτω από μια γέφυρα από τους κατοίκους της περιοχής που κάλεσαν την αστυνομία μια και τις ημέρες εκείνες το θερμόμετρο έδειχνε πολύ κάτω από το μηδέν. Για να ζεσταθούν άναψαν φωτιά καίγοντας διάφορα χαρτόνια και εφημερίδες που βρήκαν. Τέτοιες καταστάσεις δεν είχαν συναντήσει ούτε οι πρώτοι μετανάστες στη Γερμανία και αυτό γιατί τότε λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο υπήρχε μεγάλη ανάγκη από εργατικά χέρια κι εφεδρείες φθηνού εργατικού δυναμικού, πράγμα το οποίο σήμερα δεν μπορεί να απορροφήσει ούτε η Γερμανία, η ατμομηχανή του καπιταλισμού στην Ευρώπη.

Ανάλογες καταστάσεις και σοβαρά προβλήματα βιοπορισμού προκύπτουν σε καθημερινή βάση σε διάφορες περιοχές της Γερμανίας.

Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων μεταναστών καταλήγει σε γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, άσχετα αν έχουν κάποια εξειδίκευση ή όχι, μια που η μορφή των ελαστικών θέσεων εργασίας μέρα με τη μέρα παίρνει το πάνω χέρι στη Γερμανία. Στόχος άλλωστε του γερμανικού κεφαλαίου είναι ακόμη παραπέρα να φτηνύνει ο εργαζόμενος, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών για τις επιχειρήσεις. Παράλληλα, ένας μεγάλος αριθμός όσων ψάχνουν για δουλειά καταλήγει να δουλεύει στα «μαύρα» δηλαδή χωρίς καμία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ένσημα συνταξιοδότησης και κατά συνέπεια χωρίς κανένα δικαίωμα. Οι περισσότεροι κατευθύνονται για δουλειές του ποδαριού στην επαρχία. Οι Ελληνες, είναι κοινό μυστικό στους Γερμανούς, ότι αποτελούν τον «αντικαταστάτη» των Πολωνών και των Ουκρανών καθότι ...ζητούν λιγότερα και δουλεύουν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Κι όταν μετά από μήνες αυτοί ζητούν από τον εργοδότη να τους υπογράψει συμβόλαιο εργασίας, πολλοί από αυτούς τους αφήνουν σύξυλους κι απλήρωτους. Το αδιέξοδο αρκετών καταλήγει στη γνωστή φράση «καλύτερα άνεργος στη χώρα μου» και παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Ιδιαίτερη πίεση επίσης ασκεί κι ο εθνικισμός κι οι διακρίσεις που στη Γερμανία, ιδιαίτερα απέναντι στους Ελληνες, είναι μεγάλες.

Με βάση τις εμπειρίες της ΚΟ στη Γερμανία, επίσης ένα σοβαρό κριτήριο που βάζουν οι μετανάστες σε σχέση με το σε ποια πόλη θα πάνε, εκτός από τη δουλειά βέβαια, είναι το κατά πόσο υπάρχει κάποιο ελληνικό σχολείο. Ομως και σε αυτό το ζήτημα έρχονται για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με την πικρή πραγματικότητα, δηλαδή με το νέο νόμο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, που από τη νέα σχολική χρονιά θα μπει σε εφαρμογή, που σημαίνει κλείσιμο σχολικών μονάδων σε πόλεις όπως και κατάργηση του Λυκείου.

Η παραπάνω περιγραφή δεν είναι υπερβολή είναι η σκληρή πραγματικότητα, για πολλούς από τους νέους μετανάστες που αλλιώς τα περίμεναν κι αλλιώς τα βρήκαν.

Η ΝΟ Γερμανίας του ΚΚΕ έχει πλούσια δράση στο πλευρό των μεταναστών κάθε ηλικίας και ειδικά στους νέους μετανάστες. Το ΚΚΕ καλεί τους Ελληνες μετανάστες να συμβάλουν αποφασιστικά για να ενισχυθεί η ταξική ενότητα και συσπείρωση Ελλήνων και ξένων εργατών, να δυναμώσει η πάλη στους χώρους δουλειάς. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ στη Γερμανία απαιτούν και αγωνίζονται για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, κατάργηση όλων των δουλεμπορικών γραφείων, προστασία των ανέργων, ίσα δικαιώματα στην αμοιβή, την Υγεία - Πρόνοια, την Παιδεία, τον Πολιτισμό.

Στις 6 Μάη οι Ελληνες μετανάστες μπορούν να καταδικάσουν με την ψήφο τους τα κόμματα και τις δυνάμεις στην Ελλάδα που στήριξαν και στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα που από τη φύση του γεννά τις αιτίες για μετανάστευση. Οπλισμένοι και με την πείρα τους στη Γερμανία, νέοι και παλιοί μετανάστες με κάθε θυσία και με πείσμα τους καλούμε για μαζική κάθοδο στην Ελλάδα και για να τους τιμωρήσουν και για να ψηφίσουν το Κόμμα που όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε και στέκεται δίπλα τους και στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Γι' αυτό, λοιπόν, κατεβαίνουμε στην Ελλάδα και ψηφίζουμε το ΚΚΕ.

Ο λαός έχει πείρα και γνώση. Να χαντακώσει στην κάλπη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να μην έχουν τη δύναμη να τον χαντακώσουν

Αλλοτε φορώντας την «κεντροαριστερή» προβιά και κοροϊδεύοντας το λαό για μια δήθεν «προοδευτική» στροφή της ΕΕ, με εκλογή στη Γαλλία του «σοσιαλιστή» Φρ. Ολάντ και άλλοτε κραδαίνοντας τον πέλεκυ της αναγκαιότητας για την πιστή εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου, επιχειρεί να καταστήσει, μέσω της κάλπης, τους εργαζομένους και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα συνένοχους στην κλιμάκωση της βάρβαρης επέλασης.

Η διεκδίκηση της «πρωτιάς» που θέτει σαν στόχο το ΠΑΣΟΚ, σ' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση φιλοδοξεί να τη χρησιμοποιήσει σαν «εισιτήριο» για να ηγηθεί της συγκυβέρνησης των αστικών κομμάτων στις 7 του Μάη. Διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στην κλιμάκωση του πολέμου εναντίον του λαού, για τη συνέχιση μιας ταξικής πολιτικής που θα διασφαλίσει και θα θωρακίσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

«Βασική μας επιδίωξη είναι να αναδείξουμε την αξία της επιχειρηματικότητας, η οποία είναι ενοχοποιημένη» και να εφαρμόσουμε ένα «καθαρά φιλοαναπτυξιακό, φιλοεπενδυτικό» σχέδιο ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας».

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του Ευ. Βενιζέλου - ταυτόσημη με αντίστοιχες του Α. Σαμαρά - κατά τη διάρκεια συνάντησής του με επιχειρηματίες μέσα στη εβδομάδα, συμπυκνώνει το σύνολο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, που, σε συνδυασμό με τα προαποφασισμένα μέτρα του μνημονίου για την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, συνθέτουν την κοινή μετεκλογική στρατηγική των αστικών κομμάτων.

Ακριβώς αυτή η πολιτική, που εφαρμόζεται ταυτόχρονα από τις αστικές κυβερνήσεις όλων κρατών - μελών της ΕΕ, είτε βρίσκονται υπό καθεστώς μνημονίου, είτε όχι - φυσικά με επιμέρους διαφοροποιήσεις - επιδιώκει να υλοποιήσει μετά τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ. Ο Ευ. Βενιζέλος σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις του παρουσιάζει τους άξονες του μετεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ και δεσμεύεται πάνω σε τρεις συγκεκριμένους άξονες:

-- Πρώτος, η συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής για τα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι το 2015 (και όχι δύο, όπως προβλέπει η νέα δανειακή σύμβαση!) με επιμήκυνση του μνημονίου και τη λήψη πρόσθετων μέτρων. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ομολογεί ότι η επόμενη κυβέρνηση όχι μόνο θα προωθήσει τα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 11,5 δισ. ευρώ, που θα οδηγήσουν σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και καταιγισμό νέων φόρων, αλλά θα διαπραγματευτεί την παράταση του χρόνου εφαρμογής, σε μια προσπάθεια να επιμερίσει τα μέτρα και να ξεγελάσει το λαό που αντιδρά. Με δεδομένη την «απόκλιση» από τους στόχους του προϋπολογισμού του 2012, ο Ευ. Βενιζέλος, πίσω από την δήθεν «ήπια προσαρμογή» που προπαγανδίζει μέσω της τρίχρονης παράτασης του μνημονίου, προαναγγέλλει την επιβολή πρόσθετων μέτρων.

-- Δεύτερος, η κατάρτιση ενός «εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης» που, όπως ισχυρίζεται ο Ευ. Βενιζέλος, θα οδηγήσει στη «θαρραλέα υπέρβαση του μνημονίου». Το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ θα στηριχτεί στην προώθηση διαρθρωτικών ανατροπών που θα ενισχύουν την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρηματικών ομίλων μέσω της προώθησης φιλομονοπωλιακών πακέτων. Ηδη ΔΝΤ και ΕΕ καλούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να προχωρήσουν σε νέα μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 15%, μετά το 22% και το 32% που έχει επιβληθεί μέσω του μνημονίου. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευτεί για την παροχή 50 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες, επεξεργάζεται σχέδιο για την παραπέρα μείωση των φορολογικών συντελεστών των κερδών των Ανώνυμων Εταιρειών. Ετοιμάζεται να χορηγήσει πακτωλό 15 δισ. ευρώ μέσω των ΕΣΠΑ στους μεγαλοεπιχειρηματίες την επόμενη διετία.

-- Τρίτος, η «διαμόρφωση ενός πλαισίου πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα, προκειμένου η χώρα να κυβερνηθεί». Στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η εξασφάλιση των όρων για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις κάλπες, που θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα την αντιλαϊκή πολιτική. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, μόλις την προηγούμενη Παρασκευή, ο Ευ. Βενιζέλος μιλώντας στην Τρίπολη κάλεσε σε «εθνικό συναγερμό» τα αστικά κόμματα και τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου ενόψει των εκλογών, σημειώνοντας: «Ως φορέας της διερευνητικής εντολής (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ), θα κοιτάξουμε αριστερά τις υπεύθυνες δυνάμεις, θα κοιτάξουμε στο συντηρητικό χώρο, τις υπεύθυνες δυνάμεις, τους υπεύθυνους ανθρώπους και να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση εθνικού συναγερμού των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, της υπευθυνότητας». Μια κυβέρνηση όλων των «προθύμων» για την εξόντωση του λαού.

Τη στρατηγική επιλογή του ΠΑΣΟΚ για την επιβολή των μέτρων του νέου μνημονίου και των διαρθρωτικών αντιλαϊκών ανατροπών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ο Ευ. Βενιζέλος προσπαθεί να τις ντύσει με «φιλολαϊκές» κάλπικες υποσχέσεις.

Με αφορμή τις εκλογές στη Γαλλία και το προβάδισμα του Φρ. Ολάντ, τα κόμματα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, επιχειρούν το καθένα από τη σκοπιά του να καλλιεργήσουν αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος στην κρίση μέσα στο πλαίσιο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ με την εκλογή «σοσιαλιστή» προέδρου στη Γαλλία.

«Πρέπει να είμαστε μέσα στην ελπίδα που ανοίγεται τώρα στην Ευρώπη, με την αλλαγή στη Γαλλία και την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ (...) να είμαστε μέσα στη συζήτηση για αναπτυξιακό σύμφωνο, όχι μόνο δημοσιονομικό, για μια πιο λογική, πιο προοδευτική Ευρώπη», είπε ο Ευ. Βενιζέλος, σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσει αυταπάτες στο λαό ότι μια «άλλη» τάχα διαχείριση στην ΕΕ, μπορεί να οδηγήσει σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Αξιοποιώντας μάλιστα και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, που έσπευσαν να χαιρετίσουν τη στήριξη της «γαλλικής αριστεράς» προς τον Ολάντ στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, το ΠΑΣΟΚ κάλεσε τις δυνάμεις της «ελληνικής Αριστεράς να ακολουθήσουν το παράδειγμα της γαλλικής Αριστεράς» και να προχωρήσουν μαζί του σε μια «προοδευτική» μετεκλογική συνεργασία απέναντι στη ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, που συγκυβέρνησε με τη ΝΔ και ψήφισαν μαζί τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, καλεί σε «αντιδεξιό μέτωπο», ξέροντας ότι στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στη ΔΗΜΑΡ υπάρχουν πάντα ευήκοα ώτα για τέτοιου είδους συνεργασίες.

Το ΠΑΣΟΚ αναζητά σωσίβιο για να διασωθεί μπροστά στις κάλπες και «αριστερά πιστοποιητικά», τα οποία θα χρησιμοποιήσει σαν φύλλο συκής για να ξεπλύνει το έργο των κυβερνητικών του ημερών και κυρίως για να προωθήσει πιο αποτελεσματικά την αντιδραστική του πολιτική.

Αυτή την επιχείρηση σιγοντάρουν και τα στελέχη των οπορτουνιστικών και των «ανανεωτικών» δυνάμεων, όταν με κάθε τρόπο εμποδίζουν τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων και καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες, ιδιαίτερα στο λαϊκό κίνημα, περί μιας «κεντροαριστερής» διαχείρισης του συστήματος που θα φέρει «φιλολαϊκές» δήθεν λύσεις. Αυτό το παιχνίδι παίζουν και τώρα, με αφορμή τις γαλλικές εκλογές.

Η περιβόητη «επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου» και η εκπόνηση ενός «νέου αναπτυξιακού συμφώνου» που επαγγέλλεται ο Ολάντ και αναπαράγουν στην Ελλάδα ο Ευ. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αν πραγματοποιηθεί, δεν πρόκειται να φέρει θετικές εξελίξεις προς όφελος του λαού. Το αντίθετο θα συμβεί, αφού οι «αναπτυξιακές πολιτικές» της ΕΕ είναι δομημένες πάνω στο μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων, ώστε οι μισθοί τους να «ευθυγραμμιστούν» με τους κυριότερους ανταγωνιστές της ΕΕ, δηλαδή με τις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας και της Νότιας Αμερικής.

Αυτό που επιχειρεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι να δημιουργήσει κάλπικες προσδοκίες στον ελληνικό λαό για μια δήθεν «προοδευτική στροφή» της ΕΕ, ώστε να υφαρπάξει την ψήφο του στις εκλογές. Κοροϊδεύει ασύστολα, γιατί σαν βασική προϋπόθεση για τις «καλύτερες μέρες» θέτει την απρόσκοπτη εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου που θα διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο σκληρό πυρήνα του ευρώ.

Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στις παγίδες που του στήνουν το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα αναχώματα του συστήματος. Να μην «τσιμπήσει» στην κοροϊδία της «προοδευτικής» τάχα εξόδου από την κρίση μέσα στους κόλπους της ΕΕ των μονοπωλίων. Να γυρίσει την πλάτη στις υποκριτικές «συγγνώμες» του Βενιζέλου και του Παπανδρέου, που προεκλογικά χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη φτώχεια και την πανωλεθρία που έφεραν στο λαό.

Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων γνωρίζουν ότι τον Ιούνη έρχεται νέο κύμα μέτρων που θα τους σπρώξει ακόμα βαθύτερα στην ανέχεια. Στις κάλπες πρέπει να μαυρίσουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Να προσπεράσουν τα «αντιμνημονιακά» τους εξαπτέρυγα και να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, βάζοντας με τη χειραφέτησή τους ένα ακόμα λιθαράκι στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι των μονοπωλίων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ταυτόχρονα, με τη δέσμη μέτρων για τη «διακυβέρνηση του κράτους» που παρουσίασε την περασμένη Πέμπτη (Ζάππειο 4), ο πρόεδρος της ΝΔ έστειλε μήνυμα στην πλουτοκρατία ότι είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει τα άγρια μέτρα διά πυρός και σιδήρου, στοχοποιώντας ευθέως το δικαίωμα της απεργίας και των διαδηλώσεων και κραδαίνοντας την απειλή της κλιμάκωσης της αστυνομικής βίας.

Βέβαια, ο λαός δεν περίμενε τις εξαγγελίες του προέδρου της ΝΔ για «το μοντέλο ανάπτυξης και το σύστημα διακυβέρνησης» προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα για τον παραδοσιακό πυλώνα της πλουτοκρατίας και την πολιτική της ΝΔ. Είναι υπόλογη και συνυπεύθυνη για τη σφαγή του λαού, που κλιμακώθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Η ΝΔ διατυμπάνιζε τη στοχοπροσήλωση στους στόχους του μνημονίου, υπερψήφιζε τα δύο τρίτα των νομοσχεδίων που υλοποιούν αυτούς τους στόχους, πλειοδοτούσε στην επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και τη λήψη συμπληρωματικών μέτρων για την ενίσχυση της ρευστότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, ενώ συνάμα βρισκόταν σταθερά απέναντι στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, πρωταγωνιστώντας σε όλες τις συκοφαντικές και θρασύτατες επιθέσεις κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.

Στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής φιλοδοξεί να εξασφαλίσει ποσοστό που θα την καταστήσει ικανή να «ηγηθεί» της νέας συμμαχικής κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, η οποία θα επιχειρήσει να εφαρμόσει τα βάρβαρα μέτρα εντός και εκτός του νέου μνημονίου που προσυπέγραψε φαρδιά - πλατιά η ΝΔ και έχει δεσμευτεί ενυπόγραφα ότι θα τηρήσει απαρέγκλιτα, αλλά βέβαια το κρύβει προεκλογικά.

Το νέο μνημόνιο ενσωματώνεται ατόφιο στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ για την οικονομία. Γι' αυτό ο Α. Σαμαράς διατράνωσε τη στοχοπροσήλωσή του στους στόχους και τα άγρια μέτρα που περιλαμβάνει, ομολογώντας ότι η εφαρμογή τους είναι στρατηγική επιλογή του κόμματός του, υπέρ της πλουτοκρατίας.

«Πρώτα πρώτα να το πω απερίφραστα: Αποδεχόμαστε πλήρως το στόχο μείωσης του ελλείμματος. Αν είναι δυνατό και πιο γρήγορα (...) Οχι γιατί το επέβαλε η τρόικα. Ηταν δική μας πολιτική, πριν ακόμα πάμε στο μνημόνιο (...) Αποδεχόμαστε το στόχο μείωσης του χρέους. Γι' αυτό και πρώτοι μιλήσαμε για αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Αποδεχόμαστε τις βασικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Από την αρχή τις υποστηρίξαμε κι είμαστε αποφασισμένοι να τις σπρώξουμε πιο γρήγορα», τόνισε χαρακτηριστικά, καταθέτοντας διαπιστευτήρια στην άρχουσα τάξη.

Ο πρόεδρος της ΝΔ εμφανίζεται επίσης πανέτοιμος να προχωρήσει στην υλοποίηση του πακέτου των μέτρων του Ιούνη, ύψους 11,5 δισ. ευρώ, παρά το γεγονός ότι αποφεύγει όπως «ο διάβολος το λιβάνι» να μιλήσει πιο συγκεκριμένα γι' αυτά.

Ισχυρίζεται μάλιστα ότι τα μέτρα αυτά θα προέλθουν «κυρίως από περικοπή σπατάλης», ακριβώς για να κρύψει ότι στο λεξιλόγιό τους, όπως σαφώς αναφέρεται στις εκθέσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ, «σπατάλη» είναι πρώτα και κύρια οι δαπάνες για τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, για τα νοσοκομεία, τα φάρμακα, τα σχολεία, τις δημόσιες υπηρεσίες (στις οποίες θα μπει λουκέτο και θα απολυθούν εκατοντάδες χιλιάδες υπάλληλοι).

Την ίδια στιγμή, ο Αντ. Σαμαράς προετοίμασε το έδαφος για την περαιτέρω μείωση των μισθών, επιβεβαιώνοντας την πλήρη σύμπλευσή του με το στρατηγικό στόχο της ντόπιας πλουτοκρατίας και της τρόικας για νέα μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους» κατά 15% την επόμενη διετία, μέσα από τις ατομικές συμβάσεις και την κατάργηση του κατώτατου μισθού. «Αν υπάρξει ανάκαμψη, τότε δε θα μειωθούν άλλο οι μισθοί», τόνισε με νόημα και συμπλήρωσε στο ίδιο πνεύμα: «Αν δεν υπάρξει ανάκαμψη, τότε -ό,τι κι αν υπογράψουμε ό,τι κι αν αρνηθούμε να υπογράψουμε- η οικονομία θα καταρρεύσει και τα εισοδήματα θα μηδενιστούν».

Πρόκειται για καραμπινάτο εκβιασμό στο λαό να συμβιβαστεί με τη φτώχεια του και να προσκυνάει την ανάπτυξη των μονοπωλίων, περιμένοντας μάταια ότι από την πίτα θα φάει και ο ίδιος.

Ταυτόχρονα, δε δίστασε να προχωρήσει σε ξεδιάντροπες υποσχέσεις και δεσμεύσεις, όπως ότι «δεν υπάρχει θέμα για τον 13ο και 14ο μισθό». Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι χάνουν 3 μισθούς το χρόνο από τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% που έχει υπερψηφίσει (πρόσθετα στην αφαίμαξη που έχουν υποστεί έως τώρα), ενώ θα χάσουν επιπλέον δύο μισθούς, αν υλοποιηθεί ο στόχος για μείωση του «εργατικού κόστους» κατά 15%.

Εξίσου ξεδιάντροπη και κάλπικη είναι η δέσμευση ότι τάχα με τις περικοπές στη σπατάλη του κράτους «θα προστατέψει μισθούς και συντάξεις». Το κόμμα του ψήφισε τις μειώσεις στις επικουρικές και στις κύριες συντάξεις και τέθηκε επικεφαλής στη γενικευμένη αντιασφαλιστική επίθεση, που τώρα ετοιμάζεται με εφαλτήριο τα επικουρικά ταμεία και με στόχο να γίνει η ασφάλιση ανταποδοτική πέρα για πέρα.

Από την άλλη, ο Αντ. Σαμαράς δεν έκρυψε ότι ύψιστος στόχος είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, προσπαθώντας ταυτόχρονα να πείσει ότι το κόμμα του είναι «η μόνη δύναμη» του αστικού πολιτικού συστήματος που μπορεί «να φέρει σε πέρας τη δουλειά», να διαχειριστεί δηλαδή την κρίση προς όφελος των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

«Πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα πρέπει να ακολουθήσουμε το δρόμο της ιδεολογίας μας. Αυτό σημαίνει ότι η κεντροδεξιά έχει υποχρέωση σε αυτό τον τόπο να απενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα. Ο επιχειρηματίας είναι φίλος του λαού», ήταν η χαρακτηριστική φράση του προέδρου της ΝΔ, που έδινε με ξεκάθαρο τρόπο το στίγμα του κυβερνητικού προγράμματος για την οικονομία.

Το όραμα της ηγεσίας της ΝΔ, όπως σε κάθε ευκαιρία λένε τα στελέχη της, είναι «να γίνει η χώρα φιλική στην επιχειρηματικότητα και τους επενδυτές». Και εκτός από τα παραπάνω μέτρα της σφαγής των μισθών και των συντάξεων και της διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών, το πρόγραμμα της ΝΔ περιλαμβάνει «φαστ τρακ» ιδιωτικοποίηση των πάντων, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου, απαλλαγή των επιχειρήσεων από φόρους και εργοδοτικές εισφορές.

«Δραστηριότητες του Δημοσίου, ή ζημιογόνων ΔΕΚΟ που επιβαρύνουν πολύ τον φορολογούμενο, ενώ προσφέρουν μικρό ή ελάχιστο δημόσιο όφελος, θα δοθούν άμεσα για ιδιωτικοποίηση», τόνισε χαρακτηριστικά στο «Ζάππειο 3» ο πρόεδρος της ΝΔ. Ανέφερε μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις αστικές συγκοινωνίες και το σιδηρόδρομο, όπου οι ιδιώτες έχουν ήδη πατήσει πόδι, με επώδυνες συνέπειες για τους εργαζόμενους και το λαό, που πληρώνει τα μαλλιοκέφαλά του για υπηρεσίες μακριά από τις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες.

Τα διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία και τους ξένους συμμάχους της για την αποφασιστικότητά του να υλοποιήσει το οικονομικό του πρόγραμμα, τα έδωσε την περασμένη Πέμπτη με το «Ζάππειο 4», όπου ξεκάθαρα αναγόρευσε σε «υπ' αριθμόν ένα» εχθρό τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, τις κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος, αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία, προαναγγέλλοντας ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής και κλιμάκωση της αστυνομικής βίας.

Δίνοντας απτές αποδείξεις στην κατεύθυνση αυτή, ανέφερε ότι «θα χρησιμοποιηθούν υδροφόρες» κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά και χαφιεδοκάμερες, το υλικό των οποίων θα θεωρείται «επαρκές τεκμήριο για διώξεις» σε βάρος των διαδηλωτών. «Για να υπάρχει συνδικαλισμός πρέπει να υπάρχει εργασία. Και για να υπάρχουν θέσεις εργασίας, πρέπει να υπάρχει υγιής επιχειρηματικότητα», αποφάνθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ, στοχοποιώντας ευθέως τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και διαμηνύοντας ότι τα πάντα υποτάσσονται στην επιχειρηματικότητα, δηλαδή στην κερδοφορία των μονοπωλίων.

Στις κάλπες της Κυριακής η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να καταποντίσουν τη ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, δίχως να σκορπίσουν την ψήφο τους «δεξιά» και «αριστερά». Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι η μοναδική ελπίδα απέναντι στη νέα θύελλα που έρχεται, για να ανοίξει ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, με λαϊκή εξουσία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Ν. Βούτσης, άλλο ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μοίρασε ακόμη πιο μεγάλες αυταπάτες, μιλώντας για στήριξη από τον Καμμένο σε περίπτωση που πάρουν αυτοδυναμία! Σε ό,τι έχει σχέση με τη γαλαντομία προς το ΚΚΕ, να του δώσουν τον πρωθυπουργό για να συνεργαστεί στην κυβέρνηση, νομίζουν πως είναι «σαν τα μούτρα τους». Καλά, πιστεύουν πως είναι ικανοί «να το βάλουν στο χέρι»; Γιατί θέλουν το ΚΚΕ με όσο γίνεται λιγότερη δύναμη, για να το εξαναγκάσουν να συμπράξει κυβερνητικά μαζί τους. Αλλά το ΚΚΕ δεν το έβαλαν στο χέρι οι αστοί, θα το βάλουν οι Συριζαίοι; Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.

Τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τον ξέρει ο λαός, ξέρει και το ρόλο του όλα αυτά τα χρόνια. Ας σταθούμε σε κρίσιμης σημασίας ζητήματα, καθοριστικά για τη ζωή του λαού, και στη στάση που κράτησε ο οπορτουνισμός απέναντί τους.

Θιασώτης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αναδείχτηκε πρωτοπόρος στην προσπάθεια εξωραϊσμού της φύσης και του ρόλου της:

-- Υπερψήφισε το 1992, μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ολοι μαζί απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ να τεθεί αυτή στην κρίση του λαού με διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

--Δήλωνε τότε ο Λ. Κύρκος στη Βουλή: «Επειδή όμως ακούστηκε και από την παλαιοημερολογίτικη πλευρά του αριστερού κινήματος, που είναι αμετακίνητα προσδεδεμένη στο χτες, μία πρόκληση προς τις ζωντανές δυνάμεις του Κοινοβουλίου και τις ζωντανές δυνάμεις της Αριστεράς, να τροποποιήσουν τη στάση τους και να συνταχθούν "κατά", θα ήθελα να πω ότι εγώ σαν αριστερός πολίτης θα ψηφίσω το Μάαστριχτ».

-- Ο εισηγητής του ΣΥΝ Γρ. Φαράκος έλεγε: «Επιλέγουμε την πορεία προς την Ενωμένη Ευρώπη και θέλουμε να συμβάλουμε στη συνειδητή αποδοχή της από την κοινή γνώμη»... Κι αυτό πράττει ο ΣΥΝ 15 χρόνια συνεχώς.

-- Για το Μάαστριχτ τοποθετήθηκε λίγα χρόνια αργότερα ο Αλ. Τσίπρας και στις 7/1/2008 δήλωσε: «Το ζήτημα για εμάς τότε ήταν αν θα ήμασταν αρνητικοί ή αν θα ήμασταν "ανεκτικοί" στην ολοκλήρωση της Ευρώπης (...). Επιλέξαμε το δεύτερο δρόμο».

-- Και όταν η χώρα έμπαινε στην ΟΝΕ ζητωκραύγαζε η ηγεσία του περί «ιστορικού επιτεύγματος»...

Εδωσε άλλοθι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που αιματοκύλισαν λαούς:

-- Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, τσουβάλιασε θύτες και θύματα κραυγάζοντας: «Οχι στην εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς κι όχι στον πόλεμο των ΗΠΑ», αφήνοντας απέξω την ΕΕ που συμμετείχε με τα μπούνια στην επέμβαση. Οι ίδιοι λίγο πριν ανακηρύξουν «χασάπη» τον Μιλόσεβιτς συναγελάζονταν μαζί του με επισκέψεις στο Βελιγράδι.

Στις 9/6/99, μέρα επίσκεψης στη Θεσσαλονίκη του πρώην υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Γ. Κοέν, και ενώ το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, η οργάνωση του ΣΥΝ στη Θεσσαλονίκη εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία κατήγγειλε το ΚΚΕ (!) για τη διαδήλωση που οργάνωσε, κάνοντας λόγο για «ανεύθυνη και μικροκομματική πολιτική του ΚΚΕ» και για «τακτική της σύγκρουσης και της τυφλής άρνησης»!

-- Τα ίδια έκανε και μετά την 11η Σεπτέμβρη και τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Πρόβαλλε το «όχι στον πόλεμο όχι στην τρομοκρατία», υιοθετώντας το νέο πρόσχημα των ιμπεριαλιστών.

-- Στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ έφτασε να διοργανώνει συλλαλητήρια από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, να διαδηλώνει αγκαζέ με τον Λαλιώτη υπουργό τότε της κυβέρνησης, η οποία είχε παραχωρήσει γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές για τη διεξαγωγή του πολέμου. Χλεύαζε τις κινητοποιήσεις του λαού, μιλώντας για «επαρχιώτικο αντιιμπεριαλισμό» και για «επικίνδυνες τυχοδιωκτικές κινήσεις».

Εχθρός του εργατικού λαϊκού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, δε δίστασε να πάρει υπό την προστασία του κουκουλουφόρους προβοκάτορες:

-- Το 2008 αναγόρευσε το πλιάτσικο στην Αθήνα σε «εξέγερση». Η «Αυγή» μιλούσε για «εξεγερμένους νέους» που «ξεσπούν με πράξεις βίας». Ο Αλ. Τσίπρας ζητούσε «να μεταφερθεί το κέντρο του αγώνα απ' τη σπασμένη βιτρίνα στα σχολεία και τις σχολές, σ' όλες τις σχολές της χώρας». Ο Π. Λαφαζάνης συνέκρινε τους κουκουλοφόρους με τους ΕΛΑΣίτες, δικαιολογώντας τους αφού και «το '40 - '44 τους ΕΛΑΣίτες τους λέγανε ληστοσυμμορίτες»! Ενώ συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αποφαίνονταν πως «η "κουκούλα" και η "πέτρα" είναι μητρικά ουσιαστικά στο λεξικό της εξέγερσης»!

-- Τον Οκτώβρη του 2011 υπερασπίστηκε προβοκάτορες που εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση ενάντια στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Απ' τα μικρόφωνα του ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ ωρύονταν ότι «το Σύνταγμα δεν είναι ιδιοκτησία του ΠΑΜΕ» και η ηγεσία του μιλούσε για «συγκρούσεις ροπαλοφόρων και κρανοφόρων», ενώ ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε: «εγώ δεν μπαίνω στη λογική που λέει ότι όσοι φοράνε κουκούλες και πετάνε πέτρες είναι προβοκάτορες».

-- Εννοείται ότι κολάκεψε όσο κανείς τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος μιλώντας για «τομή στα μεταπολιτευτικά χρονικά». Καμώνονταν πως δεν καταλάβαινε ότι συνθήματα όπως «οι 300 στο Γουδή» και κραυγές «έξω τα κόμματα», «έξω τα συνδικάτα», αποτελούσαν φυτώριο της αντίδρασης, αλλά σήμερα βγαίνει στα κεραμίδια για την άνοδο της «Χρυσής Αυγής».

Την ίδια στιγμή, διακήρυττε την έχθρα του στο συνεπές ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα:

-- Ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήριζε τους αγώνες των ναυτεργατών «εξαλλοσύνες».

-- Τασσόταν υπέρ της «κοινωνικής ειρήνης»: «Οταν η κατάσταση στη χώρα θα είναι έκρυθμη, όταν η κοινωνία θα είναι ένα καζάνι που βράζει και ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί και να τα διαλύσει όλα, ποιος σοβαρός επενδυτής θα έρθει σε τέτοιο περιβάλλον;»....

-- Αγωνιούσε για την αναταραχή στους τόπους δουλειάς: «Ηδη υπάρχει κοινωνική αναταραχή (...) Μη βλέπετε ότι δεν υπάρχει μια μαζική αντίδραση σε όλα αυτά. Αν το δει κανείς κατά τόπους, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, σε εργασιακούς χώρους αυτά τα ξεσπάσματα είναι ορατά. Και βεβαίως φοβόμαστε και έχουμε δηλώσει δημόσια αυτήν την ανησυχία».

-- Και πάντα και παντού ομνύει στην «κοινωνική συνοχή», την υποταγή της εργατικής τάξης στους εκμεταλλευτές της.

Είναι τόσο «προοδευτικοί» που αναγνωρίζουν στη νεολαία το δικαίωμα στην ...αυτοκτονία. Πρόσφατα συντάχτηκε με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τη ΔΗΜΑΡ στην υποστήριξη του επικίνδυνου νομοσχεδίου διάδοσης της ναρκω-κουλτούρας, με το «επιχείρημα» του δικαιώματος στην αυτοπροσβολή και την αυτοκτονία! Και επιτέθηκε με σφοδρότητα στο ΚΚΕ για την εναντίωσή του σε αυτό, για το γεγονός δηλαδή ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα των νέων στη ζωή με δικαιώματα.

Το επικίνδυνο νομοθέτημα προέβλεπε τη νομιμοποίηση της χρήσης, προμήθειας, κατοχής ναρκωτικών ουσιών, της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης και αντιμετώπιζε ευνοϊκότερα από πριν την εμπορία. Αντί της ενίσχυσης της απεξάρτησης για τους χρήστες, έφερνε την ιδιωτικοποίηση της πρόληψης, απεξάρτησης και επανένταξης.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» υπερασπίστηκαν με σθένος το ν/σ και τη γενίκευση της χορήγησης υποκατάστατων που αποτελούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, συντήρηση του χρήστη, στη ζωή και στις ουσίες, αλλά σε καμία περίπτωση θεραπεία. Αλλωστε, έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής (2006), που χαρακτήριζε τα ναρκωτικά «χρόνια αυτοπροκαλούμενη υποτροπιάζουσα νόσο», δηλαδή, λίγο - πολύ μια αγιάτρευτη ασθένεια! Θέση που όχι μόνο αρνείται στο χρήστη τη δυνατότητα και το δικαίωμα να απεξαρτηθεί, αλλά προεξοφλεί την καταδίκη του.

Ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι παλεύει για την αλλαγή των συσχετισμών. Αυτός που έκανε πλάτες στο ΠΑΣΟΚ και συνέβαλε στη διατήρηση αυτών των συσχετισμών συνεργαζόμενος μαζί του στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

«Δεν ζητάμε πιστοποιητικά προτέρου εντίμου βίου», το ΠΑΣΟΚ «εντάσσεται στις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης», κάγχαζε, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Το Σεπτέμβρη του 2009, και ενώ το ΚΚΕ μιλάει ήδη για θύελλα που έρχεται είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΝΔ, ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρεί στο πλαίσιο της ΔΕΘ αποφαίνεται: Το ΠΑΣΟΚ λέει «σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά»!

Στα μέσα του Σεπτέμβρη, ο Δ. Παπαδημούλης δηλώνει ότι το κόμμα του είναι χρήσιμο για να ελέγχει το ΠΑΣΟΚ και να το «φέρνει στα ίσια του» αν αυτό ξεστρατίζει. Δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στη νέα Βουλή μια δύναμη (...) που "θα κρατάει τα μπόσικα". Θα ελέγχει ότι θα τηρηθούν οι όποιες θετικές δεσμεύσεις και θα αντιστέκεται σε αρνητικές επιλογές (...) Μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ακόμη μεγαλύτερη αυτοδυναμία θα ξαναφέρει φαινόμενα κομματισμού και αλαζονείας και θα διευκολύνει την αθέτηση θετικών δεσμεύσεων. Αντίθετα, μια ισχυρή παρουσία της δικής μας φωνής μέσα στη Βουλή μπορεί να αντιρροπήσει αυτούς τους κινδύνους».

Και: «Ο ΣΥΝ θα είναι δύναμη ελέγχου (...) ώστε να μην της επιτρέψουμε εύκολα να ξεχάσει τις όποιες θετικές δεσμεύσεις»!

Την επομένη των εκλογών ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε απ' τους πρώτους να δώσει περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση, μιλώντας ταυτόχρονα για «προγραμματική αντιπολίτευση». Ετσι, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες»! Ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε από το βήμα της Βουλής: «Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε! Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία! Θα αποδείξετε ότι το εννοείτε ή θα ακολουθήσετε την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζετε φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβετε δεξιά;»...

Το Νοέμβρη του 2009 πια και ενώ έχει φανεί ολοκάθαρα τι είδους πολιτική θα ασκήσει το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καμώνεται πως ...έπεσε απ' τα σύννεφα και καταγγέλλει: «Κραυγαλέα αθέτηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης» διερωτώμενος υποκριτικά τι μεσολάβησε «για τη στροφή των 180 μοιρών»!

Την ίδια κατάσταση επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία του ΟΑΕΕ. Από τους 800 χιλ. ασφαλισμένους, ταμειακά ενήμεροι είναι μόνο 372 χιλ. (το 46,5 %). Οι υπόλοιποι το 53,5% χρωστάνε λιγότερες ή περισσότερες εισφορές, και κατά συνέπεια έχουν απομείνει χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το 2011 κατατέθηκαν 56 χιλ. αιτήσεις διαγραφών από το ταμείο.

Δεν έχει κανένα νόημα η παραπέρα παράθεση στοιχείων φτώχειας. Η κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων αποτυπώνεται πολύ παραστατικά στα ξενοίκιαστα μαγαζιά στις συνοικίες, διακρίνεται στις κουβέντες των αυτοαπασχολούμενων που ξεχειλίζουν από αγανάκτηση και οργή. Το ζητούμενο είναι, πώς θα εκφραστεί αυτή η αγανάκτηση και η οργή, και στην κάλπη, και μετά τις εκλογές, οπότε η κατάσταση θα συνεχίζει να χειροτερεύει. Χρήσιμο είναι, επομένως, να απομυθοποιήσουμε, μια σειρά δόγματα του «ευρωπαϊκού μονόδρομου».

Η Ευρωπαϊκή Ενωση προβάλλεται σαν ο παράδεισος της επιχειρηματικότητας. Επιχειρήσεις παντού, σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αν, μάλιστα, αυτή συνδυαστεί και με τη, λεγόμενη, ανταγωνιστικότητα, έχουμε μπροστά μας χειροπιαστή την «κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά». Πολλοί αυτοαπασχολούμενοι κολακεύτηκαν, τα προηγούμενα χρόνια, που θα έπαιρναν μέρος σε μια τέτοια κοσμογονία.

Ομως, το οικοδόμημα αυτό δεν είναι και τόσο στέρεο.

Δεν εξηγεί, για παράδειγμα, πώς γίνεται, σε τομείς της οικονομίας όπου κυριαρχούν λίγες και μεγάλες επιχειρήσεις, να τα βρίσκουν εύκολα μεταξύ τους, για να κρατήσουν ψηλά τις τιμές σε βάρος του καταναλωτή (π.χ. γαλακτοβιομηχανίες). Γιατί στις μεγάλες δουλειές η μίζα είναι απαραίτητη, έτσι ώστε να φουσκωθούν οι τιμές (π.χ. «Siemens», οπλικά συστήματα). Εδώ ο ανταγωνισμός πήγε περίπατο. Δεν εξηγεί, επίσης, πώς θα ανταγωνιστεί το σουπερμάρκετ και το πολυκατάστημα ο μικρέμπορος και ο μικροβιοτέχνης με τα πενιχρά κεφάλαια και μέσα που διαθέτει. Οποιος δε διαθέτει επαρκή κεφάλαια, έπαιξε κι έχασε.

Ακόμα μια απορία. Οι ταξιτζήδες και οι φορτηγατζήδες, για παράδειγμα, δεν είναι επιχειρηματίες; Οχι, απαντούν με αυστηρότητα οι απολογητές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτοί είναι «κλειστά επαγγέλματα» που νοθεύουν τον ανταγωνισμό, και πρέπει να εξοβελιστούν από την αγορά. Απ' ό,τι φαίνεται η επιχειρηματικότητα έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Οφείλουμε, όμως, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Η επιχειρηματικότητα δεν αφορά τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ που παλεύουν για το μεροκάματο. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις θα κλείσουν για να δώσουν χώρο στις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια. Το αναφέρουν καθαρά τα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ύπαρξη πληθώρας μικροεπιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία συνιστά «διαρθρωτικό πρόβλημα» που απαιτεί λύση. Οι αστοί πολιτικοί το αποκρύβουν για να εξαπατήσουν τους ψηφοφόρους τους, αλλά οι πολιτικές που εφαρμόζουν υπηρετούν με συνέπεια αυτήν την προοπτική. Η οικονομική κρίση προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να επιταχύνουν τις διαδικασίες μονοπώλησης της αγοράς και να ξεμπερδεύουν με εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ.

Θα μου πείτε, δεν έχει πολιτική η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι αστικές κυβερνήσεις για τις μικροεπιχειρήσεις; Και βέβαια έχει πολιτική για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και μάλιστα την θεωρεί πρωτεύουσας σημασίας για την ανάπτυξη (η λέξη μεσαίες που προστέθηκε, έχει τη σημασία της, που θα φανεί παρακάτω).

Ας δούμε μερικές, μόνο, πλευρές αυτής της πολιτικής όπως εφαρμόστηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Τα περίφημα «ευρωπαϊκά προγράμματα» δεν έφτασαν ποτέ στο παρελθόν στις μικροεπιχειρήσεις και δεν είχαν τέτοιο στόχο. Τα καρπώθηκαν κύρια μεγάλες επιχειρήσεις και ένας αριθμός μεσαίων. Τα ψίχουλα που περίσσεψαν για τους αυτοαπασχολούμενους δεν ήταν ικανά να βελτιώσουν την οικονομική τους θέση σαν σύνολο.

Το ΤΕΜΠΜΕ (Ταμείο Εγγύησης Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων) προβλήθηκε σαν η λύση στο χρηματοδοτικό πρόβλημα των μικροεπιχειρήσεων. Στα 8 χρόνια της λειτουργίας του, εγγυήθηκε δάνεια σε 7 χιλ. επιχειρήσεις, κυρίως μεσαίες, σε σύνολο 850 χιλ μικροεπιχειρήσεων. Τα μόνα που είχαν κάποια αξία για τις μικροεπιχειρήσεις ήταν δάνεια για την αντιμετώπιση των συνεπειών από την κρίση, πριν από 2 χρόνια και αφορούσαν 57 χιλ. επιχειρήσεις. Σήμερα όλα αυτά βρίσκονται στον αέρα, αφού το 70% των δανειοληπτών δυσκολεύεται να πληρώσει τις δόσεις (εκτιμήσεις της ΕΣΕΕ).

Την ίδια διαφήμιση είχαν και οι συνεταιριστικές τράπεζες, οι οποίες ιδρύθηκαν με χρήματα των αυτοαπασχολούμενων. Σήμερα τρεις από αυτές (Λαμίας, Αχαΐας και Λέσβου) βρίσκονται σε καθεστώς εκκαθάρισης, γιατί δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό των μεγάλων τραπεζών και την οικονομική κρίση. Τα χρήματα των αυτοαπασχολούμενων χάθηκαν.

Τελικά, την πολυδιαφημισμένη ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων την καρπώθηκαν μια χούφτα μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις, ουσιαστικά, δορυφόροι των μονοπωλίων που συμπληρώνουν τον κύκλο της μονοπώλησης. Τα ψίχουλα που έφτασαν σε μικροεπιχειρήσεις, στόχο είχαν «να θολώσουν τα νερά», να αποσπάσουν τη συναίνεση και την ανοχή των αυτοαπασχολούμενων.

Οι αστικές αναλύσεις, που προβάλλονται για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αποφεύγουν συστηματικά να μιλήσουν για την οικονομική κρίση. Επικεντρώνουν στα κρατικά ελλείμματα και τα χρέη, έτσι μπορούν εύκολα να μεταθέσουν το πρόβλημα από την καπιταλιστική κρίση, που είναι συνέχεια και συνέπεια της προηγούμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης, στο αποτέλεσμά της.

Μια από τις αιτίες της κατάστασης αυτής θεωρούν και την περιώνυμη φοροδιαφυγή και μάλιστα τη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών. Δίνουν στη δημοσιότητα τα οικονομικά στοιχεία μερικών μεγαλογιατρών και μεγαλοδικηγόρων, συλλαμβάνουν, «μετά βαΐων και κλάδων», και ορισμένους μεγαλόσχημους και το γλυκό έδεσε.

Τι αποκαλύπτουν, όμως, τα στοιχεία των κρατικών προϋπολογισμών; Ειδικά οι αυτοαπασχολούμενοι θα επιβαρυνθούν το 2012 με 5 δισ. ευρώ αυξημένα κατά 53,5% σε σχέση με το 2011 και κατά 216,5% σε σχέση με το 2010 χωρίς να υπολογίσουμε τους υπόλοιπους φόρους που επιβάλλονται σε όλα τα λαϊκά στρώματα. Ετσι εννοούν οι αστικές κυβερνήσεις το χτύπημα της φοροδιαφυγής. Στον αντίποδα, οι μεγάλες επιχειρήσεις προβλέπεται να πληρώσουν μόνο 2,3 δισ. φόρους μειωμένους κατά 34,9% σε σχέση με το 2011 και κατά 37,2% σε σχέση με το 2010. Αυτήν τη φορολογική ασυλία, όμως, την ονομάζουν αναπτυξιακά κίνητρα.

Επιβεβαιώνεται πιο καθαρά ο φιλομονοπωλιακός προσανατολισμός των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Λουκέτα για τις μικροεπιχειρήσεις - προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο.

Και μέσα στο χαμό της οικονομικής κρίσης, βγαίνουν οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των παραφυάδων τους και οδύρονται για τον άμεσο κίνδυνο να μην πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, για τον άμεσο κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας αν δεν πληρωθούν τα δανεικά. Αυτοί, που με την πολιτική τους, χρεοκοπούν καθημερινά τα λαϊκά στρώματα, αυτοί που καταλήστευσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτοί που διόγκωσαν τα κρατικά ελλείμματα και τα χρέη, για να υπηρετήσουν την ανάπτυξη των μονοπωλίων, εμφανίζονται υπέρμαχοι μιας ισχυρής κυβέρνησης την επομένη των εκλογών. Για να κάνει τι; Να συνεχίσει και να εμπλουτίσει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που ήδη εφαρμόζεται.

Εχουμε, όμως, και μια άλλη, πιο επικίνδυνη, εκδοχή της ίδιας απάτης. Εδώ πρωταγωνιστεί η ναυαρχίδα της «ενότητας της αριστεράς», ο ΣΥΝ. Κατακεραυνώνει το ΚΚΕ ότι δε συναινεί σε μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία, δήθεν, βρίσκεται προ των πυλών και αποτελεί ιστορική ευκαιρία για τον ελληνικό λαό. Πρόκειται για μια πονηρή αναστροφή του πολιτικού προβλήματος της χώρας, από πρόβλημα εξουσίας, σε πρόβλημα διακυβέρνησης. Λες και οι κυβερνήσεις δεν υπηρετούν την οικονομική εξουσία, αλλά μπορούν και να αποσπαστούν από αυτήν και να υπηρετήσουν αντίθετα συμφέροντα. Είναι δυνατόν, ισχυρίζεται, να ασκήσουμε φιλολαϊκή πολιτική χωρίς να θίξουμε και πολλά πράγματα από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα των μονοπωλίων.

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Οποιος υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση τάσσεται με τα μονοπώλια. Οποιες προθέσεις και να έχει, θα υποχρεωθεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να συναινέσει σε μείωση μισθών και συντάξεων, στο χτύπημα των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, στο στραγγαλισμό των λαϊκών αναγκών. Εκεί οδηγεί η άμεση λύση που προτείνουν.

Αν έχει κάτι σίγουρο στα χέρια του ο αυτοαπασχολούμενος, αυτό είναι το όπλο των αγώνων. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα προηγούμενα χρόνια, σε όλες τους τις παραλλαγές και εναλλαγές έδωσαν μόνο βάσανα. Οπως έχει μάθει να παλεύει ατομικά για να εξασφαλίσει ένα μεροκάματο της προκοπής, οφείλει να παλέψει και σε κοινωνικό επίπεδο, διαφορετικά «χτυπάει αέρα». Μόνο η οργανωμένη δράση μπορεί να αποκρούσει εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα. Με αυτό το όπλο στα χέρια του, μπορεί να καθυστερήσει, να αναβάλει ή ακόμα και να ματαιώσει αντιλαϊκά μέτρα. Μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς στην κοινωνία, να ανοίξει δρόμους για μια άλλη εξουσία, που θα έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι που καθορίζει, τελικά, τη ρεαλιστικότητα της κάθε πολιτικής πρότασης.

Σε αυτήν την πραγματικότητα, οι θέσεις του ΚΚΕ αποτελούν πολύτιμο σύμμαχο. Η ενίσχυση του ΚΚΕ και στις βουλευτικές εκλογές θωρακίζει τη λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση. Μπορεί να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη. Αυτή είναι η πιο σίγουρη και εφικτή προοπτική στα σημερινά αδιέξοδα.